سهيلا عباسلو
آسانسور پلكسيگلاس آرام و بي صدا در ميان بناي فلزي برج بايترك بالا مي رود و وقتي به گنبد طلايي مي رسد گروهي قزاق را كه براي تماشاي منظره آستانه - پايتخت در حال ساخت و سازشان كه هر روزه چهره اي متفاوت تر به خود مي گيرد- به اينجا آمده اند پياده مي كند. در گوشه اي، كودكي با كمك مادربزرگش تلاش مي كند نوشته روي لوحي را بخواند: قزاقستان، سرزمين صلح و اتحاد، پايدار باد! . برج بايترك- سمبل آستانه - قامت 97 متري اش را در مقابل فضايي مسطح و سرشار از موادمعدني و در مقابل بادهاي استپ برافراشته است. در اطراف نيز، جرثقيل ها به آسمان چنگ مي زنند. 10سالي مي شود كه پايتخت جديد قزاقستان تبديل به كارگاه ساخت وساز شده است. از سال ۱۹۹۴ تسلينوگراد شوروي بزرگ شد، تغيير كرد و با فشار نورسلطان نظربايف رئيس جمهور قزاقستان تبديل به پايتخت شد. هيچ كس حتي تصورش را هم نمي كرد كه پادگان سابق قزاق ها كه در دوره خروشچف مركز فتوحات زمين هاي بكر لقب گرفته بود، روزي به پايتخت سرزمين استپ ها تبديل شود. حالا چه اين كار را بلندپروازي رئيس جمهور بدانيم چه نه، آستانه به كمك نفت بايد موتور اقتصادي رو به  رشد كشور شود.
قزاقستان با 9درصد رشد اقتصادي، بهترين عملكرد به نسبت جمعيت را در ميان جامعه كشورهاي مستقل (12كشوري كه سابقا جزو اتحاد جماهير شوروي بودند) داراست و البته مي تواند شاهد رشد بيشتري هم باشد. اين كشور قرار است در سال ۲۰۱۵ به پنجمين توليد كننده طلاي سياه در جهان بدل شود.
در بالاي برج بايترك، بازديدكنندگان به حرف هاي راهنماي برج كه لباسي سرخ به تن دارد و شهر جديد را كه زير پايشان است توصيف مي كند، گوش مي سپارند: پشت سرتان، وزارت ارتباطات است كه مردم اينجا آن را فندك لقب داده اند. سمت راستتان، كتابخانه ملي واقع شده كه شركت نفتي Agip هزينه آن را پرداخته و در مقابلتان، اقامتگاه جديد رئيس جمهور به نام آك اوردا است كه ميان پارلمانمان موسوم به مجلس و سنا كه هزينه آن را عربستان سعودي پرداخته، قرار گرفته است.
وزارت انرژي، ساختمان عظيم و درخشاني است كه طاقي هلالي از فرازش مي گذرد و دورنماي پايتختي محصور در ميان استپ ها را كامل مي كند. تنها مسجد بزرگي كه هديه امير قطر به شمار مي رود با بقيه بناها ناهمگون است. در پس زمينه اين صحنه، محله ديپلمات ها قابل مشاهده است؛ محله اي كه هنوز كار ساختش به اتمام نرسيده است. وزارت دادگستري نيز كمي آن سوتر در محاصره اقامتگاه هاي ديپلمات ها به چشم مي خورد. رئيس جمهور تعدادي گارد قزاق را مامور محافظت دائمي از اين منطقه كرده است . باد سرد همراه با تاريكي هوا از راه مي رسد و كارگران به آرامي كارگاه ها را ترك مي كنند.
به رغم تاريكي هوا، شهر نيمه ساز از نور بنفش چراغ هاي ساختمان هاي در حال ساخت مي درخشد. محله بايترك بايد تا سال ۲۰۱۰ كامل شود. ترك ها، كره اي ها، چيني ها و آلماني ها گروهي 90نفره از مهندسان خارجي را تشكيل داده اند كه مسئول ساخت آستانه هستند. يك و نيم ميليارد دلار نيز فقط براي ساخت محله دولتي بايترك هزينه شده است.
كيچو كوروكاوا - معمار ژاپني- كسي است كه توانسته روياي رئيس جمهور را محقق كند.
آمانژول شيكانايف- مسئول بررسي دورنماي آستانه كه بر ساخت شهرداري نيز نظارت دارد- مي  گويد: چيزي كه به مذاق رئيس جمهور بسيار خوش آمد، اين بود كه كوروكاوا شهر را مثل يك موجود زنده تصور كرده كه به خوبي با طبيعت همزيستي دارد .
البته در آستانه، طبيعت امكان چنين پروژه اي را فراهم نمي كند. اينجا در قلب اوراسيا، دماي هوا بين 40- درجه در زمستان و 20درجه در تابستان در نوسان است.
بادهايي بسيار شديد نيز شهر را به لرزه درمي آورند، اما كوروساوا در طرح خود يك كمربند محافظتي بي نظير را هم در نظر گرفته است. اين كمربند سبز، متشكل از 20 هزار درخت است كه دورتا دور شهر كاشته مي شوند.
شيكانايف در كنار ماكتي كه قرار است كلانشهر آينده را تشكيل دهد، نشسته و مي گويد: آستانه، پايتخت اوراسيا خواهد بود؛ پايتخت قرن بيست و يكم . ماكت، دربرگيرنده بناهايي عظيم با سمبل هاي خاص و ساخته شده از فولاد و شيشه است.
بي ترديد نورسلطان نظربايف همه چيز را بزرگ مي خواهد و البته بسيار بزرگ. شيكانايف مي گويد: خود رئيس جمهور، طرح اولين اجزاي محله بايترك را كشيده بود؛ به ويژه طرح كاخ خود كه الهام گرفته از كاخ سفيد است و گنبدي آبي بر فراز آن به چشم مي خورد. روياهاي بلندپروازانه رئيس جمهور، با يك رودخانه و باغ هايي فرانسوي در آن سوي كاخ تكميل مي شود. نورمن فاستر معمار انگليسي- نيز هرم صلحي براي آن طراحي كرده است. ميزبان اين كاخ كه يونيفرمي آبي به تن دارد، عكس ديدارهاي رسمي رئيس جمهور كه در گذشته كارگري ساده بوده را نشان مي دهد و مي گويد: رئيس جهمور و بيل كلينتون، رئيس جمهور و نلسون ماندلا، رئيس جمهور و هنري كيسينجر و... . از زماني كه كاخ رياست جمهوري جديد آك اوردا- به پايان رسيده، اقامتگاه قبلي نظربايف تبديل به موزه رياست جمهوري شده است و كاركنان رسمي، دانش آموزان مدارس و همچنين قزاق هايي كه از ساير نقاط كشور براي بازديد پايتخت مي آيند پيش از هر چيز، بايد از اين موزه ديدن كنند .
ساخت خطوط آهن كه اروپا، چين و روسيه را به هم پيوند مي دهد از آستانه، منطقه اي ايده آل براي متعادل كردن نفوذ روسيه ساخته است. اين كشور از حاشيه شمالي قزاقستان كنترل كشور را در دست گرفته و آلماتي پايتخت سابق را به انزوا كشانده بود. اما دليل اصلي تغيير آلماتي چه بود؟ اين شهر خيلي در مركز بود؟ در برابر زمين لرزه غيرمقاوم بود يا هوايي بسيار آلوده داشت؟ شايد هم همه اين موارد.
اما بسياري از مردم از ترك شهر خود سرباز زده اند و به همين دليل بيشتر كارمندان ادارات دولتي را جوانان زير 30 سال تشكيل مي دهند. زن جواني مي گويد:  جوانان، اين شهر را مكاني براي رشد و پيشرفت شغلي خود مي دانند، اما اينجا نه تنها امكانات براي خريد مايحتاج محدود است، بلكه براي پيدا كردن جايي براي زندگي هم بايد به اين و آن رشوه بدهيم . نوربلات ماسانف متخصص علوم سياسي- كه به دليل موضع گيري هاي ضددولتي، كرسي اش در دانشگاه را از دست داده، مي گويد: نظربايف هم مثل لويي چهاردهم به دور از آلماتي، دور خود درباري ساخته، چرا كه مي ترسد قدرتش را از دست بدهد .
در سطح شهر، ديگر سمبل هاي فرهنگ شوروي رنگ باخته اند. بنوا هاينتز جغرافيدان- مي گويد: همه ساختمان هاي رسمي آستانه با رنگ هاي آبي قزاق تزئين شده اند .
به اعتقاد اين محقق، رنگ هاي آبي و گنبدها، سمبل رشد و خوشبختي براي قزاقستان مستقل از شوروي است. از سوي ديگر، وضعيت در شمال قزاقستان كه در گذشته اكثريت ساكنان آن روس بودند به اين ترتيب تغيير خواهد كرد. قزاق هاي بسياري جنوب كشور را ترك كرده اند تا در آستانه اقامت كنند. در سال 1994 در اين منطقه 46 درصد روس  و 28درصد قزاق بودند، اما در سال 2003، 54 درصد قزاق و 31 درصد روس ساكنان آستانه را تشكيل مي دادند.
به ويژه در 4 سال گذشته چهره آستانه با تغييرات بسياري مواجه شده است. در كرانه هاي رود ايشيم، مردم وقتي قدم مي زنند با نمايي مشابه ديسني لند روبه رو هستند. پارك تفريحي و نماهاي رنگي بناهاي اطراف، ثروت شهر را به رخ مي كشد، اما ساكنان قديمي تسلينگراد سابق، تحولات را مثبت نمي بينند، چرا كه يكباره قيمت ها بالا رفته و زندگي برايشان دشوار شده است.
هرچند مرمرهاي سفيد خانه هاي جديد، جلوه اي باشكوه دارد، اما در پس اين صحنه، همان نماهاي قديمي سبك روس خودنمايي مي كنند و هر روز با سربرافراشتن ساختماني جديد، مقداري از تابش خورشيد را از دست مي دهند و منتظرند تا نوبتشان برسد و بولدوزرها به جانشان بيفتند. آمنه كه پيش از اين خانه اي كوچك با باغچه اي دل انگيز داشت، مي گويد: خانه ام را از دست دادم؛ آنها خانه ام را خراب كردند تا جايش بنايي نو بسازند، اما حالا پولي ندارم و با كمك هاي دولت هم توان بازخريد خانه ام را ندارم . حالا ديگر خشم فراموش شدگان آستانه، لبريز شده و آنها هر از گاهي تظاهراتي ترتيب مي دهند. اما فرياد آنها چندان بلند و رسا نيست و در مقابل عظمت شهري كه غرور كشور است، گم مي شود.

جواد جاويد- در يك سرازيري تقريبا ملايم، ناقوسي دست ساز وجود دارد كه اعضاي جامعه محلي هررو را گه گاه فرامي خواند؛ افراد اين جامعه را مردمي تشكيل مي دهند كه با گذشت يك قرن از دوران سلطه استعماري آلمان ها در سال  1904 خواستار حقوق پايمال شده اجداد و نياكان خود هستند. آنها محدوده اي دايره اي شكل از سنگ هاي سفيد در شن هاي منطقه ايجاد كرده اند و در آنجا با ارواح گذشتگان خود صحبت مي كنند. اين كار بخشي از مراسمي است كه مردم اوكاهانجا به ياد قربانياني كه يك قرن پيش در دوران سلطه استعماري آلمان ها در كام مرگ فرورفته اند، انجام مي دهند. اما آنها امروزه پا را از انجام اين مناسك آييني فراتر نهاده  و مصرانه خواهان دريافت غرامت از دولت آلمان هستند.
نسل كشي
جامعه هررو مي گويد: سياست دولت وقت آلمان در آن زمان برپايه نسل كشي استوار بوده است. بسياري از ناميبيايي ها كه در آن دوران عليه قدرت استعماري شورش كردند، به عنوان زندانيان جنگي به زندان افكنده شدند و گرسنگي و شكنجه تنها چيزي بود كه از سوي
زندان بانان آلماني نصيب شان مي شد . طبق مدارك تاريخي از 65 هزار هررويي، فقط 15 هزار نفر از حكومت استعماري آلمان، جان سالم به در بردند، اما مسئله جالب اينجاست كه هررويي ها به گونه اي زندگي مي كنند كه مي توان به وضوح درد آن روزگار را در چهره و رفتارشان مشاهده كرد.
اوجاما كاروهومباي 65 ساله كه ساكن اوكاهانجاست مي گويد: پدران و مادران ما همچون حيوانات كشته مي شدند . داستان قتل آنها تماما ناراحت كننده است؛ آلمان ها نياكان ما را آنقدر گرسنگي مي دادند تا بميرند و آنها را به صورت فشرده در اردوگاه ها جاي مي دادند .
در مركز شهر، كليسايي آلماني قرار دارد كه يادآور دوران سلطه استعماري آلمان هاست. در اين كليسا مقبره اي وجود دارد كه مدفن 50 سرباز آلماني در آن وجود دارد. جالب اين است كه اين قبرستان به خوبي نگهداري و محافظت مي شود و روي سنگ هاي گرانيتي كه بر قبرها نهاده شده، مشخصات كامل سربازان آلماني به عنوان كساني كه در سرزميني دوردست درگذشته اند، ثبت شده است.
مردم محلي وجود اين قبرها را نشان از آن مي دانند كه اجداد آنها در برابر استعمار آلمان ها خاموش نبوده  و در راه آزادي كشورشان با آلمان ها به مبارزه پرداخته اند.
عذرخواهي
دولت آلمان به خاطر كشتاري كه در اين منطقه در اوايل قرن گذشته اتفاق افتاده، رسما از دولت و مردم ناميبيا عذرخواهي كرده و علاوه بر آن، يك قرارداد چند ميليون دلاري براي توسعه ناميبيا با اين كشور منعقد كرده است، اما كميته نسل كشي هررو براي جبران جنايات آلمان ها، خواهان ميليون ها دلار غرامت هستند.
خانم استر اوتجيوا رئيس كميته مذكور- مي گويد:  آلمان ها نمي خواهند يادآور نسل كشي در جهان باشند؛ با اين حال رابطه ميان آنها و كميته نسل كشي، خصومت آميز است . خانم اوتجيوا معتقد است كه بايد مذاكرات بيشتري در اين زمينه انجام شود. او مي افزايد: رفتار آنها در اين زمينه بسيار مبهم است. ما نمي دانيم كجا با آنها ايستاده ايم. ما هم مي خواهيم درگير اين مسئله باشيم، اما نمي خواهيم آنها به جاي ما تصميم گيري كنند. ما دو سال خواستار مذاكره با دولت آلمان در مورد مسئله نسل كشي بوده ايم و بالاخره بر سر غرامتي كه مورد قبول دو طرف باشد به توافق رسيده ايم .
با تمام اينها پس از ديدار رسمي رئيس جمهوري ناميبيا هيفيكيوني پرهامبا- از آلمان، مذاكرات بين دو طرف بر سر همكاري هاي دوجانبه به تاخير افتاد.
احساسات عمومي
هرروها به خوبي در جامعه امروزي ناميبيا شناخته شده اند. دليل اين شهرت آنها فقط صورت ظاهري زنان هررو يا لباس هاي رنگارنگ و كلاه هاي سنتي آنها نيست؛ آنها اين روزها فعاليت هاي زيادي براي يادآوري نسل كشي سال 1904 انجام مي دهند. در يكي از اين اقدامات و در مراسمي كه در ويندهوك پايتخت ناميبيا- انجام شد، اعضاي جامعه هررو برنامه هاي بلندمدت خود را براي زنده نگاه داشتن ياد قربانيان 1904 اعلام كردند. اهم برنامه هاي آنان، جمع آوري كمك هاي مالي براي انتشار كتاب هايي در مورد كشتار اوائل قرن گذشته است.
فيل  يا نانگلولو عضو انجمن ملي حقوق بشر ناميبيا- هم اعلام كرده است كه اين انجمن كاملا از جامعه هررو حمايت خواهد كرد. او مي گويد: مداركي كافي در دست است كه وقوع نسل كشي توسط آلمان ها را اثبات مي كند. به همين خاطر پرداخت غرامت به كساني كه از اين جنايات رنج برده اند، ضروري است .
امروزه ديگر در ناميبيا همه ياد و خاطره قربانيان كشتار آلمان ها در سال 1904 ميلادي را زنده نگه مي دارند و قربانيان براي هميشه در ناميبيا زنده خواهند ماند.

فيگارو
اين روزنامه فرانسوي زبان، خبر و عكس اول خود را به سخنراني ژاك شيراك اختصاص داده است. رئيس جمهوري فرانسه طي سخناني در پايگاه زيردريايي هسته اي ايل لونگ در نزديكي برست تصريح كرد: فرانسه اين حق را براي خود محفوظ داشته كه در برابر تهديدات احتمالي حملات تروريستي حمايت شده از سوي كشورهاي ديگر به تسليحات هسته اي متوسل شود. وي گفت كشورهايي كه ابزار تروريستي را عليه ما به كار مي برند، بايد بدانند كه پاسخ ما محكم خواهد بود.
كلارين X
روزنامه كلارينX خبر اول خود را به تلاش هاي نستور كرچنر- رئيس جمهور آرژانتين- براي خاتمه دادن به مناقشه با اروگوئه اختصاص داده است. رئيس جمهوري آرژانتين طي سخناني در برازيليا درباره بحران ياد شده در روابط دو كشور گفت: اين يك مسئله منطقه اي است. همچنين در ادامه سخنان خويش با اشاره به قرارداد تجاري دو جانبه ميان اروگوئه و ايالات متحده آمريكا در حاشيه مركوسور افزود: جلوگيري از اجراي مفاد اين قرارداد كار صحيحي نخواهد بود.
لا راسون
روزنامه لا راسون چاپ آرژانتين موضوع پيروزي چلا تنيس باز آرژانتيني بر هيوييت تنيس باز استراليايي را براي عنوان عكس اول خود برگزيده است. چلا در چارچوب مسابقات تنيس استراليا، توانست در چهار ست هيوييت استراليايي را شكست دهد و به مرحله سوم مسابقات راه پيدا كند. اين پيروزي از آن جهت حائز اهميت مي نمايد كه ليتون هيوييت، تنيس باز اول استراليا و نفر سوم جهان است.
نوو هرالد
روزنامه نوو هرالد يكي از مهمترين خبرهاي خود را به آخرين پيام صوتي اسامه  بن لادن- رهبر گروه تروريستي القاعده اختصاص داده است. شبكه تلويزيوني الجزيره يك نوار صوتي كه گفته مي شود با صداي اسامه  بن لادن ضبط شده را پخش كرده است. اين صدا هشدار مي دهد كه حمله هاي جديدي عليه ايالات متحده در حال طرح ريزي است، اما در عين حال به آمريكايي ها پيشنهاد آتش بس دراز مدت مي دهد.

كيارش طهماسبي- كوردوبا در دامنه هاي رشته كوه چيكا و روي رودخانه سوكيا بنا شده است. اين شهر در حاصلخيزترين منطقه آرژانتين قرار دارد؛ منطقه اي كه بيشترين توليدات كشاورزي را در اين كشور به خود اختصاص داده است. كوردوبا همچنين پايتخت استاني به همين نام است.
به رغم آنكه كوردوبا يكي از عمده ترين مراكز صنعتي آرژانتين تلقي مي شود، ساختمان هاي زيادي از عصر استعمار در اين شهر به چشم مي خورد.
براساس سرشماري سال 2003، كوردوبا داراي جمعيتي معادل يك ميليون و۳۵۰ هزار نفر است و پس از بوئنوس آيرس، دومين شهر بزرگ آرژانتين محسوب مي شود.
محله هاي كوردوبا
مركز شهركوردو با منطقه اي تجاري است كه در آن مهمترين فروشگاه هاي پوشاك، موادخوراكي، سخت افزار، لوازم ماهيگيري، كفاشي ها و فروشگاه هاي كامپيوتري واقع شده اند. بانك هاي عمده شهر نظير بانك كوردوبا و ساير موسسات بانكي و مالي نيز در اين منطقه قرار دارند. رستوران هاي زياد با غذاهاي متنوع نيز در اين منطقه پرازدحام شهر يافت مي شوند.
از مناطق ديدني مركز شهر كوردوبا مي توان به ميدان سان مارتين، موزه خناروپرس و خيابان هاي اومبرتوپريمو ، كولون، خنرال پاس، دين فونس و خيابان۲۷آوريل؛ خياباني  كه اكثر اتوبوس هاي درون شهري در آن توقف مي كنند اشاره كرد.
اوركا: اين منطقه پس از محله سرو دلاس روساس مهمترين محله شهر محسوب مي شود. اوركا از جمله محله هاي سطح بالاي شهر است.
در اين منطقه سوپرماركتي قديمي به نام سوپر اوركا واقع شده است. رستوران هاي زياد و فروشگاه هاي لباس متعددي نيز در اين محله پرزرق و برق قرار دارد.
كليساي ماريا مادره دل ردندور نيز در محله اوركاو بر كرانه رودخانه سوكيا بنا شده است. اميليو لاماركا و منندس پيدال از مهمترين خيابان هاي اوركا محسوب مي شوند.
سرو دلاس روساس : منطقه اي بسيار بزرگ است و شهرت خود را مديون رستوران هايي نظير ال  بودگون ژارگويو، رانچوگرانده، رستوران ايتاليايي و ايل گاتو است. در اين محله همچنين فروشگاه هاي لباس، غذا و لوازم ورزشي، اسباب و لوازم آسايش خاطر شهروندان را فراهم مي كند. سرو دلاس روساس از مناطق سنتي شهر است كه قديمي ترين خانه هاي شهر در آن واقع شده اند. مدارس خوان سوريا دسان مارتين، پادره كلارت، سوبيريا و فدر از جمله  قديمي ترين مدارس شهر محسوب مي شوند، مهمترين خيابان اين محله نيز رافائل نونيس نام دارد.
كوردوباي جديد(نوئوا كوردوبا): كوردوباي جديد بزرگترين منطقه شهر محسوب مي شود. بزرگترين فروشگاه هاي شهر نظير پاتيو اولموس در اين منطقه واقع شده اند كه اين محله مملو از ميادين، رستوران ها، سوپرماركت ها و مراكز سرگرم كننده است. اين محله داراي ساختمان  بسيار مهم و بزرگي تحت نام مووسينار است كه در خيابان ايپوليتو ايريگوين واقع شده، اكثر كمپاني هاي عمده داراي شعباتي در اين ساختمان هستند. كاخ فرير نيز از جمله مراكز فرهنگي اين محله مهم است كه آن بنا نيز در خيابان ايپوليتو ايريگوين واقع شده است، اين محله همچنين از جمله نقاط مورد توجه دانشجويان شهرستاني در كوردوبا است، اين دانشجويان اغلب جهت اقامت و تحصيل در كوردوبا آپارتماني را در كوردوباي جديد اجاره مي كنند.
شهر دانشگاه: اين محله در جنوب شهر و در نزديكي پارك سارميتتو واقع شده است. دانشكده هاي دانشگاه ملي كوردوبا نيز اغلب در اين منطقه قرار دارند. در اين منطقه و به منظور ترويج فعاليت هاي ورزشي ميان دانشجويان، استاديوم فوتبال و زمين هاي تنيس و ساير امكانات احداث شده اند. باغ وحش كوردوبا نيز در اين محله قرار دارد.
ارگيو: محله ارگيو در فاصله 6 كيلومتري منطقه سرو دلاس روساس واقع شده است. در اين محله دبيرستان هاي مهم شهر نظير مدرسه آلماني ها، آكادمي ارگيو، مدرسه دل كارمن قرار دارند. طي دهه اخير اين محل با گسترش بي سابقه اي مواجه بوده است. تحولات شهري به ويژه در بخش لاكارولينا به چشم مي خورد، در اين منطقه بسياري از مقامات دولتي از جمله كارلوس منم رئيس جمهوري سابق آرژانتين اقامت گزيده اند.
تاريخ
كوردوبا در سال 1573 ميلادي توسط فرونيمولوييس دكابررا بنا شد. او نام شهر را از كوردوباي اسپانيا اقتباس كرد و بر اين مدينه تازه تاسيس گذاشت. اين شهر از جمله مراكز اصلي و اوليه سكونت استعمارگران در منطقه- كه امروز آرژانتين ناميده مي شود- بود.
البته شهرهاي بوئنوس آيرس و سانتياگو د استرو كه به ترتيب در سال هاي 1536 و 1553 بنا شدند، از قدمت بيشتري نسبت به كوردوبا برخوردارند، اما دانشگاه كوردوبا كهن ترين مركز دانشگاهي آمريكاي لاتين محسوب مي شود. اين دانشگاه در سال 1613 تاسيس شد.
در سال هاي پس از جنگ جهاني دوم، كوردوبا به يكي از مراكز عمده صنايع هواپيماسازي آرژانتين بدل شد، در اين شهر همچنين كارخانه ساخت هواپيماهاي نظامي تاسيس شد. دولت آرژانتين به منظور ارتقاي دانش ساخت هواپيما در اين كشور، تكنسين هاي آلماني كمپاني فوك وولف را به استخدام موسسه ائروتكنيك كوردوبا درآورد. اين موسسه به مرور زمان به كارخانه ساخت هواپيماهاي نظامي بدل شد. تكنسين هاي كمپاني فوك  وولف تا زمان سرنگوني خوان پرون- ديكتاتور آرژانتين- برسر كار بودند، در اواخر دهه 1990 ميلادي نيز كمپاني لاكهيدمارتين مسئوليت  اجرايي كارخانه ساخت هواپيماهاي نظامي را به عهده گرفت.
ميراث تاريخي
از زمان استعمار اسپانيا آثار بسيار زيادي در كوردوبا به جاي مانده است. در اين ميان بناهاي كليساي كاتوليك پيش از هر بناي ديگري به شهر جلوه زيبايي بخشيده اند. البته مهمترين بخش تاريخي شهر، بلوك ژزوئيت نام دارد. اين منطقه در سال 2000 از سوي سازمان يونسكو به عنوان ميراث فرهنگي جهان محسوب شد.