تأملي در طرح سهميه بندي بنزين خودروهاي تك سرنشين و آلوده كننده
از بنزين چند توماني تا بنزين قطره چكاني
شهرام جباري زادگان
جيره بندي بنزين
جيره بندي بنزين به ميزان تنها سه ليتر در روز براي هر خودروي سواري هنگامي معنا و مفهوم روشن تري مي يابد كه وضع موجود را كه هر كس هر قدر دلش مي خواهد بنزين مي زند و به زمين مي ريزد و صرفاً وقتي نگران ريختن بنزين روي زمين مي شود كه قطره اي از آن برق واكس كفش يا چكه اي از آن سر آستين پيراهنش را لك كند، با آينده نزديك كه بايد حسرت همين قطره ها و چكه ها را بخوريم مقايسه كنيم.بخش قابل توجهي از جيره اندك بنزيني كه براي هر خودروي شخصي در نظر گرفته شده، هنگام انتقال از پمپ بنزين به باك خودرو مي پرد يا هنگام استارت زدن و گرم شدن موتور خودرو مصرف مي شود .
|
|
بحث بنزين در عين حال كه مثل آب ارزان، مثل شكلات شيرين و مثل فرمول هاي رياضي فرار است، به عنوان يك پديده اقتصادي- اجتماعي هم قابل بررسي است كه نمي توان به راحتي از كنار آن گذشت.
براي پدري عيالوار با چند سر عائله و انواع و اقسام انتظارات و مطالبات داخل و خارج خانه و البته با دخل بالا و درآمد مكفي، شايد راحت ترين راه حل براي همسر ولخرج و فرزندان پرخرجش در نظر گرفتن جيره اي اندك و پول توجيبي ناچيز براي خرج اهل و عيال و در تنگنا قرار دادن همسر و در مضيقه نگه داشتن فرزنداني است كه از ميزان دريافتي سرپرست خانواده به خوبي آگاهي دارند و از اين رو از همسر و پدر خود انتظار دارند با تدبير و درايت اهل خانه را از حقوق بديهي و طبيعي خود به عنوان عضوي از خانه و خانواده محروم نكنند.
هنگامي كه شهردار تهران در مراسم افتتاح دو ايستگاه جديد مترو در هفته اول تيرماه از پيش بيني وقوع يك معضل جدي براي كلان شهر تهران در صورت سهميه بندي بنزين احساس خطر خود را به صراحت بيان كرد و از اين تصميم به عنوان تدبيري كه زيبنده كشور ما نيست ياد كرد و از يارانه ۱۰ ميليارد دلاري بخش سوخت در مقابل اعتبار چهار ميليارد دلاري تقويت و توسعه حمل و نقل عمومي كه با گذشت حدود چهار ماه از سال هنوز اختصاص نيافته گله كرد، طراحان طرح جيره بندي بنزين بايد قدري به تأمل واداشته مي شدند.
زماني كه رئيس شوراي اسلامي شهر تهران در مصاحبه با يكي از روزنامه ها در هفته دوم تيرماه اهميت تجهيز ناوگان حمل و نقل همگاني قبل از هر گونه سهميه بندي بنزين را مورد تأكيد قرار داد و بر ضرورت رفع مشكلات مديريت شهري از طريق تأمين امكانات و تجهيزات مورد نياز به منظور تقويت و توسعه حمل و نقل عمومي تأكيد كرد و خواستار عملي شدن تبصره ۱۳ بودجه كشور كه حدود نيمي از آن به تهران تعلق مي گيرد،شد، حاميان طرح جيره بندي بنزين مي بايد مقداري به تفكر فرو مي رفتند.
در حقيقت جيره بندي بنزين براي ميليون ها راننده اي كه ده ها سال بنزين چند توماني مصرف كرده اند و سالهاست كه بنزين چند ده توماني مصرف مي كنند، راحت ترين راه حل براي كاهش مصرف است، همان گونه كه در نظر گرفتن جيره اندك براي فرزندان خانواده اي كه در ابتداي مطلب ذكر آن رفت، ساده ترين راهكار به شمار مي آيد.
روزي چهار ميليون ليتر بنزين صرفاً در راهبندان هاي ناشي از تردد عمدتاً غيرضروري سه ميليون خودروي شخصي عموماً تك سرنشين در تهران مصرف مي شود و به عبارتي سالي ۴۰۰ ميليون دلار كه دل مردم آن براي يك قطعه اسكناس صد و شايد ده دلاري آن لك مي زند و سيستم حمل و نقل عمومي آن براي يك فقره اعتبار صد و شايد ده ميليون دلاري آن پرپر مي زند، دود مي شود و به هوا مي رود.
گمانه زني ها از اختصاص تنها سه ليتر بنزين در روز براي هر خودروي شخصي حكايت دارد و از جمله خودروهاي پلاك موقت، آژانس ها و تاكسي هاي خطي و راهي كه سهم قابل توجهي در حمل و نقل درون شهري دارند نيز مشمول محدوديت جيره بندي حدود ۲۰ ليتر بنزين در هفته خواهند شد.
جيره بندي بنزين به ميزان تنها سه ليتر در روز براي هر خودروي سواري هنگامي معنا و مفهوم روشن تري مي يابد كه وضع موجود را، هر كس هر قدر دلش مي خواهد بنزين مي زند و به زمين مي ريزد و صرفاً وقتي نگران ريختن بنزين روي زمين مي شود كه قطره اي از آن برق واكس كفش يا چكه اي از آن سر آستين پيراهنش را لك كند، با آينده نزديك كه بايد حسرت همين قطره ها و چكه ها را بخوريم مقايسه كنيم. براي مردمي كه ده ها سال عادت كردند به خودروهايشان بنزين مفت و مجاني بزنند و براي خانواده هايي كه هر يك از اعضاي آن يك دستگاه خودروي شخصي در اختيار دارند و با خيال راحت و بي باك، باك آن را با تضييع حق و حقوق ساير هموطنان خود كه از اين امكانات محروم هستند پر و پيمان مي كنند، تعديل قيمت بنزين به ميزان نسبتاً واقعي آن و نه جيره بندي بنزين به عدالت نزديك تر است.
بخش قابل توجهي از جيره اندك بنزيني كه براي هر خودروي شخصي در نظر گرفته شده، هنگام انتقال از پمپ بنزين به باك خودرو مي پرد يا هنگام استارت زدن و گرم شدن موتور خودرو مصرف مي شود و اگر مقداري هم باقي بماند پشت چراغ هاي قرمز به مصرف مي رسد و غول ترافيك تهران آن را مي بلعد و جيره در نظر گرفته شده در واقع مانند چكاندن قطره به دهان تشنه لبي است كه سال هاي سال از آب مفت و مجاني سيراب بوده و از اين رو نه تنها معناي تشنگي، بلكه اصولاً مفهوم عطش را هم درك نكرده است.
در كشوري كه يك بطري آب معدني نيم ليتر ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان براي عموم به فروش مي رسد و در مقابل بنزين ليتري ۸۰ تومان به عده اي خاص اهدا مي شود، ترديد نكنيد كساني كه از اين هديه بهره مند مي باشند، نه مثل آب خوردن بلكه مثل بنزين دور ريختن كه از آب خوردن ارزان تر تمام مي شود، سوخت هدر مي دهند و انرژي حرام مي كنند.
در كشوري كه ده ها ميليارد دلار درآمد نفتي دارد، چرا بايد مردمش سيستم جيره بندي به عنوان تجربه منسوخ سال هاي دور كشورهاي بلوك شرق سابق را تجربه كنند و با سفت كردن كمربندهاي خود كه البته چندان هم شل بسته نشده، به رياضت بيش از اين رضايت دهند؟ جيره بندي بنزين و در نظرگرفتن بنزين قطره چكاني براي مردم نجيب و صبورمان شايد آسان ترين و راحت ترين راه حل باشد، اما بدون ترديد عادلانه ترين و منطقي ترين راهكار نيست.
مصرف بنزين در هفته گذشته
مصرف بنزين كشور در هفته گذشته (۱۷ تا ۲۳ تيرماه) به ۴.۵۳۲ ميليون ليتر رسيد كه حاكي از مصرف متوسط روزانه ۷۶ ميليون ليتر است.
بر اساس آمارهاي رسمي شركت ملي پخش فرآورده هاي نفتي، ميزان مصرف گازوئيل نيز در همين مدت به جز روز يكشنبه (۱۸ تير) به ۵.۵۴۱ ميليون ليتر رسيد كه حاكي از مصرف متوسط روزانه ۳.۷۷ ميليون ليتر در كشور است.
دليل رشد چشمگير مصرف گازوئيل در كشور در هفته گذشته به جز افزايش ميزان تردد، ادامه كاشت و برداشت محصولات كشاورزي و استفاده زياد از موتورهاي ديزلي در چاه هاي آب كشاورزي و افزايش مصارف صنعتي بوده است.
بيشترين مصرف بنزين كشور در هفته گذشته نيز مربوط به روز پنج شنبه (۲۲ تير) با ۶.۷۹ ميليون ليتر و بالاترين ميزان مصرف گازوئيل نيز در روز چهارشنبه (۲۱ تير) با ۷.۷۷ ميليون ليتر بوده است.
در حال حاضر و با تداوم رشد مصرف ۱۰ درصدي مصرف بنزين كشور نسبت به سال گذشته، روزانه به طور متوسط بيش از ۷۰ ميليون ليتر بنزين در كشور مصرف مي شود كه با توجه به توليد حدود ۴۰ ميليون ليتر بنزين در كشور بيش از ۳۰ ميليون ليتر در روز آن بايد از خارج كشور تامين شود تا ذخاير بنزين كشور در حد مطلوب باقي بماند.
|