جورج بوش رئيس جمهور آمريكا حافظه خوبي براي نكات ظريف دارد و از اين نظر شهرت دارد. به همين دليل تحليلگران پيش بيني مي كنند او به اين زودي به روابط عادي با مخالفان جنگ عراق همچون فرانسه و آلمان بازنمي گردد.
اگر چه مقام هاي آمريكا در روزهاي اخير گفته اند كه واشنگتن مايل است روابط خود را با اين كشورها بهبود بخشد، اما حتي اظهارات اين مقامات هم نشان مي دهد كه دولت بوش مانند خود او حافظه بلند مدتي دارد و در انتظار اين است كه مخالفان جنگ در سياست خود تغييري بدهند.
استفان برونئر سفير آمريكا در بلژيك هفته گذشته در اين باره گفت: آمريكايي ها براي برخي موضوعات حافظه اي بسيار قوي دارند.
بوش به عدم نرمش در برابر مخالفان خود شهرت دارد.
چندي پيش اعلام شد ديدار دو هفته آينده جورج بوش و ژان كرتين نخست وزير كانادا به دليل مباحث مربوط به عراق لغو شده است.
يك روز بعد كاخ سفيد اعلام كرد، بوش در همان تاريخ ميزبان متحد قدرتمند و د وست نزديك خود جان هوارد نخست وزير استراليا خواهد بود.
خبرگزاري رويتر در گزارشي در اين مورد نوشت، پيروزي آمريكا در جنگ عراق، واشنگتن را در اين موضع خود تقويت كرده است.
ديك چني چندي پيش گفت: آمريكا از اينكه كشورهايي چون فرانسه و آلمان براي بستن راه آمريكا در جنگ عراق هر كاري توانستند كردند، دلسرد شده است.
بوش از پيش از جنگ با ژاك شيراك و گرهارد شرودر گفتگو نكرده است.
نخستين برخورد آنها بعد از اين مدت ماه آ ينده در نشست سالانه گروه هفت و روسيه در فرانسه انجام مي شود.
در اين ميان شايد موقعيت فرانسه و ژاك شيراك رئيس جمهور آن با ديگران متفاوت باشد.
روزنامه فرانسوي پاريزين هفته گذشته در يادداشتي نوشت، شرط مي بنديم كه شيراك نتوانست تصاوير تلويزيوني استقبال از نيروهاي آمريكايي در بغداد را تحمل كند.
روزنامه چپگراي ليبراسيون هم نوشت: شيراك پادشاه صلح بدون تاج است و اكنون خطر انزواي سياسي او را تهديد مي كند.
جنگ عراق، آنگونه كه دولت فرانسه پيش بيني كرده بود، بزرگ و طولاني نشد.
ليبراسيون به خوانندگان خود يادآوري كرد كه اين طبيعت انسان است كه نمي خواهد بازنده باشد و سپس پيش بيني كرد كه چون سياست هاي شيراك پاسخ درستي نگرفت، حمايت افكار عمومي از او از رقم ۷۹ درصد كاهش يابد.
بسياري ديگر از روزنامه هاي فرانسوي نيز در روزهاي اخير به اين موضوع پرداختند.
شبكه خبري بي.بي.سي در گزارشي درباره موقعيت شيراك نوشت: اگر سازمان ملل نقش محوري مورد تقاضاي فرانسه را در عراق بعد از صدام نداشته باشد، فرانسه ديگر در مورد عراق حرفي براي گفتن نخواهد داشت و ارتباط او از نظر سياسي و اقتصادي با منطقه قطع مي شود.