راه زندگي
آماده كردن كودكان براي مقابله با مشكلات زندگي
اهميت نقش پدر و مادر در بزرگ كردن كودك بدان علت است كه والدين آنچنان تأثيري روي فرزندشان باقي مي گذارند كه تا آخر عمرشان باقي مي ماند.
احترام به خويشتن
احترام به خويشتن از مهمترين خصيصه هاي فردي مي باشد. برخورد والدين (و بقيه بزرگسالان) مي تواند اين خصيصه را در كودكان تقويت و يا تضعيف كند. اول از همه بايد به كودكان اطمينان خاطر داده شود كه بخاطر آنچه هستند دوست داشتني و مورد پذيرش بزرگسالان هستند. وقتي كودكان اين را بدانند كه مورد عشق و علاقه بزرگسالان هستند، آنان از اين پايه عاطفي استفاده مي كنند و آن را به صورت سازنده به دنياي اطراف بسط مي دهند. از آن پس ما مي توانيم وجود اين خصيصه را به وضوح در كودكان مشاهده كنيم. كمك به كودكان براي دارا بودن اين خصوصيت اخلاقي بهترين هديه اي است كه پدر و مادر مي تواند به فرزند خود اهدا كند. احترام به خويشتن در كودكان، همچون بزرگسالان به معناي علاقه به خود و پذيرفتن خود مي باشد. لازمه رسيدن كودك به درك اين خصوصيت اخلاقي، اطمينان يافتن آنان از عشق والدين است. به كودكان بايد اطمينان خاطر داده شود كه با وجود آنكه هميشه كارهاي آنان مورد تأييد والدين نيست، والدين هميشه به آنان علاقه مند هستند و به آنان عشق مي ورزند. ما والدين بايد تفاوت اساسي بين نپذيرفتن رفتار يك كودك و نپذيرفتن خود كودك را به خوبي درك كنيم.
براي مثال وقتي كه به كودك مي گوييم اگر فلان كار را انجام دهي دوستت ندارم، كودك به اين نتيجه مي رسد كه از طرف والدين پذيرفته نيست. كودكي كه در اين فضا رشد مي كند نمي تواند از خصيصه احترام به خويشتن برخوردار باشد. ما بايد به كودك اطمينان خاطر دهيم كه تحت هر شرايطي او را دوست مي داريم ولو آنكه خطاي بزرگي از او سر زده باشد. آنچه كه مورد پذيرش ما نيست كاري است كه او انجام داده نه خود او.
بايد به كودكان كمك كنيم تا بفهمند كه آنان نيز همچون بقيه انسانها اشتباه مي كنند.
اگر ما كودكان را براي شكستن ظرفي سرزنش كنيم و چنان جلوه دهيم كه او خطاي بزرگي انجام داده است، او احساس بي لياقتي مي كند و نمي تواند خودش را دوست بدارد. والدين با در نظر گرفتن اين واقعيت كه خود نيز گهگاه ظرفي را مي شكنند، بايد به كودك كمك كنند تا بخاطر اشتباهي كه كرده احساس بدي نسبت به خودش نكند.
هدف بايد اين باشد كه به كودكانمان كمك كنيم تا از اشتباهات خود درس بگيرند و آنان را در صحيح انجام دادن كارها كمك كنيم. همچنين، ما با كمك به كودك در تجربه كردن موفقيت در واقع به او كمك كرده ايم، نقاط قوت خودش را بيابد. البته معناي موفقيت براي كودكان مختلف متفاوت است. يك كودك ممكن است موفقيت را در پوشيدن پوتين هاي زمستاني اش بدون كمك بزرگسالان بداند و كودك ديگر موفقيت را در بخاطر سپردن، جمع كردن اسباب بازيهايش قبل از خواب تجربه كند.
خودشناسي
خودشناسي تصوري است كه ما از خويشتن داريم. اين بدان معناست كه خويشتن را به همان صورتي كه هستيم دوست بداريم. براي اينكه اين خصيصه را به كودكانمان ياد بدهيم بايد آنان را با ديگران مقايسه نكنيم. اگر كودكي از هم كلاسيهايش بلندتر باشد، ممكن است قد بلند موجب خجالت او بشود. در صورتي كه اگر به كودك ياد داده باشيم كه قد او مي تواند مايه افتخار او باشد كودك مي تواند با احترام به خود و ديگران بزرگ شود.
هر كودكي داراي مشخصات فردي مخصوص به خود است. ما با دقت در يك يك مشخصات فردي كودك چه تمايل او به دادن دوچرخه اش به شخص ديگري باشد، چه طبع شوخ مزاجش و چه علاقه او به نواختن موسيقي مي توانيم به او احساس مثبتي از خودش بدهيم. وقتي كودك اين آگاهي را مي يابد كه در جهان فردي كه از همه نظر، همانند او باشد وجود ندارد، احساس غرور و لذت مي كند. والدين با علم به آنكه كودك آنها موجودي بي مانند و يكتاست مي توانند با نگاه به چشمان كودك و با لبخندي كه گوياي آن است كه تو موجودي استثنايي هستي، من از بودن با تو لذت مي برم در اين احساس با كودك شريك شوند.
حرمت نفس
حرمت نفس به معناي احساس دوست داشتني بودن و با لياقت بودن است. وقتي اين احساس در يك كودك وجود داشته باشد، او از حرمت نفس برخوردار مي شود. كودك خود را از انعكاس رفتاري كه با او مي شود مي شناسد. در اولين سالهاي زندگي، والدين مهمترين نقش را در ايفاي اين انعكاس دارا مي باشند. بعد از آن معلمين و دوستان حائز اهميت مي باشند.
نتيجه
هر پدر و مادري سعي بر آن دارد كه همه چيز را براي كودكش خوب و لذت بخش كند. سعي والدين بر آن است كه يأس، نااميدي و شكست را از زندگي كودكشان بيرون كنند. ولي والدين بايد به خاطر داشته باشند كه زندگي يك فرايند و تجربه است. كودكان در زندگي با يأس و ناميدي و شكست مواجه خواهند شد. والدين با كمك به كودكان در كسب سه خصيصه احترام به خويشتن، خودشناسي و حرمت نفس است كه مي توانند كودك را آماده براي رويايي با مشكلات زندگي كنند. اين مهمترين وظيفه اي است كه والدين در قبال فرزند خود دارا مي باشند.
نويسنده: دورا فاولر
ترجمه :الهام باقري مجدي
اين مقاله برگرفته از سايت اينترنتي زير است:
http://www.earlychildh ood.com articles
|