ترجمه: حسن سالاري
اشاره:
اغلب والدين مي خواهند دانش آموزان موفقي داشته باشند و براي دست يافتن به اين هدف،  از هيچ كوششي دريغ نمي كنند. با وجود اين، ممكن است آنان از نقش فعالانه خود در رسيدن به اين هدف، كمتر آگاه باشند و پرورش دانش آموز موفق را وظيفه انحصاري نظام  آموزشي و معلمان بدانند. اما تحقيقات نشان مي دهند دانش آموزاني در مدرسه موفق اند كه والدينشان آنان را براي مدرسه و يادگيري آماده مي سازند و خود اهل خواندن، نوشتن، بحث و گفت وگو، تجربه كردن و خلاصه آموختن هستند.
براي پرورش دانش آموز موفق، علاوه بر مدرسه، فضاي خانواده نيز بايد مساعد باشد و ارتباط موثري بين مدرسه و خانواده برقرار شود. در اين مقاله ،  بيست راهكار ساده و مفيد معرفي مي شوند كه به شما كمك مي كنند در پرورش دانش آموزان موفق به فرزندان خود و مدرسه ياري رسانيد.
۱. درباره تجربه هاي مثبت خود در مدرسه و خاطرات خوش آن دوران صحبت كنيد. حتي اگر خاطرات شما از دوران مدرسه همواره خوشايند نبوده اند،  با تأكيد كردن بر فرصت هاي مثبتي كه مدرسه براي فرزندتان فراهم مي سازد، به او كمك كنيد. به جاي اين كه بگوييد «تو امروز بايد به مدرسه بروي» مي توانيد بگوييد «شما از امروز رفتن به مدرسه را آغاز مي كنيد.»
۲. از معلمان، آموختن و تكليف منزل به نيكي ياد كنيد. نگرش مثبت شما به معلمان و مدرسه و برخورد مثبت با تكاليف منزل باعث نگرش مثبت فرزند شما به مدرسه و فعاليت هاي مرتبط با آن مي شود.
۳. آموختن را ادامه دهيد و دانش آموز بمانيد. كودكان در بسياري از موارد، والدين خود را الگوي خود قرار مي دهند. اگر شما با مطالعه يا شركت در دوره هاي آموزشي به وسعت بخشيدن به معلومات خود ادامه دهيد، فرزندتان مي بيند كه شما براي آموختن ارزش قائليد.
۴. به چيزهايي كه فرزندتان مي آموزد علاقه نشان دهيد. با پرسيدن و فراهم كردن زمينه براي مشاركت كودك در يك گفت وگوي صميمانه مي توانيد اهميت يادگيري را به او نشان دهيد. البته باز هم نگرش مثبت داشته باشيد. به جاي آن كه بپرسيد «امروز در مدرسه چه كار كردي؟» بهتر است بپرسيد «امروز چه كارهايي كردي كه واقعا دوست داشتي؟»،  «چه چيزهايي باعث شد احساس خوبي پيدا كني؟»،  «دوست داري درباره چه چيزي بيشتر بداني؟» يا «چه چيزهايي خواندي؟».
۵. اجازه دهيد فرزندتان به شما بياموزد. درس دادن، دوباره آموختن است. براي اين كه يادگيري فرزندتان را تقويت كنيد، به او اجازه دهيد مفاهيم جديد را به شما بياموزد. لازم نيست به او ثابت كنيد همه چيز را مي دانيد يا بهتر از او مي دانيد، بلكه بهتر است بگوييد «چه جالب! ممكن است بيشتر توضيح دهي؟»
۶. به فرزندتان كمك كنيد تا راه هاي بهره گيري از آموخته هايش را در زندگي روزمره پيدا كند. به نظر مي رسد هر چه اطلاعات كاربردي تر باشند، فرزند شما را به كسب اطلاعات جديد بيشتر تحريك مي كنند.
۷. در تله نمره گرفتار نشويد. هر چند نمرات براي ارزيابي ميزان يادگيري فرزندتان مفيدند، اما هدف اصلي، يادگيري است نه نمره. شرايطي را فراهم نكنيد كه به رقابت شديد براي كسب نمره منجر شود. به كودكتان بياموزيد كه راحت و آسوده باشد و بدون فشار رقابت، از يادگيري لذت ببرد.
۸. نمرات فرزندتان را با ديگران مقايسه نكنيد. چنين مقايسه هايي در اغلب موارد نتيجه معكوس دارند. بهتر است نمرات فرزندتان را با نمراتي كه پيش تر كسب كرده، مقايسه كنيد. «فكر مي كني چه قدر پيشرفت كرده اي؟»، «دوست داري بيشتر پيشرفت كني؟». «چگونه مي تواني اين كار را انجام دهي؟» و «من چگونه مي توانم به شما كمك كنم؟»
۹. توقعات خود را از فرزندتان واقعي سازيد. كودكتان را تشويق كنيد تا بهترين كاري را در مدرسه انجام دهد كه مي تواند. به خاطر داشته باشيد كه به طور طبيعي كودكان در برخي زمينه ها بهتر عمل مي كنند. به علاوه، به خاطر داشته باشيد كه كودك شما به خاطر آن چه كه هست و نه به خاطر آن چه كه انجام مي دهد، يك مورد خاص است.
۱۰. زمان و مكان مناسب و آرام بخشي را براي انجام تكاليف منزل در نظر بگيريد. بيشتر كودكان در زمان هاي معين و منظم بهتر مطالعه مي كنند. در اين مورد با فرزندتان به توافق برسيد. مكان ويژه اي براي تكاليف منزل داشته باشيد. اين مكان مي تواند يك ميز مناسب در گوشه اي از اتاق خودتان يا ميز آشپزخانه باشد. در اين مورد،  برنامه روزانه مشخصي داشته باشيد و محيط مساعدي را براي انجام تكاليف فراهم سازيد. بدون شك اين كار مهم جلوي تلويزيون به انجام نمي رسد. البته، بچه ها را از برنامه هاي مورد علاقه شان محروم نكنيد.
۱۱. هنگام انجام تكاليف منزل، فرزندتان را همراهي كنيد. تكاليف و برگه هايي را كه فرزندتان به خانه مي آورد، مرور كنيد و توجه خود را به آن چه كه او در حال انجام دادن آن است،  نشان دهيد. اين كار به شما فرصت مي دهد تا براي انجام كار او را تشويق كنيد و با مشكلاتي كه ممكن است در اين راه با آنها روبه رو شود، آشنا شويد. به علاوه، به او نشان مي دهيد كه براي كارهاي مدرسه ارزش قائليد.
۱۲. در انجام تكاليف منزل، نقش مشاور را ايفا كنيد و معلم خصوصي نباشيد. تكاليف منزل، كار فرزند شماست، نه وظيفه شما. پيشنهاد مي كنيم آن قدر كنار كودكتان ننشينيد كه از درستي پاسخ همه تكاليف مطمئن شويد. اشتباهات تكاليف، راهي است كه به معلم فرزند شما مي آموزد كه چه مفاهيمي را بايد بيشتر توضيح دهد. در عوض، نقش مشاور را داشته باشيد و هر وقت فرزندتان تقاضاي كمك كرد، به او كمك كنيد.
۱۳. فرزندتان را به مطالعه در منزل ترغيب كنيد. خواندن، سنگ بناي يادگيري بيشتر است. هر چه فرزند شما اين مهارت اساسي را بيشتر تمرين كند، فعاليت هاي مرتبط با يادگيري را بهتر انجام مي دهد. براي اين كه او را به خواندن ترغيب كنيد و خواندن را فعاليتي لذت بخش بسازيد، اجازه دهيد آن چه را كه دوست دارد، مطالعه كند. كتاب هاي ساده، مجلات و كتاب هاي طنزآميز را در اختيارش قرار دهيد. البته،  بهتر است به جاي آن كه برايش كتاب بخريد، او را به كتاب فروشي يا كتابخانه ببريد تا خودش كتاب هاي مورد علاقه اش را انتخاب كند. در اين راه فقط او را راهنمايي كنيد و حق انتخاب را به خودش واگذاريد. از كتابداران كتابخانه ها نيز مي توانيد كمك بگيريد.
۱۴. برنامه تربيتي منسجم و ثمربخشي را ترتيب دهيد. مسئوليت پذيري، همكاري و اعتماد به نفس به موفقيت كودك شما در كلاس درس كمك زيادي مي كنند و شما بايد در آموزش آنها به فرزندتان جدي باشيد. شايد لازم باشد در اين زمينه مطالعات گسترده تري داشته باشيد. به كتاب هايي كه در اين زمينه ها نوشته شده اند مراجعه كنيد.
۱۵. از برنامه انضباطي مدرسه حمايت كنيد. يك مدرسه همانند يك خانواده، به برنامه انضباطي منسجمي نياز دارد تا فرزندان ما احساس راحتي كنند و بتوانند بياموزند. اگر فرزندتان در مدرسه دانش آموز منضبطي شده است، با ادامه كار مدرسه در منزل، به او كمك كنيد درباره اين تجربه و اهميت آن بيش تر بياموزد. اگر با برنامه انضباطي مدرسه مشكل داريد،  با مدير مدرسه تماس بگيريد و پيشنهادهاي سازنده خود را مطرح كنيد.
۱۶. گزارش هاي نگران كننده را بررسي كنيد. معلمان، مانند والدين و دانش آموزان ممكن است اشتباه كنند. هيچ كس كامل نيست. با وجود اين، اگر فرزندتان راجع به كاري با شما صحبت كرد كه معلمش انجام داده و براي او ناخوشايند بوده است، محترمانه به سخنانش گوش دهيد اما به خاطر داشته باشيد ماجرا به آن تلخي كه مي شنويد، نبوده است. وقتي احساسات بچه ها جريحه دار مي شود، گاهي مبالغه مي كنند. اگر يك چنين وضعي شما را نگران كرد، با معلم فرزندتان تماس بگيريد و به جاي اظهار ناراحتي يا خصومت، نگراني خود را ابراز كنيد. با اين گونه چالش ها با ذهن باز برخورد كنيد.
۱۷. علاوه بر طرح مسأله، راه حل نيز پيشنهاد كنيد. اگر شما نگران موضوعي هستيد يا با مشكلي روبه رو مي شويد كه تصور مي كنيد به تصحيح نياز دارد و آن را با معلم فرزندتان هم در ميان گذاشته ايد، برخورد مثبتي داشته باشيد و براي حل آن نظر دهيد. اين شيوه باعث مي شود شما با معلم نوعي ارتباط مشاركتي و مبتني بر حل مسأله داشته باشيد.
۱۸. در مورد اطلاعات نادرست و شايعات حساب شده عمل كنيد. فرزند شما در مدرسه، اطلاعات مفيدي را ياد مي گيرد. اما ممكن است همراه اطلاعات نادرست و گاهي شايعات به خانه باز گردد. اگر با چنين مواردي مواجه شديد، پيش از هر چيز با معلم فرزندتان يا مدير مدرسه تماس بگيريد. البته، بهتر است به جاي تماس تلفني، با آنان نشست و گفت وگويي داشته باشيد.
۱۹. وقتي به مدرسه دعوت مي شويد، با كمال ميل بپذيريد. نشست هايي كه در مدرسه برگزار مي شوند، نه تنها اطلاعات مهمي را در اختيار شما قرار مي دهند بلكه به فرزندتان نشان مي دهد كه شما براي مدرسه و براي آنان ارزش زيادي قائليد. اگر معلم فرزندتان از شما خواست در كلاس درس هم شركت كنيد، بپذيريد.
۲۰. مدرسه را در جريان رويدادهاي منزل قرار دهيد. وقتي خانواده تحت تأثير تنش هايي مانند بيماري يا طلاق قرار مي گيرد، بچه ها بيشترين تأثير را مي پذيرند. به معلم فرزندتان اجازه دهيد از اين شرايط مطلع شود. او در اغلب موارد مي تواند به شما كمك كند. به علاوه، وقتي او در جريان قرار مي گيرد، با آمادگي با تغييرات رفتاري احتمالي فرزندتان روبه رو مي شود.
منبع: www. Lhsparent.org

ابراهيم اصلاني
چه رابطه اي بين لذت يادگيري و مسائل فرهنگي جامعه وجود دارد؟ تا به حال به چنين سئوالي فكر كرده ايد؟ با جرأت مي گوييم يكي از ريشه اي ترين دلايل معضلات و كاستي هاي فرهنگي با عدم وجود شوق يادگيري در سطح عموم ارتباط دارد. مردمي كه با يادگيري ارتباط كمي دارند، كاستي ها و كمبودهاي زندگي خود را در مسائل مالي و رفاه طلبي جستجو خواهند كرد. اگر انسان به انديشه بها ندهد، چيزهاي ديگري جاي آن را خواهند گرفت. توجيه همه مسائل زندگي با مشكلات مادي بيانگر عدم آگاهي است. فلسفه زندگي زماني براي انسان ارزش و اهميت دارد كه انديشيدن و ميل به يادگيري جايگاهي در زندگي داشته باشد. چند توهم بزرگ در جامعه ما ديده مي شود.
توهم اول - سطح آگاهي مردم افزايش يافته است
اين نكته اي است كه همه امروزه آن را بر زبان مي آورند. خيلي ها در توجيه مسائل اجتماعي امروز با توسل به اين نكته كه سطح آگاهي مردم افزايش يافته است، مي خواهند بگويند كار فرهنگي در جامعه سخت است و به عبارت ديگر ، مردم هر موضوعي را به راحتي نمي پذيرند.
ولي اين نكته تا چه حد به واقعيت نزديك است؟ آيا واقعاً سطح آگاهي مردم امروز بيشتر از ساير زمان هاست؟ براي پاسخ به چنين سئوالاتي توجه به سه موضوع لازم است.
۱- ابتدا بايد مفهوم «سطح آگاهي» تعريف شود. وقتي از سطح آگاهي صحبت مي كنيم، منظور دقيق چيست؟ چه چيزي سطح آگاهي را تعيين مي كند؟ اين كه بيشتر مردم مدرك تحصيلي بالاي ديپلم داشته باشند؟ يا همه بتوانند در همه چيز نظر بدهند؟ و يا انواع و اقسام آموزش ها و كلاس ها در جامعه رايج باشد؟
بد نيست براي درك مفهوم «سطح آگاهي» به استانداردهاي جهاني اين مفهوم مراجعه كنيد. اول بايد تعيين كنيم ملاك هاي ارتقاء سطح آگاهي و دانايي چيست و آنگاه در اين  باره صحبت كنيم.
۲- نكته ديگر آن است كه ما فزوني ابزارهاي دانستن را با ميل به دانستن اشتباه مي گيريم. ورود كامپيوتر به زندگي، رواج بعضي از هنرها، وجود انواع و اقسام كتابهاي كمك آموزشي و كمك درسي، گسترش نفوذ تلويزيون و ماهواره و موارد كوچك و بزرگ ديگري از اين قبيل، توهم ارتقاء سطح آگاهي را به وجود آورده است. عجيب تر آن است كه بسياري از والدين امروزي با مشاهده وضعيت تحصيلي فرزندشان در سال هاي اوليه تحصيل، فكر مي كنند كه بهره هوشي نسل جديد بيشتر از نسل گذشته است! واقعيت اين است كه بچه هاي امروزي به نسبت دوران كودكي ما، از امكانات بيشتري برخوردارند و نه فقط هوش بيشتر، توجهي كه - درست يا غلط - امروزه به بچه ها مي شود مهمترين عامل پيشرفت ظاهري آنان است.
۳- يك اشتباه رايج درباره سطح آگاهي ناشي از اين مسأله است كه مردم عادت كرده اند درباره همه چيز نظر بدهند. هر جايي صحبت از هر موضوعي كه مي شود هر كس دانسته و ندانسته چيزي براي گفتن دارد. بسيار پيش مي آيد كه حتي با حضور فردي در جمع كه درباره موضوع مورد بحث صاحب  نظر است، او سكوت مي كند و بقيه هرچه دلشان خواست مي گويند! امروزه خيلي ها در خيلي از مسائل صاحب نظرند، حال هر موضوعي كه مي خواهد باشد: اقتصاد، سياست، علم، تصادف ماشين، فوتبال، فرهنگ، آموزش و.... ابراز عقيده كاري بسيار خوب است، ولي با چه شرايطي؟ مبناي ابراز عقيده بايد دانايي باشد و نه حدس و گمان شنيده ها. كافي است در يك جمع دوستانه يا فاميلي، بحثي اقتصادي را پيش بكشيد، هر كس از گوشه اي چيزي مي گويد: من دوستي دارم كه رئيس كارخانه است و...، پدر زن من در بازار كار مي كند و...، داماد ما در فلان وزارت مديركل است و...، خلاصه هر كس از جايي شروع مي كند و با كلي شرح و تفصيل، نظرات خود را بيان مي دارد.
به نظر مي آيد جرأت مردم در ابراز عقيده و بيان نظرات، با سطح آگاهي اشتباه گرفته مي شود. يك ملاك آگاهي آن است كه همه عادت كنند درباره موضوعات مختلف بر اساس تخصص و صلاحيت خود حرف بزنند.
توهم دوم - مبناي خوشبختي، مسائل مالي است
با كاهش ارزش دانايي در جامعه و عدم وجود يك انديشه فرهنگي منسجم در جامعه، به تدريج نگرش مالي به خوشبختي در همه سطوح شيوع يافت. در زمانه ما اين حرف كه خوشبختي در علم و دانايي است، بيشتر به يك شعار و شوخي شباهت دارد. منظور از بيان اين نكته مقصر جلوه دادن مردم نيست، چرا كه بارها گفته ايم معضلات فرهنگي ناشي از نداشتن انديشه فرهنگي منسجم است. در هر حال، نگاه صرفاً مادي به خوشبختي، رواج گسترده اي در جامعه ما يافته است و با اين حساب جايي براي دانايي و رسيدن به خوشبختي از اين مسير باقي نمي ماند.
توهم سوم - اقتصاد تعيين كننده رفاه عمومي جامعه است
به دنبال نكته قبلي، در سطح كلان هم، نگاه به رفاه و سعادت عمومي، بيشتر نگرش مادي است. جامعه ما در سطح كلان، به اين نكته توجه ندارد كه عامل عدم توسعه يافتگي فقط توليد و اقتصاد نيست بلكه عدم دانايي نيز هست. جامعه ما هر چقدر كه از دانايي و ميل به يادگيري دورتر مي شود فقيرتر هم مي شود. متأسفانه وقتي در جامعه، سرمايه مالي عامل تعيين رفاه باشد و نه سرمايه دانايي، خود به خود مباحث اقتصادي اهميت بيشتري مي يابند و بحث ارتباط فرهنگ با توسعه چندان جدي گرفته نمي شود.
كسي منكر مشكلات معيشتي مردم و ضرورت اصلاح و بهبود وضع زندگي عمومي مردم نيست، اما نگاه صرف اقتصادي به اين مشكلات، خود مشكلي بزرگتر و خطرناك تر است.
شايد اين گفته خوشبينانه باشد، ولي روزي بايد در جامعه ما اين اتفاق بيافتد كه سرمايه دانايي بيش از سرمايه مالي تعيين كننده رفاه باشد. مطمئن باشيد با رسيدن به چنين وضعيتي، حل مشكلات اقتصادي هم سرعت خواهد گرفت.

دكتر محرم آقازاده
لهستاني. تولد: ۵ فوريه ۱۸۹۳، كراكو، لهستان. وفات: ۱۴ ژوئن ۱۹۷۰، پرونين حوالي كراكو. فيلسوف پديدار شناس؛ رئاليست. علايق: هستي شناسي، شناخت شناسي و فلسفه زيبايي شناسي؛ از مشاركت كنندگان اصلي در بحث رئاليسم/ ايده آليسم. تحصيلات: از سال ۱۷-۱۹۱۲ در آلمان زير نظر ادموند هوسرل، ابتدا در دانشگاه گوتينگن (از ۱۹۱۲) و بعد در دانشگاه فرايبرگ بريسگو (از ۱۹۱۶) به تحصيل پرداخت. تحت تأثير: برگسن و هوسرل. مناصب: استاد (خصوصي) دانشگاه جان كازيمير لووف (لمبرگ) لهستان در سال ۱۹۲۴؛ دانشيار ۱۹۳۳؛ استاد ۱۹۳۵؛ استاد دانشگاه جاگيلونيان در كراكو سال هاي ۶۳-۱۹۴۵ (از سال ۵۶- ۱۹۴۹، دوران حكومت استالين از تدريس منع شد كه از آن زمان به آكادمي علوم وادبيات پيوست كه در آنجا در كنار وظايف محوله، وقت  آزاد براي پرداختن به تحقيقات خود به دست آورد.)؛ از سال ۱۹۶۳ استاد بازنشسته دانشگاه كراكو و استادان افتخاري دانشگاه لووف.
گرچه شايد شهرت اينگاردن در ميان انگليسي زبانان به واسطه فلسفه زيبايي شناسي اش باشد، اما اين مسئله بايد در چشم اندازي از دغدغه هميشگي اونسبت به مسائل شناخت شناسي و هستي شناسي مورد توجه قرار گيرد. مثلاً در رساله اي كه در باب برگسن نوشته چنين مضامين برگسني را به مثابه جريان آگاهي مندي و واردات لحظه اي آن، ازمنظر چارچوب شناخت شناسانه آگاهي  مندي مبتني بر پديدار شناسي،  محتوي آگاهي مندي وموضوع آگاهي مندي تفسير مي كند. «مسائل اساسي»۱ (۱۹۲۵) او همانند اثري است كه در آن به تحديد حوزه پديدارشناسي توسط توضيح سيستماتيك هستي چنين ذوات عيني همان گونه كه از «سؤالات اساسي» نظير «Xچيست؟» مستفاد مي شود، مي پردازد. گيلبرت ريل مشفقانه اين اثر را در كتاب «ذهن ۳۶ »۲(۱۹۲۷) مورد بررسي قرار مي دهد و در عين حال خاطرنشان مي سازد كه اينگاردن عدم توانايي خود در حل اين مسئله كهنه كه چگونه جوهر فردي مي تواند خود را در افراد واقعي محقق سازد را مي پذيرد.
فضاي غريب و نئوكانتي دانشگاه فرايبرگ، هوسرل و اينگاردن را بسيار به هم نزديك گرداند و با اينكه اينگاردن در پايان جنگ جهاني اول به لهستان بازگشت و تا سال ۱۹۲۷ نتوانست هوسرل را ببيند اما دو فيلسوف همچنان دو دوست وفادار و همفكر باقي ماندند.
اينگاردن در مقايسه با ساير دانشجويان هوسرل در دانشگاه گوتينگن ارتباط نزديكتري با تفكر در حال بسط او برقرار كرد اما برخلاف پيش بيني هوسرل آنچه كه همواره ذهن او را به خود مشغول داشت موضوعات آگاهي مندي بود نه تحليل قصدي خودآگاهي مندي. بحث اينگاردن در «ملاحظاتي در باب مسئله ايده آليسم- رئاليسم»۳ (۱۹۲۹) اين است كه پيش از نتيجه گيري درباره رابطه موضوعات با آگاهي  مندي و امكان وابستگي آنها به آگاهي مندي ابتدا لازم است كيفيت هستي موضوعات مورد بررسي قرار گيرد.
شايد اصلي ترين كار پديدار شناسانه اينگاردن در زمينه تحليل آثار متنوع هنري باشد كه با كتاب «اثر ادبي هنر» (۱۹۳۱) آغاز مي شود و در آن با استفاده از تئوري الكساندر پفاندر كه براساس پيشنهادات هوسرل بسط يافته، ابتدا طبقات مختلف اجزاي قصه را مشخص مي كند كه براي تشكيل «هارموني چند صدايي» براثر هنري ارتباط متقابل برقرار مي كنند.
با اين حال، علاقه اينگاردن به فلسفه هنر از دغدغه او نسبت به مسئله هستي شناسانه ايده آليسم- رئاليسم نشأت گرفت وكتاب اثر ادبي هنري۴ داراي عنوان فرعي جستاري در مرزهاي هستي شناسي، منطق وتئوري ادبيات مي باشد. موضع هستي شناسانه اينگاردن در اين اثر اين است كه چون آثار هنري توسط موضوعات انساني خلق مي شوند لذا از نظر وجود حقيقي، اشياء تبعي (يا وابسته) هستند- و مي تواند چنين ادراك شوند و به عكس، موضوعات واقعي و موضوعات رياضي به آگاهي مندي وابسته نيستند. آنها متكي به خود يا از نظر وجود حقيقي مستقل اند.
شاهكار هنري اينگاردن، به يقين كتاب سه جلدي و حجيم «بحث درباره هستي  جهان»۵ اوست. جلد يك به نام «هستي شناسي اگزيستانسيال» درباره تحليل مشروط باشيدن واقعي، ممكن و ايده آل است.
جلد دو «هستي شناسي صوري» است كه از دو بخش تشكيل يافته، بخش يك «صورت وجوهر» و بخش دو «جهان و آگاهي مندي» نام دارد. دو جلد اول توسط آناترزا تيمنيكا ۶در كتاب «ذهن۵۶» (۱۹۵۷) مورد بررسي قرار گرفته است.
عمر او به تكميل جلد سه «هستي شناسي مادي»  كه اوج شاهكارش بود وفا نكرد، اما درسال ۱۹۴۷، يك كار گروهي، چاپ آن را پس از مرگش در آلمان تحت عنوان «درباب ساختار علي، جهان واقع» ممكن ساخت. مفاد كامل اين مجلدات برجسته هنوز بايد مورد ارزيابي قرار گيرد. اما روشن است كه اينگاردن كار زيادي در جهت هستي شناسي انجام داده است كه بر پايه آن چيزي قرار دارد كه به آگاهي مندي كه هر نوع رجوع به ايده آليسم متعالي را مانع مي شود، داده مي شود.
پي نوشت ها:

Essentide Fregen­ 1
   2-Maind 36
3- Bemerkungen zum problem Idealismus- Realismus
4-The Literary worko
of Art
5-The contraoversy about The Existance of The world.
6-Anna tereza tymieniecka

محمد علي شاماني
(۱)
خداي من هر كه به سوي تو كوچ كند، نزديك ترين و مطمئن ترين راه را انتخاب كرده است.
خدايا اين پرستو ،كوچ خود را به سمت تو آغاز كرده است.
***
فصل كوچ آغاز شده است؛
تا خدا چقدر نزديك است!
(۲)
خداي من-
تو خود گفته اي كه تو را بخوانم!
- و گفته تو حق است-
و تو وعده داده اي كه هر كه تو را بخواند، تقاضاي او را اجابت كني!
- وعده تو راست است.
پس مي خوانمت كه خود مرا خوانده اي
تو را مي خوانم به زبان باران، به لهجه پرنده اي اسير!
(۳)
خدايا مي خواهم تو را بخوانم
اما اين زبان ناتوان است
گناه او را ناتوان كرده است.
پروردگارا مي خواهم رازهايم را با تو بگويم
- مي دانم، كه مي داني-
دلم زير بار سنگين جرم و گناه
چون گندم زيردستاس آسيا خرد شده است.
اي مهربان دست مرا بگير!
كه اگر تودست مرا نگيري....
(۴)
خدايا تو را مي خوانم پر اشتياق و هراسناك!
هراسان گناه خويشم
و اميدوارم به لطف و مهربانيت!
اي مهربان؛ اگر از من بگذري
اشتياق مرا پاياني نخواهد بود.
و اگر مجازاتم كني، سزاوار آنم!
مي دانم!
خدايا اگر از تو چنين تمنايي داريم
گستاخي نيست-
چون تو از لطف و مهر لبريزي.
مرا نيز از مهربانيت لبريز فرما!
(۵)
خدايا من به تو خوش گمانم
و خود گفتي: كسي كه به من خوش گمان است، ايمن است.
من از تو مي خواهم
كه به من ببخشايي آن چه را كه وعده  داده اي.
من چه هستم! ذره اي بي مقدار
- هيچ هيچ-
و تو فراتر از باور من
اي انتهاي اشتياق مشتاقان
مرا- اين بنده خوش گمان را- پذيرا باش!

بخش هنري يازدهمين نمايشگاه بين المللي قرآن كريم با معرفي آثار برگزيده خود، از هنرمندان در رشته هاي گوناگون هنري تقدير خواهد كرد.
به گزارش ستاد خبري يازدهمين نمايشگاه بين المللي قرآن كريم، عبدالمجيد شريف زاده مدير بخش هنري نمايشگاه با بيان اين مطلب افزود: سعي ما بر اين است كه فضايي فراهم كنيم تا هنرمندان به فعاليت در حوزه هاي ديني و قرآني تشويق شوند.
وي با اشاره به اين كه اساتيد برجسته و پيشكسوت داوري بخش هاي گوناگون هنري را بر عهده خواهند داشت، گفت: بخش عمده آثار هنري در نمايشگاه امسال مربوط به هنر خوشنويسي است و هنرهاي سنتي و تجسمي نيز از ديگر آثار ارائه شده در نمايشگاه است.
شريف زاده با اعلام اين مطلب كه نقاشي داستان هاي مذهبي و قصص قرآن، در بخش  هنري نمايشگاه به اجرا درخواهد آمد، از وزارت ارشاد به عنوان اصلي ترين برگزاركننده يازدهمين نمايشگاه بين المللي قرآن كريم ياد كرد و گفت: بخش ويژه نمايشگاه امسال به سفال و سراميك اختصاص دارد و ما پس از شناسايي هنرمندان اين رشته موفق شديم بيش از ۱۵۰ هنرمند سفالگر را ترغيب كنيم تا آثارشان را در نمايشگاه ارائه كنند.
يازدهمين نمايشگاه بين المللي قرآن كريم با شركت ۳۰ كشور، ۱۵۱ مؤسسه و ناشر و ۳۴ مؤسسه رايانه اي در مركز آفرينش هاي فرهنگي هنري كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان برگزار شده است.
مدير بخش هنري نمايشگاه در پايان با اشاره به ساعات كار نمايشگاه، زمان تعيين شده را زماني مناسب توصيف كرد و افزود: بعد از ساعت افطار بسياري از خانواده ها از نمايشگاه بازديد مي كنند كه اين امر منجر به اشاعه فرهنگ قرآني در خانواده ها مي شود.
يازدهمين نمايشگاه بين المللي قرآن كريم همه روزه در ايام ماه مبارك رمضان از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۰ شب آماده بازديد عموم علاقه مندان است.