به دليل پيچ و خم هاي فراوان اقتصادي و اداري
قاچاق؛ ميانبري كه به هدف مي رسد
|
|
محمود فراهاني
قاچاق در كشور ما از دو منظر قابل بررسي است؛ يكي ورود يا خروج كالاهاي غيرمجاز به كشور و از كشور و ديگري ورود يا خروج كالاهاي مجاز از راههاي غيرمجاز به كشور و از كشور. هر يك از اين دو شكل قاچاق، آثار مخرب اقتصادي و اجتماعي با دامنه هاي متفاوت را برجاي مي گذارند. شكل اول قاچاق دامنه تخريب اجتماعي بسيار بيشتري نسبت به شكل دوم دارد و ورود كالاهاي مجاز از راه غيرمجاز (شكل دوم) دامنه تخريب اقتصادي بسيار بيشتر نسبت به ورود كالاهاي غيرمجاز (شكل اول) دارد. در اين گزارش، اساسا روي ورود كالاهاي مجاز از راه غيرمجاز (شكل دوم قاچاق) تأكيد شده است. در عين حال، خروج كالاي مجاز از راه هاي غيرمجاز از كشور مقوله ديگري است كه در جاي خود قابل بررسي است.
در كشوري كه در ميان ۱۵۳ كشور از لحاظ آزادي اقتصادي، رتبه ۱۴۶ را كسب مي كند و در واقع از بسته ترين اقتصادهاي بسته جهان است، و نرخ تورم همين كشور بين ۱۵ تا ۵۰ درصد طي يك دهه گذشته در نوسان بوده است و نرخ سود بانكي آن نيز به مقتضاي ميزان تورم آن دامنه اي۱۵ تا ۱۵۰ درصد دارد و از سوي ديگر بوروكراسي و مقررات دست و پاگير و زايد پتانسيل قابل توجهي از تاجر به لحاظ زماني و روحي طلب مي كند و در عين حال تعرفه واردات ۲۰ تا ۲۰۰ درصد در نوسان است.
آمار بالاي قاچاق در چنين كشوري، پديده عجيبي نيست و كاملا طبيعي است. اگر در چنين كشوري قوي ترين مقررات ،مجازات و تعزيرات براي تجارت غيرقانوني در نظر گرفته شود و سرتاسر مرزها را ديواري از سرباز و پاسگاههاي مرزي قرار دهيم، باز هم حاشيه سود قاچاق آنقدر بالاست كه بتواند از اين ديوار گذر كند. در اين حال، وجود يارانه هاي مختلف مستقيم و غيرمستقيم و قيمت هاي غيرواقعي، بستر جديدي براي قاچاق كالا از ايران ايجاد مي كند. حتي برخي يارانه ها كه در قالب قيمت تضميني پرداخت مي شود (گندم) باعث مي شود كه كشورهاي مجاور گندم خود را به ايران قاچاق كنند تا با قيمت بالاتري به فروش برسانند.
راه حل هاي مشخص
اين مسئله كه در كشور ما تقريبا راه حل تمام مشكلات اقتصادي و حتي غيراقتصادي معلوم است مايع خشنودي است اما در عين حال، اينكه برايند مديريت سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در كشور ما قادر به عملي كردن اين راه حل ها براي رفع مشكلات نيست، مايه ناخشنودي را فراهم مي كند. بارها عنوان شده كه راه حل واقعي ايجاد بازار رقابتي است و اين بازار، زماني قابل ايجاد است كه يارانه ها هدفمند شود، تعرفه ها معقول شود، نرخ بهره و تورم كاهش يابد و از همه مهمتر ضمن كاهش تشريفات اداري، بستر قانوني براي حمايت از سرمايه گذار حاصل آيد و... اما اين پيش شرط ها در بطن خود به سادگي ممكن نيست. بنابر همين اصل معاون گمرك مي گويد: قاچاق پديده پيچيده اي است كه با تمام حوزه هاي اقتصادي قانوني، سياسي و اجتماعي و فرهنگي ارتباط تنگاتنگ دارد.
ريشه قاچاق كجاست
وجود حاشيه سود بالا عامل اصلي وجود قاچاق است. حاشيه سودي كه ريشه در خلع و ضعف هاي داخلي يك كشور در عرصه هاي مختلف دارد. بنابراين، گذشته از آنكه، وجود قاچاق در سطح ۵ درصد در همه كشورها وجود دارد اما براي كاهش ۲۰ درصد آن كه اكنون در كشور ما جاري است، بايد راههايي را جستجو كرد كه حاشيه سود را به حداقل برساند و بنابراين تاجران استفاده از كانالهاي رسمي تجارت را بر سوء استفاده از كانالهاي غيررسمي ترجيح دهند.
ايجاد بازار رقابتي
نام بردن از ايجاد بازار رقابتي، چندان مشكل نيست اما عملي كردن آن نيازمند اقدامات بسيار گسترده در حوزه هاي مختلف سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي است. بازار بيش از ۷۰ ميليون نفري ايران و ميزان تقاضايي كه نسبت به كالاهاي مختلف در آن وجود دارد، جذابيت ويژه اي را براي توليدكنندگان خارجي به وجود آورده است در اين ميان تنها راه براي از دست ندادن بازار داخلي، رقابت پذيركردن توليدات داخل با نمونه هاي خارجي است. بالطبع، تعرفه هاي بالايي كه دولت جهت حمايت از توليد داخل مقرر كرده است، تنها حاشيه سود قاچاقچيان را بالا برده و انگيزه قاچاق قوت بيشتري مي گيرد، بنابراين جامعه راهي ندارد جز آنكه توليدات خود را رقابت پذير كند تا نيازمند ايجاد ديوار بلند تعرفه ها براي حفظ بازار كالاهاي بي كيفيت داخلي خود نباشد. اما آيا چنين توانايي در دولت و جامعه اقتصادي ايران وجود دارد.
هزينه بالاي توليد در ايران
در يك مقايسه ساده ميان هزينه هاي توليد و سرمايه گذاري در ايران با خارج ايران نشان دهنده تفاوت فاحش ميان هزينه تمام شده كالاي ايراني با خارجي است.
نرخ تورم ۱۵درصدي كه به صورت رسمي اعلام شده و بهره بانكي ۱۶درصدي براي فعاليت هاي اقتصادي كه به صورت رسمي براي تسهيلات بانك هاي دولتي مقرر شده براي يك كارخانه توليدي كه هزينه هاي سرمايه گذاري اوليه، مواد و دستمزدها و ساير هزينه هاي آن در خارج از ايران به ترتيب ۳۰۰ ، ۲۰۰ و ۱۲۰ واحد است در ايران ۳۴۵ ، ۲۳۰ و ۱۴۰ واحد بالغ مي شود. به عبارتي، در حالي كه هزينه توليد در كشورهاي ديگر براي يك كالاي فرضي، ۶۲۰ واحد هزينه مي برد همان كالا در ايران، ۷۱۵ واحد پولي هزينه خواهد داشت.
حال اگر توليدكننده خارجي، ۱۳ درصد سود خود را نيز بر هزينه توليد اضافه كند حدود ۷۰۰ واحد مي شود كه باز هم ۱۵ واحد كمتر از هزينه تمام شده توليد در ايران است كه اگر توليدكننده ايراني از سود خود هم صرف نظر كند باز هم در رقابت دوام نمي آورد. اين فرايند، در حالي سپري مي شود كه براي توليدكننده خارجي كه در يك بازار رقابتي فعاليت مي كند و هزينه هاي خود را به حداقل رسانده ظرفيت توليد انبوه فراهم است كه ابزار ديگري براي كاهش هزينه ها و كاهش سود مورد انتظار است، در حالي كه توليدكننده داخلي از اين ظرفيت نيز نمي تواند استفاده كند. بنابراين، براي كاهش هزينه ها، لاجرم از كيفيت كالا مي كاهد و با تكيه بر رانت ها و درخواست از دولت مي خواهد كه تعرفه هاي واردات همچنان بالا بماند تا بازار كالاي بي كيفيت او همچنان در داخل حفظ شود. اين فرايند مصرف كننده ايراني را وامي دارد تا كالاي خارجي را بر كالاي ايراني ترجيح دهد. و در واقع اولين عامل بسترسازي براي رشد قاچاق در كشور ما مهيا شده است. بنابر آنچه كه معاون وزير بازرگاني وقت، عنوان مي كند، ۹۰ درصد از كالاهاي قاچاق در كشور ما را سيگار، پارچه، لوازم خانگي و لوازم يدكي خودرو تشكيل مي دهند. اين در حالي است كه بخصوص در صنعت پارچه و لوازم خانگي، كارخانجات زيادي در كشور ما فعال هستند و به دليل ميزان بالاي قاچاق، غالب آنها در خطر ورشكستگي قرار دارند. از سوي ديگر، اكثريت شركت هاي نساجي و لوازم خانگي فعال در بورس سالهاست كه نمادشان بسته يا بدون متقاضي خريد و فروش هستند به طوري كه از ۱۸۰ شركتي كه نماد آنها باز است و معامله اي بر روي سهام آنها صورت نمي گيرد بيشتر نساجي و لوازم خانگي است.
اين در حالي است كه فرهنگ جهيزيه در ايران، بازار بسيار مناسبي را براي خريد اشياء لوكس خانگي فراهم كرده و عملا در اختيار كالاهاي خارجي قرار داده است.
تك پنجره اي كردن
آمار رسمي واردات در سال ۸۲ بيش از ۳۵ ميليارد دلار ذكر شده است كه اگر گفته هاي معاون وزير وقت بازرگاني را بپذيريم بايد حداقل ۲۰ درصد از اين ميزان نيز در سال گذشته واردات به صورت قاچاق در كشور ما صورت گرفته است يعني چيزي حدود ۷ ميليارد دلار. اين ميزان قاچاق مي توانست به ميزان قابل ملاحظه اي كاهش يابد اگر بجاي آنكه در برخي مواقع تا ۲۰ نقطه جهت طي كردن مراحل قانوني مراجعه شود، تنها از طريق يك مركز (يك پنجره) مراحل كامل تشريفات ورودي آن انجام مي شد. مدير پروژه آسيكوداي گمرك، در اين باره اعتقاد دارد بايد قانون جامعيت لازم را داشته باشد.
در حالي كه اكنون، بخشهاي مختلف داراي مقررات ويژه اي هستند كه جمع شدن همه اينها در يك پنجره ممكن نيست. بر همين اساس لايحه جديد مبارزه با قاچاق يكي از اولويت هاي خود را مقررات زدايي قرار داده است.لايحه اي كه به صورت لاك پشتي مراحل بازنگري خود را در وزارت بازرگاني مي گذراند تا به هيأت دولت و سپس مجلس جهت تصويب تقديم شود.
ادامه دارد
|