علي شاكري
سومين دوره بازي هاي غرب آسيا كه طي روزهاي دهم تا نوزدهم آذر ماه در شهر دوحه برگزار شد، همانند دو دوره قبلي با قهرماني تيم ميزبان قطر به پايان رسيد، قطر در پايان اين بازي ها با كسب ۲۸ مدال طلا، ۱۹ نقره و ۲۰برنز در صدر ايستاد. كويت با ۲۵ مدال طلا، ۱۵ نقره  و ۱۶ برنز در جاي دوم و سوريه با تصاحب ۲۱ مدال طلا، ۱۴ نقره و ۱۶ برنز سوم شد. كاروان ورزشي ايران (قهرمان نخستين دوره اين بازي ها) با ۱۹مدال طلا، ۲۶ نقره و ۱۸ برنز در مكان چهارم توزيع مدال ها قرار گرفت.
در اين دوره از بازي ها ۱۳ كشور شركت داشتند كه تنها گروه فلسطين موفق به كسب مدال نشد. اين بازي ها در ۱۲ رشته دووميداني، شنا، شيرجه، بسكتبال ، بولينگ، شمشيربازي، فوتبال، ژيمناستيك، هندبال، تيراندازي، واليبال و وزنه برداري برگزار شد.
بدون استراتژي
همانگونه كه قبل از برگزاري اين بازي ها در مطلبي مفصل نوشتيم ورزش ايران هيچ گونه استراتژي مشخص از پيش تدوين شده اي براي حضور در چنين رقابت هاي منطقه اي براي خود تعريف نكرده بود و گرنه دليلي نداشت كه تنها چند هفته به آغاز اين بازي ها و بدون مشخص بودن موقعيت حريفانمان در بسياري از رشته هاي مطرح ليگ هاي خود را تعطيل كنيم و عاقبت نيز در پايان بازي ها زيردست كشورهايي چون قطر، سوريه و كويت در جدول رده بندي مدال ها واقع شويم كه به لحاظ سابقه و پتانسيل هرگز همپا با ما، در ورزش  قاره مطرح نبوده اند. همان طور كه قبل از اعزام كاروان ورزشي ايران به اين بازي ها يادآور شديم. در بعد ورزشي اين رويداد بدون در نظر گرفتن تأثيرات سياسي و فرهنگي اش هيچ كمكي به ارتقاي سطح ورزش ايران نمي كند و با اين روند كنوني هم نخواهد كرد.
نقش پررنگ بانوان در مدال هاي سوريه و كويت
يكي از دلايل جهش دو كشور سوريه و كويت در جدول رده بندي مدال ها مربوط به نقش پررنگ بانوان ورزشكار اين دو كشور در بازي هاي غرب آسيا بود كه همدوش با مردان ورزشكار در رشته هاي مختلف درخشيدند. در جمع كاروان اعزامي ايران بانوان تنها در تيراندازي و دووميداني حاضر بودند كه در هر دوي اين رشته ها توفيق نسبي داشتند، اما تعداد مدال هاي به دست آمده بانوان ورزشكار ايراني كجا و بانوان سوريه و كويت كجا؟ در مجموع سهم بانوان ورزشكار ايران در سومين دوره بازي ها ۳ مدال طلا (نسيم حسن پور در پيكارهاي ۱۰ متر تپانچه و تيمي و زهرا بني زاده در پرش ارتفاع) و ۳ مدال نقره (الهه احمدي در تفنگ بادي ۱۰ متر و تيمي تفنگ بادي، زينب رمضاني در ۱۰ متر تپانچه بانوان و مدال هاي برنز (پديده بلوري زاده، نسيم حسن پور) بود.
هندبال سربلند در ورزش هاي گروهي
در ورزش هاي گروهي موفق نبوده ايم. بسكتبال كه قبل از شروع مسابقات انصراف داد، اما واليبال، هندبال و فوتبال با تعطيل كردن ليگ خود بار سفر بستند. فوتبال پس از توصيه حضور قدرتمند در اين بازي ها ۶ بازيكن بزرگسال و آماده ليگ برتر را به جمع خود فرا خواند. واليبال هم با تلفيقي از با تجربه ها و جوانانش با اميد به دستيابي يك قهرماني آسان به جنگ رقباي درجه دوم خود رفت. در اين بين تنها هندبال بود كه با وجود ندادن قول مدال دورخيزي حساب شد ه تر از دو همتاي واليبال و فوتبال خود داشت و مزد اردوها و سفرهاي برون مرزي پيش از بازي ها را با مدال ارزشمند نقره گرفت. هندبال بازي پاياني را به كويتي واگذار كرد كه همواره يكپاي قهرماني در قاره بزرگ آسياست، اما واليبال به قطري باخت كه هيچ گاه حتي حريفي جدي براي تيم  هاي باشگاهي ما محسوب نمي شد. فوتبال با وجود سروصداي اوليه و شكست دادن پرگل حريفان در نيمه نهايي تسليم سوريه اي شد كه به لحاظ ميانگين سني ۳ الي ۴ سال از تيم ما كوچكتر بود و حتي در دقايق پاياني با ده نفره شدن اجازه رسيدن به فينال را به تيم با تجربه ايران نداد.
با اين مقدمه طولاني به سراغ رشته هاي اعزامي و نتايج به دست آمده از سوي ورزشكاران ايران در اين بازيها مي رويم.
شنا پرمدال ترين و شيرجه موفق
در ميان رشته هاي ورزشي اعزامي ايران شنا گران و شيرجه روهاي ايران با كسب ۲۲ مدال پرمدال ترين بودند. در اين دو رشته به تفكيك تيم ايران در شنا ۶ مدال طلا، ۶ نقره و ۵ برنز بدست آورد كه پس از كويت در جاي دوم ايستاد. در رقابت هاي شيرجه، شيرجه روهاي كشورمان با كسب ۲ مدال طلا، ۲ نقره و يك برنز بالاتر از كويت وقطر ايستاد. شنا به نسبت دو دوره قبل قدم هاي بزرگي در اين دوره برداشت. در جمع شيرجه روها ميرآبياني و طاق بستاني بيشترين مدال را گرفتند. در شنا نيز محمد عليرضايي (۲ طلا)، سهيل آشتياني (يك طلا)، حميدرضامبرز(۲ طلا) و تيم ۴ در ۱۰۰ متر مختلط تيمي (عليرضايي، مبرز، برادران و وحدتي) ۶ مدال نقره، شاهين  برادران (۳ نقره) حميدرضا مبرز(يك نقره)، تيم ۴در ۲۰۰ متر آزاد (آشتياني، برادران، وحدتي و نوشادي) و ۵ مدال برنز،شاهين برادران (يك برنز)، اشكان شرف زاده (۲ برنز)، پاشا وحدتي (يك برنز) و سهيل آشتياني (يك برنز)  و ثبت يك ركورد آسيايي در ماده ۵۰ متر قورباغه توسط محمد عليرضايي به كار خود پايان دادند.
۱۳ مدال ره آورد دووميداني
ره آورد دووميداني ايران ۱۳ مدال بود، سيزده مدالي كه حتي به گفته حسين جلالي رئيس پرتلاش دووميداني مي توانست تعدادش بيشتر باشد كه خستگي و در دوران بدنسازي به سر بردن ورزشكاران اين رشته مانع از رسيدن به نتايج ايده آل شد. دوندگان كشورمان با كسب ۳ مدال طلا، ۵ نقره و ۵ برنز پس از قطر و سوريه در جاي سوم ايستادند.
مدال هاي طلاي تيم دووميداني ايران توسط احسان حدادي در پرتاب ديسك، علي فيضي در دهگانه و زهرا بني زاده در پرش ارتفاع بدست آمد. روح الله عسگري در ۱۱۰ متر با مانع، اسحاق غفاري در پرش با نيزه، ايوب آرخي در پرتاب نيزه، هادي سپهر زاده در دهگانه و تيم بانوان ايران در ۴در ۱۰۰ متر صاحب مدال نقره شدند.
مدالهاي برنز نيز توسط محمد حسن رباني در ماده پرش با نيزه، عليرضا حبيبي در پرش سه گام، اميد محرابي در ۵ هزار متر و ۱۰ هزار متر و پديده بلوري زاده در پرش طول كسب شد.
تيراندازي در پي شنا و دووميداني
بازي هاي غرب آسيا فرصت تازه اي پيش روي تيراندازي ايران مطرح كرد تا نتيجه ثمرات و توجهات بيشتر كميته ملي المپيك به اين رشته را شاهد باشيم. با وجود غيبت در رشته تفنگ بادي مردان، ورزشكاران اعزامي اين رشته ۹ مدال كسب كردند. ۴ طلا، ۳ نقره و ۲ برنز حاصل رقابت ورزشكاران ايراني با حريفان غرب آسيايي بود. در تيراندازي در برخي از رشته ها مثل (راپيد فاير و سنتر فاير) تعداد شركت كنندگان چشمگير نبود. تيراندازان ايران با وجود جهش قابل ملاحظه در اهداف پروازي (تراپ و اسكيت) ايده آل ظاهر نشدند.
تيراندازي با استخدام يك مربي استراليايي ازجمله رشته هايي است كه در بازي هاي آسيايي سال آينده روي آن حساب ويژه اي گشوده شده است.
بولينگ بي مدال ماند
بولينگ پس از شكل گيري مجددش در اين بازي ها اگرچه دستش از مدال كوتاه بود، اما ورزشكاران اين رشته توانستند فاصله خود را با رقباي منطقه اي مورد سنجش دقيق قرار دهند. مسئولان اين رشته هم همانند ژيمناستيك از قديمي بودن امكانات اين رشته در ايران ناليدند و با زبان بي زباني خواهان توجه بيشتر شدند.
بولينگ تنها ورزش اعزامي ايران بود كه قادر به كسب مدال نشد و اين درحالي بود كه ورزشكاران و مربيان آن به دليل عدم شناخت موقعيت حريفان پيش از آغاز مسابقات خود را ازجمله بخت داران مدال تصور مي كردند.
شمشيربازي ۶ ورزشكار با ۵ مدال
تيم ملي شمشيربازي با ۶ ورزشكار موفق به كسب پنج مدال شد. مجتبي عابديني و علي يعقوبيان طلايي هاي شمشيربازي در اسلحه هاي سابر و اپه بودند. جواد رضايي و پيمان فخري هم در اسلحه هاي سابر و فلوره نقره گرفتند. يك مدال برنز هم شمشيربازي داشت كه مجموع مدال هايش را به ۵ رساند.
شمشيربازي را هم مي توان در زمره ورزش هاي پرمدال خواند.
وزنه برداري با آرايش جديد
تيم وزنه برداري ايران با تيمي جوان و آرايش جديد در دوحه حاضر شد. حاصل عملكرد ۷ وزنه بردار در پنج وزن ۳ مدال طلا و ۳ مدال نقره بود.
احد سنجابي تنها ورزشكاري بود كه در دسته ۷۷ كيلوگرم حذف شد و جواد گوهري زاده هم در غياب رضازاده سهمي در روي سكوي برترين هاي وزن ۱۰۵+ كيلوگرم نداشت.
سجاد بهروزي در وزن ۵۶ كيلوگرم و اصغر ابراهيمي در وزن ۱۰۵ كيلوگرم برندگان مدال طلا بودند.
اميد نائيخ، علي دهقانيان و احسان دارابيگي هم مردان نقره اي بودند.

با وجود كيفيت نازل بسياري از رشته ها كه تعداد شركت كنندگان در برخي از ماده ها حتي به حد نصاب هم نمي رسيد، كسب مدال هاي متعدد آن هم در برخي رشته هاي پرمدال مي تواند فريبنده و چه بسا خطرناك هم باشد. رشته هايي كه بارها در آزمون هاي اصلي با وجود به جاي گذاشتن هزينه هايي سنگين بر دوش نحيف ورزشي موجبات بدبيني و يأس دوستداران ورزش را به خصوص در رويدادهاي بزرگ چون المپيك و بازي هاي آسيايي را فراهم آوردند.
اصلاً  قصد كم اهميت جلوه دادن مدال هاي بدست آمده در چندين رشته پرمدال مطرح نيست، بلكه صحبت از واقعيتي است كه در صورت بي توجهي و خوابيدن در باد   رقابت هاي نه چندان رسمي مبادا در رويدادهاي بزرگ پيش رو غافلگير شويم و آن وقت زانوي غم در بغل بگيريم. اتفاقي كه بارها ورزش ما آن را در سالهاي اخير تجربه كرد و چوب غفلت را با تاواني سنگين پرداخت.
هنوز هم اعتقاد داريم كه ورزش ايران مي بايد در ورزش هاي پايه و مادر مثل دوو ميداني، ژيمناستيك، شنا و حتي تيراندازي سرمايه گذاري بيشتري صورت دهد و ساختاري قوي براي آنان و ورزشكارانشان فراهم سازد تا موقعيتي بهتر فراروي ورزش ايران در ابعاد بين المللي ترسيم شود. از نخستين دوره بازي هاي كشورهاي اسلامي در عربستان چند ماهي بيش نمي گذرد، بازي هايي كه ما به جز چند رشته در بيشتر آنان ناموفق بوديم. به عنوان نمونه در همين ورزش شنا كه در غرب آسيا با تصاحب ۱۷ مدال پس از كويت دوم شديم، در بازي هاي همبستگي كشورهاي اسلامي در حسرت يك مدال مانديم. آيا با گذشت چند ماه اين همه پيشرفت داشتيم يا آنكه بين سطح بازي هاي دو رويداد اين همه فاصله بود؟!
با اين اوصاف اميدواريم كه مدالهاي بدست آمده خودباوري هر چه بيشتر ورزشكاران ما را براي حضور در بازي هاي آسيايي ۲۰۰۶ دوحه فراهم ساخته و آنان را با محيط هاي رقابتي سال آينده آشنا كرده باشد.چنين وضعيتي در مورد ساير ورزش هاي پرمدال هم صدق مي كند و بايد با ديد بازتر و واقع گرايانه با نتايج آنان برخورد نمود.