بچه هاي قديم يادشان هست كه وقتي زمستان مي شد در خانه مادربزرگ از سرما به زير كرسي پناه مي بردند. يك كرسي زغالي كه از چوب ساخته شده بود و زير آن منقل بزرگي كه منبع گرما بود قرار مي گرفت. روي كرسي هم يك لحاف بزرگ پهن مي شد. لحاف كرسي مادربزرگ آنقدر بزرگ بود كه همه زير آن جا مي شدند؛ لحافي كه اگر آن را پس مي زدي سرما به عمق جان مي رسيد. آنموقع وسيله گرمايي خانه مادربزرگ ها شايد يك بخاري كوچك يا چراغ علاءالدين بود. به غير از زير كرسي بقيه جاهاي خانه آنقدر گرم نمي شد.
در خانه هايي كه كرسي نداشتند، لحاف هاي معمولي آنقدر بزرگ و سنگين بود كه زير آنها نمي توانستي تكان بخوري، در عوض آنقدر گرم مي شدي كه ديگر فكر سنگيني لحاف را نمي كردي.
فصل خانه تكاني كه مي رسيد، مادر رويه لحاف و تشك ها را هم در مي آورد و مي شست و بعد از آن، دوخت دوباره آنها براي بچه ها هيجان انگيز بود. بعضي ها دورتادور لحاف ها را سنجاق مي زدند، اما آنها كه حوصله بيشتري داشتند آنها را دوباره مي دوختند.
تشك ها نزد يك لحاف دوز برده مي شد تا پنبه داخل آنها را دوباره بزند و تشك ها سر و شكلي نو به خود بگيرند.
لحاف و تشك ها كه آماده مي شد، حجم رختخواب ها چند برابر مي شد چون حجم تشك ها بعد از اينكه پنبه آن را مي زدند تقريبا سه برابر مي شد و خوابيدن روي آنها به بچه ها خيلي مزه مي داد. اما رفته رفته در سال هاي بعد كه خانه ها صاحب شوفاژ شدند و بعد از آنكه همه شهرها را گازكشي كردند، خانه مادربزرگ هم گرم شد و كرسي ور افتاد. حالا هوا كه سرد مي شود، خانه ها آنقدر گرم هست كه هيچ كس شب ها لحاف استفاده نمي كند و وسيله گرم كننده اي كه موقع خواب به عنوان روانداز استفاده مي شود نهايتا يك پتوست.
كسب و كار لحاف دوزها كه از رونق افتاد، كاسبي پتوفروشي ها رونق گرفت و كارخانه هاي توليدكننده، كيفيت و تنوع محصولات خود را گسترش دادند و لحاف و بالش و تشكي كه در خانه يا مغازه هاي لحاف دوزي تهيه مي شد همگي كارخانه اي شدند.
رفته رفته خانه ها آنقدر كوچك شد كه ديگر صاحبخانه نمي توانست حجم زيادي از فضاي خانه را به چيدن رختخواب ها اختصاص دهد. از همان وقت بود كه پتوهاي كم حجم و مسافرتي جاي لحاف هاي پرحجم و تشك هاي كارخانه اي فنري و طبي، جاي تشك هاي دست دوز را گرفتند.
هر چند كه مي گويند صنايع نساجي كشور در آستانه تعطيلي ست و با وجود 500 هزار شاغل رسمي و 8 هزار كارمند در اين بخش، اوضاع نساجي چندان مساعد نيست و از طرفي بسياري از كشورها نساجي را كنار گذاشته اند. كارخانه هاي پتوبافي داخلي كم و بيش رونق دارند و محصولات خود را حتي به خارج از كشور صادر مي كنند. هر چند كه در اين ميان، توليدكنندگان از قاچاق اجناس خارجي به داخل گله دارند و معتقدند پتوهاي خارجي با قيمت كمتر از قيمت تمام شده براي توليدكننده خارجي، وارد كشور مي شود و طبعا مشتري را جذب مي كند.
از سوي ديگر در صنايع نساجي ما هنوز مشكل پنبه حل نشده و صاحبان صنايع از اينكه پنبه هاي بي كيفيت، ماشين آلات نساجي شان را خراب مي كند، گله دارند و اينكه پنبه بي كيفيت نمي تواند محصول خوبي به دست دهد. در حال حاضر چندين كارخانه پتوبافي در كشور فعاليت دارند كه عمده محصولاتشان پتوهاي يك و دونفره، پتوي بچه كه شامل پتوي نوزاد و نوجوان مي شود و روتختي ست.
برخي از آنها محصولات ديگري همچون جانمازي، قاليچه و تابلوهايي با طرح هايي از آيات قرآن هم دارند.
البته همه كارخانه هاي پتوبافي پررونق نيستند، بلكه برخي از آنها كه به قول معروف اسم دركرده اند با اقبال بيشتري مواجهند. در مقابل بعضي كه محصولاتشان مشتري ندارد، به فروش اقساطي هم روي آورده اند.
انتظار مشتري از يك پتوي مناسب، گرماي كافي، طرح، كيفيت و دوام مناسب است. پتوهاي ايراني اكثرا از جنس اكرليك ومينك هستند.
پتوهاي مينك با درصدهاي مختلفي از اكريليك و پلي استر، پشم و اكريليك و پنبه پلي استر ، پشمي دور دوزي شده به همراه اكريليك و پنبه، پتوي اكريليك و پنبه، پتوي پلوش با نخ اكريليك و آستردوزي از نايلون پلي استرپنبه، پتوي مينك تمام آكريليك، پتوي پلوش دور دوزي شده و... انواع پتوهاي موجود در بازارند.
پرزها از الياف مصنوعي اكرليك و الياف تشكيل دهنده پنبه و پلي استر هستند. پتوهاي يك نفره كه به طور متوسط در اندازه 160*۲۲۰ و 150*۲۲۰ سانتي متر عرضه مي شوند از 15 تا 24 هزار تومان قيمت دارند.
معمولا طرح هاي جديد كه ضخامت بيشتري هم دارند بالاترين قيمت ها و بعد به ترتيب پتوهاي درجه يك، 2 و 3 قيمت هاي بعدي را دارا هستند. پتوي يك نفره درجه يك بين 18 تا 22 ، درجه 2 بين 16تا 20 و درجه 3 بين 14 تا 18 هزار تومان قيمت دارند.
پتوهاي دو نفره، در اندازه متعارف 220*۲۴۰ و 200*۲۴۰ سانتي متر، اگر در طرح هاي جديد باشد بين 27 تا 29 هزار تومان قيمت دارند. درجه يك ها بين 24 تا 26 و درجه 2 و 3 به ترتيب بين 22 تا 24 و 20 تا 22 هزار تومان قيمت دارند.
پتوي بچه گانه، مخصوص نوزاد بين 6 تا 8 هزار و 500 تومان و مخصوص كودك بين 11 تا 13 هزار تومان قيمت دارند. براي نوزادان بهتر است از پتوهاي پشمي يا پنبه اي سبك ملحفه شده به جاي لحاف و به نسبت موقعيت جغرافيايي محل زندگي استفاده شود.
لحاف پرقو براي كودك مناسب نيست زيرا خيلي گرم است.در كنار اينها، روتختي هاي مختلف در اندازه هاي يك و دو نفره نيز در بازار موجودند. تنوع قيمت روتختي ها بيشتر از پتوهاست. انواع يك نفره ايراني بين 20 تا 40 و انواع دونفره آن از 30 تا 70 هزارتومان قيمت گذاري شده اند. روتختي ها اكثرا همراه با روبالشي هستند.
بعضي روتختي ها، دومنظوره هستند، يعني ظاهر زيبا و ضخامت مناسب براي گرم كردن هر دو را دارند، البته شايد عنوان لحاف براي اين دسته مناسب تر باشد، اما به هر حال در بازار به اسم روتختي به فروش مي رسند. خريدار اين روتختي ها با يك تير، دو نشان مي زند، اما بايد به اين نكته مهم توجه داشته باشد كه شست وشوي اين مدل روتختي كار چندان ساده اي نيست.
قيمت اين دسته روتختي هاي ايراني در بازار بين
40 تا 80 هزار تومان است.
پتوهاي مسافرتي هم كه اين روزها بسيار رايج شده اند از 5 تا 13 هزار تومان به فروش مي رسند، ارزان ترها يك نفره اند و دونفره ها از 8 هزار تومان به بالاتر هستند.
غير از انواع پتو و لحاف و روتختي، انواع بالش هاي كارخانه اي هم به بازار عرضه شده اند؛ بالش هاي سبك در اندازه و رنگ هاي مختلف كه داخل آنها با پر، پشم شيشه، پشم و... پر شده اند. بسته به عادت و سليقه مشتري كه چه نوع بالشي را بپسندد، انواع و اقسام آن در بازار موجود است. در چند ساله اخير بالش هاي پشت گردني هم مد شده كه براي مسافرت و استفاده در داخل ماشين بسيار مناسب است.قيمت بالش هاي ايراني بين 3 تا 7 هزار تومان است.از همه انواع وسايل خوابي كه از آنها نام برده شد، انواع خارجي آن نيز در بازار موجود است.پتوهاي دورويه و روتختي هاي ترك، اسپانيايي، آمريكايي و... با قيمت هاي مختلف مطابق سليقه خارجي پسندها در همه فروشگاه هاي فروش كالاي خواب موجودند.
قيمت انواع و اقسام نمونه هاي مشابه كالاي خواب گاهي برابر انواع داخلي و گاه تا 2 يا 3 برابر قيمت است. به عنوان مثال روتختي اسپانيايي يك نفره بين 35 تا۷۰ هزار تومان و نوع دو نفره آن از 47 تا 100 هزار تومان به فروش مي رسد.
بعضي از انواع روتختي ها، پرده نيز دارند و به همان نسبت هم از قيمت بالاتري برخوردارند.
اگر تصميم گرفتيد براي خريد كالاي خواب سري به بازار بزنيد، به قول معروف به چشم خريدار انواع و اقسام جنس ها را بررسي كنيد و با توجه به بودجه و سيلقه تان به انتخاب دست بزنيد.
خوشبختانه دراين بازار، تنوع زياد است و دست شما براي خريد، كاملا باز.

سايه يكتا- لوازم برقي در خانه، از آن دست ضرورياتي هستند كه انواع مارك  و مدل هاي خوب آن هميشه دهان به دهان بين مصرف كننده ها مي چرخد و هر كس به ديگري توصيه اي براي خريد دارد. مثلا آنهايي كه مي خواهند چند نمونه وسيله برقي از قبيل اتو، جاروبرقي،  آبميوه گيري و ... خريداري كنند، اتو را از يك مارك، جاروبرقي را از ماركي ديگر و آبميوه گيري را هم از محصولات يك كارخانه سوم خريداري مي كنند، چون شنيده اند كه در محصولات هر كارخانه اي، بعضي ها به اصطلاح خوب جواب داده و برخي كيفيت چنداني ندارند. در مورد لوازم برقي، محصولات برخي كارخانه هاي اروپايي و آسيايي، در بين ايراني ها به اصطلاح خوب اسم در كرده و مشتريان خوبي هم پيدا كرده است. كارخانه هايي كه هر كدام چند ده سال قدمت دارند و انصافا هم محصولات خوبي به بازار عرضه مي كنند. البته اين كيفيت هاي بالا، گاهي كار دست صاحبان اين كارخانه ها مي دهد، زيرا كارخانه هاي جديد التاسيس تا آنجايي كه مي توانند تشابه با نام كارخانه هاي معروف را براي تهيه عنوان محصولات خود به كار مي برند. شباهت ها آنقدر زياد است كه تنها افراد خيلي دقيق متوجه تفاوت هاي كوچك مي شوند؛ گاهي تنها يك حرف كوچك، وجه تمايز عنوان دو كارخانه  است. جالب اينجاست كه جديد التاسيس ها حتي رسم الخط را هم تقليد مي كنند. به عنوان مثال moulimax مشابه moulinex يا TEEFALL مشابه TEFAL يا Panasonie به تقليد از Panasonic و نمونه هاي بسياري از اين دست وارد بازار شده اند. در اين بين خريداران اين محصولات ثانويه هم دو دسته مي شوند؛ يكي آنهايي كه واقعا بدل را از اصل تشخيص نمي دهند و فروشنده هم براي كاسبي بهتر، اطلاعات لازم را به مشتري نمي دهد. اين دسته خريداران از همه جا بي خبر، حسابي سرشان كلاه مي رود. اما دسته دوم آنهايي هستند كه برايشان جلوه ظاهري وسيله در اولويت بالاتري نسبت به كيفيت قرار دارد، آنها آگاهانه دست به خريد مي زنند؛ البته در اين ميان قيمت محصولات كارخانه هايي كه ما عنوان جديد التاسيس را براي آنها انتخاب كرديم نيز به مراتب ارزان تر است. اما در ميان خريداران، دسته سومي هم وجود دارند؛ آنهايي كه نه به خاطر هيچ كدام از دلايل بالا، بلكه به نسبت بودجه و با آگاهي به سراغ اين وسايل مي روند. حرف درستي  نيست اگر بگوييم محصولات اين كارخانه ها به هيچ وجه قابل دفاع نيست، ولي مي توان گفت آنها هنوز امتحان خود را پس نداده اند، ضمن اينكه تقليد زياد از كارخانه هاي معروف براي انتخاب نام، مشتري هوشمند را كمي نگران مي كند. خوب بود آنها آنقدر به كار خود و محصولاتشان اطمينان داشتند كه نيازي به سوءاستفاده از نام كارخانه هاي معتبر پيدا نمي كردند.