عكس: محمدرضا شاهرخي نژاد
الهام اناري
آژانس هاي اتومبيل كرايه از سال 1339 با هدف خدمت رساني به مردم در شهر تهران شروع به كار كردند. فعاليت اين آژانس ها تا به امروز كه حدود يكهزار و
200 موسسه اتومبيل كرايه در تهران وجود دارد، با موفقيت ادامه داشته است.
همگي ما لااقل براي يك بار هم كه شده براي انجام كار و رسيدن به محل مورد نظرمان گوشي تلفن را برداشته و از تاكسي سرويس ها ماشين  خواسته ايم، البته بسياري از ما مشترك يك يا چند آژانس محل زندگي يا محل كارمان هم هستيم.
در اين شكي نيست كه مراجعه به موسسات اتومبيل كرايه در بسياري موارد كارمان را راه انداخته و به نوعي كمك مان كرده است. جداي از دسترسي آساني كه همگان با گرفتن يك شماره به آژانس ها دارند، موضوع اعتماد مردم به اين موسسات، نكته ديگري ست كه باعث اقبال عمومي به آنها شده است،اما گذشته از اينها گاهي پيش مي آيد كه نوع خدمات رساني اين موسسات باعث نارضايتي مشتريان مي شود. دريافت كرايه زياد، طولاني شدن مدت انتظار مشتري تا رسيدن ماشين و ... .
اتحاديه اتومبيل هاي كرايه، صنفي ست كه در همان سال راه اندازي موسسات اتومبيل كرايه، تاسيس شده است؛ اتحاديه اي كه به مشكلات صنفي اين گروه رسيدگي مي كند و علاوه بر آنها پاسخگوي شكايات مشتريان موسسات اتومبيل هاي كرايه است. حال اين سئوال پيش مي آيد كه مشتري چه وقت مي تواند به نرخ كرايه معترض باشد؟
مجتبي حلوايي - نايب رئيس اتحاديه اتومبيل هاي كرايه- در پاسخ به اين سئوال مي گويد: هيچ نرخ مصوبي در مورد كرايه مسيرهاي متفاوت وجود ندارد. تا سال 77، نرخ تصويب شده و اعلام مي شد، اما از آن تاريخ به بعد هيچ نرخي تصويب نشد. نرخ ها بايد بر اساس تصميمات مجمع امور صنفي كه متولي تمام اصناف است تهيه شده، به اتحاديه ابلاغ شود و اتحاديه به آژانس هاي اتومبيل ابلاغ كند. پس تا اينجا يكي از بزرگترين مشكلاتي كه مردم با آژانس هاي اتومبيل كرايه پيدا مي كنند، نبود نرخ مصوب است؛ يعني آنها بدرستي نمي توانند تشخيص دهند كه آيا كرايه اي كه راننده از آنها طلب كرده، نرخ واقعي و صحيحي ست يا نه، تا در صورتي كه نرخ بالا بود بتوانند در تماس با اتحاديه، شكايت خود را مطرح كنند يا حداقل به راننده اعتراض كنند. اما بنا به گفته نايب رئيس اتحاديه، ظاهرا مردم بايد به نرخ هايي كه معمولا عرف مي شود توجه كنند و آنها را مبنا قرار دهند.
از سوي ديگر، احتمالا شما هم با اين مشكل مواجه شده ايد كه براي رفتن از يك نقطه ثابت از شمال به جنوب شهر، در مقايسه با زماني كه همين مسير را از جنوب به شمال طي مي كرديد، كرايه بيشتري پرداخته ايد.
به طور خلاصه يعني اينكه آژانس هاي اتومبيل كرايه كه در نقاط بالاي شهر واقع شده اند، معمولا كرايه بيشتري مي گيرند.
مجتبي حلوايي اين معضل را متوجه همه اصناف مي داند. در هر صنفي آنها كه مغازه هايشان در نقاط بهتري از شهر واقع شده، معمولا نرخ بالاتري روي خدمات و كالاهاي خود مي گذارند و البته توجيه شان اين است كه ماليات بيشتري به دارايي مي پردازند يا اينكه ملك شان ارزش بالاتري نسبت به ملك آژانس هاي پايين شهر دارد.
اما آيا مشتري آژانس از ملك موسسه استفاده اي مي كند كه بخواهد پول بيشتري بابت كرايه بپردازد؟ مشتري از ماشين آژانس استفاده مي كند و ظاهرا نوع ماشين ها هم در كرايه تاثير دارد. سمند و پژو 405 از پرايد بيشتر و پرايد از پيكان چند درصد كرايه بيشتري مي گيرند، چون راحت ترند و به هر حال راننده، هزينه بيشتري را بابت خريد ماشين صرف كرده و حالا مي تواند چند درصد كرايه بيشتر بگيرد. از طرف ديگر خدمات اضافي همچون روشن كردن كولر اتومبيل هم باعث افزايش چند درصدي كرايه مي شود، اما ماليات آژانس ها بر چه اساسي تعيين مي شود؟ به گفته حلوايي، اين مبلغ بر اساس سابقه، ميزان فعاليت آژانس و تعداد ماشين هاي طرح دار تعيين مي شود. هر چند كه در اين ميان، مديران موسسات اتومبيل كرايه اغلب اوقات ميزان واقعي فعاليت خود را اعلام نمي كنند تا مجبور به پرداخت ماليات هاي زياد نشوند. در حال حاضر از مبلغ كرايه اي كه راننده از مشتري دريافت مي كند 20 درصد سهم آژانس و 80 درصد سهم راننده است. بيش از اين مدير آژانس  حق ندارد، هيچ مبلغي را تحت عناوين مختلف از جمله ماليات، پول چاي و ... از راننده بگيرد و رانندگان مي توانند تخلفات اينچنيني را به اتحاديه گزارش دهند.
در حال حاضر نرخ كرايه آژانس ها به دو صورت تعيين مي شود؛ مسيري و ساعتي. نرخ كرايه مسيري كه همان روال معمول است، يعني شما سوار بر ماشين شده و تقريبا بدون هيچ توقفي به مقصد مي رسيد و كرايه اي كه عرف آن مسير است، پرداخت مي كنيد. حالت دوم زماني ست كه شما قصد داريد، با اتومبيلي كه كرايه كرده ايد چندين مسير را طي كنيد و چند توقف هم داشته باشيد، شما در اين صورت بايد اعلام كنيد كه ماشين را براي بيش از سه ساعت و به صورت در اختيار كرايه مي كنيد، حالا نحوه محاسبه كرايه تغيير مي كند. شما كرايه مسير اول را بايد با عنوان وروديه بپردازيد كه فرضا 2 هزار تومان مي شود، از آن به بعد كرايه را برحسب ساعتي يكهزار و 500 تا 2 هزار تومان مي پردازيد. براي مسيرهاي خارج از شهر و طولاني هم مي توانيد به دو صورت ماشين كرايه كنيد؛ يعني ساعتي محاسبه كنيد يا تا رسيدن به محدوده هاي پاياني شهر مثلا ميدان آزادي، نرخ عرف كرايه را پرداخت كنيد و بعد از آن كيلومتري كرايه بپردازيد؛ مثلا هر كيلومتر 100 تومان. كرايه آژانس ها، بعد از نيمه شب حدود 5 تا 10 درصد اضافه مي شود. همه آژانس هاي داخل شهر تهران شيفت شب دارند.
بهتر است براي ساعات نيمه شب، اتومبيل را رزرو كنيد. رزرو كردن هيچ درصدي را به كرايه اضافه نمي كند. آژانس هايي كه كد ندارند به طور غيرقانوني فعاليت مي كنند كه البته اداره اماكن بشدت با آنها برخورد مي كند. بهتر است از خدمات اينگونه آژانس ها استفاده نكنيد، اما آيا اداره آژانس، شغل پردرآمدي است؟
نايب رئيس اتحاديه، در پاسخ به اين سئوال مي گويد كه بستگي به موقعيت مكاني آژانس دارد. در شمال شهر به خاطر موقعيت خوب محلي، هم ملك ها قيمت بالاتري دارد و هم مشتري ها بيشتر هستند، اما در نقاط جنوبي شهر كه ساكنان بضاعت  مالي كمي دارند، مشتري زياد نيست، حتي بعضي ها اول تماس مي گيرند و نرخ كرايه را مي پرسند. در اين ميان برخي آژانس ها، هر از گاهي اقدام به چاپ ليست قيمت مي كنند و گاه پيش مي آيد كه نرخ ها را پايين تر از آنچه عرف است تعيين مي كنند تا با اينكار به تعداد مشتري شان اضافه شود، بعد كه مشتري جذب كردند، آنوقت اقدام به افزايش كرايه ها مي كنند.
در هر صورت اتحاديه اتومبيل هاي كرايه، واحد بازرسي و شكايات دارد، مشتري هاي ناراضي مي توانند طي تماس با اتحاديه، شكايت خود را اعلام كنند. اتحاديه از طريق مدير آژانس، موضوع را پيگيري مي كند و در صورتي كه حق با مشتري باشد مديريت آژانس مواخذه مي شود.
از سوي ديگر افرادي كه اقدام به تاسيس آژانس هاي اتومبيل كرايه مي كنند بايد حقوق رانندگان و همسايگان خود را هم مدنظر داشته باشد.
آژانس  بايد داراي نمازخانه، دستشويي و توالت بهداشتي به مساحت 10 متر و استراحتگاه مناسب براي رانند گان باشد، به انضمام اينكه پاركينگ حداقل 100متري داشته باشد تا ماشين هاي موسسات اتومبيل مزاحمتي براي همسايگان ايجاد نكنند.

آن روي سكه
مديران تاكسي سرويس ها مي گويند از مشكلات ما هم بنويسيد، ما به مردم خدمت مي كنيم و در 24 ساعت شبانه روز در اختيار آنها هستيم. ما حتي زودتر از اورژانس ها بالاي سر مريض مي رسيم، مردم به ما اعتماد مي كنند، مال و ناموس شان را به ما مي سپرند و ما هميشه در دسترس شان هستيم. خدمات ما قابل مقايسه با هيچ كجا نيست. قبول مي كنيم كه آنها واقعا خدمات خوبي به مردم ارائه مي  دهند، اما فراموش نمي كنيم كه در كنار آن ضعف هايي هم دارند.

موقع خريد چقدر به اصل و تقلبي بودن جنس مورد نظر توجه مي كنيد؟ آيا اصل و فرع بودن اهميتي دارد؟ متاسفانه دامنه گسترش اجناس و كالاهاي تقلبي روز به روز در حال فزوني  ست، از لوازم برقي گرفته تا پوشاك و كيف و كفش و ساعت و ... همه و همه در بازار موجودند. شايد در حدود سه دهه قبل، از هر جنسي فقط نوع اورژينال آن در بازار يافت مي شد و شايد محدود بودن تعداد كارخانه ها در آن زمان هم در اين مسئله دخيل بود، اما روز به روز با افزايش جمعيت و به دنبال آن افزايش نيازها، انواع و اقسام كارخانه هاي تازه هم تاسيس شدند؛ حالا قانوني و غيرقانوني آن بماند، اما اقبال مردم به محصولات كارخانه هاي معروف، باعث شد كارخانه هاي جديد اسم هاي مشابه براي خود انتخاب كنند، البته دامنه اين تشابهات اسمي كه از روي معروفيت ايجاد شده به غذاخوري ها هم سرايت كرده است.
مثلا وقتي يك اغذيه فروشي، به قول معروف به ... معروف مي شود و صاحب اسم و رسم، انواع و اقسام غذاخوري ها با اسم هاي مشابه در مدت زمان كوتاهي سر برمي آورند و حالا در اين ميان كسي كه از دور آوازه غذاخوري معروف ... را شنيده بوده، ممكن است به اشتباه به هر كدام از اين نمونه هاي تقلبي يا مشابه مراجعه كند. حالا تصور كنيد اين اتفاق در مورد خريد لوازم برقي، پوشاك و لوازم آرايشي و بهداشتي و ... هر روز تكرار مي شود.
وقتي براي خريد كفش به بازار مراجعه مي كنيد، فروشنده اصرار دارد كه اين كفش اصل است و شما متعجب مي شويد از اينكه چطور قيمت آن چند هزار يا حتي چند ده هزار تومان ارزانتر شده است. البته گهگاه فروشندگاني نيز هستند كه قيمت انواع تقلبي يك مارك را نزديك به قيمت نوع اصل مي فروشند، چرا كه در ميان مشتري ها، برخي به اشتباه با مقايسه قيمت ها مي خواهند، پي به اصل يا تقلبي بودن كالاي مورد نظر ببرند؛ يعني هر چه گرانتر، مرغوب تر.
حالا اگر اين اتفاق، يعني اشتباه در مورد پوشاك يا لوازم برقي رخ دهد، شايد خريدار را تنها متوجه ضرر مادي كند.
اما اين مسئله در مورد لوازم آرايشي و بهداشتي كه به طور مستقيم با سلامت فرد در ارتباط هستند، شايد گاهي اوقات ضررهاي جبران ناپذيري وارد كند. 0
يك توصيه دوستانه اين است كه اگر در خريد اجناس از هر نوع، به اصل و تقلبي بودن آن شك كرديد، از آنهايي كه در اين زمينه از شما آگاهترند كمك بگيريد. درست است كه محصولات برخي كارخانه هاي خارجي به هيچ وجه قابل قياس با انواع داخلي نيست، اما استفاده از محصولات داخلي حداقل اين حسن را دارند كه به شما اطمينان مي دهندكه از نوع اصل آن جنس استفاده مي كنيد.

هفته گذشته با اعلام ناگهاني احتمال كاهش دماي هوا تا 14 درجه سانتي گراد، همه به ناگهان غافلگير شدند. تا پيش از آن گرماي هوا انگار خيال همه را راحت كرده بود كه فعلا بايد از همين لباس هاي تابستاني استفاده كنند و هيچ كس هنوز به فكر خريد لباس هاي گرم پاييزه و زمستاني نيفتاده بود. اما اعلام كاهش دماي هوا حتي بازار پوشاك را هم غافلگير كرد. دست اندركاران توليد پوشاك هنوز لباس هاي گرم را آماده و روانه بازار نكرده بودند كه با سيل متقاضي خريد پوشاك پاييزه و گرم مواجه شدند و اين زمان فرصت خوبي بود تا فروشندگان سري به انبارهاي خود بزنند و پوشاكي را كه از سال گذشته روي دستانشان مانده و به اصطلاح بنجل شده بود، بيرون بياورند، گرد و خاك آن را بتكانند و به مشتري بفروشند. در اين ميان، خريدار هم وقتي تنوعي در بازار نمي بيند مجبور مي شود يكي از اقلام موجود را انتخاب كند. البته فروشنده ها هم از سر هوشياري براي اينكه مشتري را مجاب كنند جنس شان بنجل و براي سال گذشته نيست، قيمت ها را نسبت به پارسال افزايش دادند تا اين شبهه از ميان برود. حالا اگر به بازار رفتيد و يك سوئي شرت پاييزه خريديد، آن را كاملا وارسي كنيد تا بيدزده نباشد، چون مطمئنا از سال هاي قبل روي دست مغازه دار مانده است و اگرچند روز گذشت و ديديد سوئي شرت كم كم دچار پوسيدگي مي شود باز هم تعجب نكنيد، اين خاصيت لباس هاي كهنه است. اما اگر تا به امروز هنوز براي خريد لباس گرم به بازار مراجعه نكرده ايد، دست نگه داريد. سعي كنيد از لباس ها گرم سال قبل خود استفاده كنيد. صبر كنيد تا جنس هاي جديد بازار از راه برسند، تضميني وجود ندارد كه قيمت هاي مناسبي داشته باشند، اما لااقل مطمئن هستيد كه ديگر بنجل نيستند، از طرفي حق انتخاب شما به لحاظ قيمت و مدل بالا مي رود. اين را هم به خاطر داشته باشيد كه بايد هميشه خود را براي تغييرات ناگهاني هوا آماده كنيد. حتما يادتان هست كه كماكان در سال هاي گذشته هم اين اتفاق رخ داده بود كه با تغيير ناگهاني دما كولرها را خاموش و بلافاصله بخاري و شوفاژها را روشن كرده بوديد. پس در مورد پوشاك هم هميشه اين آمادگي را داشته باشيد تا از سر اجبار دست به خريد نزنيد.

خانم هاي ايراني از قديم الايام به فلز زردي كه نام طلا بر آن گذاشته اند علاقه خاصي داشتند. آنها طلا را از اين جهت دوست دارند كه هم مي توانند به عنوان زيورآلات زيبا از آن استفاده كنند و هم در موقع نياز آن را فروخته و به قول معروف تبديل به پول كنند؛كاري كه با هيچ شيء و كالاي ديگري نمي توان انجام داد. از طرف ديگر اگر دوست داشته باشند مي  توانند نوسانات قيمت طلا را هم پيگيري كنند.حتما شما هم در اطرافيان خود زياد ديده ايد زن هايي كه در هنگام خريد خانه به كمك شوهرانشان رفته اند و هرچه طلا داشتند فروخته اند و احتمالا بسياري از آنها طلاي خود را به قيمتي بيش از قيمت خريد فروخته اند، چون فاصله زماني بين خريد و فروش بسيار طولاني بوده است. اما اين را هم بدانيد كه اگر اين فاصله كوتاه باشد نه تنها سودي در آن نيست، بلكه ضرر هم متوجه شما مي شود. پس چه بايد كرد؟ اگر شما از آن دسته خانم هايي هستيد كه به زيورآلات و استفاده از آنها علاقه مندند و از طرفي مطمئن هستيد اقلا تا 10سال آينده نيازي به فروش آنها پيدا نمي كنيد، با خيال راحت طلا بخريد. اما اگر جزو آن دسته هستيد كه فقط طلا را دوست دارند، ولي تمايل چنداني به استفاده از آن ندارند و از طرفي احتمال مي دهيد در آينده اي نه چندان دور به پول طلاها نياز پيدا كنيد، خريدن طلا اصلا به صرفه نيست، زيرا شما در هنگام خريد طلا روي هر گرم از آن، بين 2 تا۷ هزارتومان اجرت پرداخت مي كنيد؛ يعني بر فرض مثال اگر 20گرم طلا بخريد بين 40 تا 140هزار تومان اجرتي ست كه در هنگام فروش طلايتان از مبلغ طلا كسر مي شود. از سوي ديگر چون قيمت طلا ثابت نيست و در طول زمان دچار افزايش مي شود، در بلند مدت صاحب طلا به هنگام فروش ضرري نمي كند و چه بسا او را به سود هم برساند، اما اين زمان مي بايست حداقل 10سال باشد. پس با اين حساب اين طور طلا خريدن به صرفه نيست. شما بهتر است به جاي خريد زيورآلات از جنس طلا، سكه طلا خريداري كنيد، چون در موقع فروش آن روي هر سكه تنها بين يك هزار تا 2هزارتومان متضرر مي شويد. راستي به عروس ودامادهاي جوان هم به جاي زيور آلات، سكه هديه بدهيد. شايد آنها در آينده اي نه چندان دور براي خريد خانه مجبور به فروش آنها شوند و انصاف نيست كه اينقدر ضرر كنند.

سايه يكتا- وقتي براي خريد هرگونه كالايي به مغازه مراجعه مي كنيد، احتمالا انتظار داريد كالاهاي مختلف، داراي برچسب قيمت باشند، چون اين كار از چند جهت به شما كمك مي كند؛ يكي اينكه ديگر نيازي به سئوال كردن از فروشنده نداريد و ديگر اينكه مطمئنيد با قيمت واقعي روبه رو هستيد.
وقتي كالاها برچسب قيمت ندارند، خريدار احساس مي كند فروشنده به هر مراجعه كننده اي قيمتي را به دلخواه اعلام مي كند. اصلا چانه زدن هم در آن وضعيت لطف چنداني ندارد، چون قيمت واقعي گم شده است.
اين اتفاق در مورد نرخ كرايه تاكسي سرويس ها هم رخ مي دهد، وقتي هيچ نرخ مصوبي وجود ندارد، مشتري مي ماند كه نرخ واقعي هر مسيري چقدر است، اصلا شايد اگر از ابتدا نرخ را بداند باتوجه به بودجه اش راحت تر تصميم گيري مي كند كه آيا مي تواند از آژانس استفاده كند يا نه؟
در اين ميان ابتكاري كه بسياري از تاكسي سرويس ها هر از گاهي به آن دست مي زنند، در نوع خود جالب است.
آنها نرخ عرفي كرايه هر مسيري را در يك ليست چاپ كرده و در اختيار مشتريان خود قرار مي دهند.
مشتري با استفاده از اين ليست هم از نرخ كرايه ها آگاه مي شود و هم مي داند مبلغي را كه راننده از او طلب مي كند بجاست يانه، تا در صورت تخلف راننده بتواند باتوجه به آن ليست اعتراض كند. البته اين كار زماني مي تواند نتيجه مثبت داشته باشد كه مدير آژانس به تخلفات صورت گرفته توسط راننده ها رسيدگي كند و ليست تنها براي جذب مشتري تهيه نشده باشد.
برخي تاكسي سرويس هاي فعال در سطح شهر تهران گاهي اوقات تا چند سال هم قيمت ها را افزايش نمي دهند تا بتوانند علاوه بر حفظ مشتريان خود، مشتري تازه بيشتري جذب كنند. اين تاكسي سرويس ها در صورتي كه اقدام به ارائه ليست قيمت ها نكنند، گاه راه سوء استفاده را براي برخي رانندگان باز مي گذارند. زيرا تنها مشتريان دائمي هستند كه از پايين بودن نرخ ها آگاهي دارند و پيش مي آيد كه برخي رانندگان متخلف، از مشتريان جديد آژانس كرايه بالاتري مي گيرند و مشتري هم چون با قيمت هاي آن موسسه آشنايي ندارد، اعتراضي نمي كند.
حالي كه نرخ تصويب شده وجود ندارد، بهتر است مديران تاكسي سرويس ها در محدوده خودشان با يك اقدام مديريتي، ليست بهاي كرايه ها را به مشتري ارائه دهند، بد نيست در كنار آن بگويند كه نرخ كرايه، شب ها از چه ساعتي و به چه ميزان اضافه مي شود، تعداد نفرات اضافه چقدر كرايه را بالا مي برد و نرخ خدمات اضافه همچون روشن كردن كولر و بخاري چقدر است.

كشوري كه به لحاظ موقعيت جغرافيايي پتانسيل فراواني براي انواع بحران هاي ناشي از بلاياي طبيعي دارد، نيازمند مديريت بحران در سطح كلان است. در اين ميان، متخصصان و مهندسان سازه ها مي توانند نقش عمده اي در كاهش خطرات ناشي از اين بلاياي طبيعي، بويژه زلزله و سيل داشته باشند.
اين در حالي ست كه طي اين سال ها، ديد كلان دولت در رابطه با مديريت بحران، از بالا به پايين بوده است. بدين ترتيب كه در اين ديدگاه، مردم جامعه افرادي هستند كه بايد در صورت بروز بحران، براي آنها سرويس دهي لازم انجام شود و امكانات بدرستي تخصيص يابد. درمقابل نظام مديريت شناور، پخش و تسري مديريت در تمام سطوح است، به طوري كه متخصصان و عموم مردم خود عهده دار بخش وسيعي از كنترل بحران محسوب مي شوند.
همانگونه كه ذكر شد، متخصصان و دانشجويان كه طرح هاي آينده و ساماندهي مديريت بحران كشور را شكل مي دهند، از مهمترين اقشار مديريت شناور محسوب مي شوند، به طوري كه اگر هم اكنون مورد توجه و آموزش قرار گيرند، شايد در آينده شاهد تلفات مالي و جاني كمتري باشيم.
در اين راستا دانشگاه علم و صنعت ايران با برگزاري دوازدهمين كنفرانس سراسري دانشجويان عمران از
24 تا 27 آبان ماه در نظردارد تا دانشجويان را به منظور ايجاد زمينه و جو مناسب علمي و خارج كردن دانشجويان رشته عمران از قابليت هاي تئوري صرف و تشويق آنان در زمينه هاي پژوهشي، به عرصه هاي عملي سوق دهد.
بنابراين با ملاحظه اين واقعيت كه برخي رشته ها باتوجه به لزوم جلوگيري از بحران ها بايستي مورد حمايت قرار گيرند، دولت نيز مي تواند با درك اولويت ها، امكانات مالي و عملي بيشتري براي آنها قائل باشد.

ماهان يوسفي نژادان - هميشه استخدام براي يك شغل، نيازمند گفت و گوهايي ميان متقاضي شغل و استخدام كننده است. حتي اگر يك كارگر ساده هم بخواهيم استخدام كنيم، نمي توانيم به مهارت و ويژگي هايش پي ببريم مگر با پرسش و سئوالي از او. در واقع يك حال و احوال كردن ساده تا يك سئوال و جواب حرفه اي اطلاعاتي را به استخدام كننده مي دهد كه او را در تصميم گيري و كارگزيني كمك مي كند.
سه اشتباه در مصاحبه هاي استخدامي
از آنجايي كه هيچ دو مصاحبه اي شبيه يكديگر نيستند، آماده شدن براي يك مصاحبه استخدامي بسيار سخت است، اما با تمركز روي معرفي مهارت هاي خود مي توانيد مصاحبه موفقي را پشت سر بگذاريد. شيوه معرفي خود و برقراري ارتباط مناسب با مصاحبه كننده مي تواند نقش مهمتري از آن موضوعي كه بايد درباره آن صحبت شود، ايفا كند. در حقيقت توانايي شما در برقراري ارتباط مناسب با مصاحبه كننده نقش بسزايي در نتيجه مصاحبه دارد. سه مسئله مهم وجود دارد كه بايد به آن توجه كافي كرد و ارزش آن را دارد كه قبل از مصاحبه مقداري از وقت خود را صرف فكر كردن به آنها بكنيد؛ ضعف در ارتباط كلامي، ضعف در ارتباط غيركلامي و ضعف در پرسش كردن همان سه مسئله مهم است.
ضعف در ارتباط غير كلامي
براي آمادگي در اين بخش لازم است هفت دستور العمل زير را مد نظر قرار دهيد.
•راست بايستيد و قوز نكنيد و ارتباط چشمي مناسبي با مصاحبه كننده برقرار كنيد. نگاه كردن به چشم طرف مقابل حاكي از اعتماد به نفس است.
• در ابتداي ورود بخوبي با مصاحبه كننده دست بدهيد. هيچ چيزي بدتر از دست دادن خشك و بي احساس نمي تواند باشد. به طور كلي اولين برخوردها در روند مصاحبه بسيار تاثيرگذار است.
•به طور قائم و كمي روبه جلو بنشينيد. رو به  جلو نشستن به معناي جالب بودن گفت وگو و علاقه شما به بحث است، در صورتي كه تكيه دادن به صندلي نشانه بي توجهي و بي علاقگي ست.
•هنگامي كه دست خود را روي دهانتان مي گذاريد و صحبت مي كنيد، مي توان اينگونه تفسير كرد كه شما در حال دروغ گفتن هستيد! پس مراقب باشيد كه در هنگام صحبت دستتان را جلو دهانتان قرار ندهيد.
•دستان مشت شده و گره خورده به هم، نشان دهنده ياس و نااميدي از صحبت ها و نتيجه مصاحبه است. سعي كنيد دستان خود را باز نگه داريد، زيرا نشان دهنده علاقه مندي به جوابگويي و رك بودن است
• دست به سينه ننشينيد، زيرا حالتي تدافعي به خود مي گيريد و ممكن است مصاحبه كننده فكر كند كه چيزي را از او مي خواهيد پنهان كنيد.
• تكاندن لباس و برداشتن كرك و مو از لباس نشان مي دهد كه شما بي علاقه هستيد يا اينكه از صحبت هاي طرف مقابل رضايت نداريد.
به طور كلي از تمام حركاتي كه شما در طول مصاحبه انجام مي دهيد، مصاحبه كننده به طور ناخودآگاه در ذهن خود برداشت كلي از شما به ثبت مي رساند كه در نتيجه پاياني مصاحبه، تاثير بسزايي دارد، البته شما نيز مي توانيد رفتارهاي مصاحبه كننده را زير نظر گرفته تا با درك حالات او بتوانيد تعامل بهتري با وي داشته باشيد.
ضعف در ارتباط كلامي
در اين بخش نيز لازم است چهار دستورالعمل را مورد توجه قرار داده و عمل كنيد.
• مصاحبه كننده هنگامي كه صحبت مي كند در حال دادن اطلاعات به طور مستقيم يا غيرمستقيم به شماست،پس با دقيق گوش كردن سعي در دريافت اين اطلاعات كنيد، زيرا با داشتن اطلاعات بيشتر مي توانيد مصاحبه بهتري را پشت سر بگذاريد. همچنين به طرف مقابل نشان دهيد كه در حال گوش كردن به صحبت هاي او هستيد و سخنان او براي شما مهم است.
• به شيوه و لحن صحبت كردن مصاحبه كننده توجه كنيد و لحن صحبت هاي خود را با او هماهنگ كنيد. لحن و شيوه صحبت كردن هرشخص نشان دهنده درون او و تفكراتش است.
• از ادبيات مناسب استفاده كنيد. صحبت كردن مغرضانه درباره شخصيت هاي مختلف، سن، جنسيت و از اين قبيل مسائل، ممكن است تاثير منفي بر روند مصاحبه بگذارد. مثلا اگر در صحبت هايتان از واژه پيرمرد 50 ساله استفاده كنيد و شخص مصاحبه كننده در همين حدود سن داشته باشد، انتظار قبول شدن در مصاحبه را نداشته باشيد!
• صحبت كردن بيش از حد و دادن اطلاعات بيش از آنچه كه احتياج است مي تواند بسيار مضر باشد. صحبت كردن درباره موضوعاتي همچون مسائل خصوصي، موضوعات سياسي و مشكلات شخصي در مصاحبه جايز نيست. همچنين دادن اطلاعات بيشتر از آنچه كه از شما خواسته شده مي تواند به ضرر شما تمام شود.
ضعف در سئوال كردن
اما پرسش و پرسيدن؛ از قديم هم گفته اند ارزش يك سئوال حسابي و خوب، نيمي از پاسخ آن است ، بنابراين به نكات زير توجه كنيد.
• هنگامي كه از شما سئوال مي شود آيا سئوالي داريد؟ اگر بگوييد نه خير اشتباه ترين جواب را داده ايد!
• همواره در انتهاي مصاحبه سئوالاتي را بپرسيد. اين مسئله نشان دهنده توجه شما به موضوع و شغل مورد نظر است. البته مراقب باشيد سئوالاتي را بپرسيد كه جواب آن قبلا داده نشده باشد.
•پرسيدن سئوال به شما اين فرصت را مي دهد كه علاقه خود را نشان دهيد. بهترين سئوال ها زماني شكل مي گيرد كه به صحبت هاي طرف مقابل بخوبي گوش كرده باشيد.
•سئوال كردن در جريان مصاحبه ( در زمان مناسب) نيز مفيد است. مثلا مي توانيد درباره موضوعي خاص اطلاعات بيشتري را بخواهيد.
•پرسيدن به شما اين امكان را مي دهد تا متوجه شويد آيا اصلا شغل پيشنهادي مناسب شما هست يا خير. با پرسش، شما مي توانيد اطلاعات بيشتري درباره شركت و جايگاه شغل پيشنهادي كسب كنيد.امروزه در بازار كار، رقابت فشرده بوده و پيدا كردن شغل مناسب بسيار مشكل است. با رعايت مواردي كه در بالا ذكر شد مي توانيد شانس خود را در مصاحبه هاي استخدامي بالا ببريد.