گروهي كه موسوم به فداييان صدام بودند در ميان غارتگران اموال عمومي ديده شدند اينك با سقوط دولت صدام اسلحه در دست بسياري است
گروه اجتماعي ـ مريم خورسند: همه آنها يك شعار را فرياد مي زدند. از هند و نپال گرفته تا يونان و ژاپن و كانادا، روي پلاكاردهاي همه آنها نوشته شده بود «No war». اين نخستين بار بود كه ميليون ها نفر از ساكنان كره زمين در مخالفت با وقوع جنگ و حمايت از صلح، يك شعار را فرياد مي زدند. احساس، زبان و خواسته همه معترضان به جنگ مشترك بود. براي نخستين بار، زنان جزيره كرت هماني را خواستار بودند كه دانشجويان مالزيايي روي پرچم هاي سپيدشان نوشته بودند.
اين بار واكنش اهالي كره زمين پيچيده تر و باورنكردني تر از آن چيزي بود كه روساي كشورهاي ايالات متحده آمريكا و انگليس و گروهي از هم پيمانانشان در حمايت از جنگ بر عليه عراق انتظار داشتند. حتي مردم اسپانيا با وجود حمايت دولتشان از جنگ عليه عراق، سياست هاي خوزه ماريا آزمار نخست وزير اسپانيا را زير سوال بردند و خواستار استعفاي وي شدند. سربازان انگليسي نيز حاضر مي شدند تا خود را براي جنگ ـ جنگي كه وعده سه روز را داشت ـ آماده كنند. سربازان از خانواده هاي خود خداحافظي مي كردند و كمي آن سوتر از خانه هايشان، پليس لندن دانش آموزاني را كه در مخالفت با جنگ به خيابان ها ريخته بودند، پراكنده مي كردند. روي ديوارهاي سفارت خانه هاي آمريكا در بسياري از كشورهاي جهان يك شعار مشترك نوشته شده بود. No war.
دانش آموزان انگليسي هنوز ساكت ننشسته اند. رئيس پليس لستر اعلام مي كند دانش آموزان انگليسي در صورت شركت در راهپيمايي ضدجنگ تنبيه خواهند شد. شش نفر از اين دانش آموزان تحت تعقيب قضايي قرار دارند. هيچ كس باور نمي كند با وجود مخالفت بيش از ۶۰ كشور جهان و ميليون ها نفري كه در خيابان ها خواستار صلح اند، حمله به عراق آغاز شود. خيابان هاي شهر بغداد نيز به گونه اي ديگر از جنگ گريزانند. «سعود صالح» زن خانه دار بغدادي از خبرنگار فرانسوي مي خواهد كه به او با اطمينان بگويد با وجود مخالفت جهاني، به عراق حمله نخواهد شد. ترس در چهره كودكان «سعود صالح» آشكار است. كودكان وي متعجبانه به رفتارهاي پرالتهاب اهالي شهر مي نگرند كه نان، آب، نفت، كپسول هاي گاز و حتي شمع را از فروشگاه ها خريداري مي كنند تا در وقوع جنگ به حيات خود ادامه دهند. طلافروشي هاي بغداد در آخرين اولتيماتوم بوش ويترين مغازه هاي خود را خالي مي كنند. انگار مي دانند با نفوذ سربازان آمريكايي و انگليسي و به هم ريختن نظم شهر چه اتفاقي رخ خواهد داد.
هنوز اهالي كره زمين فرياد مي زنند. مردم عراق همه اميد خود را از حمايت مردم كشورهاي مختلف از دست داده اند. كاردارهاي مستقر در بغداد يكي پس از ديگري كشور را ترك مي كنند. نظام اقتصادي و صنعت گردشگري جهان و كشورهاي منطقه پيش از پرتاب نخستين موشك به بغداد درهم ريخته است. مردم عراق حتي به ساعت هايشان نگاه نمي كنند. چرخش عقربه ها براي آنها حكم نزديك تر شدن ويران شدن خانه هايشان را دارد. انگار آرامش براي آنها روياي طلسم شده است. شهروندان بغداد بيم كمبود برق و آب را دارند. كشور ۲۴ ميليون نفر عراق كه زماني ثروت آن به ۲۰ بيليون دلار حاصل از فروش نفت خام در سال مي رسيد بر اثر بمباران هاي جنگ خليج فارس در سال ۱۹۹۱ تاكنون در وضع نامطلوبي به سر مي برند. خبرنگاران حاضر در عراق از خريد و فروش اسلحه سبك توسط مردم خبر مي دهند. مقامات مسئول در اين كشور چند روز قبل از آغاز جنگ اسلحه هاي بيشتري را در اختيار عراقي ها قرار داده اند تا از آنها در مواجهه با مهاجمان استفاده كنند. مردم عراق مي گويند: ما خود را مسلح مي كنيم تا در مقابل هرج ومرج و بحران پس از بركناري صدام حسين از خود دفاع كنيم. زمان براي اهالي عراق خارج از نرم واقعي خود مي گذرد. مركز صدور ويزاي خروج با ازدحام جمعيت مواجه است. شهروندان عراقي در هراس از وقوع جنگ درصدد گرفتن ويزا براي خروج از كشور هستند. قيمت ها ناباورانه در حال افزايش است. هزينه سفر به اردن تا چند روز قبل از آخرين اولتيماتوم بوش ۳۵۰ دلار بود اما حالا كه چند روزي به آخرين لحظه مانده هزينه سفر به اردن از مرز ۶۰۰ دلار نيز گذشته است. قيمت مواد غذايي نيز از نرخ گذشته است.
اهالي عراق با وجود همه ناباوري ها، چشم هاي خود را بسته اند، نفس را در سينه هايشان حبس كرده اند و انگار آماده اند. هر صداي تيز و بلندي براي آنها حكم ريزش بمب هاي خوشه اي را دارد. گروهي ديگر حداقل وسايل زندگي را جمع كرده اند و راهي مرزهاي اطراف شده اند. كودكانشان ترس را از نگاه و خطوط پرعمق چهره پدرانشان درك مي كنند. كودكان عراقي مدت هاست كه نمي دانند آرامش هنگام بازي در كوچه ها چه مفهومي دارد.
پايان آرامش
آنها باور نمي كردند. هيچ كدام از آنهايي كه بارها و بارها جورج بوش و توني بلر را به يك جنگ غيراخلاقي متهم كرده بودند باور نمي كردند. اما اتفاق افتاد. بامداد پنجشنبه آخرين روز سال به وقت تهران، جنگ بر عليه عراق شروع شد.
بسياري از روساي كشورها، جنگ را محكوم كردند. اما هيچ اتفاق نيفتاد. ريچارد گالپين خبرنگار انگليسي اخبار سازمان بين المللي صليب سرخ را مخابره مي كند كه بيش از بيست هزار نفر از مردم در شمال شرقي عراق خانه هاي خود را ترك كرده و راهي مرز ايران شده اند. هنوز قسمت هايي از مرز ايران و عراق از مين گذاري ۸ سال جنگ بين دو كشور پاكسازي نشده اند. خانواده هاي عراقي زمين را مي دوند. پاهاي آنها هراسان از فرود آمدن است. ممكن است هر لحظه پاهاي هر كدام از آنها روي يك گلوله آهنين فرود آيد تا نقطه پايانشان فرا رسد.
|
|
|
جنگ آغاز شد. صليب سرخ به نقل قول از مقامات مسئول در شمال عراق اطلاع داده اند مردم از منطقه كردنشين سليمانيه حركت كرده اند و اكنون در شهري در مجاورت مرز ايران اطراق كرده اند. مساجد شهرهاي مرزي و مدارس لبريز از جمعيتي است كه تاريخ و زمان را فراموش كرده اند. آنها فقط مي دانند چند روزي است كه جنگ آغاز شده است. تاريخ جديد اهالي از آغاز جنگ و آغاز زد و خوردهاي داخلي بين نيروهاي طرفدار صدام و نيروهاي آمريكايي و انگليسي شروع شده است. آنها مي گويند جنگ تا چند روز ديگر ادامه خواهد يافت. اردوگاه هاي مرزي ايران آماده شده است. اما دولت عراق مردم را مرعوب كرده و به آنها اخطار داده است كه در صورت ترك كشور، املاك و اموال خود را از دست خواهند داد. جنگ فقط در محدوده عراق آغاز نشد. اهالي آبادان از نخستين روزهاي آغاز جنگ، به اندازه اهالي آن سوي مرز لرزيدند و واهمه هاي ساليان گذشته را دوباره تكرار كردند. آسمان آبادان با مه دودي غليظ و خاكستري و لرزش هاي ناتمام چندان متفاوت از آسمان بصره نيست. اهالي آبادان هر شب سوت راكت هايي كه اشتباهي به اين سوي مرز پرتاب شده، را دنبال مي كنند و نگران از اصابت هاي اشتباهي بعدي هستند.
گروهي از آنان به ناچار شهر را ترك كرده اند. آنها مي گويند اعصاب و روان ما تحمل و پذيرش صداي برخورد و اصابت راكت ها و موشك هاي جديد را در نزديك خانه هايي كه دوباره به تازگي ساخته ايم، ندارد.
نگراني ها در اين سوي مرز هنوز ادامه دارد. مردم ايران حرف اول شان صحبت از جنگ و اخبار آن است. تلويزيون چهره كودكاني را نشان مي دهد كه ترس ميان ني ني چشمانشان سكته كرده و در جازده است. اكنون تصاوير جديدي ميان چشمان اهالي كره زمين جا خوش كرده است. زنان و كودكان عراقي در ميان هول و اضطراب از سربازان عراقي، آمريكايي و انگليسي و موشك هايي كه بي مقصد فرود مي آيند، مرگ را لحظه به لحظه تجربه مي كنند.
جنگ آمريكا و انگليس براي زنان و كودكان عراق شكل ديگري داشت. خبرنگاران حاضر گزارش داده بودند كه از زنان و كودكان عراقي در مقابل نفوذ سربازان به عنوان سپر استفاده شده است. محققان بعد از انتشار چنين خبري به واكنش پرداخته و اعلام كردند مشاهدات عيني نشانگر آن است كه قربانيان واقعي جنگ غيرنظامياني هستند كه نزديك به ۸۰ درصد آنان را زنان و كودكان تشكيل مي دهند.
نگاهي به جرايد فعلي دنيا درخصوص ۳۰ منطقه اي كه درگير مناقشات مسلحانه هستند و يا بحران هاي ناشي از جنگ را طي مي كنند، بيانگر وضع رقت آميز اين كشورها است. بر اساس گزارشات سازمان ملل در پانزده كشور (از سي كشور درگير) نيروهاي حافظ صلح حضور دارند. در ۱۲ كشور نيروهاي بازسازي سياسي و حافظ صلح شركت دارند و تنها در سه منطقه سيرالئون، تيمور شرقي و جمهوري دموكراتيك كنگو، علاوه بر نيروهاي حافظ صلح، مشاوراني در زمينه حمايت از زنان وجود دارد و اين امر درواقع به معني اين است كه در بقيه كشورهاي درگير عملا زنان و حقوق شان ناديده گرفته شده اند.
همچنين تحقيقات انجام شده از سوي هلن كال ديكالت برنده جايزه نوبل نشان مي دهد: طبق تحقيقات انجام شده در جنوب عراق كه طي جنگ آمريكا در سال ۱۹۹۱ به بعد صورت گرفته، به علت استفاده از بمب ها و موشك هاي آمريكايي عليه عراق، ابتلا به سرطان خون كودكان اين منطقه ۶ تا ۱۲ برابر شده است. يك بررسي روي زنان و كودكاني كه طي جنگ آواره كوه ها و بيابان ها شده اند نشان مي دهد كه اين افراد با انواع خشونت ها چه از طرف نيروهاي مهاجم و همچنين هم وطنان خود مواجه شده اند.
با اشاره به آمار منتشر شده از سوي سازمان ملل درخصوص تهاجمات وحشيانه اي كه نسبت به زنان و كودكان در جنگ ها و شورش هاي داخلي صورت مي گيرد مي توان گفت بر اساس اين آمار در بوسني و هرزگوين هزاران زن مسلمان كه مورد تجاوز واقع شده بودند، از سوي نيروهاي مهاجم مجبور شدند تا كودكان خود را به دنيا آورند. در جنگ سال ۱۹۹۴ روآندا به ۵۰۰ هزار زن تجاوز شد. در سيرالئون در سال ۱۹۹۹ بيش از ۵۰ درصد زنان منطقه مورد تجاوز قرار گرفتند و ۴۵۰۰ كودك دزديده شدند كه از اين ميان ۶۰ درصد دختربچه بودند. در اوگاندا نيز تا كنون نيروهاي شورشي داخلي ۱۱۳۰۰ كودك را دزديده و مورد سوء استفاده و كارهاي شاق قرار داده اند. در روآندا سرپرست حداقل ۶۵۰۰ خانواده به ثبت رسيده را كودكاني تشكيل مي دهند كه خود سرپرست شان را در جنگ از دست داده اند.
برنده جايزه صلح نوبل در ادامه تحقيقات خود اعلام كرده است نيروهاي حافظ صلحي كه براي تامين صلح به كشورهاي درگير جنگ اعزام مي شوند چهره جنگ را زشت تر مي كنند.
سال ها بود كه به تخلفات حقوق بشري نيروهاي حافظ صلح اهميتي داده نمي شد تا اينكه بر اساس پيگيري هاي نيروهاي غيردولتي حافظ حقوق بشر هيأتي از سوي كوفي عنان دبيركل سازمان ملل براي بررسي اين وقايع تشكيل شد. هيأت Brahimy و فردي به نام ميشل گارسيا مشاور و كارشناس سازمان ملل مامور رسيدگي به اين امر شدند. بر اساس مطالعه دقيق اين هيأت روي ۱۲ كشوري كه گزارشات متعددي از آنها دريافت شده بود، عنوان شد كه حداقل در شش كشور با حضور نيروهاي حافظ صلح، فحشاي كودكان افزايش يافته است. به عنوان نمونه در سال ۱۹۹۲ در موزامبيك نيروهاي حافظ صلح، دختران ۱۲ تا ۱۸ ساله را به دليل فقر و سوء تغذيه به عنوان افرادي فاحشه به خدمت در آوردند و اين غير از كودكاني است كه مورد حمله واقع شده و پس از سوءاستفاده جنسي كشته شده اند. به همين دليل در سال ۲۰۰۱ قطعنامه ۱۳۲۵ شوراي امنيت با اجماع اعضا به تصويب رسيد و اين اولين قطعنامه اي است كه شوراي امنيت در خصوص تاثيرات جنگ روي زنان تصويب كرده است. همچنين براساس كنوانسيون چهارم ژنو و پروتكل شماره ۴ از كنوانسيون هاي چهارگانه ژنو مصوب ۱۹۴۹ نيز به حمايت از افراد غيرنظامي در زمان جنگ اختصاص يافت كه طبق اصول بنيادين حاكم بر آن، افراد تحت حمايت به هيچ وجه نمي توانند تمام يا بخشي از حقوقي را كه كنوانسيون براي آنها در نظر گرفته سلب كنند. براساس كنوانسيون چهارم ژنو و پروتكل شماره يك، احترام به شرف، حقوق خانوادگي، اعمال مذهبي، دارايي هاي خصوصي، عرف و عادات غيرنظاميان لازم و گروگان گيري، تنبيه دسته جمعي، اعمال تبعيض آميز از لحاظ نژادي، مذهبي و سياسي، انتقال و ضبط مواد غذايي و. . . ممنوع است. طبق ماده ۲۶ كنوانسيون چهارم ژنو نيز علاوه بر حمايت عام از غيرنظاميان، برخي افراد با حمايت خاص و فزاينده روبه رو هستند از جمله زنان و كودكان و خبرنگاران. در ماده ۲۶ كنوانسيون چهارم ژنو زنان خصوصاً در مقابل هر گونه لطمه به شرافتشان و به ويژه در برابر تجاوز، اجبار به فحشا و هر گونه هتك حرمت مورد حمايت قرار گرفته اند.
نكته ديگر اين كه ضمانت اجراي حقوق اشخاص مزبور در جنگ، ضمانت اجراي كيفري بين المللي و ضمانت اجراي مدني بين المللي، جبران خسارت ناشي از نقض حقوق جنگ است. تا مدت ها حقوق جنگ داراي يك نظام ضمانت اجرايي كه هدف از آن حمايت از قرباني و نه به كيفر رساندن مجرم بود، در صحنه بين المللي مطرح بود اما با تحولات پيش آمده به تدريج اين موضوع رنگ باخته و مسئوليت بين المللي كشور و افراد مجرم و مرتكبين نقض حقوق جنگ روز به روز و بيش از پيش مطرح مي شد. در اين ميان زنان و دختران جنگ را به شيوه اي ديگر تجربه مي كنند. استفاده از حربه تجاوز به عنوان يك ابزار و سلاح جنگي در طول تاريخ، امري بديهي و اثبات شده است كه فقط به زمان جنگ محدود نمي شود، متاسفانه در زمان صلح و ورود نيروهاي پاسدار صلح نيز در بسياري از موارد زنان و كودكان قرباني تجاوز و فحشا مي شوند.
همچنين كاهش امكانات مادي، مشكلات اقتصادي، به خطر افتادن بهداشت و سلامت فردي، همه گيري بيماري ها به دليل آلودگي محيط زيست و عدم قدرت تامين مواد غذايي، رفاه و مسكن، شرايط زنان را با دشواري هاي بسياري در جنگ مواجه مي كند. اكنون نگراني در مورد وضعيت زنان و كودكان مربوط به حال حاضر نبوده، بلكه اين گروه در عراق در سال هاي اخير به دليل جنگ دولتمردان، در معرض محاصره غذايي، دارويي و بهداشتي بوده اند و در حال حاضر تعداد قابل توجهي از آنها دچار مشكلات سوءتغذيه و بيماري هاي روحي و جسمي غيرقابل جبران هستند.
شمارش معكوس مرگ
راكت ها، بمب هاي خوشه اي و موشك ها در نقاط حساس عراق و شهر بغداد خالي مي شود. سقف ها براي پناه گرفتن امن نيستند. هيچ كجا امن نيست. اين تصوري است كه از ذهن تك تك عراقي ها مي گذرد. نايب رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي به صراحت اعلام مي كند علايم عصبي ناشي از جنگ ممكن است افراد را براي هميشه از حالت تعادلي خارج كند. به اعتقاد وي همه جنگ ها، از جمله جنگ آمريكا عليه عراق از نظر روحي تاثيرات زيادي بر افراد خواهد داشت و از نظر بهداشتي نيز قطعاً مشكلات زيادي از جمله شيوع بيماري هاي عفوني و رواني را به وجود خواهد آورد. با توجه به اين كه از نظر آب آشاميدني در كشور عراق مشكلاتي به وجود آمده و تغذيه افراد زيادي مورد خطر قرار گرفته است و با عنايت به اين كه در گذشته نيز تعداد زيادي از جمعيت عراق از نظر اقتصادي و سوءتغذيه با مشكلاتي روبه رو بوده اند، قطعاً اين جنگ باعث تشديد پيامدهاي قبلي مي شود و احتمال ايجاد عوارض ناشي از جنگ، باعث شيوع بيماري در منطقه مي شود. همچنين زماني كه در يك خانواده مشكلي به وجود مي آيد اين مسئله بر همه افراد خانواده تاثير خواهد گذاشت و زماني كه اين بحث در جامعه و در كشوري كه هر لحظه با بمباران شهرها و خانه ها و مردم مواجه است گسترش يابد، اين عوامل از نظر روحي مي تواند مشكلات زيادي را به وجود آورد و قطعاً احتمال افسردگي و اضطراب ناشي از بيماران افزايش مي يابد و افرادي كه از نظر شنوايي آسيب مي بينند ممكن است اين امر بر سيستم مغزي آنها تاثيرگذار باشد و دچار موج انفجار شوند. همچنين اگر در اين جنگ به تخريب مسايل مادي و زندگي مردم، بحران هاي اجتماعي اي كه به دليل فشار رواني جنگ به وجود مي آيد، مشكلاتي كه در خصوص امدادرساني زخمي ها و آسيب ديدگان وجود دارد و همچنين مسايلي مانند تغذيه، سوءتغذيه و نارسايي غذايي كه به دليل صدمات ناشي از جنگ ايجاد مي شود نگاهي بيندازيم به اين نتيجه مي رسيم كه اين عوامل مي توانند زندگي مردم و به ويژه كودكان را تحت فشار قرار دهند.
|
|
|
واهمه هاي تمام نشدني
آسمان منطقه ناامن است. بسياري از ايرانيان خارج از كشور كه قصد گذراندن تعطيلات نوروزي را در ايران داشتند، در خانه هاي خود ماندند و اخبار جنگ را دنبال كردند. اين نگراني فقط مختص ايران و ايرانيان نبود. حتي مردمان تركيه، اردن، كويت و عربستان نيز با نگراني به آسمان ناامن خود مي نگريستند. ديگر كشورهاي منطقه نيز چندان از اين ناامني آسمان بي نصيب نماندند و درصد كثيري از گردشگران خود را از دست دادند. خدشه دار شدن صنعت گردشگري و نامتعادل بودن اقتصاد اين كشورها فقط اتفاق هاي ظاهري و نخستين بود. اين هراس و دل نگراني پس از پخش تصاوير سربازان آمريكايي از تلويزيون عراق كه به اسارت گرفته شده بودند، به آن سوي نيمه كره زمين نيز رسيد. مردم آمريكا كه در روزهاي آغازين جنگ، وعده پيروزي را قبل از شروع آن باور كرده بودند، اينك فرزندان خود را در اسارت مي ديدند. اسارت در جنگي كه براي آنها هيچ نداشت. نه افتخار دفاع از ميهن و نه دفاع از صلح. وقوع طوفان شن در عراق و انتشار اخبار ضد و نقيض عواقب اين طوفان در ميان سربازان آمريكايي و انگليسي موج تازه اي از نگراني را در ميان خانواده هاي سربازان به وجود آورد.
هراس هنوز ادامه دارد. پاپ ژان پل دوم رهبر كاتوليك هاي جهان، هراس را در ميان چشمان تك تك افرادي كه براي سخنراني هفتگي اش در ميدان سن پترز واتيكان آمده اند، مي بيند و اعلام مي كند: كاركردن براي صلح ضرورتي دائمي است. او اعلام كرد كه افكارش در حال حاضر متوجه عراق و كساني است كه در اين جنگ درگير شده اند. به اعتقاد رهبر كاتوليك هاي جهان غيرنظاميان بي دفاعي كه در اين شهرها زندگي مي كنند آزمايش سختي را پشت سر مي گذارند. او از تاثير اين جنگ بر روابط مسيحيان و مسلمانان ابراز نگراني كرده و اميدوار است تا هر چه زودتر عشق و صلح به وجود آيد. صدام در ميان ويرانه شدن شهر و نابودي خانه هاي دل هزاران عراقي سقوط كرد. سقوط صدام و حضور نظاميان در شهر و پيدايش درگيري هاي نظامي بغداد، عراق و مردمش را وارد دور تازه اي از استرس، هيجان، وحشت و ترس كرد. خبرگزاري ها به پخش تصاويري از شهرهاي عراق پرداختند كه هر مخاطب و بيننده اي در انتظار وقوع اين فاجعه بود. عراق غارت مي شد، هم از داخل و هم از خارج. فروشگاه ها، مغازه ها، بانك ها مورد دستبرد قرار گرفت. گروهي كه موسوم به فداييان صدام بودند در اين ميان بسيار ديده شدند. اينك با سقوط دولت صدام، اسلحه در دست بسياري است. مردم اينك در وحشت حمله از سوي هموطنان خود در خانه هايشان سنگر گرفته اند. هر لحظه ممكن است گروهي به آنها حمله كرده و خانه هايشان را غارت كنند. حالا در كنار واهمه هاي يافتن آب آشاميدني سالم و غذا و سوخت وحشت حمله غارتگران نيز اضافه شده است. در اين ميان دونالد رامسفلد وزير دفاع آمريكا گزارش هاي منتشر شده در رسانه هاي همگاني در مورد ادامه هرج ومرج در عراق را يكجانبه و مبالغه آميز مي خواند. با اين وجود غارت در شهرهايي كه در تصرف نيروهايي به رهبري آمريكا در آمده اند ادامه يافت. با سقوط دولت صدام و افزايش هرج ومرج و غارتگري بسياري از بيمارستان هاي عراق از كار افتادند. كميته بين المللي صليب سرخ اعلام كرد شبكه درماني شهر بغداد به دليل غارت اموال بيمارستان ها از هم فرو پاشيده است.
همه چيز دست به دست هم مي دهند تا آن مادر عراقي باور كند اينك آخرالزمان رسيده است. كودكش بدون سرپناه، گرسنه، خسته و مجروح است و جوابي كه مي شنود اين است: در اين مركز درماني دارويي براي مداواي كودك زخمي ات وجود ندارد. خبرگزاري ها از غارت بانك ها خبر مي دهند. مادر عراقي كودكش را روي دست گرفته و فراموش كرده بايد لحظه هايي را هم براي مردش مويه كند. غارت همچنان ادامه دارد. توماس كلستيل رئيس جمهور اتريش از مجامع بين المللي تقاضا مي كند تا براي حفاظت از ميراث فرهنگي عراق اقدامات لازم انجام شود. بسياري از اهالي بغداد درست همان زمان كه درگير يافتن آب آشاميدني سالم براي اهالي خانواده خود بودند، مي ديدند كه غارتگران در حال خارج كردن آثار ارزشمند عتيقه از بزرگ ترين موزه باستان شناسي هستند. اين در حالي است كه موزه هاي عراقي و حفاري هاي باستان شناسي به جا مانده از تمدن بين النهرين در پي جنگ خليج فارس در سال ۱۹۹۱ به تاراج رفته اند.
كوفي عنان دبير كل سازمان ملل متحد نيز هر روز و هر لحظه اخبار جنگ را در آغازين ماه هاي سال ۲۰۰۳ پيگيري مي كند و بعد از سقوط دولت صدام و افزايش هرج ومرج در عراق در يك جمله احساس خود را بيان مي كند: مردم عراق بهاي سنگيني را براي سقوط صدام حسين پرداخته اند. يك بار ديگر خيابان هاي بلند بزرگ ترين شهرهاي جهان، هزاران انسان معترض به جنگ را در پهنه خود جاي دادند. پرتغالي ها، اسپانيايي ها، آلماني ها و فرانسوي ها به خيابان ها ريخته اند و با صداي بلند فرياد مي زنند با هر گونه عمليات نظامي آمريكا عليه سوريه و يا هر كشور ديگري مخالف هستند. پير ويلارد رئيس جنبش صلح فرانسه اعلام كرده است مردم هفت ماه است كه در خيابان ها هستند و صلح را خواستارند اما به خواسته آنها اهميتي داده نمي شود.
انگليسي ها نيز سخنان جرمي كوربين يكي از نمايندگان حزب كارگر را فرياد مي زنند كه در اين جنگ تاكنون ۵ هزار نفر از شهروندان غيرنظامي عراقي كشته شده اند. نگراني ها ادامه دارد. آمريكا به سوريه هشدار داده است. اهالي كره زمين هنوز تصاوير شيون هاي تمام نشدني كودكان عراق را از خاطر نبرده اند. اين بار به سوريه هشدار داده شده است. اين بار خانواده هاي آمريكايي نيز كه پسران و دختران خود را براي جنگي كه نمي دانند علت آن چيست و به عراق فرستاده اند، خواستار بازگشت فرزندان خود هستند. دو سوم مردم آمريكا تمايلي به گسترش جنگ عراق به ديگر كشورهاي مورد اشاره واشنگتن ندارند. يك بار ديگر شمع هاي روشن در خيابان ها به حركت در مي آيند. مردم و اهالي كره زمين از جنگ خسته شده اند. آن ها به دو كشوري معترض هستند كه هر دو بنيانگذار سازمان ملل بوده و اينك بدون مجوز سازمان ملل و يا ساير سازمان هاي بين المللي، اصول بنيادين سازمان ملل را زير پا نهاده و خودسرانه در خارج از كادر قانون و آشكارا به عنوان مهاجم عمل كرده اند. مردم هنوز در خيابان هاي بلند شهرهاي جهان در اعتراض به جنگ در حركت هستند. مدافعان صلح راه خود را به سوي عراق كج كرده اند. بيمارستان هاي بزرگ صحرايي توسط اسپانيايي ها برپا شده و كمك هاي ژاپن در راه است. پناهندگان عراقي به اردوگاه هاي ايراني هنوز در واهمه بازگشت به خانه هايشان به سر مي برند. آن ها مي پرسند آيا جنگ تمام شده است! كسي از ميان آن ها مي گويد اين آغاز يك جنگ است. نيروهاي پليس عراق داوطلبانه سر خدمت خود بازگشته اند. اما اين شهرها، همان شهرهاي بيست روز گذشته نيست. اين آسمان همان آسمان عاري از ذرات معلق اورانيوم ضعيف شده در بمب هاي مورد استفاده قرار گرفته در جنگ عليه عراق نيست. اينك مردم عراق مانده اند و بقاياي يك جنگ ۲۵ روزه. خانواده هاي سربازان آمريكايي و انگليسي در آرزوي بازگشت فرزندان خود از عراق و توقف جنگ و اتمام آن شمع روشن كرده اند. اين شب ها، گويي هيچ كس چشم راحت فرو نمي بندد. واهمه، ترس، نگراني درون ني ني چشمان بسياري رخنه كرده، انگار اين قصه را پاياني نيست. آن ها از خود مي پرسند آيا اين طبل ها كه نواخته مي شود آغاز سومين جنگ بزرگ دنياست؟ صداي طبل ها هنوز به گوش مي رسد. آن ها، چشم ها را فرو مي بندند، كسي نمي خواهد باور كند. انگار كسي آرامش را از آن ها دزديده است.
