علي شاكري
ليگ جهاني واليبال در دوره هفدهم با بازگشت قدرت هاي قديمي به عرصه ليگ، شكوه و جلوه اي دو چندان پيدا مي كند. تجديدنظر در مورد تعداد تيم هاي شركت كننده و افزايش تيم ها از ۱۲ به ۱۶ تيم بار ديگر پاي تيم هاي مطرحي چون روسيه، چين، آمريكا و كره جنوبي را به اين بازي ها باز كرده است. به واقع جاي روسيه، آمريكا و چين ميلياردي در چند دوره آخر خالي بود.
فنلاندي ها و كره اي ها هم پس از چند دوره غيبت دوباره به ليگ جهاني بازگشته اند و مصري ها هم در سايه حمايت FIVB به عنوان نخستين تيم آفريقايي حضور در جمع بزرگان امروز واليبال جهان را تجربه مي كنند. در اين ميان ايران هم مي توانست در زمره ۱۶ تيم حاضر باشد كه متأسفانه به دليل نبود شرايط لازم اين فرصت عالي را از دست داد. ليگ جهاني هفدهم از روز ۲۳ تيرماه آغاز خواهد شد و روز ۲۹ مرداد ماه پايان بازي هاي مرحله مقدماتي خواهد بود.
گروه بندي  تيم ها
با افزايش تيم ها به ۱۶ تيم بازي هاي دوره هفدهم اين بار در چهار گروه چهار تيمي انجام خواهد شد. بيشترين نماينده بازهم از قاره اروپاست؛ قاره اي كه نيمي از سهميه ليگ هفدهم را در اختيار خود دارد و سهم مابقي قاره ها فقط ۸ تيم است. صربستان و مونته نگرو، لهستان، پرتغال، فنلاند، ايتاليا، روسيه، فرانسه و بلغارستان ۸ نماينده اروپا در اين رقابتها خواهند بود .پس از اروپا، آمريكاي جنوبي و شمالي با چهار سهميه (آمريكا، كوبا، آرژانتين و برزيل) قرار دارد. آسيا با بازگشت چين و كره جنوبي و اضافه شدن آنها به ژاپن صاحب سه سهميه شد. آفريقا نيز در اين دوره با مصر دور تازه اي از فعاليت در بالاترين سطح را تجربه مي كند و اقيانوسيه تنها قاره غايب در ليگ جهاني است.
گروه يك: صربستان و مونته نگرو، آمريكا، لهستان و ژاپن
گروه دوم: برزيل، آرژانتين، پرتغال و فنلاند
گروه سوم: ايتاليا، روسيه، چين و فرانسه
گروه چهارم: كوبا، كره جنوبي، بلغارستان و مصر
بهترين ميدان براي بازي هاي جهاني
ليگ جهاني هفدهم درست در كمتر از سه ماه به آغاز شانزدهمين دوره مسابقات قهرماني جهان ۲۰۰۶ ژاپن بهترين ميدان براي ۱۴ تيم صعود كننده از ۱۶ تيم حاضر در ليگ جهاني است. در ميان تيم هاي حاضر تنها پرتغال و فنلاند موفق به صعود به مسابقات قهرماني جهان نشده اند. از جمع ۲۴ تيم راه يافته به مسابقات جهاني ژاپن ده تيم جمهوري چك، يونان، آلمان، ونزوئلا، كانادا، پورتوريكو، قزاقستان، ايران، تونس و استراليا هم جايي در جمع تيم هاي شركت كننده در ليگ جهاني ندارند.
بيشترين حضور
در بين ۱۶ تيم،ايتاليا، برزيل و ژاپن در همه دوره هاي گذشته حاضر بودند. كوبا را هم مي توان به اين جمع افزود. شايد بتوان به تنها تيمي كه غيبت آن محسوس تر از تيم هايي چون جمهوري چك، آلمان و ونزوئلا به چشم مي خورد به هلند اشاره داشت؛ تيمي كه در المپيك ۱۹۹۶ آتلانتا مدال طلا گرفت و در همان سال قهرمان ليگ جهاني هفتم شد و در سال هاي ۱۹۹۰ و ۱۹۹۸ يك مقام نايب قهرماني و سومي را در دوره هاي اول و نهم به چنگ آورد.
افزايش مدعيان در ميدان هفدهم
در دوره هفدهم با ورود دوباره روسيه و فرانسه به ليگ جهاني و اوج گيري مجدد لهستان، بلغارستان و با بودن تيم هاي ايتاليا، برزيل و صربستان و مونته نگرو بايد در انتظار رقابت هايي داغ تر از دوره هاي پيش بود. كوبا و آمريكا نيز مي توانند گرماي بازي هاي امسال را به بالاترين سطح برسانند. در اين بين از قدرت تيم هايي چون آرژانتين و پرتغال نيز نبايد غافل بود.
نگاهي به تيم هاي حاضر
در گروه يك،صربستان و مونته نگرو بخت نخست صعود به شمار مي روند. صرب ها در دوره پيش در كشورشان تا فينال هم پيش رفتند، اما زورشان به بهترين تيم جهان ،برزيل، نرسيد. مشكل صرب ها در شرايط فعلي پيدا نكردن جانشينان مناسب براي بازيكنان بزرگ به مرز بازنشستگي رسيده است. برادران گربيگ و ميلوكوويچ و سامارات زويچ ديگر آن ستارگان رو پاي سال هاي پيش نيستند. با همه اين اوصاف صربستان در اين گروه از موقعيت بهتري نسبت به لهستان و آمريكا برخوردار است. در اين گروه هر سه تيم آمريكا، لهستان و صربستان را مي توان از بخت داران صعود دانست. ژاپن در گروه يك تنها حريفي است كه پيشاپيش هيچ شانسي را براي آن نمي توان متصور بود. لهستاني ها با گردانندگي «پيترگروسكا» ، ايگناسترگ و پاول زاگومني به دنبال روزهاي طلايي دهه هفتاد و المپيك مونترال هستند. آمريكايي ها هم مانند لهستان پس از چند دوره غيبت با تيمي جوان و قدرتمند با ستارگاني چون ريان ميلر، كلايتون استانلي و دونالد سوكسو به دنبال تداعي سال هاي درخشان ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ هستند؛ دوره اي كه آمريكايي ها صاحب دو مدال طلاي المپيك و جهان شدند. تيم آمريكا چندي پيش در مسابقات جايزه بزرگ ژاپن، ايتاليا نايب قهرمان المپيك آتن را سه بر صفر برد!
ژاپن هر روز آب مي رود
دارنده مدال طلاي المپيك ۱۹۷۲ مونيخ تنها نان آوازه گذشته و حمايت كمپاني ها بزرگ كشورش را مي خورد كه در همه حال حامي اول اقتصادي فدراسيون جهاني واليبال هستند. ژاپن در جمع ۱۶ تيم حاضر ضعيف ترين تيم شركت كننده و همچنان وابسته به نفرات مسني چون اوگينو، ماتسوگا و تسوماگاري است.
مدافع عنوان قهرماني در گروهي آسان
در ميان مدعيان قهرماني،برزيل در گروهي آسان ،راهي راحت تا رسيدن به مرحله نهايي دارد. آرژانتين، پرتغال و فنلاند هيچ كدام توانايي آزار بهترين تيم امروز جهان را ندارند. در حال حاضر كمتر تيمي توانايي مقابله با تاكتيك پيچيده مردان سرزمين سامبا را دارد. تيم برزيل همانند دو سال گذشته روي كاكل ريكاردوگارسيا، گودي فيلادو (جيبا) و آندره هلر مي چرخد. البته آندرس، ناسيمنيتو، سانتوز و روديگوئز هم دست كمي از بقيه ندارند. آرژانتين هم پوست انداخته و با ورود چهره هاي جديد به دنبال بزرگي گذشته است. پرتغال شايد خطرناك تر از دو حريف ديگر براي برزيل باشد؛ تيمي كه سال پيش تنها شكست برزيل ها را رقم زد. در اين تيم جوآجوسي، هوگوگاسپه، تيكسيرآ و نونوپيني هر كدام قادر به تغيير نتيجه هر بازي هستند. از وضعيت فنلاندي ها خبر موثقي در دست نيست و بعيد به نظر مي رسد كه اين تيم حتي موقعيت پرتغال و آرژانتين را داشته باشد.
گروه مرگ
حضور ايتاليا و روسيه (قهرمان و نايب قهرمان اروپا) در گروه سوم در كنار فرانسه و چين (نايب قهرمان آسيا) باعث شد تا كارشناسان به اين گروه لقب مرگ بدهند. پيش بيني دو تيم صعود كننده از اين گروه كار آساني نيست. ايتاليا در صورت رسيدن «سارتورتي»- بهترين بازيكن المپيك  به اين بازي ها - موقعيت خوبي پيدا مي كند. با همه اين احوال ماسترنجلو، سرتيني، ورميگليو، لوكاتنكاتي و الساندروفي قادرند ايتاليا را در جاده قهرماني پيش ببرند.فرانسه با پديده هاي جواني چون گابريل زوبوو پوجول در كنار با تجربگاني مثل آنتيگا، مدن تميت و روبرت هنرو اين بار چشم به صعود دوخته است. چين با فراخواني «زانگ زيانگ» ۳۷ ساله در كنار تانگ مياو، ون هاو، چون لي، شن كوئينگ، زي يو آن و فانگ در انديشه ساختن تيمي قدرتمند براي بازي هاي المپيك ۲۰۰۸ پكن است.
كوبا و بلغارستان مدعيان اصلي
در گروه چهارم كوبا و بلغارستان را بايد مدعيان اصلي به شمار آورد و به نظر مي رسد كه كره جنوبي و مصر نتوانند راه صعود آنان را سد كنند. كوبا با تيمي جوان و منسجم به دنبال جهش بالاتر از دوره قبل است كه به مقام سوم رسيد. خوآن كوره نا، مندز، خوآن كوره نا ستون هاي اصلي كوبا محسوب مي شوند.
بلغارها هم با جمعي از ستارگان سرشناس خود تيمي مدعي به حساب مي آيند. كونستاتينوف، ايوانف، تسواتانوف، سالپاروف و آندريازيكوف سال گذشته در عين بدشانسي از صعود باز ماندند. كره جنوبي ،يكي از ۳ نماينده آسيا در ليگ جهاني ،ديگر آن تيم هراسناك دهه هاي پيش نيست و بسيار شكننده است. مصر هم در اين گروه نقشي همانند كره جنوبي براي بلغارستان و كوبا دارد. مصري ها با يك مربي وطني به نام احمد زكريا و بازيكناني چون عبدالله احمد، حمدي  آود، احمد عبدالنعيم، صلاح يوسف، حسن شاروي و محمد خاروي قدرت خود را قبل از حضور در مسابقات جهاني ژاپن خواهند سنجيد.
برنامه هفته اول ليگ جهاني
آمريكا- لهستان
ژاپن- صربستان و مونته نگرو
آرژانتين- برزيل
فنلاند- پرتغال
روسيه- فرانسه
چين- ايتاليا
كره جنوبي- كوبا
بلغارستان- مصر

«فاطمه ابوطالبي»
فرمول يك كه به صورت مختصر F1 ناميده مي شود و نيز به عنوان رقابتهاي گرندپري (جايزه بزرگ) مشهور است، بالاترين سطح رانندگي در رقابتهاي اتومبيل راني جهان به شمار مي رود. اين رقابتها شامل تعدادي مشخص مسابقه در طول يك فصل است كه بجز رانندگان، سازندگان ماشين نيز در اين مسابقات به رقابت با يكديگر بر سر مقامهاي برتر جدال مي كنند. اتومبيلها اغلب با سرعتي معادل ۳۲۰ كيلومتر در اين رقابتها به پيش مي روند. مسئولان برگزار كننده رقابتهاي جايزه بزرگ قصد دارند .در رقابتهاي امسال سرعت اتومبيلها را كاهش دهند و از لحاظ فني موتور اتومبيلها بايد مانند v8 با حجم حداكثر ۴/۲ ليتر و قدرت تقريبي ۷۵۰ اسب بخار باشد. علاوه بر اين قوانين جديدي براي مسائل الكترونيكي، آيروديناميكي، كمك فنرها و لاستيك ها در نظر گرفته اند. اروپا به طور سنتي مركز فرمول يك جهان است و بازار اصلي توليد تكنولوژي جديد اين رشته نيز خواهد بود.اين رقابتها در سطح بين المللي برگزار مي شود و در كشورهايي مثل بحرين، چين، مالزي و تركيه نيز به تازگي پيست هاي جديد براي فرمول يك احداث شده است،همچنين فرمول يك به عنوان پرهزينه ترين ورزش جهان، تأثيرات فراواني بر سياست و اقتصاد دارد. محبوبيت و كيفيت بالاي اين رقابتها اسپانسرهاي مختلفي را به سوي خود جلب كرده به اين اميد كه با سرمايه گذاري در اين رشته و با بهره گيري از پتانسيل بالاي آن سود سرشاري را از آن خود كنند. فرمول يك زير نظر فدراسيون بين المللي اتومبيل راني برگزار مي شود و دفتر مركزي آن در كونكورد پاريس است و رياست آن بر عهده مكس موسلي است.
فرناندو آلونسو، راننده اسپانيايي تيم رنو، ۲۹ ژوئيه ۱۹۸۱ در «اويدو» اسپانيا متولد شد. او در حال حاضر جوانترين و اولين راننده اسپانيايي است كه توانسته قهرمان مسابقات اتومبيل راني فرمول ۱ شود. آلونسو در اسپانيا تاكنون هيچ رقيبي نداشته است. راننده تيم رنو اولين قهرماني اش در مسابقات فرمول۱ را در سال ۲۰۰۵ جشن گرفت.
آلونسو در سال ۲۰۰۱ و با تيم «ميناردي» در مسابقات فرمول ۱ حضور يافت و پس از موفقيت هاي چشمگير در اين تيم مورد توجه ديگر تيم ها قرار گرفت. بسياري از كارشناسان اتومبيل راني او را يكي از بااستعدادترين رانندگان مسابقات اتومبيل راني مي دانستند. در اين سال «فلاويو برياتوره» مدير تيم رنو او را به عنوان راننده آزمايشي در اختيار گرفت. برياتوره در سال ۲۰۰۳ آلونسو را به طور رسمي به عنوان راننده رنو، به كار گرفت. در اين سال فرناندو در يك دوره مسابقه جايزه بزرگ در مجارستان حضور يافت و ركورد جوانترين راننده را كه «بروس مك لارن» در سال ۱۹۵۹ به خود اختصاص داده بود شكست . او سال ۲۰۰۳ را با كسب ۵۵ امتياز به عنوان ششمين راننده جهان سپري كرد.
آلونسو در سال ۲۰۰۴ نيز موفقيت هايش را ادامه داد و در مسابقات فرانسه مقام دومي را به خود اختصاص داد و در پايان مسابقات در اين سال در مكان چهارم ليست برترين هاي جهان قرار گرفت. آلونسو در سال ۲۰۰۵ فصل جديد مسابقات اتومبيل راني فرمول ۱ را در كنار «جيان كارلو فيزيچلا» آغاز كرد. در اين سال فرناندو در ۳ مسابقه بحرين، مالزي و سن مارينو پيروز شد. در ۲۵ سپتامبر سال ۲۰۰۵ آلونسو، اولين مقام قهرماني جهان در مسابقات اتومبيل راني فرمول ۱ را در برزيل جشن گرفت. او با ۱۳۳ امتياز و ۷ برد، جوانترين قهرمان فرمول ۱ جهان است. آلونسو تنها قهرمان مسابقات اتومبيل راني در اسپانياست و از محبوبيت خاصي در بين اسپانيايي ها برخوردار است. سال۲۰۰۶ آخرين فصل حضور آلونسو در تيم رنو است.او قصد دارد در سال ۲۰۰۷ قراردادي با تيم مك لارن - مرسدس امضاء بكند.
در اولين مسابقات اتومبيل راني فرمول ۱ سال ۲۰۰۶ در بحرين آلونسو توانست مقام قهرماني را به خود اختصاص دهد و قبل از ميشائيل شوماخر و كيمي ريكنن ايستاد. او در دومين مسابقه در مالزي در جايگاه دوم ايستاد و قبل از او، هم تيمي اش جيان كارلوفيزيچلا قرار گرفت.
آلونسو اخيراً  نيز در مسابقات فرمول ۱ جايزه بزرگ استراليا هم قهرمان شد و دومين قهرماني اش در مسابقات اتومبيل راني امسال را جشن گرفت. راننده اسپانيايي  تيم رنو، در اين مسابقات همچنين از جيان كارلوفيزيچلا، ميشائيل شوماخر، نيتون باتون جو آن پابلو مونتويا نيز پيش افتاد.
پيروزي آلونسو در مسابقات ملبورن يك موفقيت شگفت  انگيز براي تيم رنو خلق كرد. بريا توره، مدير تيم رنو، در گفت وگو با نشريه Autosport پس از اين پيروزي، تيمش را بهترين تيم عنوان كرد و گفت: «بيش از اين نمي توانم چيزي بگويم؛ ما بهترين هستيم چون در حال حاضر در سه مسابقه سه قهرماني داريم. ديگر هيچ نگراني ندارم و تمام نگراني هايم برطرف شده است.»
«مايك گاسكوين» مدير فني سابق تيم رنو نيز مي گويد: واقعاً  از اين جهش و صعود تيم رنو شگفت انگيز شده ام.اين جهش خيلي بيشتر از آن چيزي است كه من فكر مي كردم. اما اين پيروزي ها نبايد باعث غرور شود. رنو راه سختي در پيش دارد و راننده هاي آن بايد به تمرين هاي خود ادامه دهند فرناندو آلونسو در مسابقه جايزه بزرگ ملبورن توانست برتري خود و برتري تيمش را نمايان كند. ميشائيل شوماخر، راننده مطرح تيم فراري كه تاكنون در مسابقات متعددي مقام قهرماني را به خود اختصاص داده در اين مسابقات تنها توانست مقام چهارمي را به خود اختصاص دهد. شوماخر،  برنده ۷ دوره مسابقات فرمول ۱ اتومبيل راني جهاني معتقد است بايد به زودي از شرايط فعلي خارج شود و خود را براي مسابقات بعدي آماده كند. در مسابقه ملبورن، آلونسو با كسب ۲۸ امتياز از ۳۰ امتياز ممكن در مكان اول با ۱۴ امتياز اختلاف نسبت به هم تيمي اش جيان كارلو فيزيچلا كه در مكان دوم بود، جاي گرفت.
فرناندو آلونسو پس از كسب دومين عنوان قهرماني اش در سال ۲۰۰۶ در گفت وگو با پايگاه اينترنتي Sportpresse اظهار اميدواري كرده كه زنجيره موفقيت هايش پاره نشود و اين موفقيت ها در اروپا ادامه پيدا كند.
* آقاي آلونسو، مسابقات ملبورن چطور بود؟
- براي من شروع مسابقات مهم بود. مشكلات جيان كارلو، كار را براي من ساده تر كرد به گونه اي كه توانستم نسبت به جنسون باتون تمركز بگيرم.
* شنيده شده كه شما پس از شروع خوب در فصل ۲۰۰۶ به آينده مسابقات خوش بين هستيد.
- در واقع كسب ۲۸ امتياز از ۳۰ امتياز ممكن، نتيجه خوبي است و اميدوارم كه اين موفقيت هايم را بتوانم در اروپا نيز ادامه دهم.
مسابقه جايزه بزرگ ملبورن استراليا و رقباي آلونسو:
- جيان كارلو فيزيچلا (نفر دوم):
تاريخ تولد: ۱/۱۴/۱۹۷۳
محل تولد: رم(ايتاليا)
مليت: ايتاليايي
محل اقامت: مونته كارلو/ موناكو/ فرانسه
قد: ۱۷۲ سانتيمتر
وزن: ۶۸ كيلوگرم
وضعيت تأهل: متاهل
فرزندان: كارلوتا، كريستوفر
شغل: اتومبيل ران
سرگرمي: تنيس، اسكي،فوتبال، ماهيگيري
تيم: رنو
جيان كارلو در مسابقات اتومبيل راني فرمول ۱ ملبورن استراليا توانست با كسب ۱۴ امتياز در مكان دوم پس از آلونسو قرار گيرد.
- كيمي رايكنن (نفر سوم)
تاريخ تولد: ۱۷/۱۰/۱۹۷۹
محل تولد: اسپو/ فنلاند
مليت: فنلاندي
محل اقامت: اسپو/ فنلاند
قد: ۱۷۵ سانتي متر
وزن: ۶۲ كيلوگرم
وضعيت تأهل: متاهل
سرگرمي: اسكي روي برف، دو، پرورش اندام
تيم: مك لارن
كيمي نيز در مسابقه فرمول ۱ ملبورن استراليا با كسب ۱۴ امتياز در مكان سوم ايستاد.
- ميشائيل شوماخر (نفر چهارم)
تاريخ تولد: ۳/۱/۱۹۶۹
محل تولد: هورس هرمول هايم (آلمان)
مليت: آلماني
محل تولد: سوئيس
قد: ۱۷۴ سانتيمتر
وزن: ۷۵ كيلوگرم
وضعيت تأهل: متاهل
فرزندان: گينا، ماري و ميك
سرگرمي: فوتبال- غواصي- اسكي- دوچرخه سواري
تيم: فراري
شوماخر در اين دوره از مسابقات نتوانست هشتمين قهرماني اش را كسب كند و تنها با كسب ۱۱ امتياز در مكان چهارم ايستاد.
جنسون باتون (نفر پنجم)
تاريخ تولد: ۱۹/۱/۱۹۸۰
محل تولد: فرمه /انگليس
محل اقامت: بيزستر/ انگليس
قد: ۱۸۲ سانتيمتر
وزن: ۷۴ كيلوگرم
وضعيت تأهل: مجرد
سرگرمي: اينترنت، پرورش اندام، كامپيوتر
تيم: هوندا ريسينگ F1
باتون نيز در مسابقات فرمول ۱ ملبورن توانست با كسب ۱۱ امتياز در جايگاه پنجم قرار گيرد.
- جوآن پابلو مونتويا (نفر ششم)
تاريخ تولد: ۲۰/۹/۱۹۷۵
محل تولد: بوگوتا/ كلمبيا
محل اقامت: مونت كارلو/ موناكو/ فرانسه
قد: ۱۶۸ سانتيمتر
وزن: ۷۳ كيلوگرم
وضعيت تأهل: متاهل
سرگرمي: واترپلو، اسكواش، موسيقي
تيم: مك لارن
مونتويا نيز در مسابقه ملبورن با كسب ۹ امتياز در جايگاه ششم قرار گرفت.
آلونسو در يك نگاه
نام: فرناندو
نام خانوادگي: آلونسو
تاريخ تولد: ۲۹ ژوئيه ۱۹۸۱
محل تولد: اويدو(اسپانيا)
وضعيت تأهل: مجرد
محل سكونت: آكسفورد(انگليس)
مليت: اسپانيايي
نام تيم: رنو
قد: ۱۷۵ سانتيمتر
وزن: ۶۸ كيلوگرم
ورود به فرمول ۱: ۴ مارس ۲۰۰۱
كسب مقام قهرماني: ۳ (۲۰۰۶-۲۰۰۵ )
غذاي مورد علاقه: پاستا
سرگرمي: دوچرخه سواري، فوتبال
موسيقي مورد علاقه: موزيك اسپانيايي
ركورد داران قهرماني در فرمول يك:
مايكل شوماخر (آلمان) ۷ بار
فوان مانوئل فمانگيو (آرژانتين) ۵ بار
آلن پروست (فرانسه) ۴ بار
جك بربهام (استراليا) جكي استيوارت (انگليس) نيكي لئورا (هلند) نلسون پيكويت (برزيل) آيرتون سنا (برزيل)

در جمع تيم هايي كه طي ۱۶ سال گذشته صاحب بيشترين مدال و افتخار شدند، ايتاليا همچنان با وجود درخشش و يكه تازي چند سال اخير برزيلي ها ركورددار است. ايتاليايي ها طي سال هاي ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ ۸، عنوان قهرماني، ۳ نايب قهرماني و ۲ مقام سومي به دست آورده اند. برزيل به عنوان جدي ترين رقيب ايتاليا ۵ قهرماني، ۲ نايب قهرماني و ۴ مقام سومي كسب كرده است. بعد از اين دو تيم، كوبا با يك قهرماني در دوره نهم و ۵ نايب قهرماني و ۲ مقام سومي جايگاهي رفيع در ميان قدرت هاي امروز واليبال جهان دارد. روسيه نيز همانند كوبا يك قهرماني در سال ۲۰۰۲ دارد. ۲ نايب قهرماني و ۴ مقام سومي از ديگر افتخارات روسيه در ليگ جهاني است. هلندي ها هم با يك قهرماني در دوره هفتم و يك مقام سومي كارنامه درخشاني از خود به جا گذاشته اند. صربستان و مونته نگرو اگر چه قهرماني در ليگ جهاني نداشته است ولي همواره از سال ۲۰۰۰ به بعد در زمره تيم هاي مطرح بود (۲ نايب قهرماني و ۲ مقام سومي حاصل حضور درخشان اين تيم در ليگ جهاني بوده است).
تيم هاي برتر ۱۶ دوره ليگ جهاني
۱۹۹۰: ۱- ايتاليا ۲- هلند ۳- برزيل
۱۹۹۱: ۱- ايتاليا ۲- كوبا ۳- روسيه
۱۹۹۲: ۱- ايتاليا ۲- كوبا ۳- آمريكا
۱۹۹۳: ۱- برزيل ۲- روسيه ۳- ايتاليا
۱۹۹۴: ۱- ايتاليا ۲- كوبا ۳- برزيل
۱۹۹۵: ۱- ايتاليا ۲- برزيل ۳- كوبا
۱۹۹۶: ۱- هلند۲- ايتاليا ۳- روسيه
۱۹۹۷: ۱- ايتاليا ۲- كوبا ۳- روسيه
۱۹۹۸: ۱- كوبا ۲- روسيه ۳- هلند
۱۹۹۹: ۱- ايتاليا ۲- كوبا ۳- برزيل
۲۰۰۰: ۱- ايتاليا ۲- روسيه ۳- برزيل
۲۰۰۱: ۱- برزيل ۲- ايتاليا ۳- روسيه
۲۰۰۲: ۱- روسيه ۲- برزيل ۳- صربستان و مونته نگرو
۲۰۰۳: ۱- برزيل ۲- صربستان و مونته نگرو ۳- ايتاليا
۲۰۰۴: ۱- برزيل ۲- ايتاليا ۳- صربستان
۲۰۰۵: ۱- برزيل ۲- صربستان ۳- كوبا