|
گفت وگو با مدير روابط عمومي اتوبوس راني تهران
قاب هاي نقاشي مسافركش
مرضيه سبزعليان
عكس : عطا الله طاهر كناره
|
|
|
يك روز صبح كه من و تو بيدار شديم يكي آن قدر سر كيسه را شل كرده بود و حدود هشت ميليون تومان براي تبليغات تمام بدنه بر روي هر دستگاه از اتوبوس هاي درجه يك تا سه پرداخت كرده بود كه توانست حق ديدن همين آسمان دود گرفته و ترافيك گره خورده تهران را از من و تو بگيرد. بعد روي شيشه ها و بدنه بعضي اتوبوس ها پر از پودر صابون و پودر شوما شد. و ما نفهميديم حق من و تو از شيشه ها و آسمان چه شد و چه طور حق ما زير پوششي از مش و استيكر گم شده.
من و تو از يك روز سخت كاري آمده ايم و رسيده ايم به ايستگاه، ما سال ها است به اتوبوس هاي شلوغ و غلغله عادت كرده ايم و چالاك شده ايم در چسبيدن ميله ها، شق و رق ايستادن و تاب آوردن ميان تلاطم چاله، ترمز، اصطكاك و ويراژ هاي اتوبوس. من و تو و حتي آن سه ميليون و هفتصد هزار نفري كه در روز مسافر چهار هزار اتوبوس شهر تهران مي شوند، كمتر پيش آمده كه گله كنيم از اين نابساماني ها. ما مثل هميشه صبور ايستاده ايم، گاهي هم كنسرو انسان شده ايم ميان همهمه، اما در اين ميان دل مان را خوش كرده بوديم به همان آسمان رنگ پريده غبار گرفته، كه حالا از پس شيشه هاي پر از رنگ و تصوير نه اين كه پيدا نباشد بلكه تار و كدرتر از هميشه شده است.
اولين بار حدود سال ۱۳۷۱ بود كه اتوبوس ها پر از رنگ و تبليغ شركت هاي تجاري شدند، اما آن وقت ها فقط بدنه اتوبوس رنگ مي شد،پس از آن نيز تا امروز فراز و فرود هايي را در اين مورد شاهد بوده ايم.به هر حال وقتي نتواني از پس آن همه رنگ، مش و استيكر از خيابان ها عبور كني، تردد آدم ها را ببيني و نتواني حواست را بدهي به شلوغي خيابان تا ازدحام داخل اتوبوس را راحت تر تحمل كني، آن وقت مجبور مي شوي نگاهت را يك جا ول كني و چه جايي بهتر از نوك دماغ بغل دستي ات.
اتوبوس مي ايستد، مي رسم به خيابان رسالت در يك اتاق ۱۷ متري از طبقه دوم ساختماني كه شش پنجره دارد، روبه روي صفرعلي قاضيان مي نشينم، حواسم به برگ هاي چناري است كه چيزي نمانده از يكي از پنجره ها برسد توي اتاق مدير روابط عمومي شركت واحد اتوبوسراني تهران.
مي پرسم: اگر پنجره هاي اتاق شما هم مثل شيشه هاي اتوبوس پر از تبليغات صابون و پودر شوينده شود چه مي كنيد؟
مي خندد و مي گويد: خوب در آن صورت يك لحظه در اين اتاق نمي مانم، اما بايد قبول كرد تبليغ بر روي تمام بدنه اتوبوس يكي از جذاب ترين نوع تبليغ در سطح شهر است و در خيلي از كشورها اجرا مي شود.
قاضيان معتقد است شرايط اين قدر هم سخت نيست و مي توان از داخل اتوبوس حدود ۶۰ درصد به فضاي بيرون ديد داشت و علاوه بر آن از ۲۵۴ دستگاه اتوبوسي كه طي سال ۱۳۸۴ زير بار تبليغات رفته اند، تنها حدود يك درصد آن زير بار تبليغات تمام بدنه تا روي شيشه ها رفته اند.
قاضيان تبليغ تمام بدنه اتوبوس را يكي از جذاب ترين شيوه تبليغ در سراسر دنيا مي داند و مي گويد: علاوه بر آن كه اين نوع از تبليغ مورد استقبال شديد شركت هاي تجاري و مردم واقع شده است و مي تواند در ساعات تابش نور آفتاب به داخل اتوبوس، از مزاحمت آفتاب بكاهد. با وجود تمام اين ويژگي ها در آينده اين نوع تبليغ را محدود مي كنيم.
قاضيان در پاسخ به اين كه هدف شما از پذيرش اين نوع تبليغ تأمين سايه و خنكا براي مسافران خسته است مي گويد: «نه، اصلاً. بلكه مي خواهم بگويم اين طرح چنين امتيازاتي هم داشت اما چون عده كمي از مردم مخالف بودند و اظهار داشتند نمي توانند فضاي خيابان را ببينند ما سعي كرديم اين نوع از تبليغات را محدود كنيم. علي رغم اين كه يكي از شيوه هاي جذب تبليغ در سراسر دنياست و از طرف شركت هاي تجاري به خاطر استقبال مردم از اين تبليغات، چندين بار درخواست تمديد قرارداد داشته ايم.»
قاضيان همچنان روي سليقه هاي تبليغاتي افراد بحث مي كند و اين كه فروش بالاي آن شركت ها نشان از استقبال مردم از اين نوع تبليغ خاص دارد.
ما معتقديم فروش آن شركت خاص، از پس اين تبليغ افزايش مي يابد، چون من مسافر به جاي اتوبوس، صابون، پودر شوينده و... مي بينم و گاهي آن قدر اين شامپوها برايم آزاردهنده مي شوند و فضاي خيابان را از من مي گيرد و به همين دليل در ذهن من مسافر ماندگار مي شود.
در نهايت من و قاضيان در مورد ايجاد آزردگي و اثر ماندگار اين نوع تبليغ به توافق مي رسيم و قاضيان مي گويد: «بله شايد به قول شما و از نگاه انتقادي شما اين نوع تبليغ براي مسافران آزاردهنده باشد و به همين دليل در ذهن مخاطب ماندگار شود، ما به همين دلايل و طي همين مدت كوتاه به اين نقص ها پي برده ايم و در آينده اين نوع از تبليغات را محدود مي كنيم به گونه اي كه از چند شيشه يكي از آنها و گاه تا نيمه زير بار تبليغاتي برود و در آينده نزديك شيوه هاي ديگر تبليغات مانند نصب تلويزيون و ALD نوري را به داخل اتوبوس ها خواهيم كشاند كه با آنها علاوه بر تبليغات، فعاليت فرهنگي هم انجام مي دهيم.
در واقع آنها به نمايش مسير اتوبوس، تقويم تاريخ، ذكر پيام فرهنگي و احاديث و... مي پردازند اما در حال حاضر كارشناسان مشغول بررسي مكان نصب و اندازه آنها هستند زيرا ما، در اتوبوس ها از لحاظ سقف ارتفاعي مشكل داريم، به خصوص اين كه هميشه عده زيادي از مسافران ايستاده اند و اين امر ما را براي تعيين سايز و جاي اين امكانات تازه با مشكل روبه رو مي كند.»
قاضيان با اشاره به اين كه شهرداري به شركت واحد اجازه داده است تا از طريق تبليغات مختلف كسب درآمد داشته باشد، گفت: ما از اين فرصت ها و ابزار تبليغاتي استفاده مي كنيم تا به اين طريق كمتر بر دولت از لحاظ تأمين بودجه شركت واحد و اتوبوس راني فشار اقتصادي وارد شود.
وي در پاسخ به اين كه اگر قرار باشد اين فشار بر دوش مردم خسته از كار روزانه با تبليغات غلط گذاشته شود، آن وقت تكليف چيست؟ گفت: «در آن صورت اين تبليغات منتفي است و به همين دليل است كه ما از اين تاريخ به بعد هيچ گونه سفارش جديدي براي تبليغات تمام بدنه نمي پذيريم و از اين به بعد تنها همان حدود ۳۵ دستگاه اتوبوسي كه قراردادشان تا تاريخ ۲ دي و ۲۵ بهمن ۱۳۸۵ است و ما به لحاظ قانوني نمي توانيم قرارداد آنها را لغو كنيم با تبليغات تمام بدنه در سطح شهر ديده مي شوند.»
اتاق ۱۷ متري قاضيان در بزرگراه رسالت شش پنجره دارد، وي در پاسخ به اين كه اگر روزي پنجره هاي اتاق شما پر از تبليغ شود؟
مي خندد و مي گويد: شما فقط نگاه انتقادي و گزنده به موضوع داريد. خوب مطمئن باشيد در آن صورت حتي يك لحظه در اين اتاق و اين اداره نمي مانم...!
***
قاضيان مدير روابط عمومي شركت واحد اتوبوسراني تهران: به علت اعتراض هاي مردمي از اين پس سفارش تبليغات تمام بدنه اتوبوس ها پذيرفته نمي شود و تنها همين تعداد اتوبوس محدود تا پايان مهلت قراردادشان تبليغات تمام بدنه خواهند داشت.
قاضيان با اشاره به اين كه از مجموع ۵ هزار و ۶۰۰ دستگاه اتوبوس موجود در شهر تهران حدود چهار هزار دستگاه آن فعال است و مابقي آنها به علت تعميرات، نبودن خط، كمبود نيروي انساني و... در پاركينگ ها هستند؛ گفت: تنها حدود ۳۵ دستگاه از اين اتوبوس ها زير بار تبليغاتي تمام بدنه تا روي شيشه ها هستند كه اين تصاوير و رنگ ها حدود ۴۰ درصد از ديد مسافران به خيابان را مي گيرد و اين امر موجب نارضايتي شهروندان را فراهم كرده است و شركت واحد قصد دارد براي ايجاد شرايط مساعدتر در حمل و نقل مسافران اين گونه تبليغات را محدود كند و در اين صورت تنها به قرارداد شركتي كه تا ۲ دي و ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۵ روي حدود ۳۵ دستگاه اتوبوس مهلت دارد، متعهد هستيم و پس از آن شهروندان شاهد تبليغات تمام بدنه اتوبوس ها نخواهند بود.
|
