*حسين سپهري
اين خبر ظاهرا تكراري، به مرور مي تواند نگران كننده هم باشد. پيچ راديو كه باز مي شود، گوينده خبر از قول يكي از مسئولان وزارت نيرو مي گويد كه روند مصرف بالاي آب در تهران در پاييز هم ادامه داشته است. خبر از آن دسته خبرهايي است كه تكراري بودنشان بيشتر باعث نگراني مي شود. آنقدر كه خيلي زود براي فردايت هم نگران مي شوي. راننده تاكسي و مسافران واكنشي نسبت به خبر نشان نمي دهند، اما من همچنان به دنبال بهانه اي هستم تا سر صحبت را در اين مورد با مسافران باز كنم. به دنبال بهانه اي هستم كه بگويم اين برف ها كه نوك كوه هاي شمالي را سفيد كرده است، اگر تمام فصل هم به چشم بيايد، دردي از بي آبي هاي آينده دوا نمي كند.
مسافران با اولين جمله ها همراهي مي كنند اما خودشان هم مثل من مي دانند كه يكي از متهمان مصرف بالا و بي حد و حساب آب در تهران هستند. يكي از شستن ماشين با آب شهري مي گويد و يكي از استخرهاي خانه ها كه با آب لوله كشي پر مي شوند. من هم مي گويم كه كار از اين حرف ها گذشته است و حتي در حمام رفتن هم بايد صرفه جويي آب را رعايت كرد. بخش بزرگي از سرزمين ايران را كوير پوشانده. در بخش هاي ديگر هم بارندگي آنچنان زياد نيست كه جبران خشكي و كم آبي را بكند. بنابراين كشور ما جزو كشورهاي كم آب دنيا به شمار مي آيد، اما با وجود اين مصرف سرانه آب شهري در ايران و البته در تهران حتي از اروپاي سبز هم بيشتر است.
حفاظت از منابع آب در مقابل آلاينده ها و به كارگيري روش هاي بازيافت آب در كشور ما كه از مناطق كم آب جهان به شمار مي رود از اهميت ويژه اي برخوردار است. همچنين رشد فزاينده جمعيت شهرها و گسترش روزافزون شهرهاي بزرگ مي تواند در آينده اي نزديك بحران هاي اجتماعي، زيست محيطي و بهداشتي جدي به همراه داشته باشد كه هزينه آن به مراتب بيشتر از هزينه لازم براي ايجاد تاسيسات جمع آوري دفع فاضلاب است.
آب شهري
امروزه جمعيت 65 ميليون نفري كشور با حدود 92ميليارد مترمكعب آب اداره مي شود. اگر تنها حفظ سطح فعلي توسعه يافتگي را هدف قرار دهيم، در فاصله 20 سال آينده با روند فعلي مصرف به حدود 140 ميليارد مترمكعب آب شيرين نياز خواهيم داشت. در حالي كه ميزان منابع آب تجديدپذير كشور كه در آينده اي دورتر از 20 سال مي توان استحصال كرد تنها 130 ميليارد مترمكعب است. بنابراين روند فعلي مصرف آب را مي توان در بلندمدت ادامه داد. آمارهاي بين المللي نشان مي دهد كه ميزان آب به حساب نيامده در آلمان 7 درصد، در ژاپن 9 درصد و در سنگاپور۸ درصد است، در حالي كه اين نسبت در كشور ما حدود 30 درصد است. همچنين در حالي كه استاندارد بهداشتي و مصرفي براي مصرف آب 80 ليتر در شبانه روز است، مصرف سرانه آب در كشور ما حدود 180 تا 200 ليتر در شبانه روز است.
جمعيت تحت پوشش آب شهري
در كشورهاي جهان
در بين كشورهاي مورد مطالعه در سال 2000، 96 درصد جمعيت شهري كشور مالزي دسترسي به سيستم عرضه آب دارند.
اين نسبت در فيليپين 93 درصد، در كره 91 درصد، در كويت 100 درصد و در پاكستان 80 درصد است. اين ميزان در كشور ايران معادل 98 درصد بوده، البته به مناطق شهري فقيرنشين اين كشورها توجه كمتري شده است. مثلا در كشور كره، مناطق فقيرنشين شهر سئول 5/11 درصد دسترسي به آب لوله كشي دارند. در نتيجه در يك كلانشهر نمي توان گفت كه تمام شهر به آب بهداشتي و لوله كشي دسترسي دارد.
سرانه برداشت سالانه آب
در بين كشورهاي مورد مطالعه، كشور آمريكا با سرانه 2 هزار و 160 مترمكعب آب، بيشترين مصرف آب و ايرلند با 270 متر مكعب، كمترين سرانه مصرف آب را دارا هستند، البته ميانگين جهاني آن 650 متر مكعب است. در بين كشورهاي آسيايي، عراق با 4هزار و 580 مترمكعب بيشترين سرانه و كويت با 240 متر مكعب كمترين سرانه مصرف آب را دارا هستند، ولي كشور مصر يكهزار و۲۰۰ متر مكعب سرانه مصرفي دارد و در اين بين كشور ايران يكهزار و 360 متر مكعب سرانه متوسطي را در بين كشورهاي آسيايي نسبت به برداشت آب داراست.
به طور كلي در يك جمع بندي مي توان گفت كه سرانه برداشت آب در بين كشورهاي صنعتي يكهزار و 200 مترمكعب و كشورهاي در حال توسعه، 520 متر مكعب، كشورهاي عربي يكهزار و 60 مترمكعب، آسياي جنوبي 760 متر مكعب و آسياي جنوب شرقي 270 متر مكعب است.
سرانه منابع آب تجديدشدني داخلي
در كشورهاي جهان
در بين كشورهاي مورد مطالعه، كشورهاي كانادا با 9/10، ژاپن 4/4، فرانسه 3، آمريكا 9/9، آلمان 3/1 و ايتاليا 1/3 هزار مترمكعب در سال سرانه منابع آب تجديدشدني دارند كه ميانگين جهاني آن هم 3/7 هزار متر مكعب در سال است و در بين كشورهاي آسيايي هم چين 5/2، امارات 2 ، كره 4/1و ايران 1/2 هزار مترمكعب منابع آب تجديدشدني در سال دارند كه ميانگين آن در بين كشورهاي درحال توسعه 8/6 هزار مترمكعب در سال و در بين كشورهاي توسعه يافته 7/9 هزار مترمكعب و ميانگين جهاني آن هم 3/7 هزار مترمكعب در سال است.
وضعيت آب شهري در ايران
در كشور ايران ميزان جمعيت شهري تحت پوشش آب شهري تا سال 83 ، 98 درصد متوسط نرخ رشد سالانه جمعيت تحت پوشش آب شهري 2/1 درصد است. در سال 78 ، 2/96 درصد از جمعيت شهري تحت پوشش مصرف آب شهري بوده اند. از طرفي مصرف سرانه آب شهري در كشور در سال 81 ، 180ليتر در روز بوده كه پيش بيني شده است در سال 84 به 174ليتر در روز كاهش پيدا كند و همچنين تا سال 88 به ميزان 154 ليتر در روز برسد و درصد آب به حساب نيامده از آب شهري هم در سال 81 ميزان 30درصد بوده كه در سال 84 به 27 درصد و تا سال 88 به 25درصد كاهش يابد. همچنين اصلاح و بازسازي شبكه هم كه در سال 81 ، 2282 كيلومتر بوده در سال 84 به 3326 كيلومتر و تا سال 88 به 3472 كيلومتر خواهد رسيد كه اين آمار نشان دهنده كاهش مصرف آب، كاهش پرت آب و تحت پوشش آب شهري قرار گرفتن تمامي جمعيت شهري كشور و اصلاح و بازسازي شبكه آب شهري در كشور است.
باتوجه به مطالعات صورت گرفته مي توان گفت: كشور ايران در زمينه ميزان دسترسي جمعيت شهري به آب شهري با كشورهاي پيشرفته و در حال توسعه تقريبا برابر و قابل مقايسه بوده و جمعيت تحت پوشش آب شهري در ايران در سطح بالايي قرار دارد . ولي ميزان جمعيتي كه تحت پوشش آب سالم و بهداشتي قرار دارند در ايران 61 درصد است كه نسبت به ساير كشورهاي در حال توسعه درصد نسبتا پاييني ست.
و همچنين در بررسي انجام شده، سرانه مصرف آب در ايران 1360 متر مكعب است در صورتي كه ميانگين جهاني آن 650 و ميانگين كشورهاي در حال توسعه 520 و ميانگين كشورهاي توسعه يافته يكهزار و۲۰۰ است. به اين ترتيب روشن است كه مصرف آب در ايران بالاست و بايد شهروندان نسبت به كاهش مصرف آب توجه لازم را داشته باشند. همچنين ميانگين درصد برداشت آب شهري به منابع آب در ايران 39 درصد است در صورتي كه در جهان 17 درصد و در كشورهاي در حال توسعه 16درصد و كشورهاي توسعه يافته 21درصد است. اين روند هم نشان دهنده بالا بودن مصرف آب در ايران است، در حالي كه همه مي دانيم در كشوري با آب وهواي خشك زندگي مي كنيم.
جمعيت تحت پوشش فاضلاب شهري در ايران
در كشور ايران ميزان جمعيت تحت پوشش فاضلاب شهري در سال 78 به ميزان 15درصد بوده كه تا سال 80 به 19 درصد رسيده است. براي سال هاي آينده اين رقم تا سال 85 تا 3/31 درصد و سال 88 تا 40درصد پيش بيني شده است. ولي در پيش بيني هايي كه انجام مي شود چندان موفقيتي حاصل نشده است؛ مثلا در برنامه هاي پيش بيني شده سال 80 جمعيت تحت پوشش فاضلاب 4/18 درصد پيش بيني شده درحالي كه عملكرد آن 2/16 درصد بوده است، براي سال 81 هم 2/21 درصد پيش بيني شده بود. كه در عملكرد به 19 درصد رسيده، پس مي توان گفت كه به پيش بيني هاي صورت گرفته نمي شود اعتماد كرد.
نسبت جمعيت شهري قابل دسترسي به فاضلاب شهري در ايران نسبت به كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه خيلي پايين است باتوجه به اينكه ميانگين آن در ايران 19درصد، در كشورهاي توسعه يافته 95درصد و در كشورهاي در حال توسعه هم تقريبا 64درصد است، مي توانيم نتيجه  بگيريم كه توجه چنداني به امر فاضلاب در ايران نشده است.
باتوجه به ويژگي شاخص هاي عمران شهري و نحوه خدمات رساني و مديريت در شهرها و نيز ويژگي هاي اقتصادي و اجتماعي و كالبدي شهرهاي مختلف ايران، حد مطلوب براي خدمات شهري رايج نبوده است؛ به عبارت ديگر شاخصي به عنوان حد مطلوب دستيابي به خدمات، تسهيلات و تاسيسات شهري كه براي كشورهاي مختلف مورد تاييد است وجود ندارد و حتي در يك كشور با شرايط متفاوت اقتصادي و كالبدي نيز شاخص هاي عمده شهري را نمي توان به صورت يكسان و واحد تعميم داد. حفاظت از منابع آب در مقابل آلاينده ها و به كارگيري روش هاي بازيافت آب در كشور ما كه از مناطق كم آب جهان به شمار مي رود از اهميت ويژه اي برخوردار است. همچنين رشد فزآينده جمعيت شهرها و گسترش روزافزون شهرهاي بزرگ مي تواند در آينده اي نزديك بحران هاي اجتماعي، زيست محيطي و بهداشتي جدي را به همراه داشته باشد كه هزينه آن به مراتب بيشتر از هزينه لازم براي ايجاد تاسيسات جمع آوري و دفع فاضلاب است. باتوجه به آمار و اطلاعات بايد گفت كه در ايران بايد بيشتر به امر فاضلاب شهري توجه شده و تا حد امكان مصرف بالاي آب شهري كاهش داده شود.
بيشترين ميزان برخورداري از شبكه توزيع آب سالم شهري در كشورهاي درحال توسعه جهان صددرصد و در ايران حدود 97درصد است، در حالي كه وضعيت جمعيت تحت پوشش فاضلاب كشور ما از حداقل برخورداري شاخص مشابه آن در كشورهاي در حال توسعه پايين تر است.
*كارشناس سازمان مديريت و برنامه ريزي

مشكل كم  آبي
در يكي - دو سال اخير با اينكه خشكسالي نگران كننده چند سال گذشته را شاهد نبوديم، اما روند مصرف آب همچنان خبر از احتمال جيره بندي و كم آبي در فصل گرما را مي دهد. نكته جالب در مورد ايران و كشور همسايه - عراق - اين است كه ظاهرا هرچه آب بهداشتي كمتر در دسترس بوده يا كشور بيشتر از اين نظر در مضيقه باشد، مصرف آن هم بيشتر و بي ملاحظه تر خواهد بود. در حال حاضر كشور عراق كه شهروندان آن از نظر دسترسي به آب آشاميدني دچار كمبود هستند، در كمال تعجب سرانه مصرف آب بالايي دارد. اين موضوع در مورد ايران هم صدق مي كند. چنين مسئله اي با وجود كمبودهاي مشهود آب نگران كننده نيست.

زهره مسكني- يكي از روزهاي پاييزي بود. پنجره هاي سازمان حمل ونقل وترافيك تهران مثل هميشه آماده مي شد تا ميزبان منظره تردد تماشايي خودروهاي تقاطع بزرگراه  جلال آل احمد و كردستان باشد. در همين حال سالن كنفرانس اين سازمان براي ميزباني ميهماناني كه قرار بود در مراسم مديرعامل جديد شركت كنند، مهيا مي شد. مديران و معاونان حوزه معاونت حمل و نقل و ترافيك تهران يكي پس از ديگري وارد مي شدند.
مهندس تقي زاده - معاون جديد حمل ونقل و ترافيك شهرداري تهران- كه حالا پس از دكتر بهبهاني سكان اين كشتي به دست او سپرده شده نيز از راه مي رسد.
وي مهندس سيد جعفر تشكري هاشمي را به عنوان مديرعامل سازمان ترافيك برگزيده و حالا آمده است تا ضمن برگزاري مراسم توديع مهندس كامران حاج نصرالهي (مديرعامل سابق) به معرفي مديرعامل منتخب خود بپردازد. سردار انصاري - معاون راهنمايي و رانندگي نيروي انتظامي جمهوري اسلامي- نيز با ورود خود، به جمع حاضر مي پيوندد.
باتوجه به اهميت خاص جايگاه سازمان ترافيك در زيرمجموعه هاي حوزه معاونت حمل ونقل و ترافيك شهرداري تهران، مهندس تقي زاده، مهندس تشكري هاشمي را علاوه بر رياست سازمان ترافيك به عنوان قائم مقام حوزه معاونت حمل ونقل نيز برگزيده است. مهندس تقي زاده طي سخناني، تعديل نرخ قيمت سوخت و تقويت سيستم حمل ونقل را از راهكارهاي اصلي حل معضل ترافيك عنوان مي كند و اظهار اميدواري مي كند كه مديرعامل جديد بتواند با تجربيات پيشين خود در حوزه معاونت راهنمايي و رانندگي ناجا، گام هاي سازنده و موثري در اين زمينه بردارد. سردار انصاري، ضمن برشمردن دستاوردهاي چندساله مديرعامل قبلي از ماجراهاي چهارسال تلاش پيگير و مستمر و دلسوزانه مهندس تشكري هاشمي مي گويد. اوتاكيد مي كند كه راه اندازي طرح پاركبان توسط مهندس حاج نصراللهي از دستاوردهاي مهم حوزه ترافيك در سال هاي اخير بود و اذعان مي دارد كه توزيع عادلانه 12هزار فضاي پارك بين همه مردم چيزي نيست جز نتايج مطالعات و اجراي طرح هايي كه در سازمان ترافيك آغاز و به انجام رسيد و اما تحول در سيستم شماره گذاري خودروها. طرح تعويض پلاك صدور گواهينامه و تغييرات عمده ايجاد شده در اجرائيات نيز از مواردي ست كه به گفته سردار انصاري تحت مديريت مهندس تشكري هاشمي صورت گرفته است. و اما مهندس حاج نصراللهي در مراسم توديع خود بار ديگر به افزايش حجم خودروها طي سه- چهارسال اخير اشاره كرد و اذعان داشت كه قابل تحمل كردن ترافيك موجود باتوجه به دو برابر شدن تعداد خودروها طي اين چندسال، خود نكته اي درخور توجه است.
او تاكيد كرد كه معضل ترافيك ظرف يكي- دو روز به وجود نيامده كه بخواهيم دو روزه آن را حل كنيم، بلكه نياز به عزم ملي و همكاري عظيم نهادهاي سطح كشور در برطرف كردن اين مشكل به چشم مي خورد، حاج نصراللهي اظهاراميدواري كرد كه در جايگاه جديد خود به عنوان دبيرشوراي عالي ترافيك بتواند در سطح كشور هماهنگي بين تمام نهادها و سازمان هاي ذي ربط در اين مسئله را به وجود آورده و به دستاوردهاي مهمتري نايل شود.
مهندس تشكري هاشمي- مديرعامل جديد سازمان ترافيك- انجام كارگروهي و خرد جمعي را از اصول كار خود ذكر كرده و برقراري نظم و انضباط را براي بهبود مستمر ترافيك و روان سازي آن از اهداف خود برمي شمرد.
او نيز بر لزوم ايجاد تعامل و هماهنگي با نيروي انتظامي و ساير دستگاه هاي مرتبط با حوزه ترافيك تاكيد مي ورزد و استفاده از تكنولوژي و تجهيزات روز را براي نيل به اهداف مطلوب لازم مي داند. مديرعامل جديد بيان مي كند كه در حال حاضر ترافيك دغدغه اصلي مردم دولت شهر تهران است و بنابراين انجام كارهاي زيربنايي در زمينه بهبود اين معضل درسطح كشوري از ضرورت ها به شمار مي رود. مهندس تشكري هاشمي ادامه تمام طرح ها و انجام همه مطالعات نيمه تمام سازمان ترافيك را از برنامه هاي كاري خود برشمرد و بيان كرد كه از تمام بضاعت و توان خود در جهت كاهش و حل معضلات ترافيك بهره خواهد جست.

پـــويـا مهرآيين- وقتي زمستان مي رسد، خواه ناخواه مشكلات مربوط به خودش را هم به همراه مي آورد؛ مشكلاتي كه حل بعضي از آنها آنقدرها هم مشكل نيست. در نظر بگيريد برف يا باران شديدي باريده و شما مي خواهيد از عرض خيابان عبور كنيد. كمي كه به خيابان نگاه مي كنيد متوجه مي شويد كافي ست پايتان را به خيابان بگذاريد تا سر تا پايتان به آب گل آلود آغشته شود و از كارتان پشيمان شويد.
در چنين شرايطي حتما اين فكر به سرتان مي زند كه مسافت 300-200 متري مانده تا پل عابر پياده را طي كنيد و به اين ترتيب براحتي بتوانيد از عرض خيابان رد شويد. همين كار را هم مي كنيد. به پل عابر كه مي رسيد، متوجه مي شويد كه براي بالا رفتن يك امكان ساده كم داريد؛ امكاني به نام پله؛ چرا كه پل عابر به جاي پله، فقط يك سطح شيب دار دارد كه ظاهرا قرار بوده وظيفه تسهيل در بالا رفتن ويلچر و موتورسيكلت را به عهده داشته باشد. برف و يخ، تمام سطح شيب دار را پوشانده و براي اينكه از پل، بالا برويد بايد هزار ويك ترفند به كار ببنديد تا موفق شويد. بعد از اينكه خوان اول ماجرا را از سر گذرانديد، حالا نوبت به بقيه موانع مي رسد. تمام سطح پل عابر يا انباشته از آب باران شب گذشته است يا اينكه پوشيده از برف و يخي كه حالا ديگر بر اثر كهنه شدن، حسابي ليز هم شده و براي ضربه فني كردن هر عابري شاخ و شانه مي كشد. شايد به اين نتيجه برسيد كه عبور از روي همان آسفالت، ايمن تر بوده و به پايين برگرديد و شايد هم با همه سختي ها طول پل عابر را طي كرده و به هر نحوي شده از پل فرود بياييد؛ البته ممكن است اين فرود آمدن به جاي اينكه با پا باشد با سر و گردن اتفاق بيفتد.
راستي بهتر نيست مسئولان مربوطه از همين الان به فكر پوشاندن سقف پل هاي عابرپياده باشند تا چنين اتفاق نه چندان خوشايندي دوباره براي عابران مشكل ايجاد نكند؟ قاعدتا انجام اين كار چندان سخت نيست و خيلي هم لازم مي نمايد؛ البته اين سقف هاي نه چندان مهم مي تواند در فصل تابستان نيز به عنوان آفتابگير عمل كرده وعابران را از شر آفتاب سوزان در امان بدارد.
نكته ديگري كه مي توان به آن توجه كرد، انديشيدن تمهيدي براي جلوگيري از انباشته شدن آب باران روي پل هاست؛ براي اين كار هم امكانات يا برنامه هاي بسيار زيادي لازم نيست. كافي ست در سيني هاي كف پل چند سوراخ نه چندان درشت تعبيه شود تا آب باران اصلا انباشته نشود كه بخواهيم بعدها به نحوه خالي كردن آن فكر كنيم.
هنوز بارندگي هاي مفصل و فراگير شروع نشده است. بهتر است تا فرصت باقي ست كاري كنيم كه زمستان امسال را آسوده تر باشيم؛ كار خيلي سختي نيست.

۴۰ عدد چندان جالبي نيست، اگر بدانيد كه قيمت خودرو در ايران 40 برابر گران تر از اروپاست. بر اساس گزارش ها، بانك جهاني اعلام كرده يك جوان اروپايي با درآمد متوسط 250 دلار در ماه مي تواند در عرض هفت ماه يك خودرو سطح بالا داشته باشد، در حالي كه يك جوان ايراني با درآمد متوسط 200 دلار در ماه و بعد از گذشت حداقل 40 ماه مي تواند يك خودرو سطح پايين سوار شود.
براساس اين گزارش، اختلاف عميقي در كيفيت خودروهاي ساخت داخل با توليدات جهاني مشاهده مي شود، به طوري كه قيمت خودرو در ايران 40 برابر گران تر از اروپا برآورد شده است.
پرايد، سپند، پيكان، نيسان وانت، پژو 405، سمند و ماكسيما در ايران بين 10 تا 50 هزار دلار است. هر دستگاه پرايد در ايران حدود 8 هزار دلار قيمت دارد و اين درحالي ست كه پرايد كره اي در بازارهاي جهاني تنها 3 هزار دلار قيمت دارد. مقايسه خودروها از نظر تكنولوژي و فن آوري در ايران نسبت به بازارهاي جهاني نشان دهنده شكاف عظيم موجود در قيمت خودروهاي ايران و ساير كشورهاي پيشرفته است.
خودروهاي با فن آوري جديد و تكنولوژي مدرن معمولا بين 15 تا 20 هزار دلار در بازارهاي جهاني قيمت دارد، در شرايطي كه قيمت اين خودروها در ايران بسيار بالاست.
گفتني ست به نظر مي رسد مهمترين دليلي كه باعث اين اختلاف قيمت ها شده، بحث انحصاري بودن صنايع خودروسازي در ايران است. به عقيده كارشناسان، افزايش تيراژ خودرو تا 20 درصد مي تواند به ميزان قابل قبولي، قيمت ها را كاهش دهد.

بازسازي چهار سقاخانه قديمي
سرش را زير شير آب گرفت و يك دل سير آب خورد. صاف ايستاد، ياحسين گفت و رفت . هرچند اين تصوير تكراري ست، اما با تكرار آن، سادگي و صداقتي كه در آن نهفته است، بيش از هر زمان ديگري مشخص مي  شود. در گذر خيابان، پنجره  اي كوچك بود كه پشت آن، شمايل حضرت علي(ع)، امام حسين(ع) يا حضرت ابوالفضل(ع) نصب مي  شد و رهگذران علاوه بر نذر شمع در اين محل، با قرار گرفتن منبع آب در گوشه  اي از آن، مي  توانستند آب بخورند. اين تصوير، مدت  هاست به تاريخ تهران قديم پيوسته است و تنها مي  توانيم آن را در فيلم  هاي سينمايي ببينيم، اما سازمان زيباسازي به عنوان متولي امور ساماندهي و زيباسازي شهر تهران در نظر دارد با بازسازي اين سقاخانه  ها علاوه بر حفظ هويت تهران، مكان  هايي را براي رفع تشنگي عابران و رهگذران تهيه كند.
پيش از اين، سازمان زيباسازي در راستاي چنين هدفي، مكان  هايي را به شكل سقاخانه در برخي ميادين اصلي شهر ساخت، اما مهندس ياوري - معاون طرح و برنامه سازمان زيباسازي تهران - معتقد است كه بازسازي سقاخانه  هاي قديمي، حال و هواي قديمي تهران را حفظ مي  كند.مهندس ياوري درگفت و گو با خبرنگار شهرآرا با اشاره به اينكه سقاخانه  ها در طول زمان شكل گرفته و هزينه آنها وقفي بوده، افزود: اين عنصر و قرار گرفتن آن در كنار آب، حال و هواي معنوي را به شهر مي  بخشد كه نبايد مهجور بماند.
معاون طرح و برنامه سازمان زيبازسازي با تاكيد بر شناسايي بيش از يكصد سقاخانه قديمي در كل شهر تهران، ادامه داد: در حال حاضر چهار سقاخانه كه در محدوده بازار و منطقه 12 قرار دارند، براي بازسازي و مرمت در دستور كار اين سازمان قرار گرفته است.
پياده  روي منتظر پياده  رو
هنوز هم بايد منتظر باشيم. اگر دلتان لك زده تا عصر يك روز پاييزي در خياباني بدون ماشين و دود و صداي بوق و خلاصه بدون ترس و اضطراب و با آرامش، كمي قدم بزنيد، هنوز براي چنين تصميمي زود است، بايد منتظر باشيد.
ماه  هاست كه موضوع پياده  راه  ها و ساخت آنها در تهران مطرح شده، اما وضعيت آنها هنوز در حال بررسي ست و طراحي  هاي مطالعاتي آن هنوز به انجام نرسيده است. با اين وجود، مهندس ياوري - معاون طرح و برنامه سازمان زيباسازي شهر تهران- معتقد است كه بايد كارهاي مطالعاتي به صورت عميق و كامل انجام شود تا در مراحل اجرايي دچار مشكل كمتري شويم. در حال حاضر فعاليت  هاي كوچه مروي به عنوان يكي از سه پياده  راه در نظر گرفته شده و در حال انجام است.
او با بيان اينكه پرداختن به اين سه منطقه تنها مربوط به جداره نيست و بايد در لايه  هاي زيرين نيز به آن پرداخت، گفت: مرمت شهري نيازمند مطالعات ويژه  اي ست، گاهي در حين انجام كار و برداشتن پوسته، در لايه  هاي زيرين با موضوعاتي روبه  رو مي  شويم كه نياز به طراحي جديد دارند.
مهندس ياوري با تاكيد بر اينكه در مورد پروژه كوچه صف (باغ سپهسالار) مطالعات بيشتري انجام شده است، ادامه داد: كارهاي مطالعاتي اين پياده  راه رو به اتمام است، اما دره مقصودبيگ به دليل ويژگي معبري آن، نيازمند مطالعات بيشتري ست.
معاون طرح و برنامه سازمان زيباسازي با تاكيد بر ضرورت وجود اين پياده  راه  ها در قسمت  هاي مختلف تهران افزود: نقشه اجرايي دره مقصودبيگ نيز رو به اتمام است و آرام آرام به سمتي مي  رويم كه كار مناقصه و انتخاب پيمانكار آن را انجام دهيم.
او در پايان به برخي مشكلات اين طرح  ها كه براي رفع به كميسيون ماده 5 فرستاده شده، اشاره مي  كند.

تصوير اينكه روزي ايران به سمتي برود كه از تكنولوژي هاي برتر دنيا براي راحتي زندگي استفاده كند، موضوعي ست كه ذهن تك تك ايرانيان را به خود مشغول كرده است. اينكه بتوانيم ترافيك را كم كنيم، بزرگراه ها و اتوبان هاي متناسب با توليدات خودرو داشته باشيم و از همه مهمتر موضوع ترافيك را از طريق گسترش و بهتر كردن سيستم حمل ونقل عمومي حل كنيم، رويايي ست كه مي تواند با كمي برنامه ريزي و همت مديريت شهري امكانپذير شود.
اولين گام براي رسيدن به اين مهم قرار است در مشهد برداشته شود. شهرداري مشهد با هزينه هاي بالغ بر 40 ميليارد ريال، بليت هاي الكترونيكي را جايگزين بليت هاي كاغذي ناوگان اتوبوسراني مي كند.
سيدخليل مهدي زادگان مشاور عالي ومعاون برنامه ريزي و پژوهش شهرداري مشهد- گفت: با چند شركت داخلي و خارجي در جهت اجراي طرح بليت هاي الكترونيكي مذاكره كرده ايم و تا چند ماه آينده قطعي خواهد شد .
او با اشاره به اينكه براي اجراي اين طرح، حداقل به يك سال زمان نياز داريم، افزود: در صورت تصويب، اين طرح از سال آينده در بعضي از مسيرها اجرا خواهد شد تا بليت هاي الكترونيكي جاي خود را در بين مردم پيدا كند .
بايد منتظر نشست و ديد كه بليت هاي الكترونيكي در سيستم حمل ونقل عمومي مشهد چه جايگاهي پيدا مي كند.