علي فولادي
هيچ كس چشم ديدنش را ندارد و هيچ جامي به افتخار او بالا نمي رود. آيا سرنوشت مرد «نقره اي» و هميشه دوم آرژانتين در فوتبال اروپا به همين جا ختم خواهد شد؟
وقتي «كوپر» ـ در لاتين به معناي مس ـ با مدال طلاي جام قهرماني باشگاه هاي آمريكاي جنوبي موسوم به ليبرتادورس و با نشان بهترين مربي سال اين قاره به اروپا آمد و در جزيره مايوركاي اسپانيا رحل اقامت افكند و پس از اينكه او تنها طلاي تاريخ باشگاه كوچك مايوركا را در نخستين گام با پيروزي بر بارسلونا در سوپرجام اسپانيا به ارمغان آورد، هيچ كس گمان هم نمي برد مس كوپر ديگر هرگز به طلا بدل نشود.
به راستي كيمياي گمشده كوپر كجاست؟ او سال ۱۹۹۹ با مايوركاي كوچك و گمنام به فينال جام در جام اروپا رفت و سپس دو سال پياپي والنسيا را را به فينال ليگ قهرمانان رساند، فصل بعدي اينتر محو شده در كالچو را احيا كرده و تا يك قدمي فتح سري آ برد و حالا دوباره در آستانه فينالي ديگر از ليگ قهرمانان قرار دارد.
اما سهم او از چهار فينال يا شبه فينال پي در پي اروپايي چه بوده است؟ نقره، نقره، نقره و فقط نقره. . .
براي او اين نفرت آورترين فلز دنياست، همان طور كه هواداران والنسيا و اينترميلان از مس نفرت دارند، زيرا اين فلز آنها را به ياد كوپري مي اندازد كه با ديكته كردن فوتبالي يكپارچه دفاعي جذابيت ها را فداي عنوان كرد ولي در نهايت براي دژ ماسداي اسپانيا و كاتاناچيوي ايتاليا نصيبي جز حسرت قهرماني باقي نگذاشت.
فصل گذشته در اولين حضور كوپر در كالچو وقتي از او پرسيدند چرا بازيكنان اينتر را از خريد شب كريسمس به همراه خانواده هايشان منع نموده و آنها را در زمين تمرين محبوس كرده او پاسخ داد: «خريد شب عيد كار زن هاست، يك فوتباليست حرفه اي بايد شرم داشته باشد كه به چيزي جز فوتبال فكر كند. »
اين روحيه سرد و منطق خشك سمبل فوتبال دفاعي آرژانتين، بدون شك عامل پنهان رواني شكست تيم هاي تحت هدايت او در لحظات سرنوشت ساز بوده اند. در سطح اول فوتبال دنيا مطابق ترانه معروف گروه «آبا»، «برنده همه چيز را از آن خود مي كند The winner takes it all».
با در نظر گرفتن چنين حقيقتي حتي اگر كوپر طي ۵ سال حضور در بالاترين سطح فوتبال اروپا بهترين ضريب عملكرد حرفه اي (CV) را هم داشته باشد باز چيزي به دست نياورده.
كيمياي گمشده كوپر شايد مي توانست يك لبخند بر آن چهره سرد و سنگي باشد، يا جملاتي اميدواركننده تا شاگردانش روحي تازه بيابند و يا ارائه فوتبالي هجومي و شادمانه تا هواداران نگون بخت را از احساس سياه شكست برهاند. آيا او ديگر بار فرصت خواهد يافت تا اين عنصر مفقوده را بازيابد؟
در يكي از آن شب هاي دلگير ميلان و در حالي كه فريادهاي طرفداران اينتر در جوزپه مه آتزا طنين دوباره اي در گوش او يافته بود، مرد آرژانتيني سرخورده از ديدار با لاتزيو، تنهاتر از هميشه، با آن كت مشكي رنگ هميشگي، همرنگ با تاريكي شب، راه بازگشت را در پيش گرفت. از آن پك هاي سنگين سيگار و از آن چشم هاي به هم فشرده كه در آن صورت درهم رفته پديدار نبودند، پريشاني افكار روشن بود. پيشتر اميد داشت در دومين سال مربي گري در اينتر، باشگاه را براي نخستين مرتبه پس از فصل ۸۹ به قهرماني سري A برساند و به تلخ كامي هايي كه با آمدن و رفتن مربياني چون ميرچه آلوچسكيو، روي هاجسون، مارچلوليپي و ماركوتاردلي شيرين نشده بود، پايان دهد. مخمصه اي به عمر چهارده سال براي تيمي هميشه مدعي كه هر ساله هوادارانش را اميدوار مي كند سال، سال آنها است. ولي هر بار فقط كابوسي از آن روياها بر جاي مي گذارد. مانند آن «نمايش وحشت» سال گذشته در پنجم مه در ورزشگاه المپيك رم كه موجب شد برتري دوبريك منتهي به شكست چهار بر دو شود و قهرماني از كف برود.

همه آن دردسرها
هكتور كوپر، پيش از مربي گري در اينتر، مايوركا و والنسيا را به اوج رساند. والنسيا به لطف انديشه هاي روزآمدش به دو فينال جام قهرمانان راه يافت ولي در هر دو بار مغلوب شد. با وجود اين افتخارات، طرفداران والنسيا علاقه اي به او پيدا نكردند و حتي اين عدم دلبستگي با جدايي كوپر و قهرماني بلافاصله والنسيا در لاليگا دوچندان شد و كمتر كسي به ياد آورد، تيم قهرمان دسترنج چند ساله او بوده است.
كوپر جدا شد تا به ايتاليا بيايد. تاپاي او به ميلان رسيد، جر و بحث ها بالا گرفت. خيلي ها او را مربي بسيار محتاطي دانستند و بسياري با پيش كشيدن نايب قهرماني ها، او را بازنده اي بالفطره ناميدند. با نتايج حاصل شده اين دو سال نيز اين انتقادهاي هميشگي قوت گرفته است. تيم او نه تنها قهرمان نشده، بلكه زيبا هم بازي نمي كند و هيچ خلاقيت و تنوعي در راهكارهاي مردان او براي گشودن دروازه رقبا ديده نمي شود. توپ ها چندان به جناحين نمي رود و عرض در بازي آنها مفهومي ندارد. اينها انكارناپذيرند. اما. . .
اما بايد توجه كرد سرمربي آرژانتيني به استفاده از چينش ۲ ـ ۴ ـ ۴ ايمان زيادي دارد وتركيب هاي ديگر مانند ۳ ـ ۳ ـ ۴ مانند رويارويي با اودينزه، نتيجه دلسردكننده اي در بر داشته است. از اين سو، گريزي جز در اختيار داشتن ساز و برگ هاي مناسب براي به كار بستن مطلوب چيدمان دلخواه نمي ماند. اما مسئولان اينتر و شخص موراتي در خريد و فروش بازيكنان توجهي به اين نكات نشان نمي دهند و بيشتر بر روي بازيكناني انگشت مي گذارند كه هيچ نقشي در پيشبرد اهداف كوپر ندارند.
اين اتهام متوجه مربي نيز هست كه چرا مسئولان باشگاه را مجاب به خريد بازيكنان دلخواه نمي كند تا مانند اغلب بازي هاي امسال نرآتزوري، نمايشي كسالت بار و سردرگم مانند آنچه از بازي چند آدم مستعد ولي آماتور در چمن پارك ها سراغ داريم، از تيم او شاهد نباشيم.

مشكلات درون زمين
آبي و سياه ها به غير از يكي دو نفر، بسيار مي دوند و با استعداد بالايي توپ را به گردش درمي آورند ولي در بازي تيمي آنها هيچ هويت بارزي ديده نمي شود. همه كاره تيم كريستين ويري است و با وجود جر و بحث هاي هميشگي او بر سر هم تيمي هايش حضور بوبو به خودي خود از بسياري مشكلات مي كاهد اما كمبود زوج مناسبي براي او كه قادر باشد حفظ توپ و فضاسازي كند هميشه اين تيم را آزار مي دهد. تنها مهاجم واجد اين خصوصيات، آلوارور كوبا از انگيزه لازم براي وقف كردن خود به تيم برخوردار نيست. ضمناً اوضاع در خط مياني بدتر به نظر مي رسد. دي بياجو در سطح اول فوتبال اروپا بازي نمي كند و با توجه به عدم خلاقيت و نبوغ در اين قسمت، مشكلات به اوج رسيده.
گناه تحليل رفتن استعدادهاي تيم، دامان كوپر را نيز آلوده كرده و از اين روي، روزنامه ها او را مورد مؤاخذه بيشتري قرار مي دهند. اين جدل ها با توجه به روحيه كوپر كه هميشه براي گفت وگو با خبرنگارها علاقه نشان مي دهد موجب شده انتقادها و پرسش هاي بي پاسخي بر دوش او سنگيني كند. در حالي كه يووه، با توجه به پاسخ هاي سرد ليپي و موضع هميشه انفعالي مسئولان اين باشگاه چندان مورد توجه نشريات قرار نمي گيرد و ميلان نيز با وجود انبوهي از ستاره ها و نيز ناكامي مطلق در سري A بيشتر مشغول حل و فصل مشكلات آنجلوتي و مديران باشگاه است تا خبرنگارها.

موراتي، دليلي ديگر
خيلي ها، خيلي از طرفداران باشگاه هاي ديگر به وجود رئيسي ثروتمند و با شخصيت مانند ماسيمو موراتي در رأس مديريت اينتر حسادت مي ورزند. غافل از اينكه يكي از عوامل تيره روزي ها، شخصيت منعطف و بيش از حد دوستانه او است. موراتي خود را طرفداري ساده و منصف معرفي مي كند، ولي رفتار و گفتارش تأثيري بسيار مخرب تر از يك هوادار دوآتشه دارد. وقتي به آپيانو جنتيله، محل تمرين اينتر، پا مي گذارد و به نشانه صميميت براي خود و چند بازيكن محبوبش قهوه مي آورد، آيا مي توان از سرمربي انتظار داشت بي پروا به بازيكنانش امر و نهي كند و آنها را از مسند سلطنتي كه موراتي براي آنها ساخته، پايين بكشد؟
رفتارهاي موراتي و جملاتش در تمجيد بازيكنان مورد علاقه مانند آنچه در ارتباط با توانايي هاي رايان گيگز بر زبان راند، اين شبهه را پديد آورده كه رئيس باشگاه، هر شب پيش از خواب، كودكانه از بازي با ورق هاي مزين به تصوير بازيكنانش ذوق مي كند. اصرار او در جذب گيگز و يا خريدن گابريل باتيستوتاي تحليل رفته بر همين نكته دلالت داشت: خيلي ها باور دارند اصرار كوپر بر ثابت بازي دادن هاي باتيستوتا در ابتدا، تلاش براي احمقانه جلوه دادن خريدهاي رئيس سخاوتمند و دلسوز بوده است.
به هر حال در متن اين روزهاي دشوار، هيچ بعيد نيست نرآتزوري به صورت مفتضحانه اي از جام قهرمانان حذف شود و يا حتي نايب قهرماني در سري A را از دست بدهد. اما در غير اين صورت، آسمان كوپر آبي خواهد شد و رئيس از ترس ويراني بيشتر تيمش، او را حفظ خواهد كرد. مي داند در صورت بركناري او، بهتر است در ورودي باشگاه را با ميله هاي گردان فروشگاه ها عوض كند تا آمدوشد مربيان آسوده تر صورت گيرد!
ظاهراً موراتي وعده داده كوپر مي ماند. اما در واقع وضعيت كوپر در حال حاضر بسان فاخته اي آشفته است كه در كنار ويرانه كاخ آرزوهاي خود و يارانش، از غم افتخارات از كف رفته، «كو. . . كو» مي خواند و مانچيني و كاپلو را مانند عقاب بر فراز آشيانه اش در پرواز مي بيند.
منبع: ESPN

آرش راهبر
در دنياي فوتسال اين جمله اغلب به گوش مي رسد كه «شما بايد ديوانه باشيد كه درون دروازه بايستيد. » در واقع شرايط بسيار سخت و خطرناك محافظت از دروازه استاندارد فوتسال كه خيلي كوچك تر از دروازه هاي ۳۲/۶ متري فوتبال است باعث شده كه چنين اظهارنظري پيدا شود. البته اگر چنين عقيده اي صحت داشته باشد، اين سوال در ذهن پديد مي آيد كه چرا اين همه ديوانه در دنيا وجود دارند؟ به هر حال دروازه باني فوتسال از جمله كارهايي است كه حس ماجراجويانه افراد را ارضا مي كند. احساسي كه در زمين چمن فوتبال كمتر از فوتسال به چشم مي آيد.
سريع و پرتب وتاب
اولين مشخصه بازي فوتسال سرعت فوق العاده و هيجان و شور و حرارت زياد اين بازي است و دروازه بانان به عنوان آخرين كساني كه توپ ها را دريافت مي كنند سهم بسزايي در ايجاد اين هيجان دارند. آنها بايد در برابر شوت هاي وحشتناك و تغيير جهت هاي سريع توپ مانعي دائمي باشند. محافظت از يك دروازه ۳ متر در ۲ متر در نگاه اول شايد خيلي ساده به نظر بيايد، اما كافي است يك بار در مسير توپ كوچك اما بسيار سريع فوتسال قرار بگيريد تا متوجه سختي محافظت از آن شويد. زمين كوچك تر فوتسال نيز باعث مي شود تا دائماً حملات دو تيم روي دروازه ها متمركز شود و دروازه بان ها در مواجهه دائمي در برابر مهاجمان قرار بگيرند.
همان طور كه در زمين چمن فوتبال دروازه بان ها نقش مهمي در نتيجه نهايي دارند، دروازه بانان فوتسال نيز مي توانند سرنوشت مسابقه را با اشتباهات يا فداكاري شان تغيير دهند. دروازه بانان فوتسال حتي مي توانند در بازي سازي نيز موثر و كارآمد باشند و خلاصه بايد نقش آنها را پررنگ تر از زمين چمن در نظر گرفت.
پيروزي مديون يك نفر
چندي پيش ايتاليايي ها در مسابقات قهرماني اروپا توانستند با شكست تمام حريفان از جمله اسپانيا و اوكراين به قهرماني دست پيدا كنند. پس از پايان بازي نهايي با اينكه تمام بازيكنان مورد تشويق قرار گرفتند، اما بيش از ديگران دروازه بان ايتاليا يعني جيان فرانكو آنجليني از سوي مردم مورد نوازش قرار گرفت.
آنجليني در طول ۵ بازي آخر فقط ۳ بار مغلوب مهاجمان حريف شد. اگرچه بازي هاي فوتسال عموماً گل هاي پرشماري دارد اما گاهي اوقات تيمي مثل ايتاليا با گل هاي زده نه چندان قابل توجه و با درخشش افسانه اي دروازه باني مثل آنجليني جام قهرماني را مي ربايد. آنجليني ظاهر مهيب و ترسناكي دارد. به نظر مي آيد دروازه بان چاق و درشت اندام باشگاه آ.اس.رم تمام دروازه را مي پوشاند و كمترين راه عبور را براي فورواردها باقي نمي گذارد. او توانايي قابل توجهي در دفع توپ ها با دست و پا دارد و از لحاظ شكل و شمايل بازي شبيه به دروازه بانان هندبال عمل مي كند. با اين حال آنجليني از سيستم دفاعي ايتاليا تقدير مي كند و موفقيت هايش را مديون توانايي هم تيمي هايش در يك خط جلوتر مي داند. «ما خيلي خوب خودمان را آماده كرده بوديم و روي برنامه هاي دفاعي هم خيلي سخت كار كرديم. »
وقتي در مورد كاميابي هايش از او سوال مي كنند به شوخي مي گويد: «من خيلي قوي هستم. » اما قد و قامت او به هيچ وجه براي مهاجمان حريف خنده دار و شوخي بردار نيست. بسياري از مهاجمان هنگام مواجه شدن با دروازه بان درشت اندامي كه به سرعت در حال نزديك شدن به آنهاست تمركز لازم را از دست مي دهند.
به غير از توانايي هاي دفاعي آنجليني، مسائل ديگري هم وجود دارد كه او را ممتازتر از بقيه مي نمايد. او جرأت و هوشمندي مناسبي در تغيير جريان بازي دارد. آنجليني پس از دريافت هر توپ، در صورت آماده بودن شرايط به سرعت توپ را براي مهاجمان ايتاليا مي فرستد و در اغلب اوقات محاسبه او در پرتاب يا شوت كردن توپ درست است.
از سوي ديگر با وجود اندام فربه، آنجليني رفلكس هاي بسيار سريعي دارد كه باورنكردني است. اين گونه عكس العمل ها براي بازي فوتسال كه با توپ كوچك تر و سبك تر انجام مي شود، امتياز بزرگي براي يك تيم محسوب مي شود.
اما نكته مهم ديگري نيز وجود دارد كه مي تواند براي هر تيم سرنوشت ساز باشد. مربي تيم ملي هلند يعني ويك هرمانس مي گويد: «يك دروازه بان مي تواند تيمش را هدايت كند، چرا كه آنها درست جلوي چشم دروازه بان هستند. » هرمانس قدرت شوت زني و تكنيك فردي را نيز از خصايص يك دروازه بان شش دانگ مي داند. به عقيده او دروازه بان حتي بايد توانايي گلزني داشته باشد. اما به غير از آنجليني دروازه بانان شايسته ديگري نيز وجود دارند كه نتوانستند با وجود توانايي هاي مقبول جام قهرماني را لمس كنند. مارك وان بيك دروازه بان بلژيك نيز از جمله اين بازيكنان است. او هم در برابر اسپانيا نمايش بسيار خوبي داشت و يك تنه بلژيك را در برابر قهرمان دوره قبل مسابقات جهاني نجات داد. تساوي اسپانيا و بلژيك تأثير زيادي بر نرسيدن اسپانيا به فينال داشت.
به هر صورت آنچه كه مسجل است ويژگي هاي خاص دروازه بانان فوتسال است كه شايد به نظر بعضي ها به دست آوردن آن يكجور ديوانگي باشد.

آران
سياست بيسبال
در حالي كه رژيم فيدل كاسترو هرگونه سخنراني را قدغن كرده، اما شما مي توانيد در هر كجاي هاوانا با صداي بلند راجع به بيسبال داد سخن دهيد. كوبايي ها هر روز در پارك مركزي هاوانا گرد مي آيند تا فرياد سر دهند:
«لاپلوتا»!
حتي وقتي تيم ملي بيسبال كوبا در مقابل تيمي منتخب از ليگ غيرحرفه اي آمريكا اعزامي به المپيك سيدني دچار سقوطي غيرمنتظره شد نيز اين فريادها قطع نشد. يك هوادار خشمگين فرياد مي زند: «وقتش رسيده كه خانه تكاني كنيم و از شر اين گاوهاي مقدس خلاص شويم. » منظور او «عمر لينارس» و «آنتونيو پاچكو» دو بازيكن پا به سن گذاشته تيم ملي كوبا هستند.
«گيلرمو رولدان» كشيش ۲۶ ساله اي كه در هاوانا زندگي مي كند، شكست مقابل آمريكا را براي يك نگاه جدي به احياي بيسبال كوبا مغتنم مي شمرد:
«آن شكست يك فاجعه بود، درست مثل مرگ يك ملت. ما هميشه انتظار برد داشتيم و نفهميديم كه چه طور بازي را واگذار كرديم. من بازي را از تلويزيون تماشا كردم و براي اولين بار اين احساس به من دست داد كه ديگر كوبا برتري خاصي بر حريف ندارد. كوبا هميشه از رقابت هاي بيسبال در سطح جهاني يا المپيك دست پر باز مي گشت و حالا از جايگاه يك قهرمان نزول كرده. ما بايد با شرايط جديد منطبق شويم و دوباره به سطح اول بازگرديم وگرنه هرگز رنگ طلا را نخواهيم ديد. »
بيسبال در كوبا همان قدر عامه پسند است كه پيش از آغاز پخش تلويزيوني NBA (ليگ حرفه اي بسكتبال)، NFL (ليگ حرفه اي فوتبال آمريكايي) در ايالات متحده داراي وجهه اي عمومي بود. در هاوانا كودكان در خيابان ها بيسبال بازي مي كنند نه فوتبال.
در پارك ها، خيابان ها و حتي در زيرگذر بلوار ساحلي مالكون كودكان دورگه كوبايي را مي بينيد كه پا برهنه اما دستكش مخصوص بيسبال در دست حركات قهرمانانشان را تقليد مي كنند.
ممكن بود آنها در آمريكاي شمالي متولد شوند اما در آن صورت هيچ تضميني وجود نداشت كه باز هم با چنين شور و شوق بيسبال را دنبال كنند. مي توان گفت بيسبال ورزش ملي كوبا محسوب مي شود زيرا در ميان مجموعه ورزش هاي رايج و حتي افتخارآفرين، بيسبال همواره مفهومي فراتر از يك رشته ورزشي صرف داشته است.
«فرانسيسكو پيدا» رئيس باشگاه «هابانا بيه خا» تيم جوانان پايتخت كوباست. او مي گويد بيسبال همواره نيرو محركه تحولات در كوبا بوده است: «ورزش همراه يانكي ها وارد كوبا شد. آن هنگام ما هنوز مستعمره اسپانيا بوديم و باكوبايي ها مثل برده رفتار مي شد. بيسبال در ابتدا به عنوان يك حركت اعتراضي در مقابل استعمارگران اسپانيايي بازي مي شد. رفته رفته پتانسيل اينترناسيوناليستي اين ورزش آمريكا مورد توجه جامعه چند نژادي كوبا قرار گرفت و وسيله اي شد براي احياي يك جامعه نو و همگن از دل جامعه طبقاتي گذشته، ضمن اينكه همچنان نقش اعتراض گونه بيسبال اين بار در مقابل بازمانده هاي فرهنگ نژادپرستي حفظ شد. بدين ترتيب بيسبال به ملت كوبا اين امكان را داد تا به بهانه اي گردهم جمع شوند و سرنوشت خود را به دست گيرند. » از انقلاب ۱۹۵۹ به اين سو، بيسبال همواره مايه افتخار ملي كوبايي ها بوده است، مخصوصاً كه ديگر قدرت بزرگ دنياي بيسبال و دشمن ابدي انقلاب كاسترو در ۹۰ مايلي دماغه شمالي جزيره چنگ و دندان نشان مي دهد.
رژيم كاسترو با آگاهي از عشق و علاقه وافر مردم به اين رشته زيركانه در رسانه هاي بي رقيب تحت كنترل دولت چنين وانمود كرده كه بيسبال كوبا در جهان يگانه و بي بديل است. درست مشابه همان سياستي كه رژيم پرون پيرامون ورزش آرژانتين دهه هاي چهل و پنجاه دنبال مي كرد.
دستگاه تبليغاتي كوبا با چنين شعارهاي خوش رنگ و لعابي مردم را تهييج مي كند: «ليگ بزرگ! تصفيه حساب با يك دسته مزدور طماع آمريكايي! مردم كوبا دل قوي داريد، تيم ملي ما شكست ناپذير است. »
بيسبال كوبا در المپيك ۱۹۹۲ بارسلونا صاحب مدال طلا شد. اين نخستين دوره اي بود كه بيسبال به صورت يك رقابت رسمي وارد بازي هاي المپيك مي شد كه چهار سال بعد از آتلانتاي ۱۹۹۶ تكرار شد. اين براي يانكي ها كه هميشه تيم آماتورهايشان را به المپيك مي فرستادند مايه بسي خرسندي بود، زيرا طبق معمول كوبايي ها يك رقابت رسمي در خاك آمريكا را تحريم كردند و طبعاً تيم ملي بيسبال آنها نيز به آتلانتا فرستاده نشد. اما «خوسه لوئيس والدس» سرمربي باشگاه «ماتانساس» كه به عنوان يك چوب گير با ضربه هاي دور از دسترسش نتيجه ۲۳۴ بازي در ليگ دسته اول كوبا را رقم زده در فاصله سال هاي ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۴ عضو تيم ملي بوده است، پيروزي هاي تيم اصلاً حرفه اي كوبا بر تيم آماتورهاي ايالات متحده را توجيه مي كند.

• انتقاد از فرمول يك
مرد شماره يك فرمول يك، يعني برني اكلستون ساختارهايي را كه درتلاش براي تغيير روح ورزش و تيم ها هستند محكوم كرد. او در تصميم خود بسيار راسخ است. وي در مصاحبه اي كه روز چهارشنبه در بيلد به چاپ رسيد اعلام كرد: «ساختارهاي فرمول يك نبايد تا اين حد پيچيده باشند. مسئولين تيم ها فقط به پيروزي مي انديشند و اگر اين پيروزي به دست نيايد ديگر هيچ جذابيتي براي آنها وجود نخواهد داشت. » سازندگان فورد، بي ام و، رنو، فيات و دايملر كرايسلر مي خواهند بيشترين سهم درآمدهاي فرمول يك را به دست آورند تا خودشان رقابت هايي جهاني ايجاد كنند.
رئيس ويليامز در آخرين مسابقه گران پري در ايمولا اعلام كرد كه براي جلوگيري از شكاف در فرمول يك حتماً بايد قوانين جديدي داشته باشيم. اكلستون معتقد است كه تيم ها در جست وجوي تاثير بيشتر در برنامه ها و اتخاذ تصميمات هستند. او مي گويد: «تيم ها فقط به دنبال منافع شخصي خود هستند. آنها اصلاً به فصل هاي بعدي و منافع ورزش اهميت قائل نيستند. به نظر من اين وضعيت قابل تحمل نيست. تا زماني كه فرمول يك وجود دارد، اين وضعيت هم ادامه خواهد داشت. »

• مجسمه دسته جمعي
اواسط هفته گذشته مراسم پرده برداري از تنديس «بابي مور» از مفاخر فوتبال انگلستان و باشگاه وستهام لندن برگزار شد.
اين تنديس، مور را در حالي نشان مي دهد كه پس از فينال جام جهاني ۱۹۶۶ به نشانه پيروزي روي دستان هم تيمي هايش «جف هورست»، «ري ويلسون» و «مارتين پيترز» بلند شده است.
در اين مراسم جمعي از شخصيت هاي سياسي و ورزشي انگليس هم شركت داشته اند از جمله «اندرو» پسر دوم ملكه انگليس، بيوه بابي مور و سه قهرمان مزبور كه مجسمه شان زير تنديس مور در حال له شدن هستند. البته اميدواريم مديران ورزشي قهرمان پرور و اسطوره پرور ما با شنيدن اين خبر جوگير نشوند زيرا مرحوم «مور» در آن زمان فقط پنجاه كيلوگرم وزن داشته، حال آنكه معلوم نيست كدام شير پاك خورده اي مي خواهد اسطوره هاي ورزشي ايران مثل رضازاده، علي پروين و علي دايي را سر دست بلند كند تا از روي اين صحنه تنديس بسازند.

• واردات سارز، صادرات بيليارد
محمدحسين شهرياري، رئيس فدراسيون بولينگ و بيليارد ايران آمادگي كشورمان براي صادرات بيليارد به كشورهاي همسايه را اعلام كرد. او خاطرنشان كرد: «تا سال ۶۹ ورود ميزهاي بيليارد استاندارد به ايران ممنوع بود و همين امر روند فعاليت ها را خيلي كند مي كرد. اما كم كم ورود اين ميزها با ۵ درصد عوارض گمركي به صورت آزاد بلامانع شد. در حال حاضر نيز خودمان با كمك سازمان تربيت بدني در چندين كارخانه كشور ميز بيليارد استاندارد مي سازيم طوري كه آنها را به كشورهاي تركيه و شوروي صادر كرده ايم. »
در همين حال قرار است تيم ملي بيليارد ايران براي شركت در مسابقات بين المللي هند عازم اين كشور شود آن هم در شرايطي كه بيماري سارز لحظه به لحظه در شرق آسيا گسترش مي يابد. احتمالاً اگر تيم ايران در مسابقات بين المللي هند شركت كند در بازگشت اين عزيزان، همزمان با صادرات بيليارد، واردات سارز هم خواهيم داشت.

• محروم از تور دوفرانس
ايگور گونسالس دگالديانو، نفر پنجم آخرين دوره تور دوفرانس، امسال در مسابقات دور بزرگ حضور نخواهد داشت. او توسط شوراي مبارزه با دوپينگ در خاك فرانسه از شركت در اين ديدارها منع شد.
گونسالس دگالديانو از اواخر ماه مارس به مدت شش ماه از راس تيم Once كنار گذاشته شده بود. آزمايشات اورين او در مرحله ميدي ـ ليبر گران پري ۲۰۰۲ و در شش مرحله از تور نشانه هاي استفاده از مواد نيروزا را نشان مي دادند. اتحاديه دوچرخه سواران بين المللي در اين شرايط تصميم گرفته بود پرونده دوچرخه سوار اسپانيولي را سفيد كند، چون او پيراهن زرد رهبر يك تيم را بر تن داشت. آنها اين چنين نشان دادند كه گونسالس به دليل مشكلات جسمي و نياز به درمان از سالبوتامول استفاده كرده بود. اما حالا سازمان مبارزه با دوپينگ در اعتراض به اين مخفي كاري اعلام كرده است: «گونسالس خودش در مورد نتايج آزمايشات مشكلي ندارد و همه چيز را پذيرفته است. او هيچ مدرك قابل قبولي در مورد بيماري و نياز به درمان با اين ماده ارائه نكرده است. البته درصد اين ماده در آزمايشات او با درصد مواد مصرفي دارويي تفاوت بسياري دارد. » در نهايت طبق نظر اين سازمان گونسالس به هيچ وجه حق شركت در رقابت هاي ورزشي دوچرخه سواري در فرانسه را ندارد.
پيش از اين دوچرخه سواران ديگري مثل يان اولريش آلماني نيز به علت استفاده از مواد نيروزا شانس حضور در رقابت هاي جهاني دوچرخه سواري از جمله تور دوفرانس را از دست داده بودند، البته اولريش كه به تازگي به پايان دوران محروميتش رسيده قصد دارد رقيب جدي لنس آرمسترانگ در تور دوفرانس باشد. با اين اوصاف بايد منتظر معرفي چهره هاي جديد از سوي فرانسويان در مسابقات قديمي و معتبر دور فرانسه بود.