دكتر قطب الدين صادقي (كارگردان و مدرس تئاتر): به ياد دارم وقتي اولين بار به اهميت مرتضي واقف شدم، زماني بود كه به فرانسه رفته بودم و آنجا از دوستان سابقش شنيدم كه او نه تنها آدم بسيار خلاقي ست، بلكه جذاب ترين مرد جهان است. شنيدن اين جمله از دهان چند دوست فرانسوي كه براي اولين بار درباره ايشان با هم صحبت مي كرديم، برايم بسيار شگفت انگيز بود و من بلافاصله به او تلفن زدم و اين حرف را گفتم و او قاه قاه خنديد.
خسرو سينايي (فيلمساز): خاطره ام از مميز بيشتر به جمع دوستان مربوط مي شود. خوشبختانه ايام خوشي را در جلسات با هم داشتيم و آنچه براي من هميشه جالب بود، شخصيت خيلي رك و مصمم او بود كه نظراتش را بدون تعارف بيان مي كرد و من گمان مي كنم كه اين يكي از خصلت هايي ست كه خيلي از ما ايراني ها به آن نياز داريم؛ يعني در جاهايي كه بحث هاي جدي در مورد كار پيش مي آيد، بايد بتوانيم بدون تعارف هاي متداول، آنچه كه سازنده و درست است، مطرح كنيم.
بهمن جلالي (عكاس): تا واژه گرافيست به گوشمان مي خورد خواه ناخواه چهره مميز در نظرمان مجسم مي شود. يعني شما نمي توانيد از گرافيك حرف بزنيد، در حالي كه چهره مميز جلوي چشمتان نيايد يا او را نبينيد يا به او فكر نكنيد. گمان هم نمي كنم كسي بتواند جاي او را در اين هنر پر كند. كارهايي كه در كتاب هفته مي كرد، آن كارهاي پرتپش، تند و عجيب و غريب او هميشه با اسم مميز در ذهنمان باقي ست و آن قدر حق به گردن همه دارد كه برايش يك موزه درست كنيم.
پرويز كلانتري (نقاش): او فردي بدعت گذار و باهوش بود، ولي قوانين خشك دانشكده اجازه هيچ بدعتي نمي داد، بنابراين مرتضي به منظور شكست اين فضا، موضوع پايان نامه خود را ونوس انتخاب كرد. نقاش با انتخاب اين سوژه در واقع در مقابل يك ژوري سوگند خورد كه به اصول زيبايي شناسي وفادار است و اين وفاداري را با اثر ازدواج با ونوس نشان داد. او با نقاشي اين اثر زيباي كلاسيك ضمن شاگرد اول شدن، در قالب طنزآلود، مخالفت خود را با قوانين خشك دانشكده نشان داد و نوآوري خويش را به اثبات رساند.
آيدين آغداشلو(نقاش): مرتضي مميز، از درخشان ترين چهره هاي فرهنگ يكصد سال اخير ايران بود و از حيث جامعيت و اثرگذاري و مديريت و تعهد، هنرمندي تمام و كمال و معلمي يگانه بود و هر چند جاي او براي هميشه در عرصه هنر گرافيك ايران خالي خواهد ماند، اما شاگردان و همكاران و همراهان فراوان او، راهي را كه با كوشش ودلبستگي و همت عظيم او آغاز شد، ادامه خواهند داد.

مرتضي مميز، در روز بزرگداشتش در موزه هنرهاي معاصر راجع به دوران كتاب هفته و تكنيك هاي كاري اش گفت: آن زمان دانشجوي هنرهاي زيبا بودم و كارهاي آن دوره، كارهاي دوره عكس العملي من بوده. در آن زمان كار را براساس نظر و خواست استادانم انجام مي دادم... . بعد تطابق تكنيكي كيفيت كار طراح و نويسنده را كشف كردم. مي ديدم كه همه چيز به روايت تصوير است. در اين زمينه به جنبه روان شناسانه فرم و رنگ توجه كردم و لحظات مستي آور و زيبايي به هنگام كشف اين هماهنگي داشتم. اين لذت همواره با من است، نه اينكه خيلي معايب را نبينم، بلكه ديدم اگر آدم خوب و مثبت ببيند زندگي كوششي لذت بخش است. مثبت ديدن جوهر خوشبختي ست . او افزود: از آن كند و كاو در كتاب هفته توانستم در جهت فرهيختگي ذهني و شعوري خود استفاده كنم .
او در پاسخ افرادي كه او را پدر گرافيك ايران ناميده اند، گفت: من پدر گرافيك نيستم، پدر گرافيك نوين هم نيستم؛ من تنها يك تلا شگرم. اين تعارفات متعلق به جامعه اي ست كه دنبال سمبل هاست و در مراسم نامگذاري نگارخانه اي با نام خودش، خطاب به حاضران گفت: من در مرز شصت و هشت و نه احساس مي كنم چقدر آدم نادان است. حسني هم كه اين سن ها دارد اين است كه آدم احساس مي كند كه اگر توانسته باشد كار ارائه كند و در فرهنگ جامعه خودش غرق شود- مثل شرايط پرمحبتي كه شماها براي من درست كرديد- مي تواند جواب بگيرد و بايد هشيار باشم كه به پشتوانه اين محبت ها كار كردن را فراموش نكنم يا حداقل انتقال تجربه را فراموش نكنم. من از اينكه در مملكتم ماندم و اين سال ها را همراه شما زندگي كردم، بسيار بسيار خوشبختم و خدا را شكر مي كنم كه اين سعادت را به من داد .