|
بازيابي هويت و همبستگي اسلامي در روز قدس از نگاه امام خميني(ره)
روزقدس؛ روز آزادي
عكس:رگلناز بهشتي
اردوگاه آوارگان فلسطيني
محمد رضا اسدزاده
|
|
|
|
|
|
وقتي مبارز 26 ساله لبناني سيد عباس موسوي با آرمان پيروزي نهضت اسلامي ايران در سال 1979 ميلادي، جريان جديدي در حزب الله لبنان ايجاد كرد، نداي موساي زمان كه رهبري انقلاب ايران را به دوش داشت، در فضاي بيت المقدس پيچيد كه از صفر شروع كنيد و با نيروي كم مبارزه كنيد كه پيروز خواهيد شد. من از همين حالا پيروزي شما را مي بينم.
بيست و هفت سال بعد روزي كه سيد عباس زير خاك هاي مقدس لبنان خوابيده بود، روزي كه بسياري از مردان و زنان مقاومت، جان خويش را براي آرمان فلسطين فدا كرده بودند اين فرياد آرمان روح الله موسوي خميني بود كه ازحنجره سيد حسن فرزند روستاي البرزويه در فضاي لبنان و فلسطين مي پيچيد كه امروز، روز پيروزي اسلام است. بعد وقتي كه نصرالله دبير كل حزب الله در ديدار با مقام معظم رهبري پرسيد: هجده سال طول كشيد تا حزب الله، جنوب لبنان را آزاد كرد، فلسطين چقدر طول خواهد كشيد؟ ايشان فرمودند: اعتقاد دارم آزادي قدس كمتر از آن طول مي كشد. (به نقل از سخنان سيد حسن نصرالله در جمع طلاب حوزه علميه قم- مرداد 85)
روز پيروزي لبنان، سيد عباس موسوي نبود. نصرالله، فرزندش سيد هادي را در راه مقاومت داده بود. شيخ احمد ياسين نبود. عبدالعزيز رنتيسي، شيخ عزالدين قسام، دكتر فتحي شقاقي و همه مبارزان مقاومت در راه تحقق آرمان ملت فلسطين، استوار و ثابت قدم خون خويش را هديه كرده بودند.
روزي كه رهبر سياسي حماس، آن چريك ديپلمات تنومند در تهران از پيكره واحد امت اسلامي سخن مي گفت، ريشه مقاومت را در كانون انديشه اي يافته بود كه از سال هاي 40 خورشيدي در ايران نشأت مي گرفت. اگر دكتر خالد مشعل ، پيروزي فلسطين و لبنان را، پيروزي رهبري و ملت ايران دانست، به خوبي واقف بود كه مقاومت مديون انديشه امام خميني(ره) است.
فلسطين چه ربطي به ايران دارد؟
روزي كه شعار صهيونيستي مرزهاي تو از نيل تا فرات است برملا شد،كسي كه خطر توسعه طلبي اسرائيل را در خاورميانه به خوبي دريافت، امام خميني(ره) بود. وقتي استعمار نوين در كانون دكترين استكباري شرق و غرب، صهيونيسم را به عنوان ناجي ملت ها معرفي مي كرد، امام پشت پرده پديده اي سياسي با آرمان هاي جاه طلبانه، نژادپرستانه و استعمارگرانه را زير پوشش مذهب يهود براي جهانيان افشا كرد. امام همواره بازگشت به اسلام و متحدشان را شرط نجات فلسطين و جلوگيري از اميال توسعه طلبانه صهيونيسم مي دانست و با تأكيد بر اين كه هدف اصلي اسرائيل، نابود كردن اسلام است، خواستار كنار گذاشتن اختلافات مذهبي مسلمانان و اتحاد در مقابل اسرائيل بود. آن زمان براي همگان اين سؤال مطرح بود كه يك فقيه و مرجع شيعي چرا از هر گونه حمايتي براي مسلمانان فلسطين كه اكثريت، پيروان مذهب اهل سنت بودند، فروگذار نمي كند و نيز اين سؤال را مطرح مي كردند كه فلسطين چه ربطي به ايران و ديگر ملت هاي مسلمان دارد؟ اما امام، فلسطين را دقيقاً امري مرتبط با كيان اسلام مي دانست. ايشان سلطه و حكمفرمايي اسرائيل را هشدار داد و سلطه عده اي اندك از يك رژيم جعلي و ساخته و پرداخته آمريكا را بر بيش از يك ميليارد مسلمان جهان، ننگ و عار مي دانست و مي گفت: چرا بايد يك كشورهايي كه داراي همه چيز هستند و داراي همه جور قدرت هستند، اسرائيل با آن عده كم بيايد و به آنها اين طور حكمفرمايي كند؟ چرا بايد اين طور باشد؟ جز اين است كه ملت ها از هم جدا و از دولت ها جدا و دولت ها از هم جدا و يك ميليارد جمعيت، يك ميليارد جمعيت مسلمين با همه تجهيزاتي كه دارند نشسته اند و اسرائيل آن جنايات را در لبنان و فلسطين مي كند؟ اين سخن معروف رهبر بزرگ انقلاب اسلامي است كه اگر همه مسلمين جمع شوند و هر كدام يك سطل آب بريزند، اسرائيل را آب مي برد. امام مي فرمود: براي من يك مطلب به شكل معماست و آن اين است كه همه دول اسلاميه و ملت هاي اسلام مي دانند كه درد چيست. مي دانند كه دست اجانب در بين است كه اينها را متفرق از هم بكنند، مي بينند كه با اين تفرقه ها، ضعف و نابودي نصيب آنان مي شود، مي بينند كه يك دولت پوشالي اسرائيل در مقابل مسلمين ايستاده كه اگر مسلمين مجتمع بودند و هر كدام يك سطل آب مي ريختند او را سيل مي برد، معذلك در مقابل او زبون هستند.
چرا آخرين جمعه ماه رمضان؟
امام خميني در دفاع از حقوق مظلومان فلسطيني و در مسير بسيج ملل اسلامي در حمايت از قيام فلسطينيان معتقد بود كه به جاي روي آوردن به مناسبت ها و سوژه ها و موضوعاتي كه ريشه در فرهنگ ملت مسلمان فلسطين ندارند، مي بايست از متن ايدئولوژي اسلام و قابليت هاي آن بهره گرفت. اعلام آخرين جمعه ماه مبارك رمضان به عنوان روز جهاني قدس نمونه اي از اين رويكرد آگاهانه بود.
ماه رمضان فرصتي است كه جهان اسلام با معنويت حاصل از يك ماه روز ه داري و رعايت تقواي الهي، آمادگي لازم را براي عطف توجه به مسئوليت هاي خطير امت در قبال آزادي قبله اول مسلمين به دست مي آورد. لذا امام توجه به مقاومت اجتماعي و پيروزي ملت فلسطين را تكميل كننده يك ماه حركت مقاومت فردي براي روزه داري مي دانست.
همان گونه كه روزه داري از سلطه شيطان بر انسان جلوگيري مي كند، وحدت و مقاومت امت اسلامي در روز جهاني قدس، نشانگر هويت يكپارچه و عامل بازدارنده سلطه استعمارگران بر ملت هاي اسلامي خواهد بود.
اين است كه اگر موانع سياسي و تبليغاتي قدرت هاي استكباري در سرزمين هاي اسلامي با همت مسلمانان رنگ ببازند، روز جهاني قدس مي تواند نقشي بسيار تعيين كننده در اتحاد ملل اسلام و بسيج و تهييج نيروهاي مسلمين براي آزادي قدس شريف ايفا كند.
امام در پيام خود به ملت درباره چرايي روز قدس در جمعه آخر ماه مبارك رمضان مي گويند: جمعه آخر ماه مبارك رمضان روز قدس است و در دهه آخر ماه رمضان به احتمال زياد شب قدر است، شبي است كه احياي آن سنت الهي است و قدر و منزلت آن از هزار ماه منافقان، اولي تر است كه مقدرات خلق در آن شب پايه ريزي مي شود. روز قدس كه همجوار قدر است لازم است كه در بين مسلمانان احيا شود و مبدأ بيداري و هوشياري آنان باشد و از غفلت هايي كه در طول تاريخ، خصوصاً سده هاي اخير شده است بيرون آيند تا آن روز هشياري و بيداري از ده ها سال ابر قدرت ها و منافقان جهان والاتر باشد و مسلمانان جهان مقدرات خود را خود و به دست قدرت خود پي ريزي و پايه گذاري كنند. در شب قدر مسلمانان با شب زنده داري و مناجات خود از قيد بندگي غير خداي تعالي كه شياطين جن و انس اند رها شده و به عبوديت خداوند درمي آيند و در روز قدس كه آخرين روزهاي شهرالله اعظم است، سزاوار است كه همه مسلمانان جهان از قيد اسارت و بردگي شياطين بزرگ و ابرقدرت ها رها شده و به قدرت لايزال الله بپيوندند و دست جنايتكاران تاريخ را از كشورهاي مستضعفان قطع و رشته طمع آنان را بگسلانند.
فرياد بزنيد، شعار فايده دارد
ضرورت بازيابي هويت اسلامي در بين كشورهاي مسلمان، وحدتي بود كه استعمار از سال هاي پس از جنگ سرد به از بين بردن آن كمر همت بسته بود. رهبر فقيد انقلاب اسلامي ايران دريافته بود كه عاملان و تئوريسين هاي سياسي در داخل و خارج كشورها عموماً حتي راضي به تظاهر و اعلام اظهار نظرهاي واحد در تجمع هاي اسلامي نيز نبودند، چرا كه هر گونه تجمعي با شعارهاي واحد به جريان هاي فعال بدل مي شوند. مبارزه جدي با جنبش هاي اسلامي و آزادي خواه در سراسر جهان و علي الخصوص لبنان گوياي اين واقعيت است. اين بود كه امام هميشه به تظاهر و اعلام علني، شفاف و رساي تفكر اسلامي تأكيد داشت و روز قدس را روز تظاهر تفكر ضد استعماري و ضد استكباري ملت مسلمان مي دانست و سكوت و آرام نشستن و دعوت به تحليل گري تماشاگرانه را در هر زمان عملي غير اسلامي و نادرست مي شناخت. چنان كه مي گويد: اگر در روز قدس تمام كشورهاي اسلامي و ملت ها همه برخيزند و فرياد بزنند، نه براي قدس تنها، براي همه ممالك اسلامي، پيروز خواهند شد. ما با فرياد، محمدرضا خان را بيرونش كرديم، شما خيال مي كنيد با تفنگ بيرون كرديم؟ با فرياد، با الله اكبر... مسلمين بايد فرياد بزنند، گمان نكنند كه فرياد و شعار فايده ندارد. نخير شعار فايده دارد، اما اگر همه فرياد بزنند.. تا كي سرزمين قدس، فلسطين، لبنان و مسلمانان مظلوم آن ديار در زير سلطه جنايتكاران بسر برند و شما تماشاچي باشيد و بعضي حكام خائن شما آتش بيار آنان باشند؟.... (صحيفه نور- جلد 12 ص 282 و جلد 15، ص 74)
|
