«نيروهاي اشغالگر به وظايف حقوقي خود عمل نكرده اند. ما اين شيوه را محكوم مي كنيم و نيروهاي اشغالگر را مسئول فقدان امنيت در عراق مي دانيم. ما از ابتدا گفتيم كه اشغالگران بايد بگذارند عراقي ها خودشان مسئوليت امنيت در اين كشور را به عهده بگيرند و گفتيم كه يك نيروي مؤمن عراقي بايد تشكيل شود تا مسئوليت حفاظت از اماكن مقدس عراق را به عهده بگيرد...»
عبارات بالا بخشي از آخرين خطبه هاي آيت الله شهيد سيدمحمد باقر حكيم در نماز جمعه نجف اشرف است. وي در هفته هاي اخير بارها اين تذكر را به آمريكايي ها داده بود كه بخشي از ناامني هاي كنوني اين كشور محصول اشغالگري است و همين اشغالگري است كه در مردم عراق رغبتي براي مبارزه با عوامل ناامني كه عمدتا بقاياي رژيم صدام حسين هستند، ايجاد نمي كند.
تقدير اين بود كه درستي هشدارهايي كه آيت الله حكيم مي داد با شهادت خودش ثابت شود.
مبناي استدلال شهيد شيعيان عراق و جهان كه از زمان لشكركشي آمريكايي ها و قبل از آن كه به عراق حمله كنند، مطرح مي كرد اين بود كه تجربه تاريخي نشان داده است مردم عراق به سلطه بيگانه تن نمي دهند.
بسياري از تحليلگران سياسي و مقام هاي بلندپايه كشورهاي جهان از جمله جمهوري اسلامي ايران نيز بارها همين هشدار را به آمريكايي ها داده اند. اساس اين هشدارها اين است كه برخلاف آنچه آمريكايي ها مي پندارند، آنها قدرت يگانه دنيا نيستند و اگر تصميم هاي آنها مستظهر به اراده بين المللي نباشد، لاجرم ناكام خواهد ماند. آمريكايي هااگر واقعا درصدد حل بحران عراق باشند ناگزيرند اين واقعيت را بپذيرند كه اولا مديريت سياسي و اجرايي عراق بايد به مردم اين كشور سپرده شود، ثانيا بازسازي ويرانه هايي كه آنها در دو جنگ سال ۱۹۹۰ و ۲۰۰۳ در عراق ايجاد كردند تحت نظارت بين المللي انجام شود و ثالثا بپذيرند كه الگوي تجاوز به كشوري به قصد دولت سازي در آن - دست كم در كشورهاي اسلامي - آب در هاون كوبيدن است.
صداي واحدي كه در دو روز اخير از عراق برخاسته و در كنار محكوم كردن عوامل ترور آيت الله حكيم، اشغالگري آمريكا و ناتواني اين كشور در تأمين امنيت عراق را، جاده صاف كن اين جنايت خوانده است زنگ خطري است كه اگر آمريكايي ها آن را جدي نگيرند، آرامش به عراق باز نخواهد گشت و اقتداري را كه رهبران واشنگتن خواب آن را ديده اند به احتضاري سخت بدل خواهد كرد.