گفت وگوبا دكتر محمد خوش چهره نماينده مردم تهران در مجلس پيرامون لايحه برنامه چهارم
ايرادات محتوايي
|
|
برنامه چهارم مقدرات اقتصادي، اجتماعي مردم در طول ۵ سال را رقم خواهد زد و آن هم در شرايطي كه با متغيرهاي بحراني جدي مانند بيكاري و تنش هاي اجتماعي بالقوه آن
رو به رو هستيم
اشاره برنامه چهارم توسعه با تصويب مجمع تشخيص مصلحت نظام به مجلس هفتم ارجاع شد تا مجلس در يك فرصت بيشتر و كاركارشناسي بهتر، اصول و چارچوب توسعه كشور در پنج سال آينده را بررسي و تصويب كند. برنامه اي كه روند تصويب قانوني ومعمول را طي كرده و با اجماع عمومي به تصويب رسيده باشد. برنامه مصوب مجلس ششم و ارجاع آن به مجمع با ايرادات و اشكالات بسياري از سوي برخي محافل، نمايندگان مجلس هفتم و شوراي نگهبان مواجه شد. بادكتر محمد خوش چهره اقتصاددان و نماينده مجلس هفتم پيرامون برنامه چهارم توسعه گفت و گو كرده ايم.
* برخي عدم اظهار نظر قطعي شوراي نگهبان در خصوص ۱۷ مورد ابهام در برنامه چهارم و اعلام آن دو روز پس از مهلت ۲۰ روزه اين شورا را دليل قانوني بودن اين مواد مي دانند نظر شما چيست؟
بحث حقوقي در خصوص ايرادات شوراي نگهبان توسط حقوقدانان بررسي مي شود اما ظاهراً اجماعي بين حقوقدانان شوراي نگهبان و مجمع تشخيص مصلحت در مورد حقانيت اظهار نظر شوراي نگهبان وجود دارد و استدلال هاي قابل استناد شوراي نگهبان دليل اين امر است. استناد ما به عنوان اقتصاددان بيشتر مربوط به ايرادهايي است كه به فرآِيند تدوين برنامه و نحوه تصويب آن گرفته شده است.اما شكل حقوقي آن نيز بحثي است كه بعضي از محافل دانشگاهي، حقوقدانان شوراي نگهبان و بعضي از حقوقدانان مجمع تشخيص مصلحت به آن اذعان دارند.
اين اظهار نظرها بيشتر براي بيان حقانيت موضوع با تمسك به ظاهر شكلي بحث است و به جاي پرداختن به اصلي ترين موضوعات كه در خصوص نحوه تصويب و ابهامات مربوط به نوع هدف گذاري و زير سئوال بودن منابع آماري تدوين برنامه، غلط بودن برخي از اعداد و ارقام محاسباتي و ... است اين بحث در حد يك يا دو روز دير رسيدن اظهار نظر شوراي نگهبان در خصوص لايحه برنامه چهارم تقليل پيدا كرده است.
* براي تأمين نظر مجلس هفتم در برنامه چهارم بايد چه اقدامي صورت گيرد؟
مجلس هفتم نظر خود را اعلام كرده و گرچه ممكن است تكروي هايي نيز در برخي افراد به خاطر كوته نظري و محدودنگري ها و ساير جرياناتي كه فعلاً نيز مشخص نباشد وجود داشته باشد ولي كليت بحث آن است كه برنامه چهارم مقدرات اقتصادي، اجتماعي مردم در طول ۵ سال را رقم خواهد زد و آن هم در شرايطي كه با متغيرهاي بحراني جدي مانند بيكاري كه نظام را تهديد مي كند و تنش هاي اجتماعي بالقوه آن كه مي تواند حتي يك جريان برانداز تلقي شود.
برنامه اي كه بايد اين مشكلات را حل كند از يك طرف جداي ايرادات شكلي داراي ايرادات محتوايي، فرآيند تدوين و برنامه ريزي و تصويب و نحوه تنظيم اهداف است كه بر مبناي يك نظام داده و اطلاعات آماري غيرقابل اعتماد صورت گرفته و جاي بحث دارد. محاسبات مربوط به نرخ رشد جمعيت كه بر مبناي آن هدف ها و متغيرهاي كلان اقتصادي تبيين مي شود اشتباه است و هدف گذاري و الويت بندي نسبت به اين هدفها را متفاوت مي سازد و بعدا منجر به تخصيص نامناسب امكانات و منابع خواهد شد.
برنامه ۵ ساله مجموعه اي از هدف هاي كلي است كه بايد به صورت ۵ برنامه عملياتي متجلي شود و اصلي ترين جنبه اين برنامه آن است كه خودش را به صورت برنامه سالانه عملياتي در قالب بودجه سالانه متجلي مي سازد. بنابراين اولاً دولتي كه اين برنامه را اجرا مي كند و از سال آينده شكل مي گيرد، بايد به جهت گيري ها، هدف ها و اولويت هاي برنامه التزام داشته باشد تا مانند برنامه هاي قبلي نباشد كه هر رئيس جمهور جديد نسبت به برنامه هاي قبلي به نحوي كم توجه يا بي توجه باشد و منطقا هم درست است مثلا بسياري از ديدگاه ها و جهت گيري هايي كه در برنامه اول اعلام و در زمان مهندس موسوي به عنوان مبناي كار عنوان شده بود در زمان رياست جمهوري آقاي هاشمي كنار گذاشته شد متعاقبا برنامه دوم كه در زمان آقاي هاشمي تدوين و تصويب شده بود در زمان آقاي خاتمي بخش قابل توجهي از اين برنامه تحت عنوان ساماندهي اقتصادي بالا و پايين شد و اين موارد خسارتهايي است كه در عمل به اقتصاد جامعه و امور اجتماعي وارد مي شود و اگر عاملين اقتصادي بي ثباتي را در رويه ها، سياست ها و جهت گيري هايي كه تحت عنوان برنامه متجلي مي شود ببينند اين موضوع يكي از مصداق هاي عدم امنيت اقتصادي محسوب مي شود كه كمتر به اين جنبه توجه شده است.
بنابراين زماني كه مجلس هفتم به اين برنامه كم اعتقاد بوده يا آن را باور نداشته و خيلي از جهت گيري هاي آن در تناقض با شعارهاي انتخاباتي يا آنچه در عمل داده شده و مطالباتي كه مردم دارند باشد، مشكل ساز خواهد بود. حل مشكل مسكن بحث جدي است كه در اين برنامه دست مجلس هفتم براي حل اين مشكل به دليل حاكم بودن جهت گيري هاي قبلي بسته است.
* آيا بايد همه مواد برنامه چهارم در مجلس هفتم مورد بررسي قرار گيرد؟
اين موضوع دو سه جنبه دارد و متأسفانه به دليل مطرح شدن بحث در يك فضاي سياسي وخواست مجلس ششم و دولت جاري براي حاكم كردن منويات خود اين گونه تلقي مي كنند كه بحث نظري و ديدگاهي است و معتقدند ديدگاهي كه از نظر تئوري، استحاله و ادغام در نظام اقتصاد جهاني است بهترين روش است بدون اين كه اين امر در يك فضاي آكادميك و دانشگاهي و به دور از غوغا و جنجال سياسي به نقد كشيده شده باشد تا مشخص شود كه آيا سياست درهاي باز، صادرات خام يا يك روش بينابين و منطقي تر به خير و صلاح كشور است.
به هر حال اين مباني اكنون خود را به صورت قانون نشان داده كه در فضاي سياسي كه برخي افراد نيز به آن دامن مي زنند در جهت تصويب يا عدم تصويب برنامه متجلي مي شود. به لحاظ منطقي اگر اين برنامه فرصت تصحيح پيدا كند به نفع جامعه است و بايد اسم آن را تصحيح و نه تخريب گذاشت و به دنبال آن بود كه استدلالها براي تصحيح چگونه است كه فكر مي كنم اين استدلالها قوي است.
نبايد نگران اين باشيم كه برنامه چهارم با ۶ ماه بازبيني و تجديد نظر در هدف يا حتي در اولويت هدف ها و شيوه دستيابي به هدف بازبيني شود و اين موضوع بهتر از آن است تا برنامه اي كه مورد وثوق مجلس هفتم نيست به مجلس تحميل شود و مجلس نيز در عمل و در هنگام تخصيص بودجه به شكل نامناسب تر استفاده كند و هدف ها در جهت تحقق پيش نرود.
بايد در فضاي سالم و به تعبير عاميانه خداپسندانه اين برنامه بازبيني منطقي و عملي شود و اين كار را نيز مي توان در يك زمان فشرده طراحي كرد و متعاقباً هدف گذاري ها و اولويت بندي ها در جهت ايجاد فضاي لازم به منظور التزام رئيس جمهور بعدي و مجلس هفتم براي تحقق اهداف و وظايفي كه برعهده دارند، داشته باشند.
مشكلات اين برنامه فراتر از دو اشكال كلي شوراي نگهبان يعني ضديت با شرع و قانون اساسي است و ممكن است خيلي از مواردي باشد كه به فرآيند، نظام اطلاعات آماري و نوع مباني نظري برمي گردد كه در حيطه كاري شوراي نگهبان نمي باشد و اين مباحث موجب نگراني محافل دانشگاهي شده است و علي رغم تلاش دولت و مجلس در برنامه اول ،دوم و سوم، رهاورد آنها گستردگي خط فقر، شكاف طبقاتي و اختلالات گسترده از جمله بيكاري بوده است كه از نظر اقتصاددانان و صاحب نظران اقتصادي به خلاء موجود در نظام برنامه ريزي مرتبط مي شود. بنابراين در زمينه سياست هاي برنامه ريزي كه در گذشته نيز براي آن هزينه داده ايم بايد به گونه اي برخورد شود كه خلأ خود را در برنامه چهارم نشان ندهد.
گفت و گو: علي ابراهيمي
|