ترجمه: حسين بنانج
در يك كارگاه واقع در شهر لاللي استامبول، خياط صدام حسين اندازه هاي لباس او را مرور مي كند: سايز شلوار، 58، سايز كت 56، سايز كفش 45 .
رجب ساشار درحالي كه بر روي يك دست كت و شلوار كه روي پيشخوان قرار داشت دست مي كشيد، گفت: شلوار صدام حسين هميشه دو سايز بزرگتر از كفشش است. البته الان كه وزنش كم شده، اين نسبت تغيير كرده است .
اين خياط ترك اندازه هاي صدام حسين را از حفظ است. البته مجبور بود كه از حفظ باشد. ساشار از اين جا يعني قلب بازار قديمي استامبول بيشتر از يك دهه لباس هاي صدام را به كاخ وي در بغداد مي فرستاد.
او مي گويد كه صدام معمولاً كت و شلوارهاي مشكي يا آبي تيره با راه هاي باريك سفارش مي داد، كراوات هاي يكدست، پيراهن هاي روشن و كفش هاي مشكي مي خريد. اما هر آنچه كه ما برايش طراحي مي كرديم، هميشه برازنده او بود.
روزي يكي از خويشاوندان نزديك صدام از شعبه بغداد ساشار كه تنها فروشگاه لباس هاي اشرافي شهر بود، ديدن كرد، از آن روز به بعد بود كه رجب ساشار مسئول تهيه لباس هاي صدام حسين شد.
ظاهراً كار اين خياط توانسته بود به اندازه كافي نظر نماينده صدام را جلب كند. بنابراين به ساشار دستور داد تا به تدارك لباس هاي دربار بپردازد و قراردادي به ارزش بيش از 40 دست كت و شلوار براي هر ماه با وي منعقد كردند. اما بعد از دستگيري صدام حسين بود كه فروش ساشار به طور ناگهاني افزايش يافت.
رجب در حالي كه فاكتوري را از ميان فايل هايش بيرون مي آورد، مي گويد: اين صورت حسابي است كه در زمان اولين نوبت دادگاه صدام برايش فرستاديم. اين صورت حساب شامل قيمت تمام شده دو دست لباس كامل به ارزش 1540 دلار است. وي خاطر نشان كرد كه دو جفت جوراب نيز به عنوان هديه براي او در نظر گرفته بوديم.
صدام در محاكمه جنجالي اش در حالي كه از سرتا پا لباس هايي كه ساشار برايش فرستاده بود به تن داشت، ناخودآگاه بهترين تبليغ را براي اين خياط كرد. چون صدام فراموش كرده بود مارك آستين كت اش را بردارد، اين تأثير اجتناب ناپذير بود.
رجب با خوشحالي مي گويد: فروش من بيش از صددرصد افزايش يافته است. قبل از محاكمه صدام، ماهيانه بين پانصد تا ششصد دست كت و شلوار فروش داشتيم، اما حالا اين رقم به بيش از سه هزار دست افزايش يافته است . و در ادامه مي گويد: هر كسي از هر قشري متقاضي لباس هاي ما بود. چه دوستداران صدام و چه مخالفان او. من در ابتدا نمي توانستم اين موضوع را درك كنم، تا اينكه از يك نفر پرسيدم: شما كه شيعه هستيد ديگر چرا دوست داريد مثل صدام لباس بپوشيد؟ و او به من گفت كه اگر صدام اين لباس ها را مي پوشد، حتماً كيفيت خوبي دارند .
در كارگاه ساشار واقع در طرف ديگر شهر، كارگران در حال اضافه كاري هستند تا پاسخگوي سيل سفارشات جديد از سراسر خاورميانه باشند. شش رديف از كارگران مرد در ميان توده هاي بسيار بزرگ پارچه به شدت مشغول خياطي هستند. زنان نيز يقه كت ها را از روي الگوها برش مي زنند.
لبا سهايي كه كمپاني ساشار براي محاكمه صدام فرستاد، توسط برادر كوچكترش ديادين طراحي شده بود. وي در حالي كه كتي را براي يك مشتري بيرون مي آورد، در كمال خونسردي مي گويد: ما قبل از صدام حسين براي رهبران بزرگ ديگر دنيا نيز لباس طراحي كرده ايم. نلسون ماندلا و پرويز مشرف هر دو محصولات ساشار را به تن داشته اند .
سه برادر ديگر نيز همراه رجب و ديادين به اين حرفه خانوادگي مشغول هستند. اين يك داستان واقعي است. داستان موفقيتي كه خيلي سريع حاصل شد.
از آن جايي كه والدين رجب قادر نبودند حتي هزينه هاي جزئي تحصيل وي را فراهم كنند، او از همان كودكي و در سن هشت سالگي كار مي كرد و با برق انداختن كفش مردم شروع كرد. پنج سال بعد در حالي كه يك جفت كفش پلاستيكي به پا داشت با يك اتوبوس عازم استامبول شد.
حالا كه سي و هفت سال دارد يك قاب عكسي از آن روزها را بر ديوار فروشگاهش در استامبول كه نام خود او بر آن حك شده است، به يادگار نگه مي دارد.
خانواده ساشار از اقوام كردها و اهل يك روستاي كوچك در جنوب شرقي تركيه هستند.
اما سئوالي كه در اين جا به ذهن خطور مي كند، اين است كه آيا آنها براي طراحي لباس صدام حسين كه دشمنان زيادي داشت، با مشكلي مواجه نشدند؟
رجب در پاسخ مي گويد: شما نمي توانيد سياست را با تجارت درآميزيد. ما تاجر هستيم و شغلمان راضي كردن مشتريان است. ما به صدام حسين به عنوان يك ديكتاتور يا رئيس جمهور نگاه نمي كنيم. شخصيت يا نقش او ربطي به ما ندارد. براي ما صدام يك بازار پول ساز و ارزشمند است. همين و بس .
كمي آن طرف تر رجب در زير زمين فروشگاهش به تماشا نشسته است. در آن جا كاركنان در حال بسته بندي نيم دو جين از جعبه هاي كت و شلوار كه براي عراق ارسال مي شوند، هستند.
رجب مي گويد كه اصلاً نگران تأثيري كه حاضر نشدن صدام در دادگاهش بر بازار بغداد خواهد گذاشت نيست. وي معتقد است كه مارك كمپاني اش تا حالا در اذهان مردم سراسر خاورميانه جاي گرفته است. به هر حال مي توان گفت كه او به اهداف بزرگ و جديدتري مي انديشد. شايد يكي از اين اهداف توني بلر باشد. رجب درحالي كه لبخندي به لب دارد، مي گويد: نخست وزير انگليس اصولاً مرد خوش لباسي است. اما نوع طراحي و آرايش لباس هايش ديگر قديمي شده است. اگر من به وي دسترسي داشتم، مدلي برايش طراحي مي كردم كه او را به مردي استثنايي تبديل كند. منتظر سفارش او هستم.
منبع: نيوزويك

سال گذشته زماني كه سونامي روستا و مزرعه ژوبن موندال در شهر كُلد هاري در جنوب ايالت آندا من هند را زير آب برد، جوگال موندال كه يكي از ساكنين اين روستا است، احساس كرد كه ديگر همه چيز را از دست داده است.
بارش شديد باران طي ماه ها، آب هاي شور موجود در زمين هاي او را از بين برد و اين كشاورز ساكن شرق پاكستان (بنگلادش كنوني) با غرور اظهار مي دارد كه كشتزارش انتظارات او را برآورده ساخته و آن چه را كه وي پيش بيني مي كرد، به اثبات رسانده است. موندال مي گويد: زماني كه كارشناسان كشاورزي به ما گفتند در زمين هايي كه زيرآب دريا رفته اند چيزي كشت نمي شود، ما فقط به آنها گفتيم كه ديوار ساحلي بسازند تا در زمان بروز مدهاي بلند، يك مانع هميشگي براي طغيان آب وجود داشته باشد و بقيه مسائل را به عهده خودمان بگذارند. اما وزير ايالت آندامن توصيه آنها را جدي تر از نظر كارشناسان دانست.
موندال در اين باره مي گويد: او ايجاد سريع ديوارهاي ساحلي در مناطق كلد هاري ، ميتا كاري و سي پي قات را در دستور كار قرار داد. اين سدها به كشاورزان كمك مي كرد تا زمين هاي سونامي زده خود را بار ديگر احيا كنند.
برخي از كشاورزان مقيم جنوب ايالت آندامن، در فصل جاري محصول خوبي داشته اند.
نايان پاترا يكي از كشاورزان همسايه موندال كه زمين هايش به كمك سدهاي ساحلي از گزند سيلاب هاي دريا در امان ماند، در اين مورد مي گويد: محصول امسال من خيلي بهتر از محصول سال گذشته بود. اين در حالي است كه بسياري از مناطق ديگر در كلدهاري و برخي نواحي در جنوب آندامن همچنان در زير آب دريا هستند.
يكي ديگر از كشاورزان كلدهاري مي گويد: ما به امكانات كشاورزي نظير گاوآهن و گاو نر، بذر، آب شيرين و برق نياز داريم تا بتوانيم فصل زراعي خوبي پيش رو داشته باشيم، اما دولت نيز بايد آب هاي شوري كه منطقه را فراگرفته، پاكسازي كند چون اين كار از عهده امكانات ما خارج است .
سونامي تقريباً يك سوم كل زمين هاي زراعي مجمع الجزاير هند را تخريب كرد كه اين 13350 هكتار از مزارع و 3950 هكتار شاليزار را شامل مي شود.
مؤسسه تحقيقات كشاورزي هند كه اعلام داشت دو سوم از اين ميزان قابل احيا شدن است، يك طرح 4 ماده اي زراعي با تمركز بر كشت اقلام با ارزش تجاري را براي اين مجمع الجزاير پيشنهاد داد.
اين طرح شامل موارد زير است:
۱ - كشت و احياي بافت جنگلي كنار ساحل براي ايجاد سپر زيست محيطي در مقابل امواج مد دريا.
۲ - پرورش گياهان با ارزش و مقاوم در برابر آب شور، مانند موريندا، دورتر از ساحل اما در حريم منطقه مدگير.
۳ - كشت برنج، سبزيجات، نارگيل و ساير ميوه هاي مغزدار خارج از ناحيه مدگير.
۴ - توسعه باغداري و پرورش گل و گياه در زمين هاي تپه اي و بلندي ها.
دكتر سينگ كه يكي از كارشناسان امور كشاورزي است در اين مورد مي گويد: فقط كشاورزي سودآور مي تواند كشت و زرع را به يك حرفه مقرون به صرفه تبديل كند. اما به هر حال او تصديق مي كند كه تحقق اين هدف مستلزم گذشت زمان و سرمايه گذاري بيشتر است. اما كشاورزان همچنان به ديوارهاي ساحلي اعتقاد دارند و تأكيد مي كنند اين ديوارها مي توانند زمين هاي كشاورزي آنها را كه طي پنجاه سال گذشته رشد و گسترش يافته است،  حفظ و نگهداري كنند. كشاورزان معتقدند كه بايد نيازهاي روزمره شان را خودشان تأمين كنند و براي اين كار به شدت به زمين هاي خود نياز دارند.
موندال مي گويد: جزيره ها ديگر نمي توانند به واردات برنج از مركز وابسته باشند، ما بايد سرانجام قادر شويم نيازهاي محلي مان را خودمان مرتفع كنيم.
با وجود اين كه باران هاي سنگين سال جاري، بيشتر مناطق سونامي زده را از آب شور دريا پاكسازي كرده، اما كشاورزان هنوز در وحشت آب گرفتگي زمين هايشان در زمان مدهاي بلند به سر مي برند. ديوارهاي ساحلي كه با گل ساخته مي شوند به راحتي مي توانند خراب شوند. در همين راستا شكايتي تنظيم شده كه منطق احداث ديوارهاي ساحلي گلي را زير سؤال مي برد و اين پرونده هم اكنون در يك دادگاه محلي در جريان است. يكي از امضاكنندگان اين شكايت نامه مي گويد: بودجه زيادي از سوي دولت براي اسكان بهتر ساكنين اين جا اختصاص داده شده است، بنابراين ما خواستار ساخت ديوار حائل با مصالحي مقاوم تر يا جايگزيني آن با موانع زيست محيطي و طبيعي هستيم. كشاورزان نبايد قرباني درك غيرحرفه اي و غلط مسئولين از ايمني باشند.
ماهيگيري نيز از ديگر منابع اصلي امرار معاش در اين جا است كه به خطر افتاده است. بسياري از ماهيگيران هنوز نتوانسته اند قايق جديدي دست و پا كرده آن را جايگزين قايق هايشان كه در سونامي از دست داده اند كنند. حتي آنهايي هم كه توانسته اند قايقي فراهم كنند، از وضع حاكم بر صيد و ميزان آن راضي نيستند. برخي از ماهيگيران مي گويند تنها كساني كه پارتي گردن كلفتي دارند، مي توانند به خواسته خود برسند و قايق داشته باشند، يك ماهيگير مي گويد: قبل از سونامي مي توانستيم طي سه تا چهار روز بين 250 تا 300 كيلو ماهي صيد كنيم. اما اكنون به ندرت مي توانيم پنجاه كيلو صيد داشته باشيم كه اين مقدار پاسخگوي مخارج ما نيست.
زمين شناسان مي گويند كه زمين لرزه و سونامي صخره هاي مرجاني اطراف آندامن را تخريب كرده و اين امر موجب شده تا ماهي ها به عمق دريا پناه ببرند.يكي از اين زمين شناسان معتقد است كه مدتي طول خواهد كشيد تا ماهي ها به سطح آب و اطراف صخره ها باز گردند چون آسيبي كه به اين صخره ها وارد شده، بسيار چشمگير است. اين در حالي است كه ماهيگيران معتقدند كه اگر حمايت هاي مالي كافي نباشد، آنها گرسنه خواهند ماند.
در اين جا، ماهيگيران با همان مشكلي كه كشاورزان روبه رو هستند دست و پنجه نرم مي كنند. ماهيگيران نيازمند فناوري جديدي براي ارتقاي سودآوري خود هستند. آنها بايد بتوانند صيد ماهي در عمق را نيز فرا بگيرند، همچنين بايد بياموزند كه با اتكا به بازار صادرات چگونه به رشد اين بازار و سودآوري خود كمك كنند.
منبع:بي بي سي

لاليبر
اين روزنامه بلژيكي ادغام دو شركت بزرگ فرانسوي را براي موضوع اول خود برگزيده است. روز دوشنبه دومينيك دوويلپن، نخست وزير فرانسه اعلام كرد كه دو شركت گاز فرانسه و سوئز كه در زمينه توليد انرژي برق و گاز فعالند با هم ادغام مي شوند و گروه جديد تحت نظارت مستقيم دولت فرانسه فعاليت خواهد كرد.
اين شركت بزرگ غولي صنعتي خواهد بود و بازار انرژي اروپا را تصاحب خواهد كرد. اين روزنامه به بررسي تأثير اين اقدام در بلژيك پرداخته است.
تريبون دو ژنو
اين روزنامه به نگراني سوئيسي ها از آنفلوآنزاي مرغي پرداخته است. هم اكنون سازمان هاي محيط زيستي و بهداشتي اين كشور به شدت در تكاپو هستند تا از شيوع اين بيماري در ميان شهروندانشان جلوگيري كنند.
محيط بانان سوئيسي 5 نمونه مشكوك ديگر از پرنده هاي مرده پيدا كرده اند و اين در شرايطي است كه مدارس اين كشور همچنان در برنامه غذايي بچه ها مرغ سرو مي كنند. اين روزها والدين بيش از سايرين نگرانند و سيل تلفن ها به سازمان هاي بهداشتي براي توقف اين روند ادامه دارد.
شانگهاي ديلي
اين روزنامه عكس يك خود را به مراسم اختتاحيه مسابقات المپيك زمستاني تورين ايتاليا اختصاص داده است.
اين مسابقات كه دو هفته به طول كشيد به دليل شيوع آنفلوآنزاي مرغي در جهان و مشاهده دو مورد مرگ پرندگان در سيسيل ايتاليا مورد بحث فراوان بود. اما به هر حال اين مسابقات با قهرماني كشور آلمان به پايان رسيد و آمريكا و اتريش دوم و سوم شدند. ايتاليا هم كه به خوبي از پس ميزباني مسابقات برآمده بود در مجموع نهم شد.
يو اس اي تودي
خبر و عكس اول اين روزنامه به اوضاع فعلي ساكنان نيواورلئان اختصاص يافته است. در گزارش اين گونه عنوان شده است كه مردم هنوز از نبود امكانات ابتدايي شهري مثل جمع آوري زباله ها رنج مي برند اما با اين حال به آينده زندگي در اين شهر اميدوارند.
در يك نظرسنجي جديد كه توسط يو اس اي تودي، سي ان ان و مؤسسه گالوپ انجام گرفته است 75 درصد ساكنان نيواورلئان به آينده شهر خوش بين هستند.

كيارش طهماسبي- دهلي از شهرهاي هند است كه در كنار سه منطقه شهرداري ديگر پايتخت ملي هند را تشكيل مي دهد. در واقع دهلي نو كه امروزه ادارات دولتي در آن واقع شده اند، بخشي از ابرشهر دهلي را تشكيل مي دهد. سرزمين پايتخت ملي با احتساب شهرها و شهرك هاي اقماري فريد آباد، گورگاون، نويد و قاضي آباد با 5/19 ميليون نفر جمعيت پنجمين منطقه بزرگ تجمع انساني جهان است.
اهميت دهلي بيش از هر شهر ديگري در تاريخ هند است. اين كهن شهر طي قرون گذشته كرسي نشين هفت سلسله تاريخي امپراتوري هند بوده است. در چندين هزاره 60هزار آثار تاريخي در دهلي بنا شده اند.
براساس منابع باستانشناسي هند، اين شهر در سال 500 قبل از ميلاد مسيح توسط پانداواس ساخته شده است.
بسياري ريشه نام دهلي را در واژه فارسي دهليز مي دانند. بعضي ها نيز بر اين باورند كه واژه دهلي تحريف شده نام راجا دهيلو از پادشاهان هند است. اهالي ساكن اين شهر را امروزه دهليتيس مي نامند.
دهلي شهري است جهانشمول، 160كشور جهان در اين شهر دفتر نمايندگي سياسي دارند. دهلي بخش عمده اي از اهميت تاريخي خود را مديون كوه هاي آراوالي كه در جنوب غربي اين شهر واقع شده- و رودخانه يامونا- كه دهلي بر كرانه هاي غربي آن قرار دارد- است.
اين موقعيت جغرافيايي استثنايي سبب شده است تا دهلي از ديرباز بر مسير تجاري كه از شمال غربي هند به كرانه هاي رود گنگ كشيده شده بود، تسلط پيدا كند. اين وضعيت رونق شهر ديلي را در پي آورد و به تبع آن اين شهر به يكي از مراكز اصلي فرهنگي و روشنفكري هند تبديل شد.
جغرافيا و آب و هوا
دهلي از شرق با ايالت اوتارپرادش و از غرب با ايالت  هاريانا هم مرز است. ايالت دهلي را مي  توان مشخصاً به سه بخش بزرگ جغرافيايي تقسيم كرد: جلگه اي كه رودخانه يامونا از آن مي گذرد، نواحي كوهستاني و جلگه گنگ.
سرزمين هاي واقع در اطراف رودخانه يامونا بسيار حاصلخيز هستند.
نواحي كوهستاني با ارتفاع ميانگين 293متر اغلب بخش هاي اين ايالت را پوشانده اند.
كوه ها از تپه هاي آراوالي در جنوب ايالت كشيده شده و دايره وار مناطق وسيعي از ايالت را احاطه كرده اند. اين كوه ها از ناحيه شمال شرق و غرب دهلي را در برگرفته اند.
رودخانه يامونا تنها رودخانه اي است كه از شهر دهلي گذر مي كند. بخش اعظم شهر و به ويژه دهلي نو در كرانه هاي غربي رودخانه واقع شده اند. دهلي قديم يا بخش كهن شهر نيز در كرانه هاي شرقي رودخانه يامونا قرار گرفته است.
جمعيت شناسي
براساس سرشماري سال۲۰۰۵ جمعيت دهلي(بدون احتساب حومه و نواحي آن) بيش از 15ميليون نفراست. دهلي سومين مركز بزرگ تجمع انساني در هند پس از بمبئي و كلكته محسوب مي شود. اين در حالي است كه در حدود 295هزارنفر در دهلي نو و 125هزار در كانتون  دهلي زندگي مي كنند. البته همانگونه كه در ابتدا نيز ذكر آن رفت جمعيت دهلي با احتساب جمعيت شهرك  هاي اقماري آن 5/19ميليون نفر است. نسبت جمعيت مردان به زنان 1000 به 827 نفر است. آمار با سوادي در اين ابرشهر نيز 5/78درصد برآورد شده است. دهلي نو از نظر اقتصادي وضعيت بسيار مطلوبي دارد و از اين لحاظ اقتصاد به سرعت در حال رشد است.
براساس آمار سال۲۰۰۱ نزديك به 13ميليون نفر در دهلي زندگي مي كردند كه اين ميزان در سال 2005 به 15ميليون نفر رسيده است. اين آمار نشانگر آن است كه جمعيت دهلي در سال هاي اخير با 60درصد رشد مواجه بوده است. اين در حالي است كه با احتساب شهرك هاي نويدا، گورگاون، فريدآباد و قاضي آباد جمعيت اين ابرشهر به 20ميليون نفر مي رسد.
با توجه به موقعيت هاي مناسب و زياد كار، ميليون ها نفر از مناطق روستايي ايالت هاي همجوار هاريانا، پنجاب، اوتارپرادش و بيهار جذب شهر دهلي شده اند. در همين چارچوب نيز فشارها بر دولت ايالتي دهلي در راستاي منطبق كردن زيرساخت هاي شهر با جمعيت ساكن دهلي به شدت افزايش يافته است.
در سال 2001 دولت طرح جديدي را به عنوان نقشه اصلي به اجرا درآورد. اين طرح به منظور گسترش مناطق جديد مسكوني، تجاري و صنعتي در محدوده شهر دهلي و حتي نواحي خارج از آن به اجرا درآمد.
۶۷‎/۸۳درصد از ساكنان دهلي را هندوها، 9درصد مسلمانان، 1/6درصد سيك ها و 9/0درصد مسيحي ها تشكيل مي دهند. البته كليميان و بوداييان نيز بخش كوچكي از اقليت هاي مذهبي ساكن شهر را تشكيل مي دهند.
اغلب ساكنان شهر از نژاد پنجابي و جاتي هستند. ناگفته نماند كه طيف هاي نژادي ديگري نيز از ساير مناطق و ايالات هند در دهلي به ويژه طي سال هاي گذشته سكني گزيده اند. تعداد زيادي كشميري نيز در حومه و نواحي اطراف دهلي زندگي مي كنند.
به رغم چند نژادي بودن جمعيت ساكن شهر دهلي، زبان اصلي مردم، هندي است و پس از آن مردم به زبان هاي انگليسي، پنجابي و اردو صحبت مي كنند. انگليسي در كنار زبان هندي(ياهيندي) زبان رسمي است و پنجابي و اردو زبان هاي دوم محسوب مي شوند. از زماني كه دهلي به عنوان پايتخت هند انتخاب شده است، گروه هاي مختلف زباني از تمامي مناطق هند در اين ابرشهر سكني گزيده اند. از جمله اين گروه هاي زباني مي توان به نام هايي نظير تاميل، كانادا و تلگو اشاره كرد.