ميثم قاسمي
گرچه سالها از دوراني كه خورشيد بر مستعمرات بريتانياي كبير هرگز غروب نمي كرد گذشته، اما همچنان سردمداران اين كشور، غرور گذشته خود را حفظ كرده اند و اصرار دارند كشورشان بريتانيا خوانده شود و نه انگليس. اينكه گذشته پر افتخار اين سردمداران باعث مي شود آنها خود را تافته اي جدا بافته نسبت به همه اروپايي ها بدانند يا جزيره بودن كشورشان، چندان مشخص نيست، اما واضح است كه مردم و حكومت بريتانيا علاقه چنداني به همراهي با ساير دول اروپايي ندارند. در عوض آنها به كيلومترها دورتر و آن سوي اقيانوس آرام چشم دوخته اند؛ به ايالات متحده آمريكا، متحد، دوست اصلي و يار ديرين امپراتوري انگلستان. دوستي ديريني كه در بزنگاه هاي تاريخي خود را بيشتر نشان مي دهد.
يكي از اين موارد جنگ دوم خليج فارس است. هنگامي كه اكثر كشورهاي جهان مخالفت علني و ضمني خود با حمله به عراق را اعلام كردند، اين انگلستان بود كه به بهانه از بين بردن سلاح هاي كشتار جمعي عراق، در كنار آمريكا ماند و به خاورميانه نيروي نظامي گسيل كرد. اين كار گرچه مايه خشنودي بوش و دوستانش شد، ولي چندان به مذاق مردم انگلستان و حتي بسياري از دولتمردان آن كشور خوش نيامد. يكه تاز اين عرصه- توني بلر- نخست وزير چپگراي دولت بريتانيا بود. اين اقدام توني بلر در آن هنگام با اعتراض شديد مردم همراه شد و اكنون موقعيت او در انتخابات پارلماني پيش رو را به طور جدي به خطر انداخته است.
بلر؛ نماينده حزب كارگر نوين
هنگامي كه توني بلر و حزب كارگر توانستند در سال 1997 با پيروزي در انتخابات پارلماني به تسلط 61 ساله حزب محافظه كار پايان دهند، او بيرون از مقر نخست ويزي و خطاب به مستقبلان گفت: «ما به عنوان حزب كارگر نوين انتخاب شده ايم و به عنوان كارگر نوين هم حكومت خواهيم كرد.»
بدين ترتيب دوران تاچريسم در بريتانيا پايان يافت و در عين حال همانطور كه بلر وعده داده بود، حزب كارگر از ايدئولوژي خود در زمينه مسائل داخلي فاصله گرفت، اما سياست خارجي در اين سالها به پاشنه آشيل  بلر تبديل شد و اعزام نيرو به بالكان، مداخله نظامي در افغانستان و بحث برانگيز ترين اين اقدامات، مشاركت در حمله به عراق كه به كناره گيري دو عضو دولت كارگري منجر شد. حال پس از گذشت دو سال از حمله به عراق، يكي از نقاط ضعف توني بلر در ميان بخش بزرگي از مردم بريتانيا محسوب مي شود.
شديدترين انتقادها
برنامه  زنده شبكه بي.بي.سي كه پنج شنبه شب هفته گذشته (82 آوريل) به پرسش و پاسخ ميان مردم و سران احزاب بزرگ بريتانيا اختصاص يافته بود، به خوبي نارضايتي از سياست هاي خارجي بلر را به نمايش گذاشت.
نخست وزير انگليس در آن برنامه آماج سخت ترين حملات انتقادي بينندگان قرار گرفت، بطوري كه كارشناسان بي.بي.سي اين حد از انتقادات خصومت آميز را از سوي كسي كه هشت سال بر صندلي صدارت تكيه زده است، بي سابقه خواندند. يكي از بينندگان تلويزيون با پيام تلفني خواستار استعفاي او شد و يكي از حاضران در استوديو در حالي كه روي سخنش با بلر بود، او را دروغگو خواند.
بلر پس از دخالت در جنگ عراق بيشتر از هر زمان ديگري تنها شد. دو عضو دولت او در اعتراض به اقدامش،  استعفا دادند و در بدترين اتفاق براي او، دختر 15 ساله اش در اعتراض به شركت در جنگ عراق، با خوردن قرص اقدام به خودكشي كرد و راهي بيمارستان شد.
پيش از آن نيز پسر بلر در اعتراض به طرح خصوصي سازي دانشگاه ها در يكي از راهپيمايي هاي شهر لندن شركت كرد تا مشخص شود بلر حتي از قانع  كردن اعضاي خانواده اش نيز ناتوان است.
در آخرين ماه هاي سال گذشته ميلادي، انتشار خبر يافت  نشدن سلاح هاي كشتار جمعي در عراق، بلر را در بدترين وضعيت قرار داد.
روزنامه گاردين چاپ لندن پيش بيني كرد كه فشار بر بلر افزايش خواهد يافت و نوشت: «اين مسئله ممكن است منتقدان حزب كارگر انگليس را ترغيب كند كه اعلام كنند قول هاي بلر در خصوص عدم انجام حملات پيشگيرانه تنها لاف زني بوده است.»
اين روزنامه گزارش گروه اعزامي به عراق را مايه شرمساري بوش و بلر خواند.
مواضع احزاب مخالف
عملكرد هشت ساله توني بلر در مقام نخست وزير به جز جنگ عراق دستاويزهاي ديگري نيز براي منتقدان او بوجود آورده است.
هنگامي كه بلر در انتخابات سال 1997 به پيروزي رسيد با هدف از مدار خارج كردن حزب محافظه كار حتي حاضر شد با حزب ليبرال دموكرات يك ائتلاف چپ ميانه تشكيل دهد، ولي اين طرح به جايي نرسيد. ماتيو تيلور، رهبر حزب ليبرال دموكرات علت اين شكست را تغييرنظر توني بلر پس از پيروزي در انتخابات درباره موضوع هايي مانند اصلاح قانون انتخابات و تبديل مجلس انتصابي اعيان به يك مجلس نيمه يا تمام انتخابي قلمداد مي كند و البته چند موضوع ديگر.
تيلور مي گويد: «چيزي كه ما در همكاري با حزب كارگر به تجربه آموختيم، عدم تمايل آنها به راستگويي و برخورد صريح با واقعيات بود. آنها آگاه از مخالفت صريح ما با حمله به عراق، كشور را وارد يك جنگ كردند و به شيوه  اي ديكتاتورمآبانه سعي كردند، حق متهم از محاكمه شدن در برابر يك هيات منصفه را سلب كنند. اين مواضع دولت كارگري، نه تنها براي ليبرال دموكرات ها قابل قبول نيست، بلكه تعجب آور هم هست كه چطور يك حزب پيشرو مي تواند چنين عقايدي داشته باشد.»
در شرايط يك جنگ سخت
مجموعه اتفاقاتي كه در كمتر از يك سال اخير رخ داد، توني بلر را وادار كرد با انحلال پارلمان، انتخابات زود هنگام اعلام كند. با اين همه او هنوز از پيروزي در انتخابات آينده مطمئن نيست. گرچه هنوز زمان انتخابات اعلام نشده است، اما تحليلگران مسائل سياسي بريتانيا معتقدند اين اتفاق در ماه جاري ميلادي رخ خواهد داد. بلر در مصاحبه با راديو بي.بي.سي تاكيد كرد كه انتخابات به تعويق نخواهد افتاد، اما در عين حال گفت: «اين انتخابات يك جنگ بسيار سخت براي ما خواهد بود.»
جنگ عراق سرنوشت بسياري از روساي دولت كشورهاي اروپايي را تعيين كرد؛ «خوزه ماريو ازناي» پس از شركت در اين جنگ ديگر نتوانست رئيس جمهور اسپانيا شود. سيلويو برلوسكوني نخست وزير ايتاليا با فروپاشي كابينه و استعفا رو به رو شد و حال بايد ديد اين جنگ با توني بلر چه خواهد كرد. تاكنون نظر سنجي ها از پيروزي مجدد حزب كارگر خبر مي دهند، اما همان گونه كه بلر اذعان كرده است از حالا نمي توان نسبت به اين رخداد مطمئن بود.

انتخابات پارلمان قبل
كسي نمي داند چه تعداد از آراء، نتيجه انتخابات عمومي را تعيين مي كند، اما تا دسامبر سال 2004 بيش از 44 ميليون نفر از مردم بريتانيا براي شركت در انتخابات ثبت نام كرده اند. در انتخابات قبلي 59 درصد از واجدان شرايط شركت كردند. بر اساس قانون انگلستان هر نامزد انتخاباتي بايد 500 ليره استرلينگ سپرده بگذارد. مجلس عوام انگليس 646 كرسي دارد كه براي مدت 5 سال انتخاب مي شوند. حداقل سن واجدان شرايط راي دادن در حال حاضر 18 سال تعيين شده است.
پارلمان بريتانيا
مجلس عوام بريتانيا قديمي ترين پارلمان دنيا است كه تاسيس آن به قرن 14 ميلادي باز مي گردد؛ هر چند در آن دوره، قدرت قانونگذاري نداشت و تنها شكايات مردم را به اطلاع پادشاه مي رساند و درخواست رسيدگي مي كرد. بريتانيا به 646 حوزه جغرافيايي براي انتخاب نماينده پارلماني تقسيم شده و هر حوزه حق انتخاب يك نماينده را دارد. نحوه تقسيم بندي جغرافيايي حوزه ها به صورت زير است: 529 حوزه انگلستان، 59 حوزه اسكاتلند، 40 حوزه ولز و 18 حوزه ايرلند شمالي.

مهدي طاهباز
حسام الدين سراج طي سالهاي اخير در زمره خوانندگان پركار موسيقي سنتي قرار داشته است. او طي سالهاي اخير به تناوب و با فاصله هاي زماني نه چندان طولاني آلبوم هاي جديد خود را به بازار موسيقي عرضه كرده و نيز به اجراي كنسرت به مناسبت هاي مختلف پرداخته است.
با اينكه سراج طي اين سالها فعاليت هاي مختلفي را در زمينه موسيقي انجام داده، اما اين پركاري باعث افت كيفيت كارهاي او نشده است و آثارش به نسبت از استانداردهاي لازم برخوردار بوده اند.
عمده فعاليت هاي موسيقايي سراج در چند سال اخير، با گروه هاي« بيدل» و« ارغنون »بوده است. سراج فعاليت خود را با گروه بيدل از سال 73 آغاز كرده است. اين گروه به اجراي كنسرت پرداخته و چند آلبوم را نيز منتشر كرده است.گروه ارغنون نيز به سرپرستي رامين كاكاوند، از سال 87 تشكيل شده و سراج از همان ابتدا با اين گروه به همكاري پرداخته است.
اين گروه تقريبا هر ساله در جشنواره فجر حضور داشته و چند آلبوم مانند بوي بهشت، روياي وصل و عشق و مستي را با خوانندگي حسام الدين سراج منتشر كرده است. ديگر گروهي كه سراج با آنها كار موسيقي انجام داده ، ارغنون به سرپرستي رامين كاكاوند است .اكثر آثاري كه توسط گروه ارغنون اجرا شده اند، با اركستر سازهاي شرقي بوده است. در تنظيم قطعات اين گروه سازهايي مانند تنبور، دف، طبلا و ... نقش محوري دارند.
سراج قرار است اواخر ماه جاري اولين كنسرت سال 84 خود را همراه با گروه ارغنون در كاخ نياوران برگزار كند. او پيش از اين با گروه بيدل در فضاي باز كاخ نياوران به اجراي برنامه پرداخته بود.
قرار است در اين كنسرت 3 روزه قطعاتي از آلبوم هاي «عشق و مستي» و «روياي وصل» اجرا شوند.با اينكه حسام الدين سراج اجرا در تالار وحدت را به لحاظ فني و محيطي بهتر مي داند، اما به عقيده كاكاوند تالار وحدت با توجه به ظرفيت محدودش (008 نفر) چندان براي كنسرت دادن مناسب نيست و نيز با توجه به تعدد كنسرت هاي اين تالار نمي توان روزهاي بيشتري در اين مكان به اجراي برنامه پرداخت.
سراج كه سال گذشته با هر دو گروه ارغنون و بيدل در جشنواره فجر شركت كرده بود، قرار است طي ماه هاي آينده همراه با گروه ارغنون در برخي شهرستان ها مانند اصفهان، شيراز و چند شهر ديگر نيز برنامه هايي را داشته باشد.
آخرين اجراي زنده حسام الدين سراج به دي ماه سال گذشته مربوط مي شود. او همراه با اركستر جاويدان در شهر كرج به اجراي قطعاتي نظير« شب عاشقان بيدل» و «ملكا» به آهنگسازي علي رحيميان،« به ياد صبا» ساخته علي تجويدي، «بت چين» اثر شيدا، «ز من نگارم» ساخته درويش خان و نيز آثاري از استاد جواد معروفي پرداخت. در اين اجراها سراج سرود معروف اي ايران را نيز اجرا كرد كه مورد توجه حاضران واقع شد.
اما قرار است آلبوم جديد حسام الدين سراج با عنوان «آيينه و آه» و با آهنگسازي محمد جواد ضرابيان به زودي وارد بازار موسيقي شود. اين آلبوم كه توسط اركستر بزرگ زهي و سازهاي ايراني اجرا شده، حاوي قطعاتي بر اساس اشعاري از سعدي، حافظ و چند نفر از شعراي معاصر ايراني مانند دكتر سعيدي و محمد عبدالحسيني است.
حسام الدين سراج در خانواده اي آشنا با هنر به دنيا آمده است. پدرش در اصفهان با استاداني چون مرحوم تاج اصفهاني، حسن كسايي و جليل شهناز حشر و نشر داشته و جلساتي را برگزار مي كرده است. فضاي موجود، حسام الدين سراج را به شعر و موسيقي علاقه مند مي كند و كار او در زمينه موسيقي با نواختن تنبك آغاز مي شود. او سال 53 نزد استاد ساغري، بهترين نوازنده سنتور اصفهان در آن زمان مي رود و به فراگيري اين ساز مي پردازد.سراج پس از آمدن به تهران نزد استاد محمدرضا شجريان مي رود و براي مدتي مشغول آموختن آواز در محضر او مي شود.
آموزش سه تار نزد استاد قادري و تكميل آن در كنار جلال ذوالفنون و نيز بهره مندي از حضور استاداني مانند پايور، شفيعيان و كامكار براي تبحر بيشتر در نواختن سنتور از ديگر فعاليت هاي موسيقايي سراج طي آن سالهاست.
خواننده شدن حسام الدين سراج هم ماجراي جالبي دارد. سراج در سالهاي آغازين انقلاب، آهنگي به نام «راه عاشقي» را مي سازد و نزد استاد شجريان مي برد تا توسط او خوانده شود. شجريان به سراج مي گويد كه شرايط اجراي اين قطعه برايش مهيا نيست و بهتر است كه خود سراج آن را بخواند. سپس حسام الدين سراج اولين كار جدي خود را با راهنمايي هاي محمدرضا شجريان اجرا مي كند كه بعدها در آلبوم «باغ ارغوان» گنجانده مي شود.
جالب است بدانيد كه حسام الدين سراج علاوه بر انتشار آلبوم هايي مانند شهر آشنايي، دل آرا، نرگس مست، نگاه آسماني و چند كار ديگر، در سينما نيز فعاليت هايي را در زمينه هاي آهنگسازي و خوانندگي انجام داده است.
او در دهه 60 براي فيلم هاي «دو چشم بي سو» ساخته محسن مخملباف و «عقود» به كارگرداني علي اصغر شادروان، موسيقي متن ساخته و در فيلم «توبه نصوح» به كارگرداني محسن مخملباف به خوانندگي پرداخته است.اما گويا كار در حيطه سينما و آهنگسازي متن و خواندن براي تصاوير چندان به مذاق سراج خوش نيامده و او ديگر در اين زمينه فعاليت نكرده است.
حسام الدين سراج علاوه بر يادگيري موسيقي و فعاليت در اين زمينه، در چند رشته ديگر نيز به تحصيل و تدريس پرداخته است. او داراي فوق ليسانس معماري است و نيز مدتي در دانشگاه سوره حكمت هنر اسلامي تدريس مي كرده .به هر حال حسام الدين سراج از جمله خوانندگان داراي سبك و سليقه امروز ايران است كه با كمي تامل و حوصله و نيز ايجاد كمي نوآوري در كارهايش مي تواند آثار ماندگار زيادي را بر جاي گذارد.

سياوش بختياري
دولت توني بلر پس از آنكه توانست پس از 16 سال، قدرت را از محافظه كاران باز پس گيرد، بارها با دردسرهاي عجيبي مواجه شد؛ اتفاقاتي كه به عقيده كارشناسان مسائل بريتانيا بيشتر ناشي از برنامه ها و عملكرد توني بلر بود تا شرايط عادي هر كشور يا سنگ اندازي هاي گروه هاي رقيب!
به جز آنچه در مطلب مياني صفحه به آن اشاره شده است، مي توان به سه اتفاق مهم در دوران نخست وزيري او اشاره كرد؛ اتفاقاتي كه هر يك در دوره اي، سبب شدند كابينه حزب كارگر انگلستان با مشكلات فراواني مواجه شود. اين سه اتفاق البته جدا از جنگ با عراق و همراهي با دولت ايالات متحده آمريكا بود كه بزرگترين اشتباه بلر در اين چند سال تلقي مي شود.
پروژه براون بلر
اندكي پس از روي كار آمدن دولت كارگري، اخباري مبني بر تباني توني بلر و براون، وزير اقتصادش به گوش رسيد.
بعدها مشخص شد كه براون انتخاب اصلي نامزدي حزب كارگر براي پست نخست وزيري بوده است، اما به دليل آنكه توني بلر از محبوبيت بيشتري برخوردار بود، او به عنوان نخست وزير معرفي شده است تا بتوانند حزب محافظه كار را از دور خارج كنند و پس از پايان كار بلر، براون به جاي او نخست وزير شود. در اين مدت او وزير اقتصاد دولت بلر خواهد بود. اين خبر باعث كاهش محبوبيت بلر و حزب كارگر و از طرفي بي اعتمادي راي دهندگان انگليسي به حزب شد.
وزير ناهمگون
رابين كوك، اولين وزير امور خارجه دولت بلر بود. او گرچه از اعضاي حزب كارگر است، اما اختلاف نظرهاي جدي با بلر دارد. شايد بتوان كوك را چپ ترين عضو حزب كارگر دانست، به طوري كه برخي، مواضع او را بيشتر نزديك به حزب سبزها مي دانند تا حزب كارگر! به عنوان مثال رابين كوك، در سفر به سرزمين هاي اشغالي از عملكرد دولت اسرائيل در زمينه حقوق بشر و صلح انتقاد كرد. اين در حالي است كه دولت بريتانيا به طور سنتي از حاميان اصلي صهيونيست ها به شمار مي رود و مي توان گفت آنها بهترين دوست اروپايي اسرائيل هستند.
تصميم بلر براي حضوري جدي درجنگ عراق و همكاري با آمريكا، اعتراض رابين كوك را به همراه داشت. او تا توانست با اين امر مخالفت كرد و هنگامي كه نتوانست اقدامي عملي انجام دهد، استعفايش را تقديم توني بلر كرد.
تركش هاي جنگ
لشكر سربازان آمريكايي اروپايي، به بهانه يافتن تسليحات كشتار جمعي راهي عراق شد و هنگامي كه پس از مدت ها تحقيق و جست وجو سلاحي نامتعارف يافت نشد، دردسرهاي بوش و بلر آغاز شد.
از اولين رسانه هايي كه خبر پيدا نشدن تسليحات كشتارجمعي در عراق را منتشر كرد، بي .بي.سي بود. اين بنگاه خبري اولين بار به نقل از يك منبع آگاه در وزارت دفاع بريتانيا خبر را منتشر كرد و به دنبال آن نشريات ديگر انگلستان خبر را دنبال كردند. پس از اين رخدادها دولت بريتانيا به مديران بي.بي.سي براي افشاي منبع خبر خود فشار آوردند. مقاومت هاي بي.بي.سي چندان نتيجه اي نداد و سرانجام يك نام فاش شد؛ ديويد كلي.
پروفسور ديويد كلي، كارشناس تسليحات جمعي وزارت دفاع بريتانيا در عرض چند ساعت تبديل به داغ ترين خبر مطبوعات شد، اما حادثه اصلي زماني رخ داد كه چند روز بعد از افشاي نام او جنازه اش در حوالي ويلايش در نزديكي لندن پيدا شد.
تحقيقات پليس، مرگ كلي را خودكشي اعلام كرد اما هيچكس به سادگي نپذيرفت كلي واقعا خودكشي كرده باشد اما موضع جدي تر را باز بي.بي.سي گرفت.
تحليلگران اين بنگاه خبري دولتي تاكيد كردند اگر كلي واقعا خودكشي كرده باشد اين اتفاق بر اثر فشارهاي دولت در بريتانيا بوده است. با اين حال توني بلر از افشاي نام كلي دفاع كرد. او گفت اگر نام كلي افشا نمي شد دولت به گمراه كردن پارلمان متهم مي شد. با اين موضع گيري ها بلر به كميته اي كه براي تحقيق در مورد مرگ كلي تشكيل شده بود، فرا خوانده شد در فاصله كوتاهي از اين اتفاق گريك دايك، مدير كل بي.بي.سي از سمت خود كناره گيري كرد. اندرو گليگان، گزارشگر بي.بي.سي و تهيه كننده برنامه مذكور نيز از سمت خود استعفا داد و اعلام كرد پس از جنجال آن برنامه شبكه بي.بي.سي ديگر تحقيقاتي در مورد فعاليت هاي دولت انجام نداده است اما اين نظر از سوي مديران جديد اين شبكه رد شد.
دايك نيز در مصاحبه با يكي از نشريات انگليس گفت: «آقاي بلر يا بي كفايت بوده يا در اين مورد كه رژيم عراق توانايي كاربرد تسليحات كشتار جمعي ظرف 45 دقيقه را دارد دروغ گفته. او هشدار داد كه تاريخ جانب بلر را نخواهد گرفت.»
از زمان پخش گزارش بي.بي.سي، دو تحقيق در مورد نحوه استفاده دولت از اطلاعات منتهي به مشاركت بريتانيا در جنگ عراق انجام شد كه نتيجه هر دو، حكم بر برائت دولت داد. با اين حال روزنامه نگاران انگليسي اين جنجال را يكي از دشوارترين چالش هايي كه توني بلر در حيات سياسي خود داشته ارزيابي كردند. در هر صورت گرچه توني بلر توانست از تمامي اين حوادث بگريزد و هر بار اعضاي حزب كارگر را متقاعد كند كه اقدامات و تصميم گيري هايش درست بوده  اما به طور قطع نتوانسته كارنامه موفق تري نسبت به دو دولت محافظه كار پيش از خود بر جا بگذارد.
او اميدوار است مردم بريتانيا در آستانه انتخابات پارلماني تمامي اين حوادث را فراموش كنند و دوباره به حزب او راي دهند؛ اتفاقي كه هر چند نظرسنجي ها آن را تاييد مي كند اما در نگاه جهاني كمي غير منطقي به نظر مي رسد.

لس آنجلس تايمز
بمبگذاري هاي جديد عراق، تيتر اول لس آنجلس تايمز را به خود اختصاص داده است. گزارش خبرنگار ويژه اين روزنامه به همراه عكسي از ويراني هاي به وجود آمده در اثر يكي از اين انفجارها چاپ شده، با توجه به تشكيل دولت عراق و فشارهاي بين المللي به نظر مي رسد بيرون رفتن نيروهاي نظامي خارجي از اين كشور، تنها راه حل خروج از بحران ها و ناآرامي هاي اخير باشد.
اينترنشنال هرالد تريبون
اينترنشنال هرالد تريبون، روزنامه خوشنام اروپايي تيتر يك شماره گذشته خود را به آشتي ميهن پرستان تايواني با چين اختصاص داده است و عكس جالبي را از مراسم جشني كه به منظور پايان اختلافات 50 ساله برگزارشده در كنار خبر اول خود كار كرده است.
هندوستان تايمز
يكي از اعجاب انگيزترين ايده هاي دنياي فردا با همكاري هندوستان و ژاپن اجرا مي شود. "كريدور پرسرعت" نام طرحي است كه قرار است متخصصان هاي تك و فن آوري اطلاعات در هند و ژاپن روي آن كار كنند تا كريدوري به وجود بياورند كه سرعت جابه جايي، دسترسي و ارائه خدمات به طرز شگفت آوري بالا است. هندوستان تايمز، اين خبر را در صفحه خود آورده و در گزارش خود توضيح داده كه اين پروژه در واقع معجوني از وسايل پرسرعت ارتباطي مثل خط آهن پرسرعت است با فن آوري هاي نويني مثل شبكه هاي پرسرعت.
آساهي شيمبون
جنگ طلبي رئيس جمهور تگزاسي آمريكا، صداي صاحبان صنايع در ژاپن را هم در آورده است. آساهي شيمبون در نسخه انگليسي خود گزارشي چاپ كرده كه در آن صاحبان صنايع گفته اند تغيير شركاي تجاري شان به دليل تغيير سياست هاي ديپلماسي، آن هم عمدتا به خاطر مسائل ناشي از جنگ، خطر بزرگي براي صنايع محسوب مي شود.