آرش نهاوندي
سازمان ملل متحد در حالي پا به شصتمين سالگرد تاسيس خود گذاشته كه ديگر اثري از آن ايدآليسم اوليه و طرح هاي نوگرايانه در آن به چشم نمي خورد و آنچه به جاي مانده، اميد به تجربيات گذشته و بازنگري در سياست هاي كنوني اين سازمان است.
سال گذشته و پس از تاكيدات مكرر كوفي عنان - دبير كل سازمان ملل - كشورهاي عضو تصميم گرفتند با نوعي همگرايي، اصلاحاتي را در ساختار اين كهن سازمان بين المللي لحاظ كنند.
بر همين اساس تلاش هايي به منظور از ياد بردن مشكلات سابق و انجام تغييرات در شاكله سازمان ملل، براي آيند ه اي بهتر و نويدبخش صورت گرفت.
در آن هنگامه كه همگان اصلاحات را سر لوحه كار خويش قرار داده بودند، لرد ديويد هاني - سفير سابق بريتانيا در سازمان ملل - واژه اجتناب ناپذير را براي تاكيد بيشتر بر انجام اصلاحات در ساختار سازمان ملل به كار برد.
او در توجيه اين ديدگاه خويش طي مصاحبه اي گفته بود: هنگامي كه كوه ها در پاكستان فرو مي ريزند يا سونامي دنيا را به طرز مصيبت باري جارو مي كند، همگان از خود مي پرسند سازمان ملل كجاست و چه نقشي را در اين ميان (براي حل معضلات جامعه بشري) به عهده گرفته است؟
او سپس ادعا كرده بود: تهاجم به عراق در واقع شكست در دستيابي به هرگونه راه حلي براي جلوگيري از جنگ در سازمان ملل را آشكار ساخت.
سفير سابق بريتانيا گفته بود: راه حل هاي يك جانبه گرايانه همواره بهترين سياست ها براي پيشگيري از مشكلات نبوده اند، به همين خاطر است كه ما بايد اقداماتي را در راستاي كاركرد بهتر سازمان ملل در عرصه بين المللي انجام دهيم.
او افزوده بود: نيروهاي ائتلاف دارند به شرايط آمريكا در ويتنام نزديك مي شوند و عراق نيز اكنون همانند ويتنام آن زمان تبديل به معضل بزرگي شده است، زيرا كانديداهاي حاضر در انتخابات سال 2008 ايالات متحده حضور هزاران نيرو در عراق را برنخواهند تافت.
لرد هاني در پايان گفته بود: به رغم آنكه ممكن است درنهايت، آنها (نيروهاي ائتلاف) اعلام كنند به موفقيت نصف و نيمه اي در عراق دست يافته اند، اما همان ها بهتر از هر كس ديگري مي دادند كه ديگر قادر به تكرار چنين عملياتي نخواهند بود.
قطعنامه هاي سازمان ملل
البته جورج بوش - رئيس جمهوري ايالات متحده آمريكا - چنين ديدگاهي ندارد و به كرات مدعي شده است كه در زمان حمله به عراق، آمريكا و متحدانش از حمايت همه جانبه سازمان ملل برخوردار بوده اند.
او در توجيه ادعاهاي خود طي سخناني كه در مجمع عمومي سازمان ملل در سال گذشته ايراد كرد، گفت: در سال 1991 (پس از پايان جنگ اول خليج فارس) ديكتاتور براساس شرايط آتش بس، موافقت خويش را با اجراي كامل قطعنامه هاي سازمان ملل اعلام كرده بود، اما وي پس از يك دهه به جامعه جهاني نشان داد كه به هيچ كدام از تعهداتش عمل نكرده است. بنابراين شوراي امنيت نيز طي هشداري عواقب اين سرپيچي از مقررات بين المللي را به وي گوشزد كرد.
رئيس جمهوري آمريكا در ادامه با تكرار ادعاهاي سابق خويش گفت: تعهداتي كه ما درباره آن صحبت مي كنيم بايد معنايي داشته باشند، ما از عواقب ناگوار (جدي) سخن مي گوييم. براي برقراري صلح جهاني (تحميل) عواقب ناگوار (بر آنان كه از مقررات بين المللي سرپيچي مي كنند) ضروري ست، بنابراين ائتلافي از نيروهاي بين المللي براي برآورده ساختن خواسته هاي به حق جهانيان به وظايف خويش در قبال جامعه جهاني عمل كردند.
در مقابل لرد هاني مي گويد: كاري به قضاوت تاريخ درباره جنگ عليه عراق ندارم، در هر صورت پس از پايان عصر جنگ سرد، دوران جديدي از حيات پيش پاي سازمان ملل گشوده  شد. او در توجيه ديدگاه خويش مي گويد: پس از پايان جنگ سرد، آن مسائلي كه پيش از آن توجيه ناپذير بودند، توجيه پذير شدند. سفير سابق بريتانيا در سازمان ملل مي افزايد: پيش از آن مهمترين مسئله براي سازمان ملل حفظ بقاي خود بود، زيرا اين سازمان در آن زمان از قدرت جلوگيري از نبرد ميان دو ابرقدرت آن زمان و اقمار آن برخوردار نبود. البته اين سازمان تلاش هاي زيادي را جهت جلوگيري از بروز درگيري ها در مناطق مختلف جهان انجام داد؛ تلاش هايي كه در آن زمان نيز ناكافي و غير منطبق با وظايف سازمان ملل متحد ارزيابي شدند.
صلح بان
سازمان ملل متحد براي پيشگيري از وقوع جنگ ها در آينده تاسيس شد.
اولين بار هدف از تاسيس چنين سازماني از سوي لرد هاليفاكس - سفير سابق بريتانيا در آمريكا - كه رياست مجمع تعيين پيش نويس منشور سازمان ملل را برعهده داشت، اينچنين بيان شد: اين منشوري كه ما امروز در مورد آن به راي گيري خواهيم پرداخت از تمامي مسائلي كه ما در زندگي به آنها راي خواهيم داد از اهميت بيشتري برخوردار است.
پس از راي گيري، منشور با اكثريت آرا به تصويب رسيد و حتي در آن مراسم از خبرنگاران نيز استقبال شايان ذكري به عمل آمد.
به رغم آنكه ايده تاسيس سازمان ملل بسيار مناسب و حتي با آرمانگرايي نيز همراه بود، اما امروزه جامعه جهاني با ديده شك و ترديد به آن مي نگرد، چراكه از همان ابتداي تاسيس، نيروهاي پيروز در جريان جنگ جهاني دوم، متشكل از كشورهاي اتحاد جماهير سوسياليستي شوروي، بريتانيا، فرانسه و چين، خواستار حق وتو براي خود شدند.
هدف كشورهاي ياد شده از مطرح كردن چنين درخواستي، جلوگيري از انجام هر تصميم گيري در عرصه بين المللي بدون موافقت آنان بود.
در واقع اين مسئله طولاني ترشدن عصر جنگ سرد و ضعف سازمان ملل طي اين دوران را در پي آورد.
اما يك بار، آن هم در طول جنگ دو كره كه اعضاي شوراي امنيت به منظور جلوگيري از تهاجم كره شمالي به كره جنوبي، گردهم آمده بودند تا با تصويب پيش نويسي از وقوع اين امر جلوگيري كنند، شورا موفق شد قطعنامه پيشنهادي خود را بدون هيچ مخالفت سرسختانه اي به تصويب برساند.
در واقع عدم حضور شوروي در جلسه شوراي امنيت سبب شد تا اعضاي شورا، فارغ البال و بدون ترس از راي وتوي يكي از دو ابر قدرت جهاني، پيش نويس خود درباره جنگ دو كره را تصويب كنند و شكست سختي در اين لحظه تاريخي براي اتحاد شوروي آن هم به دليل غيبت نمايندگانش رقم بخورد.
در آن زمان چين نيز در شورا عضويت رسمي نداشت و شوروي بايد به نمايندگي از آن كشور كه به حمايت از كره شمالي برخاسته بود، راي وتو مي داد، اما اينچنين نشد و اين لحظه تاريخي درسي عبرت آموز براي نمايندگان شوروي شد تا در مواقع لزوم و براي احقاق حق خويش در جلسات حضور داشته باشند.
به حاشيه رانده شده
در عصر جنگ سرد، سازمان ملل متحد به دليل تقابل ميان دو ابرقدرت آن زمان (ايالات متحده آمريكا و اتحاد شوروي)  قدرت و كارايي اصلي خود را از دست داده بود و ديگر توان ايفاي نقش ميانجيگري را نداشت و وظايفش در حد صدور قطعنامه هايي كه تاثير زيادي بر روند سياسي در عرصه بين الملل نداشت، تنزل پيدا كرده بود.
در اين زمان سازمان حتي به كمك هاي جهاني انساندوستانه نيز كمتر مي پرداخت و قدرت نظارتي آن تا حد صفر كاهش يافته بود.
مسائل خاورميانه را مي توان به عنوان بارزترين مثال ناتواني سازمان ملل طي اين دوره برشمرد.
در واقع اين سازمان عريض و طويل كه اكثر كشورهاي جهان در آن عضو بودند، نتوانست از بروز جنگ هاي سال 1956، 1967، 1973 و 1982 (جنگ هاي ميان اعراب و رژيم صهيونيستي) جلوگيري كند. تنها كار به ظاهر مثمر ثمر اين سازمان صدور قطعنامه  242 براي حل مشكلات فلسطيني ها و پايان درگيري ها در سرزمين اشغالي بود كه آن هم از سوي اسرائيل زير پا گذاشته شد و ناكارآمد از آب درآمد.
از ديگر اقدامات نافرجام سازمان ملل اعزام ديرهنگام نيرو به كنگو، پس از خروج استعمار بلژيك طي دهه 1960 از اين كشور بود.
اين نيروها زماني اعزام شدند كه كنگو در معرض تجزيه قرار گرفته بود.
طي عمليات سازمان ملل در كنگو، استان كاتانگا مجددا تحت كنترل حكومت مركزي درآمد.
اما در كنگو نيز تجربه اي ناگوار براي صلح بانان سازمان ملل رقم خورد و طي عملياتي كه ذكر آن رفت،  دگ  هامارس كيولد - دبير كل سازمان ملل - در سانحه اي هوايي درگذشت تا براي يك بار هم كه شده عمليات سازمان ملل در زمان جنگ سرد، خاطره اي خوشايند در اذهان به جاي نگذارد.
البته سازمان ملل متحد طي سال هاي اخير نقش بيشتر و قابل قبول تري را در عرصه جهاني ايفا كرده است. اين سازمان در زمان حاكميت آپارتايد در آفريقاي جنوبي با وضع تحريم هايي عليه زمامداران نژاد پرست اين كشور، زمينه هاي لازم را جهت اعطاي حاكميت به اكثريت جمعيت سياهپوست آفريقاي جنوبي فراهم كرده است.
علاوه بر اين، سازمان ملل متحد نقشي اساسي در پايان دادن به درگيري ها در ناميبيا، موزامبيك، كامبوج، ال سالوادور و تيمور شرقي ايفا كرده است.
اما تلاش هاي اين سازمان در جريان نبرد بوسني (كه درنهايت با مداخله نيروهاي ناتو خاتمه يافت) به بن بست رسيد. اين سازمان حتي در كوزوو نتوانست راهي براي خاتمه دادن به درگيري ها پيدا كند.
اما فاجعه نسل كشي در رواندا كه گفته مي شود طي آن بيش از 800 هزار نفر كشته شدند، لكه ننگي بود كه در كارنامه بي تدبيري هاي سازمان ملل متحد حك شد. در كنار اين مسائل، طي دوران تحريم عراق و اجراي برنامه نفت در برابر غذا نيز جنجالي برپا شد كه در نتيجه آن براي اولين بار بي طرفي سازمان در عرصه جهاني زير سئوال رفت.
پس زمينه
اما در پس زمينه اين رويدادهاي تاريخي، تحولات بين المللي نيز در عرصه قانوني در شرف وقوع بود و پاره اي از الزامات جديد بين المللي نظير قوانين مصوب ضد شكنجه، ضد گسترش تسليحات هسته اي و قوانين دريايي تحت لواي اين سازمان ها و نهادهاي جهاني جديدي كه زيرمجموعه سازمان ملل بودند به مورد اجرا گذاشته شدند.
اين مسائل كه تشريك مساعي جمعي را مي طلبيد، كشورهاي جهان را بيش از گذشته حول محور قانون گرد هم آورد.
طي سال هاي اخير همچنين طرح ها و اهداف جديدي به منظور فقرزدايي به تصويب اعضاي سازمان رسيد. در واقع اين طرح ها به منظور ايجاد نگرش جديد جهاني به كشورهاي توسعه نيافته به تصويب رسيدند و در واقع نمايانگر آن بودند كه كشورهاي فقير نيازمند چيز ديگري غير از جنگ هستند، اما در زمان رياست جمهوري جورج بوش بويژه در دور اول زمامداري وي بر كاخ سفيد سازمان ملل متحد مجددا اعتبار خود را از دست داد.
در واقع دو نبرد يك جانبه در افغانستان و عراق كه به دلايلي واهي و بدون موافقت سازمان ملل متحد برپا شده بودند، حضور سازمان ملل متحد را بيش از گذشته در عرصه جهاني كمرنگ ساختند.
از همين روست كه طي سال اخير اعضا به منظور ارتقاي وجهه سازمان ملل در عرصه جهاني و بالا بردن كاربرد آن، تصميم به اصلاح در ساختار اين بزرگترين سازمان جهان گرفتند.
به گفته لرد هاني اين اصلاحات در ساختار سازمان ملل نتايج مثبتي را در پي خواهند آورد.
از جمله اين نتايج مي توان به بناي ساختمان محل استقرار كميسيون صلح تحت عنوان ساختمان صلح اشاره كرد كه از جمله وظايف اين كميسيون جلوگيري از درگيري هاي آتي در سراسر جهان خواهد بود.
شوراي حقوق بشر نيز به جاي كميسيون حقوق بشر تشكيل خواهد شد كه مسئوليت هاي جديدي را برپايه تصميمات كنوانسيون ضد تروريسم ايفا خواهد كرد. كشورهاي عضو اين شوراي جديد همچنين موظف به پذيرش مسئوليت حفاظت از جان شهروندان خويش خواهند بود. در صورت عدم اجراي اين تعهدات، راه براي اقدامات سازمان ملل متحد باز خواهد شد، اما تغييراتي در تعداد اعضاي ثابت شوراي امنيت ايجاد نخواهد شد و اعضاي شورا را همان پنج كشور اوليه تشكيل خواهند داد كه از حق وتو نيز برخوردار خواهند بود.
با توجه به اين امر كه همچنان تركيب شوراي امنيت دست نخورده مانده و به موجب تصميمات اعضاي اين شورا ست كه پيش نويس هاي تصويب شده در سازمان ملل به تصويب درآمده و اجرايي مي شوند، سازمان ملل همچنان با مشكلات عديده اي رو به رو خواهد بود و نخواهد توانست اعتبار از دست رفته را به اين زودي ها به جوي زلال بي طرفي بازگرداند.

از جامعه ملل تا سازمان ملل
اجلاس سال 1919 در ورساي به تاسيس اولين سازمان بين المللي ناظر بر اجراي قوانين بين المللي انجاميد.
اما شعله ور شدن آتش جنگ خانمانسوز جهاني دوم به حيات جامعه ملل خاتمه داد و پس از آن سازمان جديدي تحت عنوان سازمان ملل متحد تاسيس شد. زماني نگذشت كه اين سازمان جهاني نيز بر اثر رقابت دو ابر قدرت زمانه- آمريكا و اتحاد جماهير شوروي - رو به ضعف گراييد و اعتبار خود را به سبب ضعف درميانجيگري در عرصه بين الملل از دست داد با اين حال اين سازمان تاكنون به رياست خود برجهان ادامه داده و كوران حوادث و جنگ هاي پياپي كه بخشي از آنها به دليل بي تدبيري به وقوع پيوسته اند، لطمه چنداني به حيثيت اين سازمان وارد نياورده اند.
به رغم اين تفاسير، شوراي امنيت به عنوان اصلي ترين مركز تصميم گيري سازمان ملل، امروزه نيازمند اصلاحات گسترده اي در ساختار خويش و لغو انحصار پنج كشور داراي حق وتو در عرصه تصميم گيرهاي جهاني ست. علاوه بر اين تغيير مقر سازمان ملل از نيويورك و انتخاب حاميان مالي جديدي به جاي آمريكا از ضرورياتي ست كه به هنگام انجام تغييرات گسترده در سازمان ملل متحد توجه به آنها ضروري به نظر مي رسد.

كيارش طهماسبي - گرانادا پايتخت و اصلي ترين شهر استاني به همين نام واقع در اندالوسيا در جنوب اسپانياست. اين شهر در دامنه رشته كوه سيرانوادا در ميان دو رود دارو و فنيل در ارتفاع 738 متري بالاتر از سطح دريا بنا شده است.
براساس آمار سال 2003، جمعيت مركزي شهر گرانادا 663/237 نفر است و 439/546 نفر با اختصاص حومه و نواحي اطراف در اين شهر زندگي مي كنند. گرانادا سيزدهمين منطقه پرجمعيت شهري اسپانياست.
در واقع 3/3 درصد از مردم اسپانيا ساكن گرانادا هستند كه از اين تعداد نيز 31درصد از ساكنان گرانادا را مهاجران آمريكاي جنوبي تشكيل مي دهند.
گرانادا شهرت خود را بيشتر مديون قلعه عظيم الحمرا- يادگار دوران حكومت مسلمانان بر اين شهر- است. اين بنا گرانادا را در زمره شهرهاي فرهنگي -توريستي اسپانيا قرارداده است.
دانشگاه گرانادا نيز در اسپانيا و سراسر جهان از شهرت بسزايي برخوردار است. در واقع دانشگاه گرانادا در كنار دانشگاه هاي شهرهايي نظير سالامانكا و سانتياگودكومپوستلا يكي از سه دانشگاه برجسته اسپانيا قلمداد شده است. گرانادا در زبان اسپانيايي در معاني انار و نارنجك به كار مي رود كه نام شهر نيز به معناي انار است.
يكي ديگر از جلوه هاي ويژه شهر را نيز مي توان در مناظر زيبا و طبيعي آن يافت.
زيبايي گرانادا به حدي ست كه فرانسيسكو د ايكاسا شاعر اسپانيا در وصف آن سروده است.
بانو، به وي (آن نابينا) كمك نما
كه فلاكتي بالاتر از نابينا بودن در گرانادا وجود ندارد.
تاريخ
گرانادا يكي از كهن  شهرترين شهرهاي تاريخ بشريت است. اين شهر در ابتدا و براساس مدارك تاريخي در زمان اقوام ايبرو-سلتيك، يكي از اولين اقوام ساكن شبه جزيره ايبري، بنا شد و يكي از سكونتگاه هاي اصلي آنان بوده است.
در قرن پنجم پيش از ميلاد، يونانيان در اين منطقه و بر بقاياي شهر ايبرو- سلتيك شهري به نام اليبريچه بنا كردند. در زمان حكومت رومي  ها، در اوايل قرون ميلادي نام شهر به ايبرس تغيير پيدا كرد. در زمان ويسيگودها نيز شهر شكوه و عظمت گذشته خود را حفظ كرد.
در واقع گرانادا در آن زمان تواما يكي از مراكز عمده كليساي كاتوليك و تجمع انساني محسوب مي شد. علاوه بر اين در زمان ويسيگودها پادگان نظامي نيز در شهر ساخته شده كه آن را از حالت شهري صرفا غيرنظامي درآورد و بدل به دژي نظامي كرد.
اين شهر در زمان حاكميت مسلمانان به دستگاه خليفه كوردوبا منضم شد.
اما صلح و آرامش ديري نپاييد و نائره جنگ هاي داخلي در سال هاي آغازين سده يازدهم ميلادي گرانادا را نيز در سال 1010 مشتعل كرد كه اين امر به تخريب شهر منجر شد. طي بازسازي هاي به عمل آمده پس از جنگ هاي داخلي، محله قرناطه نيز به اراضي شهر افزوده شد. پس از آن شهر به نام قرناطه (ياگراناداي امروزي) ناميده شد. در سال 1013 و با روي كار آمدن سلسله مسلمان زيريد در گرانادا منطقه و شهري كه به همين نام خوانده مي شد، استقلال خود را از كوردوبا به دست آورد.
در اواخر قرن يازدهم فضاي شهر در سمت ديگر كرانه رودخانه دارو توسعه پيدا كرد و به منطقه اي رسيد كه امروزه قلعه و كاخ هاي الحمرا در آن خودنمايي مي كنند.
پادشاهي گرانادا
از سال 1232 تا 1492 قرناطه كرسي نشين سلسله ناصري محسوب مي شد. اين سلسله در واقع طولاني ترين دوران حاكميت اسلامي را در تاريخ الاندالوس (نامي كه مسلمانان به مناطق جنوبي اسپانيا داده بودند) را سپري كرد. در همين عصر طلايي بود كه كاخ هاي واقع در قلعه الحمرا به دستور سلاطين سلسله ناصري ساخته شدند. گرانادا در اين دوره تاريخي اهميت ويژه اي يافت و تبديل به يكي از مراكز اصلي بين راهي و تجاري ميان آفريقا و اروپا شد.
اما اين كشور مستقل كه به مركزيت گرانادا به حيات خويش تحت حاكميت سلاطين مسلمان ادامه مي داد، در سال 1492 بدل به كشوري بسيار كوچك شد. در اين زمان پادشاهي گرانادا محدوده اي از مناطق ساحلي وسيرانوادا را دربرمي گرفت.
به رغم اين مسائل، گرانادا تنها منطقه اي در اسپانياست كه در طول حاكميت اعراب اكثر جمعيت آن را مسلمانان تشكيل دادند و از همين رو يكي از اصلي ترين مراكز تمدن اسلامي در اروپا محسوب مي شود. در زمان تسلط مسلمانان بر شهر و منطقه اي كه امروزه استان گرانادا ناميده مي شود، تنها اقليتي از يهوديان در صلح و صفا و آرامش در گرانادا زندگي مي كردند.
اما در نهايت ورق برگشت و چرخ دوار روزگار بر همان دورنچرخيد و در تاريخ دوم ژانويه سلاطين ناصري به ناچار در برابر قواي اسپانيايي تسليم شدند و گرانادا پس از آن به پادشاهي كاستيا منضم شد. سقوط گرانادا سرمنشا رويدادهاي  ديگري بود كه در دهه پاياني قرن پانزدهم رقم خوردند، اين واقعه در اصل به 800سال حاكميت اعراب در اسپانيا خاتمه داد و پس از تصرف قسطنطنيه در شرق اروپا به دست مسلمانان عثماني، تعادل قوا ميان مسلمانان و مسيحيان در اروپا حفظ شد.
از همين زمان بود كه با ورود كريستف كلمب به گرانادا،  كشف سرزمين هاي جديدي در آمريكاي جنوبي آغاز شد و به دنبال آن اسپانيايي ها چند دهه در آمريكا به ترويج فرهنگ اسپانيايي و چپاول منابع اين قاره پرداختند.
اما اسلام و نماد حضور مسلمانان در گرانادا خود را با بناي عظيم و زيباي الحمرا مشتمل بر كاخ هاي متعدد حفظ كرده است.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر اول خود را به گزارش فساد در برنامه نفت در برابر غذاي سازمان ملل اختصاص داده است.
به نوشته اين روزنامه، گزارش نهايي سوءمديريت و فساد در برنامه نفت در برابر غذاي سازمان ملل، بيش از 2 هزار شركت خارجي را متهم كرده كه به طور غيرقانوني به دولت صدام حسين پول مي داده اند.
ميامي هرالد
روزنامه ميامي هرالد نيز موضوع كناره گيري هريت مايرز از نامزدي براي عضويت در ديوان عالي آمريكا را براي عنوان خبر اول خود برگزيده است.
اين روزنامه چاپ آمريكا نوشته است: هريت مايرز كه از سوي جورج بوش رئيس جمهوري آمريكا نامزد اشغال كرسي خالي ديوان عالي آمريكا شده بود، در پي فشارهاي طيف هاي راستگراتر حزب جمهوريخواه، نامزدي خود را طي نامه اي به رئيس جمهوري پس گرفت.
لاخورنادا
روزنامه اسپانيايي زبان لاخورنادا چاپ مكزيك، موضوع بازسازي مناطق خسارت ديده از توفان ويلما را براي خبر اول خود برگزيده است.
به نوشته اين روزنامه، بانك مركزي مكزيك متعهد به انجام طرح هاي حمايتي ويژه براي بازسازي مناطق آسيب ديده شده است.
اين روزنامه همچنين به نقل از ويسنته فوكس - رئيس جمهور مكزيك - آورده است: در كمك به ايالت چياپاس، اهمالي صورت نخواهد گرفت .
لاراسون
روزنامه لاراسون چاپ آرژانتين برخلاف بسياري از روزنامه ها، يكي از جذاب ترين موضوع ها را براي عنوان خبر اول خود برگزيده است.
به نوشته اين روزنامه، يكي از دادستان هاي آرژانتيني فرمان بازداشت 270 نفر از نظاميان اين كشور را به اتهام مشاركت در بازداشت هاي غيرقانوني انجام گرفته در دوران ديكتاتوري صادر كرده است.
افرادي كه اسامي آنها در ليست قاضي تورس ديده مي شوند، اغلب به نيروي دريايي تعلق دارند و برخي از آنان همچنان در حال انجام دوره خدمت خويش هستند.