* به عقيده شما، نقش و تأثير سينما در جامعه چيست؟
- سينما پرقدرت ترين رسانه اي است كه انسان تا به امروز براي ايجاد ارتباط خلق كرده است. در هند همه از ميزان شيفتگي مردم نسبت به اين رسانه خبر دارند. سينما به راحتي مي تواند بر اعتقادات و تفكرات ما تأثير بگذارد. من دوست دارم فيلم هايم را با دنياي پيرامون خودم مرتبط كنم.
براي مثال، «مانگل پاندي» يك استعاره است. اگرچه قصه اين فيلم در يك تاريخ دور رخ مي دهد، اما مثل آينه اي عمل مي كند كه انعكاسي از دنيايي است كه ما امروز در آن زندگي مي كنيم. مضمون فيلم درباره روحيه آزاديخواهي است كه اهالي يك ملت را به شيوه هاي گوناگون به يكديگر وصل مي كند. مضمون اين فيلم در ارتباط كامل با دنياي معاصر است. براي مثال، مي توانم عراق را مثال بزنم. يك فيلم مي تواند حكم يك هشدار را داشته باشد.به دنياي امروز نگاه كنيد. شركت هاي بزرگي مثل انرون و ميكروسافت بازار جهاني را تحت اختيار و كنترل خود گرفته اند.
حوادثي كه اين روزها در نقاط مختلف جهان رخ مي دهد، مي تواند خطرات بسيار زيادي را براي مردم جهان بوجود بياورد. ما امروز در يك دهكده جهاني زندگي مي كنيم. هر اتفاقي كه امروز در يك نقطه جهان رخ بدهد، بلافاصله بقيه جهان را نيز درگير خود مي كند. من در «مانگل پاندي» تلاش كرده ام اين نكته را بيان كنم.
* نصيحت شما به تازه واردهايي كه مي خواهند فيلمساز شوند، چيست؟
- ديدشان نسبت به جهان باز باشد. دنياي پيرامون خود را خوب بشناسند تا بتوانند فيلم هاي خوبي بسازند و نسبت به اتفاقاتي كه در اطرافشان رخ مي دهد حساس باشند. آنها بايد اين نكته را ياد بگيرند كه سينما مي تواند نقش مهمي در بيان رويدادها و مسائل داشته باشد و تأثير آن بر مردم جامعه را فراموش نكنند.
* خود شما چرا چندين سال از فعاليت هاي سينمايي دور بوديد؟
- قدرت انتخاب هميشه با من نيست. من هميشه دوست داشته ام كه همراه با تكنولوژي سينما رشد كنم. اواسط دهه نود يك شركت فيلمسازي به راه انداختم كه بتوان در آن هم انيميشن توليد كرد و هم جلوه هاي ويژه فيلم ها را انجام داد. براي خودم انجام اين كار هم يك وظيفه بود و هم هيجان خاصي را به همراه داشت. درگيري ام در اين شركت مانع از آن شد كه به فعاليت اصلي ام يعني فيلمسازي بپردازم.
* چگونه درگير ساخت «مانگل پاندي» شديد؟
- اين فيلم را هفده سال پيش مي خواستم بسازم. فيلم يك اثر تاريخي است كه در سال ۱۸۷۵ رخ داده است. آن روزها استعمار بريتانيا غالب بود و يك قيام كوچك پايه هاي اين امپراطوري را لرزاند. احساس مي كردم قصه بسيار خوبي براي يك فيلم سينمايي بود.
|
|
كتان مهتا بعد از چند سال دوري از فعاليت هاي سينمايي امسال با درام تاريخي و انقلابي «مانگل پاندي: قيام» به ديدار تماشاگران سينما آمد. فيلم هفته قبل در سينماهاي هند به روي پرده رفت و با يك افتتاحيه عظيم روبه رو شد. اولين نمايش بين المللي فيلم هم در جشنوار لوكارنو بود كه در شب افتتاح جشنواره براي علاقه مندان به نمايش درآمد. بينندگان فيلم در لوكارنو استقبال خيلي خوبي از آن كردند. به گفته منتقدين سينمايي مهتا فيلمي جذاب و ديدني ساخته است. او عقيده دارد سينما مي تواند آينه اي روبه روي مردم بگيرد و آنها را در جريان مسائل روز قرار دهد. به اعتقاد وي حتي يك فيلم تاريخي هم مي تواند اين كار را انجام دهد.
مهتا كار فيلمسازي را از اواخر دهه هفتاد شروع كرد. استعداد خلاقه اش او را خيلي سريع به دوستداران سينما معرفي كرد. او با دومين فيلم خود «بهواني بهاواي» (۱۹۸۰) نخستين منتقدين و تماشاگران جدي سينما را برانگيخت. او در اين فيلم به بررسي سيستم «كاست» در جامعه سنتي هند مي پردازد. اولين فيلمهاي مهتا به زبان مادري اش گوجرات بود. اما وي به زودي ساخت فيلم به زبان رسمي هندي را شروع كرد. اين فيلمساز خوش فكر اين روزها در پنجاه سالگي خود است، او در رشته اقتصاد تحصيل كرد ولي به سراغ حرفه اي رفت كه هميشه آن را دوست داشت: سينما. اين فارغ التحصيل انستيتو فيلم و تلويزيون پونا تا به امروز ۱۰ فيلم بلند سينمايي كارگرداني كرده است.
* چگونه توانستيد چنين جمع باشكوهي از بازيگران را درگير كار كنيد؟
- آدم خوش شانسي بودم كه توانستم بهترين استعدادهاي موجود سينماي هند را در فيلمي به خدمت بگيرم كه قرار است توسط تماشاگران سراسر جهان ديده شود. سه سال قبل از عامر خان خواستم در فيلم بازي كند. او در اوج قله كاري اش قرار داشت. از آن زمان، تا به امروز او تمام هوش و حواس خود را متوجه اين پروژه كرده است. راني موكرجي هم فيلمنامه را دوست داشت و علي رغم نقش كوتاهش بازي در فيلم را قبول كرد. او از همان روز اول خيلي صريح اعلام كرد كه مي خواهد در اين پروژه باشد. هنگام كار بر روي فيلمنامه نقش او افزايش يافت و حالا يكي از كاراكترهاي مهم فيلم است.
* چرا در صحنه پاياني فيلم تصوير گاندي را داريد؟
- مي خواستيم نوعي ارتباط بين سالهاي ۱۸۵۷ و ۱۹۴۷ برقرار كنيم. بريتانيايي ها قيام سربازان را در سال ۱۸۵۷ يك شورش احمقانه نامگذاري كردند و ما به آن لقب اولين جنگ استقلال طلبانه كشور داده ايم. اين يك شروع خشن و پرخون بود. اما اين خشونت يك واقعيت بود. اين جنگ باعث بيداري و تداوم قيام ملت شد و سالها بعد به جنبش استقلال طلبانه مهاتما گاندي گره خورد.
ترجمه: كيكاووس زياري