آزاده قاضي - رشد نوجوانان در آرژانتين جايي كه دو باشگاه مشهور اين كشور، بوكاجونيورز و ريور پلات وجود دارند از اهميت بسياري برخوردار است.
هر دو اين باشگاهها، هر ساله حدود ۸۰۰۰ نوجوان و بهترين جمع از تيم هاي نوجوانان (از سن ۱۰ تا ۱۸ سال) را مورد آزمون قرار مي دهند.
پسربچه ها تقريبا هر روز مانند حرفه اي ها تمرين مي كنند و همان الگو هاي تيم جوانان را براساس تقسيم بندي بازيهاي قهرماني بازي مي  كنند. در باشگاههاي كوچكتر هم سيستم و روش كار مشابه است، ولي آنها پول كمتري براي خرج كردن دارند، بنابراين نوجوانان مزاياي مشابهي را دريافت نمي كنند.
«برناردو گريفا» كه هدايت مربيگري بوكاجونيورز را برعهده دارد مي گويد: «بچه ها به تكنيك نياز دارند و بسياري از آنها وقتي كه مي بينند، تمرين دو نفري را (پاس دادن، گرفتن توپ، سرزدن و شوت كردن) در جلسات دو ساعته انجام مي دهيم متعجب مي شوند. اين كار با توضيح، تمرين، تصحيح و تكرار ادامه مي يابد. آيا بچه ها كسل مي شوند؟ براي سرگرمي آنها مي توانند بازيهاي تفريحي داشته باشند، اما خود اين كار هم «تمرين رقابتي» محسوب مي شود.
اما تاكتيك به تنهايي كافي نيست. او بايد سرعت جسمي و ذهني داشته باشد چرا كه اين روزها فاصله ها كم مي شوند. او بايد نظم داشته باشد؛ رهبري خوب و توانايي رعايت و اجراي تاكتيكهاي طرح ريزي شده را نيز دارا باشد. او به روحيه خوب نياز دارد تا توپ را بگيرد و موقعيت گل زدن را بسازد و نياز به شخصيت دارد تا درست و به موقع حركت صحيح و مورد نياز را انجام دهد و هميشه بايد به آنها ياد داد كه براي برد بازي كنند و اين بدان معنا نيست كه آنها را وادار به بردن كنيم. اغلب والدين آنها اين كار را انجام مي دهند و فشار زيادي را بر آنها وارد مي كنند كه اين اشتباه بزرگي است.
اشتباه بزرگ ديگر اينست كه بازيكنان بسيار زود وارد تيم هاي اول مي شوند. نمي توان از يك نوجوان ۱۸ يا ۱۹ ساله انتظار داشت كه مانند يك جوان ۲۳ يا ۲۴ ساله بازي كند. براي موفق شدن او نياز به حضور بازيكنان مجرب در اطراف خود دارد و اغلب چنين امكاني وجود ندارد.»
در ظاهر اين سيستم بسيار خوب كار مي كند، اما بازيكنان بسيار جوان معمولا با يك عامل يا نماينده قرارداد مي بندند .اغلب يك باشگاه رسمي كه يا به صورت مستقل فعاليت دارد و يا با يك نماينده مربوط است. آنها به پدر يا سرپرست پسر بچه  براي امضاء قرارداد مقدار كمي پول مي دهند كه معمولا توسط خانواده هاي فقير مورد استقبال قرار مي گيرد.
اگر پدر يا خود پسربچه اين پيشنهاد را رد كند احتمالا او جايي در تيم نخواهد داشت. آن «عامل يا نماينده» در چنين موقعيتي به اميد سود كلاني است كه با هزينه كمي كه كرده در صورت انتقال نوجوان نصيبش مي شود.
در بوكا، شركتي به نام ACE توسط يك عضو رسمي سابق باشگاه به نام لوسيوبرناسكوني كه مسئول فوتبال آماتوري بوده براي قراردادن نوجوانان مستعد در تيم هاي خارجي فعاليت مي كند. اين طرح توسط يك مربي سابق آرژانتيني به نام آنتونيو راكورسو انجام شد.
پس از بررسي در مورد ACE، بوكا اعلام كرد كه اين شركت از هم پاشيده خواهد شد. اما باز هم ترديدهايي وجود دارد. ترازنامه هاي ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ باشگاه، پرداخت مبلغ ۱۳۰۰۰۰۰ پوند به ACE را نشان مي دهد.
سوءتغذيه نيز همچنين در اين كشور كه ۶۰ درصد جمعيت آن در حال حاضر در فقر بسر مي برند و نيمي از آنها زير خط فقر هستند معضل بزرگي است.
از حدود ۷/۵ ميليون پسر بچه زير ۱۴ سال در اين كشور،  چهار ميليون از خانواده هاي فقير هستند و به طور صحيح تغذيه نمي شوند. در عين حال بيش از نيمي از اين بچه ها به طور خطرناكي دچار سوءتغذيه هستند.
و از اين گروه است كه بيشتر پسربچه ها به سطح بزرگسالان در باشگاههاي حرفه اي به اميد رسيدن به سطح مطلوب و فرار از فقر مي روند.
«ديه گومارادونا» يكي از آن پسربچه ها در سال ۱۹۶۰ بود. اولين مربي او فرانسيسكوكورنجو، هميشه او را از خانه با ماشينش سر تمرين و بازيها مي برد. امروزه بسياري از نوجوانان بازي را از دست مي دهند چرا كه توان پرداخت هزينه رفت و آمد به محل تمرينها را ندارند.
اما اين روزها باشگاهها شكوه مي كنند كه بسياري از اين نوجوانان دچار سوءتغذيه نمي توانند تمرينهاي لازم را تاب بياورند؛ سريع خسته مي شوند و حتي از هوش مي روند. همچنين اين كمبود تغذيه مانع رشد آنها مي شود و آمادگي آنها را براي صدمه ديدن بيشتر مي كند.
اين مشكل در گروه ملي زير ۱۷ سال كاملا مشهود است. مربي نوجوانان FA ، هوگو تكالي مي گويد: «من بسياري از پسرها را يافته ام كه حتي توانايي ضربه زدن به توپ را نداشتند و در تمرينها خسته مي شدند همچنين زماني كه آنها براي تمرين مي آيند به آنها يك وعده غذا مي دهيم چرا كه اغلب آنها گرسنه هستند.
علاوه بر آن، زماني كه آنها زمين تمرين را ترك مي كنند به آنها يك ساندويچ و يك ميوه مي دهيم.»
اينها تعداد كمي هستند كه FA آنها را براي حمايت انتخاب كرده است. اما شايد براي اين كمكها بسيار دير شده باشد. نمي توان رشد بدون تغذيه آنها را در زمان نوجواني جبران كرد.
باشگاههاي حرفه اي به طور متوسط ۲۰۰ تا ۲۵۰ نوجوان دارند كه در بخش نوجوانان بازي مي كنند و در اين ميان تنها برخي از باشگاهها تغذيه اي را براي زمان تمرين آنها در نظر مي گيرند، در حالي كه بقيه باشگاهها توان انجام چنين كاري را ندارند.
در باشگاه ريسينگ Racing، دكتر تيم نوجوانان والترميرا مي گويد: «ما پسر بچه هاي زيادي را داريم كه تنها در روز يك وعده غذايي دريافت مي كنند. اين مسئله بسيار جدي است، چرا كه كمبود تغذيه صحيح آمادگي آنها را براي صدمه خوردن بيشتر مي كند و آنها را مجبور مي سازد كه درست زماني كه به ۱۶ سالگي رسيده اند فوتبال را ترك كنند. اما مسئله تغذيه آنها پيچيده است. وقتي به آنها غذايي مي دهيم تا با خود به خانه ببرند مي فهميم كه آن را با ديگر اعضاء خانواده تقسيم مي كنند و يا آن را مي فروشند تا با دوستان خود به گردش بروند »
در باشگاه استاني تالرز كوردوبا، مسئول بخش نوجوانان مي گويد: «ما بسياري از پسربچه ها را مي بينيم كه زود خسته مي شوند اما نمي گويند كه در خانه به اندازه كافي غذا نخورده اند. ما اغلب اوقات به ۱۵ تا ۲۰ نفر از بچه ها كه در بدترين وضعيت ها بسر مي برند ، بعد از تمرين چيزي براي خوردن مي دهيم اما اين واقعا مشكل را رفع نمي كند و ما متأسفانه توان انجام كاري بيش از اين را نداريم.»

حسينعلي مكوندي- عرض كنم حرف اولم از بديهيات عالم است ولي به قول بعضي از پيرمردهاي بوشهري آقا چاره چيه؟ بايد گفت و آن اين است كه دنيا مي داند بشر شيفته تغيير، تحول و نوگرائيست يا به قول امروزي ها يه كار جديد است. اگر اين مشخصه تحسين  برانگيز نبود دنيا كسالت بار مي شد و ساده ترينش اين است كه شكل زندگي ما با شكل زندگي مورچگان تفاوت چنداني نداشت .يعني مورچگان حالا هم طوري زندگي مي كنند كه هزاران سال پيش زندگي مي كردند. خيال نكنيد بشر تغيير و نوگرايي را فقط در يك يا دو موضوع دوست  دارد، هرگز چنين نيست. في المثل در كارهاي رسانه ها، اعم از ديداري، نوشتاري يا شنيداري هم به دنبال تغيير و نوگرائيست و اگر چنين نباشد يا چنين نشود دچار كسالت و نهايتاً  تنفر و بيزاري مي گردد و اين به  سود ورزش و تعالي ما نيست.
البته رسانه ها چنين شرايط ناخرسندي را دوست ندارند. بگذريم .در برنامه هاي ورزشي راديو، تلويزيون و صفحات ورزشي مطبوعات همواره يك بخش عمده آن گزارش ورزش بخصوص گزارش از رقابت هاي فوتبال داخلي يا خارجي است البته اولين كساني كه به اين انديشه افتادند تا چنين گزارش هايي را بگويند يا بنويسند هر كجا بودند مهم نيست، مهم اين است كه ذهن خلاق ،مبتكر و نوگرايي داشتند و كار تازه اي را سامان دادند. حتماً  كسان ديگري هم بعداً  اين نوع گزارش ها را كاملتر و جامعتر كردند. كار اين دسته هم تحسين ها دارد اما رسيديم به اين مرحله كه خيلي ها نوشتن يا گفتن اين نوع گزارش ها را دنبال كردند و حرف ها و شيوه بيان يا تحريرشان عيناً تكرار شد تا جايي كه خلاقيت ها در اين مقوله ها به وضوح كاهش يافت و نشانه هاي كسالت بار تكرار و يكنواختي مطالب و كيفيت بيانشان آشكار گرديد .به نظر شما چقدر بايد گفت: يك پاس عرضي يك توپ بي هدف. بازيكنان تكنيكشان خوب است مشكل تاكتيك دارند. اين داور خيلي فول مي گيرد آن داور كم  فول مي گيرد. زمين مناسب است زمين مناسب نيست .اين بازيكن در اندازه هاي واقعي خود نيست آن بازيكن هست اگر فلاني بود اين تيم گل نمي خورد. اين مربي چرا اين بازيكن را عوض كرد چرا فلاني را از اول نياورد توي بازي چرا في المثل ده دقيقه آخر او را وارد زمين كرد .بگذريم .غالب گزارش هاي ورزشي در رسانه ها حرف ها و عبارت ها همين است. به عبارتي اين جور شيوه بيان بدون كمترين خلاقيت گفته و تكرار مي شود. به نظر من روز به روز هم جذابيت اين نوع گزارش هاي يكنواخت كاهش مي يابد. كاش نويسندگان و گويندگان اين نوع مطالب نظر خواننده يا شنونده اين مطالب را مي گرفتند و كار خود را يك جوري ارزيابي مي كردند. من نمي دانم اين نوع گزارش ها را مربيان گوش مي دهند يا در مطبوعات مي خوانند يا نه.
بازيكنان چه بهره هايي از خواندن يا شنيدن اين گزارش ها گرفته اند؟ به عبارت كلي تر آيا اين شيوه تحرير و بيان گزارش هاي ورزشي در افزايش كيفي آگاهي مربيان و بازيكنان تأثير داشته است يا خير؟ آيا خود نويسندگان و گزارشگران ورزشي به ويژه فوتبال از نتايج كار خود راضيند يا نه و اگر نه چرا من زبان نمي دانم و خودم را همواره از اين بابت سرزنش مي كنم اما اي كاش مي توانستم بفهمم گزارشگران خارجي معمولاً  در طول گزارش هاي خود چه مي گويند آيا آنچه را كه عيناً  مي بينند مثل آن است كه دارند فوتبال را براي چند تا نابينا تعريف مي كنند يا به جنبه هايي اشاره مي كنند كه اثربخش است و اگر نكنند خيلي ها از آن مطالب مفيد با خبر نمي شوند. اين حرف بدان معنا نيست كه گزارشگران ورزشي ما ضعيفند يا در مقابل گزارشگر خارجي كم مي آورند. حرف بر سر اين است كه بايد در گزارش ها مطالبي آورد كه گفتنش مفيد است و جملات و عبارات آمده در گزارش ها قالبي و يكنواخت نباشد. بايد دانست كيفيت بيان مطالب در گزارش هاي ورزشي عيناً  مانند شعر حافظ نيست كه ما حق نداريم جملات و مطالب آن را اندك تغييري بدهيم. عبارت در زبان فارسي را مي توان به هزار شكل شيرين، زيبا و دلچسب گفت اگر اين طور نبود نمي گفتند:
يك نكته بيش نيست غم عشق وين عجب
از هر زبان كه مي شنوم نامكرر است.
يا از زبان هر شاعري كه بشنويم جور ديگري بايد گفت. به هر حال آنها كه به اين شيوه بيان گزارشهاي ورزشي ايراد مي گيرند مي گويند شيوه فعلي آسانتر است.
نياز به تفكر و خلاقيت ندارد از اول تا آخر بازي را گفتن ،برنامه و صفحه پركن است. تهيه آن وقت زيادي نمي گيرد صداي اعتراض كسي هم در نمي آيد. آيا واقعاً  چنين است؟
نمي شود يك بار كيفيت بازي را از زبان چند بازيكن هر دو تيم شنيد، يك بار درباره بازي فوتبال فقط حرف هاي مربيان دو تيم را به طور كامل منعكس كرد. يك وقت بازي را از ديد داورها شنيد يك بار از چند تماشاگر بصير بازي و نقد آن را تهيه و مطرح كرد. چرا وقتي دو بازيكن با هم در بازي درگير مي شوند كسي از آنها نمي پرسد مشكل شما چه بود؟
چرا سؤال نمي شود بيا ببينم تو كه سنگ انداختي چرا اين كار زشت را كردي؟ يا دليل كاهش تماشاگران چيست؟ تنوع در نوشتن و گفتن يعني همين. چرا وقتي در گزارش ها مي گوييم فلاني تكنيكش خوب است اما تاكتيك پذير نيست يعني چه؟ چرا وقتي بازيكني در فاصله دو سه متري توپ را به سقف آسمان مي زند كسي نيست از او بپرسد اين شيوه را از كي آموختي يا اين چه جور بازي كردني است؟
به هر حال آدم هاي خلاق مي دانند خلاقيت در گزارش نويسي چيست. كي اين گزارش  ها اثر گذار است، كي آينه داري در محلت كوران است .باور كنيد بسياري از گويندگان و نويسندگان ورزشي نويس ما در كار خود بهترينند اما با گرده اندك كار درست نمي شود. به هر حال هنوز من به عنوان يك خواننده مقاله اي مستدل نخواندم كه آقا به اين دليل مربي خارجي خوب است يا به اين دليل مربي داخلي خيلي بهتر است. چرا اين نوع قضايا شفاف و محكم بررسي نمي شود تا خواننده يا شنونده، توان قضاوت و نظردهي پيدا كند. خيال نكنيم نقد و بررسي يك بازي فوتبال فقط كار يك گروه خاص است. برويد از شاگردان مدرسه هم بعد از پايان يك بازي فوتبال نظرشان را بپرسيد، اگر نكات تازه  و تفكربرانگيزي نشنيديد و شگفت زده نشديد بياييد بگوييد حرف تو درست نيست و من حرفم را پس مي گيريم. به هر صورت اميدوارم به نظرات من ناچيز خرده نگيريد و شنيدن يا خواندن آن را تحمل كنيد. سلام به همه ورزشي نويسان يا گويندگان هنرمند ورزشي ما. خلاق و روپا باشيد.

امكانات ورزشي تهران كافي نيست
معراج مژده - معاون  فرهنگي  و اجتماعي  شهرداري  تهران ، وضعيت  كنوني  امكانات  ورزشي  درتهران  را نامطلوب  ارزيابي  كرد.
«اسفنديار رحيم مشايي» در مراسم  بهره  برداري  از مجموعه ورزشي  «ساعي» در منطقه  هفت  شهرداري  تهران  كه با حضور قهرمانان  وزنه برداري كشور، مسئولان  باشگاه  فرهنگي  ورزشي  پيكان ، شهرداري  واعضاي  شوراي  اسلامي شهرتهران  برگزار شد، توسعه  مراكز ورزشي  در اين  شهر را از اولويت هاي  برنامه هاي  شهرداري  عنوان  كرد.
وي  افزود: در مجموعه  سياست گذاري  ها و برنامه ريزي هاي  شهرداري  تهران ،ورزش  از جايگاهي  ويژه  برخوردار بوده  و تلاش  گسترده اي  در مجموعه  شهرداري براي  توسعه  اين  امر در حال  انجام  است .
وي  اظهار داشت : اعضاي  شوراي  اسلامي شهر تهران  نيزنگاهي  مثبت  براي  توسعه امكانات  ورزشي  پايتخت  دارند واميدواريم  با تلاش  مسئولان  در شهردارهاي  مناطق ، شاهد رشد كمي و كيفي  امكانات  ورزشي  در تهران  باشيم .
معاون  شهردار تهران  به  اتخاذ تصميمات  گسترده  در برنامه ريزي هاي  شهرداري تهران  براي  گسترش  ورزش  در شهر اشاره  و تصريح  كرد: اين  بر عهده  ما است  كه بتوانيم  با سرمايه گذاري  و برنامه ريزي ، وضعيت  نامطلوب  امكانات  ورزشي  درتهران  را تغيير دهيم .
در ادامه  اين  مراسم  شهردار منطقه  هفت  تهران  در سخناني  به  وضعيت  نامناسب اماكن  ورزشي  در شرق  اين  منطقه  اشاره  كرد و گفت : با بهره  برداري  از مجتمع ورزشي  ساعي  سرانه  اماكن  ورزشي  در اين  منطقه  به  ۲ سانتي متر مي رسد كه  بااستانداردهاي  جهاني  فاصله  بسياري  دارد.
«حسين  صادقي» افزود: اين  مجتمع  در زميني  به  مساحت  سه  هزار و ۷۰۰ متر و با امكانات  «استخر، سونا و بدنسازي»، براي  استفاده  شهروندان  احداث شده  است .
وي  خاطر نشان  كرد: شهرداري  اين  منطقه  تلاش  جدي  براي  افزايش  مراكز ورزشي براي  جوانان  و نوجوانان  به  كار خواهد گرفت .
موقعيت فوتبال ايران
به فوتبال خوشبين باشيم، اين فوتبال با انبوه عظيم جواناني كه در پشتش حركت مي كنند آينده خوبي خواهد داشت. ۶۶ ميليون جمعيت و ۵/۶۴ درصد آن جوان زير ۲۵ سال يعني پتانسيلي كه به شما امكان سرمايه گذاري در اين رشته را مي دهد.
فوتبال را بايد جدي تر و خاص ترديد، بودجه و امكانات را به فوتبال بدهيد، مسير حركت را مشخص كنيد و پس از چند سال نتيجه آن را ببينيد. تيم ها در رده نوجوانان، جوانان، اميد و بزرگسالان جزو بهترين هاي آسياست .نيوزلند به راحتي سه گل از ما مي خورد و تيم همچنان در حال موفقيت و سازندگي است. طي پنجاه سال اخير بازيكنان بزرگي به فوتبال ما معرفي شده اند كه نسل به نسل جانشينان آنان آمده اند و رفته اند. تأكيد بر آن است كه براي فوتبال برنامه جداگانه ، و بودجه بيشتري در نظر بگيريد. اين فوتبال پس از برنامه ريزي اوليه قادر است به خودكفايي برسد. يادمان باشد اين رشته را با ديگر رشته ها در يك ظرف قرار ندهيم. فوتبال ايران قادر است از اين موقعيت هم فراتر رود و اگر....
درس تربيت بدني در تمام پايه هاي تحصيلي
معاون  تربيت  بدني  و تندرستي  وزارت  آموزش  و پرورش  گفت : تا پايان  سال  ۸۴ درس  تربيت  بدني  در تمام  پايه هاي  تحصيلي  تدريس  مي شود.
«سيدنصرالله  سجادي» گفت: در تابستان  سال  جاري  ۸۰۰ هزار معلم  كلاس اول  ابتدايي  كشور دوره هاي  علمي و عملي  تدريس  كتاب  تربيت  بدني  را گذرانده اند.
وي  گفت : براي  معلمين  كلاس هاي  دوم  و سوم  ابتدايي  نيز دوره هاي  آموزشي خاصي  براي  ساعت  تربيت  بدني  برگزار خواهد شد.
وي  اضافه  كرد: همچنين  در مراكز تربيت  معلم  در جذب  معلمين  ابتدايي  آزمون آمادگي  جسماني  و مهارتهاي  ورزشي  انجام  مي شود تا مهارت  لازم  را براي  تدريس درس  تربيت  بدني  داشته  باشند.
سجادي  با اعلام   اينكه  توزيع  تجهيزات  و امكانات  ورزشي  درس  تربيت  بدني مدارس  ابتدايي  شامل  وسايل  مورد نياز انجام  بازيهاي  دبستاني  در مدارس  آغاز شده ، گفت : در مدت  دو سال   آينده  تمامي مدارس  ابتدايي  كشور به   اين  امكانات  مجهز خواهند شد.
معاون  تربيت  بدني  و تندرستي  وزارت  آموزش  و پرورش  گفت : اعلام  كمبود ۱۷هزار مربي  ورزش  به  معناي  بدون  معلم  بودن  درس  تربيت  بدني  نيست ، چون  كمبودها را با جذب  مربيان  ورزش  حق التدريس  متخصص  رفع  كرده ايم ، ولي  در صورت صدور مجوز استخدام   اين  كمبود به  طور اصولي  رفع  خواهد شد.
سجادي  در مورد توزيع  شير رايگان  بين  دانش  آموزان  مدارس  ابتدايي  گفت : طرح  توزيع  شير كه  سال  گذشته  بين  شش  استان  انجام  شد و قرار بود در سال جاري  در شانزده  استان  اجرا شود، با حمايت  كامل  شوراي  اقتصاد و سازمان مديريت  امسال  در بيست  و چهار استان  و در بين  شش  ميليون  دانش  آموز هفته اي ۳ روز و هر بار دويست  سي سي  شير توزيع  مي شود و تا پايان  سال   آينده  بيست و هشت  استان  كشور تحت  پوشش   اين  طرح  قرار مي گيرند.
وي  در مورد كمبود مربيان  بهداشت  مدارس  گفت : امسال  پنج  هزار مربي  بهداشت به  صورت  خريد خدمت  و قراردادي  با تعاوني هاي  بهداشت  مدارس  در مدارس ابتدايي  و راهنمايي  شروع  به  فعاليت  مي نمايند و اين  اقدامي در راه  واگذاري بخشي  از فعاليتهاي  دولتي  به  بخش  خصوصي  است .
سجادي  در مورد اجراي  طرح  مدرسه  قهرمان  در مسابقات  آموزشگاه هاي  كشور گفت : طبق  نظر فدراسيون  جهاني  ورزش  مدارس ، تيم هاي  قهرمان  مدارس  كشور بايد در مسابقات  جهاني  مدارس  شركت  نمايند و اين  طرح  براي  اولين  بار در سال  جاري در كشورمان  اجرا شد.
معاون  تربيت  بدني  و تندرستي  وزارت  آموزش  و پرورش  امكانات  ورزشي  كشورمان را براي  برگزاري  مسابقات  جهاني  مدارس  مطلوب  دانست  و افزود: فدراسيون ورزشي  مدارس  در اجلاس  آذر ماه  فدراسيون  جهاني  مدارس  به  عنوان  هيأت  اجرايي اين  فدراسيون  پذيرفته  خواهد شد.

جسي اوونس
محمد رضا منصوريان- قهرمان دوهاي سرعت، با مانع و پرش طول از آمريكا. همان كسي كه با اثبات شايستگي هاي سياهپوستان در المپيك ۱۹۳۶ برلين، خشم آدولف هيتلر رهبر آلمان را برانگيخت.
اوونس كه فيزيك بدني درخشان و توان و استعداد فراوان داشت در ۲۵ ماه مه سال ۱۹۳۵، شاهكاري انجام داد كه هنوز بزرگ ترين كار در تاريخ دووميداني محسوب مي شود. وي در بعد از ظهر روز ياد شده ابتدا با كسب ركورد ۴۰/۹ ثانيه با ركورد جهاني ۱۰۰ يارد مساوي كرد. سپس در تنها تلاش (پرش) خود، ركورد جهاني تازه اي براي پرش طول به ميزان ۱۳/۸ متر برپا كرد كه اين ركورد ۲۵ سال تمام پا بر جا ماند.
به دنبال اين ركوردها، وي در مواد ۲۲۰ يارد و ۲۲۰ يارد با مانع نيز ركوردهاي دنيا را شكست. زمان هاي ثبت شده آن روز براي اين دو ماده، به ترتيب ۳/۲۰ ثانيه و ۶/۲۲ ثانيه بودند. اين دو ركورد از سوي فدراسيون بين المللي دووميداني به عنوان ركوردهاي جهاني ۲۰۰ متر و ۲۰۰ متر با مانع نيز تلقي شدند.
بدين ترتيب حاصل كار اوونس در آن بعدازظهر طلايي ۲۵ ماه مه سال ۱۹۳۵ پيدايش ۶ ركورد تازه جهاني بود. جالب اينكه اين ۶ ركورد در فاصله زماني تنها ۴۵ دقيقه خلق شدند!
در سال ۱۹۳۶ اوونس به المپيك برلين، جلا و شكوهي خاص بخشيد. وي ۴ مدال طلا برد و به علاوه موفق شد ۱۲ ركورد تازه براي بازي هاي المپيك در مواد ۱۰۰ و ۲۰۰ متر، پرش طول و ۱۰۰*۴ متر امدادي بجا گذارد. تيم دووميداني آمريكا كه اوونس را همچون دري گرانبها ميان خود داشت توانست ۲ بار ركورد جهاني ۱۰۰*۴ متر امدادي را در جريان آن بازي ها بهتر كند. كه زمان حاصل آنان در فينال آن ماده ۸/۳۹ ثانيه اعلام شد. اوونس در دور دوم دوي ۱۰۰ متر با ركورد جهاني اش به ميزان ۲/۱۰ثانيه مساوي كرد، اما به دليل آنكه وزش غيرطبيعي باد اوونس را ياري كرده بود، از پذيرش اين ركورد خودداري گرديد.
اوونس در سن ۲۳ سالگي حرفه اي شد و در نتيجه اين سئوال بي جواب ماند كه اگر اوونس آماتور باقي مي ماند و از تمامي قدرت و استعداد نهفته در وجودش بهره مي برد، چند ركورد جهاني از او به جا مي ماند.
اوونس در سال ۱۹۸۰ بر اثر كسالت در گذشت،  اما افسانه او همواره باقي و زنده است.
فرانس بكن باوئر
فوتباليست صاحب كلاس آلماني كه افتخارات او پايان و محدوديتي ندارد. هر چه جام و عنوان و پيروزي است، اثري از آن در كارنامه اين بزرگمرد نيز هست. بكن باوئر كه به نام قيصر مشهور است ۳ بار به همراه تيمش باير مونيخ در جام قهرماني باشگاههاي اروپا به پيروزي رسيد و جام حذفي و جام دوره اي (بوندس ليگا) را نيز بارها فتح كرد.
بكن باوئر با تيم ملي آلمان نيز افتخارات والائي كسب كرده است. ابتدا با اين تيم در جام جهاني ۱۹۶۶ لندن هنگامي كه ۲۰ سال بيشتر نداشت به مدال نقره و مقام دومي جهان رسيد. سپس در سال ۱۹۷۰، زماني كه پخته تر شده بود در مكزيكو مقام سومي دنيا را با يارانش جشن گرفت و وقتي جام جهاني ۱۹۷۴ مونيخ فرا رسيد بكن باوئر و يارانش سهم بيشتري مي خواستند كه صد البته سهم خود را ستاندند: با كسب عنوان نخست و قهرماني در جام.
بكن باوئر با تيم ملي آلمان در جام ملت هاي اروپا به سال ۱۹۷۲ نيز موقعيتي بزرگ داشت. قيصر اينجا نيز يك مدال طلا به حساب خود واريز كرد و در جام ملت هاي ۱۹۷۶، سهم بكن باوئر و همبازيانش مدال هاي نقره و مقام دومي بود.
بكن باوئر دو بار هم توپ طلاي فوتبال اروپا را به عنوان شايسته ترين فوتبالباز اروپايي تصاحب كرد: در سال هاي ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶. وي در سال ۱۹۷۷ در ميان حيرت و خشم هموطنانش بايرن و آلمان را ترك گفت و به ايالات متحده رفت تا به تيم كاسموس نيويورك بپيوندد. اين جلاي ديار به قيمت از دست دادن پيراهن ملي و غيبت در جام جهاني ۱۹۷۸ و جام ملت هاي ۱۹۸۰ اروپا تمام شد. بكن باوئر در تابستان سال ۱۹۸۰ به وطنش بازگشت و به عضويت تيم هامبورگ درآمد و هر چند مثل هميشه  خوب بازي كرد و مفيد واقع شد، اما ديگر قيصر نشد.
فرانس بكن باوئر بي شك از بهترين هاي مطلق فوتبال در دهه ۷۰ بشمار مي رود. كنترل و مهارت هاي فردي در فوتبال و شخصيت اجتماعي وي مثال زدني و درك فوتبال وي فوق العاده است.