جواد نصرتي
ملينا آمدي حدود دو هفته اي بود كه خود را براي عمل جراحي بسيار سنگين بر كليه اش آماده مي كرد تمام افراد خانواده و دوستان ملينا به او قوت قلب مي دادند و او خود را از هر نظر مهياي رفتن به درون اتاقي مي دانست كه بازگشتن از آن به تبحر و تجربه پزشكان بستگي داشت. قرار بود توموري سرطاني كه نتيجه 25 سال سابقه بيماري كليه او بود از بدنش خارج شود و او با اميد بسيار منتظر روز سي ام آگوست بود تا در انستيتو سرطان اشنر نيواورلئان براي هميشه از شر غده مزاحم خلاص شود. همه چيز به خوبي پيش مي رفت تا اين كه يك روز پيش از عمل جراحي طوفان كاترينا نيو اورلئان را درنورديد و آن را به جهنمي از آب روان تبديل كرد.
مليناي 39 ساله كه مايل ها دورتر از نيواورلئان زندگي مي كرد حتي صداي اين آب هاي روان  را نشنيد اما تمام رؤياهاي او براي بدست آوردن سلامتي اش به يك باره نقش بر آب شد. ملينا پس از آن با خوش شانسي زياد توانست در مركز سرطان  ام دي اندرسون هوستون پذيرش شود اما او هم همچون هزاران بيماري كه در نيواورلئان تحت درمان بودند با مشكل بسيار بزرگي مواجه بود: او هيچ سابقه پزشكي از بيماري اش در هيچ كجاي دنيا به جز نيواورلئان نداشت و تمام آنها در زير آب نابود شده بودند.
چالش بزرگ
مارك كلنتون يكي از مسئولان ارشد انستيتوي ملي سرطان در آمريكا، نبود مدارك پزشكي قابل انتقال در آمريكا را چالش بزرگ جامعه بهداشتي آمريكا مي داند و با اشاره به اتفاقاتي كه در نيواورلئان رخ داده است بر ضرورت ايجاد مركز جامع سوابق پزشكي تمام بيماران در آمريكا تأكيد مي كند. در نيواورلئان نبود چنين مركزي در حدود 5500 بيمار سرطاني و غيرسرطاني را با مشكلات مهمي روبه رو كرده است به گونه اي كه اكثر آنان به دليل از دست دادن سوابق پزشكي و ايجاد وقفه در درمان، شرايط بدي را تحمل مي كنند.براي نمونه اسكات چيك كه يك متخصص خون در دالاس تگزاس است از بيماري مي گويد كه يك هفته پس از طوفان خود را به او معرفي كرده است. اين بيمار كه نزديك به 70 سال سن دارد، هيچ چيز از بيماري ريوي  اش نمي داند و هيچ سابقه اي از نحوه درمان پيشين او در اختيار تيم جديد پزشكي معالجه كننده اش قرار نگرفته است و با احتساب يك هفته وقفه اي كه در درمانش ايجاد شده است حداقل 10 نوبت اشعه درماني را از دست داده است. چيك پس از معالجه او چنين عنوان مي كند: به نظر مي رسد در اين مدت ضايعه جديدي در ريه اين بيمار بوجود آمده است. هر چند به هر حال اين بيماري بيمار را از پا درمي آورد اما اگر او به معالجاتش در نيواورلئان ادامه مي داد مي توانست بيشتر و بهتر زندگي كند. وقفه معالجات در مورد اين بيمار مسن در نهايت به مرگ او منجر مي شود، اما مشكل در مورد افرادي كه به بيماري هاي عفوني دچار هستند بسيار وخيم تر است. به صورت تخميني حدود 8 هزار نفر مبتلا به ايدز و اچ آي وي در نيواورلئان زندگي مي كنند و وقفه در معالجه اين افراد مي تواند به مقاوم شدن عوامل بيماري آنها در برابر داروها بيانجامد. حتي اين امكان وجود دارد كه اين افراد باعث آلوده شدن ديگران هم بشوند. پيش از وقوع طوفان در نيواورلئان، مددكاران بهداشتي هر روز به منزل افراد مسلول مي رفتند تا نحوه رفتار اجتماعي و همچنين استفاده از داروهاي آنها را كنترل كنند، اما به يك باره تمام آنها بدون هيچ كنترلي در شهري بحران زده رها شده اند. اين اتفاق مي تواند به يك بحران بهداشتي در منطقه تبديل شود و از اين رو است كه رائولت راتارد از اداره بهداشت عمومي لوئيزيانا يكي از اهداف بزرگ اداره اش را شناسايي و كنترل بيماران مسلول عنوان مي كند.
حركت از نو
ملينا آمدي نمونه خوش شانسي از بيماراني است كه بدون هيچ سابقه پزشكي به شهرهاي اطراف براي ادامه معالجه مراجعه كرده اند. او به خوبي مي داند معالجه اش تا كجا پيشرفته است و چه داروهاي خاصي مصرف مي كند، اما اين مسئله در مورد ديگر بيماران صدق نمي كند. كريستوفر وود استاديار سرطان و زيست شناسي سرطان در اين مورد مي گويد: اگر او (ملينا) داروهايي كه مصرف مي كرد را نمي شناخت، همه چيز به يك كابوس تبديل مي شد. متأسفانه بيماراني كه داروهايشان را با عنوان قرص كوچك آبي، قرص قهوه اي بزرگ و... مي شناسند هيچ كمكي به تيم معالجه كننده جديد نمي كنند.
به همين خاطر است كه پزشكان بايد دوباره تمام آزمايشات پزشكي مورد نياز را روي بيماران انجام دهند تا بدانند ميزان پيشرفت بيماري آنها چه اندازه است. در چندين مورد هم كه بيماران چند كودك بوده اند پزشكان به والدين آنان دسترسي نداشته اند و بالطبع از آنجا كه كودكان هيچ اطلاعي از بيماري و نحوه معالجه خودشان نداشته اند، پزشكان از نو آنها را مورد آزمايشهاي پزشكي متفاوت قرار داده اند تا با چگونگي بيماري آنها آشنا شوند. در همه اين موارد به ناچار چند روز وقفه در روند معالجه بيماران پديد آمده كه همين امر باعث بدتر شدن وضعيت همه آنها شده است.
روي هربست يكي از استادان ام دي اندرسون با اظهار تأسف از اين كه اكثر بيماران هيچ توجهي به نحوه معالجه خود و داروهايي كه مصرف مي كنند ندارند، در اين مورد مي گويد: واقعا براي من عجيب است كه در اين عصر و روزگار بيماران نمي دانند چه داروهايي مصرف مي كنند و برنامه معالجه آنان چيست. او مي افزايد: احتمالاً دليل آن اين است كه بيماران به پزشكان معالج خود اطمينان دارند.
يكي از مسئولان بهداشتي آمريكا با توجه به اين تجربيات بر ضرورت حفظ سوابق پزشكي بيماران توسط خود آنها تأكيد مي كند و خاطر نشان مي سازد در صورتي كه بيماران از نحوه درمان خود و نوع بيماري آگاهي داشته باشند، بروز حوادث مشابه دردسر كمتري براي آنان ايجاد خواهد كرد.اما اين تنها بخشي از ماجراست. بسياري از كارشناسان، بيماران را موظف به دانستن تمام جزئيات پرونده پزشكي خود نمي دانند و وظيفه ثبت اين اطلاعات را در مركزي كه حافظ آنها باشد، برعهده سيستم بهداشتي و درماني دولت مي دانند.به هر حال بروز حادثه كاترينا در نيواورلئان ضرورت ايجاد چنين مركزي را به خوبي آشكار مي كند و به احتمال بسيار زياد در آينده نزديك چنين مركزي در ايالات متحده ايجاد خواهد شد.

شيكاگو سال تايمز
اين روزنامه اخبار مربوط به اهداي جايزه سينمايي اسكار را در صفحه اول خود پوشش داده است. در اين مراسم كه هفتاد و هشتمين دوره اهداي جايزه اسكار به شمار مي رفت، فيلم تصادف به عنوان بهترين فيلم انتخاب شد.
جايزه بهترين كارگرداني به آنگ لي، كارگردان تايواني الاصل به خاطر فيلم كوهستان بروك بك اهدا شد و بهترين بازيگر مرد و زن به ترتيب فيليپ سيمور هافمن و ريس ويتر سبون انتخاب شدند. اين مراسم در سالن تئاتر كداك در هاليوود برگزار شد.
گلوب اند ميل
اين روزنامه كانادايي درگزارشي خبر از حضور بلند مدت سربازان كانادايي مي دهد و به نقل از ژنرال ريك هيلير مي نويسد سربازان كانادايي كه تحت امر فرماندهي ناتو در افغانستان حضور دارند حداقل يك دهه ديگر در اين كشور باقي خواهند ماند.
اين در حالي است كه طي چند روز گذشته در چند حادثه متفاوت، چند سرباز كانادايي در افغانستان كشته شده اند و مردم كانادا از حضور سربازان كشورشان در افغانستان احساس نگراني مي كنند.

چند روز گذشته در نيواورلئان كارناوال ساليانه اي با شكوه هر چه تمام تر برگزار شد.
اين كارناوال در حالي در اين شهر برگزار شد كه شش ماه پيش به جاي مردان و زناني كه با لباس هاي عجيب در خيابان ها به رقص و پايكوبي مي پرداختند، آب بي رحم و غراني زندگي مردم را از آنها مي گرفت. امروز با گذشت شش ماه از واقعه توفان كاترينا زندگي به شهر بازگشته است. اين توفان حدود 3/60 ميليون يارد مكعب خرابه برجاي گذاشت؛ يعني 25 بار بيشتر از خرابه هاي مركز تجارت جهاني. با اين حال هنوز فقط 32 ميليون يارد مكعب از اين خرابه ها از سطح شهر خارج شده و مابقي در سطح شهر رها شده اند.
در طول اين شش ماه هزاران نفري كه هيچ اطلاعي از آنها در دست نبوده پيدا شده اند و فقط 200 نفر هستند كه ليست مفقودين را تشكيل داده اند.جسد اكثر آنها در آب هاي مواج خليج مكزيكو و درياچه پونتچارترين پيدا شده است و احتمال مي رود اين 200 نفر آنهايي باشند كه هنوز زير آوارها هستند.
ري ناگين شهردار نيواورلئان اين وضعيت را چندان هم اسفناك نمي داند. البته توجيه او مقايسه اين شهر با نيويورك است: بگذاريد به شما يادآوري كنم كه پس از حوادث 11 سپتامبر در نيويورك، حدود شش تا هشت ماه طول كشيد تا مه و غباري كه بر اثر ريزش ساختمان ها بوجود آمد از بين برود و هنوز چاله بسيار بزرگي در زمين وجود دارد. پس ما چندان هم عقب نيستيم .
زندگي در بخش هايي از شهر به حالت عادي بازگشته است با اين حال خانه هاي ويران شده منظره عمومي اين شهر به شمار مي رود. تخمين زده مي شود كه فقط 189 هزار نفر از 500هزار ساكن پيش از توفان اين شهر به نيواورلئان بازگشته باشند. خاموشي شبانه هم برنامه هر شب شهر است. تنها يك سوم خانه هايي كه سالم مانده اند در شب برق دارند و اين در حالي است كه بعضي خانه ها حتي آب آشاميدني سالم ندارند.
براي بهتر پي بردن به فاجعه اي كه توفان كاترينا با خود در پي آورد، بازشناسي اين توفان ضروري به نظر مي رسد. تند بادهاي استوايي معمولا قبل از آنكه شهر يا كشوري را درنوردند به وسيله توفان شناسان اسامي خاصي بر آنها اطلاق مي شود كه توفان سال 2005 به نام كاترينا شهرت يافت. توفان كاترينا يازدهمين تندباد استوايي است. اين توفان اولين تندباد از نوع پنج آن است كه در سال 2005 بخشهاي وسيعي از ايالت لوئيزيانا را درهم كوبيد و اين شهر را در آب فرو برد. در درجه بندي توفان هاي اقيانوس اطلس كاترينا سومين توفان پرقدرت سال گذشته بود. البته كاترينا از نظر قدرت ششمين توفان بزرگ آتلانتيك (توفان هايي كه در محدوده اقيانوس اطلس رخ مي دهند) است.