اشكان نعمت پور- پسران سان سيرو تا به حال هفت بار به اين ستيز راه يافته اند و سه قهرماني نيز در كارنامه خود دارند. ناسيونال، پنارول و رئال مادريد نيز با همين تعداد كاموري، شانه به شانه ميلان در تاريخ جام بين قاره اي ايستاده اند و بوكا، يك رده پايين تر، با دو قهرماني به انتظار روز رويارويي بزرگ و برجا نهادن افتخاري ديگر، لحظه شماري مي كند.
فصل قبل رئال مادريد در ديداري برتر المپياي پاراگوئه را با دو گل در هم كوبيد و اينك زمان انتقام فرا رسيده است.
روزهاي پرفروغ گذشته
قهرمان سه گانه جام آمريكاي جنوبي - اروپا تا به حال شش بار در اين رقابت حضور داشته كه هر يك به نوعي خاطره انگيز بوده، از هنرنمايي پله تا درخشش كافوي جوان با گلي پيروي زبخش به سياقي حماسي در يكصد و هجدهمين دقيقه بازي، همه در چنين مسابقه اي به تاريخ ميلان پيوسته.
نخستين حضور فرا قاره اي ميلان به سال ۱۹۶۳ در جدال با قدرتمندترين رقيب ممكن، سانتوز برزيل با مرد افسانه اي اش ثبت شد. سال پيش از آن سانتوز به مدد شش گل «پله» در مجموع دو بازي رفت و برگشت هشت بر چهار بنفيكا را شكست داده بود تا غناي فوتبال سرزمين طلايي پوشان را به رخ بكشد. در بازي رفت به رغم دو گل پله، ميلان چهار بر دو ميهمان خود را در هم كوبيد تا سرنوشت به بازي برگشت در ورزشگاه ماراكانا كشيده شود.
در شرايطي كه مجموع گل هاي زده شده از اهميت چنداني برخوردار نبود، يكصد و پنجاه هزار تماشاگر حاضر در ماراكانا شاهد برتري سه بر دو سانتوز بودند تا كار به بازي تكراري در ماراكانا كشيده شود. سانتوز با برد يك بر صفر بار ديگر مدال زرين بازي ها را به كف آورد.
آخرين بازي ميلان در اين جام كه در توكيو برگزار شد هم با شكست خاتمه يافت. ولزسارسفيلد كه با برتري برابر سائوپائولو اولين جام بين قاره اي خود را تجربه مي كرد با دو گل تيم رويايي آن زمان كشور چكمه اي را به زانو درآورد تا روسونري سال ها تنها آرزوي جدال در اين وهله را در سر بپروراند.
اين فوتبال ناب
بوكا جونيورز هم با وسوسه ايستادن بر تارك فوتبال دنيا ناآشنا نيست. ماواي واپسين روزهاي مارادوناي كبير به خوبي طعم پيروزي و شكست در اين برهه را چشيده. به سال ۲۰۰۰، در آغاز هزاره بود كه رئال مادريد، مجموعه اي از بزرگان دنيا برابر فوتبال ناب آرژانتيني سرتعظيم فروآورد. يك سال بعد اما، همين تيم برابر فوتبال ماشيني و منسجم آن روزهاي بايرن مونيخ شكست خورد تا ناكامي هم چهره نازيباي خود را براي آنان عيان كند.
به هر روي بوكا امسال، خصوصاً با حضور ابر گلزن مستعدي چون كارلوس توز، پرقدرت تر از چند فصل اخير به نظر مي رسد.
تيم بوينس آيرس هفت بازي گذشته خود را با پيروزي پشت سرنهاده، به ياري خط حمله مرگبارش نوزده بار دروازه حريفان را در اين تعداد اندك مسابقات گشوده و تنها پنج گل پذيرفته. اما آنچه كه دراين بين براي ميلان آنجلوتي با ستاره هايي نظير پيپو اينزاكي، شوچنگو، سيدورف، كاكا، كافو و مالديني خطرناكتر مي نمايد، وراي خط حمله پرقدرت و مدافعان با صلابت بوكا، سياق آنها در بنياد كردن ضد حملات سريع و كوبنده است كه به سادگي اركان هر خط دفاعي را بر هم مي ريزد و موجبات تلاشي رقيب را فراهم مي آورد. نماينده شايسته آمريكاي جنوبي در سومين حضور خود در اين ستيز در خلال چهار فصل، تنهادر پي پيروزي است. نتيجه اي كه با كمي اهتمام بيشتر، قادر به كسب آن است.
دريچه اي برگذار زمان
در ژاپن مي توان چهره هاي آشنايي را يافت كه پيش از اين هم در اين دست مسابقات حضور داشته اند. پائولو مالديني و الساندرو كاستا كورتا، دو مدافع كهنه كار ميلان براي پنجمين بار دراين بازي حاضر مي شوند. مالديني اگر چه هم اكنون نيز در اوج به سر مي برد اما او با وداع از تيم ملي به گونه اي كنايي آمادگي اش براي بازنشستگي را بيان كرد و افت فني فاحش كاستاكورتا هم نشان از واپسين روزهاي او در مستطيل سبزدارد. از اين روست كه مسابقه بوكا جونيورز مي تواند آخرين نبرد بين قاره اي اين زوج ديرآشنا باشد. كاستاكورتا در سال ۱۹۹۴ از زمين بازي اخراج شد.
كافو هم كه به سال ۱۹۹۳ در شمايل بازيكن سائوپائولو برابر ميلان بازي كرده بود يكبار ديگر بخت هنرنمايي در رقابتي فراقاره اي را به كف آورده است. در سوي ديگر ليگرمو اسكلوتو و نيكلاس برديسو هم براي سومين بار با پيراهن بوكا چنين ديداري را لمس مي كنند.
در حال حاضر آرژانتين با هفده حضور در ديدار بين قاره اي و هشت مدال زرين يك گام از ايتاليا پيش است. مردان سرزمين چكمه اي در يازده بازي خود در جام بين قاره اي ، هفت بار آن را به دست آورده اند و برتري ميدان مي تواند تعداد قهرماني هاي دو كشور را برابر كند. اما اين توفيق روسونري در صورت كسب پيروزي نخواهد بود. هم اكنون اروپا در قياس با بيست و يك قهرماني آمريكاي جنوبي يك بار كمتر از رقيب به فتح اين جدال نائل آمده و برتري ميلان مي تواند دو سرزمين را در سطحي يكسان جاي دهد.
به هر جهت، اگر چه بسياري بخت ستاره هاي گرانقيمت ميلان براي رسيدن به كاموري را بسيار بيشتر مي دانند اما ناآشنايي با توانمندي هاي قوتبال باشگاهي در آمريكاي جنوبي، مخصوصاً در آرژانتين كه با تمام فراز و نشيب ها به راه خود ادامه مي دهد، بر چنين انديشه اي دامن مي زند. با وجود مرداني با تجربه و ستاره هاي جوان و مستعد، بوكا از اقبال بيشتري براي رسيدن به جام برخوردار است تا ميلان ملالت بار آنچلوتي.
