باشگاه اينترميلان از ديرباز گرايش آشكاري به راست گراها داشته و عموماً طبقه مرفه ميلان جزو طرفداران آن محسوب مي شوند اما گاهي چپ گرايان نيز از مديران اين باشگاه خصوصاًشخص ماسيمو موراتي حمايت مي كنند
آث ميلان همچون گذشته كه با عنوان باشگاه كريكت ميلان به مثابه يك نهاد اجتماعي طبقه كارگر شهر مطرح بود و عده زيادي از اعضاي اتحاديه هاي كارگري چپ گرايان از آن حمايت مي كردند مورد توجه طبقه متوسط جامعه شهري ميلان است
شايد هيچ چيز در دنيا به اندازه دعواي خانوادگي قديمي قدرت بالا بردن ميزان آدرنالين خون را نداشته باشد، به خصوص اگر اين دعوا از نوع فوتبال و با سابقه اي طولاني و در حدود ۹۰ سال داشته باشد. كاملاً واضح است كه منظور ما دربي مشهور ميلان بين اينترنازيوناله و آث ميلان است. دعوايي كه به خاطر جدايي يك گروه شورشي از باشگاه كريكت و فوتبال ميلان ـ كه بعدها به آث ميلان تغيير نام يافت ـ آغاز شده و تا به امروز همچنان ادامه دارد. امروز دويست و شصت و پنجمين بار است كه درگيري مسالمت آميز اين دو تيم تكرار مي شود.
|
|
از بازي قبلي اين دو تيم يك نيم فصل مي گذرد. در بازي قبلي هم شور و حرارت فزاينده اي به چشم مي خورد. پيدا كردن هواداران متعصب دو تيم هيچ زحمتي ندارد. يكي از آنها كه بيرون از رستوران ورزشگاه مشغول گاز زدن به ساندويچ همبرگر و پنير است در نزديكي آبخوري كثيف و نامرتب ايستاده و با پرچم آبي و سياه و صورتي رنگي كه با سس ساندويچ درهم آميخته توجه هر بيننده اي را جلب مي كند. وقتي هواداران آث ميلان از جلوي او رد مي شوند لوكا با نگاهي آكنده از خشم و تحقير به آنها نگاه مي كند. بازي بين او و طرفداران ميلان از چند ساعت قبل شروع شده، با اين حال او مي گويد: «ما بيشتر شبيه پسرعموهاي دعوايي هستيم تا دشمنان سرسخت.» اين جمله لوكا تا حد زيادي درست است، چرا كه معمولاً در هنگام بازي دو تيم همشهري به ندرت زد و خورد يا درگيري شديد بين هواداران دو تيم پيش مي آيد.
اين درحالي است كه در دربي هاي ديگر ايتاليا مثل يووه و تورينو و لاتزيو و آ. اس. رم گاهي اوقات خشونت به حد خطرناكي رسيده و چاره اي جز دخالت پليس باقي نماند.
اما در ميلان اوضاع كمي بهتر است. لوكا در اين مورد مي گويد: «درست است كه ما و طرفداران ميلان همديگر را دوست نداريم اما ترديدي ندارم كه هر دو از يوونتوس بدمان مي آيد. شايد شما در استاديوم سن سيرو شاهد رد و بدل شدن توهين ها و شوخي هاي ركيك هواداران قرمز و آبي ميلان باشيد، اما وقتي بازي تمام مي شود به ياد اين نكته مي افتيم كه در يك محله يا خيابان زندگي مي كنيم، در يك اداره يا سازمان كار مي كنيم و يا با يك خط مترو درون شهر سفر مي كنيم. گاهي اوقات هم اتفاق مي افتد كه از كنترل خارج شويم اما اين موارد نادر هستند و اصولاً بين طرفداران بسيار متعصب پيش مي آيند. »
در همان رستوران ورزشگاه يا رستوران ها و كافه هاي شهر ممكن است قبل از نبرد بزرگ شما شاهد حضور هواداران دو تيم دور يك ميز باشيد درحالي كه مشغول خوردن و نوشيدن و يا بازي هاي محلي هستند.
از طرف ديگر در خانواده ها نيز موارد بسيار زيادي مشاهده مي شود كه اعضاي يك خانواده هر يك به تيم مورد علاقه خود عشق مي ورزند. دربي ميلان برخلاف تصور يك جنگ داخلي نيست بلكه يك مسئله داخلي و درون گروهي است كه هيچ وقت فراتر از اين نمي رود. دربي ميلان برخلاف دربي هاي مشهور مادريد، گلاسكو و رم به هيچ وجه زاييده اختلاف هاي اجتماعي، مذهبي و سياسي نيست.
باشگاه اينترميلان از ديرباز گرايش آشكاري به راست گراها داشته و عموماً طبقه مرفه ميلان جزو طرفداران آن محسوب مي شوند. اما از طرفي ماسيمو موراتي رئيس ميلياردر باشگاه كه ثروت هنگفتي از چاه هاي نفت در اختيارش بهم زده گاهي تمايلات چپ گرايانه از خود بروز مي دهد و به همين دليل چپ ها از او حمايت مي كنند.
حتي در انتخابات شهرداري ميلان ائتلاف چپ ميانه او را به عنوان كانديدا معرفي كرد.
اما آث ميلان همچون گذشته كه با عنوان باشگاه كريكت ميلان به مثابه يك نهاد اجتماعي طبقه كارگر شهر مطرح بود و عده زيادي از اعضاي اتحاديه هاي كارگري ـ تجاري و چپ گرايان از آن حمايت مي كردند، مورد توجه طبقه متوسط جامعه شهري ميلان است. سيلويو برلوسكوني رئيس اين باشگاه رهبر حزب مخالف راست ميانه فورزا ايتالياست و آث ميلان به حمايت هاي بي دريغ او مديون است. اغراق نيست اگر نخست وزيري سيلويو برلوسكوني را مرهون حمايت از فوتبال و به خصوص آث ميلان بدانيم.
با اين اوصاف و تفاوت هايي كه بين ساختار باشگاه وجود دارد باز هم دليلي براي درگيري و خشونت طلبي بين هواداران ديده نمي شود و آنچه كه اين مسابقه را جذاب تر نشان مي دهد اين است كه طرفداران دو تيم در خانه اي مشابه باهم سهيم هستند.
نور، صدا، رنگ
بي ترديد معماري خاص ورزشگاه جوزپه مئاتزا كه شبيه به سبك گوتيك (معماري كليساها) است، تاثير فوق العاده اي بر هياهو و جنجال دربي ميلان مي گذارد. جايگاه تماشاگران با شيب تند و ظرفيتي نزديك به ۸۶۰۰۰ نفر وقتي مملو از جمعيت مي شود هيبتي بي نظير پيدا مي كند. اگرچه براي هواداران دو تيم كه بارها اين موقعيت را تجربه كرده اند چيز جديدي وجود ندارد اما براي كساني كه براي اولين بار به جوزپه مئاتزا مي آيند، تجربه اي فراموش نشدني و خارق العاده رقم مي خورد. ورزشگاه پر از پرچم هاي قرمز و مشكي و آبي و مشكي است كه روي سروصداي برخاسته از تماشاگران موج مي زنند. جايگاه هواداران متعصب (اولتراها) بيشتر به چشم مي آيد. در يك طرف شكست ناپذيران اينتر (Irriducibili) سر پا ايستاده و شعارهاي حماسي مي دهند و در طرف ديگر در جايگاه «fiola del leoni » به معناي جايگاه شيرها هواداران قرمز و مشكي آث ميلان موجي از شور و حرارت را برپا داشته اند. نزديك شدن به ورزشگاه جوزپه مئاتزا در چنين شبي با تلالو نورهاي رنگارنگ سرگردان و برج هاي زيبا و شگفت انگيز مسلط به زمين فوتبال نفس هر كسي را به شماره مي اندازد. اگر در اين شرايط پا به زمين سبز ورزشگاه بگذاريد قطعاً احساس حقارت وجود شما را فرا مي گيرد. براي لحظاتي احساس مي كنيد كه در ميان قلب هاي پرتپش حاميان و طرفداران متعصب دو تيم و نور و سروصدا و رنگ ها بمباران شده ايد و بي اختيار به هر سو كشيده مي شويد.
فرياد سرگيجه آور اولتراها از رديف هاي بالايي ورزشگاه چون سيل بر سر شما فرو مي ريزد. نورها به طور مداوم در ميان جمعيت دور مي زند و سروصدا و بوي دود حاصل از سوختن منورها مشام تان را نوازش مي دهد. بله شما در قلب ميلان هستيد.
روزهاي اتحاد
ممكن است كه امروز هواداران فوتبال در ميلان را در قالب دو تيم ببينيد، اما روزگاري علاقه مندان به فوتبال در ميلان فقط از يك تيم حمايت مي كردند. باشگاه كريكت و فوتبال ميلان در سال ۱۸۹۹ توسط مردي انگليسي به نام آلفرد ادواردز تاسيس شد. در ابتدا اين باشگاه محل تجمع جمعيت مهاجر انگليسي بود، كساني كه به همراه دوستان ثروتمندشان در رستوران هاي آمريكايي غذا مي خوردند.
در نهم مارس ۱۹۰۸ پس از جلسه اي كه در پشت پرده هاي رستوران مشهور آن زمان يعني «اورولوجيو» برگزار شد، گروهي كه منتسب به جناح رقيب ايتاليايي و سوئيسي بودند تصميم به جدايي گرفتند و پس از چندي باشگاه فوتبال جديدي را تاسيس كردند. نام اين باشگاه به طعنه «اينتر نازيوناله» شد. آنها با اين نام گذاري ماهيت ياران قديمي خود را كه از مليت هاي مختلفي بودند به مسخره و شوخي گرفتند. بعد از مدتي اين نام به Italian Associzone Callcio تغيير كرد. اين باشگاه حتي مدتي به English milan هم شناخته مي شد.
به هرحال پس از جدايي كامل دو باشگاه همگي منتظر اولين برخورد بين رفقاي قديمي و رقباي فعلي بودند. درست شش ماه پس از تولد تيم اينترنازيوناله اولين مسابقه بين اين دو تيم در ساحل آلپين در چياتزو برگزار شد. از آن موقع تا پايان قرن بيستم اين دو ۲۴۶ بازي رسمي و غيررسمي برگزار كردند و روزهاي تلخ و شيريني را براي هوادارانشان به ارمغان آوردند.
حالا پس از گذر سال هاي متمادي هواداران اينتر شعار خردكننده اي را نثار ميلانيست ها مي كنند. آنها با سر دادن عبارت «Serie B » سقوط سرخ و سياه ها را در سال ۱۹۶۹ به تمسخر مي گيرند. در فصل ۶۹ تيم ميلان پس از يك رسوايي شرم آور به دليل تباني با چند تيم ديگر محكوم به سقوط به دسته پايين تر شد و دو سال بعد در حالي كه كمترين نشانه اي از غرور هميشگي را در چهره داشت به سري A بازگشت. با اين حال تا به امروز ميلان توانسته تعداد بيشتري از پيروزي را نصيب خود كند و اين هم مايه غرور و خوشبختي هواداران روسونري است. علاوه بر آن ميلان در سال هاي اخير ـ خصوصاً در دهه نود ـ دوران موفقيت آميز نسبتاً طولاني را پشت سر گذاشته و دو بار قهرماني اروپا و شش بار قهرماني ايتاليا را به هوادارانش هديه كرده است.
اين در حالي است كه آخرين افتخار قهرماني براي اردوي آبي و مشكي ها مربوط به يازده سال قبل است و با وجود صرف هزينه هاي هنگفت كه بالغ بر ۳۰۰ ميليون پوند مي شود نتوانسته آن چنان كه انتظار مي رود، موفق باشد. آنها در اين سال ها ستارگان بزرگ و بين المللي مثل رونالدو و زامورانو را هم به جمع قهرمانان وطني مثل ويري افزودند اما هنوز هم اينتر با روزهاي اوج در دهه ۶۰ فاصله زيادي دارد. اينتر در اوج اقتدار در دهه ۶۰ توانست ۳ بار عنوان قهرماني در سري A را به دست آورد و دوبار قهرمان جام باشگاه هاي اروپا شود.
فراتر از ايتاليا
دربي ميلان با سابقه اي نزديك به ۹۵ سال حالا در سراسر دنيا مطرح است و سال هاست كه از يك رقابت محلي فاصله گرفته. هر دو باشگاه ستارگان بزرگي را از سراسر جهان گردهم آورده اند و تمام فوتبال دوستان جهان را براي تماشاي رقابتي نفس گير دعوت مي كنند. ميليون ها نفر در سراسر جهان هم با اشك و لبخند ديوانه وار هواداران دو تيم همراه مي شوند و رفته رفته اين رقابت به سرزمين هاي آنان نيز نفوذ مي كند. روزنامه ها و رسانه هاي بسياري از كشورها هم براي پوشش دقيق و مناسب اين ديدار بزرگ تلاش مي كنند. همه اينها در كنار شور و هيجان بي حد و حصر ميلاني ها منجر به رقابتي نفس گير اما مسالمت آميز مي شود كه رگه هاي واضحي از مشتركات دو تيم در آن ديده مي شود. اگرچه رنگ پيراهن هاي دو تيم از دور آبي و قرمز مي نمايد اما نوارهاي سياه مشترك روي پيراهن ها همچنان فصل مشترك دو تيم باقي مانده است. فصل مشتركي كه مبناي رقابت را بر دوستي و صلح باقي مي گذارد.
آمار دوتيم
ميلان: ۹۲ پيروزي
اينتر: ۸۴ پيروزي
مساوي: ۶۶
اينترميلان
سال تاسيس: ۱۹۰۸
نام استاديوم: جوزپه مئاتزا (سن سيرو ۸۵۶۰۰)
لقب: نراتزوري (سياه و آبي)
مربي: هكتور كوپر
بهترين بازيكن: كريستين ويري ـ آقاي گل فعلي سري A
آث ميلان
سال تاسيس: ۱۸۹۹
نام استاديوم: جوزپه مئاتزا (سن سيرو ۸۵۶۰۰)
لقب: روسوتري (سياه و قرمز)
مربي: كارلو آنچلوتي
بهترين بازيكن: آندره شوچنكو در ۶ دربي ميلان ۹ گل به ثمر رسانده
ميلان در يك نگاه
موقعيت:
ميلان شهري است كه در قسمت شمالي ايتاليا واقع شده و در اصل پايتخت لومباردي، منطقه گسترده شده در شمال رودخانه پواست. اين شهر در ميان پيمونته (غرب)، اميليا (جنوب)، ونتو، ترنتينو و سود ـ تيرول (شرق) و سوئيس (شمال) احاطه شده است.
تاريخچه:
ميلان شهري زيبا با تاريخچه اي به قدمت هزاران سال است. در نتيجه بناهاي تاريخي بسيار و ميراث فرهنگي بسيار غني و پرباري در آن به چشم مي خورد. امروزه ميلان خود را به عنوان «پايتخت اقتصادي ايتاليا» مطرح ساخته است. گروه هاي مختلف جوانان و ثروتمندان ايتاليايي وارد كافه هاي مجلل ميلان مي شوند تا چيزي بخورند و لباس هاي خوش آب و رنگ شان را به رخ اين و آن بكشند.
جمعيت:
يك ميليون و سيصد و شصت و نه هزار و هفتصد و شصت و پنج نفر (گزارش سازمان توريست ايتاليا)
غذا و نوشيدني:
ايتاليا به خاطر غذاها و نوشيدني هاي خوش طعمش مشهور است. به راحتي مي توانيد از ميان پاستاهاي خوش طعم، انواع سس ها، سالادها و نوشيدني هاي رنگارنگ آنچه كه مورد نظرتان است بيابيد. درواقع اگر نمي خواهيد گارسون هاي رستوران مدام دور شما بچرخند تا فلفل هاي عجيبي كه براي هضم غذا مفيدند و براي صرف به همراه پيتزا يا غذاهاي ديگر مناسبند را پيش شما بياورند، بهتر است هرچه زودتر غذاي خود را انتخاب كنيد.
سنت ماريا دله گراتزي، كليساي گوتيكي كه در سال ۱۴۹۰ ساخته شده است نماد شكوه رنسانس ميلان است. لئوناردو داوينچي مأمور شد كه مشهورترين نقاشي اش يعني سناكولو يا شام آخر را بر روي ديوار مجاور سالن غذاخوري اين كليسا به تصوير بكشد.
و يا مونته ناپولئونه، يك مركز خريد زيبا و مجلل مخصوص فروش محصولات نشان هاي نامدار در مد و طراحي لباس است. مجسمه زيباي ناپلئون هنوز هم در اين منطقه باقي مانده است.
كليساي دوئومو كه تكميل آن ۵۰۰ سال طول كشيد (از سال ۱۳۸۶ تا ۱۸۸۶)، در ميدان مركزي شهر ميلان جاي دارد. اين كليسا بزرگترين و پيچيده ترين نمونه معماري گوتيك است و حاصل كار پنج قرن فعاليت هنرمندان، صنعتگران، معماران، ساختمان سازان و مهندسان شهرهاي غني و يا متوسطي است كه در ساخت اين كليساي باشكوه سهيم بوده اند.