آران
يك دهه پيش باشگاه هاي حرفه اي فوتبال ژاپن گرد هم آمدند تا جي ليگ (J-Leage) يا ليگ حرفه اي ژاپن را بنيان گذارند. از آن روز حركتي در بطن جامعه ژاپن آغاز شد كه به محبوبيت روزافزون فوتبال در سرزمين آفتاب تابان انجاميد. حالا ديگر در ميان نسل جوان اين كشور پرداختن به «بازي زيبا» يا تماشاي آن مهجور نيست و تب فوتبال با برگزاري جام جهاني در ميان آنان همه گير شده. هرچند احساسات مردم ژاپن در خلال جام ۲۰۰۲ بيشتر به خاطر ميزباني يك تورنمنت جهاني فوتبال بود و عمدتاً فوتبال ملي اين كشور را در بر مي گرفت ولي افزايش چشمگير حضور هواداران فوتبال باشگاهي ژاپن در استاديوم ها از تابستان گذشته به اين سو نشان از رونق گرفتن فوتبال در مقابل محبوب ترين ورزش ژاپن، بيسبال دارد.
•••
جي ليگ از سال ۱۹۹۳ در قالب يك ليگ ۱۰ تيمي آغاز شد و از سال ۱۹۹۹ بود كه سيستمي شامل دو دسته ممتاز و متوسط در آن پا گرفت. دسته اول (J1) شامل ۱۶ تيم و دسته دوم (J2) شامل ۱۲ تيم هستند در حالي كه هر دو دسته زير يك عنوان و نشان رسمي بازي مي كنند.
مثل ساير ليگ ها اينجا هم بازي ها به شكل رفت و برگشت انجام مي شوند و يك جام حذفي با حضور تمامي ۲۸ تيم مزبور برگزار مي گردد.
(J1) يا ليگ دسته اول به دو نيم فصل يا از نظر خود ژاپني ها دو فصل مجزا تقسيم مي شود. نيم فصل اول با عنوان بهاره از ماه مارس (اسفند) تا جولاي (مرداد) به طول مي انجامد و نيم فصل دوم يا پاييزه با يك وقفه كوتاه از ماه آگوست (شهريور) تا نوامبر (آبان) پي گرفته مي شود. قهرمان هاي اين دو فصل در پايان مسابقه فينال را برگزار مي كنند. چنين برنامه اي كه تا حدودي به وضعيت آب و هواي ژاپن نيز ارتباط دارد، سبب جذابيت بيشتري مي شود و همواره به تيم هاي كوچك تر اين فرصت را مي دهد تا به قهرماني برسند. همچنين تقسيم بندي بازي هاي رفت و برگشت نشان مي دهد كه در جي ليگ تقابل دو يا چند تيم آنقدر حساس نيست كه در يك دربي ميزان بودن يك طرف در ليگ بهاره و ميهمان بودنش در ليگ پاييزه آنقدر سرنوشت ساز باشد.
تيم هاي دسته دوم (J2) نيز طي يك فصل پيوسته با هم رقابت مي كنند و در پايان دو تيم صدرنشين آن جاي دو تيم قعرنشين (J1) را مي گيرند. بازي هاي جام حذفي از دور اول تا مرحله نيمه نهايي به شكل رفت و برگشت برگزار مي شوند و بازي فينال به يكي از استاديوم هاي معروف ژاپن منتقل مي گردد.
مطابق قانون در ژاپن هر باشگاه حق دارد پنج بازيكن خارجي استخدام كند. وقتي جي ليگ تازه به راه افتاده بود اين قانون كمك كرد تا تني چند از مشهورترين بازيكنان جهان جذب باشگاه هاي ژاپني شوند. مثلاً زيكوي برزيلي به كاشيما آنتلرز پيوست و پير ليتبارسكي ژرمن به يونايتد ايچي هارا آمد. اين استعدادهاي جهاني سطح انتظارات را بالا بردند و هواداراني را گرد باشگاه ها جمع كردند با همان سطح بينش هواداران كلاسيك اروپا. ستاره هاي خارجي نقش بسزايي در محبوبيت جي ليگ داشته اند همان طور كه تأثير زيادي بر سبك بازي ژاپني ها گذاردند. آنها نسلي از فوتباليست ها را به سوي گسترش مهارت ها و فراگيري نگرش حرفه اي سوق دادند. هر باشگاهي كه مي خواهد وارد دسته اول جي ليگ شود، بايد از امكاناتي پايه در حد استاندارد برخوردار باشد. يك باشگاه علاوه بر يك تيم حرفه اي اصلي بايد يك مجموعه اقماري از تيم هاي پايه داشته باشد كه شامل سه رده سني زير هجده سال، زير ۱۵ سال و زير ۱۲ سال مي گردد. در (J2) شرايط كمي آسان تر است و جداي از يك تيم اصلي با قراردادهاي حرفه اي فقط يك تيم پايه زير هجده سال لازم است.
در حالي كه باشگاه هاي (J1) بايد به استاديوم هايي با گنجايش حداقل ۱۵ هزار نفر دسترسي داشته باشند، شرط ظرفيت براي باشگاه هاي (J2) به ۱۰ هزار نفر كاهش مي يابد. ضمن اينكه هيچ باشگاهي نمي تواند بدون داشتن يك مجموعه تمريني مجوز حرفه اي بگيرد. مسلماً فراهم آوردن چنين سطحي از امكانات كار آساني نخواهد بود به همين دليل از باشگاه ها به عنوان موسسات مالي يا شركت هاي تجاري ثبت نام مي شود و در بسياري موارد كمپاني ها، دولت هاي محلي و ساير نهادهاي اقتصادي وارد شراكت با باشگاه ها مي شوند و نقش حامي مالي را بازي مي كنند.
بدين شكل باشگاه ها بخش قابل توجهي از بودجه شان را از اسپانسرها تأمين مي كنند.
هريك از تيم هاي جي ليگ متعلق به يكي از شهرهاي ژاپن هستند و مطابق قانون نام شهر حتماً بايد بخشي از نام رسمي باشگاه باشد ولي معمولاً قسمت نخست نام رسمي به حامي يا شريك مالي اختصاص مي يابد. اين سنتي است كه از ليگ حرفه اي بيسبال به ليگ حرفه اي فوتبال ژاپن وارد شده. فلسفه نامگذاري باشگاه ها بر اساس شهرها و كمپاني ها، به منظور بهره مندي آنها از ريشه هاي قدرتمند اجتماعي و اقتصادي است كه اين هويتي منحصربه فرد برايشان به ارمغان آورده.
فلسفه فوق مستقيماً با گسترش فرهنگ هواداري در ارتباط است چنانكه تيم كوچكي مثل «اوراوا رد دياموندز» يا «الماس هاي سرخ شهر اوراوا» عليرغم اينكه افتخار خاصي ندارد صاحب هواداراني است كه در هر بازي استاديوم تيم را پر مي كنند و چنان شور و حرارتي به خرج مي دهند كه هر مسابقه اوراوا به يك فستيوال رنگ و موسيقي تبديل مي شود.
•••
دو دليل اصلي براي راه اندازي جي ليگ مي توان ذكر كرد. هدف نخست ارتقاي سطح فوتبال ژاپن بود. پيش از تأسيس جي ليگ، ليگ فوتبال ژاپن (JSL) مهم ترين رقابت سراسري كشور محسوب مي شد. «JSL» متشكل از تعدادي تيم هاي آماتور با حمايت هاي محدود مالي بود. اما به ندرت ژاپني ها دريافتند كه اگر بخواهند در رقابت يك تيم ملي معتبر جمع شوند بايد ليگي با استانداردهاي اروپا و آمريكاي جنوبي داشته باشند يعني آن بخش از دنيا كه فوتبال بر آن حكمفرماست. ۶ سال پس از تأسيس جي ليگ ژاپن با غلبه بر ايران براي نخستين بار راهي جام جهاني (۱۹۹۸ فرانسه) شد.
دومين هدف از راه اندازي جي ليگ، گسترش مفهوم ورزشي با الگوي باشگاه هاي ورزشي فراگير اروپايي بود. باشگاه هاي ورزشي در اروپا داراي زيربنايي اجتماعي هستند و در طيف وسيعي از رشته ها فعاليت دارند.
مردم در باشگاه هاي محلي شام و نهار مي خورند و اوقات فراغتشان را در آنجا سپري مي كنند.
هدف جي ليگ فعال كردن جوامع محلي پيرامون فوتبال به منظور نزديكي مردم به يكديگر است. اين هدف از طريق سازماندهي آيين ها مراسمي از سوي باشگاه ها و جذب شهروندان دنبال مي شود. براي مثال باشگاه «يوكوهاما ـ اف ـ مارينوس» پروژه اي با نام «دوستيابي از طريق فوتبال» را در شهر «يوكوهاما» سازماندهي مي كند. اين پروژه اجتماعي به موضوعات گوناگوني اختصاص يافته:
۱ ـ تعامل بازيكنان مشهور با شهروندان محلي
۲ ـ آموزش مهارت هاي فوتبال به نوجوانان، خانواده ها و زنان
۳ ـ گشودن امكانات باشگاه به روي عموم مردم
۴ ـ كلاس هاي آموزشي براي مربيان فوتبال.
از سوي ديگر باشگاه، تيم فوتبال قدرتمندي ساخته كه بازي هاي اين تيم به كانون گردهمايي هاي مردم يوكوهاما بدل شده اند.
پروژه «دوست يابي با فوتبال» درست در روزهايي برگزار مي گردد كه فستيوال سالانه «مينياتوماتسوري» در جريان است. پيوند مردم و فوتبال در اين جشن ها چشم اندازي روشن براي فوتبال ژاپن ترسيم مي كنند. پيش از آغاز دهه نود ژاپن يك قدرت درجه دوي آسيا بود ولي به لطف جي ليگ آنها نه تنها يك جامعه فوتبال قدرتمند ساختند بلكه اين شهامت را يافتند تا ميزباني جام جهاني را بپذيرند و به شكلي بي نظير از عهده آن برآمدند.
به دنبال ميزباني بزرگ ترين تورنمنت فوتبال دنيا حالا ژاپن پاي ثابت بزرگ ترين تورنمنت هاي فوتبال است.

از عمر ليگ فوتبال حرفه اي ژاپن تنها ده سال مي گذرد امّا به لطف ستاره هاي خارجي كه سفيران فوتبال مدرن در ژاپن هستند اين ليگ ابعادي جهاني يافته، اين ستاره ها چه از نظر فيزيكي و چه فكري تأثير شگرفي بر نسل جديد فوتبال ژاپن گذارده اند و بسياري از آنها خود از قدرت مديريت فرهنگ ژاپني ها تأثيرپذيرفته اند. با هم نگاهي به مهمترين لژيونرهاي جي ليگ ظرف ده سال گذشته مي اندازيم.

زيكو (برزيل) او در سال هاي ۹۴ و ۹۳ براي كاشيما آنتلرز بازي مي كرد. او قدرت نفوذ بالايي به عنوان يك بازيكن پر تجربه داشت و نيازي به ذكر نيست كه زيكو اسطوره فوتبال برزيل، بزرگترين استاد فوتبال ژاپني ها بوده است. زيكو پس از مدتي مربي گري كاشيما، حالا به سمت سرمربي تيم ملي ژاپن منصوب شده است. پير ليتبارسكي (آلمان) او در فاصله ۹۵ ـ ۹۳ براي يونايتد ايچي هارا بازي كرد و مثل زيكو تأثير زيادي بر ارتقاي سطح فوتبال جي ليگ داشت. دريبل هاي تماشايي ليتبارسكي و ضربه هاي آزاد دقيق پاي راست اين هافبك چپ بسياري از هواداران را مجذوب ساخت. دراكان استويكويچ (يوگسلاوي سابق) در سال ۱۹۹۴ مارادوناي سرخ موي اروپا به ناگويا گرامپوس پيوست. به خاطر هوش بالا و ذهن سريع استويكويچ ژاپني ها به او لقب «جن» داده بودند. او جزو معدود ستاره هاي بزرگ دنياي فوتبال بود كه در دوره اوج خود به جي ليگ آمد. پاتريك امبوما (كامرون) او هم يكي ديگر از ستاره هايي بود كه در نقطه اوج بازي اش به ژاپن سفر كرد. او از ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ در گامبا اوزاكا آنقدر گل زد و گل زد تا اينكه به «شانس سياه» مشهور شد و سرانجام در سال ۹۸ آقاي گل جي ليگ گشت. امبوما همچنين به خاطر حركات برق آساي خود نزد هواداران محبوب بود.

گري لينه كر (انگلستان)
گلزن اسطوره اي انگليسي در سال هاي ۹۳ و ۹۴ براي ناگويا گامپوس گلزني كرد اما آنقدر كه در جام جهاني ۸۶ گل كاشته بود در ژاپن خارق العاده نبود.



لئوناردو (برزيل)
در فاصله سال هاي (۹۶ـ۹۴) در بازگرداندن كاشيما آنتلرز به باريكه قدرت سهيم بود. لئوناردو پس از جام جهاني ۹۴ نه فقط در ژاپن كه در سراسر دنيا يك ستاره بود ولي در جي ليگ ماند و پيشرفت كرد.



گيدو بوخوالد (آلمان)
بوخوالد همان مدافع تنومندي كه در فينال جام ۹۰ مارادونا را از كار انداخت، به مدت سه سال (۹۶ـ۹۴) صخره خط دفاعي «اوراوا رد دياموندز» بود.



دونگا (برزيل)
كاپيتان تيم ملّي برزيل از ۹۵ تا ۹۸ روح جنگندگي را به مردان جوبيلو ايواتا تزريق كرد و جوبيلو با حضور به يكي از بهترين هاي آسيا تبديل شد.



ميشل لادروپ (دانمارك)
پيش از آمدن به كوپه، او تجربه بازي در چند باشگاه بزرگ اروپا را داشت. البته بازيگري لادروپ در «ويسل كوپه» به يك دوره شش ماهه محدود شد.



رامون دياس (آرژانتين)
در سال هايي كه جي ليگ تازه شروع به كار كرده بود او بيش از هر كس ديگري
با پيراهن آبي يوكوهاما مارينوس گل زد و در سال ۱۹۹۵ بازنشسته شد.



سالواتوره اسكيلاچي (ايتاليا)
وقتي ستاره اقبال اسكيلاچي در ايتاليا رو به افول گذاشت به جوبيلوايواتا كوچ كرد امّا به درخشش ادامه داد. در فاصله (۹۶ـ۹۵) آقاي گل جام جهاني ۹۰ براي تيمش ۵۶ بار گلزني كرد.



هريستو استويچكوف (بلغارستان)
آقاي گل جام جهاني (۹۴) تنها يك فصل و اندي (۹۹ـ۹۸) براي كاشيوا ريسول بازي كرد و دوباره به اروپا بازگشت.

• در ابتدا چگونه وارد حرفه فوتبال نويسي شديد؟
تازه تحصيلاتم در رشته حقوق دانشگاه كمبريج به پايان رسيده بود و كاملاً مطمئن بودم كه نمي خواهم يك وكيل شوم. ترجيح مي دادم با نوشتن زندگي كنم. بنابراين به كارديف رفتم تا يك سال دوره روزنامه نگاري مختص مجلات را سپري كنم. نمي خواستم براي هميشه در زمينه فوتبال كار كنم. چون باور داشتم آميختن آن چه كه عاشقش هستيم با آن كاري كه فقط به عنوان شغل و براي امرار معاش انجام مي دهيم اصلاً كار درستي نيست. اما خوشبختانه بعدها فهميدم كه اين باور درست نيست. بزرگ ترين فرصت براي من كار كردن و تجربه اندوختن براي يك مجله تازه كار ورزشي به نام «اسپورتد» بود. آنها كارم را دوست داشتند و در نتيجه به عنوان يك ورزشي نويس تمام وقت در اين نشريه ورزشي استخدام شدم. متأسفانه اين مجله شكست خورد و ناگزير تعطيل شد. بنابراين براي كار به مجله (Match) رفتم و هم اكنون هم به عنوان معاون سردبير در آنجا مشغول به كار هستم.
• مي توانيد در مورد كارتان توضيح دهيد؟
ما مصاحبه هاي زيادي با فوتباليست ها انجام مي دهيم. اما من در حال حاضر معاون سردبير هستم و خودم ديگر اين كارها را انجام نمي دهم. در حال حاضر مقاله هاي اصلي را مي نويسم و بيشتر درگير سازماندهي كارها هستم. به عنوان مثال با شركت هاي توليدكننده لباس هاي ورزشي مذاكره مي كنم و يا با اسپانسرها و كارپردازان بازيكنان به صحبت مي نشينم. مجله را ويراستاري مي كنم و همه نويسندگان، طراحان و عكاسان را باهم هماهنگ مي كنم.
• در كار كردن با فوتبال، بيش از همه از چه چيز لذت مي بريد؟
مي دانم اگر بخواهم به تماشاي بازي بزرگي بروم به احتمال زياد مي توانم و اين مسئله بزرگترين مزيت اين شغل است. اما از ملاقات با برخي شخصيت هاي بلندپايه اين ورزش، شامل بازيكنان، مديران و ساير شخصيت هاي پشت صحنه نيز بسيار لذت مي برم.
• تاكنون برجسته ترين و بهترين لحظات كارتان، كدام بخش آن بوده است؟
حضور در فينال جام اروپا در سال ۱۹۹۹ كه بين دو تيم منچستر يونايتد و بايرن مونيخ در بارسلونا انجام شد، واقعاً استثنايي ترين لحظه زندگي ام بود. يكي ديگر از اين خاطرات يورو ۲۰۰۰ بود. فكر مي كردم تمامي اين تورنمنت جذاب باشد و به همين دليل براي تماشاي ۱۲ ديدار از نزديك به استاديوم رفتم. اگر مجبور بودم از ميان مسابقات يكي را انتخاب كنم، بدون ترديد محبوب ترين ديدار يعني پيروزي چهار بر سه اسپانيا در مقابل نيوزيلند را انتخاب مي كردم. زماني كه اسپانيا دوگل در وقت اضافه وارد دروازه حريف كرد و يوگسلاوي كاملاً ويران شده بود، فقط به اين دليل كه آنها در نهايت صعود كرده بودند، همه مردم خوشحالي مي كردند.
• در نهايت براي افرادي كه مي خواهند پا جاي پاي شما بگذارند و در واقع نويسنده ورزشي شوند، چه توصيه اي داريد؟
به نظر من اطمينان به انتخاب خود و كاري كه درصدد انجامش هستيم بسيار مهم است.
•••
پژمان راهبر
سردبير روزنامه جهان فوتبال

• چه مسيري را طي كرديد تا به اينجا رسيديد؟
من يك روزنامه خوان حرفه اي بودم و خواند مطالب تأثيرگذار رفته رفته من را دست به قلم كرد.
دوست نزديكم در هفته نامه «ستاره ها»، كه اساتيد روزنامه نگاري مثل يونس شكرخواه و فريدون صديقي آن را مي گرداندند، كار مي كرد و در يك صبح به يادماندني شهويور ۶۶ در آنجا فريدون صديقي را ملاقات كردم.
اساتيد ستاره ها كمكم كردند تا ورزشي نويس شدم.
• براي اين كار چه دوره هايي را گذرانده ايد؟
دوره خاصي را نگذراندم. نوشته هاي عالي بودند كه به من درس مي دادند. وقتي سال ۶۶ وارد گزارش هفته شدم خيلي چيزها از آقايان افشار، خوانساري، شيباني و مشايخي ياد گرفتم. آنها به من فضا دادند و من هم كار خبرنگاري مي كردم. بعد وارد روزنامه هاي زن، ايران جوان و صبح ورزش شدم كه سطح متفاوتي داشتند امّا از هر كدام تجربه اي به دست آوردم. در اين مدت با وجود اينكه مطالب ورزشي را دنبال مي كردم امّا هيچ وقت «صبح ورزش» و «خبر ورزشي» من را ارضا نمي كردند. بزرگترين تجربه ام شركت در يكي از كلاس هاي مركز پژوهش و مطالعات رسانه ها بود كه آنجا با نحوه تنظيم خبر آشنا شدم كه هنوز هم برايم مهمترين مسئله است.
• روش كارتان را چگونه تشريح مي كنيد؟
كار ما يك جور آشپزي است. ما به مواد خامي كه به دستمان مي رسد، ادويه مي زنيم و آنها را طبخ مي دهيم. در اين ميان آشپزهايي موفق هستند كه با حوصله و با سليقه باشند. هميشه به اين توجّه داشته ام كه اخبار و تحليل ها خشك نباشند بلكه يك ماجراي جذاّب را روايت كنند.
• نوع رويكردتان به فوتبال چگونه است؟
يك بخش فوتبال فني است و بخش ديگرش اجتماعي كه جنبه سرگرمي دارد. من بيشتر فوتبال را سرگرمي مي دانم. البته وجه فني اش هم لازم است امّا بايد راحت و قابل هضم توصيف شود. فوتبال يك رسانه است كه مي تواند ميليون ها نفر را به سوي خود بكشاند پس از سينما هم مؤثرتر است.
• تأثير گذارترين لحظات كارتان چه بوده است؟
رابطه ما با محصول كارمان يك رابطه پدر و فرزندي است. شب ها هر وقت كه صفحه هاي خوبي مي بنديم احساس خوبي دارم. تلخ ترين خاطره ام از باخت ايران به بحرين بود كه مردم به جاي عصبانيت بغض كردند. بهترين لحظه، قهرماني ايران در بوسان بود كه نتيجه حمايت هاي جهان فوتبال از برانكو را گرفتيم.
• به آنهايي كه مي خواهند پاجاي پايتان بگذارند چه مي گوئيد؟
كار كنيد، حرف نزنيد.

• رقيب جدي براي فرمول يك
ماكس موزلي رئيس فدراسيون جهاني اتومبيلراني (FIA) از پيدايش يك رقيب جديد براي مسابقات فرمول يك خبر داد. موزلي ادعا كرد كه پنج كمپاني مشهور حاضر در فرمول يك يعني بي ام و، دايملر كرايسلر (مرسدس)، فورد (جاگوار)، فيات (فراري) و رنو در حال طراحي مسابقاتي جديد در عرصه اتومبيلراني هستند، البته اين كمپاني ها درصدد كنار كشيدن از عرصه فرمول يك نيستند، اما يك دوره مسابقات جديد مي تواند رقيب جدي براي پولسازترين مسابقات اتومبيلراني سرعت جهان باشد.

• رضايت رئيس
محسن مهر عليزاده رئيس سازمان تربيت بدني همچنان حرف هاي جالبي مي زند. خصوصا حرف هاي جديد او خبر خوشي براي مطبوعاتي هاي سمج و پردردسر ورزش مايه خوشحالي است. معاون رئيس جمهوري و رئيس سازمان تربيت بدني گفت: از مطالب منتشره در مطبوعات به عنوان بهترين مشاوره در تصميم گيري ها و ارائه راهكارهاي مناسب به مسئولان اين سازمان بهره مي گيرد. «محسن مهرعليزاده» روز پنج شنبه در نشست «هم انديشي ورزشي نويسان با رياست سازمان تربيت بدني» كه با همكاري انجمن نويسندگان و عكاسان ورزشي ايران در محل دايمي نمايشگاه ها برگزار شد. افزود: اميد دارم زماني برسد كه به جاي بهره برداري از ۲۰ درصد مطالب ورزشي منتشره در مطبوعات كشور بتوانم از ۸۰ درصد اين مطالب بهره گيرم.
وي به قشر جوان كه بيشترين مخاطبان مطبوعات ورزشي كشور هستند، اشاره كرد و گفت: مطبوعات مي بايست از سطحي نگري بپرهيزند و هر چه كارشناسي تر با مسائل برخورد كنند و از نوشتن مطالبي كه نشاط و شادابي را از قشر جوان دور مي كند، پرهيز نمايند.
معاون رئيس جمهوري در ادامه اظهار داشت: جوانان، سازندگان آينده ايران هستند از همين رو نبايد شور و نشاط را از آنان با نوشتن مطالب منفي گرفت. رئيس سازمان تربيت بدني بر داشتن مطالب آموزشي در مطبوعات تاكيد كرد و گفت شايد در نخستين گام مطالب آموزشي براي مخاطبان جاذبه لازم را نداشته باشد، اما اين روند در آينده تغيير خواهد كرد و مخاطبان بسياري را جذب خواهد نمود. مهرعليزاده تصريح كرد: سطح مطالبي كه در مطبوعات ورزشي منتشر مي شود، مي بايست از سطح فرهنگ جامعه بالاتر باشد تا بتواند در فرهنگ جامعه تاثير بگذارد. وي از مطبوعات به عنوان يك «فرصت» مناسب براي مديران سازمان تربيت بدني ياد كرد و گفت: سرمايه هاي سازمان تربيت بدني تنها امكانات، تاسيسات و. . . نيستند، بلكه مطبوعات و جوانان نيز جز سرمايه هاي اين سازمان به شمار مي روند. وي در ادامه به اهداف تشكيل كميته مطبوعات در سازمان تربيت بدني اشاره كرد و گفت هدف ما سانسور نيست بلكه تلاش داريم با تشكيل اين كميته ارتباط مناسبي با مطبوعات ايجاد كنيم. معاون رئيس جمهوري گفت: آيين نامه اين كميته تدوين شده است و اميد داريم از همكاران مطبوعاتي در اين كميته بهره گيريم. رئيس سازمان تربيت بدني با اشاره به نگاه مثبتي كه از سوي مسئولان نسبت به ورزش كشور وجود دارد اظهار داشت: در مدت بيش از يك سال كه از حضورم در اين سازمان مي گذرد، تاكنون هيچ دستگاه، نماينده و. . . نسبت به مسائل ورزشي با بي ميلي برخورد و يا كارشكني نكرده است، در طول اين مدت بودجه عمراني و جاري اين سازمان افزايش چشمگيري داشته كه اين امر حكايت از نگاه مثبت مسئولان به اين مقوله اجتماعي، فرهنگي، سياسي و اقتصادي كشور دارد. در اين نشست شماري از ورزشي نويسان كشور نقطه نظرات و ديدگاه هاي خود را نسبت به مسائل مختلف ورزش ارائه كردند. همچنين در اين نشست از ۳ تن از پيشكسوتان عرصه مطبوعات ورزشي كشور به نام هاي حسين فكري، ناصر مفخم و يونس عليشيري با اهداي لوح هايي سپاس تقدير و تشكر به عمل آمد. معاون رئيس جمهوري و رئيس سازمان تربيت بدني پيش از شركت در اين نشست از برخي از غرفه هاي مطبوعات در نمايشگاه بازديد به عمل آورد.

• كشتي، ورزش نياكان
ديدار اعضاي فدراسيون كشتي با حجت الاسلام والمسلمين سيدحسن خميني در روز پنج شنبه اتفاق جالبي بود. سيد حسن خميني نشان داد كه مثل پدرش مرحوم سيد احمد خميني علاقه خاصي به ورزش دارد. سيد احمد خميني زماني در يكي از تيم هاي فوتبال قم بازي مي كرد و طبق شنيده ها سيد حسن خميني هم به فوتبال علاقه زيادي دارد. در اين ديدار كه چهارشنبه شب انجام شد، محمدرضا طالقاني به بيان گزارش عملكرد فدراسيون و برنامه هاي آتي آن پرداخت.
سپس «منصور مهديزاده» پيشكسوت و قهرمان اسبق جهان، ديدار جوانان رشيد و ورزشكار كه مظهر راستگويي و منش پهلواني هستند با ايشان را ستود و لوح تقدير اهدايي از سوي فدراسيون كشتي را به وي تقديم كرد. حجت الاسلام والمسلمين حاج سيدحسن خميني نيز در اين ديدار، كشتي را ورزش اول كشور و از آن ايرانيان دانست و گفت كشتي ورزشي بجا مانده از نياكان ماست كه بايد در حفظ و توانمندي اين ميراث با ارزش كوشيد. وي نام كشتي را توام با جوانمردي، خضوع و رفعت دانست و افزود كشتي گيران و پهلوانان نامي ايران زمين همچون پورياي ولي و تختي با رعايت كرامات اخلاقي و با تاسي به اميرمومنان علي(ع) به عنوان اسطوره ماندگار در اذهان باقي ماندند.
حاج سيدحسن خميني سرمايه گذاري در امر ورزش را مانعي جدي در مقابل ناهنجاري هاي اجتماعي خواند و گفت: با بسترسازي اختصاصي بودجه و تشويق مردم براي گرايش به ورزش از صرف هزينه هاي زياد براي برخورد با ناهنجاري ها در قسمت هاي مختلف اعم از نهادهاي قضايي، انتظامي و خانوادگي جلوگيري مي شود.