دوشنبه ۱ تير ۱۳۸۳ - شماره ۳۴۱۴
فرهنگ
Front Page

نگاه امروز
چالش جديد در گزينش دانشجو
فريبا صحرايي
بانگاهي اجمالي به رخدادهاي مهم آموزشي هر ساله ايران، هنوز اهميت كنكور و آزمونهاي ورودي دانشگاهها براي صدها هزار داوطلب و خانواده ايراني در صدر مسايل قرار دارد.
طي سال گذشته در كنار تمامي هياهوها و شايعات، لو رفتن سئوالات كنكور سراسري و ساير آزمونهاي ورودي دانشگاه ها، كه البته موجب دامن زدن موج بي اعتمادي جامعه نسبت به صحت و سلامت آن در بسياري از موارد شد، رويكرد جامعه پژوهشگران و كارشناسان مسايل آموزشي به واكاوي آسيب  هاي اين پديده و معضلات آن، نقطه عطفي بود كه به خودي خود سهم بسزايي در طرح اين مسايل داشت و در نهايت به تدوين «لايحه جديد پذيرش دانشجو» انجاميد.
لايحه مزبور در كنار لايحه «نحوه رسيدگي به تخلفات آزمون هاي ورودي دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي» كه به منظور گزينش علمي و عادلانه داوطلبان وافزايش صحت و امنيت آزمون ها تدوين شده است، را شايد بتوان از مهم ترين ماموريت هاي مجلس جديد در حوزه مسايل آموزشي دانست.
خلأ قانوني موجود در زمينه برخورد با تخلفات آزمون هاي سراسري، به ويژه بعد از برگزاري اين آزمون ها،  شايد اگر پيشتر از اين حس مي شد، جدي گرفته مي شد و با تصويب زيرساخت هاي قانوني لازم پر مي شد، امروز كمتر شاهد بي رغبتي، بي تفاوتي و افزايش اضطراب هاي رواني در بين داوطلبان كنكور بوديم.
با تصويب قوانين جامع و لازم الاجرا براي آزمون هاي سراسري دانشگاه ها از يك سو و مديريت علمي و راهبردي براي اين بخش و كاستن از تغييرات و تحولات پي درپي اين آزمون ها مي توان آرامش و اعتماد را دوباره به جامعه بازگرداند.

داوطلبان گرامي! شروع كنيد

009027.jpg

نرگس قرباني
اشاره :
تا چند روز ديگر و همزمان با فرا رسيدن ايام برگزاري كنكور سراسري دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالي، رقابت سخت حدود يك ميليون و سيصد هزار جوان ايراني، براي دستيابي به صندلي هاي تحصيل در دانشگاههاي دولتي آغاز مي شود و البته، اين به غير از رقابت ديگري است كه حدود يك ميليون و چهار صد هزار فارغ التحصيل دوره دبيرستان كه بسياري از آنها همان يك ميليون و سيصدهزار جوان متقاضي ورود به دانشگاه دولتي هستند، براي دستيابي به صندلي هاي دانشگاه آزاد از سر خواهند گذراند. در روزهاي نزديك كنكور، با برخي از داوطلبان شركت در كنكور گفت وگو كرده ايم كه خلاصه اي ازنظرات اين افراد درصفحه ۹ چاپ شده است.
الف- ب- ج - د.
داوطلبان گرامي! لطفاً  شروع كنيد...
تير ماه است. ماه آزمون هايي بزرگ و سرنوشت ساز. سرنوشت ساز؟ آيا، واقعاً  كنكور يك آزمون سرنوشت ساز است؟
پاي صحبت تني چند از جوانان و نوجوانان نشستيم تا از نظرات آنها پيرامون اين امتحان بزرگ آگاه شويم. دانش آموزي كه براي استراحت و هواخوري وارد حياط كتابخانه پارك جها ن آرا شده، توجهم را جلب مي كند. به او نزديك مي شوم و سؤال مي كنم كه كنكور و نيز دانشگاه تا چه حد برايش اهميت دارد؟
سهيل لهراسب مي گويد: كنكور خيلي برايم مهم است، چون سرنوشت آدم را تغيير مي دهد، علاوه بر آن، به خاطر سربازي هم هست. اگر قبول نشوم،  بايد خدمت سربازي بروم! البته اضطراب زيادي ندارم، هر چقدر بيشتر بخوانيم، اضطرابمان بيشتر خواهد بود. اگر امسال قبول نشدم، باز هم شركت مي كنم. اين كه در چه رشته اي قبول شوم، برايم اهميت ندارد؛ مهم ورود به دانشگاه است.
مي پرسم اين روزها، در روز چند ساعت از وقتش را به درس خواندن اختصاص داده؟ مي گويد: در روز ۶ يا ۷ ساعت درس مي خوانم. اگر قبول نشدم، شايد وارد مجتمع فني شوم.
محسن قهرماني؛ او هم از دانش آموزاني است كه شديداً  درس مي خواند و تقريباً  كار ديگري به جز درس خواندن انجام نمي دهد. وي مي گويد: من درس مي خوانم، براي اين كه خودم را راضي كنم و اين كه اگر قبول نشدم، حداقل پيش خودم شرمنده نباشم و بگويم من سعي خودم را كردم و حالا نتيجه اش اين است: يا قبولي در كنكور؛ يا نياوردن رتبه. اگر هم قبول نشدم، ديگر شركت نمي كنم. يا كار؛ يا سربازي.
ولي «السايان فرخ زاده» معتقد است: كنكور تمام هدفم نيست كه اگر قبول نشدم ضربه بخورم يا دچار افسردگي شوم. در روز ۸ تا ۱۰ ساعت درس مي خوانم، دارم سعي ام را مي كنم و اضطراب زيادي هم ندارم. اصلاً  كنكور كلاً  سيستمش غلط است، براي ورود به دانشگاه اين همه سخت مي گيرند، ولي بعد كه وارد دانشگاه شدند، ديگر درس را ول مي كنند و هيچ سخت گيري نيست. من اگر رشته اي را كه دوست نداشته باشم، قبول شوم؛ هيچ وقت وارد دانشگاه نمي شوم؛ فقط مهندسي برق و يا الكترونيك!
نظرات سارا نوروزي متفاوت و قدري ناراحت كننده است: مزخرف ترين چيز در دنيا كنكور است!  آدم اگر بخواهد تحصيل كند كه نبايد اين همه مانع داشته باشد. من دوست دارم مهندسي پزشكي بخوانم، ولي نمي دانم مي توانم سد كنكور را بشكنم يا نه؟ من خواسته هاي زيادي در زندگي دارم و كنكور و دانشگاه هم يكي از آنهاست. ولي اگر قبول نشدم، ديگر شركت نمي كنم. در حال حاضر هم روزي ده ساعت درس مي خوانم. ولي گاهي دچار اضطراب شديدي مي شوم؛ مخصوصاً  اين آخري ها.
نجمه  خليل زاده كه مشغول حل يك مسأله رياضي بر روي يكي از نيمكت هاي پاركي در شمال تهران است، داوطلبانه در بحث ما شركت مي كند و مي  گويد: به نظر من كنكور خيلي خوبه، از موقعي كه براي كنكور درس مي خوانم، احساس مي كنم بزرگتر شده ام، عميق تر درس مي خوانم و اجازه فكر كردن دارم. دانشگاه برايم هدف نيست، بلكه فقط پلي است براي رسيدن به هدف. مي پرسم چه هدفي دارد؟ با خنده جواب مي دهد: مخترع شدن. رشته اي كه انتخاب كرده ام هوا و فضا يا الكترونيك است. نهايت تلاشم را مي كنم روزانه ۹ تا ۱۲ ساعت درس مي خوانم. اگر امسال قبول نشوم، باز هم شركت مي كنم.
ندا ناهيديان را مسئول كتابخانه به عنوان يكي از جدي ترين داوطلبان ورود به دانشگاه به من معرفي مي كند و مي گويد او از پر و پا قرص ترين مشتريان كتابخانه در ماههاي اخير بوده است.
ناهيديان معتقد است:  دانشگاه برايم خيلي مهم است اضطراب ندارم و روزانه ۷ تا ۸ ساعت درس مي خوانم. از مهر ماه ۸۲ شروع كرده ام.
مي پرسم اگر قبول نشود، چه مي كند؟ با تعجب نگاهم مي كند و مي گويد: اصلاً احتمال نمي دهم كه قبول نشوم، من بايد قبول شوم. كاش كنكور نبود، چون روحيه ها را خراب كرده است. همه اضطراب دارند و به جاي اين كه به فكر زندگي باشند، مدام در كتابخانه مشغول درس خواندن هستند. اصلاً  نحوه گزينش غلط است. از خانم ناهيديان مي پرسم كه در مورد خريد و فروش سؤالات اطلاعاتي به ما بدهد. ولي به چند جمله كلي اكتفا مي كند و دست آخر هم مي گويد كه اين چيزها را از دوستانش شنيده است.
زهرا عزيزي داوطلب ديگري است كه با ما صحبت مي كند. دانشگاه و كنكور خيلي برايم مهم است. روزانه ۸ تا ۹ ساعت درس مي خوانم، اضطراب زيادي هم دارم. حتي پيش دكتر رفته ام. دچار ريزش مو شده ام و عرق هم مي كنم.ً قبلاً اصلا ًاين طوري نبودم، هر چقدر هم به كنكور نزديك تر مي شويم، بدتر مي شوم. ولي با اين حال فكر مي كنم كنكور بايد باشد،تا هر كس كه لياقت دارد، وارد دانشگاه  شود.
آقاي داداشي مسئول كتابخانه جهان آرا هم به ما پيوسته و چنين اظهار نظر مي كند: اساساً اكثر بچه هايي كه اينجا براي كنكور آماده مي شوند، از نحوه گزينش دانشگاهها راضي نيستند. به نظر من گزينش باشد، ولي نه به اين شكل. چون به هر حال خيلي از بچه ها ممكن است علمشان عميق باشد، ولي سرعت عمل لازم براي تست زدن را نداشته باشند. اين گزينش مي تواند براساس معدل پيش دانشگاهي باشد يا از طريق آزمون هايي كه دانشگاهها به طور مستقل از متقاضيان به عمل مي آورند، انجام پذيرد. در حال حاضر نحوه ورود به دانشگاهها غلط است. همچنين انتخاب دانشجو بايد برحسب نياز جامعه باشد وگرنه بهره وري نخواهد داشت.
خانم بيات نيز معتقد است تمام بچه هايي كه وارد كتابخانه مي شوند، قصدشان دانشگاه نيست، بعضي ها جاي ديگري ندارند، مي آيند اينجا مي نشينند. خيلي ها هم فقط مي خواهند وارد دانشگاه شوند، بدون توجه به رشته و يا علاقه اي كه دارند.
009048.jpg

ميثم احمد پور يكي ديگر از پسراني است كه ورود به دانشگاه برايش اهميت زيادي دارد. وي مي گويد: قبول شدن برايم مهم است. ولي اگر نشد، سال ديگر دوباره شركت مي كنم. از اوايل بهمن شروع به خواندن كردم، كنكور هم از بعضي جهات درست و از بعضي جهات غلط است. خوب به هر حال بايد يك سري افراد براي دانشگاه انتخاب شوند از اين نظر خوب است. برخي سؤالهاي آزمون اشكالاتي دارد و بعضي از سؤالها هم غيراستاندارد است، البته اين مشكل در دانشگاه آزاد بيشتر است تا دانشگاه سراسري.
مژگان نعيمي فرد مي گويد: اين كه آدم بخواهد چند سال پي در پي پشت كنكور بماند، اصلاً ارزشش را ندارد. من زياد ميل ندارم وارد دانشگاه شوم،  ولي براي پدر و مادرم خيلي مهم است. در مورد انتخاب رشته هم اگر آدم مي داند كه اگر فلان رشته را بزند، احتمال قبوليش كم است، نبايد ريسك بكند. مثلاً  من خودم روانشناسي دوست دارم، ولي موقع انتخاب، جغرافي مي  زنم؛ چون مي دانم كه روانشناسي قبول نخواهم شد!  كنكور باعث مي شود كه هر كس با توجه به آموخته هايش وارد دانشگاه شود. اگر كنكور نبود كه همه؛ بدون استعداد يا آگاهي مي رفتند پزشكي مي خواندند!  من كه اگر امسال قبول نشوم،  ازدواج مي كنم! 
جواني بسيار جدي، جلوي در كتابخانه نشسته و مشغول مطالعه است به او نزديك مي شوم و به گفت وگو مي نشينم: كوروش تهراني هستم. كنكور و دانشگاه هم چندان برايم مهم نيست. اگر امسال قبول نشدم، سال ديگر هم شركت مي كنم، اگر نشد، ديگر دنبال كار مي روم. اصلاً  اضطراب ندارم و از سربازي هم، بنا به دلايلي معاف هستم! 
به نظر من كنكور چيز بي خودي است، چون توانايي ها در اين مرحله هرز مي رود، يك سري به خاطر كنكور نمي توانند وارد رشته اي شوند كه به آن علاقه دارند و از موفقيت ها هم محروم مي شوند.
ايمان رضي، فرد ديگري است كه با او گفت وگو كرده ايم: در حال حاضر اولين و مهمترين هدفم دانشگاه و شكستش سد بزرگ كنكور است. مطمئن هست كه امسال قبول خواهم شد، ولي اگر نشدم، سال ديگر باز شركت مي كنم. براي كنكور هم اضطراب و استرس دارم، از مردادماه سال قبل شروع به خواندن كردم روزي ۶ ساعت درس مي خوانم؛ البته روزهاي تعطيل ۸ ساعت و اين شيوه جديد را كه قرار است دو مرحله اي (اختصاصي- عمومي) شود، به نظرم درست تر است. از نظر من اصلاً يك سري بچه ها بايد در پيش دانشگاهي غربال شوند، مثلاً  كسي كه با معدل فلان، ديپلم گرفته، حق شركت در كنكور را نداشته باشد!  (دوستان ديگرش نسبت به اين جمله با سر و صدا اعتراض مي كنند.) ايمان مي پرسد: چرا سؤال هاي آخر ترم پيش دانشگاهي تشريحي است؟ مگر قرار نيست براي ورود به دانشگاه و كنكور آماده شويم، پس چرا چند گزينه اي امتحانها را برگزار نمي كنند؟
خانم ندا نوري فارغ التحصيل رشته حقوق از دانشگاه تهران است، رتبه ايشان در كنكور ۱۰ بوده است، به نزدشان رفته و خواستم كه از دوران كنكور خود برايمان صحبت كند. با خنده و خوشرويي چنين گفت:
سال كنكور براي من سال سختي نبود. اين كه ما در طول سال هدفي داريم و آن را با علاقه دنبال مي كنيم، خيلي شيرين و دلچسب است، خوب البته سختي هايي هم دارد، مثل بي خوابي و يا محروم شدن از تفريحات. ولي سخت ترين مرحله در كنكور اضطراب و هيجان آن است، ترس از انتخاب نشدن و عقب ماندن از رقيبان.
* * *
مثل اينكه در حال حاضر براي انتخاب داوطلبان ورود به دانشگاه گزينه بهتري غير از كنكور وجود ندارد و به نظر مي رسد با اين حجم زياد متقاضي براي ورود به دانشگاه، راه بهتري براي انتخاب نخبگان نيست و اين در حالي است كه با كنكور نيز خيلي از بهترين ها انتخاب نمي شوند و اين انتخاب نشدن بهترين ها است كه موجب بالا رفتن ارقام افسردگي در ميان جوانان نخبه و ممتاز ما شده است. بايد به دنبال چاره اي براي مأيوس نكردن اين بهترين ها در جامعه باشيم!

بازار فرهنگ

«سما» در هيئتي جديد منتشر شد
009054.jpg

شماره ۱۱۹ ماهنامه آموزشي- خبري سما در هيئتي جديد و به شكلي مناسب خواندن منتشر شد. اين ماهنامه در سازمان مدارس آزاد اسلامي (سما) با مدير مسئولي سيد مهدي مير شمسي و سردبيري ابراهيم اصلاني چاپ و انتشار مي يابد. قسمتي از محتواي نشريه به مطالب آموزشي اختصاص دارد و در بخشي ديگر اخبار و اطلاعات مربوط به سازمان سما منعكس مي شود. براساس فهرست نشريه، مطالب در قالب موضوعاتي مانند فرهنگ و آموزش، معلمي، مديريت مدرسه، يار آشنا، پژواك سما و روزنه، تقسيم بندي شده اند.
شماره ۱۱۹ ماهنامه سما، يادداشت سردبير را به موضوع مديريت فرهنگي در مدرسه اختصاص داده است. بخش فرهنگ و آموزش شامل مطالبي چون : آموزش مهارت هاي زندگي براي نوجوانان و جوانان، گنجينه و آموزش خوشنويسي مي باشد. زنگ انديشه، مسائل ارزشيابي آموزشي، تدريس عربي سال دوم راهنمايي به وسيله كارت، ديكته همياري و تكنولوژي آموزشي مطالب بخش معلمي را تشكيل مي دهند. در بخش هاي ديگر نشريه نيز مطالبي چون ارتقاء كيفيت آموزش در مدارس سما، مديريت در اسلام، آثار ديدني و تاريخي شهرستان خميني شهر و غيره را مي خوانيم. ماهنامه سما همچنين به مناسبت برگزاري هفدهمين نمايشگاه بين المللي كتاب تهران، ويژه نامه كتاب را در هشت صفحه به چاپ رسانده است. در اين ويژه نامه تعدادي از كتاب هاي قابل استفاده براي معلمان و مديران مدارس نيز معرفي شده اند.
مطالب اصلي اين شماره ماهنامه سما توسط دكتر محرم آقازاده،  ابراهيم اصلاني، ابراهيم فتح اللهي، مصطفي عيسي زاده، معصومه جابري، قهرمان عباس زاده، ملك چيذري و كبري محمدنژاد تهيه و تدوين شده است.
بازي هاي محلي ايران
009051.jpg

مجموعه اي از بازي هاي محلي ايران در قالب كتابي به همين نام توسط كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان منتشر شده است. در اين كتاب ۳۷ بازي محلي توسط فاطمه بدرطالعي در سه بخش بازي هاي آرام و كم تحرك (مناسب مهد كودك ها و كودكستان ها)، بازي ها پرتحرك (مناسب مدرسه ها و پارك ها) و بازي هاي خانوادگي (مناسب خانه ها، آپارتمان ها و اتومبيل ها) گردآوري و تدوين شده است. بازي هاي «اتل متل توتوله»، «اوستا بدوش»، «تاپ تاپ خمير»، «شاه وزير»، «نون بيار كباب ببر» و «تخم مرغ بازي» از جمله بازي هاي اين كتاب است. همچنين بازي هاي ديگر نيز مانند هفت سنگ، قايم موشك، موشك بدو گربه مي آد، توپلي به چند من و الك دولك در اين كتاب معرفي شده است. كتاب بازي هاي محلي ايراني را كانون در ۸۸ صفحه و در شمارگان ۱۰ هزار نسخه منتشر و روانه بازار كرده است. رودابه خائف تصويرگري و كورش پارسانژاد نيز طراحي گرافيك اين كتاب را برعهده داشته اند.

|  ادبيات  |   اقتصاد  |   انديشه  |   ايران  |   سياست  |   علم  |
|  فرهنگ   |   ورزش  |   هنر  |

|   صفحه اول   |   آرشيو   |   بازگشت   |