سهيلا قاسمي
حدود يك  هفته ديگر، يعني درست در روز اول ماه مه، اتحاديه اروپا دچار تحولي تاريخي خواهد شد. اروپاي پانزده كشوري، با تبديل شدن به اتحاديه اي بيست و پنج عضوي، جمعيتي بين ۳۷۶ تا ۴۵۳ ميليون  نفر خواهد داشت. اروپايي كه تحت تاثير اتحاد جماهير شوروي كمونيست، پنجاه سال جنگ سرد و دشمني را پشت سر گذاشته است، با انفجار بزرگ بي سابقه اي مواجه مي شود. در اين ميان نبايد فراموش كنيم كه اين بيست و پنج مليت مختلف، فرهنگ ها، باورها و زبان هاي مختلفي هم دارند.

طبق روايت انجيل، تعدد زبان ها در زمين ناشي از مجازاتي الهي است و براي تنبيه  انسان هايي در نظر گرفته شده كه بنايي ساخته بودند كه تا آسمان ها بالا رفته بود. اين بنا همان برج بابل است كه سازندگان خود را دچار خودبزرگ  بيني و گرفتار عذاب الهي كرد. حالا اگر بخواهيم به دنبال نقطه اي از جهان بگرديم كه اين نفرين هر روز گريبانگير انسان ها مي شود به جاي شهر بابل بايد به بروكسل، مقر اصلي اتحاديه اروپا سري بزنيم.
در اروپاي ۱۵ كشوري فعلي، يازده زبان مختلف (آلماني، انگليسي، دانماركي، اسپانيايي، فنلاندي، فرانسوي، يوناني، ايتاليايي، هلندي، پرتغالي و سوئدي) كاركرد نهادهاي مربوطه را بسيار پيچيده كرده است. اگر اروپا به ۲۵ كشور تبديل شود، ۹ زبان ديگر (استونيايي، مجاري، لتونيايي، ليتوانيايي، مالتي، لهستاني، اسلواكيايي، اسلوونيايي و چكي) نيز به جمع بقيه اضافه مي شود و ديگر نمي توان براي ۲۰ زبان و اين همه اختلاف چاره اي انديشيد. البته اگر قبرس تا اول ماه مه متحد شود، شايد زبان تركي هم به مجموعه اضافه شود.
با اين حال اتحاديه اروپا از اين كه اين همه زبان را به كار مي   برد احساس غرور مي كند، در ميان اين همه اختلاف تنها مي توان واژه هايي فني يافت كه بين آنها مشترك باشند. كارل يوهان لونروت، مدير بخش ترجمه كميسيون اروپا مي گويد: «ما در سراسر جهان، تنها نهادي هستيم كه معتقد است همه زبان ها با هم برابرند. اين مسئله براي ما بسيار اساسي و برخاسته از مدل اجتماعي اروپايي و طرحمان براي صلح است.»
هر شهروند اروپايي بايد مدارك و تصميمات اتحاديه اروپا را به زبان خود در اختيار داشته باشد. كارل يوهان لونروت خاطرنشان مي كند: «بيشتر اروپايي ها فقط به زبان مادري شان حرف مي زنند. اگر آنها خوب متوجه كارهاي ما نشوند به دموكراسي صدمه وارد مي شود. البته ما هنوز زبان ها و گويش هاي محلي را در نظر نگرفته ايم. در اين صورت در اتحاديه ۲۵ عضوي بايد چهل زبان را تحت پوشش قرار دهيم...»
اتحاديه اروپا گسترده ترين صحنه مذاكرات سياسي در جهان است. به اين ترتيب بزرگترين و شكوفاترين مركز ترجمه نيز خواهد بود. هرسال سرويس هاي ترجمه كميسيون اروپا حدود سه ميليون صفحه آماده مي كنند. در سال بيش از يازده هزار گردهمايي صورت مي گيرد كه بايد اظهارات صورت گرفته ترجمه شوند. اين كار هزينه زيادي نيز در بردارد. براي ترجمه يك اجلاس به ۲۰ زبان بايد ۶۰ مترجم شفاهي حضور داشته باشند كه هركدام شان روزي ۶۶۰ يورو دستمزد مي  گيرند.
با گسترش اروپا، هزينه ترجمه به اين همه زبان از ميليارد  دلار در سال هم فراتر مي رود (هم اكنون براي اين كار بين ۷۰۰ تا ۸۰۰ ميليون در سال هزينه مي شود.) مسايل موجود و به خصوص مشكلات مالي همگي  نشان مي  دهند كه بايد زباني واحد داشت يا دست كم بايد تعداد زبان هاي موجود را محدود كرد. در اجلاس وزراي شوراي اروپا يا اجلاس روساي دولت، ترجمه به همه زبان ها لازم است و هر پيشنهادي كه در كميسيون مطرح مي شود بايد بدون استثنا به تمامي زبان ها ترجمه شود. در پارلمان اروپا، براي اين كه دموكراسي تمام و كمال رعايت شود، هر نماينده اي به زبان مادري اش صحبت مي كند و هركس هم جواب مي دهد از زبان مادري خودش استفاده مي كند.
اگر درست  حساب و كتاب كنيم مي بينيم حدود ۳۸۰ تركيب ترجمه اي داريم و اين مسئله كار پيدا كردن مترجماني كه به اين ۳۸۰ تركيب مسلط باشند را بسيار دشوار كرده است. مثلاً پيداكردن كسي از زبان يوناني به لتونيايي ترجمه مي كند يا كسي كه از اسلوونيايي به مالتي ترجمه مي كند كاري وقت گير است. البته براي حل اين مشكل در بسياري موارد از زباني واسطه استفاده مي شود و مثلاً بحثي را از ابتدا از استونيايي به انگليس ترجمه مي كنند و بعد كس ديگري آن را از انگليس به پرتغالي برمي گرداند. اين كار خطاهاي ترجمه اي را بيشتر كرده و باعث مي شود كار ترجمه بسيار ضعيف از آب درآيد.
معمولاً در جلسات داخلي شورا، زبان انگليسي بر زبان هاي ديگر غالب است. البته در دهه هاي آغازين تاسيس اتحاديه، فرانسه زبان مطرح تري بود. زبان انگليسي اي كه از آن حرف مي زنيم زباني ساده شده و ضعيف است كه بيشتر به زبان لاتين اواخر قرون وسطي شباهت دارد، با اين حال تعداد زيادي از مردم آن را مي فهمند. در جلسات شورا، فقط نمايندگاني كه درخواست مترجم مي كنند حق استفاده از آنها را دارند. ماركو بنديتي، مديرسرويس هاي ترجمه شفاهي مي گويد: «ما به دنبال نيازهاي واقعي هستيم و بايد استفاده از مترجم را فقط به كساني كه واقعاً نيازمند آن هستند محدود كنيم.»
اين مشكل، وظيفه اعضا را دشوارتر مي كند. مثلاً در جلسات فني كه بايد متخصصي ماهر فرستاده شود، كسي ارجحيت مي يابد كه به انگليسي مسلط تر است. با اين شرايط به نظر مي رسد در بروكسل امروز، درست مثل بابل ديروز، شرايط زباني تعيين كننده قدرت حاكم باشند و مي بينيم كه برخلاف ادعاي برابري زبان ها و فرهنگ ها، همچنان نياز به زباني واحد حس مي شود.

او نه يك ستاره سينماست و نه از تبار شاهان،  بلكه حاميانش فقط با او رفتاري همراه با احترام و حرمت دارند. وقتي با «رامچاندرا ويراپا» ديدار مي كنيد، به اين نتيجه مي رسيد كه او كهنسال ترين نامزد انتخابات عمومي هند است كه هفته جاري در اين كشور آغاز شده است. براساس اسناد معتبر ويراپا ۹۴ ساله است و اكنون براي هفتمين بار در انتخابات پارلماني كشورش شركت مي كند. او يكي از اعضاي جامعه فقير «داليت» است. «بيدار » حوزه انتخابي ويراپا در ۷۰۰ كيلومتري «بنگالور»، پايتخت ايالت جنوبي «كارناتكا» است. فقط داليتي ها مي توانند نامزد انتخابات پارلماني از اين حوزه باشند.
ويراپا با اعتماد به نفس مي گويد:   «حسن نيت مردم باعث مي شود كه من بار ديگر انتخاب شوم.»  او ترجيح مي دهد كه با پاي پياده مبارزه اي خانه به خانه را براي پيروزي در انتخابات دنبال كند. او اين كار را در روز ۱۰ ساعت ادامه مي دهد. اين نوع مبارزه در تابستان و در حالي كه دماي هوا ۴۰ درجه سانتي گراد است،  كار بسيار دشواري به نظر مي رسد. از نظر ويراپا كه مردم چهره اش را بيشتر با عمامه اي قرمز رنگ بر سر مي شناسند و به ياد دارند، سن عامل بازدارنده نيست و بازنشستگي تنها در آينده دور امكان پذير خواهد بود. سؤال اين است كه چه چيزي او را همچنان استوار و سرزنده نگاه داشته است.
اگرچه عمر طولاني اش را به زندگي دشوارش مرتبط مي داند، با اين حال در پاسخ به اين سؤال مي گويد: «بايد جواب اين سؤال را از خدا بپرسيد.»  دندان هاي اين نامزد پير انتخابات هند كاملاً سالم هستند. او مي گويد:  «من نه از نوشيدني هاي الكلي استفاده مي كنم و نه سيگار مي كشم. فقط از غذاهايي كه در خانه پخته شده باشند و سبزي ها در آنها به كار برده شده است، مي خورم. حتي در هنگام مبارزات انتخاباتي و زماني كه از خانه خارج مي شوم، براي خوردن غذا به خانه بازمي گردم.» او در ادامه مي گويد:  «من همين جا متولد شده ام و همين جا نيز خواهم مرد. تا زماني كه مردم از من حمايت كنند، در سياست خواهم ماند.»
وي در پاسخ به سؤال ما كه مي پرسيم، اين بدان معنا است كه شما مي خواهيد براي انتخابات دور بعدي نيز نامزد شويد، با خونسردي مي گويد:  «بگذاريد ببينيم كه مي شود. اول اجازه بدهيد اين انتخابات به پايان برسد.»
ويراپا روز دقيق تولدش را نمي داند، اما «آنيل كومار» معاون كميسيونر بيدار مي گويد كه اسناد نامزدي وي براي انتخابات نشان مي دهد كه او اكنون ۹۴ ساله است. كومار مي افزايد: «او مي تواند پيرترين نامزد انتخابات باشد، اما مطمئن نيستم.» ويراپا در سال هاي آغازين زندگي اش زندگي دشواري داشته است. در آن سال ها او نمي توانست به مدرسه برود و مجبور بود در مزرعه به والدينش كمك كند.
دوران سياسي وي در زمان «راجيو گاندي» در هند آغاز شد. وي كه در مبارزه عليه استعمار انگليس در هند مشاركت داشت، پس از مدتي تبعيد شد و خود را در دورافتاده ترين مناطق هند يافت. پس از كسب استقلال هند، دوران انتخاباتي ويراپا در سال ۱۹۵۲ با پيروزي در انتخابات شوراها و كسب يك كرسي در اين انتخابات آغاز شد. از آن زمان به بعد اگرچه وي در احزاب مختلف عضويت داشت، اما هرگز به عقب نگاه نكرد. وي در سال ۱۹۹۱ به حزب باهاريتاجاناتا، حزب متبوع آتال بيهاري واجپايي، نخست وزير كنوني هند،  پيوست. او تاكيد دارد كه ايدئولوژي و روش فكري اين حزب نبوده كه باعث شده به عضويت آن در آيد، بلكه فقط ضرورت حضور در انتخابات و پيروزي در آن علت اين تغيير بوده است.
ويراپا برخلاف بسياري از نامزدها، اغلب اوقات را در حوزه انتخاباتي اش سپري مي كند و با مردم بسيار در ارتباط است. با وجودي كه يك داليت است، از حمايت اقوام و بخش هاي مختلف جامعه برخوردار است.
«ماليكارجان» كه يك شيرفروش است در مورد او مي گويد:  «او از بحث و جدل گريزان است و به خاطر آن كه سياستمدار متفاوتي است، شهرت يافته است.» او مي افزايد:  «يافتن نمايندگاني از پارلمان هند كه در حوزه هاي انتخاباتي خود حضور داشته باشند، كار دشواري است آنها همگي به دهلي يا بانگلو مي روند و فقط در زمان انتخابات به شهرها و حوزه هايي كه از آن جا انتخاب شده اند، بازمي گردند. اما ويراپا اين طور نيست، او حتي در سالروز جشن مدرسه روستاي ما نيز شركت مي كند!»
منتقدانش معتقدند كه او كار چنداني براي حوزه انتخابي اش انجام نداده و بسيار پير است. با اين حال «بساواراج راماچاندرا» يكي از پنج پسر او در مقابل اين انتقادات مي گويد:  «پدرم به رغم سن بالايش، كارهاي خوبي انجام داده است. شنيده ام كه پدرم نه تنها كهنسال ترين نماينده مجلس در هند بلكه در آسياست.»
منبع: بي.بي.سي
ترجمه: نيره محمودي

شركت در جنگ ويتنام حتي اگر تخيلي و فقط براي سرگرمي هم باشد باز وحشتناك است. تصور قدم زدن در روستايي در اين كشور نه خنده دار است و نه احساس خوبي به انسان مي دهد. اما پس از سي سال، گويا گروهي تصميم گرفته اند از پيشرفت بازي هاي رايانه اي استفاده كرده و سيم خاردارهاي ويتنام، جايي كه گروه هاي آمريكايي را به تله انداخت، دوباره به تصوير بكشند.
جراحت اين شكست هنوز از ذهن آمريكايي ها پاك نشده، اما تظاهر مي كنند كه ديگر همه چيز پايان يافته است. شايد جنگ عراق و درگيري هاي فعلي نيز عامل محركي بوده كه چنين باز ي هايي طراحي شود. قرار است تا پايان سال جاري ميلادي، حدود ۱۲ بازي در ميان مردم توزيع شود. در همه اين بازي ها دوران مبهم و تاريك و صحنه هاي ناخوشايند آن دوران به تصوير درآمده است.
هرچند مت كاستلو، طراح اين بازي ها و ساير همكارانش مدام ادعا مي كنند كه اين كار فقط تفريحي است و براي بازي ابداع شده، اما در شرايطي كه بحث مبارزه با تروريسم داغ شده و دشمنان و انگيزه هاي دفاعي كاملاً مشخص هستند، چنين ادعايي زياد هم واقعي به نظر نمي رسد. در شرايطي كه بازي هاي مربوط به جنگ جهاني دوم يا مبارزه با تروريسم روزبه روز بيشتر مي شوند، به تصوير كشيدن صحنه هايي كه وقايع كثيف ماموريت مخفي را نشان مي دهد، بازسازي محيط خفقان آور جنگل ها، شاليزارها و ... بي دليل نمي تواند باشد. در اين جا از سناريوهاي مبارزه خير و شر خبري نيست. در فيلم هاي سينمايي به اندازه كافي چنين مبارزاتي را شاهد بوده ايم. حالا بايد جهنم جنگ و بدبختي هاي آن به تصوير درآيد به همين دليل هم حق استفاده از آنها فقط به بچه هاي بالاي ۱۳ سال داده شده است.
براي اين كه بچه ها مستقيماً درگير حوادث دردناك نشوند نيز برنامه هاي خاصي در نظر گرفته شده و به عنوان مثال ارزش هاي دوستانه آموزش داده مي شود. در مراحل بسياري، نجات يك همرزم كه در خطر افتاده است ضروري مي شود. البته در جايي نيز شاهد شكنجه يك مبارز ويتنامي به دست آمريكايي ها هستيم.
در پس اين بازي هر هدفي باشد، اما در سراسر آن اين سؤال مطرح است كه چرا چنين ماموريتي آغاز شده است. اين بازي در مقايسه با نمونه هاي قديمي تر گرافيك و ويژگي هاي طبيعي و منحصر به فردي دارد. وقتي صحنه مرداب ها و لجن ها يا موش ها را مي بينيم حس مي كنيم هدف بيشتر نشان دادن حقايق جنگ بوده نه صحنه هاي خون آلود و خشن. هرچند كه همين حقيقت خون آلود و خشن است ...
چنين بازي اي مي تواند وجدان هاي بسياري را از خواب بيدار كند. وجدان هايي را كه ارتش آمريكا به بدبيني و بي تفاوتي كشانده است. از سال گذشته نيز ارتش، بازي تبليغي تجاري اي را به رايگان در اينترنت در دسترس همه قرار داده است.

اين آمريكايي هاي خشن
نزديك به دوسوم آمريكايي ها آرزو دارند اعدام اسامه بن لادن، دشمن شماره يك خود را به طور مستقيم از تلويزيون تماشا كنند. طبق نظرسنجي انجام شده حدود ۲۰ درصد آنها آماده اند براي تماشاي اين حادثه به تلويزيون پول پرداخت كنند. موسسه هريس اينتراكتيو كه براي شبكه كابلي تريو، مالك گروه يونيورسال نظرسنجي مي كرد از هزار نفر آمريكايي بالاي ۱۸ سال سؤال كرده بود و نتيجه اين كه ۶۷ درصد آنها گفته بودند مرگ بن لادن بايد حتماً از تلويزيون پخش شود. ۲۰ درصد نيز اعلام كرده بودند كه آماده اند براي كمك به چنين كاري هزينه لازم را پرداخت كنند. آمريكايي ها بيش از همه علاقه مند به پخش مستقيم مرگ بن لادن هستند. پس از او صدام حسين و بعد هم اسكات پيترسون، يك مرد ۳۰ ساله اهل كاليفرنيا كه متهم است همسر باردارش را به قتل رسانده رديف هاي بعدي را به خود اختصاص داده اند.
بيشتر آمريكايي ها معتقدند تلويزيون واقعيت ها را از آنها مخفي نگه مي دارد. چه جنگ، چه شليك گلوله در مدارس و چه حملات تروريستي و مبارزات سياسي همه و همه تحريف مي شوند. با اين حال، مردم معتقدند اين مسايل جزو اسرار نيستند و بايد به نمايش درآيند. به رغم احتياط هاي صورت گرفته، مردم مي گويند ظرفيت تماشاي هر چيزي را دارند.
اين نظرسنجي نيز براي همين خواسته مردم صورت گرفته بود. به ويژه در جنگ عراق، مردم از اطلاعات ارايه شده ناراضي بودند. آنها مي گويند آماده ديدن هر چيزي هستند. پس از حادثه ۱۱ سپتامبر و بحث مبارزه با تروريسم نيز خواسته آنها اين است كه مرگ رئيس القاعده را تماشا كنند.

بسياري از نامزدهاي انتخابات مجلس هند، به جاي آن كه براي ارزيابي موفقيت خود به موسسات نظرسنجي مراجعه كنند به ستاره ها چشم دوخته اند.
بيش از ۶۷۰ ميليون نفر تا روز ۱۰ مه به پاي صندوق هاي راي خواهند رفت، اما بسياري از نامزدهاي طبقه سياسي كشور، معتقدند ستاره ها و وضعيت شان پيشاپيش سرنوشت آنها را تعيين كرده است.
آجاي بهامبي، طالع بيني در دهلي نو مي گويد: «اين روزها  كارم بسيار خوب است. بسياري از شخصيت هاي مهم سياسي مرتباً  با من مشورت مي كنند، اما هرچه به انتخابات نزديك تر مي شويم تعداد مشتري هايم بيشتر مي شوند. من نمي توانم سرنوشت شان را تغيير دهم، اما مي توانم چيزهايي را پيشگويي كنم.»
از آتاي بيهاري واجپايي، نخست وزير كشور گرفته تا هزاران تن از علاقه مندان به سياست،  همه و همه به اين كار روي آورده اند. بهامبي به مشتري هايش مي گويد: فقط در زمان هايي كه برايشان خوش يمن است نامزدي شان را اعلام كنند و به سخنراني بپردازند. او نتيجه انتخابات را چنين پيش بيني كرده است: «اپوزيسيون اصلي، يعني حزب كنگره (چپ ميانه) سونيا گاندي موفقيت خوبي خواهد داشت، اما اين موفقيت براي تشكيل يك دولت كافي نخواهد بود. واجپايي هم كه حزب راست ملي هندو را هدايت مي كند دوباره به عنوان نخست وزير انتخاب خواهد شد و برخلاف تصور سايران، زمان بازنشستگي شيرپير ۷۹ ساله هنوز فرانرسيده است.
ساير طالع بين ها به جادو هم رو آورده اند و مثلاً اگر يك شخصيت سياسي با دشمني مردم مواجه  شود، تركيبي از نارگيل، تربچه و دانه هاي خردل مي سازند تا روح هاي شر را آرام كنند.
هندوها كه ۸۰ درصد هندي ها را تشكيل مي دهند، به طالع بيني اهميت خاصي مي دهند و براي تعيين تاريخ ازدواج يا امضاي قرارداد از ستاره ها مشورت مي گيرند. والدين جوان ها هم براي انتخاب همسر فرزندانشان به آنها مراجعه مي كنند تا بدانند فرزندانشان طالع سازگاري با هم دارند يا نه. در دولت واجپايي طالع بيني پيشرفت بسياري كرده و در حقيقت با جهشي مواجه شده است. دو سال پيش نيز وزير منابع انساني از مدارس خواست تا دوره هاي آموزشي طالع بيني را وارد دروس بچه ها كنند. اين مسئله خشم مخالفان را برانگيخت و آنها اين كار را بازگشت به دوران جهالت ناميدند. با اين حال در دانشگاه دهلي و در صدها آموزشگاه خصوصي اين رشته تدريس مي شود.

خاوير سولانا، مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا، چهارشنبه اعلام كرد: وظيفه نيروهاي امنيتي عراق و روابط آنان با نيروهاي خارجي مستقر در اين كشور پس از ۳۰ ژوئن از هم اكنون براي من يك مسئله است.
نيروي هوايي آمريكا چهارشنبه اعتراف كرد ۱۰ روز پيش يك هواپيماي بدون سرنشين اين كشور به سوي مبارزان عراقي كه قصد داشتند به يك پايگاه آمريكا خمپاره شليك كنند موشكي شليك كرد كه موجب زخمي شدن چند تن از آنها شد.
براساس نتايج يك نظرسنجي كه چهارشنبه در بيت اللحم در كرانه باختري رود اردن منتشر شد اغلب مردم فلسطين از جنبش اسلامي حماس حمايت مي كنند و اين در حالي است كه اين براي نخستين بار است كه اين جنبش از جنبش فتح به رهبري ياسر عرفات رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين پيشي مي گيرد.
فرانسوا اولاند، دبير اول حزب سوسياليست فرانسه، چهارشنبه از تصميم دولت جديد سوسياليست اسپانيا براي خارج كردن نيروهاي نظامي خود از خاك عراق حمايت كرد.
سخنگوي كاخ سفيد ضمن اظهار تاسف از حملات روز چهارشنبه در شهر بصره در جنوب عراق كه بنا بر آمار رسمي ۶۸ كشته و ۹۸ زخمي بر جاي گذاشت. اعلام كرد: چنين اقداماتي باعث بازگشت ترور و بي نظمي خواهد شد.
شاهدان در افغانستان گفتند: چهار غيرنظامي اين كشور در تيراندازي سربازان آمريكايي به سوي خودرويي در جنوب شرقي افغانستان زخمي شدند.
روزنامه كوهاديتور كوزوو در شماره روز پنج شنبه خود نوشت: دنيس مكشين وزير كابينه انگليس در امور اروپا، از ابراهيم روگوا رئيس جمهور كوزوو خواست براي خشونت هاي نژادي ماه گذشته در اين منطقه معذرت خواهي كند.
انگليس قصد دارد ۶۴ فروند موشك توماهاك آمريكا را به ارزش ۱۰۵ ميليون يورو خريداري كند.
نايف بن عبدالعزيز وزير كشور عربستان، روز چهارشنبه اعلام كرد: انفجار خودرو بمب گذاري شده در برابر مقر نيروهاي امنيتي در رياض كه هشت كشته و ۱۱۳ زخمي
بر جا گذاشت كار هسته هاي تروريستي بوده است.
در پي درخواست حزب مخالف سوسياليست پرتغال مبني بر بازگشت نيروهاي نظامي اين كشور از عراق خوزه مانوئل دورائو باروسو نخست وزير پرتغال خواستار پايان مناقشه درباره ادامه حضور اين نيروها در عراق شد.
اتحاديه اروپا روز چهارشنبه تاكيد كرد قبل از هرگونه تعهدي در زمينه همكاري در بازسازي اراضي اشغالي، رژيم اشغالگر قدس بايد به اين اتحاديه در مورد عقب نشيني پيشنهادي خود از نوار غزه اطمينان دهد.