هفدهمين قهرماني رقابت هاي واليبال باشگاه هاي آسيا به ايران و تيم پيكان رسيد. اين سومين قهرماني يك تيم ايراني در اين بازيها بود كه از سال ۱۹۸۹ آغاز شده است. طلاي سوم ايران از واليبال باشگاه هاي آسيا ناب ترين طلايي بود كه تاكنون يك تيم ايراني توانست در بيرون از مرزها و آن هم در شرق دور به دست آورد.
دو مدال طلاي قبلي ايران توسط پيكان و صنام در تهران حاصل شده بود. پيكان اگر كمي هم خوش اقبال بود و بي تفاوتي در امتيازات پاياني گيم سوم بازي فينال گريبانگير اين تيم نمي شد. قهرماني اين تيم مي توانست حتي يك ركورد جديد براي قهرمان تازه واليبال باشگاه هاي قاره كهن باشد؛ ركوردي كه مطمئناً به اين زودي ها تيمي قادر به پاس كردن آن نبود.
علي شاكري
سه تيم با تركيب تيم ملي
در جمع۱۰ تيم حاضر سه تيم ارتش تايلند، راحت قزاقستان و پاپلوس اندونزي تقريباً با همان تركيب تيم هاي ملي كشور خود پا به جام هفدهم گذاشته بودند؛ سه تيمي كه به ترتيب پس از پيكان عناوين دوم تا چهارم را نيز به خود اختصاص دادند. راحت قزاقستان تيم مدافع عنوان قهرماني بود. قزاق ها كه دو بار در سال هاي ۱۹۹۳ در هيروشيما با عظمت و در سال ۲۰۰۵ در اسلام آباد با همين «راحت» قهرمان آسيا شده بودند اين بار هم در رؤياي قهرماني سوم بودند. ايران نيز با دو قهرماني پيكان و صنام درست شرايطي مشابه با قزاقستان داشت. برتري پيكان در بازي نهايي كفه ترازو را به سود ايران سنگين كرد كه سومين قهرماني يك تيم باشگاهي خود را جشن گرفت.
سقوط نمايندگان چين و ژاپن
در جام هفدهم در غياب كره جنوبي نمايندگان چين و ژاپن هم كه در صحنه حضور داشتند، چندان موفق ظاهر نشدند. هم «شانگهاي» و هم «ساكابليزرز» تا قبل از بازيها هرگز باور نمي داشتند كه با توقف در برابر قدرت هاي درجه ۲ شرق آسيا تايلند و اندونزي قادر به رفتن به جمع چهار تيم برتر مرحله نيمه پاياني نشوند.
به نظر مي رسد در دوران افت قدرت هاي سنتي واليبال آسيا، اندونزي و تايلند با وجود شركت دادن تيم هاي ملي خود در قالب تيم هاي باشگاهي چندگام نسبت به سال هاي قبل به جلو برداشته اند.
«پاپلوس» اندونزي و «ارتش» تايلند با جا گذاشتن رقباي آشناي منطقه اي خود مهمترين شگفتي سازان جام هفدهم بودند.
ارتش تايلند همان تيمي است كه چندي پيش در مسابقات جام ملت هاي آسيا بر سر كسب مقام پنجم و ششمي، تيم ملي ايران را سه بر دو مغلوب كرده بود. با اين اوصاف پيروزي پاپلوس در بازي رده بندي مقابل تايلند اندونزي را براي نخستين بار به مدال در جام باشگاه هاي آسيا رساند.
اندونزيايي ها كه شمار حضورشان در اين بازيها به انگشتان يك دست نيز نمي رسد با اين عنوان زنگ خطر را براي همسايگان شرقي خود به صدا درآوردند.
پيكان و راحت مدعيان اصلي قهرماني
گذشت تنها چند دور از بازيها كافي بود تا نمايندگان ايران و قزاقستان با دو باشگاه پيكان و راحت، همه رقباي شرقي خود را تحت تأثير قدرت خود قرار دهند. زودتر از آنچه كه تصور مي رفت مطبوعات ويتنام و كارشناسان حاضر در شهر هانوي، پيكان و راحت را مدعيان اصلي قلمداد كردند.
دو تيمي كه در مقايسه با ساير حريفان با استفاده از برتري قدي و بلوغ تاكتيكي يك سر و گردن بالاتر بودند و تا روز پاياني همه موانع را به راحتي از پيش رو برداشتند. البته موقعيت پيكان بسيار برتر از راحت قزاقستان بود. اگر قزاق ها تا حدودي در مقابله با سرعت «ساكابليزرز» ژاپن در روز اول و پاپلوس بر سر بازي سرگروهي به دشواري خوردند، پيكان همه رقبايش را با قدرت از پيش رو برداشت. چنين بود كه در بازي سرنوشت ساز فينال پيكان با وجود لغزش در يك گيم، در سه «ست» ديگر اجازه نفس كشيدن به تيم مدافع عنوان قهرماني نداد. پيكان با كادر فني پرتجربه و كارخانه كه از پشت نيمكت مربيان مشورت مي داد با اتخاذ تاكتيكي سنجيده راه مقابله با آسمانخراش هاي قزاق را خوب مي دانست.
زدن سرويس هاي زهري و بازي تركيبي كافي بود تا نقطه قوت حريف خنثي شود و دفاع بلند آنان هرگز در برابر سرعت و جابجايي مهاجمان پيكان جواب ندهد. بردن قزاق ها چندان سهل و آسان نبود، اما پيكان كه به تدريج در گذر بازيها در جلد يك تيم منسجم فرو رفته بود، نمايشي عالي در بازي پاياني داشت.
قزاق ها اين بار حتي از حضور سرمربي اسبق تيم ملي شوروي سابق «ولاديمير كوندرا» هم طرفي نبستند و در برابر قدرت نماينده ايران تسليم شدند.
جايگزين هاي مؤثر
پيكان در رقابت هاي باشگاه هاي آسيا و در بازي هايي كه كارش گره خورد، رو به جايگزين هاي موثر آورد. حضور ذخيره هاي توانمند و با روحيه براي پيكان غنيمتي بود تا در شرايط حساس كم نياورد. پرويز پزشكي، سيدمحمد موسوي و فرهاد نظري و حتي علي حسيني، هم اندازه با بازيكنان اصلي شايستگي هاي خود را به رخ كشيدند.
مردان اصلي
محمد شريعتي، عليرضا نادي، محمد منصوري، محمد سليماني، پيمان اكبري، محمد محمدكاظم و فرهاد ظريف، مردان اصلي پيكان بودند كه همواره در تركيب اصلي قرار مي گرفتند.
شريعتي به عنوان بهترين پاسور ليگ برتر در جام هفدهم هم حضوري پرثمر داشت؛ بازيسازي كه با درك صحيح از تاكتيك حريفان، همواره رل اصلي در پيروزي هاي نماينده ايران ايفا كرد و كمتر به مشكل خورد.
پيمان اكبري در غياب سعيد رضايي كاپيتان پيكان بود. كاپيتان تيم ملي با تجربه فراوان از حضور در مسابقات بين المللي با دريافت هاي بي نقص خود كمك بزرگي براي بازيسازان تيم بود. او نشان داد هنوز توانايي بسياري براي درخشش دارد. او از جمله بازيكنان قدرتي دريافت كننده بود كه در كنار محمد محمدكاظم جوان از ستون هاي تيم قهرمان محسوب مي شد. محمدكاظم هم با اتكاء به سرويس هاي سركش و حضور پرتوان در حمله روي تور گوشه هايي از شايستگي هاي خود را براي پوشيدن پيراهن تيم ملي به رخ كشيد.
عليرضا نادي و محمد منصوري، دو بازيكن سرعتي پيكان بودند. نادي در تلاش براي رسيدن دوباره به جايگاه قبلي اش بود و منصوري پس از يك دوره بازماندن از همراهي تيم ملي عنوان بهترين مدافع روي تور را از آن خود كرد.
كسب عنوان با ارزش ترين بازيكن از سوي محمد سليماني خبر از بازگشت دوباره بهترين بازيكن سابق نوجوانان و جوانان جهان به نقطه اوج داشت. سليماني با داشتن رقبايي سرسخت در پست (قطر پاسور) مي كوشد كه دوباره خود را مطرح سازد.
فرهاد ظريف هم همانند سليماني بود. او نيز با بازگشت دوباره شيركوند به تيم ملي و رقبايي چون علي حسيني و مسعود افتخاريان در هانوي خوش درخشيد. عنوان بهترين توپگير بازي ها بيانگر احياي مجدد ظريف در واليبال بود.
همدلي كادر فني
در كنار يكدستي بازيكنان بايد از همدلي كادر فني ياد كرد.
حسين حسيني مثل هفته هاي پاياني ليگ برتر ايران مرد اول نيمكت پيكان بود. اعتقاد بازيكنان به او و آشنايي اش با موقعيت حريفان با استفاده از تجزيه و تحليل همزمان كه توسط علي معمري صورت مي گرفت موجب شد تا پيكان بهترين حضور ۸ ساله اش را در باشگاه هاي آسيا تجربه كند. نعلبندي و ستوده روان مكمل هاي خوبي براي سرمربي قديمي پيكان بودند.
تيم هاي حاضر در يك نگاه
پيكان ايران
* پيكان (ايران): قهرمان جام هفدهم تا قبل از فينال همه حريفانش را با برتري كامل پشت سر گذاشت. پيكان در دور مقدماتي در جدي ترين بازي هاي خود ارتش تايلند و شانگهاي چين را سه بر صفر شكست داد. المحرق بحرين با بنجا مين هاردي و هاوارد (دو ملي پوش استراليايي) خود هم حريفي قابل بحث مقابل پيكان نبود و نماينده ميانمار هم نقش حريفي تمريني را براي قهرمان باشگاه هاي ايران بازي كرد.
در نيمه نهايي پاپلوس (اندونزي) شگفتي ساز جام هفدهم به راحتي دست ها را بالا برد تا در فينال «راحت» قزاقستان تنها افتخارش اين باشد كه به عنوان تنها تيم حاضر موفق به گرفتن يك «ست» از قهرمان اين دوره از بازي ها شد.
راحت (قزاقستان)
* راحت (قزاقستان): قزاق ها با جذب بازيكناني بالاي دو متر پوست انداخته اند. آنها به تدريج در حال بازگشت به جايگاه پراعتبار قبلي خود هستند. آنها طي همين دو، سه سال گذشته چه در سطح ملي و چه در سطح باشگاهي با صعود به مسابقات جهاني آرژانتين ۲۰۰۲ و ژاپن ۲۰۰۶ و كسب عنوان قهرماني جام شانزدهم باشگاه هاي آسيا دوباره نام خود را بر سر زبان ها انداخته اند. جذب سرمربي سرشناس سابق روسيه هم در اين راستا صورت گرفت. نماينده قزاقستان قبل از شكست فينال در چند بازي نيز به دردسر افتاد. آنها اگرچه به راحتي از سد نمايندگان ويتنام، چين تايپه گذشتند، اما در مصاف با اندونزي، ژاپن و تايلند به مشكل خوردند. ديدار راحت و ساكا بليزرز ژاپن ۳ بر ۲ شد و در نيمه نهايي هم قزاق ها به سختي توانستند از سد تيم كوتاه قامت تايلند عبور كنند. آندره پيماكين، ايگويني، سيمرنوف، گورباتكف، در وانكو، استپانوف از جمله مردان سرشناس «راحت» محسوب مي شدند.
پاپلوس (اندونزي)
* پاپلوس (اندونزي): تيم اين دوره اندونزي تيم متفاوت با تيم هاي دوره پيش اين كشور بود. آنها اعتمادبه نفس عجيبي داشتند. شايد از نگاه ظاهري اندونزيايي ها بسياري از شاخص هاي امروزي واليبال مثل قد را با خود نداشتند، اما كوتاهي قامت را با كارگروهي روان، توپگيري و تحرك جبران مي كردند. پيروزي اين تيم مقابل ارتش تايلند در بازي رده بندي و ساكا بيلزرز ژاپن در دور مقدماتي خبر از حركت جديد اندونزي در اين رشته داشت. مقام سومي «پاپلوس» بهترين عنوان آسيايي اين كشور در واليبال بود.
مينار رومان، رودي نايومان، ويندوس گار برترين هاي اندونزي بودند.
* ارتش (تايلند): تايلندي ها هماني بودند كه هميشه ديده بوديم. تيمي با تركيب ملي و كمي بداقبال كه مي توانست براي نخستين بار روي سكو قرار گيرد. تايلندي ها در دور مقدماتي به جز شكست مقابل پيكان، همه حريفان خود را از جمله شانگهاي چين، ميانمار و المحرق بحرين را شكست دادند.
باخت مقابل قزاقستان موجب شد تا تايلندي ها به ديدار رده بندي بروند و شكست برابر اندونزي كه كمتر كسي پيش بيني مي كرد آنها را از مدال و سكو دور ساخت.در اين تيم «سوپاچاي سريپوم» مرد همه فن حريف بود كه در كنار پرومتا و سومبوت بيشترين نقش را در موفقيت هاي اين تيم ايفاء كردند.
* شانگهاي (چين): چيني ها يكي از بدترين دوره هاي حضور خود را تجربه كردند. شانگهاي عنوان دار و بلندقامت هرگز فكر نمي كرد كه چنين سرنوشتي در پايان جام هفدهم در انتظارش باشد. حتي باتجربگاني چون «وانگ يي» و وانگ زي تنگ، وي زونگ و پاسور توانايي چون «هي جيونگ» همه نتوانستند مانع از غرق شدن نماينده پرجمعيت ترين كشور جهان شوند. باخت به ارتش تايلند هيچ توجيهي نداشت.
* اسپرت سنتر (ويتنام): ويتنامي ها سابقه آن چناني در واليبال ندارند. اين نخستين ميزباني آنها پس از چندين دهه بود. نماينده ويتنام بسيار خوش اقبال بود كه در جمع ۱۰ تيم حاضر، بالاتر از نمايندگان ژاپن، چين تايپه و بحرين نشست. شكست دادن المحرق (بحرين) و «ساكا بليزرز» ژاپن براي ويتنامي هاي ميزبان حكم قهرماني در اين بازي ها را داشت. نگوين، هيويني و تان وان كياپ بهترين هاي تيم ميزبان بودند.
* ساكاي بيلزرز (ژاپن): سقوط ژاپني ها دردناك تر از چيني ها بود. سرمربيگري ناگائيجي ملي پوش سابق ژاپن براي قهرمان اين كشور چندان خوش يمن نبود. شكست آن هم مقابل نماينده ويتنام اصلاً قابل هضم نبود. ژاپني ها بانيان اصلي راه اندازي مسابقات باشگاه هاي آسيا در هيچ دوره اي اين چنين ذليل و خوار نبوده اند.
ژاپن در دور مقدماتي به قزاقستان و اندونزي باخت و در مرحله دوم هم برابر اسپرت سنتر (ويتنام) شكست خورد تا در نهايت به مقام هفتم برسد. آسيب ديدگي ماركوس سوگيمايا (عضو تيم ملي) و عدم همراهي چند يار ملي پوش اين تيم صدمه زيادي به قهرمان ليگ ژاپن زد.
دايساكو، اوكوبو و ماسونو بهترين هاي «ساكا بليزرز» بودند.
* المحرق (بحرين): پرسابقه ترين تيم ميان كشورهاي عربي حاضر در باشگاه هاي آسيا اين بار با وجود آن كه از دو ملي پوش مطرح استراليايي سود مي جست، عنواني بهتر از هشتم به دست نياورد.
* المحرق در اين مسابقات تنها ميانمار و ساكا بليزرز ژاپن را شكست داد.
* آسيا ورلد (ميانمار): ميانمار يا همان برمه سابق نخستين حضورش را در ويتنام تجربه كرد. اين تيم گمنام و ناشناخته بسياري از رقبايش مثل بحرين و ژاپن را آزرد و در بازي بر سر مقام نهم و دهمي از سد رويال اكسپرس چين تايپه گذشت.
* رويال اكسپرس (چين تايپه): تايپه اي ها هيچ گاه اين چنين ضعيف ظاهر نشده بودند. رويال اكسپرس آن قدر ضعيف بود كه از اين تيم به عنوان زنگ تفريح جام هفدهم ياد كرد. اين تيم در مصاف با هيچ تيمي نتوانست پيروز شود.
رده بندي نهايي جام هفدهم
۱ _ پيكان (ايران) ۲ _ راحت (قزاقستان)
۳ _ پاپلوس (اندونزي) ۴ _ ارتش (تايلند)
۵ _ شانگهاي (چين) ۶ _ اسپرت سنتر (ويتنام)
۷ _ ساكا بليزرز (ژاپن) ۸ _ المحرق (بحرين)
۹ _ آسيا ورلد (ميانمار) ۱۰ _ رويال اكسپرس (چين تايپه)
