خطر تغيير بافت عشاير
كوچ با عشاير و زندگي چند روزه با آنها يكي از جاذبه هاي گردشگري كشورمان است كه متاسفانه آن هم رو به زوال است.
پرفسور ژان پير ديگار رئيس مركز تحقيقات ملي كشور فرانسه در ديدار از مناطق عشايري استان چهارمحال و بختياري هشدار داد. اشتباهي كه دولت فرانسه در زمينه تغيير نوع زندگي عشاير انجام داد نبايد در ايرن تكرار شود.
مدرنيته كردن دامپروري ها و حذف زندگي كوچ رو عشايري در فرانسه، پس از جنگ جهاني دوم، مشكلات فراواني را براي اين كشور توسعه يافته جهان ايجاد كرده است.»
حذف عشاير باعث از بين رفتن بخشي از صنعت اكوتوريسم، كاهش كيفيت توليد گوشت و افزايش قيمت تمام شده آن شده است.
به گزارش ايرنا اين مردم شناس معتقد است بي توجهي به عشاير باعث بروز ضربات جبران ناپذيري به محيط زيست و منابع طبيعي خواهد شد.
او عشاير را باعث حفظ سلامت كوهستان ها دانست و افزود: «در كشور فرانسه، دولت براي احياي اكوتوريسم «عشاير آلپ» اقدام به ايجاد كوچنده ها و رمه گرداني در دل كوهستان كرده است. عشاير ايران به دليل حفظ فرهنگ و سنت خود توانسته اند خود را با جامعه مدرن امروزي تطبيق دهند. متاسفانه مراتع ايران به دليل بهره برداري بيش از اندازه، بسيار ضعيف شده و اين براي عشاير كوچ رو يك هشدار محسوب مي شود.»
استاديار رشته مردم شناسي دانشگاه پاريس با تاكيد بر اين نكته كه دولت ايران براي جلوگيري از شخم خوردن مراتع ايران توسط عشاير بايد گندم و علوفه ارزان قيمت در اختيار آنها قرار دهد، گفت: «حفظ مراتع توسط عشاير، تداوم فرهنگ كوچ را به همراه دارد و باعث توليد گوشت با كيفيت بالا در ايران مي شود.»
هم اكنون 122 هزار نفر از عشاير در اين استان به فعاليت دامپروري و دامداراي مشغول هستند. اين عشاير 5/1 ميليون واحد دامي استان را در اختيار داشته و 30 درصد از مواد پروتئيني و گوشتي استان را توليد مي كنند. عشاير استان چهار محال و بختياري، فصل گرما را در اين استان و فصل سرد سال را در خوزستان سپري مي كنند.
گنبد از قلم نيفتد
اگر اين روزها گذرتان به استان گلستان افتاد، بد نيست سري هم به شهر گنبد بزنيد، بخصوص اگر به اسب و اسبدواني علاقه مند هستيد. كورس بهاره اسب هاي تركمن پنج شنبه و جمعه در پيست سواركاري گنبد برگزار مي شود. تركمن ها به دليل وابستگي فرهنگي به اسب به صورت خانوادگي در پيست حضور خواهند داشت. حتي زن هاي گنبدي با پيراهن هاي بلند و صندل هاي رنگي و روسري هايي كه مثل دشت گل هاي بهاري رنگارنگ هستند، بر سر برد و باخت شوهران و فرزندانشان شرط بندي مي كنند. كورس بهاره معمولا از هفته دوم فروردين آغاز و تا پايان خرداد ماه ادامه دارد.
عروسي گنبدي ها هم در جاي خودش ديدني است، بخصوص زيورآلات رنگارنگي كه آدم را ياد هندي ها مي اندازد و مراسم هاي سنتي كه خالي از لطف نيست مثلا زنگوله اي كه خواهر عروس پيشاپيش عروس و داماد به صدا در مي آورد. در اين مراسم دو تا ماشين عروس مي بينيد در واقع يك ماشين عروس و يك ماشين داماد. ماشين هايي كه با يك پارچه سفيد و باتكه پارچه هاي رنگي تزئين شده اند. در ضمن اگر شانس بياوريد و به يكي از عروس و داماد هاي اصيل تركمن برخورد كنيد، حتما يكي از زيباترين مراسم ها را خواهيد ديد. رقص چوب و خنجر.
اورامان، مقصد يك سفر زيبا
هوا كه گرم مي شود سفر به سرزمين هاي سبز كوهستاني رونق مي گيرد. در اين فصل استان كردستان يكي از اهداف گردشگران است.
اورامان از مناطق زيباي استان كردستان است كه در شرق مريوان قرار دارد و داراي كوهستان هاي زيبا با پوشش جنگلي است. رودخانه بزرگ سيروان از اين منطقه و دره اورامان عبور مي كند و به رودخانه دياله در عراق مي پيوندد. جنگل ها و مناطق بسياري چون جنگل هاي بانه، مريوان و همچنين دره شاهان كه در كنار قلعه «قم چاي» واقع شده است از مراكز مهم طبيعي استان محسوب مي شود. علاوه بر شكوفايي آلاله ها و شقايق ها در دامنه هاي اورامان كه در فصل بهار يكي از جذاب ترين تصاوير طبيعت را به وجود مي آورد، گياهان دارويي و خوراكي بسياري در اين منطقه مي رويد. كنگر، قارچ صحرايي و ريواس، در ارديبهشت و خرداد، مردم بسياري را به سمت خود جذب مي كند. در اين منطقه علاوه بر تنوع زيباي گياهي، درياچه هاي افسانه اي زريوار و آبشار بل نيز وجود دارد كه هر كدام از آنها به تنهايي، مقصد بسياري از گردشگران طبيعت دوست است. ديدار از روستاهاي پلكاني كردستان مثل هجيج كه به هزار ماسوله معروف شده است به تازگي مورد توجه قرار گرفته است. معماري خاص اين روستاها در كنار طبيعت زيبا و بكر، هر ساله افراد زيادي را از سراسر كشور و حتي از كشورهاي هم مرز به اين مناطق مي كشاند. در يكي از روستاهاي منطقه اورامان و در مرز استان كرمانشاهان، روستايي به نام «بل» قرار دارد. در كنار اين روستا در جاده اي كه به «كوسه مجيج» منتهي مي شود، آبشاري زيبا وجود دارد كه به عقيده كارشناسان، آب عالي براي نوشيدن دارد. اين آب با فشار زياد از شكاف كوهي بيرون مي ريزد و بيانگر شكوه و عظمت طبيعت است و در نهايت به رودخانه سيروان مي ريزد. درياچه زريوار نيز در سه كيلومتري شمال غربي مريوان قرار دارد كه از زيباترين ميراث هاي طبيعي استان كردستان است.