چهارشنبه ۲۷ آبان ۱۳۸۳
اجتماعي
Front Page

ابراز وجود پاسخي تدافعي يا منطقي؟
006279.jpg
فخرالسادات كهنداني
هر كدام از ما به طريقي ابراز وجود مي كنيم و البته بسياري از ما فاقد مهارت در ابراز وجود هستيم! شايد تعجب كنيد كه ابراز وجود مگر مهارت  خاصي نياز دارد؟ در پاسخ بايد گفت مطالعه اي كه توسط دانشگاه ميسوري در زمينه ارزش برخي از برنامه هاي آموزش ابراز وجود يا جرأت آموزي انجام گرفت نشان داد كه ۸۵ درصد شركت كنندگان در نتيجه آموزش ديدن در اين حوزه تغييرات زيادي را در زندگي خود تجربه كرده اند. درصد مشابهي از شركت كنندگان نيز در ۶ تا ۸ ماه پس از اتمام آموزش اظهار داشته اند كه قادرند مهارت هاي ابراز وجود خود را حفظ و يا افزايش دهند. اما يكي از دلايل محبوبيت آموزش ابراز وجود، روش هاي صد در صد عملي آن است كه براي بيشتر مردم، بلافاصله قابل اجرا بوده و با ميزان بالايي از موفقيت همراه است.
بهر حال برخي از ما با روش هاي پرخاشگرانه و يا سلطه آميز و سلطه پذير، رفتار منفعل، كلام سرزنش آميز و ... ابراز وجود مي كنيم.
براي افراد تازه كار در امر ابراز وجود، چنين پاسخي، كاملاً غيرمنتظره است و اگر در برابر يك چنين واكنشي قرار گيرند آن را به عنوان حمله غيرمترقبه تجربه مي كنند. به طور كلي مردم نسبت به ابراز وجود معمولاً به شكل تدافعي پاسخ مي دهند.
مهارت صدور اثر بخش پيام ابراز وجود شامل يادگيري نحوه پيش بيني و مقابله با پاسخ هاي دفاعي نيز مي شود. براي رسيدن به اين هدف، عاقلانه تر آن است كه فرآيند شش مرحله اي ابراز وجود را يادبگيريم و چنانچه مفيد واقع نشد مي توانيد از يك برگه يادداشت براي تعيين اين نكته كه چه اشتباهي روي داده است استفاده كنيد.
گرايش انسان به تدافعي بودن
حالت تدافعي عامل مهمي در زندگي انسان است. چرا كه تدافعي بودن اغلب مانع تصميم گير ي ها و اقدام هاي سازنده مي شود. حالت تدافعي موجب مي شود كه انسان حتي در جمع بهترين دوستان خود نيز احساس خطر كند، به طوري كه در بيشتر حرف هاي خود به دفاع كردن مي پردازد. چون حالت تدافعي در زندگي ما بسيار فراگير است. پس تعجب آور نيست كه اغلب مردم، نسبت به پيام هاي ابراز وجود به شكلي تدافعي پاسخ مي دهند. گاه ما براي توصيف يك پيام ابراز وجود و پاسخ دفاعي قابل پيش بيني آن عبارتي خاص داريم و آنرا پديده «حمله و حمله متقابل» مي ناميم. تقريباً هر پيام ابراز وجود به عنوان يك حمله تجربه مي شود و اين حتي در زماني هم كه ابراز وجود، فقط تلاشي براي دور كردن شخص ديگر از قلمرو فرد در حال ابراز وجود است صدق مي كند. چرا كه در پاسخ به اين مواجهه نيز تقريباً هميشه يك «حمله متقابل» صورت مي گيرد. صرف نظر از تلاش هاي ما براي بيان صحيح پيام هاي ابراز وجود، مردم به ندرت تمايل دارند كه چنين پيام هايي را دريافت كنند. اما آيا ما دوست داريم كسي بدون آنكه بفهميم و بدون اجازه وارد قلمرو ما شده و آثار منفي و ملموسي را به ما تحميل كند؟
پي بردن به اين نكته كه زندگي شخصي ديگر را به شكلي نامطلوب تحت تأثير قرار داده ايم بسيار ناگوار است و به همين دليل، حتي بهترين پيام هاي ابراز وجود نيز تمايل به پاسخ هاي دفاعي را در شخص گيرنده پيام فعال مي سازد.
«وقتي پيام جرأت آميزي را مطرح مي كنيد كه داراي جمله بندي مناسب است منتظر تشويق نباشيد. بلكه منتظر حمله يا شكل ديگري از پاسخ هاي دفاعي باشيد.»
در هنگام مواجهه با پاسخ هاي دفاعي قابل پيش بيني ديگران، صرف بيان پيام ابراز وجود، به ندرت نتيجه مثبتي خواهد داشت.
آمادگي
آمادگي جهت صدور پيام ابراز وجود مي تواند متمايز كننده موفقيت يا عدم توفيق آن باشد. نخستين گام براي آمادگي، نگارش (يا آماده سازي) پيام ابراز وجود قبل از ارسال آن است. نگارش پيام دو كاركرد مهم دارد.
نخست، فرآيند پرورش پيام، قبل از هر چيز براي پخش مقداري از احساسات سركوب شده فرستنده پيام مفيد است. فايده ديگر اين كار آن است كه اگر پيام را به شكل مناسبي تنظيم كنيد مطمئن خواهيد بود كه مناسب، مختصر و غير سرزنش آميز است و توانايي ارضاي نيازهاي شما را دارد.
وقتي كه افراد مبتدي بدون آمادگي قبلي، به ابراز وجود مي پردازند، معمولاً پيام هاي كم اثرتري را تدوين مي كنند. از خودمان سئوال كنيم آيا از تجاوز به حريم فرد ديگر خودداري مي كنيم؟ اگر پيام اثري عيني و مملوس داشته باشد تقريباً مطمئن خواهيم بود كه به قلمرو فرد ديگر تجاوز نمي كنيم. حالا اين سئوال مطرح مي شود كه آيا ابراز وجود به چيزي مربوط مي شود كه براي ما يك موضوع نگران كننده دائمي است؟
گر چه موقعيت هايي وجود دارند كه در آنها بهتر است با مشاهده اولين تجاوزي كه به حريم ما صورت مي گيرد به ابراز وجود بپردازيم ما اين موقعيت ها تقريباً زياد نيستند. اين آزمايش براي پيشگيري از بلاي رايج در روابط فردي، يعني غرزدن، مفيد است. حالا بايد از خود بپرسيم، آيا در فرد ديگر، زيربناي اعتماد را بوجود آورده ايم؟ اگر چه مواقعي وجود دارد كه قبل از برقراري تفاهم بايد به ابراز وجود پرداخت، اما پيامي كه قبل از پرورش اعتماد صادر مي شود، بيشتر احتمال دارد كه عواقب وخيمي را براي رابطه و ايجاد انگيزه (تغيير در افراد) داشته باشد. حال اگر از طريق ابراز وجود به ارضاي نيازهايمان دست يابيم در واقع به يكي از قوانين قاطع آموزش ابراز وجود كه به عنوان نخستين مرحله ابراز وجود است دست يافته  و از اينرو احتمال برآورده شدن نيازها بسيار بالا خواهد بود و با چنين پيشينه اي از موفقيت و تجربه، مي توانيم به آرامي به سمت ابراز وجودهاي دشوارتر پيش رويم.
006327.jpg
البته پرواضح است كه براي آمادگي ابراز وجود نياز به تمرين با فرد يا افراد ديگر داريم. و اين تمرين بايستي در محلي ساكت و آرام صورت بگيرد و كسي مزاحممان نباشد. در اينجا يك فرد را به عنوان طرف مقابل خود نياز داريد. در ابتدا به او تمرين بدهيد كه نقش تدافعي را در مقابل شما بازي كند و حتي نمونه هايي از اين حالت تدافعي را به او ياد بدهيد. دوم اينكه به او اجازه بدهيد هرگونه كه مايل است حالت دفاعي به خود بگيرد.
رمز كار در اين است كه به ياد داشته باشيد بايد ميان ابراز وجود و گوش كردن انعكاسي در حركت باشيد، سپس مي توانيد از او بخواهيد كه نشان دهد گزينه واقعي به پيام شما [در چنين مواقعي] چگونه پاسخ مي دهد. اگر او بتواند آن نوع از حالت دفاعي را به صورت نقش ايفا كند. بسيار عالي است، اما اجباري در كار نيست و ما مي توانيم خود اين حالت را نشان بدهيم. از او بخواهيم كه «سخت تر از حالت معمولي پاسخ ندهد و اگر فرآيند ابراز وجود را در جلسه تمرين، به درستي دنبال كرده باشيم به هدف پيام يعني برآورده شدن نيازهايمان، دست يافته ايم.
براي چنين تمريني از قبل قرار بگذاريد و زمان تعيين كنيد و اگر طرف تمرين شما وقت نداشت حتماً به شما اعلام نمايد. در انتخاب مكان دقت كنيد كه اين تمرين تنها با حضور شما و فرد مورد تمرين صورت گيرد. از نظر زمان انجام تمرين بسيار مهم است. براي مثال به هنگام گرسنگي ، زمان صرف غذا، و يا خستگي از كار روزانه... از انجام آن اجتناب كنيم و مكان نيز بايستي در محلي كه هر دو احساس راحتي مي كنيد اين كار را انجام دهيد.
نكته مهم در ارسال چگونگي پيام ابراز وجود است، پس از قرار ملاقات و زمان كافي، چگونگي ارسال پيام نيز در تعيين موفقيت ابراز وجود بسيار مفيد است.
تعامل را نبايد با گفت و گو در مورد مسائل كوچك آغاز كرد. من به سرعت اقدام به كاري كنم. بسيار جدي هستم و مايلم بدون زورگويي به برقراري ارتباط بپردازم ممكن است براي ارسال پيام ابراز وجود خود، با چند جمله كوتاه مثل موارد زير، مقدمه اي فراهم كنم.
فرهاد: متشكرم كه امروز زماني را به ديدن من اختصاص دادي [مكث براي اين كه اگر طرف مقابل قصد صحبت دارد، صحبت كند].
رضا: روز پرمشغله اي بود اما مايل بودم وقتي را براي تو بگذارم.
فرهاد: تشكر مي كنم، چون دوست داشتم در مورد موضوع... حرف بزنيم كه مرا ناراحت مي كند... بايد در بيان گفت وگو، از بكار بردن روش هاي كلامي غيرمستقيم پرهيز كنيم تا پيام ما جدي گرفته شود. شيوه ارسال پيام ما بايستي از جمله بندي مناسبي برخوردار باشد و البته حركات بدني يا به قولي زبان بدن نيز كلام ما را تقويت مي كند هنگامي كه پيام و ابراز وجود را صادر مي كنيد، لازم است كه زبان بدن، منظور ما را از گفته هايمان نمايش دهد و نشان دهد كه در مورد پيام دچار دوسوگرايي و يا ترديد نيستم و انتظار داريم خواسته هايمان برآورده شوند، در هنگام ابراز وجود، زبان تن جرأت مند احترام نسبت به فرد ديگر را نيز انتقال مي دهد. ما حتي با بيان يك جمله واحد از طريق زبان تن مي توانيم عملي سلطه پذيرانه، پرخاشگرانه و يا جرأت آميز را نشان دهيم.
مثال: مهدي با نامزدش قرار دارد كه براي شام به بيرون بروند، نامزد وي به جاي قرار ساعت ۷ شب ۱۵/۸ مي رسد، مهدي با كاربرد پيام هاي زبان بدن با نامزد خود برخورد مي كند.
006330.jpg
با چنين برخوردي در بكارگيري زبان تن احتمال بسيار كمي وجود دارد كه پيام مهدي جدي تلقي شود و خواسته هايش برآورد شود. همانگونه كه اگر خواسته هايش را با رفتاري پرخاشگرانه نشان مي داد. همان پيام با علائم غيركلامي متفاوتي بيان مي شد. پيام ما چه در كلام و چه در زبان تن بايد از روح مشاركت طلبي برخوردار باشد. مهدي مورد فوق را مي تواند اينگونه بيان كند.
وقتي كه يك پيام ابراز وجود اثر بخش را مطرح مي سازيم زبان تن و زبان كلامي شما هماهنگ بوده و يكديگر را تقويت مي كنند. برخي از عناصر اصلي زبان تن جرأت مندانه عبارتند از:
وضع اندام
مستقيماً روبه روي فرد ديگر باشيم؛ محكم بايستيم يا بنشينيم و در فاصله نسبتاً مناسبي از او و در حالي كه رو به جلو خم شده و قرار بگيريم سر خود را بالا نگه داشته پاهايمان را به شكلي استوار بر روي زمين قرار دهيم (حتي اگر نشسته ايم) و با خودداري از روي هم انداختن پاها و قرار دادن دست ها روي سينه، وضعيت «باز و پذيرايي» را حفظ كنيم.
تماس چشمي
در هنگام ابراز وجود، مستقيماً به چشم هاي طرف مقابل نگاه كنيم، اينكه قصد شوخي نداريم بلكه مقصود انتقال مناسب پيام است و از نگاه خيره خصمانه بر فرد مقابل پرهيز كنيم. نگاه عميق به چشمان طرف مقابل كه گاه بسيار كوتاه به اطراف خيره مي شود به دوري از پرخاشگري كمك مي كند.
حالت هاي چهره
حالت چهره بايد با پيام هماهنگ باشد. مردم اغلب هنگام بيان خشم خود از كار فرد مقابل به او لبخند مي زنند و يا حتي به شكل عصبي مي خندند. اين كار به پيامي مضاعف منجر مي شود كه در آن لبخند يا خنده موجب كاهش اهميت پيام كلامي مي شود. حال با تمرين در برابر آينه مي توان از بروز چنين حالاتي خودداري كرد. مثل خنده بي جا و بي موقع.
حركات بيانگر
بسياري، خشك و شبيه به مجسمه اند. انعطاف فيزيكي مانع ابراز وجود مي شود. در حالي كه حركات بيانگر حالات همدلانه، پيام ابراز وجود را بي اهميت جلوه مي دهند. ضمن اينكه اساساً كاربرد بيش از حد هر نوع حركت موجب دور شدن از پيام مي شود. مثل نشانه رفتن انگشت اشاره به سمت فرد مقابل احتمالاً حالت دفاعي او را افزايش مي دهد و يا پوشاندن دهان به هنگام صحبت، بازي با زينت آلات دست، بالا انداختن شانه ها، اين پا و آن پا كردن، قدم زدن و حركت هاي مشابه نيز به مقدار زيادي از تأثير ابراز وجود مي كاهد.
صدا
صداي نجوا مانند و يكنواخت يا بدون تغيير آهنگ، به ندرت فرد ديگر را متقاعد مي كند كه از حريم شخصي شما دور شود. صدايي آرام اما قاطع، در مقابل صداي آرام بدون آهنگ مي تواند تأثير گذار باشد، نبايد آن قدر بلند صحبت كنيم كه طرف مقابل تصور كند ما عصباني هستيم، زير و بمي كلام نيز از مهمترين موارد تأثير كلام در ابراز وجود به شمار مي رود.
تنفس
تنفس مناسب، اغلب بيش از آنچه بيشتر مردم فكر مي كنند در يك ابراز وجود مؤثر اهميت دارد. وقتي كه هواي كمي در شش ها وجود دارد، قفسه سينه فرو مي رود و فرد كم جرأت تر به نظر مي آيد. به علاوه هواي كم موجب كاهش انرژي مي شود. در حالي كه در هنگام ابراز وجود شما به بيشترين انرژي موجود نياز داريد. مقدار كم هواي موجود در ريه ها باعث افزايش اضطراب مي شود كه اين خود مانع ابراز وجود مي شود. خلاصه آنكه، براي ايجاد ظرفيت كلامي لازم جهت ابراز وجود به سينه اي پر از هوا نياز داريم. زمان اضطراب بايستي از حبس كردن نفس در سينه، پا به زمين فشردن، خميده بودن يا خميده قدم زدن كه موجب دشواري تنفس مي شود بپرهيزيم. با پر كردن هوا در ريه ها مي توانيم ميزان جرأت مندي را در خود افزايش دهيم. با شانه هاي صاف، راست نگه داشتن پشت، بر زمين فشردن پاها و پر كردن ريه ها از هوا، منابع دروني بيشتري از ابراز وجود را در خود پرورش مي دهيم، كمتر مضطرب يا افسرده مي شويم و مصمم تر و مطمئن تر عمل مي كنيم:
با روش هاي فوق مي توان به رفتاري منطقي و به كارگيري دست يافت، راستي ما اين نكات را در رفتارهايمان رعايت مي كنيم؟

نگاه
خطر نزديك ماست
006276.jpg

از روزي كه در ضيافت مرگ و بيماري و تسليم انسانها با ويروسي به نام HIV آشنا شديم، دو دهه دردناك راپشت سر گذاشته ايم و تكرار بي رحمانه اين بيماري ناگزير را در سراسر جهان ديده ايم.
ما ايرانيان همواره عادت كرده ايم كه خطر را از خود دور و به ديگران نزديك ببينيم؛ از جمله بيماري ايدز كه شايد براي مدت كوتاهي افكار عمومي جامعه را از طريق رسانه هاي ديداري، شنيداري و مكتوب به خود معطوف دارد ولي اندكي پس از آن همه چيز مانند گذشته به بايگاني سپرده مي شود.
در اين ميان ايدز به عنوان يك عفونت فرصت طلب، يك بيماري مرگبار و يك ترور خاموش از امتيازحجب و حياي غيرقابل دفاع بهره مي برد و هر روز قربانيان تازه اي را از ما مي گيرد.
ويروس HIV از توان بالقوه بالايي براي ايجاد همه گيري در جامعه برخوردار است.
اين ويروس پديده ربع آخر قرن بيستم بوده و چه در زمينه تكثير، چه مقاومت در برابر داروها و چه انتقال به ساير افراد و گريز از سيستم دفاعي بدن، بسيار هوشمندانه عمل مي كند و قادر به ايجاد تغييرات وسيع در خود بوده.
ويژگي هاي خاص آن سبب شده است كه تمامي تلاشهاي بيست ساله اخير در جهت درمان قطعي و ساختن واكسني مؤثر براي پيشگيري از آن عقيم ماند.
در اوايل بروز اپيدمي ايدز تصور مي شد كه بيماري مخصوص كشورهاي غربي است؛ ولي با انتشار سريع آن در آفريقا و آمريكاي جنوبي و بالاخره آسيا مشخص شد كه بيماري ايدز هيچ گونه نژاد، مرز، كشور، جنس و سني را در امان نخواهد گذاشت.
اولين موج همه گيري در آمريكاي شمالي و اروپاي غربي، دومين موج آن در آفريقا و در آمريكاي جنوبي، سومين موج آن در خاور دور و اروپاي شرقي ظاهر شده و چهارمين موج همه گيري كه از حدود سال ۱۹۹۵ در خاورميانه و آسياي مركزي ظاهر گرديده است.
و اما مهمترين عوامل اين بيماري بويژه در آسيا روابط جنسي زن و مرد و اعتياد تزريقي است.
دكتر مينو محرز در گفت وگويي با بيان اين كه هم اكنون ۸۰ درصد روش انتقال ايدز در دنيا از طريق تماس جنسي است، ياد آور شد كه اين قشر به علت روابط جنسي متعدد و گرايش به اعتياد تزريقي دچار اين بيماري مي شوند و چه بسا ديگران را نيز از همين آلوده كنند.(۱)
در واقع مي توان گفت كه سرعت شيوع ويروس HIV با عواملي مانند رشد كردن تجارت سكس، افزايش اعتياد تزريقي، مهاجرت وسيع، بي سواد و نابرابري هاي اقتصادي در آسيا تسريع يافت.
شايان ذكر است كه در ميان عوامل ابتلا به ايدز، اعتياد تزريقي درصدر فهرست قرار مي گيرد و عوامل ديگر از جمله راه آميزشي در مراتب بعدي.
فراموش نشود كه بحث اعتياد از روابط جنسي ناسالم جدا نبوده و در مقوله آسيب هاي اجتماعي هم، هر يك زمينه ساز بروز ديگري شناخته شده اند و به همان ميزان كه ارائه اطلاعات درباره عواقب ناشي از مصرف مواد مخدر ضروري است، بيش از آن مي بايد به توضيح درباره محدوده روابط جنسي و چگونگي انتقال ايدز انتقال ايدز از اين راه پرداخت.
زيرا در آينده نزديك انتقال ويروس ايدز از راه مقاربتي، در صدر عوامل ابتلا به ايدز در ايران قرار خواهد گرفت.
اما نگراني ديگر حاكي از اين است كه اخيراً  الگوي ابتلا به ايدز در حال تغيير از اعتياد تزريقي به روابط جنسي مي باشد. در واقع مي توان گفت معتادان تزريقي علاوه بر استفاده از سرنگ مشترك و آلوده به دليل بي بندوباريهاي جنسي و روابط جنسي خارج از كانون خانواده، از سوي هر دو عامل تهديد مي شوند كه اين وضعيت در سالهاي اخير پنجره تازه اي را بر كارشناسان بيماريهاي عفوني گشوده است. «ابتلاي زناني كه شوهران آنها به دليل اعتياد تزريقي يا روابط جنسي متعدد غيررسمي به ايدز مبتلا شده اند.»
در حالي كه به تأييد كارشناسان، الگوي ابتلا به ايدز در ايران از اعتياد تزريقي به روابط جنسي ناسالم در حال تغيير بوده؛ يكي از اركان غيرقابل انكار در بحث روابط جنسي ناسالم، وجود زنان روسپي و پديده فحشا است كه اين مسأله با سكوت كارشناسان مواجه شده است.
كارشناسان آسيب هاي اجتماعي اقرار مي كنند كه به دليل ممنوعيت روسپي گري، هيچ گونه اقدامي د رجهت پيشگيري از ابتلاي اين زنان يا مشتريان آنان به ايدز يا ديگر بيماريهاي مقاربتي ممكن نيست و زنان روسپي محروم از هرگونه آموزش در زمينه پيشگيري هستند.
روسپيان به علت شرايط نامساعد خانوادگي مانند طلاق، اعتياد و ... داراي خانواده هايي متزلزل مي باشند لذا قبح اعمال انحرافي در آنها فرو ريخته و به هر كاري براي تأمين آتيه خود و كسب درآمد دست مي زنند. به خصوص اگر معتاد باشند كه با مشكل تأمين هزينه اعتياد، روبه رو مي شوند؛ لذا براي كسب آن در معرض بيماريهاي جنسي و فرسايش جسمي رواني قرار مي گيرند.
طبق آمار جهاني ،۲۰۰۲ كل مبتلايان به ايدز ۴۲ ميليون بوده است كه ۱۹ ميليون آن را زنان تشكيل مي دادند.(۲)
در سراسر جهان در هر ۲۰ ثانيه، يك زن به HIV آلوده مي شود. به طوري كه اگر ۱۰ سال پيش زنان در حاشيه اپيدمي ايدز قرار داشته اند، حالا در مركز قرار گرفته اند بر همين اساس گفته مي شود كه عامل اصلي مرگ و مير زنان آفريقايي، آمريكايي و زنان آمريكاي لاتين ۲۵ تا ۴۴ سال، همين بيماري ايدز است.(۳)
يا به عبارتي در حال حاضر ايدز سومين علت مرگ در ميان زنان ۲۵ تا ۴۴ سال مي باشد.
در كشور هند ۲۲ هزار زن به صورت رسمي و قانوني از طريق فحشا امرار معاش مي كنند كه مهمترين عامل افزايش آمار بيماران مبتلا به ايدز در اين كشور، گسترش شبكه هاي فساد و فحشا است.(۴)
در دسامبر ۱۹۹۸ در يكي از ايالت هاي آمريكا، برآورد شده است كه ۳۱۱/۱۰۹ نفر زن مبتلا به ايدز بوده اند كه از بين آنها ۲۲۰/۲ نفر آنها، هم جنس باز مي باشند.
اكثريت اين زنان يا معتاد تزريقي بوده اند و يا با مردان high risk ارتباط جنسي داشته اند و يا گيرنده خون آلوده بوده اند.
براساس آمارهاي تقريبي، ۴ ميليون زن و كودك را در جهان به تن فروشي وا داشته اند كه نشان مي دهد حداقل سن روسپيگري به ۸ سال رسيده است.(۵)
در ايالت متحده نيز بنا بر گزارش CDC تخمين زده شده كه در ميان زناني كه آلوده به HIV بوده اند، ۷۵ درصد آنها دگرجنس باز و ۲۵ درصد ديگر معتاد تزريقي بوده اند.(۶)
در جاي ديگري آمده كه از بين ۵۴۷ ميلياردي كه در ايران در سال ۸۱ صرف كسب اطلاعات اينترنتي شده است، ۲۴۷ ميليارد آن صرف كسب اطلاعات جنسي شده است و جالب اين كه اين اطلاعات تنها ۵ درصد اطلاعات اينترنتي را تشكيل مي دهد. طبيعتاً اين هجوم چهل درصدي كاربران به سايت هاي جنسي حكايت از وجود معضلي دارد كه آن را معضل جنسي مي ناميم.
وجود اين مسأله يعني هجوم به سمت زنان خياباني براي ارضاي خود كه به معني تهديد كامل و جدي سلامت جامعه مي باشد.
بنابر آمارهاي وارده، بيش از ۵۰ درصد متقاضيان زن روسپي، مردان متأهل هستند.(۷)
حال شما فرض كنيد كه اگر تنها يكي از اين زنان مبتلا به ايدز باشند و از وسايل بهداشتي هم استفاده نكند، چه اتفاقي براي كل يك خانواده روي مي دهد و اين چرخه همان طور به صورت تصاعدي بالا و بالاتر مي رود.
در كل عواملي كه باعث بروز پديده فحشا و همچنين پنهان ماندن بيماري ايدز در بين اين گروه مي گردد، فقر اقتصادي و فرهنگي است بويژه زماني كه در كنار يكديگر قرار گيرند.
تحقيقات يك سازمان غيردولتي فرانسوي كه براي از بين بردن روسپي گري مبارزه مي كند نشان مي دهد كه روسپي گري هيچ گاه يك انتخاب نيست بلكه هميشه يك اجبار است. هر چند ممكن است اين اجبار اشكال مختلفي داشته باشد و گاه آنقدر پوشيده باشد كه فكر كنيم زن روسپي خود دست به اين انتخاب زده است.
به هر حال ما مؤظف هستيم براي اين افراد برنامه هاي آموزشي و خدمات بهداشتي كامل طراحي كنيم و از خود اين گروه براي انتقال مطالب كمك بگيريم.
فراموش نكنيم كه اگر ما زنان سالمي داشته باشيم، از خانواده سالم و در نهايت جامعه سالمي، برخوردار خواهيم بود.
مرضيه زارع
پانوشت ها:
۱- گزارش همشهري ۱۸ آذر ۱۳۸۲
۲- www.avert.org
۳- لقماني- مانا (آموزش يا آزمايش)، همشهري، ۱۴ دي ۱۳۸۲
۴- www.CDC.com
۵- همان منبع
۶- همان منبع
۷- افزايش ۱۵% زنان خياباني، ماهنامه زنان. ۱۰ آبان. ۱۳۸۲

|  اقتصاد  |    اجتماعي  |   انديشه  |   سياست  |   سينما  |   علم  |
|  ورزش  |

|   صفحه اول   |   آرشيو   |   بازگشت   |