پانصد هزار تومان، يك ميليون تومان، چه كسي حاضر است- و مي تواند- چنين مبلغ گزافي را براي خريد تنها يك فرش صرف كند؟
قشر عظيمي از خانواده هاي يك جامعه را افرادي با ميانگين درآمد متوسط تشكيل مي دهند كه قادر نيستند زخارف دنيوي را براي آراستن خانه شان فراهم آورند و پيرايه هاي فراوان در خانه بياويزند.آنچه مايه شگفتي به شمار مي رود، پيوستن فرش به صف كالا هاي زميني است. حالا  به ندرت زوج هاي جوان در اوان زندگي مشترك شان را مي توان يافت كه فرشي دستباف در ميان اسباب خانه شان گنجانده باشند.
ديگر خريد فرش ماشيني- حتي با كيفيتي نازل هم- براي خانواده ها، خصوصا جواناني كه در آغاز راه قرار دارند دشوار شده. شايد به تدريج فرش- هنري كه در ايران پا گرفت- از دايره المعارف اسباب زيستن در ايران محو شود.