قبل  از تولد فرزند چهارمم ، من  و همسرم  واقعاً فكر مي كرديم  كه  همه  چيز را راجع  به  بچه داري  مي دانيم  و پدر و مادر خوبي  هستيم . به  هر حال  ۳ پسر را بزرگ  كرده  بوديم  و به  راحتي  مي توانستيم ، نيازهاي  آنان  راشناسايي  و رفع  كنيم . در واقع  هميشه  فكر مي كردم ، والديني  كه  درباره  نيازها و رفتارهاي  كودكانشان  گله  و شكايت  دارند، بيشتر اغراق  مي كنند. تا اين كه  فرزند چهارممان  به  دنيا آمد. با تولد او در واقع  وظيفه  ما به  عنوان  پدر و مادر به  كلي  زيرسؤال  رفت . كودك  ما هميشه  در حال  گريه  بود مگر زماني  كه  در آغوش  يكي  از ما يا زير سينه  مادرش  بود. ما تمام  حقه هاي  قديمي مان  را امتحان  كرده  بوديم ، اما هيچ  كدام  جواب  نداده  بود. ديگر مرتب  ازهمسرم  اين  جمله  را مي شنيدم : «من  نمي توانم  بچه  را زمين  بگذارم  چون  جيغش به  هوا مي رود.» آنچه  بعدها برايمان  آشكار شد، اين  بود كه  اين  كودك  نياز داشت  كه تمام  مدت  با ما در ارتباط باشد تا احساس  امنيت  و شادي  كند. روش  قديمي  ما دربچه داري  هيچ  اثري  در او نداشت  و در واقع  اين  بچه  به  ما آموخت  يك  پدر و مادر واقعي  بايد چگونه  باشند. نكاتي  را كه  درزير به  شما خاطرنشان  مي شوم ، همان  چيزهايي  است  كه  من  پس  از تولد فرزند چهارمم  آموختم .
۱ـ پاسخ  مثبت  به  نيازهاي  كودك 
مثل  تمام  والدين  دنيا ما هم  از لوس  كردن  ولوس  شدن  بچه هايمان  مي ترسيديم  اما ترسمان  تا زماني  كه  آخرين  فرزندمان  به  دنيا آمد، آن قدر جدي  نبود. او بيشتر از تمام  بچه هاي  ديگر به  توجه  و مراقبت  نياز داشت  و ما نگران  بوديم  كه  نكند بازيچه  دست  اين  بچه  بشويم . آيا ما هر بار كه  او را در آغوش  مي گرفتيم  يا به  گريه هايش  پاسخ  مي داديم ، بيشتر تحت  سلطه  او قرار مي گرفتيم  و ابهت مان  را به  عنوان  پدر و مادر از دست مي داديم ؟ كتاب هاي  زيادي  در اين  باره  خوانديم ، اما همه  آنها بي فايده  بود. هيچ  فصلي  راجع  به  دخترمان  در كتاب ها توضيح  داده  نشده  بود ولي  به  هرحال  كودك  ما باتمام  آن  خصوصيات  آنجا بود و ما بايد فكري  به  حالش  مي كرديم .
آنچه  كه  ما سرانجام  فهميديم ، اين  بود كه  كودك  ما دقيقاً مي داند چه  مي خواهد و آن قدر روي  خواسته اش  پافشاري  مي كند تا ما دركش  كنيم . او كوچك تر از آن  بود كه  بخواهد ما را گول  بزند و فقط مي خواست  با ما ارتباط برقرار كند و ما با پاسخ  دادن  مكرر به  او توانستيم  ياد بگيريم  كه  چطور او را آرام  كنيم . در واقع  ما توانستيم  يك  حس  بسيار قوي  امنيت  را در درون  او پرورش  دهيم . يك  بار يكي  از دوستان  ما كه  روان شناس  كودك  بود به  ما گفت  كه  هميشه  گريه  بچه  از روي  عصبانيت  يا نياز نيست  بلكه  او بيشتر چشم  انتظار است ، چون  مي داند شما صدايش  را مي شنويد و آن  چيزي  است  كه  تمام  كودكان  به  آن  نياز دارند، اين كه  مي دانند شما به  آنها گوش  مي دهيد. حال  اگر كودك  شما چه  يك  بار چه  بيست  بار در روز بي قراري  كند و نق  بزند، او را در آغوش  بگيريد، برايش  آواز بخوانيد يا همان  كاري  را بكنيد كه  او دوست  دارد. اين  همان  چيزي  است  كه  كودك  شما را قوي  و مطمئن  مي كند.

۲ ـ دريابيد كه  بعضي  اوقات  بچه ها بي هيچ  علتي  گريه  مي كنند
ممكن  است  جايش  را نگاه  كنيد كه  نكند جايش  را خيس  يا كثيف  كرده  باشد. به  او غذا يا شير بدهيد، دماي  بدنش  را چك  كنيد و هيچ  چيز غيرعادي  پيدا نكنيد. قبل  از اين كه  خودتان  را به  دردسر يا نگراني  بيندازيد. به  خاطر داشته  باشيد شما باعث  گريه  فرزندتان  نيستيد و مجبور نيستيد كه  حتماً او را از گريه  باز داريد. بچه ها به  خاطر خواسته هاي  دروني شان  و به  خاطر خلق  و خويشان  گريه  مي كنند. بعضي ها بيشتر و شديدتر از بقيه  مي گريند حتي  وقتي  كه  در آغوش  گرم  والدين شان  هستند. آنها اين  كار را انجام  مي دهند نه  به  خاطر اين كه  والدينشان ، پدر و مادر خوبي  نيستند، فقط به  خاطر اين كه  بعضي  بچه ها راهشان  براي  ابراز احساسات   اين گونه  است . وظيفه  شما فقط اين  است  كه  او را حمايت  كنيد و در آغوش  بگيريد تا او احساس  بهتري  كند. بقيه  بسته  به  اين  است  كه  چه  موقع  گريه  او بند بيايد.
يك  نكته : اگر هر كاري  براي  رضايت  و آرامش  كودكتان  كرديد، اما موثر واقع  نشد، بهتر است  همسرتان ، مادرتان  يا كس  ديگري كه  در خانه  است ، صدا كنيد تا كودك  را ازشما بگيرد و شما بتوانيد كمي  استراحت  كنيد. وقتي  اعصابتان  آرام  شد، بچه  نيز احساس  راحتي  بيشتري  خواهد كرد.

۳ ـ خودتان  را جاي  كودكتان  بگذاريد
و از ديد او به  دنيا نگاه  كنيد
يكي  از مهمترين  چيزهايي  كه  فرزندمان  به  ما آموخت  اين  بود كه  موقعيت ها را از ديد او تجربه  كنيم . يك  شب  زماني  كه  فرزندم  فقط چند هفته  از عمرش  مي گذشت ، همسرم  آن قدر از رفتن  و سر زدن  به  بچه  به  هنگام  گريه  او خسته  شده  بود كه  او را بغل كرده  و به  رختخوابمان  آورد و گفت : «من  اهميت  نمي دهم  كه  كتاب ها در اين  باره  چه  مي گويند، فقط مي خواهم  چند ساعت  آرام  بخوابم . اين  مادر و كودك  بالاخره  توانستند مدتي  در كنار هم  آرام  بخوابند. همان  طوري كه  من  در كنار آنها دراز كشيده  بودم  و آن  دو را با لذت  مي نگريستم ، سعي  كردم  از ديدگاه  كودكم  به  دنيا نگاه  كنم . اگر من  هم  به  جاي  او بودم . ترجيح  مي دادم  كه  تنها بخوابم  يا دركنار دوست داشتني ترين  فرد زندگيم  باشم ؟ ممكن  است  خوابيدن  فرزند در كنار پدر ومادر از نظر بسياري  كار درستي  نباشد، اما براي  ما كه  خيلي  كارساز بود.
ديدن  چيزها از ديدگاه  نوزادمان  كمك  بسياري  كرد تا ما بتوانيم  خواسته ها و نيازهاي  برادرهاي  او را هم  راحت تر بفهميم . براي  مثال  يكي  از فرزندانمان  كه  تازه  راه  افتاده  بود، بازي  را بسيار دوست  داشت  و اگر ميان  بازي  حواسش  را پرت  مي كرديم ، شديداً كج  خلقي  مي كرد. با گذاشتن  خودمان  به  جاي  او دريافتيم  كه  او براي  ايجاد تمركز نياز به  زمان  دارد. مثلاً به  جاي  اين كه  به  او بگوييم  «بلند شو بازي  بس  است» به  اوگفتيم : «پنج دقيقه  وقت  داري  تا با اسباب  بازي هايت  خداحافظي  كني ، چون  وقت  خواب  است .» و ديديم  كه  چه  نتيجه  خوبي  داشت .
يك  روز ديگر، فرزند ديگرمان  كه  دو ساله  بود در يخچال  را باز كرد، يك  شيشه  شير از قفسه  برداشت ، آن  را روي  زمين  انداخت  و شكست . من  تقريباً از كوره  در رفتم  و بچه  شروع  به  گريه  كرد، اما همسرم  او را درآغوش  گرفت  و با او شروع  به  صحبت  كرد. كم كم  كودك  آرام  شد و گريه اش  بند آمد. وقتي  از همسرم  پرسيدم  كه  چطور توانست  آن  قدر خونسرد برخورد كند، او گفت : من فقط از خودم  پرسيدم  اگر من  جاي  او بودم ، دوست  داشتم  مادرم  با من  چه  برخوردي  داشت  و من  همان  برخوردي  را كردم  كه  ازمادرم  انتظار داشتم .

۴ ـ تقويت  نقاط قوت  كودك 
هدف  نهايي  يك  پدر و مادر رشد كردن  كودك  از لحاظ جسمي ، عقلي  و احساسي است . براي  انجام  اين  امر والدين  ناچارند كه  سطح  نيازهاي  كودك  را دريابند. هر كودك  يك  سطح  شخصي  از نيازها و خواسته ها دارد و اگر نيازهاي  او برآورده  شود، او مي تواند استعدادهاي  بالقوه  خود را بالفعل  كند. متاسفانه  كودكاني  كه  به  ناز و نوازش  زياد نياز دارند، اغلب  كودكاني  وابسته ، بي قرار و ناآرام  خوانده  مي شوند و كودكاني كه  سرشان  به  كارشان  گرم  است ، اغلب كودكان  آرام  و مستقل  ناميده  مي شوند.
ما نمي دانستيم  كه  كودكمان  را چه  بناميم . او واقعاً كودك  ناآرام  و بي قراري  نبود. وقتي  كه او را در آغوش  داشتيم  و به  نيازهايش  پاسخ  مثبت  مي داديم ، ناميدن  او به  عنوان  يك كودك  وابسته  يا يك  كودك  لوس  هم  درست نبود، چون  او واقعاً اين طور نبود. به  نظر نمي آمد كه  گريه هاي  او زماني  كه  تنها بود ازدرد باشد چون  وقتي  در آغوش  ما قرار مي گرفت  آرام  مي شد. خلاصه  پس  ازمشورت  با والديني  كه  فرزندي  مثل  ما داشتند، دريافتيم  كه  كودك  ما كودكي  است  كه  سطح  نيازهايش  بسيار بالا است .
در مدتي  كه  من  تجربه  پزشكي  اطفال  داشتم ، به  اين  نتيجه  رسيده  بودم  كه  چنين  كودكي  از نظر روان شناختي  كودك  سالمي است ، فقط نيازهاي  او نسبت  به  كودكان  ديگر بسيار افزون تر است . زماني  كه  والدين  درمانده  براي  مشورت  به  من  مراجعه  مي كردند و درباره  كودك  وابسته شان  از من  مي پرسيدند، منتظر بودند كه  من  يك  سري  صحبت هاي  منفي  به  آنها ارايه  دهم  مانند: شما فرزندتان  را زياد بغل  مي كنيد. شايد به  خاطر شيرتان  باشد كه  بي قراري  مي كند و كودك  شما بر روي  شما مسلط است . تمام  اينها باعث  مي شود كه  آنها فكر كنند كودك بدي  دارند چون  از او بد نگهداري  مي كنند و يا تقصير آنهاست  كه  بچه شان  اين  طوري  است . اما به  محض  اين كه  من  به  آنها مي گفتم كه  فقط فرزندشان  سطح  نيازهايش  بالاست ، مي توانستم  احساس  آرامش  خاصي  را درچهره  آنها مشاهده  كنم . لابد با خود مي گفتند بالاخره  كسي  پيدا شد كه  از اين  بچه  به  خوبي  ياد كند. به  كار بردن  چنين  عباراتي  نشان  مي دهد كه  كودك  اين  چنيني ، آدمي خاص ، باهوش  و بي نظير است  و همه  اينها به  شخصيت  خاص  او برمي گردد نه  به  خطا و اشتباه  والدين . در واقع  اين  نشان  مي دهد كه  كودك  ما به  نوازش  بيشتر، درك  زياد و اهميت  بيشتر نياز دارد، همين  و بس . اين  كودكان  بسيار حساسند. درك  عميق  دارند و آنچنان  كه  تحقيقات  نشان  مي دهد، دربزرگسالي  آدم هاي  خلاقي  مي شوند. درنهايت  تمامي  كودكان  و بزرگسالان ، رفتارها و هنجارهايي  دارند كه  ممكن  است   زمان هايي  مشكل  بشود با آنها كنار آمد. اگر شما هميشه  كودكتان  را با كلمات  مثبت  توصيف  كنيد، خيلي  راحت تر مي توانيد بر روي  خصوصيات  هيجان  انگيز آنها تمركز كنيد تا اين  كه  او را هميشه  كودكي  ناآرام  و بي قرار بناميد.

۵ ـ شخصيتش  را شكل  دهيد نه  اين كه او را كنترل كنيد
يكي  از ابتدايي ترين  راهكارهايي  كه  من  و همسرم  به  عنوان  يك  پدر و مادر آموختيم  اين  بود كه  در وهله  اول  مشكلات  خود را برسر بچه ها خالي  نكنيم . اين  به  ما كمك  كردكه  بفهميم  اگر ما آن قدر خسته ايم  كه  نمي توانيم  كودكمان  را آرام  كنيم ، تقصير او نيست . وظيفه  ما اين  نيست  كه  رفتاركودكمان  را به  دلخواه  تغيير دهيم . ما بايد توقعاتمان  را نسبت  به  كودكمان  پايين  بياوريم  و او را بپذيريم  آن گونه  كه  هست ، نه آن  طور كه  ما دوست  داريم ، باشد. ما بايد خودمان  را مثل  يك  باغبان  فرض  كنيم . يك  باغبان  نمي تواند رنگ  گل ها يا زمان  گلدهي گل ها را تغيير بدهد اما مي تواند با جمع آوري  علف هاي  هرز از دور و بر گل ها كاري  كند كه  گل  بتواند به  خوبي  رشد كند و گل  بدهد. وظيفه  ما اين  بود كه  رفتاركودكمان  را در كانال  مناسبي  هدايت  كنيم . خصوصيات  خوب  او را پرورش  دهيم  تا استعداهاي  نهفته اش  به  خوبي  شكوفا شود نه  اين كه  هرز برود.

۶ ـ از او حمايت  كنيد
بزرگ  كردن  يك  بچه  كار بسيار سختي  است  و بعضي  اوقات  ما نياز داريم  كه  درباره  مشكلاتمان  با كسي  درد دل  كنيم . اما بايد بفهميم  كه  بايد در انتخاب  چنين  افرادي  دقت  كنيم . وقتي  مشكلاتمان  را با دوستان  وآشنايان  در ميان  مي گذاشتيم ، فكر مي كرديم ، كودكمان  تنها بچه اي  است  كه  نمي تواند هرگز بدون  كمك  ما آرام  باشد.فكر مي كرديم  هيچ كس  نمي تواند ما را درك كند، اما به  زودي  دريافتيم  كه  لازم  نيست  دوستانمان  را طرد كنيم ، بهتر است  ديگر باكساني  كه  در اين  باره  اطلاعات  درستي  ندارند، گله  و شكايت  نكنيم .

۷ ـ فقط بگوييد نه 
گاهي  اوقات  ساده  به  نظر مي رسد كه  هرچه  كودك  مي خواهد به  او بدهيم . والديني  كه  كودكي  مثل  ما داشته  باشند، اغلب  براي  نه  گفتن  به  كودكشان  مشكل  پيدا مي كنند. چون  تا به  حال  به  نيازهاي  كودكشان  پاسخ  مثبت  داده اند. اگرچه  اين  بسيار حياتي  است  كه  والدين  ياد بگيرند چه  موقع  به  كودك  جواب  مثبت  و چه  زمان  پاسخ  منفي  بدهند. زماني كه  كودك  ما تازه  به  راه  افتاده  بود، به  سختي  مي توانست  منتظر بماند. وقتي  كه  چيزي  يا كسي  را مي خواست ، همان  لحظه  مي خواست  به  او برسد، اما ما سعي  كرديم  به  او بياموزيم  كه  هميشه  همه  چيز در دسترس  نيست ، چون  ما بيش  از اندازه  ازخودمان  مايه  گذاشته  بوديم . سرانجام  او دريافت  كه  بعضي  اوقات  نيازهاي  ديگران  به  او مقدم  است  و اين كه  او نبايد هميشه  به آنچه  مي خواهد، برسد.

۸ ـ از خودتان  مراقبت  كنيد
زماني  كه  كودك  ما ۶ ماهه  بود دريافتيم  پدر و مادر چنين  كودكي  بودن  مي تواند اثر غير قابل  انكاري  روي  رابطه  ما به  عنوان  پدر و مادر بگذارد. چنين  نوزادي  مي تواند به راحتي  بر همه  حكمراني  كند. زماني  كه  همسرم  به  من  گفت : «من  حتي  وقت  دوش گرفتن  هم  ندارم  چون  بچه  به  من  نيازبيشتري  دارد»، فهميدم  فاجعه اي  در حال  اتفاق  است . به  خاطر همسرم  و در نهايت  به  خاطر آرامش  و خوشبختي  خانواده  بايد به  او يادآور مي شدم ، آنچه  كه  اين  بچه  در وهله  اول  نياز دارد، يك  مادر سرحال  و خوشحال  است ، اما ديگر موعظه  كردن  بس  بود. سعي  كردم  هر وقت  كه  بيكارم ، مسئوليت  بچه  را به  عهده  بگيرم . او را به گردش  ببرم  تا براي  مدتي  همسرم  نفسي  تازه  كند. براي  پرورش  چنين  كودكي  ما نياز داشتيم  كه  وقت  بيشتري  براي  خودمان  بگذاريم . ما مي دانستيم  اگر رابطه  ما مستحكم  نباشد، خانواده  از هم  مي پاشد. هميشه  در اين  فكر بودم  كه  آيا تلاش هاي  ما براي  رشد و پرورش  بچه  موثر واقع  خواهد شد. اما حالا كه  او براي  خود خانمي  شده  است ، نتيجه  تلاش هايمان  را مي بينيم  و دريافتيم  با پيروي  از نكاتي  كه  گفته  شد، توانستيم  كودكي  مستقل ، قابل  اعتماد و قابل  احترامي  بار بياوريم . فكر مي كنيد يك  پدر و مادر به  جز اين  ديگر چه  انتظاري  مي توانند داشته  باشند؟!
تاليف : دكتر ويليام  سيرز
مترجم : ماندانا ناصر

افسانه تيمورشاهي
نرسيدن مواد مورد نياز به بدن، شخص را دچار سوءتغذيه (كاشكسي)، قطع عادت ماهانه و سرانجام مرگ زودرس مي كند. اين بيماري را گاهي «محدود سازنده» مي نامند.آمار به دست آمده نشان داده اين بيماري در جنس مونث ۱۰ تا ۲۰ بار شايع تر از جنس مذكر و شروع آن در دوران نوجواني است. بروز آن در طبقات اجتماعي - اقتصادي بالا، خانم هاي سخت كوش و موفق و افراد حرفه اي نظير مانكن ها كه براي لاغري اهميت خاصي قايلند، بيشتر است
بيماري هاي رواني و شاخه هاي متعدد آن در چند سال اخير مورد توجه بسياري از مردم و روان شناسان قرار گرفته و به علت مشكلات عديده اي كه شاهد آن هستيم ناهنجاري هاي رواني نمود بيشتري در جامعه پيدا كرده است كه براي رفع آن به رسيدگي و برنامه ريزي عميق احتياج است. مردان و زنان براي برطرف كردن مشكلات رفتاري كه در خود و يا اطرافيانشان مي بينند بايد مراجعه به روانكاو و روان پزشك را مهم تلقي كرده و هيچ گاه از آن ابا نداشته باشند تا بتوانند از طريق اصولي مشكل را حل كرده و مانع افزايش آن شوند.
در اين ميان رسيدگي به اختلالات رواني زنان به علت نقش مهم آنان در خانواده و جامعه بيشتر حايز اهميت است.
روان پزشكي شاخه اي از علم طب است كه با تشخيص، فهم و درمان اختلالات رواني سر و كار دارد. روان پزشكي تحت نفوذ عقايد بقراط - پدر علم طب - و عقايد فلاسفه اي مانند افلاطون و ارسطو به  وجود آمده است. روان پزشكان اختلالات رواني بين زنان و مردان را مشترك مي دانند، ولي بعضي اختلالات در زنان و برخي ديگر در مردان بيشتر است كه اين تفاوت مربوط به ساختار بيولوژيك آنهاست.
دكتر مهشيد فروغان، عضو هيات علمي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، شايع ترين اختلال در زنان را افسردگي مي داند كه در زنان دو برابر مردان است. گفت و گوي همشهري جمعه با او را مي خوانيد.
***
خانم فروغان به نظر شما علل وجود افسردگي در زنان چيست؟
محققان اشتغال مفرط به خانه داري در خانم ها را باعث به  وجود آمدن حس درماندگي، موقعيت اجتماعي نامعلوم و موقعيت غيرفعال آنان دانسته و آن را زمينه ساز بروز اين بيماري در اين دسته از خانم ها مي دانند. مسايل ديگري كه باعث بروز افسردگي در زن ها مي شود، اختلافات زناشويي، عدم رضايت از زناشويي، ازدواج اجباري و از دست دادن يكي از والدين در كودكي است.
علل بيولوژيك تا چه اندازه در اين عامل موثر است؟
دليل محرز ديگر براي اين بيماري هورمون هاي ترشح شده در طول دوران عادت ماهانه در بدن است كه شروع و قطع آن به طور متناوب روحيات زنان را تحت تاثير قرار مي دهد. خانم ها معمولاً قبل از قاعدگي دچار افسردگي، اضطراب و عصبانيت مي شوند كه با پايان يافتن دوره آن، اين مشكلات نيز رفع مي شود. اگر فرد در اين مدت با وضعيت خود آشنا باشد، مي تواند با در نظر گرفتن موقعيت خود و اطرافيان بهتر با مشكلات كنار آمده و با اطرافيان دچار اختلاف و درگيري نشود.
با اين اوصاف راه هاي درمان افسردگي چيست؟
محرك هاي خارجي در محيط بيروني ممكن است منشايي براي بروز افسردگي ها باشد، ولي گاهي اوقات وقتي علت خاصي در محيط اطراف شخص بيمار پيدا نشد كه بتوان بيماري را به آن نسبت داد، براي درمان بايد حتماً به پزشك مراجعه كرد تا از طريق درمان طبي به آن رسيدگي شود. بعضي مواقع افسردگي بعد از زايمان و دوره يائسگي معمولاً شديد و احتياج به درمان مخصوص دارد.
در جايي مي توان افسردگي را بدون پزشك و با كمك خود فرد بيمار مداوا كرد كه استرس محيطي بر فرد تاثيرگذار بوده و باعث بروز اختلال شده باشد و از طرفي اختلال زياد شديد نبوده و خود بيمار نيز آمادگي براي بهبود افسردگي داشته باشد. با اين شرايط مي توان به روان درماني، اضافه  كردن فعاليت هاي بدني از طريق ورزش، انجام كارهاي هنري و دستي و تغيير دادن شرايط موجود به درمان كمك كرد.
خانم دكتر چطور مي توان از بروز افسردگي به خصوص در زنان جلوگيري كرد؟
بانوان مي توانند با آموزش مسايل بهداشتي، تغيير در سبك زندگي و روابط اجتماعي و افزايش فعاليت هاي فيزيكي خود مانع به وجود آمدن افسردگي شوند و در همين زمينه لازم است حتي المقدور در زندگي خود ايجاد اشتغال كنند لزوماً اين اشتغال نبايد خارج از خانه بوده، بلكه مي تواند در منزل نيز به انجام كارهاي مختلف پرداخته و از نتايج آن بهره مند شوند، علاوه بر آن اگر خانم ها مشكلاتي در روابط زناشويي دارند قبل از عميق شدن آن، بايد آن را بين خود حل كرده و اگر به راه حلي اساسي نرسيدند با روان پزشك و روانكاو در ميان بگذارند.
به غير از افسردگي، ديگر بيماري هاي رايج رواني كدام است؟
آلزايمر نوع ديگري از اختلالات عصبي است كه در سنين بالا و بيشتر در خانم ها به چشم مي خورد كه تاكنون منشا پزشكي مشخصي براي آن پيدا نشده است، اما پزشكان دو عامل طول سن زنان نسبت به مردان و يائسگي در دوران كهولت را از عوامل به وجود آورنده آلزايمر مي دانند. در حالي كه در سنين جواني، ترشح هورمون هاي زنانه، محافظ و بازدارنده،عامل به وجود آمدن اين بيماري است و زماني كه اين ترشحات قطع مي شوند، آلزايمر در خانم ها رفته رفته به چشم مي خورد.
اختلال عصبي ديگري كه در حال حاضر در جوامع مدرن رو به افزايش است، بي اشتهايي روحي است، در اين باره نيز توضيح دهيد.
اين بيماري بيشتر در جوانان به چشم مي خورد كه در آن خوردن غذا و گرفتن رژيم دلمشغولي دايمي شخص است. بيمار در حالي كه تحليل رفته احساس مي كند، چاق است. براي تشخيص اين اختلال نبايد بيماري فيزيكي معلومي مسئول كاهش وزن باشد. بيماران مبتلا از حفظ حداقل وزن طبيعي و متناسب با قد خود امتناع مي كنند. آنان مدام در حال رژيم غذايي هستند. بي اشتهايي رواني يكي از معدود بيماري هاي روحي است كه بدون رسيدگي و درمان پزشكي ممكن است به مرگ ختم شود.
نقش مد، رسانه هاي گروهي و خانواده در بروز اين بيماري چگونه است؟
بسيار موثر است، ضمن آن كه اگر خانواده ها افراط در نخوردن، ورزش زياد و رفتارهاي تغذيه اي غير قابل توجيه را در فرزندانشان مشاهده كردند، هوشيارانه عمل كرده و براي جلوگيري و درمان حتماً به پزشك مراجعه كنند. در اين بيماري مشاهده مي شود كه بعد از خوردن مقدار ناچيزي مواد غذايي، اصرار به استفراغ عمدي و خارج كردن مواد از بدن دارند، حتي براي اين كار از «ملين »ها نيز استفاده مي شود. اكثر رفتارهاي غير عادي براي كاهش وزن در خفا روي مي دهد.
نرسيدن مواد مورد نياز به بدن، شخص را دچار سوءتغذيه (كاشكسي)، قطع عادت ماهانه و سرانجام مرگ زودرس مي كند. اين بيماري را گاهي «محدود سازنده» مي نامند، چون برخلاف مبتلايان به پراشتهايي رواني، مصرف غذايي خود را محدود مي سازند، گاهي اوقات نيز هر دو توام مشاهده مي شود.آمار به دست آمده نشان داده اين بيماري در جنس مونث ۱۰ تا ۲۰ بار شايع تر از جنس مذكر و شروع آن در دوران نوجواني است. بروز آن در طبقات اجتماعي - اقتصادي بالا، خانم هاي سخت كوش و موفق و افراد حرفه اي نظير مانكن ها كه براي لاغري اهميت خاصي قايلند، بيشتر است.
اين بيماري در مردها نادر است؟
در مقابل افراد بالا عده اي ديگر از پرخوري عصبي «بوليمي» رنج مي برند. پر اشتهايي رواني با مصرف كنترل نشده و سريع مقادير زياد غذا در مدت كوتاه مشخص است. ناراحتي هاي جسمي مثل درد شكم و احساس تهوع پايان دوره پرخوري عصبي است و در پي  آن احساس افسردگي يا بيزاري از خود ظاهر مي شود.
در اين اختلال نيز بيمار به طور مرتب از مسهل ها استفاده مي كند و يا ايجاد استفراغ كرده و به روش هاي غير معمول براي تخليه مواد خورده شده، متوسل مي شود. اين بيماري در زن ها نسبت به مردها شايع تر است. شروع آن كمي ديرتر از بي اشتهايي عصبي در دوره نوجواني يا ابتداي جواني بوده و به مراتب شايع تر از بي اشتهايي رواني است. مثل بيماران مبتلا به بي اشتهايي بسياري از اين بيماران نيز افسرده هستند.
علت به وجود آمدن اين مشكل چيست؟
اغلب تنش باعث ايجاد پرخوري رواني مي شود. افراد وقتي تحت فشار قرار مي گيرند راهي كه براي آرامش يافتن مدنظرشان است، خوردن است. اين افراد بايد سعي كنند تنش هاي موجود را كم كرده و اگر چند شغلي هستند از آن كاسته و اگر در طول روز فعاليت زيادي دارند از مقدار آن بكاهند و با استفاده از تكنيك هاي آرام سازي با از بين بردن تنش به آرامش برسند.
اين تكنيك ها را مي توان از طريق كتاب هاي موجود فرا گرفت. انقباض شديد عضلات و رها كردن تدريجي و منبسط كردن آنها مي تواند راهي براي رسيدن به آرامش روحي در فرد باشد.
درباره اضطراب هاي عصبي مداوم و بي دليل به عنوان يكي ديگر از اختلالات رواني موجود در خانم ها توضيح دهيد؟
اين اختلال نيز به عوامل اجتماعي و بيولوژيك بدن خانم ها نسبت داده مي شود.
شرايط اجتماعي مي تواند عامل زمينه ساز و آشكار استرس هاي رواني باشد و در اين مورد مي توان تغييرات در زندگي مثل ازدواج، طلاق، مهاجرت و ترك خانواده را ذكر كرد.عوامل به وجود آورنده اين اختلالات را به ارث، شرايط جسمي، شرايط محيطي مثل فقر، سطح طبقات پايين، بروز بلاياي طبيعي (سيل، تصادف و...) نسبت مي دهند.
به طور كلي «اضطراب» در روان پزشكي چه طور تعريف مي شود؟
اضطراب يعني احساس نا خوشايند و ناراحت  كننده و ترس از پيش بيني خطري كه منشا آن مشخص نيست.به نظر مي رسد افراد مضطرب از نوعي احساس ناامني رنج مي برند كه شايد نتيجه تجارب گذشته زندگي آنها باشد. اين كه در آينده چه اتفاقي خواهد افتاد. ترس به هم ريختن تعادل زندگي و آينده اي نامعلوم آنان را مي آزارد.
اين دسته افراد بهتر است شيوه  فعال داشته باشند و منتظر به وجود آمدن مشكل در زندگي نبوده بلكه فعالانه با قضايا برخورد كنند. با اين روش ترس و اختلال كاهش پيدا مي كند.
خانم دكتر در پايان بفرماييد مشكلات روحي چه تاثيري در مشكلات جسمي دارد؟
رابطه آن كاملاً مستقيم است، به طوري كه در هنگام بروز اين بيماري دليل فيزيكي در جسم بيمار پيدا نمي شود، ولي بيمار بدون دليل در يكي از دستگاه ها و قسمت هاي بدن دچار عارضه مي شود. براي پيدا كردن دليل چنين بيماري هايي بايد مشكلات و تنش هاي روحي فرد را بررسي كرد. اختلالات جسمي موجود ممكن است يكسان نبوده و به نوبت دستگاه هاي مختلف بدن را گرفتار كند.
مثلاً دختر نوجواني در يك سانحه مادر خود را از دست داده و تمام مسئوليت هاي خانه و خانواده به دوش او گذاشته شده بود. او با علاقه زيادي كه به تحصيل داشت به ناچار از عرصه مدرسه خارج شده و ترك تحصيل كرده بود.
مشكلات موجود در زندگي و مسئوليت هاي سنگيني كه بر دوش او نهاده شده بود، او را از نظر روحي آسيب پذير و حساس كرده بود كه اين اختلال خود را به صورت مشكل جسمي (فلج) نشان داد.

مدتي پيش سازمان ملل متحد اعلام كرد: براساس اهداف اين سازمان، نابرابري جنسي در آموزش ابتدايي و متوسطه تا سال ۲۰۰۵ و در سطوح ديگر تحصيلي تا ۲۰۱۵ بايد حذف شود و تمامي ۱۹۱ دولت عضو سازمان ملل متحد متعهد شده اند تا سال ۲۰۱۵ به هدف هاي مشخص برابري، آرامش و صلح در جهان دست يابند.
در گزارش سازمان ملل آمده بود بر اين اساس بايد نسبت افرادي را كه با روزي كمتر از يك دلار زندگي مي كنند به نصف كاهش داد و گرسنگي و فقر شديد را ريشه كن كرد.
بر اساس اين گزارش، با كاهش ميزان فقر و گرسنگي، ميزان مرگ ومير كودكان زير پنج سال تا دو سوم كاهش مي يابد. با كاهش فقر، بهداشت مادران بهبود مي يابد و نسبت مرگ ومير مادران با تامين امكانات بهداشتي در جهان تا سه چهارم كاهش مي يابد.
ايجاد اطمينان از پايداري محيط زيست و رعايت اصول توسعه پايدار در سياست ها و برنامه هاي كشوري از نابودي منابع محيط زيست جلوگيري مي كند.
با حفاظت از منابع زيست محيطي نسبت افرادي كه از دسترسي مداوم به آب آشاميدني سالم محروم هستند، به نصف مي رسد و نيز رفاه زندگي به ويژه براي حداقل ۱۰۰ ميليون زاغه نشين تا سال ۲۰۲۰ به حد چشمگيري تامين مي شود.
تامين نيازهاي ويژه كشورهاي كمتر توسعه يافته شامل صادرات بدون سهميه و تعرفه براي آنها، بخشش بيشتر بدهي هاي اين كشورها، لغو بدهي هاي دوجانبه رسمي كشورهاي فقير از ديگر اهداف سازمان ملل براي گسترش صلح در جهان است.
ارايه تسهيلات در بازپرداخت بدهي در درازمدت از طريق اقدامات ملي و بين المللي توسط اين سازمان، عامل موثري در كاهش فقر در چنين كشورهايي است.
در اين گزارش آمده است: ايجاد همكاري بخش خصوصي براي استفاده از فناوري جديد اطلاعاتي و برقراري ارتباطات براي دسترسي همگان در كشورهاي توسعه نيافته و كمتر توسعه يافته به اين فناوري، از ديگر اهداف اين هزاره توسط سازمان ملل است.