شمال ايران زمين بهشت است و استان گلستان بهشت شمال. اين خطه، مانند گل هميشه بهار؛ همه وقت سبز است و خرم و پر گل و رياحين؛ از اين رو بر آن نام گلستان نهاده اند.
استان گلستان از سرسبزترين استان هاي ايران زمين است. در جنوب استان رشته كوه هاي سر به فلك كشيده البرز مستور از جنگل هاي انبوه قرار دارد. اين خطه دشتي است وسيع و دلگشا با چمن زارها و مراتع طبيعي فراوان و آثار باستاني بي شمار، تفريحگاه هاي مناسب، مناظر طبيعي، آبشارهاي مرتفع و رودخانه هاي پرآب كه همه زيبايي خاصي به اين استان داده اند. استان گلستان داراي پارك هاي جنگلي و تفريحگاه هاي طبيعي بسيار زيباست؛ يكي از اين پارك ها، پارك جنگلي ناهارخوران است در جنوب شهر گرگان، پارك جنگلي قرق هم در مسير جاده گرگان به گنبد قرار دارد و داراي پارك وحش كوچكي است و مكاني است مناسب براي استراحت و رفع خستگي، كبودوال نيز تفرجگاهي است طبيعي در شهرستان علي آباد، با دره اي عميق و طويل در ميان جنگلي انبوه.
آبشار و غار شيرآباد در ۵۵ كيلومتري گرگان و ۶ كيلومتري روستاي شيرآباد. آبشار لوه در داخل جنگل لوه در ۱۳۰ كيلومتري شهر گرگان و روستاي زيارت هم از جمله ديدني ها و ييلاق هاي باصفاي گرگان به شمار مي روند.
در حوزه منابع طبيعي بايد گفت كه پارك ملي گلستان ويژگي هاي عمده اي دارد. پارك ملي گلستان با وسعت ۹۱۸۹۰ هكتار در خاور سلسله جبال البرز بين درياي خزر و مناطق خشك خاوري قرار گرفته است، از اين رو اقليم هاي متفاوت، از نواحي بسيار مرطوب تا قسمت هاي نيمه خشك را شامل مي شود.
پارك گلستان در مرداد ماه ۱۳۳۶ به نام منطقه حفاظت شده تحت حفاظت قرار گرفت و در شهريور ماه ۱۳۴۲ به عنوان پارك ملي گستان ناميده شد.
تنوع فراوان رستني ها و گياهان سبب ايجاد زيستگاه هاي مختلف براي زندگي جانوران گوناگون و با ارزش شده است. در اين پارك گونه هاي مارال (گاو كوهي و بزرگترين گوزن ايران) شوكا، آهو، قوچ و ميش، كل و بز و يوزپلنگ زندگي مي كنند و حيواناتي مانند پلنگ، گراز، خرس قهوه اي، گرگ، شغال و گربه جنگلي در اين پارك يافت مي شوند. بيش از ۱۵۰ نوع پرنده در اين زيستگاه حيات وحش وجود دارند. انواع پرندگان قابل شكار اين پارك عبارت اند از: قرقاول، كبك، تيهو، زنگوله بال، كوكر سينه سياه و بلدرچين.
حدود ۴۸ نوع پرنده مهاجر در فصل بهار و تابستان در منطقه يافت مي شود و ۶۲ گونه نيز بومي پارك هستند.به اين ترتيب در حدود ۱۱۰ نوع پرنده در اين منطقه زاد و ولد مي كنند. افزون بر اين، ۲۱ نوع پرنده در زمستانها ديده مي شوند.
تالابهاي بين المللي گرگان و دشت عبارت اند از: آلاگل، آجي گل و آلماگل كه در نزديكي مرز ايران و تركمنستان در بخش داشلي برون (اينچه برون) واقع گرديده و فاصله تالابها از يكديگر بسيار كم است.
آب و هواي محدوده تالابها جزو مناطق مديترانه اي گرم و داراي تابستانهاي خشك و گرم و زمستانهاي ملايم است. ميزان بارندگي ساليانه در حدود ۲۰۰ ميليمتر و رطوبت نسبي بين ۳۶ تا ۱۰۰ درصد متغير است.
گياهان آبزي و خشكي زي تالابها و اطراف آنها با شرايط اقليمي منطقه سازگاري يافته و در آن رشد و نمو مي كنند. گونه هاي گياهي عمده اين تالابها عبارت اند از: گز، سالسونا، اسپند، خارشتر، تيفا و ساز و...
مجموعه تالابهاي آلاگل زيستگاه ويژه  اي براي بسياري از پرندگان آبزي و كنار آبزي است. با شروع فصل سرد پرندگان مهاجر از نواحي شمال به اين تالابها مهاجرت و نيمي از سال را با استفاده از اين تالابها زمستان را مي گذرانند. مانند: فلامينگو، قو، غاز، انواع كيشم ، باكلان، حواصيل  و پرستوهاي دريايي.
استان گلستان يكي از حوزه هاي مهم تمدن پيش از تاريخ و دوره تاريخي شمال خاوري ايران زمين است. هووخشتره پادشاه ماد در ۶۱۲ پيش از ميلاد با برانداختن دولت آشور دشت گرگان را به حوزه فرمانروايي خود افزود. در روزگار هخامنشيان هم اين دشت از ايالات مهم بود و با خراسان ناحيه بزرگي به نام «پرثو» را تشكيل مي داد.
نام گرگان در اوستا «وهركانه» و در پهلوي «ووركان» و در كتيبه بيستون «يارثو» آمده است. يونانيان آن را «هيرگان» مي ناميده اند.
زادگاه اشكانيان دشت گرگان بود، طبق منابع تاريخي، بيشتر شهرهاي اشكانيان در زادگاهشان «هيركانيا» به ويژه در اطراف دو رود اترك و گرگان بنا شده است.
دياكونوف مي نويسد: در سال ۲۳۵ پيش از ميلاد پارتيان، هيركاني را از تصرف سلوكيان خارج كردند و به تدريج قلعه ها و شهرهاي جديدي را در دشت گرگان بنا كردند. در زمان مهرداد اول و مهرداد دوم اشكاني اعجاب انگيزترين شيوه معماري و دفاعي در گرگان به وجود آمد و براي جلوگيري از ورود اقوام مهاجم، ديوار معروف گرگان را ساختند. طي ادوار مختلف اين ديوار به نام هاي «سد سكندر» ، «سد انوشيروان» و «سد فيروز» شهرت يافته است. ديوار دفاعي گرگان در قسمت مياني از شمال شهر جرجان يا گنبد كاووس كنوني عبور مي كرده و به درياي خزر منتهي مي شده است
در سرتاسر دشت گرگان بقاياي شهرهايي كه اشكانيان ساخته اند، به وسيله باستانشناسان كشف گرديده است.
در استان گلستان به جز اقوام ايراني دو قوم ديگر نيز ساكن اند كه عبارت اند از قزاق ها و تركمن ها، قزاق ها در شهر گرگان ساكن اند و به آنها «بيليش» گفته مي شود و محله اي كه بيليش ها در آن ساكن اند، به «بيليش محله» معروف است.
تركمن ها از بندرتركمن تا دشت گرگان و گنبدكاووس و باختر بجنورد، پراكنده اند و اكثر آنها كشاورزند.

وزير فرهنگ و توريسم تركيه به ايران مي آيد
گروه علمي فرهنگي- حميد دهقان: آتيلا كوچ وزير فرهنگ و توريسم تركيه در رأس هيأتي از نويسندگان، هنرمندان، مديران آژانسهاي مسافرتي و تور گردانان۱۷، ژوئن (۲۷ خرداد) وارد تهران مي شود.
مهمت كايا، رايزن فرهنگي و توريسم سفارت تركيه ضمن بيان اين مطلب به همشهري گفت: وزير فرهنگ و توريسم تركيه را بيش از ۳۰ نفر از اعضاي اتحاديه آژانسهاي مسافرتي و روزنامه نگاران تركيه همراهي مي كند. وي افزود: همزمان با ورود وزير فرهنگ و توريسم تركيه و هيأت همراه او، يك گروه از نمايندگان مجلس اين كشور از اعضاي گروه دوستي نمايندگان مجلس ايران و تركيه نيز به ايران سفر مي كنند.
به گفته رايزن فرهنگي و توريسم تركيه وزير فرهنگ و توريسم اين كشور و همراهان در مدت اقامت خود در ايران در گفت و گو با مقامات ايراني و همتايان خود راههاي توسعه و پيشرفت مناسبات فرهنگي و ارتباط گردشگري دو كشور را مورد بحث و بررسي قرار خواهند داد و با سفر به چند شهر ايران از نزديك با جاذبه هاي جهانگردي كشورمان آشنا خواهند شد. رايزن فرهنگي و توريسم تركيه گفت: كشور تركيه دو سال است كه در نمايشگاه بين المللي كتاب تهران شركت مي كند و كتابهاي عرضه شده در غرفه هاي كتاب تركيه به كتابخانه ملي و كتابخانه دانشگاه علامه طباطبايي بخش زبان و ادبيات ترك اهدا مي شود. در ميان اين كتابها بيش از هزار جلد كتاب مرجع به كتابخانه ملي اختصاص داده شده است.
همايش گردشگري ايران و تركيه در تهران
نخستين همايش گردشگري ايران و تركيه ۲۷ تا ۲۹ خرداد امسال در تهران برگزار مي شود. اين نمايشگاه توسط شركت گردشگري بيلبان با مشاركت وزارت فرهنگ و جهانگردي جمهوري تركيه، اتحاديه آژانس  هاي مسافرتي تركيه، سازمان روابط اقتصادي خارجي و انجمن آژانش هاي سياحتي ايران در هتل لاله تهران برگزار خواهد شد. اين نمايشگاه طي سه روز ياد شده از ساعت ۱۰ تا ۱۹ برگزار مي شود و ورود به آن براي عموم آزاد است.
همكاري فرهنگي توريستي و اقتصادي ايران و قزاقستان
گروه علمي فرهنگي:تفاهمنامه فرهنگي، اقتصادي و توريستي ايران و قزاقستان هنگام برگزاري اجلاس شانگهاي در چين ميان ايران و قزاقستان امضا مي شود.
به گزارش خبرنگار همشهري «كاسيم ژومارت توكايف» وزير امور خارجه جمهوري قزاقستان پس ازديدار با دكتر احمدي نژاد و تقديم پيام رئيس جمهوري قزاقستان و ديدار با منوچهر متكي وزير امور خارجه، در گفت وگو با خبرنگاران از گسترش روابط ايران و قزاقستان در زمينه هاي مختلف خبر داد و افزود همزمان با سفر وي به تهران، وزير انرژي و معادن قزاقستان همراه يك هيأت اقتصادي به تهران آمده اند و مذاكرات سودمندي با مقامات ايراني انجام داده اند. وي افزود: قزاقستان از عضويت ايران در اجلاس شانگهاي حمايت مي كند و هنگام برگزاري اين اجلاس در ديدار دكتر احمدي نژاد با نور سلطان نظربايف تفاهمنامه فرهنگي، توريستي و اقتصادي بين دو كشور امضا خواهد شد.
سفر روزنامه نگاران زن آلماني به ايران
گروه علمي فرهنگي:يك گروه هشت نفري روزنامه نگاران زن آلماني هفته گذشته به ايران سفر و از شهرهاي تهران، شيراز، اصفهان و قم ديدار كردند.
به گزارش خبرنگار همشهري، اين روزنامه نگاران در تهران با اسفنديار رحيم مشايي، معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ملاقات كردند و به تماشاي موزه ايران باستان و موزه آبگينه، موزه فرش و موزه رضاعباسي رفتند. همچنين ديدار از خبرگزاري ميراث فرهنگي و گردشگري ورزش بانوان در پارك شفق، ورزشگاه حجاب، آشنايي با تهيه غذاهاي سنتي و سفره آرايي ايراني در فرهنگسراي بانو و ملاقات با خانم فرخنده صادق- نخستين زن كوهنورد ايراني كه به قله اورست صعود كرده است- از برنامه هاي گروه مذكور در تهران بود.
بنابر همين گزارش، روزنامه نگاران زن آلماني در شيراز از شاه چراغ، مجموعه دروازه قرآن، تخت جمشيد، نقش رستم و آرامگاه حافظ و سعدي و در اصفهان ،از مسجد امام، ميدان نقش جهان، مسجد شيخ لطف الله، عالي قاپو، مسجد جامع، كليساي وانك، محله جلفا و از دو كارگاه قاليبافي و توليد صنايع دستي توسط بانوان ديدار كردند و در سفر به قم به كتابخانه آيت الله العظمي مرعشي نجفي رفتند.
خبرنگاران آلماني در آخرين روز اقامت خود در ايران و پيش از پرواز به كشورشان، در گفت وگو با همشهري اظهار داشتند: پيش از سفر به ايران از طريق تلويزيون و مطبوعات، درباره اين كشور اطلاعاتي داشتيم، ولي وقتي به ايران آمديم، شهرها را ديديم و با مردم از نزديك آشنا شديم، متوجه شديم كه اطلاعات قبلي ما در مورد ايران و مردم آن واقعي و موثق نبوده است.
يكي از روزنامه نگاران گفت: رفتار دوستانه و ميهمان نوازي مردم همه شهرهايي كه ديديم براي ما بسيار جالب و لذتبخش بود. در معابر و پارك ها مردم به هر زباني مي خواستند به ما كمك كنند و اين همه محبت  براي ما غير قابل تصوربود. وقتي از خانم «اوته» (UTE) سرپرست گروه در مورد بهترين خاطراتش از سفر به ايران سؤال شد، گفت: اذان گفتن يك مرد جوان در مسجد جامع اصفهان را هرگز فراموش نمي كنم. صداي اذان او كه از ته دل و به سادگي و پاكدلي اجرا مي شد، در دل من نشست.
يكي ديگر از اعضاي گروه گفت: در شهر تهران، آدم آرامش ندارد. دود و ترافيك و شلوغي مانند ساير شهرهاي پرجمعيت جهان آزاردهنده است، ولي در شيراز و اصفهان آرامش بيشتري را احساس كرديم. خبرنگار روزنامه صبح كلن (Kolner Stadt Anzeiger ) اظهار داشت: براي جذب جهانگردان آلماني به سفر به ايران لازم است ايرانيان تبليغات وسيعي انجام دهند و مردم آلمان را با چهره واقعي ايران و زيبايي ها و جاذبه هاي ارزشمند آن آشنا سازند.

بين نور و آمل، وقتي كه جنگل هاي چمستان را از گذر پارك «كشپل» پست سر مي گذاري، در پس گردنه آن كوه هاي سرسبز، به آن روستاي محصورشده مي رسي كه در بين كوه هاي پردرخت و زيبايي هايش، به قدري بكر و پرابهت است كه احساس حقيربودن به تو دست مي دهد.
در اينجا، زمان مقابل چشمانت متوقف مي شود، چشم هايت خيره مي ماند و پاهايت از حركت باز مي ايستد و فقط به يك چيز مي نگري و آن، قدرت نقاش چيره دستي است كه اينگونه زيبايي ها را بر اين كره خاكي به تصوير كشيده است.
اينجا مرز ماندن و رفتن است؛ پرواز كردن در آسمان ها يا گم شدن در سبزه  درختان.
اينجا لاويج است؛ قطعه اي از بهشت زميني.
دهستاني از چمستان نور در مازندران با بهار و تابستاني پوشيده از درختان انبوه و زمستاني سفيدپوش.
طبيعتي  بكر كه توجه مسافران و توريست هاي زيادي را به خود جلب كرده است..
از تاريخ اين آبادي تا دوره اسلامي هيچ نشانه  يا اثر مكتوبي در دست نيست، اما قدمت تاريخ غير مكتوب لاويج به دوران ساسانيان و حتي قبل از آن مي رسد.
بقاياي خرابه هاي متعدد و گورها و اشياو آثار مكشوف، حكايت از تاريخي با قدمت طولاني دارد و تصويري كم رنگ از دوران حيات تاريخي و زيست مردمان در آن منطقه را پيش چشمان گردشگران، نمايان مي سازد.
از جلوه هاي طبيعي اين منطقه، جنگل هاي انبوه و متراكم آن تا ارتفاع ۲۵۰۰متري از سطح دريا و به خصوص درختان راش، يادگار جنگل هاي هيركاني است.
البته مسافران از اين موهبت الهي كمتر استفاده مي كنند و تنها به جنگل هاي حاشيه جاده، بيشه زارها و آبگرم معدني لاويج اكتفا مي كنند و شكوه و عظمت اين طبيعت بي نظير را تنها در يك گوشه آن جست وجو مي كنند.
در كنار جنگل هاي لاويج كه از تنوع زياد گونه هاي گياهي و درختان گوناگون برخوردار است، چشمه  ساراني از دل زمين نيز به بيرون مي جوشد.
آنچه كه مسلم است، اينكه هر ناحيه يا مكاني داراي آب و هوا و همچنين محيط جغرافيايي ويژه اي است كه فرهنگ مردمان آن ناحيه در طول قرن ها تقابل و مبارزه در ارتباط با آن شكل مي گيرد و به صورت آداب و رسوم، اعتقادات و باورهايشان جلوه مي كند. اين فرهنگ حتي در نوع خوراك و پوشاك و مسكن انسان ها نيز بي تأثير نبوده و منطقه لاويج هم از اين نوع قاعده مستثني نيست. رويش گياهان و شكوفه هاي وحشي در بهار و تابستان، اين منطقه را براي پرورش زنبور عسل و زنبورداري مساعد ساخته است، به طوري كه عسل لاويج، سوغات اصلي اين ديار به شمار مي آيد. دامداري و دامپروري هم از شغل هاي جنبي مردمان اين سرزمين آبگرم هاي معدني است(لبنيات محلي خصوصاً پنير و دوغ و كره محلي آن، از شهرت و اعتبار خاصي در ميان مسافران و توريست ها برخوردار است). در كنار اين سوغات ها، هواي پاك، خوابيدن در دامن طبيعت و شنا در آبگرم هاي معدني، خاطره هاي ماندگاري براي مسافران سفركرده به لاويج را رقم خواهد زد.
آبشارهاي كوچك و بزرگ هم در طول مسير جاده چمستان به نور، زيبايي هاي اين طبيعت بكر الهي را دوچندان كرده است، به طوري كه هر كدام از اين آبشارها را مي توان به عنوان يك عنصر متمايز طبيعي- توريستي در اين منطقه به شمار آورد؛ عناصري كه داراي قابليت  هاي فوق العاده بهره برداري براي جذب جهانگردان ايراني و خارجي است. يكي از همين آبشارها، آبشار« حرام او» است با آبي خنك و گوارا كه پذيراي جهانگردان و مسافراني است كه از مسير چمستان، سفر به لاويج را آغاز كرده اند.
در مورد وجه تسميه آن، چنين نقل مي شود كه اين آب، چون از ارتفاعات سوردار و از پايين دست حرم  امام زاده اي كه در آنجا دفن شده، به پايين سرازير مي شود، به نام «حرم او» معروف شده كه به مرور زمان، به حرام او تغيير يافته است. اما در اين منطقه، بقاياي گورهاي گبري فراواني هم وجود دارد كه به طوري بيانگر قدمت اين روستاست. دو نقطه اصلي تمركز اين گورها يكي در تپه هاي مشرف به روستاي كيا كلا واقع در جنوب اين روستا در مكاني موسوم به «سرخمن» و ديگري در گردنه بالاترين تپه هاي داخلي مشرف به آبادي لاويج، در بخش جنوبي آبادي حصليمه است. علاوه بر وجود گورهاي گبري تصور مي رود كه احتمالاً آتشكده  اي بر فراز اين تپه نيز وجود داشته است. از جمله اشياي كشف شده به نقل از گفته هاي مردم اين منطقه، سكه هايي است كه قدمت آن به دوران ساسانيان مي رسد و نيز زينت آلات زرين و سيمين، مشتمل بر گردنبندها، گوشواره ها، دستبندها و قبضه هايي از شمشيرهاست.
* * *
شكي نيست كه ايران، بهشت جهانگردان است؛ سرزمين هفت اقليمي كه هر چه به گوشه و كنارش سفر كني باز هم مكان هاي ناشناخته و بكري وجود دارد كه از ديدن مناظرش، لذت وصف ناشدني به تودست مي دهد. لاويج هم يكي از اين بهشت هاي زميني است؛ اكوسيستمي بي نظير كه قطعاً توانايي جذب جهانگرداني بيش از اينها را دارد. وجود پارك جنگلي كشپل، آبشار حرام او، جاده هاي جنگلي، آبگرم معدني لاويج، سوردار، جنگل اوسيونگ، ييلاق زيباي ايزوا و منطقه ييلاقي ميرخمند در فاصله نيم ساعته تا ساحل درياي مازندران، قطعاًً توجه و نظر ويژه اي را طلب مي كند.
امكانات كامل و بهتر رفاهي- توريستي در كنار اين هديه هاي خداوندي، مسلماً منبع ارزآوري ديگري براي ايران ما خواهد بود.

حسين بن علي(ع) مي فرمايد: از پدرم درباره سيره پيامبر(ص) در مجالس پرسيدم، فرمود: رسول اكرم(ص) در هيچ مجلسي نمي نشست و برنمي خاست، مگر به ياد خدا.در مجالس جاي مخصوص و معيني براي خود انتخاب نمي كرد كه نشانه تشخص و برتري باشد و مخصوصاً از اين كار نهي مي فرمود. وقتي به مجلسي وارد مي شد، هرجا كه خالي بود مي نشست و به اصحاب و ياران نيز دستور مي داد كه چنان كنند. سخن همنشين خود را قطع نمي كرد و به هريك از اهل مجلس درخور حالش توجه مي نمود.
حاضرين اگر از چيزي به  خنده مي افتادند، آن حضرت نيز تبسم مي فرمود و اگر از چيزي تعجب مي كردند، اظهار تعجب مي نمود. به احتياجات مردم رسيدگي مي كرد. در مجالس با مردم مشغول گفت وگو مي شد و آنان را در اصلاح خود ياري مي فرمود. درباره امورشان پرس وجو مي نمود و آنان را به معارف دين آشنا مي ساخت. در اين باره هرچه مي فرمود، سفارش مي كرد كه حاضرين آن را به غائبين برسانند. همچنين سفارش مي كرد كه نياز نيازمندان و شكايت ضعيفاني را كه نمي توانند به من بگويند، شما به من بگوئيد و در اين كار مسامحه روا مداريد كه همانا هركس كه حاجت حاجتمندي را به صاحب قدرتي بيان كند و در ابلاغ آن كوشا باشد، خداوند در قيامت او را پايدار و ثابت قدم مي كند. در حضور پيامبر(ص) صداها بلند نمي شد و حرمت كسي هتك نمي گرديد. اگر از كسي لغزشي سر مي زد، برملا نمي گشت و در جاي ديگر گفته نمي شد، زيرا آن حضرت مي فرمود: اهل مجلس نگهدار امانت يكديگرند و روا نيست يكي از آنها راز رفيق خود را آشكار سازد.
روزي از ياران خويش پرسيد: آيا شما را به بدترين تان آگاه سازم؟ گفتند: آري. رسول خدا(ص) فرمود: آنان  كه به سخن چيني روند و ميان دوستان جدايي افكنند و براي مردمان پاكدامن عيبجويي كنند. محضر رسول خدا(ص) چنان بود كه هر كسي كه مي خواست، مي توانست به راحتي شركت كند و خانه اش نيز نگهبان و دربان نداشت. اما كار افراد موقع نشناسي را هم كه مدام به ديدنش مي آمدند و وقت او را مي گرفتند، نمي پسنديد؛ به طوري كه به عنوان تذكر به يكي از اين اشخاص فرمود: هر روز [به ديدن من] ميا تا محبت [بين ما] زياد گردد.
ادب و انضباط در مجلس را بسيار دوست مي داشت و به مقتضاي موقعيت در اين زمينه نكاتي را تذكر مي داد: روزي به مسجد آمد و حاضران را ديد كه حلقه هايي زده و جدا نشسته بودند. فرمود چرا متفرقيد، گرد هم آئيد. مي فرمود:« يدالله مع الجماعه.» (دست خدا همراه با جماعت است) و در مجالس عمومي همه به دور ايشان حلقه مي زدند و هر كه مي رسيد، بي رعايت نسب و مقام، هرجا خالي بود مي نشست.
سالخوردگان را محترم مي داشت، به خردسالان مهر مي ورزيد، نسبت به نيازمندان ايثار مي كرد. مجلس او سرشار از لطايف حكمت و معرفت بود و اصحاب را مشتاقانه به  خود مجذوب مي نمود. مردم براي درك فيض و طلب علم به  حضور حضرت مي رسيدند و بهره هاي فراوان مي گرفتند و سينه به سينه نقل مي كردند.