عكس ها: محمود مروتي

محمدرضا منصوريان
در يكي دو سال اخير براي دوستداران و كارشناسان ورزش وزنه برداري در جهان اين نكته حياتي قابل پيش بيني بود كه اين ورزش در آستانه تحولي دوباره قرار گرفته و نسلي تازه از سراسر جان موجوديتي نوين را براي آن رقم زده اند.
در هفتاد و چهارمين دوره رقابت هاي وزنه برداري قهرماني جهان در شهر دوحه قطر از ميان اين نسل گروهي به ميدان آمدند و شايستگي ها و قدرت خود را به نمايش گذاشتند.
وزنه برداري دنيا روزگاري نه چندان دور در انحصار كشور شوروي سابق و اقمار آن بود و كمتر ديده مي شد كه تيم ها و قهرمانان ديگري از سراسر دنيا بتوانند به حريم آنها نزديك شوند.
با فروپاشي شوروي سابق و ايجاد كشورهاي جديد اين ورزش نيز نظير بسياري ديگر از ورزش ها از انحصار خارج شد و قطب هاي تازه اي پديد آمد.
امروز با گذشت يك دهه از اين ماجرا جدال مردان آهنين جهان با پولاد سرد به افق هاي تازه اي رسيده است. حالا ديگر علاوه بر جمهوري هاي تازه استقلال يافته، ديگر كشورهاي ريز و درشت جهان در قالب مدعياني جدي ظاهر شده و معادله تازه اي را رقم زده اند.
دوحه قطر ظهور قطب هاي تازه وزنه برداري جهان بود.در اين ميان كشورهايي نظير روسيه و چين به دليل سابقه و اعتبار طولاني همچنان در رأس قرار گرفته اند و حتي مي توان چيني ها را به دليل يكه تازي در اوزان سبك كاملاً متمايز كرد. اما بيداري و هوشياري وزنه برداراني از جمهوري آذربايجان، فرانسه، نائورو، مصر، بلغارستان، لهستان و ... در حقيقت زنگ خطري براي ديگر تيم هاي مدعي در جهان نظير ما است.
آنچه كه در مسابقات جهاني بخوبي مشاهده شد اين بود كه تمامي تيم هاي حاضر در اين ميدان با امكانات بسيار مناسبي مجهز شده بودند و حتي در كنار آنها كارشناساني ديده شدند كه با وسواس و دقت تمامي تغيير و تحولات را زير نظر قرار داده بودند.
در اين چرخه و تحولات ما نيز وظيفه داريم كه همه نبوغ و استعدادهايمان را بكار گيريم و متناسب با حريفان حركت نمائيم. اما ظاهراً شرايط ما با ديگران كاملاً متفاوت است.
امروز فعاليت هاي مرتبط با ورزش وزنه برداري در كشور ما علي الظاهر يك بعدي و يكسويه است و علاوه بر آن تنش و تضادهاي موجود بسياري از انرژي هاي ناب سازندگي را به انحراف كشانده است.
جداي از اين مسئله بايستي به اين نكته نيز اشاره كنيم كه اصولاً  براي ايجاد هر گونه تغييري علاوه بر دارا بودن سناريوي لازم بايستي در زمينه تامين منابع مالي نيز اقداماتي اساسي و اصولي صورت پذيرد. در حال حاضر بودجه موجود براي اداره وزنه برداري ايران  كافي  نيست و با توجه به رشد موجود و سرعت پيشرفت حريفان هيچكس نمي تواند بدون بهره مندي از اعتبار و امكانات لازم اميد به بلندپروازي و رشد و ترقي داشته باشد.
با پايان هفتاد و چهارمين دوره رقابت هاي وزنه برداري قهرماني جهان كه هفته گذشته در شهر دوحه قطر برگزار شد يوردان گئورگي ايوانف سرمربي بلغاري تيم ملي وزنه برداري ايران به فاصله ۴۸ ساعت مجدداً وزنه برداران مورد نظر خود را به اردوي تيم ملي فراخواند تا آنها را براي حضور در بازي هاي غرب آسيا كه بزودي در كشور قطر برگزار مي شود ، آماده نمايد.
عجيب اينكه ايوانف براي حضور در اين ميدان هم دست رد به سينه وزنه برداراني نظير محمدعلي فلاحتي نژاد، محمدحسين برخواه، اصغر بيرانوند و ... زد!
حريفان دوان دوان مي آيند
تا قبل از شروع رقابت هاي وزنه برداري قهرماني جهان در دوحه قطر بسياري از كارشناسان و علاقه مندان به اين ورزش مي پنداشتند كه رقيب اصلي حسين رضا زاده در اين مسابقه ها جابر سالم وزنه بردار بلغاري الاصل تيم قطر است. اما با شروع رقابت وزنه برداران در فوق سنگين يك روسي جوان و خوش قد و قواره به نام يوگني تيگشف تمامي محاسبات را بهم زد و با گرفتن مدال طلاي حركت يكضرب زنگ خطر را براي تمامي مدعيان اين وزن به صدا درآورد.
اين درست است كه تيگشف و ديگران در حال حاضر هيچكدام قدرت رقابت در مجموع دو حركت يكضرب و دو ضرب با رضا زاده را ندارند، اما اين بدان معني نيست كه وضعيت هميشه اين گونه باقي مي ماند.
رضا زاده هم اينك در آستانه ۲۸ سالگي است و از وزن بدني بالاي ۱۶۰ كيلوگرم برخوردار است، در حالي كه حريف جوان روسي او با ۲۵ سال سن وزني معادل ۱۲۶ كيلوگرم دارد كه با همين وزن كم ۲۱۱ كيلوگرم در يكضرب و ۲۴۶ كيلوگرم وزنه  را بالاي سر برده است. حال اگر اين وزنه بردار قدرتمند و خوش استيل به وزني برابر با ۱۴۰ كيلوگرم يا بالاتر برسد، آيا در مسابقات آينده نمي تواند با زدن وزنه هاي بيشتر در دو ضرب حريف خطرناكي براي رضا زاده باشد؟ بنابراين قهرماني اين ورزشكار دوست داشتني وزنه برداري در دوحه قطر در حقيقت زنگ خطري براي جامعه وزنه برداري ما بود كه از اين پس نسبت به تحولات اين ورزش در سطوح مختلف بين المللي پخته تر و سنجيده تر عمل كرده و غفلت نكند. رضا زاده در دوحه به دور از ركورد هاي جهاني خود ۲۱۳ كيلوگرم يكضرب و ۲۶۳ كيلوگرم دوضرب بالاتر از تيگشف روسي و جابرسالم قطري روي سكو قهرماني جهان ايستاد و مدال پنجم جهاني و المپيك خود را صيد كرد. آيا با توجه به فعل  و انفعالات پديد آمده در دنياي وزنه برداري باز هم مي توان براي تكرار چنين پيروزي هايي به انتظار نشست؟ آن هم در زمانه اي كه حريفان دوان دوان مي آيند.
مردان مورد اعتماد
اصغرابراهيمي، حسين رضا زاده و علي دهقانيان سه وزنه برداري كه با عبور از حد نصاب هاي تعيين شده از سوي يوردان گئورگي ايوانف بلغاري مجوز حضور در مسابقه هاي جهاني دوحه قطر را به دست آوردند.
حسين رضا زاده مشكل چنداني براي قرار گرفتن روي سكوي قهرماني نداشت و همچنان قدرت بي پايان خود را به نمايش گذاشت. اما براي اصغر ابراهيمي و علي دهقانيان حضور در اين صحنه تجربيات بسيار زيادي را به همراه داشت. امروز اگر تيم ملي وزنه برداري ايران قهرمان بزرگي مثل كوروش باقري را در وزن ۹۴ كيلوگرم در تركيب خود ندارد، نبايد تشويش خاطري در ذهن مربيان تيم ملي وجود داشته باشد چرا كه حضور ابراهيمي و دهقانيان در اين وزن بزودي مي تواند ما را اميدوار به حضور دو چهره قدرتمند در اين دسته نمايد.
كوروش باقري در مسابقات جهاني سال ۲۰۰۱ در شهر آنتالياي تركيه مدال طلاي اين دسته را به چنگ آورده است و امروز در مسابقات جهاني ۲۰۰۵ اصغر ابراهيمي در اولين سال هاي حضورش در تيم ملي در ميداني سخت با ۱۷۷ كيلوگرم در يك ضرب و ۲۱۰ كيلوگرم در دو ضرب خود را جانشين شايسته اي براي باقري نشان مي دهد.
ابراهيمي و دهقانيان علاوه بر در اختيار داشتن مربي بزرگي نظير ايوانف خوشبختانه از شانس حضور در كنار قهرمان بزرگي نظير حسين رضا زاده نيز برخوردارند و اينها همه امتيازاتي است كه در حركت هاي آتي و رو به جلوي آنها بسيار تعيين كننده و حياتي است.
خوشبختانه اين دو قهرمان جوان وزنه برداري ما از شرايط اخلاقي بسيار مناسبي برخوردارند و براي رسيدن به سكوهاي جهاني بخوبي خود را با مربيان تيم ملي هماهنگ ساخته اند. در حقيقت آنها مردان مورد اعتماد سرمربي تيم ملي وزنه برداري هستند.

ميزباني آسيايي ها
در دوره اي كه علي مرادي رئيس فدراسيون وزنه برداري ايران دبير كل كنفدراسيون وزنه برداري آسيا است مسابقه هاي جهاني اين رشته در يك كشور آسيايي به نام قطر برگزار مي شود كه اين خود مي تواند ناشي از نفوذ و قدرت آسيايي ها در فدراسيون جهاني اين رشته باشد. البته در كنار اين مسئله نمي توان از روابط پنهاني تاماش آيان رئيس (F.W.I) و ميزبانان قطري كه بخوبي آيان و همقطارانش را با هداياي گرانقيمت غافلگير ساخته بودند، به راحتي چشم پوشي كرد. در كنار تمام اين مسائل حضور مسئولين سياسي و ورزشي ايران در شب پاياني مسابقه ها در سالن السد قطر محل برگزاري مسابقه هاي جهاني وزنه برداري براي آيان و ديگر مسئولين فدراسيون جهاني بسيار قابل اهميت بود. علي مرادي شخصيت هاي ايراني حاضر در سالن را به تاماش آيان معرفي مي كند.
دردسرهاي ايوانف
با گذشت حدود يك سال از حضور دوباره يوردان گئورگي ايوانف در ورزش وزنه برداري ايران هنوز هيچكس به درستي نتوانسته است از اهداف و برنامه هاي مورد نظر اين مربي كهنه كار براي ارتقاء وزنه برداري ايران در جهان آگاه شود. امتياز اين مربي بلغاري آن است كه او شاگردان بسياري در ايران دارد كه تقريباً تمامي  آنها به درجات عالي در اين رشته رسيده اند. شاهين نصيري نيا، كوروش باقري، حسين توكلي، حسين رضازاده و ... از جمله شاگردان ايوانف هستند كه در كنار او بر سكوهاي قهرماني جهان جلوس كرده اند. نكته جالب اين است كه به جز رضا زاده بسياري از شاگردان او امروز از جدي ترين منتقدانش هستند. ظاهر قضيه اين است كه ايوانف در حال حاضر هيچ اعتقادي به حضور آنها و گروهي ديگر از وزنه برداران نظير برادران پانزوان، محمدحسين برخواه و محمدعلي فلاحتي نژاد در تيم ملي ندارد.
بسياري از گره ها و گرفتاري هاي موجود وزنه برداري در حال حاضر همين مسئله است و عجيب تر اينكه هيچ مقامي هم در فدراسيون وزنه برداري حاضر نيست بصورت شفاف از برنامه ها و اهدافي كه ايوانف ميل به اجراي آنها دارد عموم را آگاه سازد.

چند روزي از سومين قهرماني حسين رضازاده در مسابقات جهاني دوحه مي گذرد و در اين مدت چه مسئولان ورزشي، چه كارشناسان وزنه برداري، چه قهرمانان سابق و چه مردم عادي در كوچه و خيابان، همه مي گويند كه چرا رضازاده مدال طلاي حركت يك ضرب را از دست داد و چرا چند لحظه وزنه ي ۲۶۳ كيلوگرم را روي سر نگه نداشت كه ركورد دنيا را افزايش داده باشد.
از طرف ديگر بسياري از گناهان به پاي يوردان گئورگي ايوانف سرمربي تيم هاي ملي وزنه برداري نوشته شده كه چرا چنين وزنه هايي را براي حركات يك ضرب و دو ضرب رضازاده انتخاب كرده است. در اين روزها همه ي تيرها به سوي ايوانف بوده است. اما مسعود قاسمي دستيار ايراني ايوانف، كه در حين رقابت در كنار رضازاده و ساير دست اندركاران بود، معتقد است «وقتي مسابقه تمام و نتايج معلوم مي شود، همه دوستان ما كارشناس مي شوند، اما واقعيتي كه در سالن محل برگزاري مسابقات بود، چيزي ديگري است و رضازاده در اين مسابقه شاهكار كرد.»
مربي با سابقه  تيم ملي وزنه برداري كشورمان كه كار هدايت تيم ملي وزنه برداري را در كنار ايوانف در هفتاد و چهارمين دوره مسابقات جهاني وزنه برداري بر عهده داشت، مي گويد: ما بايد در كوران مهم ترين مسابقه ي وزنه برداري تصميم مي گرفتيم كه رضازاده در حركات يك ضرب و دو ضرب چه وزنه اي را انتخاب كند و يك اشتباه در اين بخش غير قابل جبران بود.
وي با اشاره به ركوردهاي رضازاده در مسابقات قهرماني جهان افزود: بيش از يك سال است كه رضازاده نتوانسته حتي وزنه ي ۲۱۰ كيلوگرم را به روي سر برد. از آن گذشته حتي در تمرينات يك سال گذشته نيز وزنه ي ۲۱۰ كيلوگرم را در حركات يك ضرب مهار نكرده بود. رضازاده با آن بدن گرفته توانست وزنه ي۲۱۰ را در حركت يك ضرب بزند و اين يك شاهكار بود.
قاسمي ادامه داد: به گفته ي تاماش آيان رييس فدراسيون جهاني وزنه برداري، مسابقات دوحه يكي از ديدني ترين رقابت هاي وزنه برداري در چند سال گذشته بود. به طوري كه در هيچ سال پس از المپيك به ياد ندارم كه مسابقاتي در چنين سطح برگزار شود و ركوردهاي پياپي شكسته شود. مسابقه ي دوحه بسيار بزرگ بود.
مربي تيم ملي وزنه برداري با اشاره به عملكرد بسيار خوب رضازاده گفت: به نظر من رضازاده شاهكار كرد. اگر هم لازم بود ركورد ۲۶۳ كيلوگرم را مي زد. او توانايي اين كار را داشت. او قهرمان شده بود و در دو ضرب ديگر انگيزه اي براي ركوردشكني نداشت. با اين حال مسابقه ي جهاني شوخي نيست. يك سري هنوز نمي خواهند بدانند كه رضازاده قهرمان جهان شده است. فكر مي كنند رضازاده تنها است و براحتي مي تواند قهرمان جهان شود. ۵۰ سال عنوان قوي ترين مرد جهان از آن روس ها بوده است و آنها و خيلي از كشورهاي دنيا با هزينه هاي فراوان به دنبال اين هستند كه او را شكست دهند. رضازاده قهرمان بسيار بزرگي است اما نبايد توقعات نسبت به او زياد شود.
قاسمي در مورد حريف روسي رضازاده در اين مسابقه گفت: اين ها براي رضازاده همچون جرقه اي هستند كه در سال هاي گذشته هم بوده اند و از بين رفته اند. كسي كه تا كنون پايدار بوده رضازاده است. جابر السالم، چولاكوف و اكنون چگيشف. هيچ كدام حريف رضازاده نمي شوند.
مربي تيم ملي وزنه برداري در ادامه دوباره به ركوردهاي رضازاده اشاره كرد و گفت: درست است كه رضازاده ركورددار يك ضرب دنيا است، اما بايد ديد در روز مسابقه چه وضعيتي دارد و چه شرايطي در جدول مسابقات حاكم است. ما بايد به فكر اين مي بوديم كه رضازاده در هر سه حركت روي سكو باشد. اگر ما ۲۰۵ كيلوگرم را در حركت يك ضرب انتخاب مي كرديم و نمي توانست در آن شرايط بزند و اوت مي شد، چه كسي پاسخگو بود. ما بايد شرايط جدول و شرايط وزنه بردار را مد نظر قرار مي داديم، تا بهترين نتيجه كسب شود. ۲۱۰ كيلوگرم بهترين ركورد براي رضازاده بود. با وضعيتي كه او داشت حتي فكر مهار وزنه ي ۲۱۰ كيلوگرم را هم نمي كرديم.
وي ادامه داد: ما بايد تمرينات قبلي رضازاده را مي ديديم كه چه وضعيتي داشته است. در روز مسابقه هم به هيچ وجه وضعيت خوبي نداشت. اصلا آن روز، روز حسين نبود. بدنش در سالن تمرينات گرفته بود. هوا شرجي بود به طوري كه نفسش داشت بند مي آمد. با اين وضعيت رضازاده در يك ضرب وزنه اي را زد كه ما اميد زدن آن را نداشتيم. به طور كلي رضازاده در بدترين شرايط قهرمان جهان شد و انتقادها بايد همه جانبه نگر باشد.

يوردان گئورگي ايوانف را كمتر كسي نمي شناسد. همان مربي كه پيش از بازي هاي المپيك سيدني به ايران آمد و ستاره هاي بسيار بزرگي را به دنياي وزنه برداري هديه كرد و پس از جدايي سه ساله، دوباره با درخواست مكرر ورزشكاران، قهرمانان، مسئولان ورزشي و افكار عمومي به ايران بازگشت و اكنون پس از ده ماه ورود مجددش به ايران، اين مربي اسطوره اي اولين هدف تاخت و تاز هاي منتقدان قرار گرفته است. بسياري از آنان كه پيش از المپيك آتن از ته قلب به دنبال ايوانف بودند اكنون به منتقدان اصلي او بدل شده اند كه بي پروا به سياست ها و خط مشي او حمله مي كنند. آيا به راستي همه مشكلات كنوني وزنه برداري كشور به گردن ايوانف است؟ آيا اينكه ايران ۵ پله در رده بندي مسابقات جهاني سقوط مي كند، علتش ايوانف است؟ آيا اينكه پس از بازي هاي المپيك آتن بسياري از قهرمانان وزنه برداري به قطبي تبديل شده بودند كه مهار آنان بسيار سخت بود كار ايوانف است؟ و يا اينكه ملي پوشان و كادر فني تيم ملي وزنه برداري هر شش ماه يك بار حقوق مي گيرند تقصير ايوانف است؟ يادمان نرود كه در مورد چه كسي سخن مي گوييم. البته همه ما عادت داريم كه خيلي زود گذشته را فراموش كنيم اما همين يوردان گئورگي ايوانف بود كه سال ۱۹۹۵ زماني كه كمتر كسي وزنه برداري را در ايران مي شناخت، به كشورمان آمد. ايوانف در آن زمان در كنار كادر تشكيلاتي قرار گرفت كه روح و جسمشان براي اعتلاي وزنه برداري قرار داشت. آري در زمان افت وزنه برداري ايران كه يك مدال برنز وزنه برداري مردم را به طور بي حد و حصري خوشحال مي كرد، وارد ايران شد. علم تمرين را خوب مي دانست، ورزش قهرماني را مي شناخت، به طور پيشرفته اي با علم تغذيه آشنا بود و استعدادهاي خوبي را نيز انتخاب كرد.
۴ سال طول كشيد كه با مجموعه اين موارد به اضافه حمايت يك كادر پشتيباني قوي اولين مدال طلاي خود را در سخت ترين شرايط توسط شاهين نصيري نيا به دست آورد. پس از آن در سال بعد در بازي هاي المپيك سيدني ۲ طلا آورد، يك نفر با وزن بدن بيشترچهارم شد، يك نفر پنجم شد و دو شانس اصلي مدال ديگر نيز به طرق مختلف اوت شدند. يعني در المپيك سيدني ايوانف با شش وزنه بردار براي كسب شش مدال رفته بود. او توانست در آن سال ها به اين موفقيت ها برسد. به طور طبيعي پس از رفتن او در سال ۲۰۰۱ فدراسيون وزنه برداري ايران و ساير مربيان تيم ملي ميراث خوار اين مربي بزرگ بوده اند. از اعتبار ايوانف اين را مي توان گفت كه رضازاده قوي ترين مرد جهان گفته كه وزنه برداري ايران مديون ايوانف است.
اما با اين اوصاف سئوال اين است كه چرا ايوانف در بدو امر و پس از گذشت چند ماه قهرمانان سابق را يكي پس از ديگري از اردو اخراج كرد؟ چرا ايوانف به صورت پياپي اردو را تعطيل مي كند و علت تندخويي او در وزنه برداري چيست؟
ايوانف هم در اين موارد جواب هاي زيادي دارد. او در ابتدا مي گويد: گذشته ها را فراموش كنيد. من براي يك دوره جديد به ايران آمده ام. حداقل تا بازي هاي المپيك پكن نيز زمان مي خواهم. در وزنه برداري نمي شود خيلي سريع نتيجه گرفت. من نمي خواهم زياد صحبت كنم و به جاي اين بايد كار كرد. از شما و ديگر دوستانتان نيز مي خواهم نتيجه ۳ سال آينده را بررسي كنيد. به كار كردن بيشتر از صحبت كردن علاقه دارم.
ايوانف درست مي گويد. او با يك برنامه بلندمدت تا بازي هاي المپيك پكن به ايران آمده و قول كسب مدال در اين بازي ها را نيز داده است اما نكته بسيار مهم تر اخراج ملي پوشان از اردو بود. سرمربي تيم هاي ملي وزنه برداري در اين باره مي گويد: «اصل اساسي در كار من نظم است. كساني كه از اردو رفته اند بي نظم بوده اند. شاهين نصيري نيا به يك صورت، برخواه به صورتي ديگر و فلاحتي نژاد و بيرانوند هم مشكلي ديگر داشتند. در اين اردو اگر من تصميم گيرنده نباشم، كنترل از دست من خارج مي شود.»
عليرغم اين كه ملي پوشان سابق وزنه برداري با قهرماني هاي خود افتخارات زيادي براي كشور كسب كرده اند، اما به راستي كنترل آنها از پيش و پس از بازي هاي المپيك آتن بسيار سخت بود. باقري، توكلي، نصيري نيا، برخواه، فلاحتي نژاد و حتي برادران پانزوان هركدام در دنياي وزنه برداري براي خود عنواني داشتند و شرايط چندساله حاكم بر اردوي تيم ملي وزنه برداري باعث شده بود تا اين قهرمانان كمتر در قالب هاي عادي نظم عمومي قرار گيرند. اين شرايط باعث شده بود تا ضمن جناح بندي هاي مختلف در اردوي تيم ملي، كشمكش هاي زيادي را شاهد باشيم. از جمله مي توان به اعتراض دسته جمعي ملي پوشان در كنار گذاشتن بهمن زارع از مربيگري تيم ملي اشاره كرد. در اين ميان مسئولان فدراسيون وزنه برداري كه ديگر آن اهداف سال هاي پيش از المپيك سيدني را نداشتند نيز قادر به كنترل آنان نبودند. ايوانف اكنون پس از دو ماه تلاش، آرامش و نظم مجددي را به اردوي تيم ملي وزنه برداري آورده است. البته اين نظم و آرامش هزينه هايي داشته كه آنها را به جان خريده است.
اما ايوانف در طي ماه  هاي اخير در بسياري موارد همچون كوره آتش بوده كه از شدت ناراحتي حتي اردوي تيم ملي وزنه برداري را نيز تعطيل كرده است. علت چيست؟ خود ايوانف در اين مورد مي  گويد: «چند سال پيش كه به ايران آمدم وضع اينگونه نبود. با تمامي مشكلاتي كه بود، لوازم مورد نياز فراهم مي شد اما اكنون فقط حرف مي زنند.
روز اولي كه آمدم لوازم زيادي خواستم، اما الان ببينيد كه چه ميزان از خواسته هاي ما را به من داده اند. عليرغم اينكه هر چند ماه يك بار حق الزحمه خود را دريافت مي كنيم، در كنار آن لوازم زيادي هم براي كار مي خواهيم كه مهيا نشده است. تخته هايي كه تمرين مي كنيم براي همان سال هايي است كه من دستور خريدش را داده ام. دستگاه فيزيوتراپي نداريم.
چيزهاي ديگر نيز به همين صورت است. با اين وضعيت مردم و مسئولان ايران نيز توقع كسب مدال دارند.»
وي ادامه مي دهد: «من حرف ها و مشكلات زيادي دارم. با اين روش نمي توانم كار كنم. انتقادات هم براي من مهم نيست و در صورتي كه كميته ملي المپيك من را نخواهد مي روم.» من ضرر نمي كنم. وزنه برداري ايران است كه ضرر مي كند.
اين آخرين حرف هاي يك مربي بزرگ است. ايوانف مربي خوبي است كه توانايي هاي او مي تواند به طول كامل در اختيار وزنه برداري قرار گيرد. اما ما روش هدايت و كنترل او را بلد نيستيم.
براي اينكه راحت باشيم همه مشكلات را به دوش او گذاشته ايم. قهرماناني كه تا چند ماه قبل نيز انتقادشان به سوي مسئولان فدراسيون وزنه برداري بود، اكنون به سوي ايوانف است. برخي با حضور ايوانف كه در وهله اول در قالب يك ناجي به او مي نگريستند، خيلي سود كردند. خيلي هايي كه ديگر فقط به دنبال سود خود هستند. ايوانف مربي خوب و بزرگي است. بايد او را درست مديريت و هدايت كرد.
اما مشكلات وزنه برداري چيز ديگري است. درست است كه اكنون همه انتقادها به سوي ايوانف است، اما مشكل كار جاي ديگري است. مشكل اصلي مسئولاني هستند كه ديگر قلبشان براي اعتلاي وزنه برداري نمي تپد، مسئولاني كه روزي از خانواده هاي خود براي رشد وزنه برداري مي گذشتند، اينك چند سالي است كه اهدافشان تغيير كرده است.
اميدواريم هر چه زودتر اين مشكلات و به هم ريختگي ها حل شود تا ما مجبور به بازگويي بسياري از مشكلات پشت پرده وزنه برداري نباشيم.
محمدرضا آخوندي