مرگ تاسف بار زهرا كاظمي خبرنگار ايراني و تحولاتي كه پس از آن در داخل كشور شكل گرفت از جهاتي عبرت آموز و از جهاتي ديگر پرسش برانگيز است. شايد به همين علت بود كه در پي اين حادثه مسئولان بلندپايه نظام در اقدامي هماهنگ تحقيق درباره آن را به فوريت آغاز كردند و اكنون كه تحقيقات آنها به نيمه راه رسيده اين اميد را در دل دوستداران نظام شكوفانده است كه جمهوري اسلامي توانايي پيگيري و شناسايي و مآلا معرفي و مجازات عاملان هرگونه تخلف عمدي يا سهوي را دارد. اقدام شايسته و بموقع رئيس جمهوري در زمينه سپردن ماموريت تحقيق به چهار وزير كابينه و متعاقب آن همراهي قوه قضاييه با اين فرايند ازجمله اين كوشش هاي هماهنگ است كه كوشندگان آن در خور ستايش و قدرداني هستند. اما عبرت ها و پرسش هاي اين واقعه نيز كه اهميت آنها كمتر از خود موضوع نيست مي بايست واكاوي شود.
نخستين اين عبرت ها اين است كه متاسفانه در هنگامه چنين وقايعي با وجود هماهنگي مسئولان بلندپايه براي حل و فصل موضوع، در لايه هاي مياني و پاييني نظام، مسئله سريعا به ابزاري براي رقابت هاي سياسي تبديل مي شود و طرفين مناقشه مي كوشند از آن بهره برداري كنند. آنچه در روزهاي اخير در جنگ رسانه اي جناح ها و موضعگيري هاي برخي سياستمداران، خود را نشان داد از نمودهاي عيني اين بهره برداري نابجا و پرمخاطره است.خطر بزرگ آنكه سخنان برخي سياسي پيشگان آشكارا نشانگر بي توجهي به منافع ملي و تكيه بر كينه ها ي اختلافات شخصي بود.
پرسش اصلي اين ماجرا نيز به تبديل شدن آني موضوع به مسئله جهاني مربوط مي شود. اگرچه جمهوري اسلامي در ۲۵ سال اخير روزهاي ناآرام و پردغدغه بسياري را پشت سر گذاشته است، اما آنگاه كه مناقشه ها و بحران ها برهم منطبق مي شوند، اين پرسش به ذهن مي آيد كه آيا ميان فشارهاي بين المللي و بحران هاي داخلي رابطه اي هست يا نه؟
مرگ مشكوك يك خبرنگار ايراني در هنگامه اي كه ايران زير چند فشار موازي جهاني (فشار بر برنامه هسته اي ايران، تهديد ايران از ناحيه اشغالگران آمريكايي، طرح موضوعات مرتبط با ايران در جلسات مكرر اروپايي ها) قرار دارد از جمله اين پرسش هاست كه شايد تنها راه پاسخگويي به آن ادامه دادن همان راهي باشد كه رئيس جمهور آغاز كرده است و اكنون در قوه قضائيه ادامه دارد.
اگر قواي عاليه كشور بتوانند در اسرع وقت مسببان مرگ زهرا كاظمي را بيابند، شايد بتوان از طريق سرنخ هايي به آبشخور آنان پي برد و اگر احيانا ميان گرفتاري هاي بين المللي ايران با مشكلاتي كه گاه به گاه در داخل رخ مي دهد، رابطه اي هست آن را برملا كرد.
نظام جمهوري اسلامي به دلايل گوناگون از جمله مستظهر بودن به اراده عمومي و اقتدار سياسي خود علي القاعده اين شجاعت را دارد كه اگر كسان يا گروههايي به صورت خودسرانه يا به علت جهل به سازوكارهاي انتظامي، امنيتي و قضايي مرتكب خطايي مي شوند كه دامن نظام را ملوث مي كنند، آنان را كيفر دهد تا مجبور نشود تاوان اعمال خودسرانه يا جاهلانه اين گروه كم شمار را بپردازد.