اشاره: تنها دويست سال است كه مبل وارد خانه ها شده و از يك وسيله اشرافي و تجملي به يكي از اثاثيه هاي مهم هر خانه اي تغيير شكل و كاربري داده است. مبل چيست؟ يك حريم كوچك و شخصي كه در بزرگترين فضاي مسكوني به انسان اين اجازه را مي دهد كه راحت و بدون آن كه از نشستن خود خسته شود، لحظه اي تأمل كند، صدها هزار سال است كه انسان مي نشيند، اما زمان زيادي نيست كه ياد گرفته راحت و اصولي بنشيند تا استراحت كند. مبل معرف سليقه هر خانواده است، مهم نيست كه چقدر دوام دارد يا حمل و نقل آن آسان است، اصل، در زيبايي و منحصر به فرد بودن مبل است. بنابراين براي يك طراح مدرن چه شيئي با ارزش تر از مبل. وسيله اي براي انسان تا هويت و استقلال شخصي خود را به بهترين روش ارائه دهد. ژان پرووه، بنيانگذار طراحي اي است كه بر اسا س  آن مبل را طوري طراحي كرده كه با تركيب ميز و كمد، امروزه به آن مبلمان گفته مي شود. شيوه هاي هنري و خلاق اين طراح در قالب مطلبي كه از نشريه معمار نقل مي شود، در پي مي آيد.
حسن مهرابي
با ورود جلوه هاي پست مدرن در سبك زندگي و تجلي عيني الگوهاي آوانگارد در توليد ايده و محصول، طراحي هر روز بيش از پيش تبديل به يكي از حلقه هاي بازار مي شود. تحول ماهيتي علم به تخصص، كه در اوايل دوره مدرنيته و بر اساس سازمان اجتماعي جديد توليد گسترش يافت، در عين تأكيد بر فلسفه تاريخي و تحليل تكامل اجتماعي از طريق استدلال تاريخ گرايانه با ستايش دستاوردهاي تكنولوژيكي و تكريم تحولات پرشتاب اجتماعي، در امحاء فرديت مستقل انسان معاصر نقش چشمگيري داشته است.
سيطره مكتب باوهاوس در حوزه معماري و هنرهاي تجسمي در آغاز پيدايش مدرنيسم مبتني بر وفاداري شكل محصول به عملكرد و تجلي عملكرد در ساختار كلي محصول بود. پس به ناگزير نمايش عملكرد در ساختار به نماد تبديل شد.
به عبارتي بهتر، كل محصول نماد عملكرد  آن بود و عامل زيبايي ناگزير به مثابه يكي از عناصر ارزشي، محصول جنبه اي از ارزش هاي عملكردي آن به شمار مي آمد كه در طي روند طراحي و سازوكارهاي آن خلق مي شد.
از اواخر قرن نوزدهم طراحي مبلمان و محصول به پروسه اي مشخص تبديل شد كه از تكنيك جديد و روشهاي نوي توليد و فرم دهي مواد جديد و ماشين به عنوان يك نيروي مثبت و خلاق در توليد معيارهاي جديد زيباشناختي بهره مي برد.
در نتيجه اين تحولات طراحان توانستند محصولاتي كاملاً متفاوت در مقايسه با محصولات دوره هاي گذشته خلق كنند. در نيمه اول قرن نوزدهم تكنولوژي كه تازه به عرصه توليد انبوه پا گذاشته بود، از نظر صرفه  اقتصادي و توجيه روش هاي توليد حرف آخر را مي زد. در نيمه اول قرن بيستم تجربه طراحي خلاق مبناي مفهوم توليد انبوه و هماهنگي با مواد جديد بود. در اين دوره فولاد ساختماني حضور چشمگيري در طراحي داشت.
پس از جنگ جهاني دوم تكنيك هاي جديد توليد و مواد صنعتي مانند آلياژهاي آلومينيوم، فرآورده هاي چوبي فرم پذير و پلاستيك با نيازهاي جديد هماهنگ شدند و استانداردها شكل گرفتند. ويژگي عمده اين مواد، سبكي و قابليت جابه جايي آنها بود. بررسي و توسعه اين مواد و تكنيك هاي جديد وابسته به تجربه كار با فريم هاي آلومينيومِي، فنرها، سطوح لاستيكي، پوشش هاي پلاستيكي، قطعات قالب گيري شده پلاستيكي و انواع رزين ها بود.
محصولات توليد شده در اين دوره از چنان كيفيت هاي فرمي و صلابت ساختاري برخوردار بودند كه هم اكنون مانند شاهكارهاي دوران كلاسيك دست نيافتني و اسطوره اي جلوه مي كنند.
اما طراحي اين دوره نماينده نوعي تفكر مستقل از بازار بود و ضرورتاً نمي توانست تحت فشار عوامل بازار قرار بگيرد. به نظر مي رسيد طراحي در آغاز دوره مدرنيسم پتانسيلي بيشتر از خلق تجريدي اشياء داشت و مي توانست در ظهور كاست هاي اجتماعي خاص كه حتي مناسبات اقتصاديشان نيز از آرمان هاي اجتماعي شان تأثير مي پذيرفت واقع شود.
ژان پرووه يكي از طراحان گمنام اين دوره و يكي از بنيانگذاران طراحي مبلمان در اين دوره است. او با وفاداري به ايده آل عدالت اجتماعي و تعهداتي كه وظيفه او را به عنوان يك شهردار پس از جنگ تعيين مي كرد، رؤياي مسكن صنعتي را به عنوان الگوي بازسازي مسكن براي طبقات فرودست اجتماعي پيش روي خود نهاد.
پرووه اولين كارگاهش را در ۱۹۲۳ تأسيس كرد. پس از آن اين كارگاه آهنگري را به سرعت به يك كارگاه مجهز براي اجراي ايده هاي اجتماعي اش تبديل كرد. پروسه توليد كه با مشاركت تكنسين هاي شركت، كتاب هاي راهنما و كارگران اداره مي شد مستلزم شركت فعالانه همه عوامل توليد بر اساس منافع مشترك تك تك  آنها بود. براي پرووه تصور چپاول نيروي كار جاذبه اي نداشت. در كارگاه او ايده ها فوراً به نمونه هاي پروتوتايپ تبديل مي شد و تكامل هر ايده به يك محصول ساخته شده در سايه مشاركت فعال و خلاق فرد فرد عوامل مرتبط با آن عينيت مي يافت.
پرووه اين روند را در فرماليسمي شخصي و بر اساس معيارهاي عيني كشف كرده بود. مسائل مربوط به توليد مانند قابليت ها و ظرفيت هاي خطوط توليد، زمان، ارزش خدمات و... به تعريف معيارها و ضوابطي منجر شد كه به وسيله آنها مي توانست فرم هاي مناسب را محقق كند. اين نوع درك از پروسه توليد خود به خود مقدمه خلق فرم هاي عيني مستقل از وسوسه هاي فرماليسم شد. او با فرم هايي كار مي كرد كه مضموني صريح و روشن داشتند و داراي ارزش هاي بياني برتر در توليد انبوه بودند. در سال ۱۹۴۲پرووه خانم و آقاي ايمز را در حالي كه در پي كسب تجربه بيشتر در زمينه كار با پلي وود خميده بودند در شركت چوب پلي وود ملاقات كرد. در حقيقت ايمز هم انگيزه مشابهي براي درگيري كامل در پروسه ساخت داشت. اين آشنايي منجر به همكاري مشترك در تجربه كار با پلي وود خميده شد. هر چند به محض حصول نتايج كاربردي آنها پروژه را به ادوارد ايوانز تحويل دادند.
پرووه به كارگاهي مجهز به آخرين ابزارهايي نياز داشت كه به او امكان آزمايش دقيق رفتار و خاصيت ورق هاي فلزي و امكان توليد انبوه مبلمان را با مواد پيشرفته مي داد. اين كارگاه را خود او تجهيز كرد. از هنگامي كه به عنوان يك آهنگر شروع به كار كرد هيچ گاه ترديدي در انتقال اسرار و تجربيات حرفه اي كار با پروفيل خم شده  فلزي، تكنيك هاي جديد فرم دهي، اتصال و جوشكاري سطوح فلزي نداشت. شارلوت پريان مي گويد: در اين دوره، پروسه به كارگيري سطوح فلزي براي ارتباط با معماري مهم بود. با شروع روند فرم دهي خودكار سطوح فلزي در صنعت اتومبيل، به وسيله كرايسلر و سيتروئن در ۱۹۲۰، استخدام هنرمنداني كه قادر به كار خلاق با اين روش هاي جديد بودند منجر به ارائه مدلي جديد براي زندگي شد. آنها امكانات تعريف دوباره ساختمانهاي بسته و فضاهاي داخلي ملا ل آور فراهم مي كردند، فضاهايي كه خود به خود ارزش هاي ارائه شده در اشكال زيباي متحرك در اتومبيل ها و هواپيماها را تداعي مي كردند.
شايد جذابيت هاي چنين چالشي لوكوربوزيه را به مشاركت در پروژه طراحي سيتروئن ترغيب كرد و به اشتياق ديگر طراحان به تجربه طراحي سكونت گاه ها و مبلمان ماشيني دامن زد. آن چنان كه پرووه مي گفت: ... و من آزمودم كه همه اين تكنيك ها مي توانند با هر چيزي منطبق شوند. حتي با مبلمان!
خانه هاي پرووه متحرك، مدولار، ارزان، عملي و قابل استفاده بودند، آنها به طور خوش بينانه اي به خانه هاي بهتر آينده اشاره مي كردند و مبلمان او به رغم صلابت فرمي و كاربردي آلترناتيوهاي بصري بودند كه با رنگ هاي روشن بدنه اتومبيل ها رنگ آميزي مي شدند و بسيار كاربردي بودند، اغراق  پرووه در نمايش اتصالات: پيچ هاي نمايان جوش هاي خشن و بست هاي ساده در تركيب مواد متفاوت، ضمن ارائه فرم هاي هماهنگ و تازه. نشانگر موضع تمسخرآميز او در مقابل خصلت دكوراتيو مبلمان سنتي فرانسه است.
اولين نمايشگاه اتحاديه هنرمندان مدرنيست ( M.A.U ) در ۱۹۳۰ عرصه اي براي نمايش توانايي  هاي خلاق پرووه در تبديل شخصيت صلب و بيروح فلز به ماده اي فرم پذير و قابل انعطاف ، كه مي توانست با چرم به شكلي لطيف تركيب شود و حداكثر كارآيي را فراهم كند، محسوب مي شد. صندلي راحتي كه او در ۱۹۲۸ براي هديه ازدواج خواهرش طراحي كرد، با استفاده از يك سيستم فلزي نامرئي و به كارگيري نشيمنگاهي كه در امتداد يك ريل مي لغزيد، منجر به تعريف آسايش مكانيكي شد. ايده اي كه مي توانست مكمل مفهوم موردنظر لوكوربوزيه يعني ماشيني براي استراحت باشد. اين صندلي كه نخستين قطعه مبلمان شناخته شده پرووه است پيشداوري هاي رايج در مورد خصلت غيرقابل انعطاف  فلز را باطل مي كرد.
هنرمندان M.A.U پيرو ديدگاه پيشروي بودند كه تا حد زيادي خارج از حيطه نفوذ آموزش ها و تئوري هاي آكادميك شكل گرفته بود و به نوعي محصول تلاش ها و سلوك خودشان بود. آنها در سايه تلاش و كار مداوم، با درگير شدن كامل در پروسه توليد از طراحي تا ساخت و استفاده از تجارب صنعتگران محلي و بومي خالق زبان انقلابي و خاص خودشان شدند.
مقابله با فرماليسم مدرنيته و تلاش براي از ميان برداشتن انواع الگوهاي مرسوم زيباشناسي براي پرووه اقناع كننده مي نمود. جو حاكم كه نقاداني مانند ايلين گري را تغذيه مي كردند، استفاده طراحان آوانگارد از لوله هاي فنري و پوشش آبكاري كروم را پر خرج، شكننده و سرد وبي عاطفه قلمداد مي كرد. در اين شرايط طرح هاي صريح و شجاعانه پرووه كه بر نمايش جنس اصل مواد و اغراق در نمايش اتصالات صنعتي و تركيب مواد نامتجانس، تأكيد داشت و در هيئت يك تحول فراگير وارد جامعه طراحي شد، طبيعت خلاق و سخت كوش او را نشان مي داد.
بازبيني كارهاي پرووه امكان روشن شدن برخي از زواياي پنهان الگوهاي طراحي مدرن را فراهم مي كند. آفرينش اشياء كاربردي با استفاده از مصالح خشن، بدون هيچ گونه كوششي براي پنهان كردن ويژگي هاي اصلي آنها و رسيدن به يك بيان لطيف شاعرانه و سرشار از كمال و زيبايي كه هنوز هم براي بيننده جذابيت دارد، فقط از شخصيت هايي از جنس پرووه برمي آمد. پرووه نمونه اي گمنام از طراحاني است كه ارزش هاي ساختاري محصولاتشان همواره فراتر از معيارهاي بازار قرار مي گرفت.

آژانس  عكس   ايران  ۱۶ قطعه  عكس  از آثار عكاسان  ايراني  را براي  شركت  در دهمين  مسابقه  بين المللي  به  كشور روماني  ارسال  كرد.
به  گزارش  روابط عمومي انجمن  سينماي  جوانان   ايران ، آثار عكاسي هنرمنداني  همچون  داريوش  محمدخاني ، تكتم  استيلايي  راهدان ، ابراهيم  بهرامي ، عليرضا عطارياني  مشهد، هوشنگ  نراقي ، يدالله  عبدي ، اميرعلي  جواديان ، فرزانه  ميلاني ، بهروز رائي ، پرويز بابادي  تهران ، حسن غفاري  ياسوج ، رضا امن  زاده  اروميه ، سليمان  محمودي  سقز، حميدرضا مجيدي  اراك  و عليرضا صداقتي  براي  شركت  در اين  مسابقه  راهي  روماني  شده  است .
نمايشگاه  آثار برگزيده  عكس  از كشورهاي  مختلف  جهان  ۴ آبان  ۱۳۸۲ در كشور روماني  آغاز به  كار خواهد كرد.

جشنواره تابستاني عكس كيش با داوري محسن راستاني، سيف الله صمديان و حسين خسروجردي، پانزدهم شهريورماه به كار خود پايان داد و برگزيدگان آن معرفي  شدند.
به گزارش ايسنا، در اين جشنواره كه به عكاسي از مناظر طبيعي، بازارها، سواحل طلوع و غروب، اماكن ديدني، مناظر شهري و جلوه هاي جزيره كيش اختصاص داشت، بخش عمده شركت كنندگان، اهالي جزيره كيش هستند.
حسين خسروجردي - يكي از اعضاي هيأت داوران - در جزيره كيش ، به خبرنگار هنرهاي تجسمي ايسنا گفت: نكته جالب در عكس هاي ارائه شده، كيفيت عكس ها به لحاظ تكنيكي است كه قابل توجه است. شركت كنندگان بومي جزيره كه ۵۰ درصد را تشكيل مي دهند، تحصيلكرده اين رشته نيستند و دست كم عكس ها واضح است و از سوژه هاي خوبي استفاده شده است. وي افزود: ساير شركت كنندگان كه مسافران كيش هستند، در فرودگاه دوربين دريافت كرده، در مدت اقامتشان عكاسي كرده اند.
حسين خسروجردي گفت پس از ارزيابي، آثار قابل توجه را به تهران مي آوريم تا با دو داور ديگر - محسن راستاني و سيف الله صمديان - داوري نهايي را به انجام رسانيم.

هفته اول شهريور ماه، نمايشگاهي از آثار مجسمه هاي برنزي فرشته صاحب قلم برگزار شد.
اين هنرمند، متولد ۱۳۳۶ تهران و داراي مدرك ليسانس در رشته مديريت بيمه است كه دوره هاي آموزشي طراحي، نقاشي، تصوير سازي، نقش برجسته، حكاكي، مجسمه سازي و تاريخ هنر را زيرنظر استادان هنر ايران گذرانده و در زمينه آموزشي و پژوهشي نيز به عنوان مربي و محقق هنر كودكان از سال ۱۳۵۸ فعاليت خود را آغاز كرده است.
او همچنين مشاور آموزشي سازمان يونيسف و عضو موسسه پژوهشي كودكان دنيا است. شركت در چندين نمايشگاه گروهي و انفرادي نيز از ديگر فعاليت هاي هنري اين هنرمند است.
صاحب قلم در مورد  آثارش مي گويد: از اولين باري كه مفرغ هاي لرستان را ديدم تا امروز، سالها مي گذرد، ولي هنوز همان حيرت نخستين با من است. با اين كه در اين فاصله هر آنچه كه مي توانستم در جهت شناخت آنها جستجو كردم، ولي دريافت من در جهت نوع ادراك هنرمند لرستان تنها چند گام كوچك بوده است. تصاوير و كارهاي موجود چنان مرا به خود مشغول مي داشت كه مي دانستم تنها اين پوسته بيروني آثار نيست كه مرا به خود مجذوب كرده، بلكه به واسطه مفهومي ماوراي آن است كه اين چنين مسحور شده ام. هنر لرستان يا بهتر بگويم آنچه كه به مفرغ هاي لرستان معروف است، به عبارتي محصول ۱۳۰۰-۱۲۰۰ ق. م و شايد به واسطه نقاشي غارها در دل كوهستان زيباي زاگرس آغازي بسيار قديم تر دارد. اين هنر با مهاجرت گروهي كه در حقيقت اولين ريخته گران تاريخ محسوب مي شوند، در امتداد فلات ايران، از آذربايجان به جايي كه امروز لرستانش مي ناميم، شكل گرفت. در اين كوچ عظيم، گروهي پرورنده اسب بوده اند كه تأثير مهمي در نوع انتخاب و كار فلزكاران آن دوران داشتند.
اين هنر آييني، ديني و سمبوليك است؛ پر از رمز و راز و نشانه. به واسطه شناخت هر نشانه اي، ناگزير بودم به تاريخ، اسطوره شناسي، كتاب هاي ديني و... مراجعه كنم و درست به همين دليل است كه اعتقاد دارم اين امر به يك عمر و يك زندگي نياز دارد، نه كاري پنج ساله با بضاعت و شرايط زيستي من. بسياري از مواقع با اطلاعات ارائه شده رابطه برقرار نمي كردم ولي به عنوان نظريه قابل دفاع، مي بايستي براي اطلاعات جديد پيمانه پرباري داشته باشم كه نداشتم، فقط مي دانستم كه در راهي پر از جستجو هستم همين و بس.
آنچه كه مفرغ هاي لرستان به من مي داد جهاني پر از راز و رمز بود، وحدتي حيرت آور بين انسان و حيوان، آزادي و رهايي از عينيت جهان بيرون و پردازش شجاعانه به دنياي خيالي درون، آنجا كه دست بتي بر گردن بزي قرار داشت، آنجا كه آهوي هنرمند دهان باز كرده بود و در گوش بتي ديگر نجوا مي كرد، نوع قرار گرفتن نذري ها و فضاي منفي نقش ها همه صحبت از گفت وگو و مغازله هستي پيوسته اي بود پر از راز و رمز بين انسان و طبيعت. چيزي كه امروز همه جا به دنبالش مي رويم.
او در ادامه مي گويد: هنرمند لرستان براساس نيازهاي اوليه زندگي انسان ها و پاسخ به دردها و ترس ها كار مي كرد. آثار كشف شده از مقبره هاي مردم، پرستشگاهها و مراكز مقدس آنان، به طور عمده حاوي اين پيام هستند كه انسان آن روز براي برقرار كردن ارتباط با نيروهاي مافوق خود، براي ورود با آرامش به دنياي ديگر به دنبال واسطه هايي مي گشت كه جنبه نذري، مقدس و پر از راز و نياز داشت. هنرمند لرستان با ساخت بت ها، ميله هاي نذري حاوي نقوشي از مسائل مهم زندگي مردم آن دوران، سنجاق هايي با نقش انسان در ميان آنها، آدم هايي در حال راز و نياز عبادت، دعا و گريه، حيوانات اهلي و يا حيواناتي كه به شكارشان مي رفتند،

خدايان كوچكي كه حاوي پيام براي خدايان ديگر بودند، سپرها، تبرها، شمشيرها و خنجرها، قرباني هاي كوچك و بزرگ و... قرار دادن اين نذري ها در قبرها و يا معبدها و پرستشگاه ها كمك مي گرفت براي ياري رساندن به مردم براي رسيدن به آرزوها و غلبه بر ترس ها براي بودن كنار متوفي و كمك به داوري نهايي.
براي آرامش و صلح براي بودن و ياري رساندن و كمك به شدن انسان ها و... براي من، ارائه اين مجموعه آغازي است از راهي با شكوه در پيوند با نياكانمان نه همه آنچه دريافته ام به تمامي بيان كرده ام و نه آنچه مي دانم كافي است فقط احساس سعادت مي كنم كه در مسيري گام نهاده ام كه براي شناخت خودم، مردم سرزمينم ،آداب و باورهايمان مفيد خواهد بود. اين هنرمند در خاتمه مي گويد: كارهاي ارائه شده در اين مجموعه بوسيله موم ساخته شده و به روش ماسه اي توسط آلياژ برنز و برنج ريخته گري شده است.
منشأ آنها به منظور سپاس از هنرمند و صنعتگران دوران در ذيل هر كار آمده است با اين تفاوت كه ارتفاع كارها انتخاب من است.
شناخت نمادها و رمزها، اسطوره ها و آئين ها، ادراك شعر بلند تفكر و تعقل هنرمند آن دوران است. به نظر مي رسد كه اين ادراك سرمنشأ، بسياري شاهكارها و آفرينش ها در حوزه هاي گوناگون براي ما خواهد بود. بازآفريني اين نقش ها و نمادها در حقيقت گامي كوچك در اين جهت است.

نخستين جشنواره شانه بلورين ويژه فرش دستباف استان يزد چندي پيش همزمان با همايش ملي فرش دستباف ايران در اردكان برگزار شد.
در اين جشنواره كه به منظور حفظ هويت و ريشه هاي كهن فرشهاي بومي مناطق مختلف استان يزد، ابتكار در نقوش و رنگها با حفظ هويت بومي و ملي برگزار شد، چند تن از استادان برجسته فرش كشور درباره اصالت فرش استان يزد و ايران، ويژگيهاي فرش و رنگ و شيوه بافت سخنراني كردند.
در اين جشنواره سخنرانان از فرش دستباف استان يزد به عنوان مرغوبترين فرشهاي توليدي در كشور ياد و بر استفاده از شيوه هاي جديد براي بافت و حفظ هويت هاي بومي گذشته در طراحي تأكيد كردند.
در پايان هيأت داوران نخستين جشنواره استاني شانه بلورين برگزيدگان اين جشنواره را معرفي كرد.
در بخش بافندگي هيأت داوران شانه بلورين و لوح تقدير را به خانمها طاهره اكبرزاده يزدي و ليلا فتوحي داد.
در بخش طراحي هيأت داوران از بين آثار ارسالي جوايز اين بخش را به دانشكده فرش اردكان و آقايان ميثم حيدري و مهران مطبوع رياحي داد.
همچنين هيأت داوران آقايان حاج حسين خاني و حسين نصيرياني را به ترتيب به عنوان مرمت كار و مجموعه دار برگزيده در صنعت فرش استان يزد معرفي كرد.
در اين جشنواره جايزه خادم برگزيده فرش نيز به آقايان عباس متولي زاده و محسن برزگري اختصاص يافت.

شماره جديد خبرنامه فرهنگستان هنر منتشر شد
شماره هاي هشتم و نهم خبرنامه فرهنگستان هنر در يك مجله منتشر شد.
در اين شماره مي خوانيم: تحليل شيوه ميرعماد در نستعليق، گفتگو با يك نگارگر و يك پژوهشگر پاكستاني، گزارش ميزگرد نشانه شناسي آثار نگارگري افشان پور، معرفي فرهنگستان هنرهاي زيباي درسدن آلمان و معرفي كتاب قالي هاي نفيس شرقي و اروپايي.
اين نشريه فرهنگي، هنري و پژوهشي با صاحب امتيازي فرهنگستان هنر منتشر مي شود.

نمايش آثار نقاشي مهكامه مستقيم
نمايشگاهي از آثار نقاشي مهكامه مستقيم شامل ۴۴ اثر نقاشي آبرنگ از چهارم مهرماه به مدت يك هفته در نگارخانه دريابيگي تهران برگزار مي شود.
زمينه و موضوع آثار اين هنرمند، طبيعت، بناهاي تاريخي ايران و گل هاي شرقي است.
اين نقاش كه نقاشي را از سن ده سالگي آغاز كرده، طي ۱۹ سال فعاليت هنري خود بيش از بيست نمايشگاه داخلي و دو نمايشگاه در ايتاليا و انگليس برگزار كرده است. شيوه هاي رئال و امپرسيونيسم متناسب با سوژه  در آثار مهكامه مستقيم به چشم مي خورند.
نگارخانه دريابيگي در شهرك قدس، فاز ۳ خيابان حسن سيف، پلاك ۱۱۶۵ قرار دارد.