محمدرضا خدرلو
برگزاري بازي هاي المپيك در كشورها و قاره هاي مستعد جهان، باعث شده تا اين رويداد بزرگ و بين المللي، علاوه بر جوانب ورزشي آن، ابعاد سياسي، اقتصادي، امنيتي، بهداشتي، اجتماعي و... پيدا كند. شايد بتوان با يك حساب سرانگشتي به اين نتيجه رسيد كه در اعطاي حق برگزاري المپيك به كشورها، چند عامل بيش از هر چيز ديگري موثر است؛ نخستين عامل موثر در اين فرآيند زد وبندهاي سياسي ست، به گونه اي كه المپيك هاي سئول، بارسلونا، آتلانتا، سيدني و آتن در كشورهاي غربي يا حامي غرب انجام شده است و المپيك 2012 لندن نيز به همين ترتيب خواهد بود. از اين رو برگزاري اين دوره از بازي هاي المپيك براي چين بسيار با اهميت خواهد بود. عامل دوم وجود زيرساخت هاي عمراني، تاسيسات و خدمات شهري مورد نيازاست. خدمات فرودگاهي، تدابير ترافيكي و ساير امكانات از جمله ساير موارد مورد نياز است. بديهي است برگزاري اين بازي ها نياز به تداركات برنامه ريزي شده دارد و هزينه هاي بسيار زيادي را طلب مي كند. به عنوان نمونه با وجود اينكه برگزاري بازي هاي المپيك در سال 1997 به يونان سپرده شد، پس از گذشت 7 سال بنا به دلايل سياسي و اقتصادي فراوان، كاستي هاي بي شماري در ساخت و سازها و تدارك مقدمات كار به چشم مي خورد. دولت يونان براي تكميل پروژه هاي مورد نياز المپيك، بالغ بر 3/3 ميليارد دلار هزينه كرد. البته 3/1 ميليارد دلار هزينه ها مربوط به مخارج امنيتي بود.
پكن با برگزاري بازي هاي آسيايي توانست امكانات و ظرفيت هاي موجود خود را براي انجام چنين بازي هايي نشان دهد. بنا به اعلام مقامات رسمي چين، تا كنون 609/1 ميليارد دلار بودجه به طرح هاي المپيك 2008 اختصاص يافته و به تاييد رسيده است. چيني ها قصد دارند با بهره گيري از 70 هزار نيروي امنيتي، 17 فروند بالگرد و يك ماهواره، امنيت اين بازي ها را تامين كنند. چندي پيش لي شي جو يكي از مقامات كميته علوم و فنون پكن اعلام كرد كه ماهواره ويژه بازي هاي المپيك 2008 پكن كه بطور عمده محيط اطراف ميدان ها و استاديوم هاي ورزشي محل برگزاري بازي هاي المپيك را نظارت مي كند، يك ماه ديگر به فضا پرتاب خواهد شد. وي در نشستي گفت: اين ماهواره كوچك به وزن 139كيلوگرم تصاوير و اطلاعاتي را به زمين ارسال خواهد كرد.
كميته بازي هاي المپيك 2008 پكن اعلام كرد كه جمع آوري طرح هاي پيشنهادي براي برگزاري مراسم افتتاحيه و اختتاميه اين دوره از بازي ها خاتمه يافته است و كار بررسي و انتخاب طرح برتر نيز در دستوركار اين كميته قرار دارد. اين اقدام اول مارس امسال آغاز شد و 5 ماه به طول انجاميد. در مجموع 395 طرح پيشنهادي جمع آوري شد كه از اين ميان 10 طرح را خارجيان ارسال كرده اند. كارشناسان كميته بازي هاي المپيك پكن اين طرح ها را مورد بررسي و ارزيابي قرار خواهند داد.
هيات نمايندگي كميته بين المللي المپيك و كميته بازي هاي المپيك پكن، روند آماده سازي هنگ كنگ را نيز براي برگزاري رقابت هاي سواركاري المپيك 2008 مورد بررسي قرار دادند. اعضاي اين هيات پس از بازديد از تجهيزات و امكانات بندرهنگ كنگ و آمادگي اين منطقه براي ميزباني اين رقابت ها ابراز رضايت كرده است.
كميته بازي هاي المپيك پكن شعار رسمي بازي هاي المپيك 2008 را با عنوان يك جهان، يك رويا طي مراسمي در ورزشگاه كارگران در پايتخت چين اعلام كرد.
به اعتقاد اين كميته، اين شعار روحيه همبستگي، دوستي و پيشرفت را نشان مي دهد و به رغم تفاوت هاي فرهنگي، زباني و نژادي بشر، همه مردم جهان آرزوي مشتركي براي حصول صلح دارند. همچنين مقامات فرهنگي شهر با هدف برگزاري هرچه بهتر بازي هاي المپيك 2008، جشنواره فرهنگي بازي هاي المپيك را به مدت سه هفته آغازكردند. در جريان اين جشنواره فرهنگي، شعار رسمي اين دوره از بازي ها نيز اعلام خواهد شد. برگزاري كنسرت، نمايشگاه عكس، نشست هاي هنري المپيك و برنامه هاي فرهنگي و هنري مختلف از جمله فعاليت هاي اين جشنواره فرهنگي ست. قرار است اين جشنواره تا زمان برگزاري بازي هاي المپيك 2008 هرسال برگزار شود.
همچنين در اين شهر تا قبل از سال 2008 بيش از 20 هزار نيروي مسلط به زبان هاي خارجي آماده خواهند شد تا به عنوان راهنما و مترجم در خدمت كاروان هاي ورزشي و جهانگردان قرار گيرند. مسئولان شهر پكن به آموزش نيروهاي مستعد زبان هاي خارجي اولويت خواهند داد و براي پاسخگويي به نياز اين دوره ازبازي هاي المپيك، به جذب دانشجويان زبان هاي انگليسي، فرانسوي، روسي و آلماني به عنوان راهنما و مترجم توجه خاصي خواهد شد. به علاوه، بيش از 10 هزار نفر مربي و داور و كارمند برگزيده در رشته هاي ورزشي گروهي از دانش آموزان سراسر كشور كه در رشته ورزش ممتازند، براي ادامه تحصيل در دانشگاه هاي ورزشي چين انتخاب خواهند شد. در اين راستا به مديريت بخش هايي چون: راه و ترابري، شهرسازي، امور اداري، اقتصادي، ورزشي و خدمات نوين نيز اولويت داده خواهد شد.
از طرف ديگركميته كارشناسان امنيت غذايي بازي هاي المپيك سال 2008 پكن، متشكل از 15 كارشناس چيني و خارجي در پكن تاسيس شده است تا برنامه ريزي لازم براي تامين مواد غذايي مورد نياز در طول بازي ها به عمل آيد. اين نشان دهنده اجراي همه جانبه برنامه امنيت غذايي در اين دوره از رقابت هاي المپيك است. برنامه مذكور طبق ميزان و اندازه ورزشگاه ها، ميزان عرضه مواد غذايي بازي هاي المپيك سال 2008 پكن و نظام تحقيق و بررسي اجرا مي شود و بخشي از آن تامين مواد غذايي به صورت فوري خواهد بود.
عمليات ساخت ورزشگاه مسابقات بدمينتون و ژيمناستيك نمايشي بازي هاي المپيك 2008 در محل دانشگاه صنايع پكن آغاز شده است. اين استاديوم 24هزار متر مربع مساحت و گنجايش 7هزار و 500 نفر را دارد و از تسهيلات ترافيكي برخوردار است. پروژه احداث اين ورزشگاه تا اوت سال 2007 خاتمه خواهد يافت.

سينا خاكياني- اسكاتلند يكي از كشورهايي ست كه مصرف مواد مخدر و قرص  هاي روانگردان در ميان جوانانش بشدت رو به افزايش است. اين مسئله تنها به شهرهاي بزرگ آن محدود نمي  شود و در حال پيشرفت به شهرهاي كوچكتر و حتي روستاهاي آن است. شيوع اعتياد در ميان جوانان اسكاتلند اين روزها به يكي از مهمترين نگراني  هاي دولت و مردم اين كشور تبديل شده و اسكاتلند را به يكي از مشتريان اصلي هروئين و ديگر مواد مخدر دسته اول بدل كرده است. مك كلارگ ، مسئول مبارزه با مواد مخدر غرب اسكاتلند مي  گويد: اين روزها مواد مخدر در تمام روستاهاي اسكاتلند براحتي در دسترس است و اگر كسي شروع به مصرف آن كند، براي تهيه اين مواد به مشكل خاصي برنخواهد خورد.
تحقيقات انجام شده در اسكاتلند نشان مي  دهد كه در سال گذشته ميلادي،
52 درصد مصرف  كنندگان مواد مخدر اين كشور، نوجوانان و جوانان بين 15 تا 19 سال هستند كه 38 درصد آنها ساكنان گلاسكو، بزرگترين شهر اسكاتلند و مابقي آنها ساكنان شهرهاي كوچكتر و روستاهاي اين كشورند. اين تحقيقات همچنين نشان مي  دهد كه در اكثر موارد، اولين مصرف مواد مخدر به تشويق دوستان و در ميهماني  هاي شبانه صورت گرفته است.
ريكي ، 30 ساله و اهل اسكاتلند است. او از سن 12 سالگي به مواد مخدر روي آورده و تاكنون تقريبا تمام انواع آن را امتحان كرده است. او مصرف مواد مخدر را با حشيش آغاز كرده است. ريكي مي  گويد: همه دوستانم اين كار را مي  كردند و من هم مي  خواستم مثل آنها و يكي از اعضاي گروهشان باشم. من آن موقع جوان و خام بودم. او مي  گويد: تهيه مواد در محل سكونت آنها كار بسيار راحتي ست، چون بسياري از همسايه  ها و اهالي محل هم معتاد هستند. او هشت سال هروئين مصرف كرده است، اما سال گذشته و بعد از مرگ مادرش، آن را ترك كرد. ريكي با اينكه از 12 سالگي به مصرف مواد مخدر روي آورد، اما تا 20 سالگي  اش هنوز به هروئين معتاد نشده بود. او مي  گويد: اين روزها مردم مثل 10 يا 15 سال قبل، از هروئين وحشت ندارند و مصرف آن برايشان چندان عجيب به نظر نمي  رسد.محققان دانشگاه گلاسكو با انجام تحقيقاتي در اين زمينه پي بردند كه شيوع گسترده مواد مخدر در اسكاتلند بين سالهاي 2000 تا 2003 ميلادي شكل گرفته است. بر اين اساس و در طول سالهاي فوق، تعداد مصرف  كنندگان مواد مخدر و بخصوص هروئين در بين افراد 15 تا 54 سال از 6/1 درصد به 43/2 درصد افزايش يافته است. گلاسكو در حال حاضر با 31/3 درصد معتاد در بين ديگر شهرهاي اسكاتلند در وضعيت ناگوارتري قرار دارد. وضعيت اعتياد در شهرهاي كوچك و روستاهاي اسكاتلند هم دست  كمي از گلاسكو ندارد و آنها هم با اختلاف ناچيزي پشت سر گلاسكو قرار دارند. محققان مي  گويند هرچند تعداد مصرف  كنندگان مواد مخدر در نواحي كوهستاني و روستايي به نسبت چند سال قبل زياد نشده است، اما امكان دسترسي ساده  تر به اين مواد براي اهالي اين مناطق روز به روز بيشتر شده و اين مسئله، تهديد بزرگي براي اسكاتلند محسوب مي  شود.
علاوه بر مصرف مواد مخدر، مصرف داروهاي روانگردان نيز در اين كشور بشدت رو به افزايش گذاشته است و هميشه و همه  جا مصرف  كنندگان اين داروها براحتي به آنها دسترسي دارند. شهرهاي آلنس و نايرن، بيشترين تعداد مصرف  كنندگان اين قرص و بزرگترين شبكه  هاي توزيع آنها را در خود جاي داده  اند، اما خوشبختانه هنوز اين قرص  ها و داروهاي مخرب به نواحي روستايي و دوردست اسكاتلند راه پيدا نكرده  است.در حال حاضر هروئين، اصلي  ترين ماده مخدر در اسكاتلند به شمار مي  آيد و كوكائين، اصلي  ترين رقيب آن، به سرعت در تعقيبش است.

در سال 1859، هانري دونان (1910 1828) زاده  ژنو، شاهد جنگ سولفرينو در شمال ايتاليا بود؛ جنگي كه ده ها هزار كشته برجاي گذاشت. پس از پايان جنگ، هزاران سرباز زخمي در وضعيتي فلاكت بار جان باختند، چرا كه امكانات درماني مناسبي برايشان وجود نداشت. دونان در كتاب خود تحت عنوان خاطرات سولفرنيو دعوت تكان دهنده اي خطاب به افكار عمومي دارد. اين دعوت در نهايت به تاسيس كميته بين المللي صليب سرخ در سال 1863 انجاميد. با تلاش هاي باني صليب سرخ، در سالهاي 1864، 1899، 1906 و 1929 در ژنو و لاهه كنفرانس هاي بين المللي متعددي برگزاركرد و قطعنامه هاي مختلفي براي حمايت از قربانيان جنگي و همچنين قوانيني براي روش ها و ادوات جنگي وضع شد. طي سالها كنفرانس ها ادامه يافت، قطعنامه هاي متعددي وضع شد و در نهايت در سال 1949 و در همان شهر زادگاه دونان، چهار كنوانسيون موسوم به كنوانسيون هاي ژنو وضع شد كه براي حمايت از مجروحان و بيماران نيروهاي نظامي چه در خشكي و چه در دريا، اسراي جنگي و همچنين افراد غيرنظامي و شهرونداني كه در زمان جنگ ناخواسته قرباني مي شوند، قوانيني دارد. به رغم گذشت بيش از نيم قرن از كنوانسيون ژنو و مفاد روشن آن - كه تقريبا تمامي كشورها نيز آن را به امضا رسانده اند  - قرن حاضر شاهد فجايع بي شماري، چه در جنگ هاي داخلي و چه در درگيري  هاي خارجي ست. روزانه هزاران غيرنظامي در چارچوب درگيري هاي مسلحانه كشته يا زخمي مي شوند و در اين ميان بيش از نيمي از قربانيان كودكان معصوم هستند. بنا به گزارش سازمان يونيسف، طي 10 سال گذشته دست كم دوميليون كودك در جهان در درگيري ها جان خود را از دست داده اند. شش ميليون كودك خانه و خانواده خود را از دست داده اند و بيش از 12 ميليون نفر ديگر زخمي شده اند و اين در حالي ست كه در بيش از 30 درگيري مختلف در گوشه و كنار جهان، حدود 300 هزار كودك به عنوان سرباز به كار گرفته مي شوند و خسارات ناشي از جنگ بيش از همه گريبانگر كودكان مي شود. گراساميشل ،محقق سازمان ملل متحد مي گويد: خشونت هاي جسمي، جنسي و احساسي كه كودكان بواسطه جنگ متحمل  مي شوند، اساس زندگي آنها را ويران مي كند. جنگ، كانون خانواده شان را از آنها مي  گيرد، اجتماع شان را نابود مي كند و اعتمادشان به بزرگسالان را از بين مي برد .
صليب سرخ جهاني هر چند مجروحان گلوله ها و مين ها را تحت پوشش
قرار مي دهد و براي پناهندگان و بي سرپناهان و حتي گرسنگان امكانات فراهم مي كند، اما براي آسيب هاي اجتماعي، عاطفي و رواني جنگ چه كار مي توان كرد؟
يك چهارم جمعيت پايتخت اينگوش با آن منظره كوهستاني زيبا را مهاجراني تشكيل مي دهند كه از جنگ چچن گريخته اند و دو سوم اين پناهندگان، كودكاني هستند كه تحت پوشش صليب سرخ جهاني قرار دارند. وقتي وارد اقامتگاه هاي آنها مي شويم با ديوارهايي پوشيده از نقاشي كودكان مواجه مي شويم. كودكان چچني تحت مراقبت قرار دارند و به جز كساني كه بر اثر جنگ دست و پايشان را از دست داده اند و با چوب زير بغل به دنبال توپ مي دوند، به نظر مي رسد وضعيت جسماني بقيه شان مناسب باشد، اما آهليووا، روانپزشكي كه در يكي از اين مراكز مشغول به كار است، مي گويد: كودكان جنگ گاهي بي ثبات اند؛ گاهي پرخاشگر هستند و گاهي آرام. به خاطر اسباب بازي به جان هم مي افتند و شب ها كابوس مي بينند. وقتي صداي هلي كوپتر به گوش مي رسد، وحشت وجودشان را فرا مي گيرد. بيشتر آنها شاهد بمباران، انفجار مين و مرگ پدر و مادرشان بوده اند. خودشان اكثرا مجروح شده اند و برخي حتي ديده اند كه مردان مسلح برادر و خواهرشان را اسيركرده اند . اين وضعيت در مقايسه با وضعيت سرباز - كودكان عالي است. بسياري از اين كودكان، زير 8 سال سن داشته و به طور مستقيم در درگيري ها شركت دارند. آنها آموزش ديده اند كه چگونه آدم بكشند و جنايت كنند. ظرف 3 سال گذشته  تعداد كشورهايي كه از اين كودكان سوءاستفاده كرده اند، افزايش چشميگري يافته است. دنياي ما - دنيايي كه آن را دنياي مدرن مي ناميم - بي ترديد، فاقد نشانه هاي واقعي پيشرفت است. بشر به فن آوري هاي جديدي دست پيدا كرده، اما به نظر مي آيد هر چه در اين راه بيشتر قدم برمي دارد، لحظه به لحظه از انسانيت بيشتر فاصله مي گيرد.
تاريخ همواره شاهد جنگ ها و درگيري هاي خونيني بوده، اما در هيچ بازه اي از آن، كودكان تا اين حد قرباني نشده و هرگز كودكاني با اين سن و سال اسلحه به دست نگرفته بودند. كنوانسيون ها و قوانين مختلف حمايت از كودكان، گرچه نشانه اي از تكامل قوانين اجتماعي و پيشرفت  جامعه جهاني است، اما تا زماني كه هر روز صدها كودك بي گناه در سرتاسر جهان قرباني جاه طلبي دولت هايشان مي شوند، چطور مي توان به اين پيشرفت ها دل خوش كرد؟!

ليسبون پايتخت و بزرگترين شهر كشور پرتغال است. جمعيت ليسبون بتنهايي 560 هزار نفر است كه به همراه حومه  و شهرهاي كوچك اطرافش كه مجموعه پايتخت را تشكيل مي  دهند به 2 ميليون و 600 هزار نفر مي رسد.
موقعيت جغرافيايي
ليسبون در غرب كشور پرتغال و در كنار اقيانوس اطلس قرار دارد و رودخانه تاگوس از ميان آن عبور مي كند. به لحاظ جغرافيايي ليسبون غربي ترين پايتخت اروپايي محسوب مي شود. وسعت ليسبون حداكثر به 87 كيلومتر مي رسد كه اين ميزان براي يك پايتخت بسيار كوچك است. به همين خاطر بسياري از ادارات و مراكز دولتي پرتغال در شهرهاي اطراف ليسبون مانند لوره و آمادورا مستقر شده اند كه مجموعه اين شهرها محدوده پايتخت را تشكيل مي دهند. بافت قديمي شهر روي هفت تپه ساخته شده است و به همين خاطر اكثر خيابان هاي اين قسمت سراشيبي ها و سربالايي ها تندي دارند كه رفت وآمد را براي عابران پياده و حتي موتورسواران مشكل كرده است. به همين خاطر براي اين محدوده سه قطار كابلي و يك آسانسور تعبيه شده است. تقريبا اكثر بخش غربي شهر توسط پارك ملي مون سانتو اشغال شده است كه با مساحتي نزديك به 10 كيلومتر مربع يكي از بزرگترين پارك هاي طبيعي شهري در اروپا محسوب مي شود.
آب و هوا
ليسبون از گرمترين پايتخت هاي اروپايي ست. در بهار و تابستان تقريبا هوا هميشه آفتابي ست و متوسط درجه حرارت در اين دو فصل بين 25 تا 30 درجه سانتي گراد است. پاييز و زمستان ليسبون نه چندان سرد، اما باراني ست و حداقل دماي هوا در زمستان 5 درجه سانتيگراد بالاي صفر است. به طور متوسط ليسبون در هر سال 3 هزار و 300 ساعت كاملا آفتابي و 100 روز باراني دارد.
جمعيت
جمعيت ليسبون چنانكه گفته شد بتنهايي 560 هزار نفر و به همراه حومه ها و شهرهاي اطرافش 2 ميليون و 600 هزار نفر است. ليسبون در استاني با جمعيت 3 ميليون و 500 هزار نفر قرار گرفته است كه تقريبا يك سوم جمعيت پرتغال را تشكيل مي دهد. تراكم جمعيت در ليسبون تقريبا 6 هزار نفر در هر كيلومتر مربع است. بر اساس پيش بيني هاي انجام شده، جمعيت ليسبون تا سال 2015 به 5/4 ميليون و تا سال 2020 به 5 ميليون نفر خواهد رسيد كه در اين صورت اين ميزان رشد جمعيت، بالاترين مقدار آن در كشور پرتغال خواهد بود.
فرهنگ
قلب شهر ليسبون منطقه اي به نام بايشا ست كه در واقع مركز اين شهر است. بايشا از سوي سازمان ملل متحد به عنوان يكي از ميراث هاي جهاني ثبت شده است. قلعه ساون ژرژي و كليساي جامع سانتاماريا در شرق اين منطقه و روي يكي از هفت تپه شهر ساخته شده اند.
قديمي ترين قسمت بايشا، آلفا نام دارد كه در كنار رود تاگوس واقع شده و تاكنون از چندين زلزله اين شهر جان سالم به در برده است. ليسبون چندين و چند موزه ديدني و زيبا دارد كه از ميان آنها مي توان به موارد زير اشاره كرد:
موزه هنرهاي باستان، موزه آزوليوس كه انواع سبك هاي كاشيكاري پرتغالي در آن به نمايش گذاشته شده است. موزه ملي كالسكه ها كه يكي از بزرگترين مجموعه كالسكه هاي قديمي ست و موزه پزشكي ليسبون. سالن اپراي ليسبون، تئاتر ملي ساون كارلوس نام دارد كه اكثر اجراهاي مهم آن در پاييز و زمستان است.
اتفاقات مهم
ليسبون در سال 1994 به عنوان پايتخت فرهنگي سال اروپا انتخاب شد. پيمان ليسبون، توافقنامه اي بود كه در سال 1999 و در نشست سران اتحاديه اروپا در اين شهر به تصويب رسيد تا بر طبق آن كشورهاي عضو اين اتحاديه در جهت بهبود وضعيت اقتصادي اروپا با يكديگر متحد شوند. در سال 2004 ليسبون ميزبان بازي هاي فوتبال يورو 2004 بود. هر سال در ماه مارس، اين شهر شاهد برگزاري مسابقه دو نيمه مارتن ليسبون است كه در نوع خودش از مهمترين مسابقات اين رشته محسوب مي شود. همچنين هر ساله چندين نشست مختلف اعضاي اتحاديه اروپا و ناتو در اين شهر برگزار مي شود.
اقتصاد
ليسبون به عنوان پايتخت پرتغال، اقتصادي مبتني بر ارائه خدمات دارد. دفاتر اصلي بسياري از شركت هاي چند مليتي در اين شهر واقع است. در كل، ليسبون شهري صنعتي محسوب مي شود كه البته اكثر بخش هاي صنعتي آن در كناره هاي جنوبي رودخانه تاگوس واقع شده اند.
ليسبون در مقايسه با اكثر شهرهاي اروپا، شهري ثروتمند محسوب مي شود و از اين نظر در رده اي بالاتر از متوسط ديگر شهرهاي عضو اتحاديه اروپا قرار دارد، به طوري كه اكنون چند سال است كه اين شهر جهت توسعه و گسترش امكاناتش از اتحاديه اروپا كمكي دريافت نكرده است.
آموزش
ليسبون سه دانشگاه بزرگ دارد؛ دانشگاه ليسبون كه در سال 1911 تاسيس شده كه البته تاريخچه اي بسيار قديمي دارد كه به سال 1290 ميلادي برمي گردد. دانشگاه صنعتي ليسبون و دانشگاه نوين ليسبون كه در تمام رشته هاي مهندسي و علوم انساني دانشجو مي پذيرند.
ليسبون بزرگ
مثل اكثر پايتخت ها و شهرهاي بزرگ اروپا، ليسبون توسط چندين شهر كوچك كه در اطرافش قرار دارند، احاطه شده است. اين شهرها از لحاظ اقتصادي و اجتماعي كاملا به ليسبون وابسته اند و بر اساس برآوردهاي انجام شده، روزانه يك ميليون نفر از ساكنان  اين شهر ها به ليسبون وارد مي شوند.
حمل و نقل
مهمترين دروازه شهر ليسبون، فرودگاه بين المللي اين شهر است كه در 4 كيلومتري شمال شرقي آن ساخته شده است. 20 شركت هواپيمايي بين المللي، فرودگاه ليسبون را تحت پوشش خود قرار داده اند و روزانه پروازهاي منظمي از اين فرودگاه به ديگر شهرهاي پرتغال از جمله پورتو انجام مي شود. سيستم حمل و نقل عمومي شهر ليسبون وسيع و قابل اعتماد است، اما با اين حال اين شهر در اكثر روزها از ترافيك سنگين رنج مي برد. اصلي ترين عضو مجموعه حمل و نقل عمومي شهر، مترو آن است كه مركز شهر را به مناطق شمالي و شرقي آن وصل مي كند.

لس آنجلس تايمز
روزنامه لس آنجلس تايمز خبر اول خود را به بحران اقتصادي آمريكا در چند ماه اخير اختصاص داده است. اين روزها كارخانه هاي بزرگ و كوچك آمريكا در وضعيت بسيار نامناسبي قرار گرفته اند و بسياري از آنها در سه ماهه گذشته  سال جاري ضررهاي زيادي را متحمل شده اند. از جمله اين كارخانه ها، جنرال موتورز، فورد و دلفي از ديگران شناخته شده تر هستند.
جنرال موتورز در توافقي با ديگر خودروسازان آمريكايي قصد دارد با كم كردن حق بيمه كاركنانش در هزينه ها صرفه جويي كند.
ميامي هرالد
موضوع برگزاري دادگاه صدام، خبر اول روزنامه مياهي هرالد است. اولين جلسه دادگاه صدام ديروز در كاخ رياست جمهوري اين كشور و با تدابير شديد امنيتي برگزار شد.
دادگاه صدام به خواست مقامات دولت عراق و براي پرهيز از سياسي شدن آنها تنها توسط 20 خبرنگار خارجي و داخلي پوشش داده شد.
واشنگتن تايمز
اين روزنامه خبر اول خود را به سخنان موگابوه، رئيس جمهور زيمباوه اختصاص داده است. اين روزنامه به نقل از موگابه نوشته است كه آمريكا و انگليس قصد براندازي موگابه و سرنگوني دولت او را داشته  اند. موگابه در پايان سخنانش بوش و بلر را با هيتلر مقايسه كرد و آنها را تروريست ناميد.
واشنگتن پست
بحث كمك رساني به آسيب ديدگان زلزله هند و پاكستان هنوز و بعد از گذشت تقريبا دو هفته از وقوع آن، خبر اول بسياري از روزنامه ها از جمله واشنگتن پست است. بيشترين مناطقي كه از اين زلزله آسيب  ديده اند كشمير تحت كنترل پاكستان است و به علت صعب العبور بودن اكثر راه هاي اين مناطق، كمك رساني به زلزله زدگان با مشكلات و تاخير فراواني همراه است. بر اساس آخرين آمار، تعداد كشته شدگان اين زلزله در پاكستان به رقم 60 هزار نفر رسيده است.