محمد صارمي 
اگر پنج شنبه از جلو سينما فلسطين رد مي شديد، مي توانستيد راحت سرتان را بيندازيد پايين و وارد سينما شويد، نه از بليت خريدن خبري بود و نه از بليت پاره كردن. از صبح تا شب هم مي توانستيد فيلم ببينيد. همين كار را جمعه وشنبه هم مي توانستيد انجام دهيد. البته زياد دلتان را خوش نكرده و فكرنكنيد بعد از طرح نيم بها كردن بليت سينما در روزهاي شنبه، اين طرح جديد رايگان تماشا كردن فيلم است. در اين سه روز سينما فلسطين شاهد برگزاري دومين جشنواره فيلم كوتاه سوني بود. گزارشي در اين باره، پريروز در همشهري جمعه چاپ شد. آنچه كه در پي مي خوانيد، نگاه متفاوتي است به اين جشنواره.
زمستان سال گذشته در همين روزها بود كه اولين دوره جشنواره برگزار شد و مورد استقبال خيلي خوب فيلمسازان جوان قرار گرفت. جشنواره اي با جوايز نقدي ۴۰ ميليون توماني و هيات داوراني كه از افراد صاحب نام و معتبر سينماي كشورمان تشكيل شده بود، جاذبه زيادي براي جوانان فيلمسازي داشت كه به دنبال جايي براي مطرح كردن خود و نمايش فيلم هايشان مي گشتند. اين استقبال امسال هم تكرار شد و حدود ۲۴۰۰ اثر به دفتر جشنواره رسيد. تنها شرط فيلم ها زمان حداكثر ۳۰دقيقه وتوليد آثار از آغاز سال ۸۰ تا۸۲ بود و محدوديتي در تعداد آثار ارسالي و سن شركت كنندگان وجود نداشت. هيات انتخاب را ناصر تقوايي (كارگردان ناخدا خورشيد و دايي جان ناپلئون)، رخشان بني اعتماد( كارگردان روسري آبي و زير پوست شهر)، حسن يكتا پناه (كارگردان فيلم جمعه)، سعيد ابراهيمي فر (كارگردان فيلم نار و ني) و محمدرضا دزفولي ( يكي از مديران پر سابقه سينماي جوان) تشكيل مي دادند كه از بين فيلم هاي رسيده ۱۰۰ فيلم را در قالب هاي داستاني، مستند وانيميشن براي بخش مسابقه و رقابت براي رسيدن به جوايز ميليوني امسال انتخاب كردند . جوايزي كه امسال به ۴۴ ميليون تومان رسيد و شامل ۵/۵ ميليون تومان به بهترين فيلم، ۵/۴ ميليون تومان به بهترين كارگرداني، ۴ميليون تومان به بهترين فيلمنامه، ۴ ميليون تومان به بهترين مستند، ۲ ميليون تومان به بهترين انيميشن۴، ميليون تومان جايزه ويژه هيات داوران و ۱۰ جايزه دو ميليون توماني ديگر مي شد. هيات داوران امسال را هم بهرام بيضايي ، مجيد مجيدي، بهمن فرمان آرا، خسرو سينايي و رضا مير كريمي تشكيل مي دادند. رياست هيات داوران مانند سال پيش بر عهده مجيد مجيدي بود.
اين سينما فلسطين دوست داشتني
سينما فلسطين در سانس هاي اوليه خلوت است ولي كم كم بر جمعيت سالن انتظار و سالن هاي نمايش افزوده مي شود. جمعيتي كه اكثر آنها را جوان ها تشكيل مي دهند و تك و توك افرادميانسال در بين آنها به چشم مي خورند.
در گوشه اي از سالن عده اي مشغول بر پا كردن سيستم صوتي - تصويري محصول سوني هستند. يك سري از كاتالوگ هاي تبليغاتي سوني هم در سالن به چشم مي خورد. خب جشنواره مال سوني است ديگر! فيلم ها در ۳ سالن سينما فلسطين نمايش داده مي شوند كه سالن ۳ مخصوص تكرار فيلم هاي بخش مسابقه است. در هر سانس پنج شش فيلم به نمايش در مي آيد كه تركيبي از فيلم هاي داستاني، مستند و انيميشن است. علاوه بر بخش مسابقه، فيلم هاي برگزيده دور قبل و فيلم هاي كوتاه « سفر و عمو سيبيلو» از ساخته هاي بهرام بيضايي، « دو راه حل يك مشكل» از خسرو سينايي و «چشمان بيدار» ابراهيم فروزش هم در بخش جنبي به نمايش در آمدند. روز جمعه هم به پيشنهاد رخشان بني اعتماد برنامه ويژه اي به نام «بم، شهر بي دفاع» برگزار شد كه به بخش فيلم هاي مستندي از زلزله بم و اجراي قطعات موسيقي از ايرج بسطامي اختصاص داشت. تاثير بم بر برنامه جشنواره را علاوه بر نمايشگاه عكسي ازاين فاجعه در سالن انتظار، در تيزرهاي قبل از شروع فيلم ها هم مي توان ديد؛ تصاويري ازمردم زلزله زده و بازيگران معروف سينماي ايران مانند مهتاب كرامتي ومريلا زارعي كه رو به دوربين و با صورتي اشك آلود، بدون هيچ حرفي همدردي خود را با مردم بم نشان مي دادند. از ديگر بخش هاي جنبي اين جشنواره، كارگاه آموزشي فيلمبرداري ديجيتال است كه در روزهاي ۲۱ و۲۲ دي برگزار مي شود.
دو سانس با كارگردان هاي جوان 
لاكو: به معني «دختر» و درمورد دختري روستايي كه هي مي رود به معشوقش كه در شهري ديگر است تلفن مي زند و كمي تصاوير فضاي سبز و آواهاي محلي. همين!
داوت: به معني «عروس». يك مستند به سبك مستندهاي تلويزيوني درباره آداب و رسوم ازدواج در يكي از روستاهاي خراسان (كم كم داشت حوصله ام سرمي رفت!)
مادرم ايران: اين فيلم ساخته اميرحسين كيايي، سالن را به وجد آورد و تاثير خواب آلودگي دو فيلم قبلي را از بين برد. حركت دوربين دور اتاق و نشان دادن وسايل اتاق، همزمان با تبديل تدريجي تصوير از تصاوير سياه و سفيد و خط دار قديمي به تصاوير رنگي و با كيفيت خوب، ايده نسبتاً بازيگوشانه اي براي نشان دادن تاريخ بيست و چندساله بعد انقلاب به حساب مي آمد.
قطار ساعت صفر: يك مستند تكان دهنده درمورد وضعيت آوارگان آذربايجاني, حاصل تهاجم ارمنستان. با فيلمبرداري و كارگرداني خوب، البته بازهم كمي طولاني!
سرشت: يك انيميشن عروسكي به سبك نقاشي هاي مينياتوري كه داستان پر و پيماني نداشت ولي جذابيت هاي رنگ ها و ... كمي تماشاگر را با خود همراه كرد.
بوي زن: يك فيلم داستاني با موضوع يك ازدواج موقت ۱۰ ساعته ولي با ساختاري ضعيف كه كل ايده را بر باد داد.
بخش۳: مستندي درمورد كودكان سرطاني كه نبود يك ايده واحد به تصويرهاي تكان دهنده و لحظه هاي زيباي آن ضربه زده.
دوباره باران: دوربين در يك نماي ثابت رو به پايين و كودكاني كه روي زمين با گچ مشغول كشيدن نقاشي هستند و حوادثي كه در همين نماي ثابت اتفاق مي افتد و يك جورهايي زندگي انسان ها و ازبين رفتن صفاي دنياي كودكي را با نابودي نقاشي ها و... به تصوير مي كشد. ايده اي خوب كه اجراي آن بازهم ضعيف تر از خود ايده است.
س.و: يك فيلم داستاني خسته كننده درمورد يك روز مرخصي يك سرباز، باب سليقه جشنواره هاي خارجي!
بند هفتم: مستندي خوش ساخت درباره ساخت و ساز ني كه البته باوجود خوش ساخت بودن، حرفي براي گفتن نداشت.
حفره: انيميشن قوي و تاثيرگذار با ساختار خوب و تكنيك قوي درباره اعتياد.
و جشنواره ها ادامه دارند
«شركت سوني سود زيادي از فروش محصولات خود در ايران مي برد و چه بهتر كه مقداري از اين سود، صرف كشف استعدادهاي جوان فيلمساز در ايران شود. اگر در آينده نيز شركت ها يا اشخاص ديگري حاضر شوند در زمينه مسايل فرهنگي، جوايزي را اختصاص دهند، بايد از آن استقبال كرد. حركت هاي مثبت فرهنگي وقتي از سوي نهادهاي غيردولتي برمي خيزد، بسيار موفق تر و بهتر است.» اين حرفها را بهمن فرمان آرا مي زند كه يكي از اعضاي هيات داوران امسال بود و مطمئناً هزاران فيلمساز جوان در سرتاسر نقاط ايران، خواهان افزايش اين جشنواره ها هستند. شما هم تا دير نشده بجنبيد و فيلم خود را بسازيد، شايد يكي از استعدادهاي كشف نشده، خود شما باشيد!

به ياد مسيح وارد شويد. آنجا ۱۰ روز است كه نمايشگاهي از آثار موزه اي هنر مسيحي برپا است. به مناسبت آغاز سال نو ميلادي.
وقتي كه داخل مجموعه فرهنگي كاخ نياوران مي شويد از هر كس كه سراغ موزه جهان نما را بگيريد شما را راهنمايي مي كند. موزه جهان نما هميشه ميزبان مجموعه اي نفيس از آثار هنري ايران و جهان است، اما در اين روزهاي خاص - سال نو مسيحي-نمايشگاهي ا زآثار ارزشمند موزه اي تاريخ هنر جهان متاثر از هنر مسيحي در موزه جهان نما برپا شده.اين مجموعه حاصل همكاري اداره كل بنياد مستضعفان، موزه ملت (مجموعه فرهنگي -تاريخي سعدآباد) و موزه هاي مجموعه فرهنگي - تاريخي نياوران است. روزي يك كشيش در تمجيد از مسيحيت، جذابيت هاي هنري اين دين را بيان مي كرد: «در مسيحيت هنر همواره كنار دين است. نواي پيانو در كليسا، نقاشي هاي با ارزش روي شيشه و ديوار كليسا و ... اين هنر است كه مردم را به دين علاقه مند مي كند. فضايي كه وقت دعا در كليسا ايجاد مي شود تنها از لحاظ ديني قابل بررسي نيست. اين يك فضايي هنري هم به شمار مي رود.»... و حالا مسيح در هنر. مسوولان موزه جهان نما از خصلت نزديكي دين و هنر به يكديگر استفاده كرده اند.
«هنرهاي ديني براي آن به وجود نيامده اند كه فقط هنر باشند، آنها ابزاري بوده اند در راه هدفي كه اديان جست وجو مي كردند. در هنرهاي ديني با مفاهيمي روبه رو هستيم كه مقدس شمرده مي شوند. مفاهيم مقدس، روح مقدس را به عالم هنر وارد مي كنند تا هنر مقدسي شكل بگيرد. يكي از مهم ترين عناصر مقدس در هنرهاي ديني به كارگيري چهره قديسين است. زماني كه هنرمندان مسيحي براي بازنمايي چهره مسيح و حواريون خوانده شدند، ممنوعيت كليسا درباره تصويرسازي و شمايل نگاري مقدسين برداشته شد و در نتيجه نقوش به كار رفته در كليساها كه عموما هندسي و نقوشي تجريدي از گل و بوته بود، جاي خود را به تصاويري از حضرت مريم و مسيح، مردم و داستانهايي از كتاب انجيل و رواياتي از حواريون، تمثيل هايي مربوط به مسيح، پاپ و اشخاص مذهبي آن دوران مي دهد.»
اين توضيحي است كه در بروشور نمايشگاه نوشته شده. شما تا ۳۰ دي ماه فرصت داريد كه به موزه جهان نما برويد و مسيح را در هنر ببينيد.

چيزهايي وجود دارد كه ديگر دوره شان گذشته است و يكي از اين چيزها خوش خطي است، مثل آشپزي، مثل چاي دم كردن، گل پرورش دادن و از اين قبيل. همانطور كه ديگر كسي وقت ندارد سبزي پاك كند، برنج دم كند، ادويه هاي مختلف را گير بياورد تا طعم غذايي كه درست مي كند قلابي نباشد و كمي، فقط كمي فرق كند، گل هاي مصنوعي را مي كارند و تازه از بازديدكنندگان محترم انتظار دارند طبيعي فرض شان كنند؛ خوش خط نوشتن ديگر به يك هنر از مد افتاده تبديل شده است. انگار اصلا لزومي ندارد چيزي كه تحويل چشم هاي بقيه مي دهيم، كمي، فقط كمي آبرومند باشد. حقيقتش را بخواهيد اصلا وقتش را نداريم كه تلف اين چيزها بكنيم. حالا ديگر همه چيز كاربردي شده و خط فقط ابزاري براي رساندن منظور است. كسي فكر نمي كند بعضي وقت ها تلاش براي خوش خط نوشتن، به خودي خود مي تواند از هدفي كه با نوشتن آن خط مي خواهيم به آن برسيم، مهمتر باشد. حالا هم كه كم كم به جايي خواهيم رسيد كه نوشتن خط معني نداشته باشد. فونت هاي كامپيوتري، كارش را مي كنند و آن وقت ديگر همه چيز پيش بيني پذير مي شود. در برنامهWorld مثلا امكان ندارد دو تا حرف «ي» با هم تفاوت داشته باشند.
در چنين اوضاع و احوالي، غلامحسين منقري، رئيس كميسيون آموزش و عضو شوراي عالي انجمن خوش نويسان گفته: «در چند دهه اخير، به خصوص از ۳۰ سال گذشته تا به حال، خط تحريري كه به صورت روزمره مورد استفاده قرار مي گيرد از نظر زيبايي تنزل داشته و بدخطي در بين عموم، عادي شده است.» او به اين نكته اشاره كرده كه خط و خوش نويسي يكي از جنبه هاي شخصيتي است و اينكه، اغلب تحصيلكرده هاي ما خط خوبي ندارند. منقري هم چنين گفته كه در دانشگاه، يك رشته هنري با نام خوش نويسي از سال ۶۴ مطرح شده، چون: «يك هنرمند خوش نويس علاوه بر خط، بايد با روان شناسي خط و جامعه شناسي خط آشنا باشد و ادبيات خوش نويسي و آثار قدما را به خوبي بشناسد.»
اما همه اين حرف ها گفتنش بي فايده است. گفتم كه آدم ها در آينده همه چيز را تايپ خواهند كرد. حتي وقتي به عزيزترين كسانشان نامه بنويسند. ديگر هيچ كس، لرزش دست هيچ كس را نخواهد ديد، نخواهد فهميد.

سينما
فيلم «دعوت به شام» به جاي دختر ايروني و «كفش هاي جيرجيرك دار» جاي چشمان سياه. در فيلم اول نگار فروزنده و يارتا ياران حضور دارند ودر دومي هم اكبر عبدي همه كاره است. به احتمال زياد ديگر در اين فاصله تقريباً بيست روزه تا شروع جشنواره فجر، فيلم ديگري اكران نخواهد شد.امروز در سالن كوچك حوزه هنري مي توانيد فيلم «مسابقه حضورذهن» را ببينيد كه رابرت ردفورد آن را سال ۹۴ ساخته. بازيگرهاي اصلي فيلم هم جان تورتورو و رالف فالينس هستند. داستان هم درباره مسايل پشت پرده مسابقه هاي تلويزيوني و شركت كننده هاي نابغه اي است كه اطلاعات عمومي شان را به رخ همديگر مي كشند.مثل هميشه فيلم در دو سانس ۳۰:۱۶ و ۱۹ نمايش داده مي شود.كانون فيلم جهاد دانشگاهي دانشگاه تهران،  امروز اين فيلم ها را در تالار ناصرخسرو نمايش مي دهد: سگ، ساخته آنتونيو ايزاسي، ساعت ۱۴ / مارني، فيلمي كه هيچكاك سال ۶۴ با حضور تيپي هدرن و شون كانري ساخته ساعت ۱۶ / مرگ و دوشيزه يكي ديگر از شاهكارهاي رومن پولانسكي كه محصول سال ۹۳ است ساعت۱۸.
كتاب 
«پرنده من» رماني كه آن را خانم فريبا وفي نوشته و به خاطرش، همين چند وقت پيش جايزه ادبي يلدا را برد، از طرف نشر مركز به چاپ دوم رسيده. اين كتاب ۱۴۴ صفحه اي را مي توانيد به قيمت ۱۲۰۰ تومان در بازار پيدا كنيد. طرفداران آثار و شخصيت جبران خليل جبران بدانند كه كتاب «جبران خليل جبران، انسان و شاعر: جديدترين و كامل ترين زندگي نامه» كه سهيل شروئي و جو جنكينز نوشته اند به بازار آمده. متن كتاب را مهرداد انتظاري ترجمه كرده تا نشر نامك آن را منتشر كند.قصه هاي بهرنگ هم هفته پيش با چاپ جديد به بازار آمده. انتشارات افراسياب اين مجموعه قصه هاي صمد بهرنگي را در ۴۱۴ صفحه با قيمت ۲۲۵۰ تومان تجديدچاپ كرده است.
همايش 
دبيرخانه دايمي همايش هاي پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامي، دوره دهم از سلسله مباحث «هنر، انديشه و ادب در گستره فرهنگ ايراني اسلامي» را به موضوع «هنردرماني» اختصاص داده. امروز در ادامه اين بحث ها،  ساعت ۱۶ تا ۱۸ دكتر «پوررضائيان» و «دكتر احمدي» درباره تئاتر درماني سخنراني خواهند كرد كه براي علاقه مندان به تئاتر مي تواند جالب باشد. در ضمن فردا هم همين دبيرخانه، يك جلسه ديگر از دوره نهم اش را ويژه سينماي آلترناتيو برگزار مي كند كه در آن، ساعت ۱۶ تا ۱۸ دكتر «احمد الستي» درباره «زيبايي شناسي در سينماي غيرمتعارف ايران» سخنراني مي كند. آدرس اين پژوهشگاه هست: تقاطع حافظ و سميه، تالار اجتماعات پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامي حوزه هنري.
نگارخانه 
امروز مي توانيد به اين مراكز سري بزنيد تا از آثار نقاشي، سفال و عكس هنرمندان شهر ديدن كنيد: در نگارخانه والي (ميدان ونك، خيابان خدامي، پلاك ۸۶) نمايشگاه آثار نقاشي خانم زهره قادري برپاست. اين نمايشگاه تا پس فردا ادامه دارد.
گالري مژده (سعادت آباد، ۱۸ شرقي، شماره ۹۱) ميزبان آثار هنري هنرمندان مختلفي است كه قرار است عوايد فروش كارهايشان را به زلزله زدگان بم اختصاص دهند. اين نمايشگاه تا ۲۵ دي برپاست.
نگارخانه آريا (خيابان ولي عصر، بالاتر از خيابان شهيد بهشتي، كوي زرين، پلاك ۱۱) اين روزها در اختيار يك نمايشگاه گروهي عكس است. عكس ها تا ۲۴ دي روي ديوارهاي نگارخانه باقي مي مانند.
در گالري گلستان (خيابان دروس، شهيد كماسايي، شماره ۴۲) مي توانيد از نمايشگاه نقاشي هاي سميرا عليخان زاده ديدن كنند.
در خانه هنرمندان (خيابان ايرانشهر، خيابان موسوي شمالي، باغ هنر) هم نمايشگاه سفال هاي خانم مهري هنربين (هاليدي) به نمايش گذاشته شده اند.
فرهنگسرا
اين هم ادامه انبوه كلاس ها و كارگاه هاي آموزشي فرهنگسراي هنر براي شهروندان تهراني به خصوص آنهايي كه به پل سيدخندان نزديك ترند:صنايع دستي: معرق، منبت، مينياتور، تذهيب، چاپ باتيك، سفالگري، مجسمه سازي، نقش برجسته، طراحي فرش و گليم، بافت فرش و گليم، قلم زني، خوشنويسي .نمايش: كارگاه نمايش كودكان و نوجوانان، كارگاه نمايش عروسكي، نمايشنامه نويسي، بازيگري، گريم، تئاتر. ورزش: شطرنج، شنا، فوتبال، فوتسال، واليبال، بسكتبال، بيس بال، شمشيربازي، آمادگي جسماني، ژيمناستيك، اسكيت، بدمينتون، تكواندو و كونگ فو
تلويزيون 
پخش مستقيم فوتبال باشگاه هاي ايتاليا، امشب آنقدرها دندان گير نيست. به هر حال اگر خيلي پايه بوديد مي توانيد بازي لچه و بلونيا را ساعت ۲۳ تماشا كنيد. اما در عوض ساعت ۳۰:۱۴ دو تا تيم تهراني سايپا و استقلال بازي برگشت شان را در ليگ برتر انجام مي دهند كه مي تواند ديدني باشد.به جز اينها، بهترين برنامه هاي امشب تلويزيون دو تا سريال تكراري است. يكي كيف انگليسي كه ساعت ۲۰:۲۲ از شبكه يك پخش مي شود و آن يكي پهلوانان نمي ميرند كه شبكه ۲ ساعت ۲۱ پخش مي كند. نقطه چين را هم ساعت ۱۵:۲۱ فراموش نكنيد. صبح تا شب خوبي داشته باشيد.
جواد رسولي

فريدون صديقي 
فريدون صديقي روزنامه نگار و مدرس ارتباطات سرگرم به پايان رساندن كتابي است به نام احتمال تكنيك هاي مصاحبه كه در برگيرنده مباني گونه هاي مختلف مصاحبه است.
شما با اين كتاب مي توانيد به نگاهي تازه به اين هنر جذاب روزنامه نگاري برسيد، البته اگر استعدادش را داشته باشيد! به هر حال مي توانيد با تهيه اين كتاب خودتان را آزمايش كنيد.
از فريدون صديقي روز چهارشنبه گذشته يادداشتي را درباره خاطره اي دور ازغلامرضا تختي خوانديد كه بيش از ۲۰ سال پيش در روزنامه كيهان به چاپ رسيده بود.
اكبر عبدي 
روزگاري اكبر عبدي، معروف ترين بازيگر سينماي اين ديار بود. چند كار موفق تلويزيوني را پشت سر گذاشته بود و در دهه بي ستاره ۶۰، فيلم هايش حسابي فروش مي رفت. موفقيتش باعث شد كه يك بار، دستمزد زيادي براي بازي در يك فيلم پيشنهاد دهد كه همين باعث محروميتش شد.كارنامه موفقي از همكاري با معروف ترين فيلمسازان سينماي ايران تدارك ديده بود. از داريوش مهرجويي گرفته تا محسن مخملباف. اما همه چيز در دهه هفتاد به پايان رسيد ديگر كسي سراغ عبدي نرفت و او در سينما و تلويزيون موقعيتش را از دست داد. و حالا  اكبر عبدي را در فيلمي تازه مي بينيم. «كفش هاي جيرجيرك دار». كار ما قضاوت نيست، فقط دلمان براي گذشته تنگ شده