توليد اندك مصالح صنعتي در كشور و حمايت نكردن دولت باعث شده اين مصالح كالاي لوكس و گرانقيمت تلقي شده مردم به دنبال آن نبوده و اين مصالح تنها در برج هاي گرانقيمت مشاهده شود
هر روز كه مي گذرد و هر بار كه يك ساختمان ناايمن بنا مي شود، يك قدم به فاجعه نزديك تر مي شويم.
اين شعار نيست. حقيقتي است كه از زبان يك كارشناس گفته شده. همان كه مي گويد: اعتراض ما به گذشتگان نيست كه چرا بناهاي خشتي را محكم تر ساختند. ما به كساني معترضيم كه در دهه هاي اخير اقدام به ساخت و ساز كردند و همين بناها هم تخريب شدند.
حرف هاي دكتر محسن غفوري آشتياني، موسس و رئيس پژوهشكده زلزله شناسي تلنگري است به ذهن خواب رفته كساني كه آستانه تحملشان نسبت به تخلف در زمينه ساختمان سازي بالا رفته.
وي مي گويد: بعد اول ايمن سازي و مقاوم سازي مربوط به بناهايي است كه در آينده ساخته مي شوند و بعد ديگر مقاوم سازي، بهسازي و تقويت بناهاي موجود است. براي اين كار يعني جراحي ساختمان ها، هم دانش مورد نياز وجود دارد و هم دستورالعمل لازم براي اقدام، اما بايد بدانيم كه بهسازي، مشكل تر و هزينه برتر از ساخت يك ساختمان مقاوم است. دولت از حدود سه سال پيش اقدام به مقاوم سازي تاسيسات عمومي و زيربنايي شهر تهران و نوسازي بافت فرسوده شهر كرده است، اما اين كار پروژه اي زمانبر و نيازمند سرمايه گذاري بزرگي است. بهتر آن است كه تصميم بگيريم از امروز ساختمان بد و نااستواري ساخته نشود.
ساختمان هاي ناايمن تهران
رئيس بررسي علل حريق و حوادث سازمان آتش نشاني تهران مي گويد: احداث سازه هاي جديد با مصالح ساختماني فاقد استاندارد، نسبت به عمري كه وزارت مسكن و شهرسازي براي ساختمان ها در نظر گرفته مغايرت دارد، لذا آئين نامه طول عمر سازه ها نيازمند بازنگري است.
مهندس حميد عربزاده معتقد است: وزارت مسكن و شهرسازي طول عمر ساختمان ها را 15 سال عنوان كرده، در حالي كه مدت زمان اعلام شده با توجه به استفاده مصالح ساختماني فاقد استاندارد در سازه هاي جديد، مغايرت دارد و نيازمند بررسي مسئولان متولي در اين زمينه است.
وي با اشاره به اينكه وفور بافت هاي فرسوده به ناامني شهر تهران مي افزايد،  احداث ساختمان هاي جديد توسط مصالح ساختماني فاقد استاندارد و غير ايمن را از عوامل عمده آسيب پذيرتر شدن تهران در مقابله حوادث و حريق مي داند.
رئيس بررسي علل حريق و حوادث سازمان آتش نشاني تهران مي گويد: سازمان آتش نشاني فقط امكان نظارت بر ساختمان ها را از لحاظ معماري ايمني از بعد تخليه متصرفان در حين حريق، مدت زمان خروج و همچنين موقعيت قرارگرفتن افراد داخل ساختمان ها، نظارت بر تمهيدات ايمني و سيستم اعلام و اطفاي حريق را بر عهده دارد و نمي تواند بر احداث ساختمان هايي كه فاقد استاندارد ايمني هستند نظارت كند.
وي تاكيد مي كند: كارشناسان سازمان آتش نشاني در بسياري از موارد به غيرايمن بودن بسياري از ساختمان هاي در حال احداث پي برده اند، اما امكان و قدرت هشدار، برخورد وگزارش در اين حالت از سازمان سلب شده است.
عرب زاده معتقد است: بايد از لحاظ بررسي مصالح ساختماني ضوابط و استانداردهاي مناسبي وجود داشته باشد، در حالي كه اجباري بر ايمني و استاندارد آنها از قبيل مصالح ساختماني و لوازم مورد استفاده وجود ندارد.
وي همچنين با اشاره به بافت فرسوده مناطق 17 و 12 كه در برابر خطر حريق و حادثه، مقاومتي ندارند، مي گويد: وفور مناطقي با بافت هاي فرسوده،  عدم هماهنگي كاربري ها با بافت شهري، ساختمان هاي بلند با شيب زياد، عدم وجود فضاي مناسب براي احداث ايستگاه هاي آتش نشاني و توسعه غيرعلمي و غيرمنطبق با اصول و مباني شهرسازي طي 20 سال گذشته از ديگر مواردي است كه نيازمند بررسي بيشتر است.
مسئول كيست؟
۸۵‎/۵ درصد سازه ها، معادل 8 ميليون ساختمان در كشور فاقد هر گونه دوام در برابر زلزله هستند و از اين ميان 5/4 ميليون واحد مسكوني با خشت، گل و سيمان و بقيه با آجر و آهن ساخته شده اند كه در مقابله زلزله هاي ضعيف كمترين مقاومتي ندارند. اين در حالي است كه برخلاف كشورهاي پيشرفته، در ايران كمتر تقاضايي براي ايمني سازه ها بويژه ساختمان هاي مسكوني مشاهده مي شود و از سوي ديگر به اعتقاد كارشناسان، مسئولان ايمني ساخت و سازها اين مهم را ساده انگاشته اند. اينك اغلب كارشناسان اهرم هاي نظارتي را در برابر اين پرسش قرار مي دهند كه چرا امنيت جاني انسان ها در پروسه توليد مسكن جزو اولويت ها نبوده و بازسازي بافت هاي فرسوده و مراكز اداري و تجاري هنوز محقق نشده است؟
تقاضاي ناچيز براي مسكن ايمن
كارشناسان در توضيح علت تقاضاي بسيار ناچيز مسكن ايمن معتقدند كه ساختمان هاي كشور، فاقد شناسنامه ساخت هستند و لذا مشتريان هنگام خريد، تنها به بزك و نماي داخلي و خارجي ساختمان ها توجه مي كنند.
مهندس علي آبادي، معاون عمراني شهرداري تهران در اين زمينه با اشاره به اينكه بسياري از شهروندان، واحدهاي مسكوني خود را تحت عنوان ساختمان ايمن خريداري مي كنند مي گويد: از آنجا كه كليه شهروندان كارشناس امر ساختمان نيستند، لذا بايد هنگام خريد و فروش واحدهاي مسكوني نقشه سازه، معماري و تجهيزات ساختمان ضميمه ساير اسناد شود، در حالي كه پس از اتمام كار عمراني ساختمان ها، نقشه و اطلاعات آن در دسترس مردم قرار نمي گيرد.
ادب، عضو كميسيون عمران مجلس شوراي اسلامي نيز با انتقاد از ضعف عملكرد رسانه ها و بخصوص رسانه ملي جهت فرهنگ سازي و معرفي مشخصات ساختمان ايمن به مردم اظهار مي دارد: در گذشته افراد براي خريد وسايل منزل توجهي به مسائل ايمني نداشتند، اما با رشد اطلاع رساني در جامعه مي توان براي خريد اجناس باتوجه به استاندارد كالاها تسهيلات بسيار ويژه فراهم كرد كه متاسفانه در زمينه ترويج فرهنگ ايمن سازي ساختمان ها، دولت وظيفه خود را به خوبي انجام نداده و باعث تضييع حقوق مردم شده است.
نبود تعادل ميان عرضه و تقاضا
دكتر ستاريان، كارشناس مسكن همچنين نبود تعادل ميان عرضه وتقاضا در بازار مسكن را يكي از عوامل عدم تقاضاي مسكن ايمن از سوي مصرف كننده برشمرده و مي افزايد: اين امر باعث شده كه افراد تنها به دنبال سرپناه بوده و توجهي به نكات ايمني ساختمان و واحد مسكوني نداشته باشند.
وي همچنين معتقد است كه ايمن سازي ساختمان ها در چنين شرايطي تنها به وجدان كارفرما بستگي دارد، چرا كه هيچ تفاوت قيمتي ميان ساختمان مقام و غيرمقام در بازار معاملات مسكن وجود ندارد و واحدهاي مسكوني به ازاي مقاومتي كه پيدا مي كنند، از ارزش افزوده برخوردار نمي شوند.
اين كارشناس مسكن مي افزايد: از آنجا كه كارفرما تنها به دنبال كسب سود است، لذا ساز و كارها بايد به گونه اي مهيا شود كه سود كارفرما و ايمن سازي ساختمان ها در تعارض با يكديگر قرار نگيرند، بلكه بايد در موازات يكديگر باشند، چرا كه در اين صورت، كارفرما، مهندس ناظر را با پرداخت دستمزد بيشتر حفظ مي كند تا ساختمان مقاوم تري ساخته شود.
ستاريان، كارشناس مسكن مي گويد: براساس قوانين، وظيفه نظارتي فني بر كيفيت ساختمان ها برعهده شهرداري نبوده و اين سازمان تنها در مورد تخلفات معماري مي تواند كارفرما را جريمه كند.
وي مي افزايد: اما از آنجا كه وظيفه تدوين اصول ساخت و ساز برعهده وزارت مسكن بوده و نظارت بر عملكرد مهندسان ناظر نيز جزو وظايف سازمان نظام مهندسي به عنوان زيرمجموعه وزارت مسكن و شهرسازي است، امر نظارت بر ساخت وسازهاي كيفي و احياي بافت هاي فرسوده نيز برعهده اين وزارتخانه قرار مي گيرد.
ادب، عضو كميسيون عمران مجلس شوراي اسلامي نيز مسئوليت نظارت كيفي بر ساخت و سازها را متوجه وزارت مسكن و شهرسازي مي داند و تصريح مي كند: انجام بازرسي ها، به كارگيري پليس ساختمان و اعمال نظارت بر احداث ساختمان ها قبل از تكميل اسكلت ساختمان ها و بعد از اتمام مراحل ساخت، با استفاده از خيل عظيم مهندسان بيكار برعهده اين وزارتخانه است؛ به عبارت ديگر وزارت مسكن و شهرسازي به عنوان متولي امر مسكن در بخش حاكميتي، بايد بسترسازي لازم را جهت تشكيل نهادهاي مدني خصوصي به منظور بازرسي و نظارت كيفي انجام داده و نيز عوامل اجرايي ذي صلاح در امر ساخت و ساز شهري را به خدمت گمارند.
دانشجو، عضوكميسيون عمران شوراي اسلامي شهر تهران نيز شهرداري را داراي مسئوليت مستقيم در زمينه نظارت بر كيفيت ساختمان ها ندانسته و اظهار مي دارد: اما شهرداري مي تواند نظارت خود بر عملكرد مهندسان ناظر را تشديدكند، در اين راستا نيز شهرداري تهران مكلف شده كه نقشه هاي سازه اي را كنترل و در صورت عدم اجراي نقشه ها به صورت كامل، مهندس ناظر را جهت لغو سهميه به سازمان نظام مهندسي معرفي كند.
وي تصريح مي كند: وزارت مسكن و شهرسازي وظيفه نظارت بر ساخت وسازهاي كيفي را برعهده دارد، چرا كه اين وزارتخانه اقدام به سياستگذاري هاي كلي و تدوين آئين نامه هاي ساخت وساز مي كند .
عضو كميسيون عمران شوراي اسلامي شهر تهران اظهار مي كند: وزارت مسكن و شهرسازي با انداختن وظايف خود برعهده ديگران، نمي تواند مسائل را حل كند. لذا اميد مي رود با توجه به زلزله اخير بم، وزارت مسكن و شهرسازي و دولت، مقررات كارآتري را جهت مقاوم سازي ساختمان هاي كم دوام وضع كنند.
تدابير كشورهاي پيشرفته براي ايمني ساختمان ها در برابر حوادث طبيعي
رويارويي با چنين وضعيتي و قرباني شدن انسان هاي بي گناه و داراي حق حيات در حوادث طبيعي، درحالي در كشور ما براحتي صورت گرفته است كه امروزه در كشورهاي زلزله خيز و پيشرفته تدابير عمراني ويژه اي جهت كاستن از خسارات جاني ومالي چنين حوادثي پيش بيني شده است كه به كارگيري مصالح سبك، مقاوم و صنعتي همچون استفاده از ديوار و پنجره  هاي پيش ساخته و استفاده از ابزار ايمني لازم در ساختمان ها از آن جمله  است.
دكتر منصوري، كارشناس شهري مي گويد: هنوز تكنولوژي توليد مصالح جديد، سبك و مقاوم ساختماني وارد كشور نشده و هم اكنون ساختمان ها به شيوه عهد صفويه ساخته مي شوند.
وي مي افزايد: توليد اندك مصالح صنعتي در كشور و حمايت نكردن دولت باعث شده اين مصالح كالاي لوكس و گرانقيمت تلقي شده و شهروندان عادي به دنبال استفاده از آن نباشند و كاربرد مصالح صنعتي تنها در برج هاي گرانقيمت مشاهده شود.

انتظار براي رسيدن اتوبوس و بعد از آن انتظار براي رسيدن سريع تر به مقصد، گاهي به حدي طولاني مي شود كه مسافران ترجيح مي دهند با سواري شخصي يا تاكسي يا حتي پياده مسير خود را طي كنند. اين تجربه هر روزه و تكراري بيشتر شهروندان تهراني است. در اين بين مديريت شهري طي 2سال گذشته تلاش كرد تا گره ترافيك تهران را باز كند. در اين پروسه مديران شهري به اين نتيجه رسيدند كه حل مشكل ترافيك تهران به تقويت و توسعه حمل ونقل عمومي درون شهري و اعمال سياست هاي محدودكننده براي تردد خودروهاي شخصي نياز دارد.
اما در نهايت كارشناسان و مسئولان شهري در مورد اين موضوع به يقيين رسيدند كه حل مشكلي چنين اساسي در پايتخت به مديريت واحد شهري و افزايش اختيارات اين بخش بستگي دارد و تا وقتي اين امر محقق نشود، تغيير چنداني در وضعيت ترافيكي تهران و همچنين كاهش آلودگي هواي آن اتفاق نخواهد افتاد، ضمن اينكه شماره گذاري روزانه 1400 دستگاه خودرو در تهران به اين معناست كه برخي سياست هاي ترافيكي و اصلاحات معابر تنها در حفظ وضعيت موجود و جلوگيري از بدتر شدن آن موثر است و وضعيت را بهتر نخواهد كرد.
سال گذشته چندين طرح ترافيكي به وسيله معاونت حمل ونقل و ترافيك شهرداري و سازمان حمل ونقل و ترافيك تهران مطرح و در شوراي اسلامي شهر تهران بررسي شد. اين طرح  هاي محدودكننده ترافيكي كه قرار بود با هماهنگي چندين سازمان و نهاد از جمله راهنمايي و رانندگي و اتوبوسراني اجرا شود، بنا بود از حجم ترافيك و آلودگي هواي تهران بكاهد، اما هيچ كدام از اين طرح ها حتي به طور آزمايشي اجرا نشد؛ نه طرح افزايش محدوده طرح ترافيك و نه طرح تردد نوبتي زوج و فرد خودروها.
عدم هماهنگي بين دستگاه هاي شهري و دولتي و نبود مديريت شهري در اجراي اين طرح ها به خوبي محسوس بود و در نهايت نتيجه اين شد كه تا رسيدن به توافق و هماهنگي كامل دستگاه ها، اين طرح ها مسكوت بماند. يكي از دلايل اجرا نشدن افزايش محدوده طرح  ترافيك، نارسايي سيستم حمل ونقل عمومي و احتمال كمبود وسيله نقليه در محدوده طرح بود.
مهندس مصطفي نوريان، مديرعامل شركت واحد اتوبوسراني تهران در اين مورد به ايرانشهر گفت: اگر طرح زوج و فرد يا افزايش محدوده طرح ترافيك براي مدتي به طور آزمايشي اجرا مي شد، مي توانستيم دقيقا اعلام كنيم كه در اين بخش نارسايي وجود دارد يا نه، ضمن اينكه اعتقاد دارم در حال حاضر كمبودي از نظر تعداد اتوبوس در تهران وجود ندارد، بلكه بيشتر مشكل ما ترافيك سنگين و بسته بودن مسير اتوبوس هاست. در صورتي كه مسيرها ترافيك رواني داشته باشد و اتوبوس با سرعت مناسب ( 20 الي 25 كيلومتر در ساعت) حركت كند با همين اتوبوس هاي موجود مي توان به خوبي و بدون معطلي به شهروندان سرويس داد.
نوريان معتقد است تا وقتي كه وضعيت ترافيك تهران بهتر نشود، افزايش ناوگان اتوبوسراني تاثير چنداني در وضعيت سرويس دهي به شهروندان نخواهد داشت.
مهندس نوريان در اين مورد توضيح بيشتري داد: در 15ماه گذشته 2800 دستگاه اتوبوس وارد ناوگان اتوبوسراني شد. اين تحول عظيمي در اين ناوگان بود چرا كه تا پيش از اين ۳۸۰۰، دستگاه اتوبوس داشتيم. با وجود اين و باوجود اينكه انتظار مي رفت تا سرويس دهي روزانه، از 2 ميليون و 500هزارنفر به دو برابر برسد، اما تنها يك ميليون نفر به حجم سرويس دهي روزانه اضافه شد. اين نشان از آن دارد كه اضافه كردن اتوبوس به دليل وجود ترافيك و بسته بودن مسير، تاثيري در افزايش سرعت سرويس دهي و رسيدن به ايستگاه نخواهد داشت.
مديران اتوبوسراني تهران هم مثل بسياري از مسئولان شهري تهران معتقدند كه براي ايجاد جهش در اداره شهر تهران و خدمات بهتر به شهروندان، موثرترين راه حل، تحقق مديريت واحد شهري است تا شهردار پايتخت براي دريافت مجوز واردات اتوبوس ماه ها در وزارتخانه ها سرگردان نماند و اجراي يك طرح ترافيكي آن هم به طور آزمايشي بارها به تعويق نيفتد.
ايرانشهر، گفت وگويي با مهندس مصطفي نوريان، مديرعامل شركت واحداتوبوسراني تهران در مورد وضعيت اتوبوسراني و نقش آن در ترافيك ترتيب داده است كه متن كامل آن ، هفته آينده منتشر خواهد شد.

نه، اشــتباه نكنيد، هنوز فصل پاييز از راه نرسيده است.
هنوز در ماه اول تابستان هستيم و تا رسيدن خزان و زرد شدن طبيعي برگ ها بيش از دو ماه باقي مانده است. حتما مي پرسيد: پس چرا در بعضي از بلوارها و باغچه هاي سطح شهر، آثار زردي و پژمردگي روي برگ هاي بعضي از گياهان ديده مي شود؟ جواب اين سئوال چندان سخت نيست. با توجه به نياز گياهان به آب و خاك و هوا و نور، اگر يكي از اين عناصر گوناگون به موقع به گياه نرسد، نابودي به جان گياه مي افتد؛ از سر برگ ها شروع مي كند و اگر مشكل برطرف نشود، آنقدر پيش مي رود كه ريشه را هم بخشكاند.
چند روز قبل از آبياري نامرتب و تشنگي درختان در بلوار پونك نوشتيم. ظرف روزهاي بعد به اين مهم هم در كنار ديگر مسائل مهم شهري توجه كردم و متوجه شدم كه ظاهرا اين مشكل تنها مختص آن منطقه نبوده و باتوجه به شدت تبخير آب در اين فصل و امكانات محدود براي آبياري مرتب، در ديگر نقاط شهر نيز مي توان تصاويري از آن قبيل را مشاهده كرد و تاسف خورد.
به عنوان مثال بخشي از بلوار بزرگراه كردستان از اين قاعده مستثني نيست. بخشي از باغچه هاي حاشيه پياده روها نيز به رغم اينكه در حاشيه زياده روي هاي ما در مصرف آب واقع شده اند، مجبورند چشم به راه تانكرهاي آبپاشي بمانند كه بايد گياهان بسياري را در سطح شهر سيراب كنند. مثلا كافي است نگاهي به باغچه جلو پمپ بنزين بلوار آفريقا بيندازيم و از رنگ برگ ها و سوختگي آنها متوجه شويم كه رطوبت مدت هاست روي خود را به آنها نشان نداده و تنها و تنها آفتاب سختگير تابستان است كه آنها را بي نصيب نگذاشته و تا توانسته بر آنها تابيده است.
لزوم برنامه ريزي دقيق تر براي آبياري اين گياهان توسط شهرداري، پيشنهادي بي ترديد است كه قاعدتا شرط اول آن نيز بايد افزايش ناوگان آبياري باشد، اما آيا همه اين وظايف به عهده شهرداري هاست؟ حتي اگر چنين باشد و رفع تكليف، ما را مجاب كند كه آبياري باغچه هاي جلو خانه ها و مغازه هايمان را از شهرداري انتظار داشته باشيم، وظايف انساني به ما حكم مي كند كه براي نجات يك موجود زنده كه ارتباط مستقيمي با سلامتي ما دارد، تلاش كنيم.
البته نبايد انتظار داشت كه بلوارهاي وسط بزرگراه ها نيز توسط شهروندان عادي آبياري شود، ولي آيا هركدام از ما وقتي مي بينيم موجود جانداري كه سايه اش را بي دريغ نثار همه مي كند در معرض خطر است، نبايد به همان اندازه وظيفه شناس و بي دريغ باشيم؟ آن هم در شهري مثل تهران كه شايد هر شاخه سبز زنده بتواند از اضافه شدن يك نفر به آمار بيماراني كه به امراض ناشي از آلودگي مبتلا مي شوند، جلوگيري كند.
آيا وظيفه ما نيست كه همان طور كه در موقع گل كردن يك گياه، چهارچشمي مواظب آن هستيم تا از زيبايي و رنگ و بوي آن بهره ببريم، در موقع تشنگي و بي پناهي نيز مواظب آن گياه باشيم؟
ما در جامعه اي زندگي مي كنيم كه در پيشينه فرهنگي اش، مردم حتي براي پرندگاني كه قادر به جابه جايي براي تامين غذاي خود بودند، آب و دانه فراهم مي كردند، چه رسد به گياهاني كه قدرت چنداني براي جابه جايي و تامين آب مورد نياز خود ندارند.
آيا اينها همان گياهاني نيستند كه دود و دم فراوان ناشي از كم توجهي ما را به اكسيژن پاك تبديل مي كنند تا بتوانيم نفس بكشيم و بمانيم؟ آيا اينها همان سبزهايي نيستند كه موجب آرامش رواني ما مي شوند؟ شايد روزي فقط يك استكان آب در روزهاي داغ تابستان براي هركدام از اين گياهان كافي باشد، گياهاني كه علاوه بر تامين هواي پاك براي ما بايد آبهاي جاري آلوده در جوي ها و باغچه ها كه حاصل بي مسئوليتي ماست را هم تحمل كنند. بد نيست جرعه اي آب صاف و پاك و پالوده هم براي آنها فراهم كنيم تا سبزي هايمان ديرتر به زردي بنشيند.
شايد زردي برگ ها در فصل خاصي مثل پاييز زيبا باشد، ولي همه مي دانيم كه هر چيز به جاي خويش نيكوست. زردي سرشاخه ها و برگ هاي درختان در نيمه اول تابستان مي تواند نشانه خمودگي و كدورت خفته در ذهن و روح ما باشد كه در همسايگي آنها زندگي مي كنيم. با جرعه هاي آب، رنگ كدورت و خمودگي را از چهره زيباي روزهاي سبز ابتداي تابستان بشوييم.

چند هفته پيش مدير عامل شركت كنترل ترافيك شهرداري تهران گفته بود كه ديگر راه هاي سنتي براي بهبود وضعيت ترافيك تهران كارايي ندارد.
او و همكارانش در تلاشند تا سيستم هاي مدرن كنترل و نظارت بر ترافيك را در تهران مستقر كنند تا امر نظارت سريع تر و دقيق تر پيش برود. به همين دليل علاوه بر 260 تقاطع موجود مجهز به سيستم كنترل هوشمند، 290 تقاطع اصلي ديگر شهر تهران هم به سيستم هوشمند كنترل ترافيك موسوم به SCATS مجهز خواهند شد كه از اين ميان 60 تقاطع تا پايان سال جاري به اين سيستم تجهيز مي شوند.
مديرعامل شركت كنترل ترافيك شهرداري تهران با اعلام اين مطلب از اتصال 66 تقاطع تهران در سال گذشته به سيستم مذكور خبر داد و اظهار داشت: تقاطع هاي شهري، از عمده ترين عوامل ايجاد تاخير و توقف در سفرهاي درون شهري به شمار مي آيند و از اين رو نحوه كنترل و عملكرد چراغ هاي راهنمايي تقاطع ها نقش مهمي را در ترافيك ايفا مي كند.
به گزارش روابط عمومي معاونت حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران، دكتر كامران رحيم اف هدف از نصب سيستم هاي پيشرفته براي كنترل چراغ هاي راهنمايي را به حداقل رساندن زمان تاخير و توقف در تقاطع ها برشمرد و تصريح كرد: افزايش ايمني عابران پياده و وسايل نقليه در كنار كاهش ميزان مصرف سوخت و آلودگي هاي ناشي از آن از ديگر اهداف اين طرح به شمار مي آيد.
مديرعامل شركت كنترل ترافيك با بيان اين موضوع كه سيستم كنترل هوشمند با استفاده از اطلاعاتي كه توسط سنسورهاي ترافيكي جمع آوري مي شود، چراغ هاي راهنمايي را متناسب با حجم و تراكم وسايل نقليه در جهات مختلف تنظيم مي كند، افزود: اين سيستم با اجراي مناسب ترين فازبندي براي شرايط مختلف ترافيكي، حداكثر بهره برداري از ظرفيت تقاطع ها را امكان پذير مي سازد.
دكتر رحيم اف در پايان با ذكر اين نكته كه با كنترل چراغ هاي راهنمايي تقاطع هاي مجاور به صورت شبكه هماهنگ و به اصطلاح ايجاد موج سبز ،  دستيابي به كمترين زمان سفر در شبكه ممكن مي شود، گفت:  با توجه به مدارهاي ايمني موجود در سيستم فوق، حتي در صورت خرابي سيستم نيز از ايجاد وضعيت خطرآفرين در تقاطع ها جلوگيري مي شود.

شهرام جباري زادگان- اوايل تيرماه بود كه خبر راه اندازي 20 ال سي دي بزرگ تا پايان امسال در تهران منتشر شد. در متن اين خبر آمده بود: نخستين نمونه اين وسيله با سطح نمايش حدود۴۰مترمربع در ميدان قدس نصب شده و دومين نمونه آن نيز با ابعادي به مراتب بزرگتر، ظرف چند روز آينده در ميدان ونك به بهره برداري خواهد رسيد.
تلويزيون بزرگ شهري يا ال سي دي به عنوان يك فن آوري نوين علاوه بر اينكه وسيله اي متفاوت و مهيج محسوب مي شود، ابزاري مدرن در عرصه تبليغات و اطلاع رساني نيز به شمار مي آيد كه شاهد به كارگيري آن در شهرهاي پيشرفته دنيا هستيم.
در اينكه اين اقدام از طريق ايجاد تحرك و تنوع در سطح شهر تهران علاوه بر انتقال روحيه شادي و نشاط به شهروندان، بستري جديد در زمينه اطلاع رساني و تبليغات فراهم مي آورد ترديدي وجود ندارد، اما در اينكه به كارگيري اين وسيله در 20 نقطه از پر ازدحام ترين ميدان ها و پرترددترين تقاطع هاي تهران اقدامي جامع و فراگير باشد، جاي تامل جدي وجود دارد.
ميدان ها و تقاطع هاي وسيع و خيابان هاي عريض و طويل با حداقل حركت وسايل نقليه شخصي از بارزترين خصوصيات شهرهاي پيشرفته اي است كه شاهد فعاليت تلويزيون هاي بزرگ شهري در آنها هستيم، در حالي كه در مقابل ميدان ها و تقاطع هاي متراكم و خيابان هاي تنگ و باريك و در عين حال كوتاه و منقطع با حداكثر تردد وسايل نقليه شخصي از بديهي ترين ويژگي  هاي كلانشهر تهران است.
به نظر مي رسد نصب تلويزيون هاي بزرگ شهري آنهم در نقاط شلوغ و حساس تهران علاوه بر كاهش ضريب ايمني تردد به لحاظ متحرك ومتغير بودن تصاوير و در نتيجه افزايش تصادفات وسايل نقليه با يكديگر و با عابران پياده، توقف يا كندي رفت و آمد سواره و پياده را به جهت رويت تصاوير در پي داشته و به علت كاهش سطح سرويس معابر افزايش ترافيك عبوري و به عبارتي بغرنج تر و پيچيده تر شدن وضعيت موجود ترافيك را به دنبال دارد.
البته طرح اين موضوع به معناي نفي كلي به كارگيري تلويزيون هاي بزرگ شهري نيست، بلكه باتوجه به پراكنش و كثرت مراكز همگاني از جمله پارك ها و بوستان هاي شهري، فرهنگسراها، مجموعه هاي ورزشي، مجتمع هاي تفريحي و... در سطح شهر تهران، پيشنهاد مي شود در مكانيابي اين وسايل در نوع خود پويا و جذاب تجديد نظر شده و محوطه داخلي مكان هاي عمومي مورد استفاده شهروندان، جايگزين ميدان ها و تقاطع هاي لبريز از خودرو و سرريز از انسان شود.