مريم افضلي
شهرداري ها در بيشتر شهرهاي بزرگ با مشكل جمع آوري زباله و انباشتن آن در مناطق دوردست روبه رو هستند. با افزايش جمعيت شهرها، هزينه انجام اين قبيل خدمات شهري روزبه روز در حال افزايش است. صرف نظر از هزينه دفن زباله ها، به علت محدوديت برخي منابع طبيعي مواد با ارزشي را نيز از دست مي دهيم كه براي توليد بسياري از آنها مقادير زيادي انرژي مصرف شده است. از طرفي ديگر بخش عمده اي از زباله هاي شهري مانند پسماندهاي مواد غذايي، كاغذ و پلاستيك موجب تخريب محيط زيست مي شوند. از اين رو بازيافت زباله يكي از موضوعات بحث برانگيز كشورهاي پيشرفته است كه علاوه بر حفظ محيط زيست و منابع طبيعي، از نظر اقتصادي نيز مقرون به صرفه است. با نگاهي كوتاه به چند كشور به اهميت اين موضوع پي مي بريم.
سوئيس اين كشور با تلاش بسيار در امر بازيافت زباله به موفقيت هايي دست يافته است. شيشه و كاغذ از جمله مواد باارزشي هستند كه بازگرداني آنها اهميت بسيار دارد.
در هر سوپرماركت، سطل هاي زباله با رنگ ها و برچسب هاي مخصوص نگهداري شيشه و بطري هاي بي رنگ، سبز و قهوه اي وجود دارد. هر ماه در تمام شهرها كاغذهاي باطله به صورت رايگان جمع آوري مي شوند. تمام شهروندان بايد باتري هاي غيرقابل استفاده را به سوپرماركت ها و قوطي هاي كنسرو و آلومينيوم را به انبارهاي مخصوصي تحويل دهند. 80 درصد بطري هاي پلاستيكي حاوي نوشيدني كه در سوئيس بسيار متداول هستند بازيافت مي شوند، در حالي كه متوسط بازيافت اين بطري ها در اروپا بين 20 تا 40درصد است. بازيافت زباله در سوئيس تنها به دليل حفاظت از محيط زيست انجام نمي گيرد، بلكه به دليل صرفه اقتصادي كه براي اين كشور دارد، مردم و مسئولان را به اين كار ترغيب مي كند. هر كيسه زباله بايد برچسب مخصوصي داشته باشد كه هر برچسب يك يورو قيمت دارد. پس هرچه كمتر زباله توليد كنند، هزينه كمتري هم بابت آن پرداخت مي كنند. كيسه هاي بدون برچسب جمع آوري نخواهد شد و صاحبان آنها جريمه مي شوند.
دانمارك
ده ها سال است كه زباله حكم سرمايه را در دانمارك كه يكي از پاكيزه ترين كشورهاي اروپا است، دارد. اگر چه قوانين و برنامه هايي توسط دولتمردان دراين رابطه پي ريزي شده، ولي همكاري شهروندان و ماموران محلي در جمع آوري و تفكيك زباله در پيشرفت اين امر تاثير بسزايي داشته است. در سال 2003، هر دانماركي به طور متوسط 559 كيلوگرم زباله شامل كاغذ، پلاستيك و بطري توليد كرد. شهروندان موظف هستند زباله هاي خود را به صورت تفكيك شده به محل هاي مخصوصي تحويل دهند. تقريبا 10هزار دانماركي در امر خريد و فروش زباله بازيافتي فعاليت مي كنند. طبق آمار ارائه شده توسط دولت، در سال 2003، 31 درصد از زباله هاي خانگي بازيافت شده، 62 درصد سوزانده شده و تنها 6 درصد دفن شده اند.
اين كشور به دليل ميزان كم توليد زباله فاقد ماشين آلات بازيافت است و زباله هاي الكتريكي، پلاستيكي و فلزي براي بازيافت به خارج از كشور فرستاده مي شوند. به رغم ميزان كم توليد زباله، دولت قصد دارد از حجم آن بكاهد و به اين منظور بخش صنعت را تشويق به توليد محصولاتي مي كند كه بعد از مصرف، كمترين ميزان زباله را توليد كنند.
آلمان
مسائل زيست  محيطي در كشور آلمان بسيار جدي پيگيري مي شود و جداسازي زباله هاي خانگي در اين كشور كار بسيار مشكلي است. اگر به عنوان يك شهروند خارجي در اين كشور زندگي مي كنيد، در صورت تفكيك نكردن صحيح زباله  سرزنش خواهيد شد. حداقل
۵ نوع سطل زباله به رنگ ها و كدهاي مختلف در تمام خانه ها و محوطه تمام آپارتمان ها وجود دارد. سطل زرد مخصوص جمع آوري پاكت شير و ...، آبي، مخصوص كاغذ باطله، سطل هاي سبز و قهوه اي نيز شيشه و بطري هاي بي رنگ را در خود جاي مي دهند .علاوه بر اين سطلي به زباله ها و مواد غذايي سبز رنگ اختصاص داده شده است و در آخر سطل سياه، مخصوص زباله هايي غير از اينها يا افرادي كه تمايلي به تفكيك زباله هاي خود ندارند،در نظر گرفته شده است. طبق قانون تمام شهروندان ملزم هستند زباله هاي شيميايي و باتري هاي غيرقابل استفاده را به مراكز مخصوصي تحويل دهند و سرپيچي از اين امر جرم محسوب مي شود، البته پيگرد قانوني در صورت ارتكاب جرم نادر است. در آلمان تفكيك زباله اجباري نيست، اما طبق بررسي انجام شده 90 درصد از آلماني ها با رضايت، اين كار را انجام مي دهند.
آمريكا
تلاش براي افزايش ميزان بازيافت و كاهش زباله هاي خانگي و اداري توسط سازمان حفاظت محيط زيست انجام مي شود. امروزه در آمريكا 28درصد از زباله ها بازيافت مي شوند كه اين ميزان طي 15 سال گذشته دو برابر شده و بازيافت مواد پلاستيكي رشد چشمگيري داشته است. 42درصد كاغذ، 40درصد بطري هاي پلاستيكي، 55درصد آلومينيوم، 57درصد روكش هاي فولادي و 52درصد از وسائل برقي خانگي بازيافت مي شوند. 20 سال قبل، تنها يك برنامه بازيافت زباله كنار جاده اي وجود داشت كه اين ميزان در سال 1998 به 9 هزار برنامه بازيافت زباله كنار جاده  اي رسيد و 12 هزار مركز بازيافت مواد در سراسر كشور احداث شد. در سال 1999 فعاليت هاي بازيافت زباله مانع از دفن 64 ميليون تن زباله در زير خاك يا سوزاندن آنها شد. سازمان حفاظت از محيط زيست درصدد است تا ميزان زباله هاي شهري و صنعتي را كاهش دهد. آمار بازيافت در ايالت هاي آمريكا مختلف است. ميزان بازيافت در شهر مونتانا واقع در شمال ايالت آلاسكا 9درصد گزارش شده است، در حالي كه در نيويورك، ويرجينيا و 5 ايالت ديگر بيش از 40درصد از زباله ها بازيافت مي شوند.
ايتاليا
فرآيند جمع آوري زباله در ايتاليا محله به محله انجام مي شود. از ابتداي ژوئن 2005 قوانين در مورد جمع آوري و تفكيك زباله سخت تر شده است و طبق قانون، شهرونداني كه زباله هاي خود را تفكيك و در سطل هاي تعبيه شده و در نزديكي منازل خود قرار ندهند، تا 620 يورو جريمه خواهند شد. ساكنان شهر رم از كمبود سطل زباله در اين شهر شكايت دارند و شهرداري دستور تهيه 2 هزار و 500 سطل را داده است. سطل سبز مخصوص زباله هاي خانگي، سفيد مخصوص كاغذ و آبي مخصوص پلاستيك است. هنوز در محله هاي باستاني واقع در مركز شهر رم سطل هاي ويژه تفكيك زباله ديده نمي شود و اين محله ها به وسيله ماشين هايي شبيه به جاروبرقي كه زباله ها را مي بلعند، تميز مي شوند. در جنوب ايتاليا سياستمداران محلي معتقدند مديريت صنعت بازيافت زباله گناه محسوب مي شود. سال گذشته اتحاديه اروپا به ايتاليا به علت تخلف از 28 قانون حفظ محيط زيست اخطار داد. در واقع تفكيك زباله در ايتاليا معنايي ندارد. گفته مي شود ايتاليا از ايجاد سطح استاندارد زندگي كه مردم ديگر كشورها ي اتحاديه اروپا از آن بهره مي برند، خودداري مي كند.
يونان
طبق آمار انجمن زيست محيطي، سالانه يك ميليارد بطري پلاستيكي حاوي آب آشاميدني و يك ميليون بطري پلاستيكي حاوي مواد شوينده در اين كشور بازيافت نمي شوند. پلاستيك، يك پنجم از زباله هاي توليد شده را به خود اختصاص داده كه تنها يك درصد از آن بازيافت مي شود و اين نشان مي دهد كه يونان 15 سال از برنامه بازيافت زباله در اتحاديه اروپا عقب است و با اين حال تمايلي براي نيل به اهداف اتحاديه اروپا در اين مورد ندارد. در آتن بيشتر كيسه هاي زباله حاوي شيشه، كاغذ، فلز و پلاستيك است كه در زير خاك دفن مي شوند و آتني ها به بازيافت زباله چندان اهميت نمي دهند. بنابراين پايتخت با بحران جمع آوري زباله مواجه شده است. جالب توجه است كه چهار سال قبل،در كنار محل دفن زباله ها مركز بازيافت زباله همراه با ماشين آلاتي كه به نظر مي رسد بزرگترين مركز بازيافت زباله در اروپا است، تاسيس شده، اما امكان استفاده از اين ماشين هاي پيشرفته وجود ندارد، زيرا بر اثر حجم عظيم زباله، هزينه تعمير و نگهداري آنها 75 ميليون يورو برآورد شده است. به نظر مي رسد برنامه هايي كه مسئولان براي اجرا در نظر دارند براي رفع معضل بازيافت زباله، چندان موثر نيست.
اكنون نگاهي مي كنيم به نحوه بازيافت در كشورهاي توسعه نيافته مانند سنگال؛ در اين كشور بازيافت به صورت صنعتي انجام نمي شود، اما سنگالي هاي دست به ابتكاراتي زده اند و اين امر قسمتي از زندگي روزانه آنها محسوب مي شود. همه چيز از جمله كيسه هاي پلاستيكي، كاغذ هاي باطله، قوطي هاي كنسرو، بطري هاي آب معدني و حتي پوست ميوه بازيافت مي شود. از پوست ميوه در ساخت عطرهاي ارزانقيمت استفاده مي كنند. قوطي كنسرو به صورت ليوان توسط افراد بي بضاعت استفاده مي شود. روزنامه و كاغذ هاي باطله براي خريد مواد غذايي از دستفروشان به كار مي رود. كيسه هاي پلاستيكي در ساخت كفش به كار مي روند. صنعتگران از زباله هاي فلزي در ساخت صندلي، ابزار آشپزخانه و اسباب بازي استفاده مي كنند. اخيرا عده اي اقدام به جمع آوري زباله هاي فلزي كرده اند و آنها را به كارخانه هاي اروپايي باز مي گردانند. يك شركت بازيافت زباله در سوئيس قراردادي با ارزش بيش از 9 ميليون دلار با سنگال منعقد كرده است كه طي آن زباله هاي اين كشور جمع آوري و به سوئيس تحويل داده مي شوند.

محمدرضا خدرلو- در گوشه اي از بازار باستاني طرابلس، محمود شركاس كه خود دست آموز پدر بوده است، در حال آموزش حرفه 200 ساله و خانوادگي شان به پسر نوجوانش احمد است. صابون پزي و تهيه صابون با روغن زيتون، شغلي است كه در خانواده محمود، نسل به نسل از پدر به پسرمنتقل شده است.
وي در حالي كه مشغول برش قطعات و تهيه قالب هاي معطر صابون دست ساز است، مي گويد: احمد ديگر به مدرسه نمي رود. او تنها پسر من است و بايد حرفه اجدادش را فرا بگيرد. كارگاه صابون پزي محمود در محله خان مصري واقع شده كه يكي از محلات باستاني شهر طرابلس قديم است. طرابلس يكي از شهرهاي مهم در شمال لبنان است كه 200 كارگاه صابون پزي فعال دارد و از دوره مرملوك، يعني قرن 13 هجري و از زمان زمامداري مصريان به عنوان مركز توليد صابون مطرح بوده است. بيش از چهار قرن است كه بازار باستاني طرابلس در لبنان، مركز حفظ اسرار و فنون صابون پزاني است كه اين حرفه را از پدران خود به ارث برده اند.
محمود در حالي كه تصوير پدرش را كه در سال 1940 وفات يافته، به ديوارپشت ميز خود آويخته است در مورد شغلش مي گويد: من روش كار پدرم را دنبال مي كنم. از اين خوشحالم كه رنگ ها و روش هاي جديدي را براي حكاكي و برش قطعات صابون ابداع مي كنم .
در سال 1800 ميلادي يكي از اجداد او كه در آن زمان مسئول اداره كاروانسراي بازرگانان مصري بود، روش توليد صابون با استفاده از روغن زيتون و برگ بو را به اهالي خان مصري آموخت.
به گفته محمود: توليد صابون خوب پيش از هرچيز به استفاده از روغن زيتون مرغوب و عالي بستگي دارد، حتي اگر اين روغن از نظر قيمت بسيار گران باشد. قيمت يك بشكه روغن زيتون عالي 666 دلار است، در حالي كه چربي حيواني مورد استفاده در صابون پزي صنعتي تنها بشكه اي
50 دلار ارزش دارد . درمجاورت كارگاه محمود شركاس، بازاري موسوم به بازار صابون وجود دارد كه بدرحسين ، 43 ساله درآن به توليد بيش از 200 نوع صابون با رنگ ها و عطرهاي مختلف مشغول است. او نيز حرفه صابون پزي را از پدرش فراگرفته و به توسعه و بهبود اين هنر پرداخته است. وي درباره كارش مي گويد: همه چيز به عصاره هاي گياهي، عسل يا روغن اصلي بستگي دارد كه [به تركيبات صابون] اضافه مي شود. ما از برگ بو و ساير گياهان معطر بويژه بابونه، نعناع، مشك و عنبراستفاده مي كنيم.
درواقع چهار نوع اصلي صابون وجود دارد: صابوني كه دراصل به روغن زيتون وابسته است و اروپاييان آن را مارسيل مي نامند. صابوني كه با عصاره گياهان دارويي تهيه مي شود و براي درمان مشكلات خاصي به كار مي رود. صابون رويال كه از مواد عطري و بابرش به وسيله چاقو تهيه مي كنند و در نهايت صابون عروسي كه بسيار سفيد است و نمادي از خلوص به حساب مي آيد.
بدر حسين در باره بازار عطر طرابلس معتقد است: مردم به مثابه يك درمانگاه به اين بازار مي نگرند و براي دردهاي خاص، مثل افتادن از اسب و بيماري هاي پوستي عصاره هاي گياهي مورد نظر را ازاين بازار خريداري مي كنند. اين عصاره ها همان هايي هستند كه ما در صابون هايمان به كار مي بريم . حسون صابون پز ديگري است كه در كارگاه دوطبقه خود به همراه 11 نفر از اقوامش مشغول توليد صابون است و در مواقعي كه نياز به كار بيشتري باشد، 20 نفر ديگر از خويشاوندان به كمكشان مي شتابند. اجداد حسون براي چند دهه به اين شغل مشغول بوده اند تا اينكه پدرش در زمان كودكي او اين كار را رها كرد و به زرگري روي آورد. در دهه 1990 ميلادي اين كارگاه به عنوان ميراث خانوادگي به حسون رسيد. كارگاه در مركز آمد و شد جهانگردان و مسافران و در بخش عثماني شهر قرار دارد. او تصميم گرفته است تا دوباره كارگاه صابون پزي را راه اندازي كند. امروز او مي گويد كه كار صادرات محصولات خود به فرانسه را آغاز كرده و وابستگان سياسي سفارتخانه هاي خارجي و جهانگردان، مشتاقانه به دنبال اين صابون ها هستند.
به گفته عمر تدموري يكي از استادان تاريخ و تمدن اسلامي در دانشگاه بيروت، صنعت صابون پزي يكي از صنايع سنتي و نادر است كه در اين منطقه زيتون خيز رونق دارد. درطول قرن ها اين صنعت با رونق همراه بوده است و طرابلس شاهد بيش از 200 كارگاه صابون پزي با صابون هاي سنتي معطر و رنگي بوده است.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر و عكس اول خود را به حادثه ترور وزير امور خارجه سريلانكا و اعلام وضع اضطراري در اين كشور اختصاص داده است.اين روزنامه همچنين به احتمال دست داشتن گروه جدايي طلب ببرهاي تاميل در سوءقصد عليه لاكشمان كديرگامار وزير امورخارجه سريلانكا، اشاره كرده است.اين در حالي است كه گروه جدايي طلب ببرهاي تاميل، روز شنبه دست داشتن در هر گونه اقدام عليه وزير خارجه را تكذيب كرد.
شانگهاي ديلي
روزنامه شانگهاي ديلي چاپ چين، خبر اول خود را به صدور حكم اعدام براي رئيس شعبه بانك چين در هنگ كنگ اختصاص داد. براساس حكم دادگاه، تمام اموال و متعلقات ليوجينبائو نيز تحت مصادره درآمده است.ليو، متهم به واريز كردن 52/7 ميليون يوان به حساب هاي شخصي خويش است. او همچنين با همكاري همدستان خود 76/6 ميليون يوان ديگر را نيز اختلاس كرد.
كلارين
روزنامه اسپانيايي زبان كلارين، عنوان آغاز عقب نشيني رژيم صهيونيستي از نوار غزه را براي تيتر اول خود برگزيده است.
براساس طرح عقب نشيني رژيم صهيونيستي، قرار است تمامي 8 هزار يهودي ساكن نوار غزه و صدها نفر از ساكنان شهرك هاي صهيونيست نشين كرانه باختري، طي هفته جاري از اين مناطق تخليه شوند.
لاخورنادا
روزنامه اسپانيايي زبان لاخورنادا چاپ مكزيك،  خبر اول خود را به بحران ازدياد مواد مخدر و قاچاق اين ماده اعتيادآور در ايالت نيومكزيكو آمريكا اختصاص داده است.
بيل ريچاردسون، فرماندار ايالت مرزي نيومكزيكو آمريكا نيز در اين رابطه و افزايش خشونت هاي مرزي، ابراز نگراني كرده است.
از همين رو در ايالت نيومكزيكو، وضع اضطراري اعلام شده است. اعلام وضع اضطراري براي جلوگيري از قاچاق مواد مخدر وافزايش خشونت عليه پليس و تخريب املاك مردم صورت مي گيرد.

سينا خاكياني- مارسي، دومين شهر مهم فرانسه بعد از پاريس محسوب مي شود كه درجنوب شرقي اين كشور و در كنار درياي مديترانه واقع شده است و قدمتي بيش از 2 هزار و 500 سال دارد. وسعت مارسي در حدود
۲۳۰ كيلومتر مربع و جمعيتش نزديك به يك ميليون نفر است. مارسي به 16 محله اصلي تقسيم شده و شهردار آن درحال حاضر ژان كلود گودين است.
مارسي هميشه در طول تاريخ نقش مهمي را در تجارت فرانسه و جهان به عهده داشته، اما در طول چند دهه گذشته و با شتاب گرفتن جهان به سوي صنعتي شدن، كمي از اين قافله عقب مانده است. با اين حال اين شهر هنوز مهمترين بندر فرانسه و سومين بندر بزرگ اروپا محسوب مي شود. اين روزها فرانسوي ها در حال نوسازي اصلي ترين بندر كشورشان هستند تا بتوانند جايگاه سابقش را در تجارت جهاني به دست آورند.
مارسي از معدود شهرهايي است كه در هر چهار فصل سال آماده پذيرايي از گردشگران است. هواي اين شهر كاملا معتدل است، به طوري كه در زمستان و در ماه هاي ژانويه(دي) و فوريه(بهمن) هم مي توانيد در هواي آزاد و در بالكن رستوران هاي شهر غذا بخوريد. با اين حال، مناسب ترين زمان براي لذت بردن از مارسي، بهار و پاييز است. تابستان ها اندكي گرم مي شود، اما گرماي هوا بندرت آزاردهنده است. مارسي، اين هواي دلپذير را مديون بادهاي سرد شمالي و مجاورتش با درياست.
مارسي را مي توان شهر فستيوال ها دانست، به طوري كه در هر ماه حداقل يك فستيوال در اين شهر برگزار مي شود. هرساله در ماه فوريه، مارسي شاهد مراسمي تحت عنوان عيد تطهير حضرت مريم است كه جزو بزرگترين مراسم مذهبي فرانسه است. در ماه اكتبر اهالي شهر، فستيوالي با نام سرود مديترانه برگزار مي كنند كه به نوعي نشان دهنده علاقه آنها نسبت به سنت ها و وابستگي شان به دنياي محدود مديترانه است.در مارسي، مشكل اسكان براي گردشگران بي معني به نظر مي رسد. قيمت هتل ها در اين شهر تقريبا عادلانه است و شايد يكي از دلايل اين موضوع، تعداد زياد هتل ها و مسافرخانه هاي شهر باشد. براي مثال، قيمت يك اتاق دونفره در يك هتل سه ستاره مارسي در حدود شبي 25 يورو است. يكي از راه هاي كسب درآمد اهالي مارسي، اجاره دادن خانه هايشان به گردشگران است. آنها معمولا براي هر شب مبلغي در حدود 50 يورو از مسافران مي گيرند.
ديدني ها
قلعه سن نيكولا: اين قلعه كه در كنار ساحل شهر ساخته شده و در طول سالها، حكم يك دژ دفاعي مستحكم را براي مارسي داشته است. اين قلعه در سال 1660و به دستور لوئي چهاردهم ساخته شده است.
موزه مكاتب هنري: اين موزه زيبا در سال 1868 ساخته شده است و در آن چشم اندازي از تاريخ هنر فرانسه پيش روي بازديدكنندگان قرار دارد. بخشي از اين موزه به آثار هنرمنداني مثل ميشل سره و پير پوژه تعلق دارد كه نمايندگان مكتب مارسي هستند.
سواحل مارسي نقش زيادي را در جذب گردشگران به اين شهر دارند. استراحت در اين سواحل زيبا، يكي از بهترين سرگرمي هاي مسافران در طول سفرشان به مارسي است. بقاياي چند كشتي قديمي كه در نزديكي ساحل، به گل نشسته اند، از ديگر جذابيت هاي اين سواحل است. براي دوستداران ورزش هاي آبي و غواصي نيز امكانات كافي در نظر گرفته شده است.شكموها در مارسي حسابي كيف خواهند كرد. مارسي چندين غذاي محلي خوشمزه دارد كه كم اشتهاترين ها را هم به اشتها مي آورد.
يكي از معروف ترين اين غذاها بويابي نام دارد كه بشقابي متشكل از چهار نوع ماهي مخصوص سواحل مارسي است كه با سسي از سير، زعفران و روغن زيتون سرو مي شود. سوپ ماهي از ديگر غذاهاي سنتي مردم اين شهر است كه از ماهي هاي بسيار ريز، سير، تره فرنگي، گوجه فرنگي و پياز تشكيل شده است. در مارسي اين فرصت را پيدا مي كنيد كه يكي از خوشمزه ترين پنيرهاي دنيا را امتحان كنيد. اين پنير مخصوص مارسي است و از شير گوسفندان مراتع شمال اين شهر تهيه مي شود. اگر بعد از غذا ، جايي براي خوردن دسر باقي مانده بود، حتما دسر مخصوص مارسي يعني شاتلز را امتحان كنيد!
فرودگاه مارسي در 25 كيلومتري شمال غرب شهر قرار دارد و از اكثر شهرهاي فرانسه به صورت منظم پروازهايي به اين فرودگاه انجام مي شود. قطارهاي سريع السير فرانسه (ت.ژ.و) فاصله بين پاريس تا مارسي را سه ساعته طي  كرده و هر روز 13 بار در اين مسير تردد مي كنند.
براي رفت و آمد در شهر دو خط مترو وجود دارد كه اكثر نياز اهالي و گردشگران را برآورده مي كند. اتوبوس ها در مارسي برخلاف پاريس بسيار كارآمد هستند و استفاده از آنها در بسياري از موارد مي تواند راهگشا باشد.