وقتي رئيس جمهور منتخب سخن از كابينه ۷۰ ميليوني به ميان آورد، برخي آن را يك شعار تبليغاتي خواندند و با نگاهي عرفي به لفظ كابينه، به حقيقت آنچه او اشاره كرده بود پي نبردند.
جامعه موجود زنده اي است كه حياتش در گروي پويايي و تحول مستمر آن است. تحول مستمر در يك جامعه نيز بستگي كامل به روحيه نشاط و همكاري و احساس مسئوليت مشترك همگاني دارد.
مثل مردم يك جامعه از يك نظر مانند سرنشينان يك كشتي است. در كشتي هر يك از سرنشينان نمي توانند بي اعتنا به ديگران، سرنوشت مستقلي براي خود رقم بزنند. در چنين نگاهي همه مردم در قبال كشور و هم ميهنان خويش مسئوليت دارند و بر همين اساس است كه هر كس بايد در گردونه جامعه نقشي به عهده گيرد و تلاش كند تا به نيكوترين وجهي از عهده اين نقش برآيد.
همچنين هيچكس تنها مسئول درستي كاري كه به او سپرده اند يا انتخاب كرده است، نيست؛ او علاوه بر وظيفه ويژه اي كه بر عهده دارد، نسبت به كل جامعه و هر اقدام تاثيرگذار بر آن هم مسئول است. به عبارت ديگر هر فرد ايراني نسبت به سرنوشت ميهن اسلامي خويش مسئوليت دارد و نمي تواند به هيچ بهانه اي شانه از زير بار مسئوليت خالي كند. او بايد نسبت به مسائل جامعه خويش با اعتنا برخورد كند و هيچگونه كژي و ناراستي اي را برنتابد.
از سويي رئيس جمهور منتخب نيز براي تحقق كابينه ۷۰ ميليوني، ساز و كار حضور همگاني را فراهم آورد. اگر ديروز وقت رقابت انتخاباتي بود و هر گروهي سعي مي كرد با تبليغ مزاياي نامزد مورد نظر خود، مردم را به راي دادن به او ترغيب كند، و در اين راه بداخلاقي هايي هم پيش آمد كه موجب تكدر خاطر برخي شد، اما اكنون بايد تمام تلاش رئيس جمهور منتخب و همراهانش بر ايجاد وفاق بين رقباي ديروز كه در واقع رفقاي گذشته اند صرف شود؛ چرا كه ايجاد شور و نشاط سازندگي در كشور، حضور همه را مي طلبد.