|
رؤياي آفريقايي، سراب اروپايي
|
|
|
جام ملت هاي آفريقا طبق روال هميشه (يعني هر 2سال يك بار) در شهر قاهره آغاز شد تا فوتبال خودجوش و تب هواداران فقير فوتبال قاره سياه را به نمايش بگذارد. ديديه دروگبا ساحل عاجي چلسي- ساموئل اتوئو- كامروني بارسلونا- و ستاره هاي جهاني آفريقا نيز در اين جام حضور دارند.
اما هزاران كيلومتر آن طرف تر از پايتخت مصر و در حومه پاريس از اين جشن، چندان خبري نيست. هر روز به جز يكشنبه ها حدود 50 جوان آفريقايي، سرماي زمستان را به جان مي خرند تا تمرين كنند. آنها اهل مالي، سنگال، بنين، گينه، ساحل عاج و كامرون هستند. اين فوتبال دوستان بي باشگاه، بين 15 تا 30 سال سن دارند و در سطح آماتور در حومه پاريس يا شمال فرانسه تمرين مي كنند تا روزي وارد باشگاهي حرفه اي شوند.
در كنار زمين، يك دلال كه با يونان و مولداوي معامله مي كند ايستاده است. جواني اهل كامرون دستيار اوست و اعتراف مي كند كه تعداد زيادي نوجوان 15، 16 ساله را بدون مدارك لازم از كشورشان به اينجا آورده است.
ژان 17 ساله از سال 2001 و از وقتي كه دلالي او را از زادگاهش- كامرون- به حومه ليون آورد، روزهاي سختي را مي گذراند؛ بدون اوراق شناسايي و بدون خانواده، ژان كه در يك باشگاه محلي توپ مي زند، حتي جرأت اعتراض ندارد. او در سن 14 سالگي براي عضويت در تيم ملي زير 17 ساله هاي كامرون پذيرفته شد، اما مصدوميت موجب شد نتواند در جام ملت هاي آفريقا شركت كند و به همين دليل تسليم پيشنهاد يك دلال پرتغالي شد تا شايد رؤيايش براي بازي در باشگاهي اروپايي چيزي كه رؤياي همه فوتبال دوستان اروپايي است- محقق شود. او حتي براي پرداختن پول هواپيماي خود مجبور شد يكهزار يورو از دوست و آشنا قرض بگيرد، اما در هواپيما دلال به او گفت كه برنامه عوض شده و به جاي پرتغال بايد به فرانسه بروند تا او در چند تورنمنت فرانسوي شركت كند و وقتي مصدوميتش كاملا برطرف شد به پرتغال برود. وقتي دلال او را به ليون فرستاد تا براي حضور در اين تيم تست بدهد ژان با سرابي واقعي روبه رو شد؛ نه تنها خبري از دلال و نماينده باشگاه ليون نبود، بلكه او ديگر پولي هم ته جيبش نداشت، اما جالب اين است كه تب فوتبال در ميان چنين نوجواناني آن قدر بالاست كه با وجود فقر و گرسنگي، همچنان در حومه ها به تمرين مي پردازند تا روزي جذب باشگاهي شوند. مبومين مجمعي به نام فرهنگ فوتبال منسجم ايجاد كرده و حدود 600 نوجوان آفريقايي فريب خورده و بي پناه را تحت پوشش قرار داده است. او معتقد است كه فيفا و يوفا بايد دست به اقدامي بزنند. البته اين كار نژادپرستي نيست، اما سوءاستفاده از كودكان فقير به شمار مي رود. دلالاني كه براي باشگاه هاي دسته پايين اروپايي بازيكن پيدا مي كنند واقعا دست به تجارت كودكان زده اند. كودكان زير 10 سال به طور غيرقانوني به اردوهاي تمريني در جنوب ايتاليا، اسپانيا و پرتغال برده مي شوند تا شايد روزي به باشگاه هاي بزرگ فروخته شوند و سود كلاني را نصيب دلالان كنند. مسئولان يوفا مي گويند: آماده ايم تا اينگونه دلال ها يا باشگاه هايي را كه در اين سوداگري نقش دارند مجازات كنيم، اما پيش از هر چيز به دولت ها هشدار داده ايم تا در مورد مهاجرت هاي مخفيانه تحقيق كنند .
رافائل پولي محقق مركز بين المللي مطالعه ورزشي در دانشگاه نوشاتل سوئيس و كارشناس مهاجرت هاي بين المللي فوتباليست ها- مي گويد: فوتباليست هاي آفريقايي، قرباني سيستمي سوداگرانه هستند. فوتبال آفريقا به منزله مواد اوليه اي است كه آن را مي پرورانند تا به قيمتي بالاتر به فروش برسانند. آنها ابتدا در جام هاي بي اهميت تري مثل روماني، آلباني، قبرس و مالت شركت مي كنند و بعد به سوئيس، بلژيك و هلند برده مي شوند و در نهايت به باشگاه هاي حرفه اي فروخته مي شوند . در سال 2003، جوانان آفريقايي 20 درصد از 5 هزار خارجي حاضر در باشگاه هاي حرفه اي يا نيمه حرفه اي اروپا را تشكيل مي دادند. آژاكس آمستردام چندي پيش محكوم به پرداخت جريمه اي 10هزار يورويي شد، چرا كه به آفريقايي هاي حاضر در باشگاه دستمزدي بسيار پايين تر از حداقل جهاني پرداخت مي كرد. دلالان يا مسئولان باشگاه ها براي فرار از قوانين فيفا كه نقل و انتقال بازيكنان زير 18 سال را ممنوع كرده و بانيان اين كار را به جريمه هاي سنگين محكوم مي كند- نام يا سن بازيكنان را تغيير مي دهند. به اعتقاد رافائل پولي، يكي از اصلي ترين عوامل، فقر و ناامني است كه رؤياي مهاجرت را در ميان جوانان آفريقايي تقويت مي كند.
كساني كه شكست مي خورند دچار حس تحقير و ضعف شديد شخصيتي مي شوند. آنها غالبا خجالت مي كشند كه با خانواده شان در اين مورد صحبت كنند. اگر آنها موفق نشده اند، حمل بر ناتواني و تنبلي شان مي شود. از طرف ديگر با توجه به پولي كه براي رفتن قرض گرفته اند، نمي توانند دست خالي بازگردند. شايد هم هيچ طلبكاري داستانشان را باور نكند و آسوده شان نگذارد. اين است كه آنها ماندن را به بازگشت ترجيح مي دهند. امه ژاكه مدير فني تيم ملي فرانسه- به طور جدي با فرهنگ فوتبال منسجم همكاري مي كند و در تلاش است تا باشگاه ها را نسبت به سرنوشت جوانان آفريقايي حساس تر كند؛ البته او به رغم آنكه درصدد تسهيل انجام تمرينات و پيوستن آنها به باشگاه هاست، خانواده ها را مقصر مي داند كه به اميد رسيدن به درآمد، فرزندانشان را به دلال ها مي سپارند. از سال 2001، آكادمي فوتبال كريبي در جنوب غربي كامرون فعاليت هاي اجتماعي و شهري خاصي را آغاز كرده و به دختران و پسران 8 تا 18 سال عاشق فوتبال امكاناتي مي دهد. خانه جوانان فوتباليست مركزي است كه جوانان، والدين و باشگاه هاي آفريقايي را آموزش مي دهد تا به تبعيد به اروپا تن ندهند. البته تا زماني كه سوداگران و دلالان به فعاليت ادامه مي دهند و فقر و آشفتگي، قاره سياه را دربرگرفته به نظر نمي رسد چنين مراكزي راه به جايي ببرند.
منبع: لوموند
كابوس فوتبال دوستان
فوتبال دنياي پيچيده اي دارد. اين ورزش كه ديگر مي توان به تعبيري آن را صنعتي عظيم دانست از سويي عاملي است براي وحدت ملت ها و همبستگي هرچه بيشتر مردم جهان و از سويي ديگر نابودگري است كه مي تواند همه را در كام خود فرو برد. وسوسه فوتبال موجب شده كه دلالان خرد و كلان از هر گوشه جهان به اين ورزش رو بياورند و براي ملت هاي فقير دام هاي خود را بگسترانند. اين پديده در كشورهاي آفريقايي و جهان سوم تا اندازه اي رو به رشد است كه بسياري مسئولان را نگران كرده است، چرا كه اين پديده تبديل به استثمار كودكان و نوجوانان شده است. خانواده هايي كه در اشتياق ثروت و قدرت مي سوزند آينده فرزندانشان را در عزيمت به اروپا مي دانند و آنها را به دست دلالاني مي سپارند كه كارشان چيزي جز آواره كردن جوانان نيست. آفريقا كه از سويي با فقر دست به گريبان است و از سويي ديگر بيماري هايي مانند ايدز و درگيري هاي داخلي آن را تهديد مي كند اين بار نيز آسيب پذيرتر از همه قاره ها به اميد رهايي از فقر به دام اين دلالاني افتاده است كه تنها به جيب هاي خود مي انديشند.
|
