مريم دري منش:جوان، موفق و متواضع. اين «اوون هارگريوز» است كه با وجود جواني، موفقيت هاي زيادي را پشت سر دارد. او فوتبال را در باشگاه كالياري فوت هيلز در زادگاهش كانادا آغاز كرد. از آنجايي كه در كانادا، فوتبال ورزش اصلي محسوب نمي شود، غيرعادي به نظر مي رسد كه هارگريوز راه اروپا و فوتبال را پيش گرفته است.
وي اقرار مي كند كه در كودكي، فوتبال ورزش محبوب وي نبوده است: «تا موقعي كه ۱۶ ساله شدم، بيشتر بسكتبال بازي مي كردم تا فوتبال.»
وي متأثر از پدرش به دنياي فوتبال قدم نهاد، پدري كه در انگليس متولد شده و در تيم هاي بولتون و اندرز و ويگان آتلتيك بازي مي كرد. «من شروع به فوتبال كردم چون پدرم فوتبال بازي مي كرد. تصور مي كنم هر بچه اي مي خواهد همان كاري را بكند كه پدرش مي كرده است.»
او در سال ۱۹۹۷ وطنش را ترك كرد تا به بايرن مونيخ بيايد و در آنجا بود كه در آوريل سال ۲۰۰۱، ستاره اش طلوع كرد. در ديدار خارج از خانه مقابل اينتراخت فرانكفورت،  براي اولين بار، از ابتدا وارد بازي شد. روياي اوون هارگريوز به حقيقت پيوسته بود. اما اين ديدار براي مدتي طولاني، نقطه اوج فصل براي او باقي نماند. وي به زودي با بايرن در نيمه نهايي ليگ قهرمانان اروپا در برابر رئال مادريد و در فينال در مقابل والنسيا قرار گرفت و در هر دو ديدار، با آنكه آن زمان تنها ۲۰ سال داشت، توان بسيار بالاي خود را نشان داد.
او پس از تنها ۲ سال فوتبال حرفه اي با بايرن، تمامي عنوان ها را درو كرده و مجموعه اي از جام هاي مختلف را در اختيار داشت: قهرماني آلمان، جام باشگاه هاي اروپا و جام باشگاه هاي جهان، در سال ۲۰۰۱، عنوان هايي بودند كه اكثر فوتباليست هاي حرفه اي، سال ها بدون موفقيت به دنبال شكار آنها هستند.
در اين اثنا، تيم هاي زيادي، قبل از همه در انگليس به دنبال اين ستاره جوان بودند اما هارگريوز پيشنهاد همه آنها را رد كرد. وي در اين مورد اظهار داشت: «كاملاً طبيعي است كه به عنوان ملي پوشي انگليسي، يكي از باشگاه هاي انگليس را انتخاب كنم. مسأله دشواري براي من است ولي ميل دارم تا پايان قراردادم در سال ۲۰۰۴ در بايرن بمانم.»
اوون هارگريوز با وجود موفقيت، آرام، تودار و متواضع باقي مانده است. وي مي گويد: «من تازه ۲۱ سال دارم و هنوز مي خواهم چيزهايي را ياد بگيرم.» و هدف بعدي اش را زدن اولين گل براي بايرن مي داند. وي تا جولاي ۲۰۰۲ در ۶۵ ديدار براي مونيخي ها، گلي به ثمر نرسانده بود و حالا بايد اين وضعيت را تغيير بدهد: «بالاخره زماني خواهد آمد كه چند گل بزنم.» و تعجبي ندارد اگر به زودي به اين مهم دست يابد.
حالا بايرن مونيخ در مرحله يك هشتم نهايي جام قهرمانان اروپا، در آستانه ديدار با رئال مادريد مي باشد. ديداري كه در آن گروهي از ياران ملي پوش در مقابل هم قرار مي گيرند و از آن ميان مي توان از هارگريوز و ديويد بكهام، ملي پوشان انگليس نام برد.
هارگريوز جوان، از رويارويي با كاپيتان تيم ملي كشورش درديدار برگشت با رئال مادريد ابرازخشنودي مي كند: «ملاقات دوباره و رد و بدل كردن چند جمله با او فوق العاده است. اميدوارم كه شب زيبايي باشد، البته براي بايرن و نه مادريد.»
وي بكهام را الگوي خود مي داند، ولي وقتي به همراه بايرن در مقابل ستاره سابق منچستريونايتد قرار مي گيرد، علاقه قلبي خود را نسبت به وي فراموش مي كند: «براي من باعث افتخار است كه با او در تيم ملي انگليس بازي كنم ولي وقتي در مقابل رئال بازي مي كنيم، ديگر ما ياران يك تيم نيستيم.»
اوون هارگريوز در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ بود كه به تيم ملي انگليس راه يافت، ولي هنوز به عنوان بزرگي با اين تيم دست نيافته است. وي به عنوان تنها لژيونر در تيم ملي انگليس در سال ۲۰۰۲ در جام جهاني ژاپن- كره جنوبي شركت كرد ولي نه به عنوان يار ذخيره، بلكه به عنوان بازيكن اصلي. اما آرزوي وي در مورد اين كه بتواند در جام جهاني توانايي اش را نشان دهد، در اولين مسابقه نقش برآب شد. جام جهاني تنها پس از ده دقيقه، به علت يك مصدوميت،  براي او پايان گرفت.حالا او در برابر دومين تورنمنت بزرگ خود قرار دارد.
بازيكن مستعد بايرن شكي ندارد كه تيم تحت رهبري «اسون گوران اريكسون» در مسابقات يورو ۲۰۰۴ در پرتغال مي تواند با بهترين تيم ها برابري كند: «مسلماً هيچ بازيكن مهمي نبايد مصدوم شود. اگر ما بتوانيم تمركز كافي روي مسابقات پيدا كنيم، مي توانيم نقش بزرگي در اين جام ايفا كرده و حتي قهرمان مسابقات شويم.»
تيم ملي انگليس، در مسابقات يورو ۲۰۰۴، در مرحله گروهي بايد با فرانسه روبه رو شود و هارگريوز مي داند كه تيمش به خصوص در مقابل زين الدين زيدان بايد احتياط كند. وي در مورد زيدان مي گويد: «از نظر من، در حال حاضر وي بهترين فوتباليست جهان است و در چند سال اخير نيز همين گونه بوده است. همه در يك مسابقه فوتبال، از تماشاي بازي او لذت مي برند، همينطور ما بازيكنان بايرن. ما اگر مي توانستيم، همه مثل او بازي مي كرديم.»
اما قبل از اين كه وي در يورو ۲۰۰۴ در برابر زيدان قرار بگيرد، در ابتدا مبارزه اي در سطح باشگاهي را پيش رو دارد اين درحالي است كه در بازي رفت بايرن عليرغم تمامي شايستگي هايش به تساوي يك بريك رسيد و البته او و هم تيمي هايش مي دانند كه مادريد در بازي برگشت حريف سختي خواهدبود.
هارگريوز در مورد ديدار برگشت (بايرن- رئال) مي گويد:« اگر گلي دريافت نكنيم و يك يا دو گل به ثمر برسانيم، آن وقت فكر مي كنم كه صعود كنيم.»

محمدحسن  دوستارگان-  رقــابت هاي  بين المللي  ژيمناستيك  دهه  مبارك  فجر كه  به  مدت  دو روز در سالن  شهيد افراسيابي  تهران  جريان  داشت ، با تصاحب  مدالهاي  طلا توسط ژيمناست هاي  ارمنستاني ، يمني  و ازبكستاني  به  پايان  رسيد.
«آنتون  فاكين » ژيمناست  ارمنستاني  صاحب  مدالهاي  طلاي پارالل  و قهرمـــان  قهرمانان  شد. مدالهاي  طلاي حركات  زميني  و پرش  خرك  به  «نشوان  الحراوي » از يمن  رسيد و واهاگن  استپانيان  از ارمنستان  در قسمت  دارحلقه  و خرك  حلقه  به  گردن آويز طلا رسيد و «هانوت  مردينيان » ديگر ژيمناست  ارمني  به  مدال  طلاي  بارفيكس  دست  پيدا كرد.
به  ايــن  ترتيب  ژيمناست هاي  ايرانـي  نصيبي  از مدالهاي  طلاي  اين  مسابقات  نبردند و سهـــم  آنان  مدال  برنز رشته  پارالل  و نقره  خرك  حلقه  بود كه  توسط وحيد ايزدفر به دست  آمد.
با توزيع  مدالهاي  اين  مسابقات  سهم  ژيمناست هاي  ايراني  از ۲۱ مدال  توزيع  شده  در قسمت  انفرادي  و قهرمان  قهرمانان  تنها دو مدال  بود، اما اين  تيــم  در قسمت  تيمي  بعد از تيم هاي  ارمنستان  و ازبكستان  در رده  سوم  قرار گرفت  و به  يك  مدال  برنز ديگر نيز رسيد.
مسابقات  بين المللي  ژيمناستيك ، ابتدا بر آن  نام  قهرماني  آسيا گذاشته  شد و سپس  با رد اين  نامگذاري  از سوي  نايب  رييس  فدراسيون  جهاني  ژيمناستيك  تنها به  نام  مسابقات  بين المللي  دهه  فجر معرفي  شد.
چيزي  كه  در طول  اين  مسابقات  از سوي  ژيمناست هاي  كشورمان  مشاهده  شد اين  بود كه  آنان  حتي  نتوانستند برخي  از حركات  متوسط در ژيمناستيك  و حركات  خودشان  را به  اجرا بگذارند و اين  مسأله  نشان  مي داد كه  يا ژيمناست هاي  ما نسبت  به  سال  گذشته  افت  كرده اند و يا اينكه  آنان  بدون  آمادگي  لازم  در اين  مسابقات  شركت  كرده  بودند.
در هر دو صورت  بايد اظهار تأسف  كرد كه  در مسابقاتي  كه  حتي  از سوي  خود فدراسيون  نيز نام  آسيايي  بر آن  نهاده  شده  بود! ورزشكاران  ما بدون  آمادگي  لازم  شركت  مي كنند.
از سوي  ديگر نامناسب  بودن  سالن  محل  مسابقات  براي  رشته  ژيمناستيك  كه  ترس  ژيمناست ها از برخورد با نرده  كناري  سالن  به هنگام  اجراي  حركت  پرش  خرك  كاملاً مشهود بود، باعث  شد تا بسياري  از آنان  نتوانند حركت هاي  عادي  خود را اجرا كنند.
همچنين  ضعف  در برگزاري  ، نبود نظارت  كــافي  بر سالن  و تردد بيش  از حد ورزشكاران  و كادر اجرايي  در وسط تشك  ها، خراب  شدن  پارالل  و تأخير مسابقات  به  دليل  عدم  پيش  بيني هاي  لازم  و... همگي  بيانگر ضعف  در برگزاري  اين  مسابقات  بود.
برگزاري  جشن هاي  مختلف  و تبليغـات  وسيع ، خوب  و مناسب  است،  اما اين  برعهده  فدراسيون ها نيست ، بــلكه  نهادهاي  مستقلي  با حمايت هاي  مردمي  و با هدايت  فدراسيون  بايد به  اين  كار بپردازند.
اكنون  در كشور، روند حركتي  ژيــمناستيك  به  سمتي  است  كه  خانواده ها كمتر فرزندان  خود را به  اين  سمت  مي كشانند و برخي  از ورزشكاران  اين  رشته  نيز به  ساير رشته ها گــرايش  پيدا كرده اند.
در يكي  از روزهاي  هفته  جاري  كه  به صورت  اتفاقي  به  سالن  شهيد آذرپي  مراجعه  شده  بود، مشاهده  شد كه  در طبقه  دوم  اين  سالن  تنها ۵ نفر در حال  تمـــرين  هستند كه  اين  وضعيت  در برخي  ديگر از سالن ها در تهران  نيز مصداق  دارد و به  معناي  خالي  شدن  سالن ها از نوجوانان  و جوانان  و عدم  استفاده  مطلوب  از آنهاست . ژيمناستيك مثل پاروپيرار آشفته است ، مفيدها رفته اند و نامفيدها مانده اند. ژيمناستيك امروز ضعيف تر از همه دوران هاست!