|
نامزدي آلمان براي ميزباني رقابت هاي بزرگ
لايپزيك كوچك در انتظار المپيك
لا يپزيك از ميان شهرهايي چون فرانكفورت، هامبورگ و اشتوتگارت از سوي آلمان براي نامزدي ميزباني المپيك تابستاني ۲۰۱۲ انتخاب شد
ماندانا مشايخي
بدون شك برگزاري مهمترين رويداد ورزشي در يك شهر نه تنها براي ساكنين آن شهر كه براي تمام مردم آن كشور اتفاقي مهم و البته غرورآفرين است. صدها هزار نفر براي ديدن اين بازي ها به آن شهر مسافرت خواهند كرد و توجه جهانيان به سوي آن جلب خواهد شد، صدها خبرنگار اخبار حاشيه اي شهر را مخابره خواهند كرد و نماينده هاي شركت هاي بزرگ دنيا عازم آنجا خواهند شد.
اخيراً لايپزيك، شهري كوچك در ايالت ساكسوني آلمان از سوي دولت اين كشور به عنوان نامزد ميزباني بازي هاي المپيك ۲۰۱۲ به كميته بين المللي المپيك معرفي شده است و حالا اين شهر بايد با رقباي گردن كلفتي چون لندن، پاريس، نيويورك، مادريد، مسكو، تورنتو و ريودوژانيرو برسر كسب عنوان ميزباني المپيك رقابت كند.
شايد بتوان براي برخي از شهرهاي نامزد، دلايلي براي احتمال رد درخواستشان از سوي كميته بين المللي المپيك آورد: نيويورك مهمترين و بزرگترين شهر ايالات متحده، ابرشهر شلوغي است كه برپايي المپيك در آن با اهداف اصلي برگزاري بازي هاي المپيك مغايرت دارد چرا كه اين شهر مدرن، دودزده و پيشرو در تجارت و تكنولوژي بيشتر مورد علاقه تجار بزرگ بوده تا طرفداران برپايي يك سنت ورزشي.
از طرف ديگر نگراني هاي امنيتي پس از حملات ۱۱ سپتامبر هنور در اين شهر برطرف نشده است و معلوم نيست در ۸ سال آينده اين نگراني ها كمتر خواهد شد يا بيشتر.
مادريد پايتخت كشوري است كه در دهه نود ميلادي يك بار ميزبان المپيك بوده و اين احتمال مي رود كه مسوولان كميته بين المللي المپيك به اين زودي ها دوباره سراغ اسپانيا نروند. مسكو نيز سابقه برگزاري المپيك را داشته است. گرچه المپيك در مسكو در اوايل دهه هشتاد برگزار شد، اما مسكوي امروز با مسكوي آن روزها فاصله زيادي دارد. مسكو ديگر پايتخت اتحاد جماهير شوروي قدرتمند نيست، بلكه مركز كشوري است كه با مشكلات اقتصادي بسيار عميقي دست و پنجه نرم مي كند. از سوي ديگر اين شهر نيز گرفتار دردسرهاي امنيتي است؛ همين يك سال پيش بود كه در مسكو، چندين چريك زن و مرد چچني تمام تماشاگران يك تئاتر را در همان سالن به گروگان گرفتند و ماجراجويي خود را به يك تراژدي خونين بدل كردند. حالا تصور كنيد چنين اتفاقي در يك استاديوم! با تماشاگراني از دهها كشور جهان بيفتد.
و اما ريودوژانيرو. اين شهر يكي از بزرگترين شهرهاي كشوري است كه گرچه تجربه ميزباني جام جهاني ۱۹۷۸ را دارد اما با اوضاع اقتصادي و سياسي اسف باري روبه رو است؛ در دو سال اخير آرژانتين، اولين كشور ورشكسته جهان، دچار تنش هاي شديد اقتصادي - سياسي بوده است و بارها مردم بيكار و فقير قابلمه به دست به خيابان ها ريخته اند. وضعيت كشور در زمستان ۲۰۰۲ به بحراني ترين حالت خود رسيد و كار به آنجا كشيده شد كه در كمتر از ۱۵ روز، چهار رييس جمهوري در اين كشور جابه جا شدند. شايد آرژانتين بخواهد با ميزباني المپيك نظر جهانيان را به خود جلب كند، سرمايه گذاران را جذب كرده و به اقتصادش سروساماني ببخشد، اما آيا كميته بين المللي المپيك ريسك برگزاري ناموفق بازيها را خواهد پذيرفت؟
در اين ميان لندن، پاريس و تورنتو مشكلات چهار شهر ديگر را ندارند و هركدام مي توانند از همين حالا خود را بخت اول ميزباني بدانند.
آلماني ها باوجود اينكه مي دانند سابقه برگزاري المپيك در مونيخ، آن هم در ايالت باواريا يعني قلب تپنده آلمان غربي، دليل خوبي براي انتخاب لايپزيك نيست، اما آنها هم براي اين انتخاب خود دلايل قابل توجهي دارند. لايپزيك شهري است كه مردمش ۱۴ سال پيش با انقلابي آرام معروف به انقلاب مخملين، باعث برچيده شدن ديوار برلين و اتحاد دو آلمان شدند و با اين حركت پايه هاي دوراني نو براي آينده اروپا را رقم زدند.
علاوه بر اينكه اروپاي متحده سرنوشت امروز خود را به نوعي مديون لايپزيكي هاست، سپردن ميزباني المپيك به اين شهر هم همسو با اهداف برگزاري المپيك است، چراكه به اين عضو قديمي بلوك شرق و پيشرو در حركت به سوي دنياي جديد با مرزبندي هاي نو امكان عرضه توانايي هاي اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و ويژگي هاي محلي خود را داده است. در كنار اينها تنها يك احتمال موثر در تعيين شهر ميزبان المپيك ۲۰۱۲ ناگفته مي ماند و آن اينكه مشكلات سياسي اخير ايالات متحده با آلمان و فرانسه، شانس لايپزيك و پاريس را براي مزباني كاهش دهد و كفه ترازو را به نفع لندن پايتخت كشور متحد آمريكا و نيويورك شهر زخم خورده از حملات ۱۱ سپتامبر سنگين كند.
كوچك اما با اعتمادبه نفس
خوشحالي مردم لايپزيك جاي تعجب ندارد چراكه اين شهر درحالي انتخاب شده كه هنوز آلماني هاي زيادي كه در غرب كشور زندگي مي كنند چشمشان به لايپزيك يا روشتوك نيفتاده است. در اين ميان بسياري در آلمان معتقدند كه انتخاب اين شهر آلمان شرقي به عنوان نامزد ميزباني المپيك تابستاني ۲۰۱۲ و روشتوك به عنوان ميزان مسابقات آبي اين المپيك تنها يك حركت سياسي نبوده، بلكه نمونه عملي بهره گيري از تاريخ و فرهنگ محلي در شناساندن آلمان پس از اتحاد است.
روز پس از تصميم گيري ولفانگ تيفنسي شهردار لايپزيك با غرور در مورد شهرش صحبت مي كند و مي گويد از اينكه مي شنوم مردم مي گويند به تصويري پرجنب و جوش تر از شرق (آلمان) نياز داريم ناراحت مي شوم، چون امروز شرق آلمان چيزي از غرب آن كم ندارد و نيازي نيست كه آلمان نگران اعتمادش در سپردن اين مسووليت به ما باشد. ممكن است بسياري فكر كنند مسوولان ورزش با انتخاب لايپزيك به جاي شهرهاي مهم ديگري چون هامبورگ، فرانكفورت يا دوسلدورف خواسته اند قدرشناسي خود را از «انقلاب مخملين» پاييز ۱۹۸۹، كه تظاهرات روز دوشنبه لايپزيك در آن طلايه دار سقوط آلمان شرقي شد، اعلام كنند. اما به هر حال لايپزيك و ايالت ساكسوني اميدوارند كه بتوانند از طريق بازي هاي المپيك حركتي تازه به سوي آينده داشته باشند. لايپزيك با جمعيت نيم ميليوني، كوچك ترين شهري خواهد بود كه ميزبان المپيك مي شود و براي پيروزي بر رقيباني نظير لندن، پاريس نيويورك و ... و تحقق چنين آرزويي اعتماد به نفس بسياري لازم است. اما اهالي شهر زياد نگران اين موضوع نيستند چرا كه اين ساكسون ها از قديم به نوآوري و خلاقيت و بهره گيري از امكانات و فرصت ها مشهور بوده اند. علاوه بر اين آنها نه تنها از همكاري و كمك هاي همه آلماني ها مطمئن هستند، بلكه به پشتيباني رئيس بلگرادي كميته بين المللي المپيك اميدوارند. لايپزيكي ها تلاش مي كنند تا به غير ساختن دهكده المپيك، هزاران منزل مسكوني، آپارتمان هاي قرن نوزدهمي و كارخانه هاي متروكه را براي بازي هاي المپيك مدرنيزه كنند. اين يك راه حل براي امكان ميزباني از صدها هزار مسافر است اما راه حل ديگري هم هست و آن اينكه ميهمانان در برلين، درسدن و حتي پراگ پايتخت چك، مستقر شوند و يك ساعته خود را به بازي هاي المپيك در لايپزيك برسانند. پروژه هاي ساختماني كه بايد تا سال ۲۰۱۲ كامل بشوند عبارتند از: يك تونل شهري كه ايستگاه اصلي راه آهن را به فرودگاه وصل مي كند. يك بزرگراه شش خطه، جاده اي با چندين پل جديد و امكانات بيشتري براي راه آهن. در واقع در لايپزيك براي تاسيسات زيربنايي ۱۶ ميليارد يورو سرمايه گذاري خواهد شد، يعني بيشتر از آن چيزي كه براي جام جهاني ۲۰۰۶ در آلمان خرج مي شود.
معماران بزرگ در لايپزيك
در واقع رقابت بين شهرها فقط در چگونگي برگزاري نيست بلكه در نحوه ساخت و ساز دهكده المپيك و امكانات شهري هم هست و لايپزيك از همين حالا وارد رقابتي براي ساختن محل برگزاري بازي ها شده است، رقابتي كه نه تنها به ذهن هاي خلاق بلكه به گروه كثيري از متخصصان برجسته نياز دارد.
«پيترايزن مان»، يكي از معماران پيشرو معاصر از آمريكا و «پيتر كولكا» از معماران آلمان، در ساختن استاديوم المپيك با گنجايش ۸۲ هزار تماشاچي همكاري مي كنند. براي استفاده هاي بعد از اين ورزشگاه هم فكرهايي شده است. ورزشگاه به شكلي ساخته مي شود كه مي تواند بعد از المپيك چنان كوچك شود كه فقط بيست هزار تماشاچي را در خود جاي دهد. لايپزيكي ها نمي خواهند به هيچ وجه از خود ضعفي نشان بدهند چون به هر حال مي توانند ادعا كنند اين شهر كوچك به طور سنتي خانه ورزش بوده است. فدراسيون هاي فوتبال و دوچرخه سواري آلمان در اين شهر پي ريزي شده اند و اين شهر ده ها برنده المپيك داشته است. ضمنا اولين قهرمان ليگ فوتبال آلمان هم تيم لايپزيك بوده است.
كار ديگري كه اهالي لايپزيك و معمارانشان قصد انجام آ ن را دارند اين است كه زمين هاي بلااستفاده و اماكن متروكه را به مناطق آبادي براي برپايي المپيك بدل كنند. مثلا آنها ادعا مي كنند كه مي توانند يكي از معادن روباز قديمي جنوب شهر را به منطقه جذابي پر از درياچه هاي متعدد تبديل كنند طوري كه قايقرانان، بازيكنان واليبال ساحلي، تيراندازان و دوچرخه سواران كوهستاني در آن مكان با هم رقابت كنند.
با وجود همه اينها مردم لايپزيك زماني براي نشستن و قناعت به موفقيت هاي پيش آمده را ندارند. پيش از معرفي لايپزيك از سوي كميته المپيك آلمان، شهردار اين شهر گفته بود كه ما به معجزه دوم اعتقاد داريم. منظور او از معجزه اول انقلاب مخملي و آرام ۱۹۸۹ بود اما هنوز هيچ كس اعتقاد ندارد كه معجزه دوم نامزدي شهر به عنوان ميزبان بازي هاي المپيك باشد.
|
