نمي توان از اخلاق و مباني انساني در نظام بين المللي سخن گفت. در نظام كنوني حاكم بر مناسبات بين المللي تنها قدرت و زور است كه روند تحولات را شكل مي دهد. موضع كشورها نيز صرفاً بر اساس «منافع» تعيين مي شود. لذا در منازعاتي همچون بحث اتمي ايران، كشورهاي مختلف مي كوشند تا از طرفين امتياز طلبي كنند، و در اين ميان هرگاه امتياز بيشتري از سوي يك طرف دريافت دارند آنگاه حتي در آخرين لحظه نيزموضع خود را تغيير مي دهند. پس نمي توان از سياست در صحنه بين المللي انتظار داشت كه «سالم» و «اخلاقي» باشد، زيرا ذاتاً به فساد گرائيده و تنها محور آن «منفعت» است.
با اينحال آنچه در اجلاس اخير شوراي حكام آژانس بين المللي هسته اي روي داد، عليرغم همه دشواريهايي كه براي ما به وجود آورده، ناكامي هاي بسياري را نيز نصيب طرفهاي درگير با ما نموده است. اردوگاه غرب به رهبري آمريكا و با مشاركت فعال اروپا درصدد بود تا در همين فرصت پرونده را به شوراي امنيت ارجاع دهد تا فرصتي براي مذاكرات فني باقي نماند. زيرا مذاكره در چارچوب شوراي امنيت به طور كامل از حالت «فني» و «حقوقي» خارج شده و صرفاً جنبه «سياسي» و «امنيتي» به خود مي گيرد. اما با مخالفت شديد كشورهاي مهم دنيا نظير روسيه، چين و آفريقاي جنوبي اين حركت ناكام ماند. در مرحله بعد اردوگاه غرب كوشيد تا مكانيسم «ماشه» را در مورد ايران به تصويب برساند.يعني در قطعنامه شوراي حكام ضمن بيان خواسته هايي كه ايران بايد آنها را عملي سازد، سقف زماني مشخصي براي آن تعيين شود. در صورتي كه ايران تا آن تاريخ به اين درخواستها عمل ننمايد پرونده مستقيماً و بدون مراجعه مجدد به شوراي حكام ، به شوراي امنيت منتقل گردد. اين طرح نيز به دليل مخالفت كشورهاي غيرمتعهد، روسيه و چين با ناكامي مواجه شد. در نهايت قطعنامه اخير در حالي به تصويب رسيد كه ۱۳ كشور از جمله چند كشور بسيار مهم نظير چين، روسيه و هند با آن همراهي نكردند.
اينك نبرد ديپلماتيك ميان ما و اردوگاه غرب وارد مرحله جديدي شده كه حساسيت آن نسبت به مراحل گذشته به شدت افزايش يافته است.اما بايد توجه داشت كه نبرد ما و برخي دولتهاي غربي هنوز در مرحله ديپلماتيك قرار دارد. پرواضح است كه مسئولان محترم دولت با حكمتي كه از آن برخوردارند، ويژگيهاي اين مرحله را درك مي كنند و تمام تلاش خود را به كار خواهند بست تا از همه ابزارها در جهت تحقق خواسته بحق ملت ايران بهره  گيرند. مسئولان محترم به دقت به اين نكته نيزتوجه دارند كه آمريكا و انگليس به دليل شكست در عراق و فشارهاي سنگيني كه در فلسطين اشغالي تحمل مي كنند، در صددند تا پرونده ايران از مسير طبيعي خود در شوراي حكام آژانس بين المللي انرژي هسته اي خارج شود . پس بايد به گونه اي عمل كرد كه آنها در اين خواسته خود نيز ناكام گردند.