|
جوواني البر 132گل در بوندس ليگا جا گذاشت
وداع با شكوه
مريم دري منش
|
|
|
جوواني البر، براي آخرين مرتبه پيراهن باشگاه سابقش، بايرن مونيخ را به تن كرد و از هواداران آلماني خداحافظي كرد و در كنار همبازيان قديمي چون مهمت شول و اوليوركان در مقابل تيم دسته دومي مونيخ 1860 به ميدان رفت كه اين ديدار با نتيجه سه بر صفر به نفع بايرن به پايان رسيد و پس از آن البر در مقابل 000/69 تماشاگر حاضر در ورزشگاه آليانتس كه كليه بليت هايش پيش فروش شده بود، دور افتخار زده و از آنها تشكر كرد.
البر با 133 گل، موفق ترين بازيكن خارجي تاريخ بوندس ليگا محسوب مي شود. از وي قبل از اين مسابقه به عنوان بازيكن افتخاري بايرن مونيخ نام برده شد. براي بايرن آنتونيو دي سالوو (27) و نيكي آدلر (62 و 83) گلزني كردند. ستاره البر بين سال هاي 1994و۱۹۹۷ در اشتوتگارت ظهور كرد. زماني كه وي به همراه كراسيمير بالاكف و فردي بوبيچ مثلثي جادويي را ساخته و هواداران را مجذوب خود مي ساختند.
اما اوج موفقيت او در مونيخ بود: چهارمقام قهرماني بوندس ليگا و عنوان آقاي گلي اين مسابقات در سال 2003. در سال 2001 نه تنها با بايرن قهرمان جام باشگاه هاي اروپا، بلكه قهرمان جام باشگاه هاي جهان شد.
نه تنها مصدوميت هاي پياپي مانع ادامه موفقيت وي در باشگاه شد، بلكه در خط حمله تيم ملي برزيل نيز هيچ گاه نتوانست از پس رقيبان قدرتمند خود بربيايد. تنها 15 بازي ملي براي كشورش انجام داد و 7 گل نيز به ثمر رساند و هرگز موفق نشد در يك جام جهاني حضور يابد.
رفتن او از بايرن مونيخ هم بنابر ميل و خواسته خودش نبود. پس از به خدمت گرفتن روي ماكاي هلندي، بازهم مي خواست در بايرن بماند، اما اوتمارهيتزفلد مربي وقت بايرن به او توصيه كرد كه به تيم ديگري برود. البر به المپيك ليون فرانسه رفت و در آنجا نيز به قهرماني ليگ فرانسه رسيد.
سال بعد بازگشت كوتاهي به بوندس ليگا داشت و اين بار با پيراهن بوروسيا مونشن گلادباخ كه تنها چهار بار به ميدان رفت. پس از آن نيز به وطن خود بازگشته و در باشگاه كروزيرو مشغول بازي شد.
جوواني البر با 92 گل در بوند س ليگا، 24 گل در ليگ قهرمانان اروپا و 15 گل در جام حذفي آلمان يكي از موفق ترين گلزنان بايرن مونيخ محسوب مي شود. وي سه سال پس از ترك مونيخ سه شنبه گذشته در يك بازي خداحافظي در تركيب اين تيم مقابل مونيخ 1860 قرار گرفت.
سايت اينترنتي باشگاه بايرن مونيخ با قرار دادن نام البر در آرشيو باشگاه پس از اين بازي گفت وگوي زير را با او انجام داده است:
* جوواني، پس از سه سال دوباره به مونيخ آمدي تا جشن خداحافظي برپا كني. پيش بيني مي كردي چند گل بتواني در آخرين دربي بزني؟
- اگر مي توانستم يك گل هم بزنم راضي بودم. تقريباً هر دفعه در مقابل 1860 گل زده ام. هميشه بازي با آنها برايم بازي خاصي بوده است. همواره قبل از بازي فكر مي كردم: دوباره وقت گلزني رسيده است و هميشه هم يك جوري درست مي شد. البته اگر هم نمي شد چندان بد نبود. برايم مهم اين بود كه يك بار ديگرهم تيمي هاي سابقم را مي ديدم.
* هواداران را هم دوباره ديدي.
- بله، بدتر از همه اين بود كه آن موقع به هواداران گفته بودم تا آخر فصل بازي مي كنم، اما پس از چهار بازي رفتم و ديگر فرصتي نبود كه به هواداران بگويم: ممنون براي همه چيز. حالا اين امكان فراهم شده است.
* تو دوره اي طولاني را در بايرن سپري كردي. چگونه آن شش سال را به خاطر مي آوري؟
- زيباترين سال هاي فعاليت من و يك دوران موفقيت آميز بود. در بايرن روحيه پيروزي را شناختم. به عنوان يك برزيلي هميشه فكر مي كردم كه از لحاظ ورزشي مي توانم موفق باشم. مي توان قهرمان ليگ و يا اروپا شد، اما اين طوري نيست. بايد جنگيد و با تمام وجود مبارزه كرد، آن وقت در سخت ترين مسابقات هم مي توان پيروز شد. اين را من در اف.ث بايرن ياد گرفتم.
* و حالا شما روحيه پيروزي بايرني را با خود به برزيل مي بريد؟
- نه تنها به برزيل، بلكه به ليون هم برده ام. من نمي توانم زبان فرانسه را صحيح صحبت كنم، اما بازيكنان مرا جدي گرفته اند و مي گويند: وقتي جوواني چيزي بگويد، حتماً درست است. چون او با بايرن همه موفقيت ها را كسب كرده است.
* براي مثال ليگ قهرمانان سال 2001 اروپا.
- زيباترين سال حضورم در مونيخ بود، گرچه سال 1999 هم فوق العاده بود، فقط دو بازي آخر، فينال ليگ قهرمانان اروپا و فينال جام حذفي آلمان را بايد فراموش كرد. يك هفته پس از شكست مقابل منچستر يونايتد، مجبور بوديم در فينال جام حذفي بازي كنيم، ديگر فكرمان براي آن بازي كار نمي كرد و نتيجه را هم واگذار كرديم. مي توانست زيباترين سال بايرن مونيخ باشد، با قهرماني بوند س ليگا، جام حذفي و ليگ قهرمانان اروپا، ولي در سال 2001 قهرمان اروپا شديم.
* به هر حال دوران بازيگري تو در اف. ث بايرن گذشته است. جوواني البر برزيلي در مونيخ چه احساسي داشت؟
- خوب و زيبا بود، مونيخ برزيل من بود. با روحيه آلماني ها آشنا شده بودم، با خانواده ام و يا دوستانم به اسكي مي رفتيم. واقعاً در مونيخ شاد بوديم. الان هم وقتي وارد فرودگاه مونيخ مي شوم مي گويم: «دوباره به خانه آمدم» اين احساس خوبي است كه همه جا را بشناسي. بداني هر چيزي كجا، چگونه و چه وقت جريان دارد.
* با اين وجود در سال 2003 مسير جوواني البر و مونيخ از هم جدا شد. آيا در ليون هم احساس در وطن بودن را داشتي؟
- نه. هيچ وقت ليون خانه ام نشد.
* و سپس بعد از يك سال شكستگي ساق پا پيش آمد.
- از همه بدتر. قبل از دومين فصل در نظر داشتم با تمام توانم بازي كنم. مي خواستم به همه نشان دهم كه جوواني گراس هاپرز زوريخ نيستم، بلكه جوواني اف.ث.بايرنم. براي همين هم خوب آماده سازي كرده بودم و همه چيز به خوبي پيش مي رفت، آن وقت در روز سوم بازي ها اين مصدوميت پيش آمد و مجبور شدم يك سال و نيم دور از ميادين باشم.
* در اين ميان مسير تو از طريق مونشن گلادباخ به كروزيرو در برزيل كشيده شد. آيا در آنجا هم دوباره شادي و تفريح خود را به دست آوردي؟
- بله، در برزيل مسابقات قهرماني منطقه اي برگزار مي شود. ما در آن قهرمان شديم و من با 7 گل زده در 13 بازي بهترين گلزن آن رقابت ها شدم. اين اولين عنوان قهرماني من در برزيل به عنوان يك بازيكن حرفه اي بود.
براي من مثل اين بود كه با بايرن قهرمان شده ام، البته نه كاملاً. وقتي به كروزيرو آمدم خيلي ها به خاطر آسيب ديدگي شديدم فكر مي كردند جوواني در گلادباخ هيچ چيز به دست نياورده و با اين مصدوميت هيچ گاه ديگر نمي تواند بازي كند، اما من با اين قهرماني نشان دادم كه هنوز هم مي توانم بدوم و گل بزنم. اين ها چيزهايي نيستند كه از ياد كسي برود. يا آدم مي تواند هميشه آن را انجام دهد و يا هيچ وقت نمي تواند.
* تو الان 34 ساله هستي. چند سال ديگر مي خواهي به بازي ادامه دهي؟
- هنوز هم مي توانم بازي كنم، البته نه مثل لوتارماتيوس كه تا 39 سالگي اش بازي كرد. من تا ماه دسامبر با كروزيرو قرارداد دارم، يعني هنوز حدود يك سال تا پايان آن باقي مانده است.
* و پس از اتمام اين دوران در نظر داري چكار كني؟ مي خواهي مربي شوي؟
- هنوز نمي دانم چه كار خواهم كرد، اما مطمئناً مربي نخواهم شد. يك مربي بايد خيلي سخت گير باشد كه من نمي توانم. يك بار آقاي هوينس به من پيشنهاد كرد كه پس از اتمام دوران بازيگري ام در بايرن كار كنم. پس از اين دوران مي خواهم با ايشان صحبت كنم تا ببينم چه پيش مي آيد. اما فعلاً هنوز مي خواهم فوتبال بازي كنم.
مهاجم سامبا
او زيباترين هديه خداحافظي را دريافت كرد. با 21 گل زده در فصل 2003، 2002 براي اولين بار عنوان بهترين گلزن بوندس ليگا را از آن خود كرد. اين برزيلي آن زمان گفت: «احمقانه است كه تازه پس از ده سال بازي در بوندس ليگا موفق به اين كار شده ام.» براي او كه آن زمان 30 سال داشت يك روياي بزرگ به حقيقت پيوسته بود. وي در اين مورد مي گويد: «اينكه با 132 گل زده در 252 بازي، موفق ترين گلزن خارجي تاريخ بوندس ليگا باشم، هيچ كس در برزيل اهميتي به آن نمي دهد. اما اگر به عنوان آقاي گل اين مسابقات براي تعطيلات به برزيل بروم، براي مردم كشورم يك قهرمانم».
در آخرين فصل حضور در بايرن مونيخ توانست به عناوين ديگري نيز دست يابد. قهرماني بوندس ليگا و جام حذفي آلمان، به علاوه او از سوي هم تيمي هايش به عنوان بهترين بازيكن فصل شناخته شد.
هواداران بايرن هم ابتدا او را به عنوان برترين بازيكن ماه مه و سپس به عنوان بهترين بازيكن فصل برگزيدند. وقتي وي نتيجه آراي هواداران را ديد گفت: «عنوان آقاي گلي و بعد هم بهترين بازيكن فصل از سوي هواداران فوق العاده و باعث غرور من است. بسيار خوشحالم كه اين همه طرفدار تيم به من راي داده اند». براي اولي هوينس، مدير بايرن اين نتيجه اصلاً عجيب نيست: «جوواني پسر فوق العاده اي است، يك تيپ خاص و يك بازيكن برجسته و مردم هم او را دوست دارند».
البر در طول فعاليت در بايرن (جولاي 1997 تا آگوست 2003) يكي از محبوب ترين و موفق ترين بازيكناني بود كه در بايرن مونيخ بازي كرده بود. وي در مجموع 256 بازي در بوندس ليگا انجام داده و 133 گل نيز زده كه از اين ميان 169 بازي را براي اف.ث.بايرن انجام داده و 92 گل نيز براي اين تيم به ثمر رسانده است. وي در لباس بايرن چهار بار قهرمان بوندس ليگا (2003-2001- 2000- 1999)، سه بار قهرمان جام حذفي آلمان (2003- 2000- 1998)، يك بار قهرمان جام باشگاه هاي اروپا (2001) و يك بار نيز قهرمان جام باشگاه هاي جهان (2001) شده است.
وقتي اين مهاجم با تكنيك ناب و استعداد گلزني اش پا به محوطه جريمه حريف مي گذاشت، آژير قرمز براي دروازه تيم مقابل به صدا درمي آمد. اوتمار هيتزفلد، مربي وي در مونيخ او را بازيكني با كارايي بسيار بالا خوانده است. يكي از دلايلي كه از او بازيكني مشهور و محبوب ساخت، حرف هاي رك و بي پرده او بود. به طور مثال يك بار در فوريه سال 2000 با طرفداري از ويسنته دل بوسكه، مربي سابق رئال مادريد گفت: «مربي رئال، كاماچو، يا هر اسمي كه دارد، گفته كه آلماني ها فقط مي جنگند، اما در بازي با يكديگر هماهنگي ندارند. امروز او يك چيز را ياد گرفت. اينكه دفعه بعد پوزه اش را ببندد و حرفي نزند.». وي اين كلمات را پس از اينكه رئال مادريد با نتيجه 2 بر 4 مقابل بايرن شكست خورد خطاب به مربي رئال بر زبان آورد.
وقتي در آگوست 2003 بايرن را به مقصد المپيك ليون ترك كرد، باعث حسرت و اندوه شديدي در بايرن شد. اوتمار هيتزفلد گفت: «خداحافظي او ناراحت كننده است، به خصوص كه مي دانيم ديگر به اينجا بازنمي گردد. او عملكرد بسيار ممتازي در بايرن داشت». رومينگه نيز حرف هاي مربي را تاييد كرد. آن زمان اولي هوينس، مدير بايرن به هواداران قول داد كه يك بازي خداحافظي عالي براي وي ترتيب دهد. «او سزاوار خداحافظي است كه در اينجا هيچ كس كه در يك باشگاه ديگر بازي مي كند آن را تجربه نكرده است». چند ماه پس از خداحافظي اش، در ليگ قهرمانان اروپا بازگشتي پيروزمندانه داشت. وي با باشگاه جديدش المپيك ليون در نوامبر سال 2003 وارد ورزشگاه المپيك مونيخ شد و در ورزشگاهي كه بارها در آن بازي كرده بود، گل پيروزي تيمش را به ثمر رسانده و سپس با تشويق تماشاگران مونيخي مواجه شد.
|
