گروه علمي فرهنگي: رئيس  سازمان  حج  و زيارت  از مذاكرات  درحال  انجام  براي  بازگشايي  قانوني مرز عراق  و سفر به  عتبات  عاليات  خبر داد و سفرهاي  غيرمجاز را مخالف  نظر برخي  از مراجع  تقليد و علماي  دين  خواند.
به  گزارش  روابط عمومي  وزارت  فرهنگ  و ارشاد اسلامي  «سيداحمد زرهاني» در سخناني  به  مناسبت  هفته  دولت  افزود: اشتياق  متقاضيان  سفر به  عتبات  را درك  مي كنيم ، اما مصالح  مردم  و سلامت  آنان  نيز بايد مد نظر قرار گيرد.
معاون  وزير فرهنگ  و ارشاد اسلامي  با تأكيد بر اينكه  سفرهاي  غيرمجازداراي  خطرات  جاني  است ، گفت : متولي  قانوني  تمشيت  امور اعزام  زائران  موظف است  بستر قانوني  و ضابطه مند براي  سفر هموطنان  به  عتبات  را تدوين  و پس  از تصويب  به  مرحله  اجرا گذارد.
زرهاني  ادامه  داد: براساس  برنامه ريزي  به عمل  آمده  زائران  ايراني  براي  زيارت  عتبات  عاليات  از مرزهاي  خسروي ، مهران  و شلمچه  به  عراق  اعزام  مي شوند.
رئيس  سازمان  حج  و زيارت  گفت : استانداريهاي  ايلام  و خوزستان  با همكاري  سازمان  پايانه ها، گمرگ  و نيروي  انتظامي  در حال  آماده سازي  مرزهاي  مهران  و شلمچه  هستند.

گروه علمي فرهنگي: سازمان سنجش آموزش كشور اعلام كرد كه فهرست اسامي پذيرفته شدگان نهايي ۱۲۰ رشته امتحاني آزمون ورودي تحصيلات تكميلي سال ۱۳۸۲ روز شنبه هشتم شهريورماه از طريق ويژه نامه پيك سنجش منتشر مي شود.
براساس اطلاعيه روابط عمومي اين سازمان، اسامي پذيرفته شدگان هفت كد رشته امتحاني باقيمانده در آزمون كارشناسي ارشد سال ۱۳۸۲ پس از انجام مراحل نهايي متعاقبا اعلام خواهد شد.

گروه علمي فرهنگي: كميسيون  فرهنگي  مجلس  شوراي  اسلامي روز سه شنبه  مشكلات  ناشران  كتاب  درخصوص  صدور مجوز نشر و برخورد محاكم  قضايي  با آنها را بررسي  كرد.
«علي اصغر شعردوست» مخبر كميسيون  فرهنگي  پس  از پايان  جلسه  به  ايرناگفت : جلسه  كميسيون  باحضور مسئولاني  از وزارت  ارشاد اسلامي ، اتحاديه ناشران  و برخي  از ناشراني  كه  كتابهاي  آنان  با مشكل  مواجه  شد، برگزارگرديد.وي  افزود: در اين  جلسه  همچنين  ضوابط انتشار كتاب  با توجه  به  مصوبه شورايعالي  انقلاب  فرهنگي  مورد بررسي  قرار گرفت .شعردوست  گفت : شركت كنندگان  در اين  جلسه  مصوبه  شورايعالي  انقلاب  فرهنگي را ملاك  خوبي  براي  ارزيابي  كتاب  دانستند.
مخبر كميسيون  فرهنگي  مجلس  افزود: آنان  همچنين  اعتقاد داشتند كه برخوردهاي  اخير با برخي  از ناشران  با توجه  به  مصوبه  شورايعالي  انقلاب فرهنگي  جاي  تامل  و اصلاح  دارد.
وي  گفت : در اين  جلسه  مقرر شد كه  كميسيون  فرهنگي  مجلس  طي  جلساتي  باحضور مسئولان  وزارت  فرهنگ  و ارشاد اسلامي و ناشران ، راهكارهاي  اصولي  را جهت ساماندهي  حوزه  نشر، اتخاذ كند.

گروه علمي فرهنگي: آيين نامه اجرايي اختصاص نيم درصد از اعتبارات عمراني دستگاه هاي اجرايي به بخش هاي مختلف فرهنگي و هنري، از تصويب هيات دولت گذشت. به اين ترتيب ۹۰۰ ميليارد ريال به اين امر اختصاص خواهد يافت.
به گزارش ميراث خبر، دكتر جليل سازگارنژاد عضو كميسيون فرهنگي مجلس شوراي اسلامي، ضمن اعلام اين خبر به نقل از مقامات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي گفت: اين آيين نامه چندي پيش از سوي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي تهيه و تقديم هيات وزيران شده بود و با تصويب هيات وزيران به مورد اجرا گذاشته مي شود.
سازگارنژاد گفت: اختصاص يك درصد از اعتبارات عمراني دستگاه هاي اجرايي به فعاليت هاي فرهنگي و هنري، موضوعي بود كه در تبصره ۷ لايحه بودجه سال ۸۲ از تصويب مجلس گذشته بود اما با ارجاع نيم درصد كاهش يافت. نماينده مردم شيراز همچنين گفت: در آيين نامه اي كه به تصويب دولت رسيده است، نحوه عملياتي شدن اين بخش از قانون بودجه سال جاري مشخص شده است. سازگار نژاد افزود: در يك برآورد كلي اعتباري كه از محل اين بند از تبصره ۷ قانون بودجه، عايد بخش هاي فرهنگي و هنري كشور مي شود، حدود ۹۰۰ ميليارد ريال خواهد بود و در صورت  محقق شدن اين ميزان اعتبار، تحولي بزرگ در عرصه فرهنگ و هنر كشور ايجاد خواهد شد.عضو كميسيون فرهنگي مجلس همچنين تاكيد كرد: براساس آن چه در قانون بودجه سال جاري پيش بيني شده، دولت مجاز است نيم درصد از اعتبارات عمراني دستگاه هاي مختلف اجرايي را صرف ساخت و سازهاي فرهنگي، طراحي بناها، توسعه معماري اصيل، هنرهاي تجسمي و حفظ هويت فرهنگي كشور كند.
اين نماينده مجلس خاطرنشان كرد: به اعتقاد ما اين اعتبارات را مي توان در تمام بخش هاي فرهنگي و هنري از جمله ميراث فرهنگي مورد استفاده قرار داد و اگر از مجلس استفسار شود نمايندگان مجلس شوراي اسلامي اين مسئله را به طور شفاف مشخص خواهند كرد. در جريان تنظيم لايحه بودجه سال ۸۲، براي اولين بار دستگاه هاي مختلف به تخصيص بخشي از اعتبارات خود براي توسعه فرهنگي كشور مكلف شدند.

اشاره: بخش نخست مقاله تحليلي مسجد و رسانه ملي، روز پنج شنبه و به انگيزه برگزاري هفته جهاني مسجد در تهران، در صفحه فرهنگي همشهري به چاپ رسيد. در اين مقاله، كه به چگونگي ارتباط ميان نهادهاي سنتي و نوين ارتباطي (مسجد و تلويزيون) اختصاص داشت، مؤلف با طرح نتايج در پژوهش، به تشريح اين ارتباط پرداخت كه نتايج پژوهش اول را خوانديم. اكنون در بخش پاياني اين مقاله، نتايج پژوهش دوم و ارتباط اين دو پژوهش را با يكديگر مي خوانيم.
نتايج نظرسنجي از مردم تهران درباره (برنامه هاي مذهبي تلويزيون) (مركز تحقيقات، مطالعات و سنجش برنامه اي، شماره ۱۶۹ سال ۱۳۸۱) نشان مي دهد:
۱- ۳۳ درصد از پاسخگويان در اين بررسي اظهارنظر كرده اند كه اصلاً برنامه هاي مذهبي را تماشا نمي كنند. ۱۶ درصد از پاسخگويان، هميشه و اكثر اوقات و ۵۱ درصد، گاهي اوقات و به ندرت بيننده برنامه هاي مذهبي هستند.
۲- عمده ترين دليلي كه پاسخگويان براي تماشا نكردن برنامه هاي مذهبي عنوان كرده اند، نداشتن وقت- ۱۴ درصد بوده است. علاقه نداشتن به برنامه هاي مذهبي، جذاب نبودن برنامه هاي مذهبي و تماشا نكردن تلويزيون، در رتبه هاي بعدي جاي دارند.
۳- ميزگردهاي مذهبي را ۲۹ درصد افراد گاهي اوقات، ۱۹ درصد به ندرت، ۱۱ درصد اكثر اوقات و ۳ درصد هميشه تماشا مي كنند. در ضمن ۳۸ درصد نيز اظهار نظر كرده اند كه اصلاً اين نوع برنامه ها را تماشا نمي كنند.
۴- همچنين، بين ميزان تماشاي ميزگردهاي مذهبي و سن، تحصيلات و وضعيت تأهل بينندگان برنامه هاي مذهبي رابطه معنا داري وجود دارد.
۵- ميزان تماشاي سخنرانيهاي مذهبي به شرح زير است: ۳۸ درصد (گاهي اوقات)، ۱۹ درصد( اكثر اوقات)، ۱۷ درصد (به ندرت) و ۵ درصد (هميشه) اين نوع برنامه ها را تماشا مي كنند. گفتني است كه ۲۱ درصد نيز اصلاً بيننده برنامه سخنراني مذهبي نيستند.
۶- دعا و نيايش پخش شده از تلويزيون را ۳۷ درصد افراد، گاهي اوقات، ۳۳ درصد اكثر اوقات، ۷ درصد به ندرت، ۱۶ درصد هميشه تماشا مي كنند و ۷ درصد نيز اصلاً بيننده چنين برنامه هايي نيستند.
۷- در اين بررسي، ۳۲ درصد هميشه، ۳۱ درصد اكثر اوقات، ۲۸ درصد گاهي اوقات و ۴ درصد به ندرت ويژه برنامه هاي اذان را تماشا مي كنند و ۵ درصد نيز گفته اند كه اصلاً اين ويژه برنامه ها را تماشا نمي كنند.
۸- ويژه برنامه هاي اعياد مذهبي را ۳۴ درصد گاهي اوقات، ۳۰ درصد اكثر اوقات، ۲۱ درصد هميشه و ۵ درصد به ندرت تماشا مي كنند. ده درصد نيز گفته اند اصلاً بيننده اين نوع برنامه ها نيستند.
۹- ميزان تماشاي ويژه برنامه هاي محرم و عزاداريها به اين صورت است كه ۳۵ درصد هميشه، ۳۴ درصد افراد اكثر اوقات و ۴ درصد به ندرت اين برنامه ها را تماشا مي  كنند و ۴ درصد نيز گفته اند كه اصلاً ويژه برنامه هاي محرم و عزاداريها را تماشا نمي كنند.
۱۰- در مقايسه انواع برنامه هاي مذهبي، اكثر افراد يعني ۶۹ درصد، هميشه و اكثر اوقات ويژه برنامه هاي محرم و عزاداريها را مي بينند و در مقابل، تنها ۱۴ درصد، هميشه و اكثر اوقات بيننده ميزگردهاي مذهبي هستند.
آنچه از مطالعه و بررسي اين يافته هاي پژوهشي به دست مي آيد، نشان دهنده آن است كه:
* نزديك به ۷۲ درصد پاسخگويان معتقدند رفتارهاي ناپسند در مقايسه با رفتارهاي پسنديده به يك اندازه يا بيشتر در جامعه رواج دارد.
* خانواده، همچنان تأثيرگذارترين نهاد در گسترش خوبيها است و رتبه بعدي پس از آن به صدا و سيما اختصاص دارد.
* راستگويي، مهمترين خصلت نيكويي است كه در جامعه، كمتر به آن عمل مي شود.
* در گستره خصايل ناپسند و رذايل اخلاقي نكوهيده، به ترتيب، اختلاس، اعتياد و رشوه بيشترين رواج را در جامعه دارند.
* در ميان خصايل پسنديده و فضايل اخلاقي به ترتيب عبادت خداوند، احترام به والدين و كمك به هم نوع از رواج بيشتري در جامعه برخوردار است.
* تربيت خانوادگي، وضعيت اقتصادي و وضعيت اجتماعي به منزله مهمترين عوامل در ارتكاب منكرات در جامعه هستند.
* در ديدگاه اكثر پاسخگويان، اجراي فريضه (امر به معروف و نهي از منكر) در جامعه بسيار ضروري است.
* بيشتر پاسخگويان، مسئولان را بيش از مردم نيازمند امر به معروف و نهي از منكر دانسته اند.
* در نگاه بيشتر پرسش شوندگان، روشهاي موجود در اجراي اين فريضه الهي، امر به معروف و نهي از منكر، ناكارآمد است.
*بيشتر پاسخ دهندگان مجموعه هاي داستاني را به عنوان بهترين مشوق مردم به اعمال پسنديده مي دانند. اين در حالي است كه برخي ديگر با كمترين شمار، بحث و گفتگو را در اين مقام درنظر مي گيرند.
با نگاهي به يافته هاي اين دو پژوهش كه دربرگيرنده تصويري كلي از جامعه در نگاه مخاطب است، مي توانيم اكنون به پرسش اساسي آغاز سخن بازگرديم كه: به راستي چه بايد كرد؟
پاسخگويي به اين پرسش را در گزاره هاي زير، جستجو مي كنيم:
* توجه به مخاطب هدف: مسجد و رسانه  ملي، هر كدام، بايد به مخاطب تعريف شده خويش توجه كافي كنند و تنها در راستاي توجه به نيازها و مطالبات او گام بردارند. اگر بيننده تلويزيون، مجموعه هاي تلويزيوني را بهترين شيوه در گسترش خوبيها مي داند و بحث و گفتگوي مذهبي را آنچنان مؤثر نمي داند و اگر در نگاه جامعه اختلاس، اعتياد و رشوه بزرگترين معضلات رايج در آن هستند و در كنار آن، عبادت خداوند، احترام به والدين و كمك به همنوع، بيشترين نيكويي هاي متداول در جامعه، اين بدان معناست كه نگاهي ديگر بار به اهداف و اولويتهاي رسانه ملي و واگذاري برخي از امور، كمتر مورد توجه در رسانه كه نيازمند ارتباط چهره به چهره رودررو هستند، بايد در دستور كار مسئولان و دست اندركاران هر دو رسانه مسجد و رسانه ملي قرار گيرد. همچنين، توجه محتوايي به معضلاتي كه برشمرديم، بايد دردستور كار سخنرانان مذهبي در مساجد و برنامه سازان رسانه، هر يك با ابزار مورد توجه عامه، باشد.
* نگاهي واقع بينانه به جامعه: دو رسانه سنتي و نوين، اگر به دنبال كاركرد مطلوب خويش هستند بايد از جامعه اي (درحال گذار) كه در جستجوي راهكاري براي آشتي بين (سنت) و (تجدد) است، تصويري مناسب، بهنگام و به روز داشته باشند تا براساس آن دست به برنامه ريزي بزنند. متأسفانه، فقدان درك مناسب از شرايط در پيش رو يا شرايط در حال حاضر، ازجمله مواردي است كه دستگاهها و نهادهاي فرهنگي و اجتماعي به آن مبتلا هستند و از اين رو آسيبهايي بسيار تاكنون ديده اند.
* فناوري رسانه اي: بي ترديد، ما در روزگاري به سرمي بريم كه در آن، فناوريهاي متفاوت با كاركردهاي مختلف در حال بروز، ظهور و پيدايي هستند. بيگانگي با اين گونه دستاوردهاي علمي و فرهنگي، در كنار مرعوب شدن در برابر اين گونه دستاوردها، از جمله مواردي است كه همواره، جامعه ونهادهاي آن را با سرگرداني و حيراني روبه رو كرده است.
مسجد به عنوان نهادي سنتي و رسانه ملي به عنوان سازماني نوين، هر دو در معرض آنچه برشمرديم قرار دارند از اين روست كه به نظر مي رسد برخورد خردمندانه، كاربرد آگاهانه و بهره گيري سودمندانه از جمله گامهاي اثرگذار در رويارويي با دستاوردهاي نوين و فناوري هاي برتر در جامعه و براساس نيازهاي نهادهاي جامعه باشد.
* سازمانهاي رقيب: امروزه، چندين شبكه راديويي و تلويزيوني به صورت شبانه روزي به توليد و پخش برنامه هاي مختلف با درونمايه مغاير و گاه معاند با فرهنگ ملي و ديني ما مي پردازند. در كنار آنها، سايت هاي اينترنتي به اندازه خود سهمي بزرگ در اين ميان برعهده دارند. اينها، تازه نگاهي به شبكه ها و سايت هاي رقيب خارجي است.
در داخل نيز نهادهاي فرهنگي به سبب فقدان راهبرد در توسعه فرهنگي به صورت نهادهايي رقيب و نه رفيق درآمده اند. از اين رو، اگر نهادي چون مسجد يا رسانه  ملي مي خواهد به اثرگذاري و تكرار افتخارات پيشين دست يابد، لازم است كه در ابتدا به سازمانهاي رقيب و كاركردهاي آنان درجامعه، نگاهي جدي همراه با تفكر اندازد.
* تخصص گرايي: به حقيقت، تخصص گرايي، گمشده اساسي در نهادها و ساختارهاي جامعه ماست و جالب آنكه نبود آن تاكنون، بيشترين ضربه را در مسير دستيابي به مطلوب جامعه، به آن وارد كرده است.
از اين رو، ضروري است در دنيايي كه تخصص گرايي حرف نخست را در آن مي زند، دست اندركاران مسجد و رسانه ملي هر دو، با اصلاح و بازنگري درون تشكيلاتي و ساختاري، به اين اصل اساسي جامه عمل بپوشانند.
* و سخن پاياني آن كه: مسجد و رسانه  ملي بايد با گذار از آنچه امروز مي بينيم، تنها آن چنان باشند كه بايد باشند، به بياني ديگر، مسجد بايد كاركرد اطلاعاتي- آموزشي خود را بسط و گسترش دهد و رسانه ملي بايد رويكرد- تفريحي سرگرمي خود را تقويت كند. همزمان هر دو بايد در درون خود به اصلاحات اساسي دست زنند تا از اين رهگذر، به افقهاي مطلوب خويش با توجه به شرايط زمان و مكان كه در گزينه اي چون جهان واقعي و محيط ايدئولوژيك تبلور مي يابد، دسترسي يابند. باور كنيم كه نه مسجد، رسانه ملي است و نه رسانه ملي، منبر الكترونيك! مسجد، مسجد است و رسانه، رسانه!
منابع و مآخذ:
۱- شكرخواه، يونس، خبر، مركز مطالعات و تحقيقات رسانه ها، چاپ پنجم، تهران، ۱۳۷۸.
۲- كازنو، ژان، جامعه شناسي راديو و تلويزيون، ترجمه جمشيد ارجمند، انتشارات راديو و تلويزيون ملي ايران، تهران، ۱۳۵۲.
۳- نظرسنجي از مردم درخصوص امر به معروف و نهي ازمنكر در جامعه، اداره كل پژوهشهاي اجتماعي و سنجش برنامه اي، شماره ۹۸، سال ۱۳۸۱.
۴- نظرسنجي از مردم تهران درباره (برنامه هاي مذهبي تلويزيون)، مركز تحقيقات، مطالعات و سنجش برنامه اي، شماره ۱۶۹، سال ۱۳۸۱.

چندسال اين طرف و آن طرف چوپاني، كارگري و باغباني كرده بود، اما نتوانسته بود سابقه كاري دست و پا كند. كابوس كار در كوره پزخانه ها، گاهي سراغش  مي آمد. به هرحال پس از چندي سرگرداني و گذر از مرز چهل سالگي، كسي از روي ترحم، در كارگاهي دستش را بند كرده بود. در تمام اين سال ها، كاركرده بود تا با درآمد اندك خود، از عهده مخارج زندگي، كرايه خانه و بيماري زنش برآيد. البته هيچ گاه شكايتي نداشت.
خطرات و بي مهري هاي بسياري را پشت سرگذاشته بود. كار بخشي از وجود او شده بود و البته دوست نداشت غم فردا را بخورد.
آيا در صورت داشتن فرزند، آنها هم به چنين سرنوشتي دچار مي شدند؟ آه! حتي نمي خواست به آن فكر كند.
بعد از دست كم شصت سال جان كندن، زمين خوردن و برخاستن، بالاخره در ۷۵ سالگي به مقام بازنشستگي و دريافت «آب باريكه» نائل آمد. اما نه مراسمي برايش برپا شد، و نه دستي به نشانه قدرداني بر شانه اش نشست.
فقط گفتند: «تو بازنشسته  شدي. براي تصفيه به كارگزيني مراجعه كن. از شنبه هم اينجا نيا. راستي! تقديرنامه را هم خودت بده منشي آقاي رئيس مهر كند....»
اولين بار بود كه خستگي را با تمام وجود تجربه مي كرد. افكار گزنده، تمام وجودش را فرا گرفته بود. مي انديشيد آيا جايي براي شادي هست؟
همه آن شب طولاني را فكر كرد. بالاخره تصميمي گرفت. از شنبه - براي اين كه مثلاً استراحتي كرده باشد و وقت بگذراند - مي توانست به جاي كارگاه، به پارك نزديك خانه اش برود؛ بنشيند و با ديگر كهنسالان گپ بزند. صبح شنبه برخلاف گذشته، به سنگيني از خواب برخاست.
گويا بيش از يك قرن از عمرش گذشته باشد، مچاله شده بود. فك هاي بي دندانش در هم فرو رفته بود. در آينه، به پيشاني و گونه هايش نگاهي انداخت. تبسمي كرد. در دلش گفت: «همه چيز درست مي شود. باز هم مي شود نان جويد.»
ناخودآگاه، چوبي را به عنوان عصا در دست گرفت و راهي پارك شد و ناخواسته خود را در كنارجمعي شش نفره يافت.
صداهاي همهمه و مسخره مي گفت: «به جمع جوانان قديم خوش آمدي، عتيقه...!»
انگار همه منتظرش بودند. شش نفر بي خيال و همگي قبراق تر از او.
پيرمرد يكه خورد. بنابراين يكي دو قدم دورتر نشست، اما نگاهش به جمع بود كه متلك ها باريدن گرفت.
اولي گفت: «زود آمدي!»
دومي گفت: «نخوري زمين؟»
سومي: «اينجا چه مي كني؟ برو نوه نتيجه هايت را بزرگ كن.»
چهارمي، همچنين: «آفتاب لب بام، چطوري؟»
پنجمي با ترحم: «تو كه حسابي از پا افتادي. دندان هايت كو؟»
ششمي با صداي بلند گفت: «شرط مي بندم هفته بعد كلكش كنده است.»
تيرخنده بود كه به سوي پيرمرد شليك مي شد.
مرد ناخواسته روز بعد هم به محل موعود رفت. جاي پيرمرد اول خالي بود.
دوشنبه هم رفت. گفتند: «دومي زمين خورده و الوداع...!»
سه شنبه هم رفت. گفتند: «سومي، شب را تا صبح پشت درمانده و تمام كرده است.»
چهارشنبه و چهارمي: «پيرمرد، به خواب ابدي رفته است.»
پنج شنبه: «بنده خدا بستري شده، ديگر، آب هم از حلقش پايين نمي رود.»
جمعه در پارك، ششمي را نديد:  «نكند، او هم دچار بلايي شده باشد؟!»
شنبه بود. باز پيرمرد به پارك رفت. روي نيمكت نشست. عينك ته استكاني اش را روي بيني جابجا كرد. در اطرافش كسي نبود. گذشته و آن شش نفر براي لحظه اي از پيش چشمانش گذشتند.
فك هايش را به هم ماليد. لثه هايش خارش داشت. او هنوز اميدوار بود. گويا براي دومين مرتبه، داشت دندان درمي آورد.
اصغر نديري

اداره  كل  فرهنگ  و ارشاد اسلامي استان  تهران ، از پايان  نامه هاي  كارشناسي ارشد و دكتراي  منطبق  با اولويت  پژوهشي  حمايت  مي كند.
به  گزارش  روابط عمومي اداره  كل  فرهنگ  و ارشاد اسلامي استان تهران ، تحليل داده ها ودستاوردهاي  سه طرح  پژوهشي  ملي  وزارت  فرهنگ و ارشاداسلامي درسطح  استان  تهران  مي تواند ازموضوع هاي  پايان  نامه هايي  باشد كه  تحت  حمايت قرار خواهند گرفت .
اين  سه طرح  شامل  طرح  جامع آمارگيري  مراكز فرهنگي ، طرح  ملي  پيمايش  باورهاو گرايشهاي  ايرانيان  و طرح  ملي  مصرف  كالاهاي  فرهنگي  خانوار ايراني ، تعيين و اندازه گيري  معيارها و شاخص هاي  فرهنگي  استان  تهران  است .
بنابراين  گزارش ، بررسي  پيامد تحولات  طرح هاي  يادشده ، بررسي  اثر بخشي سياست ها و برنامه هاي  فرهنگي  و هنري  در جهت  اهداف  و مقاصد فرهنگي  در استان تهران  نيز از اولويت هاي  پژوهشي  در استان  تهران  است .
همچنين  بررسي  وضعيت  فرهنگي  شهرستان هاي  استان  تهران ، كارآفريني  و ارائه راه كارهايي  براي  اشتغال  در حوزه  فرهنگ  و هنر استان  تهران ، بررسي  وضعيت مؤسسات  و مراكز فرهنگي  هنري  غير دولتي  در اين  استان  نيز از ديگر محورهاي شوراي  پژوهش  ارشاد استان  تهران  اعلام  شده  است .