نگاه
ورزش و تقويت جنبش هاي اخلاقي
زنده ياد ناصر مفخم
تنها با تقويت جنبش هاي اخلاقي مي توان جوانان پرخاشگر و آموزش نديده را از راه نادرست بازداشت. در عصر كنوني انسانيت و اخلاق، رودرروي تكنولوژي ايستاده اند و تكنولوژي نيز گام به گام با تمدن جهاني پيش مي رود و در حال چيره شدن براخلاق است، مهاركردن تكنولوژي به سود جامعه، خود راه رهايي جوانان از فساد و نابرابري هاست، اينكه چگونه بايد به آن رسيد خود رمزي است نه چندان پيچيده، ولي راهي است كه بايد انديشمندانه در آن گام نهاد. تقليد براي مردم از يك سو آفت است و از سوي ديگر مايه پيشرفت. نشناخته و كوركورانه تقليدكردن تاكنون ما را به گمراهي كشانده و به جايي رسيده ايم كه ديگر خودمان نيستيم. سالهاي زيادي را هدر داده ايم و براي آينده هم طرحي نريخته ايم.
اگر با انصاف باشيم از هم اكنون خردمندانه گام برمي داريم و رسالت انساني خود را به راستي و پاكي انجام مي دهيم.
در ورزش بايد روحيه حقيقت يابي و صداقت داشت و تمام قوانين و مقررات چه نوشته شده و يا نشده را كاملا رعايت كرد. انصاف ورزشي با رعايت كامل قوانين مكتوب آغاز مي شود، زماني كه ورزشكار هرگز خطا نكرده باشد و به ويژه در ورزشهاي تماسي از قوانين پيروي مي كند. در بيشتر موارد انصاف ورزشي به عنوان يك پديده اخلاقي يك جنبش روحي احترام به رقيب و خود را ايجاب مي كند. در واقع اين امر ناشي از سنجش معيارهاي اخلاقي فرد به هنگام رقابت با ديگران است. جهان امروز در برابر ناآرامي ها و خشونت هايي كه جوانان را محاصره كرده به كنكاش نشسته، قانون نوشته، حركات ناشايست را در ميدانهاي بازي زير نظر گرفته، سرانجام به نتيجه اي نرسيده است و روز به روز با زشتي ها و كجروي هاي بيشتر روبه رو شده است، غافل از آنكه خطا در ميدان بازي دنباله خطاهاي ديگري است كه در خانه و مدرسه و اجتماع ريشه دارد و همه اين عوامل به قانون نانوشته يعني اخلاق نيازمند است. تنها داور، مربي و بازيكن خطا نمي كنند، پدران و مادران و مسئولان نيز با آن ها شريكند و به آموزش نياز دارند.
چه خوب گفت رنه ماهو دبيركل فقيد يونسكو: ورزش نوعي شواليه گري است، زيرا درعين حال نوعي افتخار، نوعي اخلاق و نوعي زيبايي شناسي است.
|